การเสียดแทงและความเจ็บปวดที่ขาของเธอส่งคลื่นตกใจไปทั่วร่างกายของลอรีน เธอหมดหวังและสิ้นหวังอย่างทึ่สุด น้ำตายังคงไหลอาบแก้มชายหนุ่มยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ขณะที่เขามองไปที่ใบหน้าสวยที่เต็มไปด้วยน้ำตาของเธอ เขากระแอมในลำคอและตะโกนว่า “พาเธอขึ้นรถ!”เสียงของใครบางคนดังมาจากด้านข้าง “คุณเวสต์บรู๊ค เมื่อไหร่คุณจะให้เราได้ลิ้มรสผู้หญิงสวย ๆ ล่ะ?”ชายหนุ่มพูดอย่างเย็นชา “ฉันทำกับเธอเสร็จเมื่อไหร่พวกนายจะทำอะไรก็ได้ตามต้องการ!”จากนั้นเขาก็ยื่นแขนออกไปเพื่อจะจับเธอเข้าไปในรถ ทันใดนั้นมีเสียงกรีดร้องอย่างกะทันหันจากด้านหลังของผู้ชายคนนั้น!“อ๊ากก!”ทันใดนั้นเสียงกรีดร้องที่ดังและเจ็บปวดก็ดังก้องอย่างรุนแรงชายหนุ่มหันกลับมาด้วยความโกรธและตะโกนว่า “เกิดอะไรขึ้น?”แต่เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นเขาก็รู้สึกได้ถึงลมแรงที่พัดมาทางเขา! ก่อนที่เขาจะหลบได้ทันเขาก็รู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างรุนแรง เลือดพุ่งต่อหน้าต่อตา ดั้งจมูกหักเสียงดัง "กร๊อบ" และมีเลือดไหลออกมาจากจมูกของเขาในทันทีราวกับว่าใบหน้าของเขาโดนค้อนขนาดใหญ่ทุบ เขากรีดร้องด้วยความเจ็บปวดสุด ร่างกายของชายหนุ่มเซไปมาและล้มลงไปข้างหลังเมื่อเขาล้มล
ชาร์ลีเหลือบมองลอรีนอย่างเงียบ ๆ และคิดว่า ‘เธอดูถูกฉันมาตลอด แล้วฉันจะเปิดเผยตัวตนเพื่ออะไร? มันจะมีแต่ทำให้เธอกับฉันมีปัญหามากกว่า’ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจที่จะเก็บเป็นความลับให้ดีที่สุดนอกจากนั้นเขาก็ช่วยเธอเพื่อประโยชน์ของแคลร์ภรรยาที่รักของเขา ถึงแม้ว่าเขาจะดูแลเธอเป็นพิเศษอยู่แล้วเมื่อเห็นว่าชายคนนี้ไม่ได้พูดอะไร ลอรีนก็เข้าใจว่าเขาไม่ต้องการเปิดเผยตัวตน เธอจึงหยุดคำถามที่อยากจะรู้เธอเป็นผู้หญิงที่มีบุคลิกแบบผู้ชายที่ไม่ยอมเกาะผู้ชายในทุกกรณี เธอรู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่ไม่สามารถแสดงความขอบคุณได้หลังจากที่เขาช่วยเหลือเธอในขณะที่เธอต้องการถามอีกครั้งด้วย น้ำเสียงแหบแห้งและเย็นเยียบก็ดังก้องอยู่ในหูของเธอ"ถอดกางเกงของคุณออก"ลอรีนเงยหน้าขึ้นมองด้วยความสับสน จู่ ๆ เธอก็รู้สึกอับอายและกระวนกระวายใจเมื่อเห็นชายสวมหน้ากากจ้องมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้าเธอคิดว่าเธอคงหนีเสือปะจระเข้แล้วล่ะ!เมื่อมองไปรอบ ๆ เธออยู่ที่ไหนก็ไม่รู้และผู้ชายคนนี้เชี่ยวชาญและแข็งแกร่งมาก คงไม่มีใครได้ยินเธอแม้ว่าเธอจะตะโกนสุดเสียงก็ตามลอรีนกัดฟันอย่างสิ้นหวังและเตือนอย่างดุร้ายว่า “อย่ามาแตะต้องตัวฉั
เมื่อเธอจับขาของเธอ ลอรีนรู้ว่าชายคนนี้ไม่ได้แอบอ้างใด ๆ ขณะที่เธอเห็นเลือดไหลออกมาระหว่างนิ้วของเธอ แต่จิตใจของเธอกลับต่อต้านเมื่อคิดจะถอดกางเกงต่อหน้าชายแปลกหน้าเมื่อเผชิญกับชีวิตและความตายลอรีนลังเลอยู่พักหนึ่งและในที่สุดก็ยอมจำนนต่อความเป็นจริงเธอไม่อยากตาย ไม่ต้องพูดถึงเรื่องกลายเป็นคนพิการลอรีนเงยหน้าขึ้นมองชายที่สวมหน้ากาก ใบหน้าของเธอกลายเป็นสีแดงอย่างน่าอาย หัวใจของเธอเต้นแรง เธอขยับร่างกายอย่างงุ่มง่ามในที่สุดเธอก็พูดเบา ๆ ว่า “โอเค ก็ได้ ขอบคุณค่ะ”ชาร์ลีพยักหน้าเมื่อเธอปฏิบัติตาม เขาย่อตัวลงจับกางเกงของเธอด้วยมือทั้งสองข้างและฉีกอย่างแรงลอรีนก้มหน้าลงและมองไปทางอื่น เธอหายใจเข้าลึก ๆ ใบหน้าของเธอร้อนผ่าว หัวใจของเธอแทบจะหลุดออกจากซี่โครงเพราะเสียงฉีกอย่าแรงชาร์ลีสงบนิ่งราวกับทะเลสาบ เมื่อเห็นว่ามีบาดแผลถูกแทงที่ขาซ้ายของเธอ เขาจึงใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางชิดเข้าหากันเล็งไปที่จุดฝังเข็มแล้วกดแช่ไว้อย่าแรงกระแสของเรกิถูกส่งจากนิ้วของเขาไปสู่บาดแผลชาร์ลีจดจ่อจ้องไปที่บาดแผลเท่านั้นเขาทำได้รวดเร็วมาก หลังจากกดจุดไปสองสามจุด เลือดในบาดแผลก็ค่อย ๆ หยุดลงตามเทคนิค
ก้อนกรวดนี้เป็นของใคร? มันเป็นของชายสวมหน้ากากหรือไม่? เขาทำก้อนกรวดหล่นโดยบังเอิญหรือไม่?ลอเรนกำก้อนกรวดแน่นราวกับว่าเธอกำลังถือเพชรล้ำค่าถ้าเธอไม่เคยเห็นเขาอีกเลย งั้นหินก้อนนี้จะเป็นสิ่งเดียวที่เขาทิ้งให้กับเธอรถพยาบาลพาลอเรนไปโรงพยาบาล หลังจากการวินิจฉัยหลายครั้งแพทย์รู้สึกประหลาดใจอย่างแท้จริงที่พบว่าอาการบาดเจ็บของเธอไม่ร้ายแรง โดยไม่รู้ว่าชาร์ลีได้ช่วยในการรักษาบาดแผลของเธอมาก่อนเมื่อพิจารณาจากบาดแผลที่ถูกแทงที่ขาของเธอ อาจทำให้เอ็นร้อยหวายแตกหรือแย่กว่านั้นคือทำลายกล้ามเนื้อ และเส้นเลือดได้อย่างไรก็ตามนอกเหนือจากบาดแผลที่ตื้นแล้ว เส้นเลือด และเส้นเอ็นที่อยู่ภายใน ยังคงสภาพเดิมราวกับว่ามีการเชื่อมต่อกันใหม่ และยังดูกระชับกว่าเดิมหมอบอกว่า “แผลของคุณจะหายดีหลังจากพักผ่อนอีกไม่กี่วัน อย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องที่น่าเหลือเชื่อมาก คุณทำอะไรมากับแผลหรือเปล่า?”ลอเรนกำลังคิดถึงชายสวมหน้ากากลึกลับ แต่เธอบอกว่า “ไม่ค่ะ ฉันไม่ได้ทำอะไรเลย”หมออุทานว่า “ปาฏิหาริย์!” จากนั้นเขาพูดต่อว่า “อ้อใช่!! ฉันแจ้งตำรวจแล้วพวกเขาจะมาเร็ว ๆ นี้ คุณสามารถบอกพวกเขาเกี่ยวกับการทำร้ายร่างกายไ
แฮโรลด์รู้สึกเหมือนถูกตีหัว ในสมองของเขามีแต่ความอิจฉาเขายังแตะมือของลอรีนไม่ได้ด้วยซ้ำ แต่มีผู้ชายแปลกหน้าโผล่มาจากไหนก็ไม่รู้แถมถอดกางเกงเธออีก แล้วมาสัมผัสร่างกายของเธอที่เปลือยด้วยกล้ามาก!แฮโรลด์ไม่สนใจเลยว่าลอรีนจะผิดหวังแค่ไหนในตัวเขา เขากัดฟันอย่างอิจฉาและคำราม “ผมไม่คิดว่าผู้ชายคนนั้นจะมาช่วยคุณหรอก! เขาแค่อยากจะฉวยโอกาสและคุกคามคุณเท่านั้นแหละ!”ทันทีที่เสียงของแฮโรลด์ลดลงทุกคนในห้องก็หันมามองที่ลอรีนพูดตามความจริงก็คือพวกเขาทั้งหมดมีความคิดเดียวกันหญิงสาวสวยหุ่นดีเอนกายอยู่โดยไม่สวมกางเกงต่อหน้าชายแปลกหน้า และปล่อยให้เขาแตะต้องเธอเพื่อประโยชน์ในการรักษา มันช่วยไม่ได้ที่จะทำให้ผู้คนจินตนาการไปแบบนั้นลอรีนโกรธมากจนตัวสั่นแรง! เธอผิดหวังอย่างมากในตัวแฮโรลด์!เขาไม่เพียงแต่ทิ้งเธอไว้ที่นั่นแล้วหนีไปคนเดียวในตอนแรก แต่เขายังทำให้เธอเสียชื่อต่อหน้าผู้คนมากมาย! เขานี่มันหน้าด้านและไร้ยางอายจริง ๆ !ลอรีนจ้องแฮโรลด์ด้วยสายตาคมกริบและพูดอย่างเย็นชาว่า “แฮโรลด์คนที่ช่วยฉันไม่ได้ทำอะไรฉันเลย ฉันถอดกางเกงเอง! มันไม่ใช่ธุระของคุณ!"จากนั้นเธอพูดต่อด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ “แต่ค
แคลร์รู้สึกท้อแท้เล็กน้อยหลังจากวางสายชาร์ลีถามด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรเหรอครับ?”แคลร์บอกชาร์ลีสั้น ๆ เกี่ยวกับคำขอของคุณย่าชาร์ลีพยักหน้าและเสนอว่า “ทำไมคุณไม่ขอให้เอ็มแกรนด์กรุ๊ปจ่ายล่วงหน้าให้ 200 ล้านสำหรับโครงการก่อนล่ะครับ?”แคลร์อ้าปากค้างด้วยความตกใจและพูดว่า “ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ?! พวกเขาไม่อยู่ในสถานะที่จะมาช่วยเราได้นะ มันเป็นเกียรติมากที่ได้ร่วมงานกับพวกเขา เราจะถูกดูถูกหากเราขอให้พวกเขาจ่ายเงินให้ก่อนที่จะดำเนินโครงการนะคะ”ชาร์ลีตะโกนภายในใจว่า ‘สามีของคุณเป็นเจ้าของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ใครหน้าไหนมันกล้ามาดูถูกคุณด้วยเงินเพียง 200 ล้าน?!’แต่แคลร์ไม่สามารถอ่านใจของเขาได้ เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่หลังจากถอนหายใจเธอพูดว่า ฉันคิดว่าฉันจะไปคุยกับคุณค็อคดีกว่า”"ผมจะไปกับคุณด้วย"“ไม่ คุณไปไม่ได้ค่ะ” แคลร์พูด “ใครจะพาสามีมาประชุม? มันดูไม่เป็นมืออาชีพมากนะคะ”จากนั้นเธอกล่าวเสริมว่า “อยู่บ้านเถอะค่ะ ถ้าคุณเบื่อก็ออกไปข้างนอกนะคะ อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ”ชาร์ลีตัดสินใจที่จะเงียบหลังจากเห็นท่าทีหนักแน่นของเธอเขารู้ว่าภรรยาของเขาเป็นนักธุรกิจอิสระและอุทิศตนมา
ดาเนียลพาแคลร์เข้ามาในห้องทำงานของเขา ทันทีที่ประตูปิดลงความปรารถนาอันเร่าร้อนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของดาเนียลเขาล็อกประตูเงียบ ๆ และเชิญให้แคลร์นั่งบนโซฟาแคลร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและทำอะไรไม่ถูก เธอนั่งตรงข้ามกับเขาพร้อมวางมือไว้บนหน้าขาดาเนียลเริ่มต้นด้วยการยิ้ม “คุณวิลสัน ผมขอทราบได้ไหมว่าวันนี้คุณมาที่นี่เนื่องด้วยในโอกาสอะไร?”แคลร์ยิ้มเขิน ๆ และพูดว่า “พูดตรง ๆ นะคะคุณค็อค เมื่อไม่นานมานี้บริษัทของเรากำลังมีปัญหากับกระแสเงินสด ดิฉันอยากถามว่าคุณสามารถให้เราซื้อวัสดุชุดแรกด้วยเครดิตได้ไหมคะ?”“เครดิตเหรอครับ?” ดาเนียลถอนยิ้มและแทนที่ด้วยการขมวดคิ้ว “คุณวิลสัน ผมคิดว่าว่าคุณต้องตระหนักถึงนโยบายของบริษัทของผมก่อน ทางเราไม่อนุญาตให้ค้างเครดิตไว้ก่อนหรือส่งมอบวัสดุก่อน คุณต้องจ่ายก่อนและวัสดุจะถูกส่งในภายหลัง... ”“ดิฉันทราบดีค่ะ” แคลร์กล่าวขอโทษ “ตอนนี้มือของดิฉันถูกมัด แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ โครงการที่เรากำลังดำเนินการคือความร่วมมือกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัสฮิลล์ พวกเขาจะไม่ผิดนัดชำระเงินโครงการของเราแน่นอนค่ะ ดังนั้นเมื่อการชำระเงินเสร็จสิ้นเราจะจ่ายเงิ
เมื่อมองย้อนกลับไปถึงชีวิตที่น่าเบื่อและจืดชืดของเขา เขาไม่มีโอกาสที่จะมีความสัมพันธ์เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ นับประสาอะไรกับความงามที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เขาอุทิศครึ่งชีวิตให้กับแม่มดน่ารังเกียจที่เขาดูถูกอย่างมากวันนี้เป็นวันที่เขาจะทำลายโซ่แห่งโชคชะตาที่ถูกจำกัดของเขา !ใช่แล้ว!เขาอยากจะลองชิมแคลร์!เขาต้องการเข้าหาผู้หญิงที่สวยงามที่ผู้ชายทุกคนในเมืองคลั่งไคล้!ในขณะที่ความคิดของเขาพลุ่งพล่าน เขาฉาบรอยยิ้มและพูดว่า “คุณวิลสัน เราสามารถหาทางออกกันได้ ในเมื่อคุณมาขอร้องที่นี่ถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็ไม่ได้คุยด้วยยากขนาดนั้น”แคลร์รีบนั่งลงโดยคิดว่ามีโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์และถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณค็อค คุณให้เครดิตเราได้เหรอคะ?”เขาไม่ได้พูดอย่างเจาะจง แต่ค่อนข้างคลุมเครือว่า “ผมจะปฏิเสธคำขอนี้อย่างแน่นอนถ้าเป็นคนอื่น แต่ถ้าเป็นคุณวิลสันนั่นก็คนละเรื่อง…”แคลร์รีบกล่าวว่า “จริง ๆ แล้วการทำงานร่วมกันของเรากับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปนั้นใกล้ชิดและพิเศษมาก หากคุณตกลงที่จะให้เครดิต หลังจากเอ็มแกรนด์จ่ายเงินชุดแกให้เราแล้วเราจะจ่ายเงินให้คุณทันที”เขาพยักหน้าและพูดว่า “เดี๋ยวผมจะไปชงชามาให้นะครับ”