เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 130
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 131
การโจมตีที่รุนแรงดังสนั่นกึกก้อง!ชารอนกระดูกสันหลังแตกด้วย!ส่วนอีกคน!ทั้งสามีและภรรยาโดนทำร้ายเป็นสี่เท่า!จะไม่มีโอกาสกละบมาเป็นเหมือนเดิมได้อีก!ไอแซคเดินไปข้างหน้าและกล่าวด้วยความเคารพว่า “นายน้อนครับ รถขุดและรถปรับหน้าดินสามร้อยคันที่ผมระดมมามาถึงแล้วครับ เราจะแบนอีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ ทั้งหมดให้ราบด้วยคำสั่งจากคุณแค่คำเดียว!”"ดี!" ชาร์ลีพยักหน้าและพูดอย่างเย็นชา “แจ้งให้คนงานทั้งหมดอพยพออกจากที่นี่ อีกสิบนาทีเราจะกำจัดที่นี่ให้ราบคาบนอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน!”ทั้งดาเนียลและชารอนอ้าปากค้างด้วยความตกใจสุดขีดธุรกิจที่พวกเขาต่อสู้สร้างมาจะจบลงแบบนี้ได้อย่างไร?พวกเขาจบสิ้นแล้ว พวกเขาอาจเป็นเพียงสิ่งมีชีวิตที่ตายไปแล้ว ถ้าพวกเขาไม่มีเงินใครจะดูแลพวกเขา?ชาร์ลีไม่แม้แต่แยแสเขาขอให้คนของเขาเปิดสัญญาณเตือนไฟไหม้ ทันใดนั้นผู้คนทั้งโรงงานก็เริ่มอพยพทันทีชาร์ลีอุ้มแคลร์ที่กำลังสลบอยู่และขอให้คนของเขาช่วยพาดาเนียลและชารอนที่เป็นอัมพาตออกไปเมื่อพวกเขาเดินออกจากอาคารสำนักงาน คนในโรงงานทั้งหมดก็ถูกอพยพออกไปเกือบหมด คนงานวิ่งออกไปราวกับว่าพวกเขากำลังหนีอย่างสุดชีวิตโดยคิดว่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 132
ชาร์ลีค่อย ๆ วางแคลร์ลงบนเตียงและดึงเรกิออกจากร่างของเธออย่างระมัดระวังหลังจากนั้นแคลร์ก็ค่อย ๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา"ที่รัก!" ทันทีที่แคลร์สบตาชาร์ลีหลังจากลืมตา เธอก็ลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว และกอดเขาอย่างตื่นตระหนก จากนั้นเธอก็เริ่มร้องไห้ชาร์ลีรีบปลอบเธอ “ไม่เป็นไรนะ ที่รัก ไม่ต้องกลัวเรากลับบ้านแล้ว”“เราถึงบ้านแล้วเหรอ?”แคลร์เงยหน้าขึ้นและมองไปรอบ ๆเธอแปลกใจที่มันเป็นห้องของพวกเขา เธอหันไปมองชาร์ลีและถามอย่างสงสัยว่า “ดาเนียล และภรรยาของเขาทำอะไรกับคุณไหมคะ?”“ไม่ พวกเขาไม่ได้ทำอะไรผมเลย” ชาร์ลีพูดอย่างใจเย็น “ทั้งเขาและภรรยาของเขาเป็นอัมพาต ตอนนี้อีลิทวอลต์ทั้งหมดไม่มีอะไรเลยนอกจากซากปรักหักพัง โบราณเขาว่าไว้ ผู้ที่ไม่มีความยุติธรรมจะต้องถูกทำลายอย่างแท้จริง”แคลร์ตกใจอย่างที่สุด "อะไรนะ? ได้ยังไง? เกิดอะไรขึ้นคะ?"ชาร์ลียิ้มจาง ๆ “ผมขอให้เพื่อนสองสามคนช่วย แล้วช่วยชีวิตคุณด้วย จากนั้นเราพบว่าอาคารสำนักงานทั้งหมดและโรงงานในอีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ใช้วัสดุก่อนสร้างถูก ๆ ตอนที่เราออกมา โรงงานนึงของพวกเขาก็ระเบิด โรงงานทั้งหมดก็ถูกระเบิดและถล่มลงมา! น่าเสียดายที่คุณสลบอยู่ ไม่อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 133
น่าแปลกใจเกี่ยวกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่อีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ คนที่เศร้าที่สุดคือคุณท่านวิลสันเนื่องจากสภาพการเงินที่ซบเซาของวิลสันกรุ๊ป เธอจึงหวังว่าแคลร์สามารถขออีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ให้พวกเขาซื้อวัสดุก่อสร้างโดยใช้เครดิตได้ มันจะช่วยแก้ไขข้อจำกัดทางการเงินในปัจจุบันที่พวกเขากำลังเผชิญอยู่แต่น่าเศร้าเสียจริง อีลิทวอลต์ เอ็นเตอร์ไพรส์ทั้งหมดหายไปจากอากาศในบ่ายวันหนึ่ง!ตอนนี้ความกังวลที่เลวร้ายที่สุดของคุณท่านวิลสันคือปัญหาเรื่องเงินกองทุน ความปรารถนาสูงสุดของหญิงชราคือว่าจะหาเงินทุนให้กับบริษัทของเธอได้อย่างไรแคลร์ไม่ได้บอกคุณย่าของเธอว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อวานนี้ หลังจากประสบการณ์นั้นเธอตัดสินใจว่าจะมุ่งความสนใจไปที่โครงการกับเอ็มแกรนด์กรุ๊ปและจะไม่ยุ่งกับเรื่องครอบครัวในตอนนี้ แม้ว่าคุณย่าของเธอจะขอร้องก็ตามหลังจากพักผ่อนมาทั้งคืนแคลร์รู้สึกกระปรี้กระเปร่าและมีพลังในเช้าวันรุ่งขึ้น เธอไปทำงานอย่างตื่นเต้นชาร์ลีออกไปตลาดในตอนเช้าและเมื่อกลับถึงบ้านก็เห็นจาค็อบพ่อตาของเขานั่งอยู่บนโซฟาพลางถอนหายใจไม่รู้จบเขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วถามว่า “คุณพ่อเป็นอะไรไปครับ? มีใครมารบ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 134
จนกระทั่งแคลร์กลับบ้านจากที่ทำงาน จาค็อบก็ยังคงดูบึ้งตึง และไม่มีชีวิตชีวาชาร์ลีรู้ว่าเขากำลังบูดบึ้งเพราะเรื่องการ์ดเชิญของการประมูลในขณะนี้จัสมินโทรมาและพูดว่า “สวัสดีค่ะ คุณเวดขอโทษนะคะ วันนี้พอดีฉันจะไปทำธุระที่แลงคาสเตอร์ในช่วงบ่าย ตอนนี้ฉันอยู่ที่ชั้นล่างของบ้านคุณแล้วค่ะ ช่วยมารับบัตรเชิญหน่อยได้ไหมคะ?”ชาร์ลีตอบทันทีว่า “ได้ครับ เดี๋ยวผมลงไป!”เขารีบปิดประตูและลงไปชั้นล่างจัสมินอยู่ใน Rolls Royce ของเธอรอชาร์ลี เมื่อเธอเห็นเขา เธอก็รีบลงจากรถ และยื่นบัตรเชิญสองใบให้เขาชาร์ลีขอบคุณอย่างสุภาพและกลับเข้าบ้านเมื่อกลับถึงบ้านจาค็อบยังคงบึ้งตึงและโกรธอยู่แคลร์พยายามเกลี้ยกล่อมเขา “คุณพ่อคะ ใจเย็น ๆ นะคะ คุณย่าให้บัตรเชิญแฮโรลด์เพื่อให้เขาได้รู้จักกับผู้คนในวงการธุรกิจและสังคมระดับสูง แล้วยังสร้างเครือข่ายทางสังคมของเขาเองด้วย”จาค็อบถอนหายใจ “หึ คุณย่าของลูกชอบแฮโรลด์กับพ่อของเขาตั้งแต่ยังเด็กนั่นแหละ แล้วเขาก็ชอบดูถูกพ่อ มันเป็นแบบนั้นมาตลอด! อ๊าก! พ่อหงุดงหงิดจริง ๆ !”แคลร์พยักหน้าอย่างช่วยไม่ได้ เธอรู้ด้วยว่าย่าของเธอชอบลูกพี่ลูกน้อง และลุงมากกว่าครอบครัวของเธอต
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 135
เมื่อเอเลนได้ยินเกี่ยวกับสร้อยข้อมือที่มีมูลค่าห้าหรือหกสิบล้าน ดวงตาของเธอก็เบิกกว้างแวววับ!“สร้อยข้อมือ? ไหน อยู่ไหน? เอามาดูซิ!!”ชาร์ลีระมัดระวังตัวเล็กน้อย เขาพูดอย่างใจเย็น “อยู่ที่ห้องผมครับแม่ แต่ผมว่าจะคืนให้พวกเขาครับ”"อะไรนะ? คืนทำไมล่ะ?” เอเลนขมวดคิ้วด้วยความตกใจ “นี่แกสติดีอยู่ไหม? แกจะคืนของล้ำค่าขนาดนี้ทำไมกัน?”“ก็แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ เอง ผมไม่สมควรได้รับของขวัญราคาแพงแบบนี้หรอกครับ”"หุบปากไปเลยแก!" เอเลนโพล่ง “ในเมื่อเขาให้แกไปแล้ว งั้นก็รับไปสิ! สร้อยข้อมืออยู่ไหน? ถ้าแกไม่เอา ฉันจะเอาเอง!”ชาร์ลีรู้ว่าแม่ยายของเขากำลังคิดอะไรเหลี่ยมจัด จริง ๆ แล้วเขาต้องการให้สร้อยข้อมือกับแคลร์แต่เขาคิดหาข้ออ้างที่เหมาะสมไม่ได้ ดังนั้นเขาจึงวางเรื่องนี้ไว้สักพักก่อน ใครจะรู้ว่าพ่อตาของเขาจะโพล่งออกมาอย่างนี้!ไม่ใช่ว่าชาร์ลีไม่เต็มใจที่จะมอบสร้อยข้อมือให้ เขามีเงินในบัตรเกือบแสนล้านบาทเขาสามารถซื้อกำไลทั้งหมดในโลกได้ด้วยซ้ำ!แต่ประเด็นหลักคือเพราะแม่ยายของเขาฉลาดแกมโกงและไม่มีเหมาะกับเครื่องประดับล้ำค่าพวกนี้ เธอจะเหมาะกับเครื่องประดับราคาถูกกว่านี้ตามสไตล์ของเธอมากกว่า
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 136
จาค็อบตื่นเต้นมาก นี่เป็นครั้งแรกที่เขามาร่วมงานระดับไฮเอนด์เช่นนี้ เขาหยุดมองไปรอบ ๆ ไม่ได้เลย แต่แขนขาของเขาเคลื่อนไหวไปอย่างเชื่องช้าเพราะความตื่นเต้นนั่นเองเขากำบัตรเชิญแน่นและยื่นไปที่ทางเข้าของงานด้วยความกังวลว่าคำเชิญที่ชาร์ลีได้มานั้นเป็นของปลอมอย่างไรก็ตามเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่ประตูได้สแกนบัตรและตรวจสอบแล้ว จากนั้นเขาก็หันไปหาทั้งสองคนแล้วพูดด้วยความเคารพว่า "ยินดีต้อนรับครับ ขอให้สนุกนะครับ!"จาค็อบถอนหายใจอย่างโล่งอกและเดินเข้าไปพร้อมกับชาร์ลีทันทีที่พวกเขาเข้ามา แฮโรลด์ซึ่งแต่งตัวราวกับเขาอยู่ในงานปาร์ตี้ริมชายหาดก็เดินเข้ามาพร้อมกับท่าทีหยิ่งผยองเมื่อเห็นพวกเขา แฮโรลด์ก็ขมวดคิ้วขณะที่รู้สึกตกใจชาร์ลีและจาค็อบก็มาที่นี่ด้วย!ไอ้ขี้แพ้สองคนกำลังทำอะไรที่นี่? ตระกูลวิลสันมีบัตรเชิญเพียงใบเดียว และเขาเป็นคนได้มันมา! พวกเขาพยายามแอบเข้ามาโดยไม่มีใครสังเกตเห็นหรือเปล่า?เมื่อเขานึกถึงความทุกข์ยากที่เขาต้องทนทุกข์เพราะชาร์ลี โทสะก็เริ่มลุกโชนอยู่ภายในตัวเขา เขาพุ่งเข้าหาทั้งสองและคำรามว่า “ชาร์ลี นายเข้ามาที่นี่ได้ยังไง? นายรู้หรือเปล่าว่าที่นี่คือที่ไหน? ช
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 137
แฮโรลด์ที่ว่าเร็วแล้วแต่ชาร์ลีก็ยังเร็วกว่า เขาหลีกเลี่ยงการกระชากอย่างรวดเร็ว เขาจับข้อมือของแฮโรลด์เขย่าเล็กน้อยและหัวเราะเยาะ "อะไรกัน? อาการบาดเจ็บที่มือของนายหายแล้วเหรอ? ลืมไปแล้วเหรอว่าความเจ็บปวดพวกนั้นได้มายังไง?”ทันใดนั้นแฮโรลด์ก็รู้สึกได้ถึงแรงมหาศาลที่พุ่งเข้าสู่ร่างกายของเขา เขาก้าวถอยหลังไปสองก้าว เขาทั้งรู้สึกโกรธและตกใจในเวลาเดียวกันความแข็งแกร่งของไอ้ขี้แพ้นี่ทรงพลังมาก!เมื่อรู้ว่าเขาออกจากการควบคุมของชาร์ลี แฮโรลด์ก็คำรามอย่างเย็นชา “ไอ้เวรเอ๊ย นายรออยู่ที่นี่เถอะ ฉันจะบอกผู้จัดการให้ไล่นายออกจากงานไปซะ!”จากนั้นแฮโรลด์ก็หันหน้าไปตะโกนเรียกผู้จัดการมาไม่นานนัก ชายวัยกลางคนในชุดสูทและรองเท้าหนังก็เดินอย่างรวดเร็วโดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยสองคนเดินตามมาด้วยชายคนนั้นมีชั้นเชิงในรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและพูดกับแฮโรลด์ด้วยความเคารพว่า “นายน้อยวิลสัน มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ?”“ผู้จัดการ ช่วยตรวจสอบบัตรเชิญของสองคนนี้หน่อยครับ” แฮโรลด์ชี้ไปที่ชาร์ลีอย่างดูถูกเหยียดหยาม "ผมสงสัยว่ามันเป็นของปลอม”ด้วยเหตุผลด้านความเป็นส่วนตัวและความปลอดภัยจึงไม่มีการระบุชื่อขอ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 138
ทันใดนั้นฝูงชนก็เดินเข้ามาทางตรงกลาง ทั้งชายและหญิงค่อย ๆ เดินเข้ามาในห้องโถงหญิงสาวสวมชุดราตรีสีดำที่โอบรัดรูปร่างสมบูรณ์แบบและเพรียวบาง ภายใต้แสงไฟส่องสว่าง เธองดงามและสง่างามอย่างที่สุด ทุกท่วงท่าของเธอแม้แต่ท่าทางการเดินของเธอก็ดูสง่างามเป็นพิเศษผู้หญิงคนนี้สวยมากจนแฮโรลด์ไม่สามารถละสายตาจากเธอได้จัสมินเดินเข้ามาและมองไปรอบ ๆ เห็นที่นั่งว่างสองที่ในส่วนวีไอพีแถวหน้าและถามว่า “แขกวีไอพีสองคนของฉันอยู่ที่ไหน? พวกเขายังมาไม่ถึงเหรอ?”ฟินน์ แบ็กเซนเดลดูข้อมูลของแขกและขมวดคิ้ว “คุณมัวร์ครับ เครื่องสแกนจากทางเข้าระบุว่าบัตรเชิญของวีไอพีทั้งสองได้รับการยืนยันแล้ว พวกเขาต้องเข้ามาในห้องโถงของเราแล้วแน่นอนครับ แต่เราไม่รู้ว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหนครับ”จากนั้นเขาก็สั่งพนักงานของเขาว่า "โทรหาผู้จัดการให้มาพบฉัน"ไม่นานนัก ผู้จัดการก็วิ่งมาหาพวกเขาและถามว่า “คุณแบ็กเซนเดล ให้ผมช่วยอะไรดีครับ?”ฟินน์ชี้ไปที่ที่นั่งว่างในส่วนวีไอพีและถามว่า “มีแขกวีไอพีสองท่านที่ยืนยันบัตรเชิญแล้ว ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ในที่นั่งของพวกเขาล่ะ?”“แขกวีไอพีสองคน?”ทันใดนั้นภาพของชายชราและชายหนุ่มที่เขาเ
บทล่าสุด
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1600
“โอเค” ชาร์ลีพยักหน้าก่อนจะพูดว่า “เอาล่ะ ถึงเวลาที่นายต้องออกเดินทางแล้ว”ในเวลานี้จาเวียร์ก็วิ่งเข้าไปหาพวกเขาพร้อมกับแบตเตอรี่สำรองในมือ หลังจากนั้นเขาก็ยื่นแบตเตอรี่สำรองกับสายชาร์จให้กับดีแลนในขณะที่พูดว่า “ดีแลน นี่แบตเตอรี่สำรอง!”ดีแลนหยิบแบตเตอรี่สำรองใส่ไว้ในเป้ หลังจากปาดน้ำตาออกจากใบหน้าแล้ว เขาก็พูดกับทุกคนว่า “คุณยาย คุณตา พ่อ แม่ ลุง อา ผมจะไปแล้วนะคับ…”ทุกคนโบกมือให้เขา “ไปเถอะ อย่าลืมใส่ใจในเรื่องความปลอดภัยบนท้องถนนนะ!”ดีแลนมองไปที่ชาร์ลีอีกครั้งก่อนจะโค้งคำนับแล้วพูดว่า “ผมจะไปแล้วนะครับคุณเวด…”ชาร์ลีส่งเสียงพึมพำในขณะที่พูดว่า “รีบไปเถอะ ไม่งั้นนายจะถูกทำโทษที่ไปถึงช้านะ”ดีแลนรีบพยักหน้าในขณะที่พูดว่า “ไม่ต้องเป็นห่วงครับ! ผมจะทำให้ดีที่สุดครับ!”ชาร์ลีโบกมือแล้วพูดว่า “อืม ไปได้แล้ว!”ดีแลนพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมองเหล่าญาติ ๆ อย่างไม่เต็มใจ จากนั้นเขาก็เริ่มปั่นจักรยาน Phoenix 28 คันใหญ่อย่างหนักหน่วง หลังจากถีบจักรยานไปได้สองสามครั้ง ในที่สุดดีแลนก็ถีบจักรยานจากไปในลักษณะโคลงเคลงซิลเวียเริ่มร้องไห้อย่างขมขื่น ลีโอนาร์ดจึงรีบคว้าเธอมาปลอบโยนอยู่ในอ้อ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1599
เมื่องานเลี้ยงวันเกิดสิ้นสุดลง และแขกคนอื่น ๆ ได้กลับไปแล้ว ดีแลนก็เข็นรถจักรยาน Phoenix 28 คันใหม่ออกมาในเวลานี้จู่ ๆ ดีแลนก็นึกถึงเพลงฮิตที่เขาเคยเห็นในคลิปวิดีโอสั้น ๆ…เพลงนี้ก็คือเพลง ‘ขี่มอเตอร์ไซต์แสนรักของฉัน’...ในขณะที่เขานึกถึงเพลงนี้ เขาก็มองไปที่จักรยาน Phoenix 28 ในสภาพเก่าที่ดูน่าเกลียดนั้น แล้วอดที่จะถอนหายใจไม่ได้ในขณะที่คิดกับตัวเองว่า ‘ถ้าฉันขี่มอเตอร์ไซค์ไปโอลรัสฮิลล์ได้ก็คงจะดีไม่น้อย เพราะจะทำให้ฉันสามารถเดินทางได้ประมาณสามถึงสี่ร้อยกิโลเมตรต่อวัน ซึ่งจะช่วยให้ฉันเดินทางไปถึงโอลรัสฮิลล์ได้เร็วที่สุด จะได้ไม่ต้องทนทุกข์กับความคับข้องใจและความอยุติธรรมมากมายในระหว่างทาง…’แต่ช่างน่าสงสารเหลือเกินที่เขารู้ว่าชาร์จะไม่มีทางเปิดโอกาสให้เขาได้ต่อรองอะไรเลย เขาจึงทำได้แค่เข็นจักรยานออกมาเพื่อเตรียมตัวออกเดินทางเจริล… ลุงของเขาถือหมวกกันน็อกสีเขียวอยู่ในมือ ในขณะที่พยายามจะสวมให้กับดีแลน ดีแลนหลบเลี่ยงหมวกใบนั้นในขณะที่ถามอย่างอึดอัดใจว่า “ทำไมถึงซื้อหมวกกันน็อกสีเขียวมาให้ผมล่ะลุง? หมวกสีเขียวเป็นสัญลักษณ์ของผู้ชายที่โดนสวมเขานะ…”“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยน่า” เจร
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1598
"หา? เร็วไปไหม? คุณจะไม่อยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่ออีกสักสองสามวันเหรอ?”“ผมทำธุระของผมเสร็จหมดแล้วน่ะ ไม่มีธุระอะไรให้ผมต้องอยู่ที่นี่อีก ผมจะออกเดินทางพรุ่งนี้เลย”เมื่อลอรีนได้ยินดังนี้ เธอก็พูดขึ้นอย่างไม่ลังเลเลยว่า “ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะออกจากอีสต์คลิฟฟ์พรุ่งนี้ด้วย เราเดินทางกลับโอลรัสฮิลล์พร้อมกันดีไหมคะ? เราจะได้นั่งเครื่องบินลำเดียวกันชาร์ลีอยากจะปฏิเสธเธอ แต่เมื่อเขาเห็นสีหน้าที่แสดงความวิงวอนของเธอแล้ว เขาก็ปฏิเสธเธอไม่ลงเพราะไม่ว่าจะอย่างไรก็ตาม… นับเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับคนเป็นเพื่อนกัน ที่ต้องนั่งเครื่องบินลำเดียวกัน ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหลบเลี่ยงการนั่งเครื่องบินเที่ยวบินเดียวกับเธอได้ชาร์ลีจึงพูดว่า “ได้สิ เรากลับด้วยกันก็ได้”ลอรีนรีบพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเดี๋ยวคุณให้รายละเอียดบัตรประจำตัวกับฉันมานะ ฉันจะได้ซื้อตั๋วเครื่องบินของเราพร้อมกัน!”“โอเค”***ในขณะที่งานเลี้ยงวันเกิดยังคงดำเนินอยู่นั้น ลุงและอารองของดีแลนก็ได้ตระเตรียมการเดินทางด้วยการปั่นจักรยานไปยังโอลรัสฮิลล์ให้ดีแลนเรียบร้อยแล้วพวกเขาได้ให้คนไปซื้อจักรยาน Phoenix 28 รุ่นเก่ามา แล้วติดตั้งชั้นวางสัมภา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1597
หลังจากนั้นงานเลี้ยงวันเกิดก็เริ่มขึ้นอย่างเป็นทางการมีการจัดที่นั่งให้กับชาร์ลีเป็นพิเศษในฐานะที่เขาเป็นแขกผู้มีเกียรติสูงสุด โดยเขาได้นั่งอยู่ข้างนายท่านโธมัสกับลอรีนและริกลีย์หลังจากนั้นสมาชิกของตระกูลโธมัสก็ผลัดกันดื่มอวยพรให้เขา โดยทั้งการแสดงออกทางสีหน้า น้ำเสียง และการกระทำล้วนเต็มไปด้วยการสรรเสริญเยินยอ ชาร์ลีไม่มีอะไรจะพูดมากนัก เมื่อมีคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็แค่ดื่มอวยพรกลับไป ซึ่งถึงแม้ดีแลนจะเป็นคนมาดื่มอวยพรให้เขา เขาก็ดื่มอวยพรกลับไปอย่างง่ายดายในเวลานี้ริกลีย์ก็ยังมาดื่มอวยพรให้กับชาร์ลีอย่างระมัดระวังด้วย โดยเขาได้เยินยอแล้วพูดว่า “คุณเวดครับ ผมมีเรื่องจะถามคุณหน่อยครับ…”ชาร์ลีรู้อยู่แล้วว่าเขาจะถามอะไรก่อนที่เขาจะเริ่มพูดออกมาด้วยซ้ำไป เห็นได้ชัดว่าเขาต้องการให้ชาร์ลีช่วยฟื้นคืนสมรรถภาพ เพื่อให้เขากลับมาแข็งแกร่งได้อีกครั้งแต่เมื่อพิจารณาถึงเรื่องเลวร้ายทั้งหมดที่ครอบครัวของพวกเขาได้ทำกับครอบครัวของยูลแล้ว ชาร์ลีก็ยังแน่ใจว่าเขาจะไม่ยอมฟื้นคืนสมรรถภาพให้พวกเขาในตอนนี้ผู้ที่เป็นผู้ใหญ่แล้วจะต้องชดใช้และรับผิดชอบต่อการกระทำของพวกเขา ไม่อย่างนั้นแล้วพวกเขาจะได้บทเ
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1596
ชาร์ลีหยิบภาพวาดที่ยูลมอบให้เขาจากมือของดีแลน ก่อนจะยื่นให้กับยายของลอรีนด้วยตัวเอง หลังจากนั้นเขาก็พูดว่า “คุณยายโธมัสครับ นี่เป็นของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผมครับ ผมหวังว่าคุณยายจะรับมันไว้ และผมอยากจะขอโทษกับทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นไปเมื่อกี้นี้ ด้วยวันนี้เป็นงานเลี้ยงวันเกิดของคุณยาย ผมหวังว่าคุณยายคงจะให้อภัยผมนะครับ”คุณท่านโธมัสรู้สึกปลื้มใจแล้วรีบพูดขึ้นว่า “คุณเวด ไม่ต้องเกรงใจหรอกค่ะ จริง ๆ แล้วเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อกี้นี้เป็นเพราะหลานชายของฉันทำอะไรผิดไป ฉันมาคิดดูแล้ว… ทั้งหมดนั้นเป็นเพราะเราละเลยในการอบรมสั่งสอนหลานของเรา จึงทำให้คุณเวดต้องเดือดร้อน”ในขณะที่เธอพูดอยู่นั้น เธอก็มองดูภาพวาดก่อนจะพูดว่า “คุณเวดคะ ภาพวาดนี้มีมูลค่ามากเหลือเกิน ฉันคงรับของขวัญชิ้นนี้ไว้ไม่ได้หรอกค่ะ!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “คุณยายโธมัสครับ ของขวัญชิ้นนี้เป็นเพียงของเล็ก ๆ น้อย ๆ จากแคลร์และผม มูลค่าของของขวัญชิ้นนี้ไม่ใช่เรื่องสำคัญอะไรเลย คุณยายไม่ต้องเกรงใจผมหรอกครับ พูดตามตรงนะครับ ผมไม่ได้ใช้จ่ายเงินกับของขวัญชิ้นนี้เลยด้วยซ้ำ เพราะคุณโกลดิ้งจากโกลดิ้งกรุ๊ปมอบภาพวาดนี้ให้ผม แล้วผมก็นำมา
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1595
เมื่อได้ยินว่าเขาจะต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง ดีแลนก็ส่ายหัวอย่างบ้าคลั่งทันที!เมื่อเปรียบเทียบกันแล้ว เขาคงต้องทนทุกข์ทรมานและรู้สึกคับข้องใจเพียงเล็กน้อย ถ้าเขาต้องอาศัยอยู่ในชุมชนแออัด โดยมีค่าครองชีพเดือนละหนึ่งหมื่นบาท แต่ถ้าเขาต้องไปขนปูนซีเมนต์ในไซต์ก่อสร้าง เขาก็คงต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมาก และต้องเจอะเจอความยากลำบากมากมายในไซต์ก่อสร้างแห่งนั้นเขาจึงพยักหน้าแบบไม่คิดอะไรทันที “คุณเวดครับ ผมยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของคุณแล้ว ผมจะไม่ต่อรองอะไรกับคุณแล้วครับ! ขอแค่อย่าส่งผมไปไซต์ก่อสร้างนั้นเลยนะครับ…”ชาร์ลีรู้สึกพอใจมากแล้วพูดอย่างเย็นชาว่า “อย่าลืมปรับปรุงเปลี่ยนแปลงและกลับเนื้อกลับตัวเป็นคนดีหลังจากนายไปถึงที่โอลรัสฮิลล์แล้ว อย่าสร้างปัญหาอะไรเพิ่มขึ้นมาอีกล่ะ ถ้านายยังคงอยู่ที่อีสต์คลิฟฟ์ต่อไป ทายาทที่ชอบเยาะเย้ยถากถางคนอื่นอย่างนาย ก็อาจก่อให้เกิดหายนะที่ร้ายแรงกว่านี้ได้ในสักวันหนึ่ง นายอาจเข้าไปพัวพันและทำให้ให้ตระกูลโธมัสและตระกูลโคชต้องเดือดร้อนได้!”ในเวลานี้สองพี่น้องอย่างเจริลและจาเวีย์ก็อดที่จะตัวสั่นขึ้นมาเล็กน้อยไม่ได้ดูเหมือนคำพูดของชาร์ลีจะทำให้คนทั้งคู่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1594
สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดก็คือ การปั่นจักรยานอย่างยากลำบากจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ยังพอรับได้ การที่ต้องปั่นจักรยานเป็นเวลาครึ่งเดือน ก็ยังดีเสียกว่าการนอนบนเตียงอยู่ครึ่งเดือนหลังผ่าตัดนอกจากนี้เขายังรู้สึกคับข้องใจอย่างมากในระหว่างการผ่าตัดครั้งล่าสุด ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็ยังไม่หายดีเลย ถ้าเขาต้องเข้ารับการผ่าตัดแบบเดิมอีกครั้งในเร็ว ๆ นี้ เขาก็จะต้องได้รับความเจ็บปวดเพิ่มขึ้นเป็นสองเท่าอย่างแน่นอนในเวลานี้ชาร์ลีพูดขึ้นมาว่า “ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์ก็เพื่อให้นายได้ไปปรับปรุงตัวและกลับเนื้อกลับตัวใหม่ นายคิดว่า การที่ฉันให้นายไปที่โอลรัสฮิลล์เพื่อให้ไปสนุกสนานกับชีวิตที่นั่นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ นายจะต้องปั่นจักรยานธรรมดา ๆ อย่าง Phoenix 28 เท่านั้น ใช้อย่างอื่นไม่ได้เลย! ไม่งั้นฉันจะให้นายปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์พร้อมกับเกวียนที่บรรทุกก้อนอิฐไปจนเต็มคัน!”“แล้วหลังจากนายไปถึงโอลรัสฮิลล์ นอกจากนายจะต้องคอยขับรถรับส่งให้กับลอรีนแล้ว นายต้องเช่าห้องเดี่ยวในชุมชนแออัดคลิฟฟ์คูลส์ด้วย ค่าใช้จ่ายรายเดือนรวมถึงค่าเช่าบ้านของนายจะต้องไม่เกินเดือนละหนึ่งหมื่นบาท!”
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1593
เมื่อเขาได้ยินว่า จะต้องขี่จักรยานจากอีสต์คลิฟฟ์ไปยังโอลรัสฮิลล์ตลอดทาง และต้องอยู่ในโอลรัสฮิลล์ในฐานะคนขับรถเป็นเวลาหนึ่งปี ดีแลนก็รู้เหมือนกำลังจะตายไปแล้วจริง ๆ ประเด็นก็คือระยะทางจากอีสต์คลิฟฟ์ไปโอลรัสฮิลล์นั้น มีระยะทางมากกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะไม่ตายเพราะหมดแรงถ้าต้องปั่นจักรยานไปตลอดทางจริง ๆ เหรอ?แล้วตอนนี้ก็อยู่ในเดือนธันวาคมซึ่งเข้าสู่ฤดูหนาวแล้ว เขาจะต้องขี่จักรยานตลอดทางไปจนถึงภาคใต้ แล้วไม่ได้รับอนุญาตให้พักในโรงแรมเลยด้วย ข้อกำหนดเหล่านี้รุนแรงเกินไปไม่ใช่เหรอ?ดีแลนรู้สึกเสียใจมากและน้ำตาก็เริ่มไหลอาบใบหน้านี่มันเรื่องบ้าบออะไรกันเนี่ย… เขาเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลโคช แต่จะต้องขี่จักรยานไปจนถึงโอลรัสฮิลล์? เขาจะไม่ล้มตายไปในระหว่างทางหรอกเหรอ?คงจะน่าทึ่งมากถ้าเขาสามารถปั่นจักรยานได้วันละห้าสิบ หรือหกสิบกิโลเมตรระยะทางกว่า 1,200 กิโลเมตร เขาจะต้องปั่นจักรยานไปประมาณยี่สิบวัน!แต่นี่มันเดือนธันวาคมแล้วนะ!เขาสะอึกสะอื้นพร้อมกับพูดว่า “คุณเวดครับ ถ้าผมเริ่มปั่นจักรยานไปโอลรัสฮิลล์ กว่าจะถึงที่นั่นก็คงเป็นเดือนมกราคมแล้ว น้องสาวผมจะต้องกลับมาฉลองปีใหม่ที่
กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 1592
ลอรีนดีใจมากแล้วพูดอย่างตื่นเต้นว่า “ขอบคุณมากนะคะชาร์ลี!”ชาร์ลีรีบพูดว่า “รอเดี๋ยวนะ ผมจะไม่บังคับให้เขากลืนจี้หยกเข้าไป แต่ยังต้องลงโทษเขาด้วยวิธีอื่น ไม่งั้นเขาคงไม่จดจำไว้เป็นบทเรียน”ลอรีนรีบถามว่า “คุณจะลงโทษเขาด้วยวิธีไหนคะ ชาร์ลี? คงไม่ร้ายแรงไปกว่าการกลืนจี้หยกเข้าไปแล้วใช่ไหมคะ?”“ไม่หรอกครับ ชาร์ลียิ้มเบา ๆ ก่อนจะพูดว่า “คุณมั่นใจได้เลยว่า การลงโทษครั้งนี้จะส่งผลดีกับตัวเขาอย่างแน่นอน”ในที่สุดลอรีนก็รู้สึกสบายใจในขณะที่พูดอย่างเสน่หาว่า “ขอบคุณนะคะชาร์ลี ขอบคุณที่ให้อภัยพี่ชายของฉัน และปล่อยเขาไปเพราะเห็นแก่ฉัน ถ้าอย่างนั้น คุณให้โอกาสฉันได้ตอบแทนคุณดีไหมคะ…”ชาร์ลีถามด้วยความประหลาดใจ “คุณจะตอบแทนผมยังไงเหรอ?”ลอรีนกะพริบตาในขณะที่ยิ้มและพูดอย่างตั้งใจว่า “ฉันสัญญาว่าจะแต่งงานกับคุณ และให้กำเนิดลูกชายตัวอ้วน ๆ เพื่อคุณ! คุณคิดว่ายังไงคะ?”ชาร์ลีตอบด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “อย่าพูดอะไรแบบนี้อีก ผมเป็นสามีของเพื่อนสนิทของคุณนะ!”ลอรีนพยักหน้าก่อนจะพูดอย่างจริงจังว่า “ฉันรู้ค่ะ แต่คุณทั้งคู่แต่งงานกันแบบปลอม ๆ นี่! ก็ยังไม่ถือว่าเป็นการแต่งงานกันอย่างแท้จริง! จริง ๆ แล
