Home / โรแมนติก / กลรติรส / คุณไม่อยากโดนผูกมัด ฉันเองก็เช่นกัน

Share

คุณไม่อยากโดนผูกมัด ฉันเองก็เช่นกัน

last update Last Updated: 2025-02-06 00:06:19

ฟังแล้วรุจารินหน้าแดงซ่าน เธอคร้านจะเถียงกับคนเอาแต่ใจไร้เหตุผลอย่างเขา ถ้าสามารถกรอกลับเหตุการณ์เมื่อกี้ได้ บทรักโลดโผนของเขาไม่รุนแรงก็จริง แต่หลายท่าทางก็สุ่มเสี่ยงจะกระเทือนอยู่ในกรณีที่เธออาจตั้งครรภ์อ่อนๆ แต่เรื่องนั้นช่างมันก่อนเถอะ

“แล้วคุณจะเอายังไง” เลขาสาวถามอย่างเหลืออด “ถ้าฉันท้องมีลูกกับคุณขึ้นมาจริงๆ คุณจะทิ้งคู่หมั้นตัวเองมาแต่งงานรับผิดชอบลูกในท้องฉันหรือไง”

คนถูกโยนคำถามยากใส่หน้าแอบผงะไปนิดๆ อาการนั้นทำให้คนถามแอบปวดแปล๊บที่หัวใจลึกๆ แต่เธอก็พยายามข่มใจทีท่าสงบนิ่งเหมือนยอมรับความจริงที่รู้อยู่แล้ว

“นั่นไงคะคำตอบ คุณยอมรับความจริงเสียทีเถอะค่ะ คุณไม่อยากโดนผูกมัด ฉันเองก็เช่นกัน เราสองคนต่างกันเกินไป ฉะนั้นถ้าคุณไม่คิดจริงจังก็หยุดอย่าสานต่อเลยนะคะ เมื่อกี้ฉันจะคิดเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเรา แต่ต่อจากนี้เราก็ต่างคนต่างอยู่ ทำงานใช้ชีวิตไปตามปกติ แต่จะไม่มีเรื่องอย่างเมื่อกี้เกิดขึ้นอีก และถ้าเกิดท้องขึ้นมาจริงๆ ฉันสัญญาว่าจะไม่บอกใครเรื่องพ่อของลูกแน่นอนค่ะ คุณสบายใจได้”

พูดง่าย พูดคล่องจริงนะแม่คุณ ชายหนุ่มแอบแขวะในใจ ตาคมมองใบหน้าสวยที่กลับมาหมางเมินเย็นชาอ
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • กลรติรส    ขอผมชื่นใจคุณอีกรอบนะ

    “อ๊ะ!” ดวงตาคู่งามเบิกกว้าง ร่างบางกระตุกวาบเพราะถูกคนใต้ผ้าห่มส่งปลายนิ้วเข้าไปก่อกวนภายในความชุ่มฉ่ำจนมันร้อนฉ่าขึ้นมาอีกครั้ง เธอเกือบจะส่งเสียงครางออกมาอย่างสุดจะกลั้น แต่ยกมือขึ้นปิดปากตัวเองทัน กายสาวกระตุกตามแรงเสียดสีที่อีกฝ่ายสร้างขึ้น“จ๋า มีอะไร เกิดอะไรขึ้นทำไมลูกไม่ตอบแม่ ลูกจ๋า...” “มะ...แม่คะ วันนี้จ๋าขอค้างคืนที่บ้านเพื่อนที่ทำงานนะคะ คือบ้านเขาอยู่ใกล้ๆ บริษัท พอดีงานยังไม่เสร็จเลย ต้องใช้พรุ่งนี้เช้าเสียด้วย แม่ไม่ต้องห่วงนะคะ เท่านี้ก่อนนะคะจ๋าต้องรีบวางแล้ว แม่ดูแลตัวเองด้วยนะคะ ปิดประตูดีๆ พรุ่งนี้จ๋าจะรีบกลับบ้านค่ะ”หญิงสาวข่มเสียงไม่ให้สั่นมีพิรุธแล้วพูดเร็วปรื๋อ ก่อนที่จะรีบกดวางเมื่อได้ยินการตอบรับจากมารดา ความรู้สึกผิดที่ต้องโกหกถูกปัดทิ้งไปชั่วขณะเพราะถูกการก่อกวนจากคนจอมเจ้าเล่ห์ และมันยิ่งทวีความร้อนระอุขึ้นเรื่อยๆ จนกระทั่ง...“อร๊ายยย...” เธอไม่อาจสะกดกลั้นอารมณ์หวามได้อีกต่อไป เสียงหวานครวญครางแทบไม่เป็นภาษาดังลั่นห้อง มือทั้งสองจิกผ้าปูที่นอนแน่นด้วยความทรมานเหลือแสนที่คนตัวร้ายมอบให้ “พอแล้ว พอก่อน ฉันไม่ไหว อย่าทำตรงนั้น...อ๊ะ! อือ...”คำวิงวอนนั้

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    น่ารักน่ากินเป็นบ้า

    “ผมคิดถึงคุณอีกแล้ว เมียจ๋า...”อยากจะบ้าตายกับผู้ชายคนนี้เหลือเกิน บทจะอ้อนก็อ้อนได้อ้อนดี อ้อนจนเธอจะละลายขาดใจตายคาอกเขาอยู่แล้ว ยิ่งคำว่าเมียจ๋าจากปากเขาฟังทีแรกก็จั๊กกะจี้หู แต่พอได้ยินทั้งคืนมันก็เริ่มทำให้เธอชินและรู้สึกดีแปลกๆ“วันนี้เราโดดงานกันเถอะนะ”“แน้...คุณเป็นถึงรองประธานจะมาเกเรแบบนี้ได้เหรอคะ เดี๋ยวก็โดนหักเงินเดือนขึ้นมาจะว่าไง”“ใครมันจะกล้า”“ก็ท่านประธานใหญ่พ่อคุณไงคะ”“หึๆ หักก็หักไปเถอะ ผมอยากนอนกอดคุณแบบนี้แหละ ใครจะทำไม”รุจารินส่ายหน้าเอือมระอา แต่ก็ชักจะชินกับความเอาแต่ใจที่ไร้เหตุผลนี้หน่อยๆ “ไม่ทำไมหรอกค่ะ คุณจะโดดงานจะยอมถูกหักเงินเดือนก็ทำไปคนเดียวเถอะ ฉันมีภาระมีคนที่ต้องดูแลฉันไม่ยอมโดดงานโดนหักเงินเดือนเหมือนคุณหรอกค่ะ ปล่อยได้แล้วค่ะ”“ไม่ปล่อย!” หนุ่มหล่อว่าพลางกระชับวงแขนแน่นขึ้น ไม่ยอมคลายอ้อมกอดจากร่างอรชรงามนี้ง่ายๆ น่าขำ ที่เขารู้สึกอยากกอดเธออย่างนี้ไม่อยากปล่อยเลย ให้ตายเถอะ“แล้วเราจะอยู่แบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่คะ”“จนกว่าผมจะพอใจ ในฐานะเจ้านายโดยตรง ผมยินดีให้คุณหยุดงานวันนี้ได้โดยไม่โดนหักเงินเดือน”เอากับเขาสิ! หญิงสาวกรอกตาไปมาอย่างเพลียใ

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    ตรงนั้นคือตรงไหน ตรงนี้หรือเปล่า...

    “อุ๊ย!”หญิงสาวอุทานลั่น พร้อมรีบยกมือปิดเนื้อตัวอันเปลือยเปล่าของตัวเองอย่างเงอะงะ เมื่อเขาวางเธอลงในอ่างอาบน้ำแบบจากุชชี่ที่กว้างขนาดให้คนลงไปอาบได้มากกว่าสี่คน ห้องน้ำนี่กว้างขวางพอๆ กับห้องเธอที่อพาร์ตเม้นใหม่ด้วยซ้ำ คิดเพลินๆ จู่ๆ ก็ต้องสะดุ้งโหยงเมื่อร่างสูงใหญ่คว้าตัวเธอเข้าไปกอดซ้อนทับบนกายเขา สายน้ำวนอุ่นๆ กำลังดีที่เขาเปิดใส่อ่างค่อยๆ เพิ่มปริมาณขึ้น“มาอาบน้ำกัน” เสียงพร่ากระซิบยั่วเย้ากึ่งๆ ชวนเชื่อ“คะ...คุณอาบก่อนดีไหม เดี๋ยวฉันค่อยอาบทีหลัง...”“ไม่เอาไม่ให้ไป อาบพร้อมกันนี่แหละ ไหนดูซิเมื่อคืนผมรักคุณตรงไหนบ้างน้า” เขาไม่พูดเปล่า สายตาคมๆ ยังจ้องสำรวจผิวกายสาวนวลเนียนอย่างซุกซน “ตรงนี้”รุจารินถึงกับหายใจสะดุดทันทีเมื่อเขาโน้มลงมาแตะจูบเม้มที่ลำคอเธอเบาๆ“แล้วก็ตรงนี้...” นักสำรวจจอมซนพรมจูบที่เนินอกสะล้างพร้อมลากเลื้อยริมฝีปากไปทักทายความอวบอิ่มที่เขาแสนจะชอบชิมมันร่างบางสั่นสะท้าน สะบัดร้อนสะบัดหนาวราวกับคนจับไข้ เมื่อถูกประพรมด้วยริมฝีปากอุ่นร้อนทั้งตัว ในท้องปั่นป่วนมวนวนด้วยผีเสื้อนับร้อยที่พากันบินวนไปมาอย่างบ้าคลั่ง ใช่เธอกำลังคลั่งกับสัมผัสอันแสนหวามของเขา ไม่

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    คบในฐานะไหนล่ะคะ เจ้านาย เพื่อน คู่นอน หรือว่า...

    “เราลองมาคบกันดีไหม” รุจารินช้อนสายตามองสบตาเขานิ่งๆ ไม่ใช่ขอให้เธอเป็นผู้หญิงของเขาเหมือนคราวก่อน แต่เขากลับขอคบเธอเนี่ยนะ“คบในฐานะไหนล่ะคะ เจ้านาย เพื่อน คู่นอน หรือว่า...”“คบหาในฐานะที่ผู้ชายผู้หญิงเขาคบกัน”ไม่ใช่คนรัก...มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟนหรือคนรักสินะ เธอเข้าใจถูกใช่ไหม“เราอาจจะข้ามขั้นตอนไปหน่อยก็เถอะ แต่ถ้าคุณตกลง...”“แล้วคู่หมั้นคุณล่ะคะ” หญิงสาวรู้สึกว่าอ้อมแขนแข็งแรงคลายลงนิดๆ หลังได้ยินคำถามแสลงหู หัวใจบางๆ ของเธอเหมือนจะหล่นวูบ ริมฝีปากงามเม้มเข้าหากันจริงสิ! เขามีเจ้าของแล้ว สถานะตอนนี้ของเธอต้องเรียกว่าไร้ตัวตนก็ไม่ผิดนัก ถ้าเธอเห็นแก่ตัวอยากยึดเขาไว้และรับข้อเสนอตกลงคบกันลับหลังเธอคนนั้น มันก็ไม่ต่างอะไรกับที่ครั้งหนึ่งบิดาของเธอแอบซุกซ่อนนางปราณีไว้ลับหลังแม่ของเธอไม่มีผิด“ไม่ดีกว่าค่ะ เราไม่ควรคบกันไม่ว่าในฐานะไหน นอกจากฐานะเจ้านายเลขาเท่านั้น”“หืม...” ชายหนุ่มขมวดคิ้วแน่น มองใบหน้าหวานสวยที่ถูกหน้ากากความเย็นชาสวมทับอีกครั้ง วงแขนที่โอบกอดรอบกายเขาคลายออกฉับพลัน ชวนให้หัวใจหนาวเหน็บ“สายแล้วค่ะ ฉันต้องกลับบ้านเสียที” หญิงสาวข่มความอายหันไปคว้าเสื้อที่ตก

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    แต่ไม่ใช่หม้อนั่นนะ แต่เป็นหม้ออื่นต่างหาก...

    “ทิ้งขยะ!” หญิงสาวอุทานลั่น เขาจะรู้ไหมว่าชุดนั่นเธอเพิ่งซื้อมา ใช้ไม่กี่ครั้งเอง ราคาไม่ใช่ถูก เรียกว่าต้องตัดใจซื้อเลยทีเดียว ไหนจะชุดชั้นในอีกเล่า“ก็มันเลอะอ้วกคุณจะใส่ยังไง”“ซักแล้วก็ใส่ได้นี่คะ คุณทิ้งไว้ที่ไหน ฉันจะไปเก็บมาซัก”“ไม่รู้สิ ผมลืมแล้ว ทิ้งลงชักโครกมั้ง”ตาบ้า! ตาเขียวปั๊ดตวัดค้อนเอาเรื่อง“ชุดนั้นไม่เห็นสวยเลย ชุดชั้นในคุณก็ไม่เซ็กซี่ ผมไม่ชอบนี่”แก้มเนียนใสแดงวาบ แต่พยายามข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้สติหลุด“ชอบไม่ชอบก็เรื่องของคุณสิ แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาเอาของฉันไปทิ้ง ต่อให้มันเลอะเทอะแค่ไหน”“เอาน่าคุณ อย่าเพิ่งอารมณ์เสียเลยนะ เดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่ก็ได้ คุณเป็นเลขาของผมแล้วก็ยังเป็น...เมียจ๋าของผมด้วย” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม “จะให้แต่ตัวไร้รสนิยมได้ยังไง”รุจารินอยากจะกุมขมับกับความเอาแต่ใจของผู้ชายคนนี้ แต่ยังไม่ทันปฏิเสธเขาก็คว้าโทรศัพท์ที่ปิดเครื่องทั้งคืนมาเปิดแล้วจัดการโทรหาใครสักคนปลายสาย สั่งไม่กี่คำก็วางสายไป“เรียบร้อย ผมสั่งให้เขาเอาเสื้อผ้ามาส่งให้คุณแล้ว แต่คงอีกครู่ใหญ่ ตอนนี้เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ผมชักหิวจริงๆ แล้ว” มาดบอส จอมเผด็จการกลับมาอีกครั้ง ร่างสูงเดิน

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    เขากำลังเสียคนกลายเป็นผู้ชายมักมากในกามารมณ์เพราะเธอแท้ๆ เลย

    “มะ...ไม่เอานะคะ ฉันไม่เล่น”“ก็ใครบอกว่าจะเล่นล่ะ ผมจะทำจริงๆ”“คุณจะบ้าเหรอคะ” นั่นเขาจะใช้เจ้าหัวแครอทแท่งอ้วนๆ นั่นกับ...เธอจริงๆ เหรอ อึ๋ยยยเพียงแค่คิดแก้มใสๆ ก็แดงก่ำ หัวใจเต้นระทึก“คุณไม่อยากลองของแปลกบ้างเหรอ กินผักแล้วมีประโยชน์นะ ผมอยากให้คุณลองกินดู” คนห่ามเอ่ยด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่มเหมือนเด็กซนๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือตรงไปที่ปมผ้าขนหนูที่พันกายส่วนล่างของเธอแล้วปลดมันออกทันที“อุ๊ย! นั่นคุณจะทำอะไร” ร่างบางกระถดถอย แต่ความแคบของเคาน์เตอร์ไม่อำนวยให้เธอหนีได้ แต่กลับเอื้อให้เขาได้ทำอะไรห่ามๆ ถนัดมากกว่า“ก็โยนแครอทลงหม้ออย่างที่คุณบอกไง” คนซุกซนว่าพลางจับเรียวขาที่หนีบไว้ให้แยกออกจากกัน ก่อนสูดปากเบาๆ เมื่อเห็นความงามของกลีบดอกไม้ที่เขาเด็ดชิมน้ำค้างมาทั้งคืน แต่ทว่ามันยังคงงดงามและน่ากินเหมือนเดิมไม่มีผิด“ไม่เอานะคะ อย่าแกล้งฉัน อ๊ะ...” หัวใจดวงน้อยหล่นวูบเมื่อถูกวัตถุแปลกปลอมมาจดจ่อที่ปราการแสนหวาน มือบางรีบตะปบปิดจ้าละหวั่น หน้าตาตื่นกลัว แต่ใจกลับเต้นระทึกตื่นเต้นกับประสบการณ์ใหม่ที่เขาจะมอบให้ มันช่างบ้าระห่ำที่สุดที่เธอรู้สึกกลัวแต่ก็อยากลองตามใจเขาเสียนี่“อุ๊ย!” ร่างบาง

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    อ้าปาก หรือจะอ้าอย่างอื่นก่อน เลือกมา

    เวลาต่อมาร่างอรชรที่ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำตัวโตที่มีใครบางคนเสียสละให้ยืมมา โดยคนเป็นเจ้าของเสื้อนั้นกลับสวมเพียงผ้าขนหนูพันกายส่วนล่างเท่านั้นก็ยังดีที่เขาไม่หน้าด้านเปลือยกายล่อนจ้อนให้เธอต้องหัวใจวายหรือไม่ก็ตาเป็นกุ้งยิงเสียก่อนแต่กระนั้นแผงอกแน่นๆ ด้วยมัดกล้ามนั่นก็ใช่ว่าจะไม่มีผลต่อจิตใจของเธอเสียเลย รุจารินมองร่างสูงที่กำลังลำเลียงเมนูเด็ดที่เพิ่งทำเสร็จมาวางบนโต๊ะอาหารตรงหน้าเธอ“เสร็จแล้วครับ”หญิงสาวแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ พลางจ้องมองไข่ดาวสุกกรอบจนเกือบจะเกรียมกับไส้กรอกที่มีชะตากรรมไม่ต่างกัน สิ่งเดียวที่น่าจะปลอดภัยในจานนั่นคือขนมปังกรอบเหลืองหอมเพราะใช้เครื่องปิ้งอัตโนมัติทำ ฝีมือเขาไม่ได้เลวร้ายนักหรอก แต่มัน...“กินได้น่าคุณ ชิมดูสิ” พ่อครัวเชียร์เหยงๆ ตาเป็นประกายคาดหวัง แต่พอเห็นแววลังเลในดวงตาคู่งามของคนชิม เขาก็เริ่มจะฉุนนิดๆ “จะกินดีๆ หรือจะให้ผมป้อน...”หมับไม่ทันขาดคำ หญิงสาวก็รีบคว้าส้อมมาจิ้มไส้กรอกเข้าปากทันที ภูเบศหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าเหวอๆ กับรสชาติอาหารที่เขาทำให้เธอกิน ยัยตัวร้ายนี่จะรู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขามีกะใจจะทำอาหารให้กิน ชายห

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    ไม่ใช่เรื่องของเธอ

    “ว่าไง จะป้อนดีๆ หรือว่า...” หญิงสาวรีบตักอาหารมาจ่อที่ริมฝีปากร้ายกาจของเขาทันที“คุณทานสิคะ” ภูเบศยิ้มมุมปากพลางอ้าปากกินสิ่งที่เธอป้อน พลางรู้สึกว่าอาหารที่เขาทำมีรสชาติอร่อยขึ้นมาทันตา“อ้าปากสิ” คราวนี้หญิงสาวไม่ปริปากขัดเขา พร้อมทำตามแต่โดยดี แล้วก็สะดุ้งนิดๆ เมื่อคนป้อนให้รางวัลเป็นการหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ “ชื่นใจจัง”อยากจะบ่น แต่ก็เกรงจะเปลืองตัวให้อีกฝ่ายได้หาเหตุเก็บเกี่ยวกำไรรายทางจึงตัดใจสงบปากเสียดีกว่า แล้วสองหนุ่มสาวผลัดกันป้อนอาหารให้กันไปเงียบๆ จนทุกอย่างในจานหมดเกลี้ยง ภูเบศมองแก้มนวลแดงระเรื่อที่ถูกเขาแจกหอมไปไม่รู้กี่ครั้งอย่างพอใจ ยามที่เธอไม่ดื้อดึงก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ“สายมากแล้ว คุณรีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่านะคะ”“อืม...” ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาข้างฝาเล็กน้อย “พวกนั้นน่าจะมาได้แล้วนะ”พอขาดคำ เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้นทันใจรุจารินใบหน้าถอดสี รีบหันขวับไปมองหน้าประตูอย่างตื่นตระหนก“ปล่อยฉันก่อนค่ะ ใครมาก็ไม่รู้” สภาพหมิ่นเหม่ของเธอยามนี้ หากให้คนอื่นเห็นเข้า คงไม่ดีแน่“ไม่ต้องกลัวหรอก เขาแค่เอาของมาส่งให้คุณนั่นแหละ”“ของ? ของอะไรคะ”“หรือคุณอยากแต่งชุดนี้ไปทำงานล

    Last Updated : 2025-02-13

Latest chapter

  • กลรติรส    วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)

    “จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู

  • กลรติรส    กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว

    ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง

  • กลรติรส    ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!

    “คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ

  • กลรติรส    กรรมตามสนอง

    ‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว

  • กลรติรส    หัวใจคนเป็นพ่อ

    “ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่

  • กลรติรส    พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง

    “ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู

  • กลรติรส    ยอมรับความจริง

    “เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว

  • กลรติรส    ห่วงใย

    “พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต

  • กลรติรส    อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ

    “ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status