เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 110
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 111
เกรแฮมยิ้มก่อนที่เขาจะพูดด้วยความเคารพอีกครั้ง “คุณเวด ทางเราจะไม่มีวันลืมความเมตตาของคุณที่มีต่อตระกูลควินตัน วันนี้อาจจะเร่งรีบเล็กน้อยเนื่องจากเราไม่มีเวลาเตรียมการใด ๆ เลย แต่ผมก็อยากจะเชิญคุณไปทานมื้อค่ำที่คฤหาสน์ควินตันในวันพรุ่งนี้ ผมอยากจะจัดงานเลี้ยงเพื่อขอบคุณสำหรับความใจดีของคุณเวดเป็นการส่วนตัวน่ะครับ”“ไม่เป็นไรครับ พอดีพรุ่งนี้ผมมีธุระต้องทำ” ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยขณะที่เขาส่ายหัว “เหตุผลเดียวที่ผมช่วยคุณในวันนี้ ก็เพราะผมรู้ว่าคุณได้ทำความดีมากมายเพื่อผู้อื่นมาโดยตลอด ไม่อย่างนั้นผมจะไม่ช่วยคุณเลย คุณเข้าใจสิ่งที่ผมพูดใช่ไหมครับ?”เกรแฮมผงะกับเรื่องนี้ เขาจึงหัวเราะก่อนจะพยักหน้า "ผมเข้าใจ! คุณเวด ในอนาคตหากมีปัญหาอะไรติดต่อผมมาได้ทุกเมื่อเลยนะครับ ตระกูลควินตันจะต้อนรับคุณเสมอ”หลังจากนั้นเกรแฮมรีบหยิบนามบัตรเคลือบทองที่มีข้อมูลติดต่อส่วนตัวของเขาออกมาชาร์ลีรับนามบัตรจากเกรแฮมโดยไม่ได้มองด้วยซ้ำก่อนจะหันกลับมา และพาพ่อตาของเขาออกไปจากที่นั่นเกรแฮมยังคงจ้องมองไปที่ด้านหลังของพวกเขาในขณะที่เขาเฝ้าดูพวกเขาสองคนออกจากที่นั่นอย่างช้า ๆ หลังจากนั้นเขาก็หันกลับมาและจ้องที
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 112
หลังจากนั้นไม่นานชาร์ลีก็รู้สึกได้ถึงพลังงานที่พลุ่งพล่านไปทั่วร่างกายราวกับกำลังกระตุ้นประสาทสัมผัส กระดูก และเลือดทั้งหมดของเขามันมาจากเรกิ! เมื่อเขามองไปที่หินอีกครั้งชาร์ลีพบว่าก้อนกรวดดูเหมือนจะดูดซับพลังงานทางจิตวิญญาณทั้งหมดแม้ว่ามันจะไม่ได้มีลักษณะที่แตกต่างไปจากก้อนกรวดทั่ว ๆ ไปเขาพยายามใช้วิธีการฝึกฝนที่บันทึกไว้ใน “คัมภีร์วันสิ้นโลก” แต่เขาไม่สามารถดึงเรกิออกจากหินได้อีกต่อไปเขาเอาหินกลับเข้าไปในกระเป๋าด้วยความหดหู่ เขารู้สึกว่าหินนั้นมีความพิเศษโดยสัญชาตญาณ แต่เขาไม่มีหนทางตรวจสอบได้ในตอนนี้ ดูเหมือนว่าเขาจะต้องฝึกฝนทักษะให้แตกฉานมากขึ้นก่อนถึงจะสามารถใช้งานก้อนกรวดนี้ได้อีกครั้งเขารีบไปอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัวจากเหงื่อที่ไหลออกมาท่วมร่าง เป็นเวลากว่า 5 โมงเย็นแล้วเมื่อเขาอาบน้ำเสร็จและนั่นคือตอนที่แคลร์โทรหาเขาแคลร์บอกกับชาร์ลีในสายว่า เธออยู่ระหว่างการประชุมกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปเกี่ยวกับรายละเอียดโครงการ วันนี้เธอไม่ได้ขับรถไปทำงานเนื่องจากข้อจำกัดของส่วนพื้นที่ถนน ดังนั้นเธอจึงต้องการให้ชาร์ลีขับ BMW 530 ของพ่อไปรับเธอที่เอ็มแกรนด์กรุ๊ปชาร์ลีทำตามคำขอของภรรย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 113
ชาร์ลีได้ยินเสียงฝีเท้าที่ดังมาจากด้านหลังเขา เขาเหลือบมองไปที่หน้าต่างกระจกด้วยมุมตาและพบว่าลอรีนกำลังตามหลังเขามา!โอ้ ซวยแล้ว!ถ้าลอรีนเห็นเขาที่นี่ เธอคงคิดว่าเขาเป็นประธานเอ็มแกรนด์กรุ๊ปแน่ ๆ !ที่แย่กว่านั้น เธออาจเชื่อมโยงเรื่องต่าง ๆ และรู้ว่าเขาคือนายน้อยของตระกูลเวด!เรื่องมันจะยิ่งวุ่นวายแน่ ๆ !ขณะที่ลอรีนกำลังจะตามทัน เขาก็เดินเร็วขึ้นเข้าไปในห้องทำงานของประธานและล็อกประตูตามหลังเขาอย่างรวดเร็วลอรีนไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าชายคนนี้จะเร่งความเร็วขึ้น เมื่อเธอต้องการไล่ตามเขาเขาก็อยู่ในห้องทำงานแล้วลอรีนถอนหายใจด้วยความผิดหวัง และพึมพำภายใต้ลมหายใจของเธอ “มันแปลกมาก ทำไมฉันรู้สึกเหมือนว่าประธานตั้งใจวิ่งหนีฉัน…”เธอปฏิเสธที่จะยอมแพ้กับโอกาสทองเช่นนี้ เธอหายใจเข้าลึก ๆ เดินไปเคาะประตูและพูดว่า“สวัสดีค่ะ ท่านประธานดิฉันชื่อลอรีน โธมัส เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารคนใหม่ค่ะ ดิฉันอยากจะรายงานให้คุณทราบเกี่ยวกับความคืบหน้าของแผนกค่ะ”ชาร์ลีจงใจลดเสียงลง และตอบว่า “คุณได้รายงานให้คุณดอริส ยังแล้วไม่ใช่เหรอ? บริษัทไม่อนุญาตให้พนักงานข้ามหน้าหัวหน้า คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอ?”“ดิ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 114
ลอรีนไปที่ห้องทำงานของดอริสทันที เมื่อเธอรับสายชาร์ลีก็คว้าโอกาสนี้และเดินลงไปข้างล่างอย่างรวดเร็วเขาเห็นแคลร์เดินออกมา เธอดูเหนื่อยและอิดโรยทันทีที่ไปถึงรถเธอเหนื่อยล้าจากภาระงานหนักในโครงการโรงแรม เธอพูดอย่างช่วยไม่ได้ว่า “ฉันทำงานหนักเกินไป เวลา 24 ชั่วโมงไม่เพียงพอเลย”ชาร์ลีพูดอย่างหนักใจว่า “ลองแบ่งงานบางส่วนให้คนอื่นดูดีไหม? หรืออาจจะไม่ทำไปเลย”“ไม่มีทาง” แคลร์กล่าว "ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการเมื่อไม่นานมานี้ ฉันต้องทำงานอย่างหนักเพื่อเสริมสร้างรากฐานของบริษัทให้มั่นคง ไม่อย่างนั้นลูกพี่ลูกน้องของฉันจะเข้ามายุ่งอีกทุกเมื่อที่เขาเห็นโอกาส”แคลร์รู้สึกรำคาญมากเมื่อรูปลักษณ์ที่น่าขยะแขยงของแฮโรลด์ปรากฏขึ้นในใจ ผู้ชายที่น่ารำคาญยังคงต่อต้านเธอและมักจะทำสิ่งที่เป็นความวุ่นวายและเป็นปัญหาระหว่างทางกลับบ้านแคลร์หลับตาเพื่อพักผ่อน ในขณะที่ชาร์ลีจดจ่ออยู่กับการขับรถโดยไม่รบกวนเธอ***ในขณะเดียวกันในห้องทำงานของดอริสดอริสแจ้งการนัดหมายใหม่แก่ลอรีนซึ่งทำให้ลอรีนประหลาดใจและงุนงงเล็กน้อยไม่นานนักตั้งแต่เธอได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายบริหารและตอนนี้เธอถูกย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 115
ขณะที่จ้องไปที่ชื่อของแฮโรลด์บนหน้าจอโทรศัพท์ ลอรีนนั้นไม่ต้องการจะรับสายเธอไม่ได้มีความประทับใจที่ดีต่อแฮโรลด์และเธอสามารถมองเห็นได้จากความพยายามเพียงผิวเผินของเขาในการเข้าหาเธอ เขาแค่อยากเข้าใกล้เธอและชนะหัวใจของเธอเธอรู้สึกรำคาญมากกับการมีอยู่ของคนคนนี้ เธอจึงตัดสายทิ้งทันทีอย่างไรก็ตามแฮโรลด์ไม่สามารถปฏิเสธคำตอบได้ เขาพยายามหลายครั้งจนกระทั่งลอรีนรับสายอย่างไม่เต็มใจและถามอย่างเย็นชาว่า “ว่าไงแฮโรลด์?”แฮโรลด์ที่อยู่อีกด้านหนึ่งของสายรีบพูดว่า “ลอรีน ผมได้ยินมาว่าคุณได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขาย จริงเหรอครับ?”ลอรีนรู้สึกประหลาดใจ “คุณได้ข่าวเร็วขนาดนี้ได้ยังไงคะเนี่ย?”แฮโรลด์หัวเราะเบา ๆ “ผมมีเพื่อนที่ทำงานในเอ็มแกรนด์กรุ๊ป พวกเขาบอกผมว่าพวกเขาได้รับประกาศอย่างเป็นทางการเกี่ยวกับการแต่งตั้งของคุณ ผมก็เลยโทรมาแสดงความยินดีกับคุณน่ะครับ”“โอ้” ลอรีนพูด “ใช่ ฉันได้รับการแต่งตั้งให้เป็นผู้อำนวยการฝ่ายขายค่ะ”“ยินดีด้วยนะครับ!” แฮโรลด์ร้องลั่นด้วยความดีใจ “มันเป็นตำแหน่งที่มีอำนาจมากอยู่ในมือคุณ! คุณโชคดีมากเลย!”ลอรีนพูดอย่างเรียบเฉย “ขอบคุณค่ะ”“ลอรีน คุณอย
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 116
จริง ๆ แล้วลอรีนสามารถบอกได้ว่าแฮโรลด์กำลังคิดอะไรอยู่ เธอต้องการปกป้องตัวเองจากสถานการณ์ที่ไม่ต้องการ ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจที่จะไม่ดื่มกับเขาในคืนนี้แฮโรลด์รู้สึกหงุดหงิดหลังจากที่เธอปฏิเสธคำขอให้ดื่ม แต่เขาไม่กล้าแสดงออกเขาจึงพูดแทนว่า “ไม่เป็นไร เดี๋ยวมาดื่มน้ำผลไม้กันก็ได้”ลอรีนพยักหน้า “ขอบคุณที่เข้าใจนะคะ!”ในขณะเดียวกันชายหนุ่มท่าทางสง่างามที่นั่งอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ พวกเขากำลังจ้องมองไปที่ลอรีน เขาโดนความสง่างามและออร่าของเธอดึงดูดหลังจากที่เขาเห็นเธอเดินเข้ามาในร้านอาหาร'ผู้หญิงคนนั้นสวยและไม่ธรรมดาเลย เธอดูเหมือนนางฟ้าที่ลงมายังโลก!' ชายหนุ่มคิดเมื่อเขามองลอรีนตั้งแต่แรกเห็นหลังจากสังเกตปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาสักพัก เขาก็รู้ว่าผู้หญิง และผู้ชายไม่ใช่คู่สามีภรรยาเขาจึงตัดสินใจคว้าโอกาสทำความรู้จักกับสาวสวยคนนี้เขารวบรวมความกล้าจนมากพอก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะของพวกเขา และพูดกับลอรีนว่า "สวัสดีครับ พอดีผมอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นทันทีที่คุณเดินเข้ามาในร้านอาหาร ผมขอเบอร์คุณได้ไหม?”ลอรีนตะลึงกับการเข้าใกล้อย่างกะทันหันเธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนมารุกจีบเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 117
ชายหนุ่มรู้สึกหวิว ๆ และเวียนหัวจากการถูกกระแทกจนแทบทรุดลงไปกองกับพื้นลูกค้าที่อยู่รอบ ๆ พวกเขาก็ตกใจกับความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันแฮโรลด์จ้องมองชายหนุ่มที่ศีรษะชุ่มไปด้วยเลือดอย่างดุร้ายและเย้ยหยัน “ออกไป ไม่งั้นฉันจะหักขาแกซะ!”ชายหนุ่มกุมบาดแผลไว้ที่ศีรษะและคำราม “ได้เลย ไอ้เลวนี่ เดี๋ยวรู้เลย!”จากนั้นเขาก็วิ่งออกจากร้านอาหารแฮโรลด์ยิ้มอย่างดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า “ไอ้ขี้แพ้เอ๊ย เขาคิดว่าเขาเป็นใคร มาคุกคามฉัน? ฉันชื่อแฮโรลด์ วิลสัน ไอ้เวร!”จากนั้นเขาก็ปัดตัวเองด้วยท่าทางที่ดูสบาย ๆ ขณะที่พูดกับลอรีนว่า “มีจุดบกพร่องที่น่ารำคาญอยู่เสมอทุกที่ที่คุณไป อย่าปล่อยให้เขาทำลายค่ำคืนของเราเลยครับ มาทานต่อกันดีกว่า”อารมณ์เฉลิมฉลองของลอรีนถูกทำลายกายไปหมด หลังจากช่วงเวลาที่วุ่นวายเธอก็พยักหน้าโดยไม่พูดอะไรตลอดมื้อค่ำแฮโรลด์พยายามทำให้อารมณ์แจ่มใสขึ้นด้วยการสนทนาที่ดูน่าสนใจ แต่ลอรีนนั้นดูเหมือนว่าไม่ได้สนุกไปกับเขาเลยในความคิดของเธอแฮโรลด์ไม่ใช่แค่ผู้ชายที่ไร้ความสามารถและบ้าบิ่น เขาจะไม่อยู่ในรายชื่อของเธอแม้ว่าเขาจะเป็นผู้ชายคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกก็ตามในทางกลับ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 118
ขณะที่แฮโรลด์มองดูท่อเหล็กที่กำลังฟาดมาที่เขา เขาตกใจมากและตื่นตระหนกจนตัวเองเกือบจะฉี่ราดทันใดนั้นเขาก็จับมือของลอรีนและผลักเธอออกไปทางผู้ชาย จากนั้นเขาก็วิ่งไปที่รถของเขาเปิดประตูเข้าไปในรถอย่างรวดเร็วและขับออกไปโดยไม่หันหลังกลับมามองเลยแม้แต่เสี้ยววินาทีเดียวลอรีนกรีดร้องอย่างตกใจขณะที่เธอถูกผลักเข้าหาผู้ชายป่าเถื่อน เธอโกรธมากเมื่อเธอมองไปที่แฮโรลด์ที่หนีไปอย่างกับแมวขี้กลัวไอ้สารเลว! แฮโรลด์ วิลสัน ไอ้ขี้ขลาด เห็นแก่ตัว!หลังจากก่อเหตุแล้ว เขากล้าที่จะผลักผู้หญิงคนหนึ่งไปข้างหน้าเพื่อเป็นโล่ให้เขาในช่วงเวลาวิกฤตและหลบหนีไปคนเดียว!เขาเป็นขยะที่น่าขยะแขยงที่สุดในโลก!ชายหนุ่มก่นด่าดังลั่นเมื่อแฮโรลด์หนี“ไอ้เวรนั่น ไอ้สารเลว! ทิ้งผู้หญิงไว้ที่นี่แล้วหนีไปคนเดียว! ไอ้ขี้แพ้!”จากนั้นเขาก็หันไปหาลอรีนและคำรามอย่างเย็นชา “นี่คนสวย เรียกไอ้เวรนั่นกลับมาซะ ไม่งั้นเธอจะเป็นคนต่อไป!”ลอรีนโพล่งด้วยความตื่นตระหนก “เขากับฉัน เราเป็นแค่คนรู้จักกัน อย่าเอาฉันไปเกี่ยวข้องกับเรื่องของพวกคุณเลย”ชายหนุ่มชี้ไปที่ศีรษะที่มีผ้าพันแผลและคำราม “เวร ฉันเย็บแผลที่หัวไปสิบหกเข็ม! ฉันจะไม่พอ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
