เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 123
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 124
แคลร์รู้สึกท้อแท้เล็กน้อยหลังจากวางสายชาร์ลีถามด้วยความเป็นห่วง “มีอะไรเหรอครับ?”แคลร์บอกชาร์ลีสั้น ๆ เกี่ยวกับคำขอของคุณย่าชาร์ลีพยักหน้าและเสนอว่า “ทำไมคุณไม่ขอให้เอ็มแกรนด์กรุ๊ปจ่ายล่วงหน้าให้ 200 ล้านสำหรับโครงการก่อนล่ะครับ?”แคลร์อ้าปากค้างด้วยความตกใจและพูดว่า “ฉันจะทำอย่างนั้นได้ยังไงล่ะคะ?! พวกเขาไม่อยู่ในสถานะที่จะมาช่วยเราได้นะ มันเป็นเกียรติมากที่ได้ร่วมงานกับพวกเขา เราจะถูกดูถูกหากเราขอให้พวกเขาจ่ายเงินให้ก่อนที่จะดำเนินโครงการนะคะ”ชาร์ลีตะโกนภายในใจว่า ‘สามีของคุณเป็นเจ้าของเอ็มแกรนด์ กรุ๊ป ใครหน้าไหนมันกล้ามาดูถูกคุณด้วยเงินเพียง 200 ล้าน?!’แต่แคลร์ไม่สามารถอ่านใจของเขาได้ เธอไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่หลังจากถอนหายใจเธอพูดว่า ฉันคิดว่าฉันจะไปคุยกับคุณค็อคดีกว่า”"ผมจะไปกับคุณด้วย"“ไม่ คุณไปไม่ได้ค่ะ” แคลร์พูด “ใครจะพาสามีมาประชุม? มันดูไม่เป็นมืออาชีพมากนะคะ”จากนั้นเธอกล่าวเสริมว่า “อยู่บ้านเถอะค่ะ ถ้าคุณเบื่อก็ออกไปข้างนอกนะคะ อยู่บ้านก็ไม่มีอะไรทำ”ชาร์ลีตัดสินใจที่จะเงียบหลังจากเห็นท่าทีหนักแน่นของเธอเขารู้ว่าภรรยาของเขาเป็นนักธุรกิจอิสระและอุทิศตนมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 125
ดาเนียลพาแคลร์เข้ามาในห้องทำงานของเขา ทันทีที่ประตูปิดลงความปรารถนาอันเร่าร้อนก็ปรากฏขึ้นในดวงตาของดาเนียลเขาล็อกประตูเงียบ ๆ และเชิญให้แคลร์นั่งบนโซฟาแคลร์รู้สึกอึดอัดเล็กน้อยและทำอะไรไม่ถูก เธอนั่งตรงข้ามกับเขาพร้อมวางมือไว้บนหน้าขาดาเนียลเริ่มต้นด้วยการยิ้ม “คุณวิลสัน ผมขอทราบได้ไหมว่าวันนี้คุณมาที่นี่เนื่องด้วยในโอกาสอะไร?”แคลร์ยิ้มเขิน ๆ และพูดว่า “พูดตรง ๆ นะคะคุณค็อค เมื่อไม่นานมานี้บริษัทของเรากำลังมีปัญหากับกระแสเงินสด ดิฉันอยากถามว่าคุณสามารถให้เราซื้อวัสดุชุดแรกด้วยเครดิตได้ไหมคะ?”“เครดิตเหรอครับ?” ดาเนียลถอนยิ้มและแทนที่ด้วยการขมวดคิ้ว “คุณวิลสัน ผมคิดว่าว่าคุณต้องตระหนักถึงนโยบายของบริษัทของผมก่อน ทางเราไม่อนุญาตให้ค้างเครดิตไว้ก่อนหรือส่งมอบวัสดุก่อน คุณต้องจ่ายก่อนและวัสดุจะถูกส่งในภายหลัง... ”“ดิฉันทราบดีค่ะ” แคลร์กล่าวขอโทษ “ตอนนี้มือของดิฉันถูกมัด แต่ไม่ต้องกังวลนะคะ โครงการที่เรากำลังดำเนินการคือความร่วมมือกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปซึ่งเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในโอลรัสฮิลล์ พวกเขาจะไม่ผิดนัดชำระเงินโครงการของเราแน่นอนค่ะ ดังนั้นเมื่อการชำระเงินเสร็จสิ้นเราจะจ่ายเงิ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 126
เมื่อมองย้อนกลับไปถึงชีวิตที่น่าเบื่อและจืดชืดของเขา เขาไม่มีโอกาสที่จะมีความสัมพันธ์เรื่องรัก ๆ ใคร่ ๆ นับประสาอะไรกับความงามที่สมบูรณ์แบบเช่นนี้ เขาอุทิศครึ่งชีวิตให้กับแม่มดน่ารังเกียจที่เขาดูถูกอย่างมากวันนี้เป็นวันที่เขาจะทำลายโซ่แห่งโชคชะตาที่ถูกจำกัดของเขา !ใช่แล้ว!เขาอยากจะลองชิมแคลร์!เขาต้องการเข้าหาผู้หญิงที่สวยงามที่ผู้ชายทุกคนในเมืองคลั่งไคล้!ในขณะที่ความคิดของเขาพลุ่งพล่าน เขาฉาบรอยยิ้มและพูดว่า “คุณวิลสัน เราสามารถหาทางออกกันได้ ในเมื่อคุณมาขอร้องที่นี่ถึงขนาดนี้แล้ว ผมก็ไม่ได้คุยด้วยยากขนาดนั้น”แคลร์รีบนั่งลงโดยคิดว่ามีโอกาสที่จะพลิกสถานการณ์และถามอย่างตื่นเต้นว่า “คุณค็อค คุณให้เครดิตเราได้เหรอคะ?”เขาไม่ได้พูดอย่างเจาะจง แต่ค่อนข้างคลุมเครือว่า “ผมจะปฏิเสธคำขอนี้อย่างแน่นอนถ้าเป็นคนอื่น แต่ถ้าเป็นคุณวิลสันนั่นก็คนละเรื่อง…”แคลร์รีบกล่าวว่า “จริง ๆ แล้วการทำงานร่วมกันของเรากับเอ็มแกรนด์ กรุ๊ปนั้นใกล้ชิดและพิเศษมาก หากคุณตกลงที่จะให้เครดิต หลังจากเอ็มแกรนด์จ่ายเงินชุดแกให้เราแล้วเราจะจ่ายเงินให้คุณทันที”เขาพยักหน้าและพูดว่า “เดี๋ยวผมจะไปชงชามาให้นะครับ”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 127
ดาเนียลตื่นเต้นกระปรี้กระเปร่าสุดขณะที่เขาดูแคลร์กลืนน้ำชาตอนนี้สิ่งที่เขาต้องทำคือรอให้ยานอนหลับออกฤทธิ์!หลังจากดื่มชา แคลร์ก็รู้ทันทีว่ามีบางอย่างมืดดับลง!เธอรู้สึกเหมือนหัวของเธอหมุน เธอเวียนหัว และรู้สึกหนักหัวมากนี่มันเกิดอะไรขึ้น?เธอตกตะลึงอย่างมากเมื่อมีความคิดเข้ามาในหัวของเธอ!ดาเนียลวางยาเธออย่างนั้นเหรอ?!เธอตัวสั่นด้วยความตกใจและหวาดกลัวเมื่อนึกถึงสถานการณ์เช่นนี้!เธออยากจะลุกขึ้นแต่ขาของเธอไม่ยอมลุก จากร่างกายของเธอตอนนี้ มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เธอจะหนีด้วยตัวเอง!ในขณะที่เธอยังมีสติอยู่เธอก็แอบหยิบโทรศัพท์ออกมาค้นหาผู้ติดต่อเบอร์ชาร์ลี ในแอปแชทแล้วกดปุ่มบันทึกเสียงในขณะที่โทรศัพท์กำลังบันทึกข้อความเสียงของเธอ เธอจึงพูดกับดาเนียลว่า “คุณค็อค ฉันรู้สึกเวียนหัวเล็กน้อย ชาของคุณมีอะไรผิดปกติหรือเปล่าคะ?”ดาเนียลหัวเราะเบา ๆ “ไม่ ไม่มีอะไรนะ! ชานี้เป็นถุงชาพีจีทิปส์ไดมอนส์ อันดับต้น ๆ ที่ผมได้มาจากอังกฤษ ถุงละแสนห้านะ มันเนียนละเอียด และดีมาก คุณอยากดื่มเพิ่มไหม?"“ไม่ ขอบคุณค่ะคุณค็อค ตอนนี้ฉันรู้สึกไม่ค่อยสบายเท่าไหร่ฉันต้องไปแล้ว ขอโทษด้วยค่ะ”รอยยิ้มเจ้าเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 128
"โอเค!"***ในเวลาต่อมา เฮลิคอปเตอร์พลเรือนพิเศษลำหนึ่งก็คำรามกึกก้องบนท้องฟ้าภายในเฮลิคอปเตอร์มีไอแซคและชายชุดดำสิบคนไอแซคดูมืดมน ไอ้โง่นั่นกล้ามายุ่งกับคุณเวดได้อย่างไร? ที่นี่คือโอลรัสฮิลล์! และเขาได้ลงชื่อรอความตายไว้แล้ว!เฮลิคอปเตอร์บินด้วยความเร็วสูงและไม่นานนักเฮลิคอปเตอร์ก็มาถึงเหนือบ้านของแคลร์ชาร์ลีรีบวิ่งขึ้นไปบนดาดฟ้า เขาปีนขึ้นไปบนเฮลิคอปเตอร์และบอกความต้องการ “ไปที่อีลิทวอลท์ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้เร็วที่สุด!”***ในขณะเดียวกันที่อีลิทวอลท์ เอ็นเตอร์ไพรส์ขณะที่แคลร์เอนกายลงอย่างช้า ๆ โดยไม่มีแรงที่จะดิ้นรน ดาเนียลยิ้มอย่างตื่นเต้นและยื่นมือออกมาพยายามถอดเสื้อผ้าของแคลร์ออก!ทันใดนั้นประตูก็เปิดออก!ผู้หญิงหน้าตาขี้เหร่ หน้าตาดุดันบุกเข้ามาในห้องพร้อมกับผู้ชายร่างใหญ่ล่ำบึ้กสองสามคน!เมื่อเห็นมือของดาเนียลอยู่บนเสื้อผ้าของแคลร์ ผู้หญิงคนนั้นก็สาปแช่งอย่างโกรธเกรี้ยว “ดาเนียล ค็อค! คุณกล้านอกใจฉันได้ยังไง?!”ดาเนียลผงะด้วยความตกใจ!ทำไมเมียแก่ของเขาอยู่ที่นี่? เธอรู้ได้อย่างไร?ดาเนียลรู้เพียงเล็กน้อยว่าทุกคนรอบตัวเขา รวมทั้งเจ้าหน้าที่และผู้คุ้มกัน ถูกภรรยาข
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 129
เพราะไอ้หน้าตัวเมียนี่แคลร์ถึงถูกตบไปทั่วใบหน้าทำให้ร่างแคลร์หมุนตลบไปครึ่งรอบแคลร์กุมใบหน้าที่บวมเป่งและถามว่า “คุณเป็นใคร? นี่คุณกำลังทำอะไร?"หญิงสาวกัดฟัน "ฉันกำลังทำอะไรงั้นเหรอ? ฉันอยากจะฆ่าแกไง นังแพศยา!”จากนั้นเธอก็หันไปหาบอดี้การ์ดข้าง ๆ เธอ “มีดอยู่ที่ไหน ส่งมาให้ฉัน! ฉันจะทำลายใบหน้าของอีตัวนี้!”“ได้ครับ นายหญิง!”ผู้คุ้มกันหยิบมีดปลายแหลมขึ้นมาและพูดว่า “นายหญิงครับ อย่าเอาเลือดอีตัวมาเปื้อนมือของคุณ ให้ผมทำเถอะครับ!”หญิงสาวยกมือขึ้นตบเขา เธอคว้ามีดออกจากมือเขาแล้วตะโกนว่า "หุบปาก ไอ้โง่!"ผู้คุ้มกันคุกเข่าบนพื้นตกตะลึง “นายหญิง ผมขอโทษครับ ยกโทษให้ผมด้วยนะครับ!”ผู้หญิงคนนั้นกระทืบเขา และคำราม “ออกไปจากทางของฉัน ไอ้โง่!”เธอกำมีดไว้ในมือแน่น เธอหันไปหาแคลร์และกำลังจะพุ่งใส่เธอแคลร์ตกใจมาก ร่างกายของเธอสั่นอย่างรุนแรง เธอดิ้นอย่างสิ้นหวังแต่พวกผู้ชายกำยำก็จับเธอไว้แน่น นอกจากนี้เธอยังอ่อนแอมากเนื่องจากฤทธิ์ของยาในช่วงเวลาสำคัญเช่นนั้นเสียงตะโกนของใครบางคนดังมาจากประตู “เอามีดโสโครกของแกออกไปซะ!”หญิงสาวหันมาเห็นชายหนุ่มวิ่งเข้ามาพร้อมชายชุดดำสิบคน!“แกเป
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 130
มนุษย์ป้าสูดลมหายใจของเธอและโพล่งว่า “ฟังให้ดี ไอ้พวกโง่! ฉันชื่อ ชารอน ฟราย! ฉันเป็นลูกสาวของตระกูลฟรายในแลนคาสเตอร์! แกเคยได้ยินเกี่ยวกับตระกูลฟรายไหม? เจ้านายของเราคือตระกูลเวด แห่งอีสต์ คลิฟฟ์! ไม่ว่าแกจะคิดว่าแกแข็งแกร่งแค่ไหน ถ้าแกมายุ่งกับฉัน ตระกูลฟรายจะไม่ไว้ชีวิตแกแน่! ตระกูลเวดจะตามล่าแก!”“โอ้?” ชาร์ลียิ้มกว้าง “ตั้งใจฟังนะ ฉันเป็นลูกชายของตระกูลเวดในอีสต์คลิฟฟ์! ฉันเป็นเจ้านายของแก! ชื่อของฉันคือ! ชาร์ลี! เวด!!!""ฮะ!!!"ตาของชารอนเบิกกว้างจนแทบหลุดจากเบ้า ปากก็อ้าค้างจนกามจะล่วง!เธอจ้องไปที่ชาร์ลีเหมือนกำลังมองผี“คุณ… คุณ… คุณคือนายน้อยของตระกูลเวด? เป็นไปได้ยังไง?! ทำไมลูกชายของตระกูลเวดถึงอยู่ในเมืองเล็ก ๆ อย่างโอลรัส ฮิลล์!”ไอแซคเดินไปข้างหน้าและตะโกนว่า “ชารอน ฟราย! ระวังปากด้วบ! เขาคือชาร์ลี เวดนายน้อยของตระกูลเวด!”ในที่สุดชารอนก็เห็นไอแซค!ไอแซค คาเมรอน!เขา…เขาเป็นตัวแทนของตระกูลเวดในโอลรัสฮิลล์!เขายังเป็นผู้ชายที่พ่อของเธอพยายามประจบ!ทำไม… เขามาที่นี่ทำไม?เป็นไปได้ไหมว่า…มันอาจจะเป็น…ชายหนุ่มคนนั้นจริง ๆ …. คือนายน้อยของ…. ของตระกูลเวด?!?!
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 131
การโจมตีที่รุนแรงดังสนั่นกึกก้อง!ชารอนกระดูกสันหลังแตกด้วย!ส่วนอีกคน!ทั้งสามีและภรรยาโดนทำร้ายเป็นสี่เท่า!จะไม่มีโอกาสกละบมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก!ไอแซคเดินไปข้างหน้าและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายน้อนครับ รถขุดและรถปรับหน้าดินสามร้อยคันที่ผมระดมมามาถึงแล้วครับ เราจะแบนอีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ทั้งหมดให้ราบด้วยคำสั่งจากคุณแค่คำเดียว!”"ดี!" ชาร์ลีพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “แจ้งให้คนงานทั้งหมดอพยพออกจากที่นี่ อีกสิบนาทีเราจะกำจัดที่นี่ให้ราบคาบนอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!”ทั้งดาเนียลและชารอนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีดธุรกิจที่พวกเขาต่อสู้สร้างมาจะจบลงแบบนี้ได้อย่างไร?พวกเขาจบสิ้นแล้ว พวกเขาอาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว ถ้าพวกเขาไม่มีเงินใครจะดูแลพวกเขา?ชาร์ลีไม่แม้แต่แยแสเขาขอให้คนของเขาเปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้ ทันใดนั้นผู้คนทั้งโรงงานก็เริ่มอพยพทันทีชาร์ลีอุ้มแคลร์ที่กำลังสลบอยู่และขอให้คนของเขาช่วยพาดาเนียลและชารอนที่เป็นอัมพาตออกไปเมื่อพวกเขาเดินออกจากอาคารสำนักงาน คนในโรงงานทั้งหมดก็ถูกอพยพออกไปเกือบหมด คนงานวิ่งออกไปราวกับว่าพวกเขากำลังหนีอย่างสุดชีวิตโดยคิดว่
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
