LOGINShare
เอาเรื่องตัวเองให้รอดก่อนเถอะยัยจ๋า
Last Updated:
2025-02-04 02:15:58
Related chapters
กลรติรส คนไร้หัวใจ!
เจ้าหน้าที่ประชาสัมพันธ์สาวเงยหน้ามองพร้อมส่งยิ้มบางๆ ให้อย่างเข้าอกเข้าใจ เพราะตัวเองก็มาจากต่างจังหวัดเหมือนกัน“งั้นให้เรียนคุณรุจารินยังไงดีคะ”“เอาเป็นว่าบอกว่ามีคนจากที่บ้านมาขอพบก็แล้วกันครับ แต่อย่าบอกว่าเป็นพ่อนะครับ อย่างที่บอก ผมอยากให้ลูกเซอร์ไพร์ซ”“ได้ค่ะ เท่านี้ใช่ไหมคะ”“เอ่อ ผมอยากรบกวนอีกนิด ไม่ทราบว่าท่านรองประธานที่เป็นเจ้านายของลูกสาวผมชื่ออะไรหรือครับ พอดีผมมีขนมนมเนยติดมาด้วย เลยอยากจะฝากไว้ให้ท่านบ้าง เป็นการขอบคุณน่ะครับ”คนฟังมองจากสีหน้าท่าทางซื่อๆ ของอีกฝ่ายแล้วไม่พบพิรุธร้ายใดนอกจากพ่อที่ห่วงลูกสาวคนหนึ่งเท่านั้นจึงไม่ได้ระแวงอะไร “ชื่อคุณภูเบศค่ะ ภูเบศ ศิราธร ท่านเป็นลูกชายเจ้าของบริษัทนี้ค่ะ”“โอ...ขอบคุณมากๆ นะหนูนะ อ้อ นี่ลุงมีขนมมาฝาก ถือว่าแทนคำขอบคุณ ถ้าหนูไม่รังเกียจว่าเป็นของบ้านๆ ไม่ใช่ขนมแพงๆ รับไว้นด้วยนะครับ” ชายมากวัยเปลี่ยนสรรพนามให้เป็นกันเองมากขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายเชื่อเขาสนิท“ขอบคุณมากค่ะคุณลุง เดี๋ยวนั่งรอก่อนนะคะ วันนี้มีประชุม คงอีกพักใหญ่กว่าจะเลิก เดี๋ยวหนูโทรไปแจ้งหน้าห้องประชุมไว้ให้ก่อนละกันนะคะ”“ขอบคุณมากๆ นะลูกนะ ขอให้เจริญ
Last Updated : 2025-02-04กลรติรส เซอร์ไพร์ซสิ เซอร์ไพร์ซมาก...
ร่างสูงใหญ่ลุกขึ้นและหันมามองเธอเล็กน้อย“ไปสิครับ”“เอ่อ...มาคิดอีกที ฉันว่าตอนนี้แคนทีนพนักงานคงปิดแล้ว งั้นเดี๋ยว ฉันโทรสั่งอาหารให้คุณดีกว่า ทานที่ออฟฟิศคุณจะได้ไม่เสียเวลาทำงานไงคะ”“งั้นเหรอครับ” สีหน้ารู้ทันนั่นทำให้หญิงสาวแอบเคืองหน่อยๆ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ นอกจากปล่อยตามน้ำไป ร่างเพรียวระหงรีบเก็บของและลุกตามคนตัวสูงไปหากเมื่อออกจากห้องเธอก็ถูกเรียกไว้เสียก่อน“คุณรุจารินคะ”“ค่ะ ฉันเอง” ตอบพลางเหลือบมองชายหนุ่มข้างกายนิดๆ“พอดีเมื่อกี้โอเปอเรเตอร์ข้างล่างโทรมาแจ้งว่ามีคนมาขอพบคุณตอนนี้รออยู่ที่ล็อบบี้ชั้นล่างค่ะ”“หืม? พบฉันเหรอคะ บอกไหมคะว่าใคร”“เห็นบอกว่าคนจากที่บ้านคุณน่ะค่ะ”“คนจากที่บ้าน...” หรือว่าแม่ แม่มีธุระอะไรถึงมาที่นี่โดยที่ไม่แม้แต่จะโทรมาบอกเธอก่อน หรือว่าเรื่องด่วน “ทราบแล้วค่ะ ขอบคุณมากๆ นะคะ”มาคิดอีกที แม่มาตอนนี้ก็ดีเหมือนกัน เธอจะได้หาเหตุเบี้ยวกินข้าวเที่ยงตามหน้าที่เสียเลยหญิงสาวยิ้มในใจ ก่อนหันไปเอ่ยปากกับเจ้านายรูปงามที่ทำเหมือนไม่สนใจเธอ แต่ก็หยุดรอไม่ห่าง“คุณภูเบศคะ งั้นดิฉันขอตัวสักครู่นะคะ คุณกลับไปที่ออฟฟิศก่อน เดี๋ยวดิฉันจะจัดการเรื่องอาหารให
Last Updated : 2025-02-04กลรติรส นี่หนูคงไม่คิดสั้นแย่งสามีชาวบ้านใช่ไหมลูก
“ใช่ลูก พ่อจำเป็นต้องใช้เงินจำนวนนั้นจริงๆ”“ฉันไม่มีหรอกค่ะ เงินตั้งมากมายแบบนั้น”“พ่อรู้ว่าหนูคงไม่มี แต่...แฟนหนูเขามีนี่ลูก” รุจารินชะงักกึก คิ้วงามขมวดแน่นงุนงง“แฟน? ฉันเนี่ยนะคะ”“เอาล่ะ พ่อจะไม่อ้อมค้อมนะ พ่อรู้เรื่องลูกกับเจ้านายของลูกหมดแล้ว ชื่ออะไรนะ ภูเบศใช่ไหมคนที่ลูกกำลังคบหากับเขานั่น”หญิงสาวหลับตาลง มือสองข้างกำแน่นเพื่อระงับความโมโหที่กำลังแล่นริ้วขึ้นมา“แต่พ่อได้ยินมาว่าเขามีคู่หมั้นแล้วนี่นา งั้นหนูอยู่ในฐานะอะไรกันล่ะ เมียเก็บ เมียน้อย หรือว่าแค่ของเล่นเศรษฐี” คนพูดถามหน้าซื่อๆ แต่แววตาเป็นต่อ “นี่หนูคงไม่คิดสั้นแย่งสามีชาวบ้านใช่ไหมลูก”รุจารินตาวาวโรจน์ โกรธจนตัวสั่นกับคำสบประมาทของคนที่ได้ชื่อว่าเป็นพ่อบังเกิดเกล้าจนเกินจะทนไหว นี่คนตรงหน้าคือพ่อแท้ๆ ของเธอจริงๆ หรือ“ฉันขอบอกอีกครั้งว่าฉันไม่มีเงินหรืออะไรจะให้คุณทั้งนั้น”“เฮ้อ...พ่อจะทำอย่างนั้นได้ยังไง ในเมื่อตอนนี้ทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว อีกอย่างถ้าแม่ของหนูรู้เรื่องนี้เข้าจะว่ายังไงน้า...” ชายมากวัยแสร้งถอนหายใจเบาๆ อย่างเป็นต่อ รู้ดีว่าลูกสาวรักแม่มากแค่ไหน“ดารินคงต้องเสียใจมากๆ แน่ที่รู้ว่าลูกส
Last Updated : 2025-02-04กลรติรส ผมไม่ชอบคุยธุระสำคัญในรถ
แม้คิดว่าอยากจะเตือน หากพอเอาเข้าจริงๆ เมื่อเห็นหน้าเจ้านายหนุ่ม หญิงสาวกลับพูดไม่ออก ไม่รู้จะเริ่มต้นเอ่ยปากอย่างไรดี พอคิดจะอ้าปาก แต่เห็นท่าทางอีกฝ่ายที่เอาแต่ก้มหน้าทำงานและเซ็นต์เอกสารคร่ำเคร่ง ใจมันก็พานจะฝ่อไม่กล้ารบกวนขึ้นมาดื้อๆไว้เลิกงานแล้วกัน ถึงอย่างไรบิดาของเธอคงไม่กล้าบุกเข้ามาหาเจ้านายของเธอตอนนี้หรอกมั้ง ถึงมาจริงเธอก็ไม่ยอมให้ผู้ชายเห็นแก่ตัวคนนั้นทำอย่างที่คิดได้แน่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าขณะที่เธอครุ่นคิดหนักใจนั้น คนที่นั่งร่วมห้องเองก็แอบจับสังเกตอาการเธออยู่เงียบๆ เช่นกันภูเบศแอบชายตามองเลขาสาวของตนโดยไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว ตั้งแต่ที่หญิงสาวกลับขึ้นมาบนออฟฟิศก็มีท่าทีแปลกๆ ไป หลายครั้งที่เหมือนอยากจะพูดอะไรกับเขา แต่ทุกครั้งเธอก็เก็บปากเงียบไปเสียทุกครั้ง แต่เขาก็เก็บอาการไว้ ทำเป็นวุ่นกับงานไม่สนใจเธอ แม้ในใจนึกหงุดหงิดตั้งแต่ได้รู้ว่ามีผู้ชายมาขอพบเธอเมื่อตอนบ่ายแล้วก็ตามระหว่างที่ทั้งสองเพลินกับความคิดนั้นเอง จู่ๆ ก็มีเสียงโทรศัพท์มือถือดังแทรกขึ้นมาภูเบศปรายตามองเลขาสาวนิดๆ ก่อนตัดสินใจรับสายสำคัญ“ครับคุณแม่” หญิงสาวเหลือบมองคนหน้าดุที่ทำเสียงอ่อนโยนอย่างแปลกใจ
Last Updated : 2025-02-05กลรติรส ถึงแล้วคนขี้เซา ตื่นได้แล้ว
เมื่อคร้านจะเถียงเพราะร่างกายกำลังส่งสัญญาณแปลกๆ เธอจึงเลือกหลับตาเสียจะได้ไม่ต้องนั่งหวาดเสียวกับความเร็วทะลุหน้าปัดนั่น อีกมือก็แอบโบกยาดมให้ตัวเองไปด้วย เชื่อแล้วว่างานอดิเรกของอีกฝ่ายคือการแข่งรถ แต่ก็นั่นแหละ ถนนในกรุงเทพนั้นไม่ใช่สนามแข่งที่น่าประลองฝีมือซักหน่อย เอาเถอะ หวังว่าเขาคงไม่เลือกเสาไฟฟ้าหรือต้นไม้ที่ไหนเป็นที่เบรกรถก็เป็นอันใช้ได้ เพราะเธอยังไม่อยากจบชีวิตตัวเองไปพร้อมเขาตอนนี้นักหรอกคิดเพลินๆ ก็ชักเคลิ้มๆ หนังตาหนักลงเรื่อยๆ และท้ายสุดเธอก็เผลอหลับไปฝ่ายคนขับเมื่อเห็นว่าข้างกายเงียบเสียงไปก็หันไปมอง และพบว่าเลขาของเขาหลับคอพับไปแล้ว ความสงสารปนเวทนาเมื่อเห็นศีรษะอีกฝ่ายโอนเอนไถลไปชนกระจกอยู่หนสองหน อดไม่ได้ชายหนุ่มจึงเอื้อมมือไปช้อนศีรษะทุยสวยให้เอนมาซบที่ไหล่เขาแทน เท้าที่เหยียบคันเร่งผ่อนความเร็วลงโดยไม่รู้ตัวหลับแบบนี้ดูน่ารักน่าทะนุถนอมกว่าตอนตื่นมาเถียงเขาฉอดๆ เป็นกอง ภูเบศกระตุกยิ้มมุมปากนิดๆ นึกอยากให้เวลานี้ยืดยาวออกไปอีกนิด แต่จะยืดไปนานเท่าใดก็ต้องถึงจุดหมายปลายทางจนได้“ถึงแล้วคนขี้เซา ตื่นได้แล้ว” เสียงนุ่มหูทำให้คนกำลังหลับสบายรู้สึกตัวตื่น หญิงสาวขย
Last Updated : 2025-02-05กลรติรส ถ้าเธอท้องกับเขาจริงๆ ล่ะ
“อาเจียนออกมาให้หมดคุณ จะได้ดีขึ้น” แทนที่จะต่อว่าที่ทำเขาเลอะเทอะ เสียงนุ่มหูกลับคอยกระซิบบอกอย่างอ่อนโยน พลางวางเธอที่อ่างอาบน้ำ และช่วยลูบหลังลูบไหล่ให้ จนเธออาการทุเลาลง ร่างกายอ่อนแรงอย่างที่ไม่เคยเป็น พออาเจียนจนหมดไส้หมดพุง ร่างระหงก็อ่อนระทวยซบหน้าพาดกับอ่างอาบน้ำหรูหรานั่นอย่างสิ้นฤทธิ์ หากไม่มีมือแข็งแรงคอยช่วยประคองเธอคงทรุดกายนอนราบกองกับพื้นห้องน้ำนั่นหลับไปแล้วภูเบศมองอาการหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างห่วงใย เขาไม่รู้ว่าเธอเป็นอะไร แต่ก็ไม่อาจปล่อยให้เธอเป็นไปตามยถากรรมได้แม้ว่าอีกฝ่ายจะทำเสื้อเขาเลอะเทอะเปรอะเปื้อนไปหมดก็ตาม แต่น่าแปลกที่เขาไม่ยักรังเกียจหรือโมโหเธอเลยสักนิดชายหนุ่มหันไปคว้าผ้าขนหนูของตนมาชุบน้ำเช็ดหน้าเช็ดตาให้เธออย่างทะนุถนอม ชนิดที่ไม่เคยทำให้ใครแบบนี้มาก่อน ส่วนคนป่วยนั้นหลับคอพับคออ่อนซบพิงอกเขาไปแล้ว ใบหน้าหวานซีดเซียวจนน่าสงสาร ทำให้ใจเขาอ่อนยวบยัยนี่เป็นอะไรไปนะ ปกติเห็นเข้มแข็งจะตาย แต่จะว่าไปอาการนี้มันก็คุ้นๆ อยู่นะ ชายหนุ่มนึกคำนวนเวลาที่เขาและเธอมีอะไรกันจนถึงวันนี้ แม้จะผ่านไปไม่ถึงเดือนดี เป็นไปได้ไหมว่าเธอจะ...คิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนแน่น“ท้
Last Updated : 2025-02-05กลรติรส คนอะไรนอนละเมอได้น่ารัก
“เขาไม่เกี่ยว...อย่าบอกนะ อย่า...” มือบางยกขึ้นปัดป่าย สีหน้าอึดอัดจนชายหนุ่มอดสงสารไม่ได้ จึงรวบมือทั้งสองนั่นมากุมไว้“ไม่ต้องห่วงนะ ถ้าคุณไม่อยากบอกใครก็ไม่ต้องบอก” ผมจะเป็นฝ่ายบอกทุกคนเรื่องของเราเอง ว่าแล้วเขาก็ดึงมือเธอมาจูบเบาๆ จนอีกฝ่ายอาการสงบลง และหลับต่อโดยไม่รู้ว่ามีใครบางคนนั่งเฝ้ามองเธออยู่ข้างเตียงไม่ห่างรุจารินมารู้สึกตัวอีกทีก็ค่ำแล้ว พอจะขยับลุก หญิงสาวรู้สึกถึงบางอย่างที่กุมมือเธอไว้ พอลืมตาก็ได้พบใบหน้าใครบางคนที่ลืมตาจับจ้องเธออยู่“อุ๊ย! ท่านรอง!” พยายามจะดึงมือกลับ แต่ติดที่อีกฝ่ายไม่ยอมปล่อย “มาจับมือฉันไว้ทำไมคะ”“ก็ถ้าไม่จับคุณคงตบผมไปแล้วสิ คนอะไรนอนละเมอได้น่ารัก เอ๊ย! น่ากลัวชะมัด” เขาเอ่ยหน้าตาย ทำคนป่วยค้อนใส่อย่างหมั่นไส้“น้อยๆ หน่อยค่ะ ฉันไม่ได้ละเมอซักหน่อย ตอนนี้ตื่นแล้วด้วย ปล่อยได้แล้วค่ะ”“อืม...” ภูเบศยอมปล่อยมือนุ่มๆ นั้นอย่างเสียไม่ได้ ตามองร่างบางขยับลุกนั่งอย่างทุลักทุเล อดใจไม่ไหวจึงยื่นมือไปช่วยประคองเธอขึ้น“ค่อยๆ ลุกไวๆ เดี๋ยวก็เวียนหัวอ้วกใส่ผมอีกหรอก”“อ้วก!” หญิงสาวทำตาโต ภาพที่เธออาเจียนใส่เขาก่อนหมดสติไปผุดวาบก็หน้าเสีย “ฉะ...ฉันขอ
Last Updated : 2025-02-05กลรติรส ภาพความทรงจำแสนหวานในคืนนั้นกลับคืนมาอีกครั้ง...
นั่นเขาโกรธเธอหรือเปล่านะ ที่บอกเรื่องพ่อไป นี่เธออุตส่าห์มาเตือนด้วยความหวังดี กลัวว่าเขาจะเดือดร้อนเสียเงินเสียทองโดยใช่เหตุ แต่เขากลับมาโกรธเธออีกเนี่ยนะ เฮ้อ...ตาบ้าเอ๊ย ทำไมเอาใจยากเย็นนักนะบ่นในใจ แต่ร่างบางก็ยอมลุกไปล้างหน้าล้างตา ก่อนที่จะใจหายวาบ เพราะตกใจเมื่อเห็นตัวเองในกระจกห้องน้ำนั่น ตอนนี้เธอสวมแค่เสื้อยืดตัวหลวมโคร่งตัวเดียว“เสื้อนี่ ไม่ใช่ชุดเดิมของฉันนี่”ใบหน้าสวยถอดสี หรือว่า...พอก้มมองลอดไปภายใต้เสื้อ รุจารินก็หน้าร้อนวาบ รีบกอดอกตัวเองทันทีโนบรา!หญิงสาวรีบสำรวจส่วนล่างต่ออย่างลนลาน แต่ก็แอบใจชื้นที่ชุดชั้นในส่วนล่างไม่ได้ถูกเปลี่ยนหรือถอดออก แต่ก็ไม่ได้สวมอะไรทับ ตอนนี้ก็เท่ากับว่าเสื้อยืดนี่เธอก็สวมแค่กางเกงชั้นในตัวจิ๋วเท่านั้น นี่เขาถอดเสื้อชั้นในเธอออกไปได้ไงเนี่ย งั้นก็แปลว่าตานั่นต้องเห็น...“โอ๊ย...จะบ้าตาย”หญิงสาวกุมขมับ รู้สึกเหมือนจะวิงเวียนขึ้นมาอีกรอบ เธอต้องอับอายขายหน้าครั้งที่เท่าไหร่ก็สุดจะจำได้แล้ว กลิ่นอายหอมสะอาดแบบผู้ชายๆ จากเสื้อที่ใส่แนบสนิทกับผิวกายสาวราวกับอ้อมแขนอุ่นๆ ของเจ้าของเสื้อที่เคยสวมกอดเธอไว้ในอ้อมแขนตามติดตามาหลอกหลอน ยิ่งย
Last Updated : 2025-02-05
Latest chapter
กลรติรส วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)
“จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู
กลรติรส กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว
ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง
กลรติรส ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!
“คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ
กลรติรส กรรมตามสนอง
‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว
กลรติรส หัวใจคนเป็นพ่อ
“ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่
กลรติรส พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง
“ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู
กลรติรส ยอมรับความจริง
“เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว
กลรติรส ห่วงใย
“พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต
กลรติรส อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ
“ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท
