7

EP7 - กลรัก คุณหมอมาเฟีย (มาร์เวล)

หญิงสาวที่ตกใจไม่น้อยเมื่อเห็นหมอหนุ่มที่นี่ตอนนี้

แถมเขายังพุ่งเป้าสนใจมาที่แผลของเธอแม้จะไม่ใช่เวลางานของเขา เพราะวันนี้เขาหยุด

"ไหนหมอบอกว่าหยุดงานไงะ"

"ฉันแวะมาเอาของ มาเจอเคสเธอนี่แหละ"

"คุณหมอคงไม่ใช่คนที่จะทำแผลให้ฉันหรอกใช่มั้ย

เพราะคุณหมอเพิ่งดื่ม..มา"

"แผลเธอหน้าผากแตกแบบนั้นยังไงก็ต้องเย็บ

ถ้าไม่อยากมีแผลเป็นต้องเย็บแผลถี่หน่อย

และฉันเป็นหมอที่เย็บแผลสวยที่สุดในโรงพยาบาล"หมอมาร์เวลเอ่ย

"เอ่อ..."

"ไม่ต้องห่วง ฉันไม่ได้เมา

ฉันบอกแล้วฉันมีจรรยาบรรณพอ ที่จะไม่เมามารักษาคนไข้"

ซีลีนนอนนิ่งให้หมอมาร์เวลล์ค่อยๆทำแผลให้

เขามือเบามากจริงๆเธอยอมรับ ใบหน้าภายใต้แมสของเขาคงจะจริงจังมากๆ

แค่เห็นจากสายตาแล้วเธอยังรู้สึกแปลกๆ แม้จะมีแว่นใสๆบังก็ตาม

"จ้องอะไรขนาดนั้น

หลับตาซิ"หมอมาร์เวลเอ่ยทำเอาหญิงสาวรีบหลับตาทันที

ไม่นานนัก แผลก็ถูกเย็บจนเสร็จ ก่อนที่หญิงสาวจะค่อยๆลุกขึ้น

หมอมาร์เวลที่ยังไมไ่ด้ไปไหนก็เอ่ยกับเธอขึ้น

"เดี๋ยวฉันไปส่ง สภาพเธอมึนๆไม่น่ากลับเองไหวมั้ง"

"ไม่เป็นไรคะหมอ ฉันกลับเองได้

ตอนมายังมาเองได้เลย"

"ไปรับยาแล้วเจอกันที่ลานจอดรถ"

พูดจบหมอมาร์เวลก็เดินออกไป ซีลีนได้แต่ทำตาม

เธอรับยาและไปที่ลานจอดรถ ก่อนเห็นหมอหนุ่มยืนพิงรถรออยู่ที่นั่น

เธอไม่ได้อยากรบกวนเขาแต่ก็ดึกมากจนหารถยาก จึงจำใจติดรถเขากลับไป

"บ้านอยู่ที่ไหนบอกทางแล้วกัน"

หลังจากขับรถมาได้ไม่ไกลมาก ก็ถึงหอพักของซีลีนที่ดูแล้วมันแสนจะธรรมดา

ต่างกับเงินที่เธอได้ทิปในแต่ละคืนมาก

"ขอบคุณค่ะ"

"ฉันขอเข้าห้องน้ำล้างหน้าหน่อยได้มั้ย"

"คะ?"

"ฉันอยากล้างหน้า ง่วง" หมอมาร์เวลเอ่ย

เมื่อไม่รู้จะปฏิเสธยังไง ซีลีนจึงยอมที่จะให้หมอหนุ่มขึ้นไปบนห้อง

แต่เมื่อเปิดเข้าห้องมา หมอหนุ่มถึงกับขมวดคิ้วกับสภาพที่เห็น

นี่เธอเกิดแผลเพราะมีเหตุการณ์บางอย่างเกิดขึ้นในห้องนี่ซินะ

ขาวของกระจัดกระจายแบบนี้ ไหนจะกลิ่นบุหรี่อีก

"เธอสูบบุหรี่?"

"เปล่าค่ะ หมอเข้าห้องน้ำซิคะ

ขอโทษทีที่ห้องรกไปหน่อย" หญิงสาวเอ่ยพรางเดินเก็บข้าวของที่กระจัดกระจาย

ในขณะที่หมอหนุ่มเข้าห้องน้ำเพื่อไปล้างหน้า

ไม่นานเขาเดินออกจากห้องน้ำมาพร้อมใบหน้าและผมที่เปียกแบบเสยขึ้น

นั่นจู่ๆก็ทำให้หญิงสาวใบหน้าเห่อร้อนแบบไม่รู้ตัว

"เธอไปทำงานที่คลับทุกวันเลยเหรอ"

"ค่ะ ฉันทำที่นั่นประจำ"

"ดูจากห้องเธอแล้ว ไม่ได้รกเองนะ"

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ ขอบคุณนะคะที่มาส่ง"

"ฉันว่าเราไม่ได้เจอกันครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้ายหรอก"

หลังจากวันนั้นผ่านมา4-5วัน

แผลที่หน้าผากของซีลีนตัดไหมเสร็จ เธอก็เริ่มไปทำงาน

แล้วเลือกจะไม่แต่งหน้าบริเวณที่มีแผล และตั้งแต่วันที่มีเรื่องทะเลาะกัน

เชนก็ยังไม่ได้กลับมาหาเธอเลย มีแค่โทรมาเท่านั้น

"มันทำหนูขนาดนี้ ทำไมไม่เลิกกับมันลูก"

ป้าข้างห้องเอ่ยทักขึ้นในขณะที่เธอกำลังจะออกไปทำงาน

"มันเลิกยากจ๊ะป้า ซีก็...."

"รอบนี้เจ็บแบบนี้ ต่อไปจะไม่เจ็บหนักขึ้นเหรอ"

"ไม่หรอกค่ะ รอบนี้เขาเมามากด้วย.."

เธอพูดไม่เต็มปากจริงว่าเชนทำร้ายเธอยังไงแค่ไหน

"เขามีคนอื่นหรือเปล่า ไม่เห็นมาหาเลย

ป้าเห็นหนูเป็นเด็กน่ารัก ไม่อยากให้เจอผู้ชายแบบนี้เลย"

"ซีก็ไม่รู้ค่ะ..."

"ถ้าเขามี เราก็อย่าปิดตัวเองนะ

คนเราชีวิตมันสั้น หนูใช้ชีวิตให้คุ้ม

อย่าเอาแต่ทำงานกับฝังตัวเองไว้กับผู้ชายแบบนี้นะ"

คำพูดของป้าทำให้ซีลีนคิดวนเวียนอยู่ในหัว

เธอนั่งถอนหายใจอย่างหนักในขณะที่มาถึงคลับแล้วรอทำงาน

เชนไม่เคยแคร์ความรู้สึกเธอมานานแล้วจริงๆ แต่เพราะเหตุผลบาง

ทำให้เธอยังเลิกกับเขาไม่ได้ และเชนก็ไม่ยอมเลิกกับเธอด้วย

"ถ้าขอเลิกไม่ยอมเลิก แต่ถ้าเชนทิ้งเองล่ะ"

จู่ๆซีลีนก็เอ่ยขึ้นกับตัวเอง แต่กลับต้องหยุดคิดเพราะถึงคิวขึ้นโชว์

แสงไฟและเสียงดนตรีดังขึ้น ซีลีนที่กำลังจะขึ้นโชว์แต่เพราะวันนี้มีเรื่องกังวล

เธอจึงเลือกจะดื่มก่อนขึ้นโชว์ไป2-3แก้ว

เมื่อแสงสีและดนตรีดังขึ้น บวกกับลีลาการเต้นของซีลีน คลับนี้ก็เริ่มอึกทึกอีกครั้ง

เมื่อเต้นไปถึงจุดนึง

สายตาของเธอหันไปเห็นหนุ่มหล่อคนนึงซึ่งเธอคุ้นเคยเป็นอย่างดีเพราะเพิ่งเจอไม่กี่วันที่ผ่านมา

หมอมาร์เวลที่มาที่คลับแบบไม่ได้นัดหมาย

ร่างเล็กเริ่มเดินมาหยุดตรงหน้าเขา

ก่อนเริ่มเต้นด้วยท่าทางแสนยั่วยวน มือเรียวจับบ่าของหมอหนุ่ม

ในขณะที่อีกข้างลูบไปบนแผงอก ใบหน้าหล่อเหลากดยิ้มมุมปาก

ก่อนที่เธอจะนั่งลงบนตักเขาแล้วเริ่มเต้นอีกครั้ง เสียงกระซิบของหมอหนุ่มเอ่ยขึ้น

ทำให้หญิงสาวรีบหันกลับมา พรางกอดคอเขาแล้วมองหน้า

เมื่อวันนี้เธอมีแอลกอฮอร์เข้าร่างกาย บวกกับความเครียดที่อยากปลดปล่อยตัวเอง

"เธอยั่วเก่งดีนะ ได้เรื่องด้วยซิ"