Home / โรแมนติก / กลรติรส / แต่ไม่ใช่หม้อนั่นนะ แต่เป็นหม้ออื่นต่างหาก...

Share

แต่ไม่ใช่หม้อนั่นนะ แต่เป็นหม้ออื่นต่างหาก...

last update Last Updated: 2025-02-07 22:09:08

“ทิ้งขยะ!” หญิงสาวอุทานลั่น เขาจะรู้ไหมว่าชุดนั่นเธอเพิ่งซื้อมา ใช้ไม่กี่ครั้งเอง ราคาไม่ใช่ถูก เรียกว่าต้องตัดใจซื้อเลยทีเดียว ไหนจะชุดชั้นในอีกเล่า

“ก็มันเลอะอ้วกคุณจะใส่ยังไง”

“ซักแล้วก็ใส่ได้นี่คะ คุณทิ้งไว้ที่ไหน ฉันจะไปเก็บมาซัก”

“ไม่รู้สิ ผมลืมแล้ว ทิ้งลงชักโครกมั้ง”

ตาบ้า! ตาเขียวปั๊ดตวัดค้อนเอาเรื่อง

“ชุดนั้นไม่เห็นสวยเลย ชุดชั้นในคุณก็ไม่เซ็กซี่ ผมไม่ชอบนี่”

แก้มเนียนใสแดงวาบ แต่พยายามข่มอารมณ์ไว้ไม่ให้สติหลุด

“ชอบไม่ชอบก็เรื่องของคุณสิ แต่คุณก็ไม่มีสิทธิ์มาเอาของฉันไปทิ้ง ต่อให้มันเลอะเทอะแค่ไหน”

“เอาน่าคุณ อย่าเพิ่งอารมณ์เสียเลยนะ เดี๋ยวผมซื้อให้ใหม่ก็ได้ คุณเป็นเลขาของผมแล้วก็ยังเป็น...เมียจ๋าของผมด้วย” เขายิ้มกรุ้มกริ่ม “จะให้แต่ตัวไร้รสนิยมได้ยังไง”

รุจารินอยากจะกุมขมับกับความเอาแต่ใจของผู้ชายคนนี้ แต่ยังไม่ทันปฏิเสธเขาก็คว้าโทรศัพท์ที่ปิดเครื่องทั้งคืนมาเปิดแล้วจัดการโทรหาใครสักคนปลายสาย สั่งไม่กี่คำก็วางสายไป

“เรียบร้อย ผมสั่งให้เขาเอาเสื้อผ้ามาส่งให้คุณแล้ว แต่คงอีกครู่ใหญ่ ตอนนี้เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า ผมชักหิวจริงๆ แล้ว” มาดบอส จอมเผด็จการกลับมาอีกครั้ง ร่างสูงเดิน
Continue to read this book for free
Scan code to download App
Locked Chapter

Related chapters

  • กลรติรส    เขากำลังเสียคนกลายเป็นผู้ชายมักมากในกามารมณ์เพราะเธอแท้ๆ เลย

    “มะ...ไม่เอานะคะ ฉันไม่เล่น”“ก็ใครบอกว่าจะเล่นล่ะ ผมจะทำจริงๆ”“คุณจะบ้าเหรอคะ” นั่นเขาจะใช้เจ้าหัวแครอทแท่งอ้วนๆ นั่นกับ...เธอจริงๆ เหรอ อึ๋ยยยเพียงแค่คิดแก้มใสๆ ก็แดงก่ำ หัวใจเต้นระทึก“คุณไม่อยากลองของแปลกบ้างเหรอ กินผักแล้วมีประโยชน์นะ ผมอยากให้คุณลองกินดู” คนห่ามเอ่ยด้วยใบหน้ากรุ้มกริ่มเหมือนเด็กซนๆ ก่อนที่จะเอื้อมมือตรงไปที่ปมผ้าขนหนูที่พันกายส่วนล่างของเธอแล้วปลดมันออกทันที“อุ๊ย! นั่นคุณจะทำอะไร” ร่างบางกระถดถอย แต่ความแคบของเคาน์เตอร์ไม่อำนวยให้เธอหนีได้ แต่กลับเอื้อให้เขาได้ทำอะไรห่ามๆ ถนัดมากกว่า“ก็โยนแครอทลงหม้ออย่างที่คุณบอกไง” คนซุกซนว่าพลางจับเรียวขาที่หนีบไว้ให้แยกออกจากกัน ก่อนสูดปากเบาๆ เมื่อเห็นความงามของกลีบดอกไม้ที่เขาเด็ดชิมน้ำค้างมาทั้งคืน แต่ทว่ามันยังคงงดงามและน่ากินเหมือนเดิมไม่มีผิด“ไม่เอานะคะ อย่าแกล้งฉัน อ๊ะ...” หัวใจดวงน้อยหล่นวูบเมื่อถูกวัตถุแปลกปลอมมาจดจ่อที่ปราการแสนหวาน มือบางรีบตะปบปิดจ้าละหวั่น หน้าตาตื่นกลัว แต่ใจกลับเต้นระทึกตื่นเต้นกับประสบการณ์ใหม่ที่เขาจะมอบให้ มันช่างบ้าระห่ำที่สุดที่เธอรู้สึกกลัวแต่ก็อยากลองตามใจเขาเสียนี่“อุ๊ย!” ร่างบาง

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    อ้าปาก หรือจะอ้าอย่างอื่นก่อน เลือกมา

    เวลาต่อมาร่างอรชรที่ถูกห่อหุ้มด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำตัวโตที่มีใครบางคนเสียสละให้ยืมมา โดยคนเป็นเจ้าของเสื้อนั้นกลับสวมเพียงผ้าขนหนูพันกายส่วนล่างเท่านั้นก็ยังดีที่เขาไม่หน้าด้านเปลือยกายล่อนจ้อนให้เธอต้องหัวใจวายหรือไม่ก็ตาเป็นกุ้งยิงเสียก่อนแต่กระนั้นแผงอกแน่นๆ ด้วยมัดกล้ามนั่นก็ใช่ว่าจะไม่มีผลต่อจิตใจของเธอเสียเลย รุจารินมองร่างสูงที่กำลังลำเลียงเมนูเด็ดที่เพิ่งทำเสร็จมาวางบนโต๊ะอาหารตรงหน้าเธอ“เสร็จแล้วครับ”หญิงสาวแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ พลางจ้องมองไข่ดาวสุกกรอบจนเกือบจะเกรียมกับไส้กรอกที่มีชะตากรรมไม่ต่างกัน สิ่งเดียวที่น่าจะปลอดภัยในจานนั่นคือขนมปังกรอบเหลืองหอมเพราะใช้เครื่องปิ้งอัตโนมัติทำ ฝีมือเขาไม่ได้เลวร้ายนักหรอก แต่มัน...“กินได้น่าคุณ ชิมดูสิ” พ่อครัวเชียร์เหยงๆ ตาเป็นประกายคาดหวัง แต่พอเห็นแววลังเลในดวงตาคู่งามของคนชิม เขาก็เริ่มจะฉุนนิดๆ “จะกินดีๆ หรือจะให้ผมป้อน...”หมับไม่ทันขาดคำ หญิงสาวก็รีบคว้าส้อมมาจิ้มไส้กรอกเข้าปากทันที ภูเบศหัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นสีหน้าเหวอๆ กับรสชาติอาหารที่เขาทำให้เธอกิน ยัยตัวร้ายนี่จะรู้ไหมว่าเธอเป็นผู้หญิงคนแรกที่เขามีกะใจจะทำอาหารให้กิน ชายห

    Last Updated : 2025-02-07
  • กลรติรส    ไม่ใช่เรื่องของเธอ

    “ว่าไง จะป้อนดีๆ หรือว่า...” หญิงสาวรีบตักอาหารมาจ่อที่ริมฝีปากร้ายกาจของเขาทันที“คุณทานสิคะ” ภูเบศยิ้มมุมปากพลางอ้าปากกินสิ่งที่เธอป้อน พลางรู้สึกว่าอาหารที่เขาทำมีรสชาติอร่อยขึ้นมาทันตา“อ้าปากสิ” คราวนี้หญิงสาวไม่ปริปากขัดเขา พร้อมทำตามแต่โดยดี แล้วก็สะดุ้งนิดๆ เมื่อคนป้อนให้รางวัลเป็นการหอมแก้มเธอฟอดใหญ่ “ชื่นใจจัง”อยากจะบ่น แต่ก็เกรงจะเปลืองตัวให้อีกฝ่ายได้หาเหตุเก็บเกี่ยวกำไรรายทางจึงตัดใจสงบปากเสียดีกว่า แล้วสองหนุ่มสาวผลัดกันป้อนอาหารให้กันไปเงียบๆ จนทุกอย่างในจานหมดเกลี้ยง ภูเบศมองแก้มนวลแดงระเรื่อที่ถูกเขาแจกหอมไปไม่รู้กี่ครั้งอย่างพอใจ ยามที่เธอไม่ดื้อดึงก็น่ารักไปอีกแบบแฮะ“สายมากแล้ว คุณรีบไปอาบน้ำแต่งตัวดีกว่านะคะ”“อืม...” ชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาข้างฝาเล็กน้อย “พวกนั้นน่าจะมาได้แล้วนะ”พอขาดคำ เสียงออดหน้าห้องก็ดังขึ้นทันใจรุจารินใบหน้าถอดสี รีบหันขวับไปมองหน้าประตูอย่างตื่นตระหนก“ปล่อยฉันก่อนค่ะ ใครมาก็ไม่รู้” สภาพหมิ่นเหม่ของเธอยามนี้ หากให้คนอื่นเห็นเข้า คงไม่ดีแน่“ไม่ต้องกลัวหรอก เขาแค่เอาของมาส่งให้คุณนั่นแหละ”“ของ? ของอะไรคะ”“หรือคุณอยากแต่งชุดนี้ไปทำงานล

    Last Updated : 2025-02-13
  • กลรติรส    ถ้ามีเธอต้องไม่มีมัน!

    “กลับไปก่อน แล้วเราค่อยคุยกันทีหลังเถอะ”“ทำไมคะ หรือว่า...พี่ไม่ได้อยู่คนเดียว”ลางสังหรณ์ของผู้หญิงทำให้เธอหันไปมองทางห้องนอนทันที“อืม...” แทนที่จะปฏิเสธ ชายหนุ่มกลับตอบรับหน้าตาเฉยเหมือนเป็นเรื่องธรรมดา “เธอรู้แล้วก็กลับไปสิ”“มากไปแล้วนะคะ นี่ด้าเป็นคู่หมั้นพี่นะคะ ทำไมไม่ไว้หน้ากันบ้าง” ถึงจะรู้ว่าอีกฝ่ายถูกจับมัดมือชกจากผู้ใหญ่ทั้งสองฝ่ายแบบไม่เต็มใจมาตลอด แต่เธอก็ไม่ชอบให้ใครหน้าไหนมาข้ามหัวกันแบบนี้“เดี๋ยว! นั่นเธอจะทำอะไรน่ะ จะไปไหน” ภูเบศเอะอะ เมื่อคนตัวเล็กกว่าผลุนผลันเข้ามาและตรงไปที่ประตูห้องนอน จนเขาต้องรีบพุ่งเข้าไปคว้าตัวไว้ก่อนที่อีกฝ่ายจะเปิดประตูเข้าไปได้“ด้าก็จะไปดูหน้าคนที่พี่พามากินน่ะสิคะว่าดีกว่าด้าตรงไหน”“เหลวไหลน่า”“พี่น่ะสิเหลวไหล เราจะแต่งงานกันอยู่แล้ว ก็น่าจะไว้หน้าด้าบ้าง”“ดาด้า! หยุด! แล้วฟังพี่” ชายหนุ่มเขย่าร่างคู่หมั้นสาวพร้อมปรามเสียงเข้ม มองหญิงสาวที่เขามองว่าเป็นน้องสาวมากกว่าจะเป็นผู้หญิงที่จะกลายเป็นภรรยาในอนาคต “พี่บอกให้หยุดไง หยุดบ้าเสียที!”“ทำไมคะ ทีกับด้าพี่เบสไม่เห็นจะหวงแบบนี้บ้างเลย ก็แค่ผู้หญิงคั่นเวลาทำไมพี่เบสต้องเอ็ดด้าด้วย” ห

    Last Updated : 2025-02-13
  • กลรติรส     คุณกำลังทำให้ฉันกลายเป็นคนไร้ค่า

    ภูเบศส่ายหน้าไปมา มองตามหลังคู่หมั้นที่ปึงปังออกไปราวกับพายุทอร์นาโด ด้วยสีหน้าหนักใจ ถึงแม้จะเตรียมใจล่วงหน้าว่าต้องเจอเหตุการณ์นี้ตั้งแต่ที่คิดจะดึงเลขาสาวมาร่วมแผนปลดอิสรภาพของตนแบบลับๆ แต่กระนั้นเขาก็ไม่ได้อยากทำให้ฝ่ายนั้นเดือดร้อนเช่นนี้ เมื่อคิดถึงเลขาสาว เขาก็รีบปิดประตูหน้าบ้านพร้อมล็อกกลอนแน่นหนา เผื่อว่าคู่หมั้นสาวจะย้อนกลับมาอาละวาดอีกหน แล้วเดินปราดไปที่ห้องนอน“เปิดประตูได้แล้ว”เงียบกริบ...ไม่ใช่ว่ายัยนั่นตกใจจนช็อกตายไปแล้วหรอกนะ ชายหนุ่มชักห่วง รีบไปเอากุญแจสำรองมาไขประตูอย่างรวดเร็วห้องว่างเปล่า สายตาคมเข้มเหลียวมองหาร่างอรชรมาสะดุดตาที่ประตูตู้เสื้อผ้าที่เปิดแง้มเล็กน้อย ร่างสูงจึงตรงเข้าไปกระชากมันออกภูเบศใจหายวาบเมื่อได้เห็นสภาพของเลขาสาวที่นั่งกอดเข่าคุดคู้หลบตัวสั่นเทาราวกับลูกนกตกจากรังน่าสงสารจับใจ ใบหน้าสวยหวานซีดเผือดไร้สีเลือดหม่นหมอง พอเงยหน้าเห็นเขาเธอก็สะดุ้งสุดตัว รีบขยับกายหนี แต่เขากลับเป็นฝ่ายดึงร่างเธอเข้ามากอดปลอบขวัญเสียเอง แม้อีกฝ่ายจะดิ้นขลุกขลักจะหนีจากอ้อมกอดนั้นแต่เขาก็ไม่ยอมปล่อยมือจากเธอ คิดว่าอีกฝ่ายจะร้องไห้โฮแต่ก็กลับไม่ หากมีเพียงเสีย

    Last Updated : 2025-02-13
  • กลรติรส    ผู้หญิงบ้า! ทำไมชอบขัดใจกันนักนะ

    เอาเถอะ ไว้เงินเดือนออกเธอจะเอามันมาใช้ให้เขาทุกบาททุกสตางค์ก็แล้วกัน แม้สิ่งที่เสียไปแล้วเธอเอากลับคืนมาไม่ได้ แต่เธอจะหยุดทุกอย่างไว้แค่นี้ เธอไม่ต้องการให้ใครมาตราหน้าว่าเป็นผู้หญิงหน้าด้านที่แย่งแฟนชาวบ้าน และไม่ต้องการทำร้ายผู้หญิงด้วยกันเหมือนที่ครั้งหนึ่งพ่อเธอเคยทำร้ายจิตใจแม่เด็ดขาดแต่ทำไมนะ...หัวใจถึงรู้สึกทรมานแบบนี้ มันทั้งเจ็บลึกและทรมานเหมือนคนกำลังจะจมน้ำ เพียงแค่คิดว่าจะไม่ได้อยู่ในอ้อมแขนของเขาคนนั้น ไม่มีสิทธิ์แม้แต่จะคิดครอบครองเป็นเจ้าของเขาได้ แล้วต่อจากนี้ชีวิตเธอจะเป็นเช่นไร เธอจะใช้ชีวิตต่อไปยังไงดีเธอจะมองหน้าเขาติดได้อีกหรือเมื่อต้องทำงานด้วยกันร่างบางทรุดฮวดกอดเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้แน่น ปลดปล่อยน้ำตาไหลริน สีหน้าหม่นหมอง ต่อจากนี้เธอควรทำยังไงดี...“อืม...ไม่เลวนี่ คุณดูดีใช้ได้เลย”ภูเบศมองเรือนร่างระหงในชุดทำงานแบบเพนท์สูทสีน้ำเงินเข้มอย่างพอใจ ด้วยดีไซน์หรูและแบบชุดทรงเข้ารูปทำให้เห็นทรวดทรงองค์เอวของคนใส่ชัดเจนทำให้รู้ว่าหญิงสาวตรงหน้าซ่อนรูปไม่น้อยเลย แต่คงจะดูดีกว่านี้ถ้าเจ้าตัวจะยิ้มเสียบ้าง ไม่ใช่ทำหน้านิ่งเฉยเย็นชาเป็นราชินีหิมะอยู่เช่นนี้ “คุณรอ

    Last Updated : 2025-02-13
  • กลรติรส    หลบหน้า

    “เดี๋ยวครับ!” วรรณิภาชะงัก “ผมเปลี่ยนใจแล้ว ไม่ต้องยกเลิกนัดแล้วนะครับ เท่านี้แหละ ขอบคุณครับ”คนรับคำสั่งถึงกับตาค้างเหวอไปอีกหนกับการเปลี่ยนคำสั่งแบบสายฟ้าแลบของท่านรองประธานหนุ่มรูปงาม วรรณิภาจำใจตอบรับคำสั่ง ในใจภาวนาให้เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องหายป่วยไวๆ จะได้มารับมือคุณเจ้านายสุดหล่อตรงหน้าเสียเองพอคล้อยหลังเลขาเฉพาะกิจ ภูเบศก็กระแทกลมหายใจหนักๆ รู้สึกหงุดหงิดกับทุกอย่างรอบตัวขึ้นมาแบบไม่มีสาเหตุ หรือจะบอกให้ถูกคือ เขาไม่อยากยอมรับต้นเหตุที่ทำให้เขาต้องว้าวุ่นใจอยู่ตอนนี้ต่างหากเป็นไข้เนี่ยนะ! เมื่อเช้าก็เห็นอาการยังดีๆ อยู่นี่นา หรือว่าจะช็อกกับเหตุการณ์เมื่อเช้าจนล้มป่วย หรือว่าเพราะเมื่อคืนเขาหักโหมกับเธอมากไปยิ่งคิดใบหน้าหล่อเหลาก็ยิ่งยุ่งเหยิง กองแฟ้มที่รอการเซ็นต์อนุมัติถูกผลักออกไปเบาๆ เพราะเจ้าตัวไม่มีอารมณ์จะอ่านเสียแล้ว จิตใจว้าวุ่นครุ่นคิดสะระตะเขาควรไปเยี่ยมเธอที่บ้านดีไหมนะ ถ้าไปเธอจะหลงคิดว่าตัวเองสำคัญกับเขาเกินกว่าฐานะเจ้านายลูกน้องไหม มันจะกลายเป็นว่าเขาให้ความหวังเธอมากไปหรือเปล่า จริงอยู่ที่ว่าเขาอยากจะถอนหมั้นกับสลิลดา แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาจะปักใจลงเอยกับ

    Last Updated : 2025-02-13
  • กลรติรส    เขาจะไปสนอะไรกับผู้หญิงอย่างเธอเล่า

    “ไปพักสักหน่อยดีไหมลูก เดี๋ยวที่เหลือแม่ทำต่อเอง”“ใกล้เสร็จแล้วนี่คะแม่ อีกเดี๋ยวก็ถึงเวลาที่ลูกค้าจะมารับขนมแล้วด้วย ทำให้เสร็จก่อนค่อยไปพักทีเดียวดีกว่า” คำตอบกลับมายิ่งทำให้คนเป็นแม่หนักใจ ยิ่งเห็นใบหน้าซีดเซียวของลูกสาวสุดที่รักก็ยิ่งเป็นกังวลว่าอีกฝ่ายจะเป็นลมล้มป่วยไปตอนไหน“ยังพอมีเวลาอยู่ งั้นก็ไปล้างหน้าล้างตาแล้วมากินอะไรรองท้องซักหน่อยดีไหมลูก เดี๋ยวจะเป็นลมเป็นแล้งไปก่อน เหลือไม่เยอะแล้วเดี๋ยวแม่ทำต่อเอง”ถ้าขืนปฏิเสธมารดาของเธอคงเป็นห่วงกังวลไม่เลิกรา ทำให้หญิงสาวจำใจรามือจากขนมที่เพิ่งใส่ลงกล่องเสร็จไปอีกหนึ่ง“ก็ได้ค่ะ งั้นจ๋าขอไปล้างหน้าล้างตาหน่อยละกันนะคะ เดี๋ยวจะได้มาช่วยแพคของต่อ” สีหน้าอิดโรยของลูกสาวทำให้ผู้เป็นมารดาถึงกับตกใจ“ตายจริง ทำไมหน้าตาโทรมเป็นแบบนี้ล่ะลูก”รุจารินลูบใบหน้าตัวเอง พลางฝืนยิ้มกลบเกลื่อน “จ๋าไม่เป็นไรค่ะ”จะไม่โทรมอย่างไรได้ ในเมื่อต้องอดนอนเพราะเขาคนนั้นไม่ยอมให้เธอได้นอนง่ายๆ รุจารินกัดริมฝีปากเมื่อคิดถึงตัวการที่ทำให้เธอไม่ได้นอนทั้งคืน“ไปให้หมอตรวจหน่อยดีกว่านะแม่ว่า”“จ๋าไม่ได้เป็นอะไรเลยจริงๆ ค่ะแม่ แค่เพลียนิดหน่อย นอนพักหน่อยเดี

    Last Updated : 2025-02-13

Latest chapter

  • กลรติรส    วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)

    “จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู

  • กลรติรส    กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว

    ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง

  • กลรติรส    ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!

    “คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ

  • กลรติรส    กรรมตามสนอง

    ‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว

  • กลรติรส    หัวใจคนเป็นพ่อ

    “ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่

  • กลรติรส    พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง

    “ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู

  • กลรติรส    ยอมรับความจริง

    “เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว

  • กลรติรส    ห่วงใย

    “พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต

  • กลรติรส    อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ

    “ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท

Explore and read good novels for free
Free access to a vast number of good novels on GoodNovel app. Download the books you like and read anywhere & anytime.
Read books for free on the app
SCAN CODE TO READ ON APP
DMCA.com Protection Status