LOGINShare
คุณอยากมีลูกกับฉันจริงๆ เหรอคะ
Last Updated:
2025-03-01 01:26:02
Related chapters
กลรติรส คุณคิดว่าเราสองคนจะรักกันได้เหรอคะ
“ก็คุณบอกเองว่าไม่อยากมีพันธะไม่อยากถูกผูกมัดชีวิตตัวเองไว้กับใคร แล้วจะมีลูกไปทำไมกันล่ะคะ อีกอย่างถ้าในอนาคตเกิดมีลูกด้วยกันขึ้นมาจริงๆ จ๋าก็อยากให้เขาเกิดมาจากความรักของพ่อและแม่ จ๋าคงไม่ยอมให้ใครมาพรากลูกไปจากอกแม่แน่ๆ ถึงแม้คนๆ นั้นจะเป็นพ่อแท้ๆ ของแกก็ตาม ว่าแต่คุณคิดว่าเราสองคนจะรักกันได้เหรอคะ”คำถามนั้นพาให้คนถูกถามสะอึกนิ่งอึ้งไปอีกหน“คุณนิ่งไปแบบนี้ คงได้คำตอบแล้วใช่ไหมคะ ฉะนั้นคุณควรเลิกถามคำถามไร้สาระนี่ แล้วเอาเวลาไปหาแม่ของลูกคนอื่นเถอะนะคะ”ชายหนุ่มฟังแล้วรู้สึกหงุดหงิดหัวใจ ด้วยสิ่งที่เธอพูดมานั้นล้วนเป็นสิ่งที่เขาเคยพูดกับเธอมาแล้วจริงๆ“ที่พูดมานี่ หรือว่าคุณอยากให้ผมบอกรักคุณ แล้วก็ขอคุณแต่งงานด้วยงั้นสินะ”“แล้วคุณจะทำไหมล่ะคะ” เธอถามเสียงเรียบ พยายามข่มความรู้สึกไว้ เมื่อต้องมองสบตาชายหนุ่มตรงหน้าอย่างวัดใจ แต่อาการนิ่งงันของเขาทำให้เธอได้คำตอบ“อย่าห่วงเลยค่ะ จ๋าไม่กล้าคิดอะไรเกินตัวแบบนั้นหรอก จ๋ารู้ดีว่าคุณเป็นใคร แล้วจ๋าเป็นใคร และตอนนี้จ๋าต้องทำอะไร ระหว่างเรามันก็แค่ข้อตกลงช่วงเวลาหนึ่งเท่านั้น หากหมดสัญญาจ๋าก็จะต้องไปจากคุณอยู่ดี อ้อ! อีกอย่าง คุณควรเลิกเ
Last Updated : 2025-03-01กลรติรส ทำไมคุณชอบขัดใจผมนักนะ
“ครับคุณแม่”คำนั้นทำให้หญิงสาวหันกลับไปมอง ก็เห็นว่าเจ้านายหนุ่มปลีกตัวออกไปคุยโทรศัพท์ด้านนอกห้องด้วยสีหน้ายุ่งเหยิงขึ้นเรื่อยๆ และกลับเข้ามาในห้องอีกที“กลับกันเถอะ ผมจะพาคุณไปส่งที่เพนส์เฮาส์ก่อน”“มีอะไรหรือเปล่าคะ แล้วคุณจะไปไหน” ถามไปแล้วก็นึกด่าตัวเอง เธอมีสิทธิ์อะไรไปยุ่งเรื่องส่วนตัวของเขาล่ะ“ผมมีธุระที่บ้านนิดหน่อยน่ะ”“งั้นคุณกลับไปก่อนก็ได้นะคะ เดี๋ยวจ๋ากลับเองก็ได้”“ไปด้วยกันเถอะ ผมจะไปส่งคุณที่เพนส์เฮาส์ก่อน”“แต่ว่าจ๋าอยากจะแวะซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เกตก่อนค่ะ ถ้าคุณมีธุระด่วน จ๋าว่า...”“งั้นก็ไปด้วยกันนี่ล่ะ” เสียงนั้นไม่ได้ดุแต่ก็ทำให้เธอเข้าใจว่าไม่ควรขัดใจเขา “ผมจะไปส่งคุณซื้อของก่อนแล้วค่อยไปส่งที่เพนส์เฮาส์ จากนั้นค่อยไปธุระ”ขืนปล่อยให้เธอไปคนเดียว เขาไม่ไว้ใจ นึกถึงหน้าไอ้หนุ่มที่พบวันก่อนขึ้นมา หากไอ้หมอนั่นเกิดโทรมาแล้วขออาสามารับเธอล่ะ ฝันไปเถอะ!“ไปเถอะ” หญิงสาวหันกลับไปมองแม่ที่นอนอยู่ในห้องไอซียูอีกครั้งก่อนยอมเดินตามเขาออกไปแต่โดยดีลางสังหรณ์บางอย่างบอกว่าชีวิตของเธอคงหาความสงบยากขึ้น หากต้องอยู่ใกล้ชิดผู้ชายมาดขรึมคนนี้ความวุ่นวายไม่รู้จบคงจะมาเยือนเ
Last Updated : 2025-03-01กลรติรส ลูกจ๋าไว้แม่ค่อยหาพ่อดีๆ ให้แล้วกันนะ ตอนนี้หนูอย่าเพิ่งมาเกิดเลยนะลูกนะ
“ก็ตามใจคุณสิคะ เงินคุณ อยากซื้ออะไรก็ตามใจสิ”ว่าแล้วเธอก็แยกไปเดินดูพวกอาหารกึ่งสำเร็จรูป และของใช้ส่วนตัว พอหันมาอีกทีทั้งคนทั้งรถเข็นก็หายไปแล้ว กำลังจะคิดว่าเขาโกรธจนทิ้งเธอหนีกลับไปก่อน แต่แล้วชายหนุ่มก็เข็นรถกลับมาประจำตำแหน่งอีกครั้ง พร้อมด้วยกล่องอะไรบางอย่างที่วางในรถเข็นเสียหลายแพ็ค แต่เธอก็ไม่สนใจบอกแล้วว่าเขาอยากได้อะไรก็ซื้อไป ต่างคนต่างซื้อ แต่หญิงสาวหารู้ไม่ว่าตัวเองคิดผิดถนัด มารู้ตัวอีกทีก็ตอนคิดเงินนั่นเองรุจารินทำตาโต รู้สึกหน้าร้อนวาบๆ กับสายตาคนคิดเงิน ไม่นับรวมคนที่ยืนรอคิวคิดเงินบริเวณนั้นที่พากันมองมาด้วยรอยยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของที่เธอไม่คิดสนใจ แต่ดันมาอยู่ในรถเข็นเดียวกัน แถมคนหยิบมาวางก็ไม่สะทกสะท้าน แต่เธอนี่สิ อายจนแทบอยากจะมุดดินหนีเสียให้ได้‘ถุงยางอนามัย’ แบบแพคกล่องใหญ่หลายยี่ห้อ ที่มีสารพัดชนิดสารพันกลิ่นวางเรียงรายบนเคาน์เตอร์คิดเงิน นั่นเขาจะเหมาไปถมที่หรือยังไง ทำอย่างกับว่าถึงเวลาจริงเขาจะใช้มันหรือก็เปล่า แต่ที่ทำให้เธอหน้าร้อนวูบวาบคือไซส์ที่เขาหยิบมา แอบเห็นสายตาแคชเชียร์ที่มองมาที่สินค้าและผู้ใช้งานมันทำให้เธอแทบวางหน้าไม่ถูกจริงๆคันปากอยากจ
Last Updated : 2025-03-01กลรติรส ชักน้ำเข้าลึกชักลูกสะใภ้เข้าบ้าน
กว่าที่ภูเบศจะยอมตัดใจไปทำธุระที่บ้านอย่างที่เขาบอกได้ ก็กินเวลาไปมากโข หลังจากส่งรุจารินถึงเพนส์เฮาส์ตัวเอง ชายหนุ่มก็ชักไม่อยากจากไปไหน จนกระทั่งได้รับโทรศัพท์จากมารดาที่เคารพที่โทรมาตามอีกถึงสองหน เขาจึงยอมออกจากเพนส์เฮาส์ได้ไม่รู้ว่ามารดาของเขามีธุระอะไรสำคัญนักหนา ถึงได้โทรตามเขาถี่ยิบผิดวิสัยขนาดนี้ ถามก็ไม่ยอมบอก บอกแต่ว่าให้รีบกลับมากินข้าวเย็นที่บ้านให้ได้ มีธุระสำคัญจะพูดด้วยหน้าคฤหาสน์ศิราธรอันสวยงามใหญ่โตมีรถคันหรูจอดด้านหน้าในที่ประจำของเขา ดวงตาคมเข้มมองรถที่ไม่คุ้นตาคันนั้นเล็กน้อยวันนี้คงมีแขกมาเยี่ยมเยือนพ่อกับแม่ของเขาอีกล่ะสิ ทำไมคุณมัศยาแม่ของเขาไม่ยอมบอกทางโทรศัพท์นะว่ามีแขกมา เขาจะได้หาข้ออ้างเลี่ยงไม่กลับบ้านจะได้ไม่ต้องมารับหน้าแขก“วันนี้ใครมาเหรอ” หันไปถามเอากับสาวใช้ที่ลงมาต้อนรับเปิดประตูให้ หากทว่ายังไม่ทันที่เจ้าหล่อนจะตอบ ก็มีเสียงดังมาจากด้านในแทรกเข้ามาเสียก่อน“อ้าว ตาเบสมาแล้วเหรอลูก” คุณมัศยามารดาของเขานั่นเองที่ออกมารับหน้าพ่อลูกชายหัวแก้วหัวแหวนเอง“สวัสดีครับแม่” ชายหนุ่มรีบยกมือไหว้ แล้วเข้ามาสวมกอดผู้เป็นมารดาอย่างที่เคยทำมาตลอด “คิดถึงแม่จั
Last Updated : 2025-03-01กลรติรส ท่านรองฯ อยากได้ผู้ช่วยสวยๆ เพิ่มสักคนไหม
“ไม่ทราบสิครับแม่ ผมทานอะไรก็ได้ครับ แต่ช่วงนี้ผมชอบทานเมนูบ้านๆ มากกว่าอาหารชาววัง สงสัยว่าผมคงลิ้นไม่ถึงน่ะครับ”พูดไปก็ชักคิดถึงอาหารบ้านๆ ที่กินกับใครบางคนวันก่อน หมูทอด แกงส้ม ผัดผัก เมนูง่ายๆ ที่อร่อยกว่าที่คิด ยิ่งผลัดกันกินผลัดกันป้อนคนละคำกับเธอคนนั้น อาหารบ้านๆ มื้อนั้นก็ยิ่งได้รสชาติมากกว่ากินของหรูๆ ราคาแพงๆ เสียอีกสลิลดาได้ฟังก็แอบชักสีหน้านิดๆ อย่างคนแสนงอนทันที นึกถึงสิ่งที่มารดาเล่าให้ฟังก่อนมา‘วันนี้แม่เห็นตาเบสควงผู้หญิงไปทานข้าวด้วยกัน ดูสองคนนั้นจะสนิทสนมกันมาก ท่าทางไม่น่าไว้ใจเลย’‘ว่าไงนะคะแม่’ควงผู้หญิงอื่นไปกินข้าวกันสองต่อสองงั้นเหรอ‘มิน่าล่ะ หนูไปหาพี่เบสที่บริษัทถึงไม่พบ ไม่รู้ว่าใช่ยัยหน้าด้านคนเดียวกับที่เพนส์เฮาส์เขาวันนั้นหรือเปล่า’‘ว่าไงนะ หนูไปเจอพวกเขาที่เพนส์เฮาส์มาแล้วหรอกเหรอ’‘ไม่เจอจังๆ หรอกค่ะ แต่แม่นั่นอยู่ในห้องพี่เบส และเขาห้ามหนูเข้าไป’‘ลูกรู้หรือเปล่าว่าแม่นั่นเป็นใคร’‘ไม่รู้ค่ะ แต่หนูให้คนตามสืบอยู่’ มันน่าเจ็บใจที่ภูเบศสั่งรปภ.เพนส์เฮาส์ไม่ให้เธอขึ้นไปที่ห้องเขาได้อีก หลังจากที่ไปอาละวาดวันก่อนเสียดายที่ไม่เห็นหน้าผู้หญิงคนนั้น อ
Last Updated : 2025-03-03กลรติรส ถ้าคิดจะมาแย่งว่าที่คู่หมั้นของเธอไป ก็ต้องเจอดีแน่นอน
“ถ้าคุณไม่รังเกียจอยากมาเรียนรู้งานเพิ่ม งั้นก็ได้ครับ”ผิดคาด! คุณมัศยาและคุณอาทิตย์หันมามองหน้ากันอย่างแปลกใจเพราะคิดว่าพ่อลูกชายตัวดีต้องปฏิเสธแน่นอน แต่ทำไมนะ...“เอ่อ...งั้นเป็นอันว่าลูกตกลงแล้วนะจ๊ะ” คนเป็นแม่รีบรวบรัดเกรงพ่อเจ้าประคุณจะเปลี่ยนใจ“ครับ” ไม่มีใครเห็นประกายตาแวววาวของคนตอบ “แต่งานผมค่อนข้างจะหนักเอาการอยู่...”“สบายมากค่ะ ดาด้าไม่กลัวงานหนักหรอก ดาด้าจะพยายามให้มากๆ รับรองว่าไม่ทำให้พี่เบสผิดหวังแน่นอนค่ะ” คนพูดยิ้มอย่างมั่นใจในตัวเองบรรยากาศตึงเครียดผ่อนคลายลงทันตา สลิลดาหันไปยิ้มกับคุณมัศยาและมารดาของตนอย่างพอใจ ไม่คิดเลยว่าภูเบศจะตกลงง่ายๆ แบบนี้ หึ งานหนักน่ะเธอไม่ห่วงหรอก เพราะไม่ได้ตั้งใจจะไปทำงานแต่แรกซักหน่อย แต่เรื่องอื่นต่างหากที่น่าห่วงเธอต้องหาทางสืบให้ได้ว่ายัยผู้หญิงคนนั้นมันเป็นใคร แต่ไม่ว่าจะเป็นใครหน้าไหน ถ้าคิดจะมาแย่งว่าที่คู่หมั้นของเธอไป ก็ต้องเจอดีแน่นอนแล้วในที่สุดอาหารมื้อที่น่าอึดอัดที่สุดสำหรับภูเบศก็จบสิ้นลง เมื่อแขกคนสำคัญลากลับบ้าน แต่ก่อนกลับแม่ของเขาก็ไม่วายชวนสลิลดามาเที่ยวบ้านบ่อยๆ รู้ทันหรอกว่าเพื่ออะไร แต่ทว่าชายหนุ่มก็สงบปากไ
Last Updated : 2025-03-03กลรติรส ผู้หญิงหิวเงิน
“ลือ?” ชายหนุ่มทวนคำ นึกอะไรออกเลาๆ คงไม่ใช่การลือหรอกแต่เป็นการมาฟ้องกันมากกว่า นี่เองที่เป็นเหตุให้ครอบครัวของสลิลดามาที่บ้านเขาวันนี้ และหาทางยัดเยียดให้เจ้าหล่อนมาทำงานกับเขา หรืออีกนัยคือมาเฝ้าจับผิดและตีกันเขาจากผู้หญิงคนอื่น“ใครลือเหรอครับ”“ก็...” คุณมัศยาเกือบพลั้งปาก เมื่อนึกขึ้นได้ว่าไม่สมควรพาดพิงแหล่งข่าวคนสำคัญ“ใครจะลือก็ช่าง ว่าแต่มันจริงอย่างที่เขาลือไหมล่ะ แล้วผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เป็นลูกเต้าเหล่าใคร แกจริงจังกับเขาแค่ไหนกัน”“ไว้ผมพาเขามาแนะนำให้พ่อกับแม่รู้จักดีไหมครับ”“ตาเบส!” “เจ้าเบส!”สองเสียงประสานกันพร้อมเพรียงโดยไม่ได้นัดหมายอีกครั้ง คุณมัศยารู้สึกใจสั่นเหมือนจะเป็นลม จนคนเป็นสามีต้องหันไปหยิบยาดมยื่นให้อย่างรู้ใจ“ใจเย็นๆ ก่อนคุณ โมโหมากๆ เดี๋ยวจะความดันขึ้น หน้ามืดเป็นลมเป็นแล้งเสียก่อน”“ใจเย็นยังไงไหวคะ คุณไม่ได้ยินที่ลูกเราพูดเมื่อกี้หรือไง” คนเป็นแม่ฮึดฮัด“ถอนหมั้นเนี่ยนะ มีหวังฉันโดนเขามาถอนหงอกหมดหัวแน่ เรื่องหมั้นหมายนี่ก็ตกลงกันมานานหลายปีแล้วด้วย ขืนจะมายกเลิกง่ายๆ แบบนี้หนูดาด้าเขาจะเสียหาย อีกอย่างฝ่ายนั้นเขาไม่ได้ทำผิดอะไรสักหน่อย”“แม่ครับ
Last Updated : 2025-03-03กลรติรส พบกันครึ่งทาง
เป็นการพบกันครึ่งทางตามสไตล์นักธุรกิจของคุณอาทิตย์ที่คนเป็นลูกชายไม่อาจปฏิเสธได้ แต่ก็ถือว่าพ่อของเขายอมถอยให้มากแล้ว“ตกลงครับพ่อ”“ดี” สองพ่อลูกสบตากันอย่างเข้าใจ โดยมีผู้เป็นแม่ที่แม้จะขัดใจ ทว่าก็ยอมรับการตัดสินใจของลูกและสามีไปโดยปริยายแต่ก็ไม่วายฟึดฟัด“คุณก็อีกคน ผมอยากให้คุณเปิดใจให้โอกาสทั้งลูกเราและผู้หญิงที่ลูกรักด้วย นี่เป็นชีวิตของเขา เราเป็นพ่อเป็นแม่ไม่ควรบังคับจิตใจลูก”“ก็ได้ค่ะ แล้วแต่คุณกับลูกก็แล้วกัน” แม้จะไม่ค่อยชอบใจนัก แต่คุณมัศยาก็ต้องยอมแพ้ต่อเสียงส่วนใหญ่“ขอบคุณนะครับแม่ที่เข้าใจผม” ภูเบศกอดเอวมารดาพลางหอมแก้มอย่างเอาใจ เป็นภาพครอบครัวอบอุ่นที่แสนจะขัดตาใครบางคนที่เพิ่งเดินผ่านห้องนั่งเล่นแห่งนั้นเข้ามาเหลือเกิน“สวัสดีครับทุกคน คุยอะไรกันกันอยู่ครับ ท่าทางสนุกเชียว”“อ้าว ตาอาร์ต เพิ่งกลับจากที่ทำงานเหรอลูก” เป็นคุณมัศยาที่หันไปทักทายบุตรชายบุญธรรม“ครับแม่ วันนี้งานยุ่งมากแถมมีประชุมในแผนกอีก ผมเลยกลับช้าไปหน่อย ไม่ทันทานข้าวเย็นกับคุณพ่อคุณแม่เลย” อติกรส่งยิ้มประจบให้มารดาบุญธรรม ก่อนหันไปทางน้องชาย“ไงนายเบส ได้ข่าวว่าวันนี้นายลาป่วยเหรอ พี่ยังเป็นห่ว
Last Updated : 2025-03-03
Latest chapter
กลรติรส วันที่มีกันและกันตลอดไป... (ตอนจบ)
“จะเป็นไรไปคะ เราก็อยู่ด้วยกันทุกวันอยู่แล้ว แต่จ๋าอยากเก็บความทรงจำดีๆ กับครอบครัวของเราไว้มากๆ นี่คะ อีกอย่างตอนนี้จ๋าไม่ได้ตัวคนเดียวแล้วด้วย นั่งเครื่องบินคงลำบาก”ประโยคนั้นทำให้คนฟังแอบกลืนน้ำลายฝืดคอ“แต่น่าแปลกนะคะ ถึงเดี๋ยวนี้จ๋าไม่เห็นมีอาการแพ้ท้องเลย พี่เบสไม่เห็นว่ามันแปลกเหรอคะ”“อะ อ๋อ จ๋าคงแข็งแรงไงคะ พี่ว่าลูกเราคงไม่อยากให้แม่ต้องเหนื่อยแพ้ท้องละมั้ง”“จริงเหรอคะ” จู่ๆ สายตาหญิงสาวก็เปลี่ยนไปจนภูเบศแอบเสียววูบ “พี่เบสว่าอย่างนั้นเหรอคะ”“จ๋ามีอะไรหรือเปล่า ทำไมทำเสียงแบบนี้ พี่ชักจะกลัวแล้วนะที่รัก”“จ๋าจะให้โอกาสพี่เบสอีกที มีอะไรที่พี่ยังบอกจ๋าไม่หมดหรือเปล่าคะ ถ้าบอกตอนนี้จ๋ารับปากว่าจะไม่โกรธ แต่ถ้าไม่บอกแล้วจ๋ามารู้ทีหลังอันนี้ไม่รับประกันสวัสดิภาพนะคะ”ภูเบศนิ่วหน้ามองว่าที่เจ้าสาวอย่างชั่งใจ ก่อนที่จะสุดลมหายใจเข้าลึกๆ“สัญญามาก่อนว่าถ้าพี่บอกอะไรไป งานแต่งของเราจะไม่ล้มเลิกและจ๋าจะไม่หนีพี่ไปไหน”รุจารินมองสบตาชายหนุ่ม ก่อนพยักหน้ารับ“ค่ะ จ๋าสัญญา”คนฟังมีสีหน้าโล่งใจ ก่อนที่เขาจะตัดสินใจเผยความจริงออกมา“ที่จริงจ๋าไม่ได้ท้อง...” แทนที่หญิงสาวจะตกใจแต่เป็นภู
กลรติรส กรรมใดใครก่อ เขาก็ต้องได้รับกรรมนั้นไม่ช้าก็เร็ว
ข่าวด่วน! ตำรวจบุกทลายบ่อนการพนันและซ่องเถื่อนใจกลางกรุงครั้งใหญ่ พบเหยื่อถูกทารุณทางเพศอย่างน่าอนาถ มากกว่าครึ่งเป็นเยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปีที่ถูกกักขังและบังคับให้ค้าประเวณีอย่างป่าเถื่อน มีบางรายถูกพบเป็นศพหลังโดนทารุณกรรมจนเสียชีวิตคาซ่อง ส่วนเจ้าของบ่อนถูกตำรวจวิสามัญฆาตกรรมพร้อมลูกสมุนหลังพบกำลังจะหลบหนี!ข่าวใหญ่และรูปที่ลงว่อนในสื่อโซเชียลรวมถึงในโทรทัศน์ทุกช่องตลอดทั้งวันสร้างความสะเทือนขวัญรุจารินปิดปากอย่างตกตะลึง เมื่อมองเห็นภาพเด็กสาวที่ถูกพบเป็นศพในข่าวอย่างจำได้ แม้จะพบกันเพียงไม่กี่ครั้ง แต่เธอก็จำได้ว่าเด็กคนนั้นก็คือน้องสาวต่างมารดาที่บิดาบอกว่าถูกจับตัวไปนั่นเอง เด็กสาววัยใสที่ควรใช้ชีวิตอยู่ในโรงเรียนอย่างมีความสุข ต้องมารับกรรมจากการกระทำของบุพการีจนพบจุดจบที่น่าอนาถตัวเธอเองหากไม่ได้ภูเบศช่วยไว้วันนั้นก็อาจจะเป็นหนึ่งในเหยื่อเคราะห์ร้ายไปแล้ว แม้เวลาจะผ่านไปนานพักใหญ่ แต่เธอก็ยังฝันร้ายถึงคืนนั้น ภาพเด็กสาวที่ถูกทารุณจนตายไปต่อหน้าต่อตายังคงหลอนเธออยู่ เพียงคิดถึงใจก็สั่นรัวหญิงสาวมองผ่านรูปในข่าวก่อนจะไปสะดุดตากับรูปของบ่อจระเข้ที่เสี่ยอำพลผู้เป็นเจ้าของเลี้ยง
กลรติรส ใครก็ตามที่คิดร้ายต่อผู้หญิงที่เขารัก พวกมันต้องชดใช้!!
“คุณรับปากผมได้ไหม ชะ...ช่วยลูกจ๋าด้วย อย่าให้ลูกผมเป็นอะไร”“คุณอย่าเพิ่งพูดดีกว่า เดี๋ยวรถพยาบาลก็มาแล้ว”“ไม่! ผมไม่มีเวลาแล้ว แฮ่กๆ” คนเจ็บหอบหายใจ รู้ชะตากรรมตัวเองดี“พี่ยะ!”จู่ๆ เสียงกรีดร้องก็ดังมาจากกลุ่มไทยมุง นางดารินที่เพิ่งเดินลงมาจากตึกตะโกนลั่นอย่างตกใจแทบสิ้นสติ เมื่อเห็นอดีตสามีนอนจมกองเลือด แล้วพอหันไปเห็นร่างลูกสาวในอ้อมแขนของภูเบศ นางก็รีบวิ่งเข้าไปหาทันที“ลูกจ๋า! ลูกแม่เป็นอะไรไป”“แม่คะ...”“คุณจ๋าไม่เป็นอะไรครับแม่ เธอปลอดภัยดี แต่ว่า...” ภูเบศปรายตามองไปที่บิดาของรุจาริน “พ่อของคุณจ๋าเอาตัวเองบังกระสุนให้ เขาเลยถูกยิงบาดเจ็บสาหัสครับ”นางดารินฟังแล้วแทบล้มพับทั้งยืน นางทรุดกายลงแล้วประคองศีรษะอดีตสามีมาวางไว้ที่ตักตัวเองด้วยมืออันสั่นเทา“ดา...ริน พะ...พี่ขอโทษ”“พี่ยะ นี่มันเกิดอะไรขึ้น ทำไมเป็นแบบนี้” นางเอ่ยถาม น้ำตานองหน้าเมื่อเห็นสภาพอดีตสามีที่นอนหายใจรวยริน“พี่ผิดเอง ผิดที่ทำร้ายเธอกับลูกจ๋า พี่สมควรตายแล้ว”“ไม่นะพี่ ฉันไม่ได้อยากให้พี่ตายแบบนี้ แข็งใจไว้นะพี่” คำนั้นจากปากคนที่เคยรักกันทำให้คนเจ็บน้ำตาไหลออกมา นายปิยะมองใบหน้าของอดีตภรรยาที่เขาเคยทำ
กลรติรส กรรมตามสนอง
‘พ่อคะ จ๋ารักพ่อที่สุดในโลกเลย’“เดี๋ยว!”“อะไรของมึงอีกวะ เดี๋ยวกูไปช้า เสี่ยก็ได้ฆ่ากูพอดี”“เสี่ยจะไม่เอาลูกสาวฉันถึงตายใช่ไหม”“ใครจะไปรู้วะ ทางที่ดีมึงปล่อยมือนังนี่เสียทีก่อนที่ใครจะมาเห็นเข้าแล้วจะพาพวกกูซวยกันหมด”“ฉันไปด้วย” จู่ๆ อะไรบางอย่างก็ดลใจให้นายปิยะเอ่ยออกมา“มึงจะไปทำไมให้เกะกะ กลับไปรอลูกเมียมึงที่บ้านดีกว่า ถอยไป เสียเวลากูชิบหาย”“ไม่ๆ ฉันเปลี่ยนใจแล้ว ฉันขอคุยกับเสี่ยก่อน”“ไอ้เวรนี่วอนตายเสียแล้ว ปล่อยกู!”นายปิยะรีบยื้อตัวลูกสาวไว้แน่น“ฉันเปลี่ยนใจแล้ว!”“ไอ้เวรนี่ไม่รู้จักที่ตายเสียแล้ว ปล่อยกู”แล้วความชุลมุนก็เกิดขึ้นเมื่อต่างฝ่ายต่างยื้อยุดร่างของหญิงสาวที่เกือบจะสิ้นไร้สติอย่างไม่มีใครยอมกัน โดยทั้งสองฝ่ายไม่ทันเห็นรถคันหนึ่งที่ขับปราดเข้ามาจอดภูเบศที่ย้อนกลับมาเพื่อเอาโทรศัพท์มือถือที่หญิงสาวลืมไว้ในรถมาคืน ต้องหรี่ตามองภาพความชุลมุนตรงหน้าอย่างแปลกใจ แต่แล้วเขาต้องใจหายวาบ ตกใจแทบสิ้นสติเมื่อได้เห็นหญิงสาวที่คุ้นตาอยู่กลางวงนั้น“จ๋า!”ไวเท่าใจคิด ชายหนุ่มรีบเหยียบคันเร่งรถพุ่งเข้าไปที่กลางจุดเกิดเหตุทันที“เฮ้ย!” ได้ผล กลุ่มคนที่กำลังยื้อแย่งหญิงสาวว
กลรติรส หัวใจคนเป็นพ่อ
“ที่พูดแบบนี้ พี่เบสไม่ได้ทำอะไรผิดมาใช่ไหมคะ” คนมีชนักติดหลังแอบเสียวสันหลังวาบ“พี่ก็แค่พูดรวมๆ น่ะ เผื่อๆ ไว้ก่อนไง”“อันนี้ก็ต้องดูตามความผิดก่อนค่ะ แต่...” รุจารินพลิกฝ่ามือกุมมือใหญ่ไว้ “ถ้าพี่เบสไม่ปล่อยมือจ๋าก่อน จ๋าก็จะไม่ปล่อยมือพี่เหมือนกันค่ะ”สองหนุ่มสาวประสานสายตากันด้วยความเข้าใจหลังจากทานอาหารเสร็จ ภูเบศก็ขับรถมาส่งว่าที่เจ้าสาวถึงที่พัก“ขอบคุณที่มาส่งจ๋านะคะ กลับบ้านดีๆ นะคะพี่เบส”“เดี๋ยวสิ อย่าเพิ่งไป จ๋าลืมอะไรหรือเปล่า”“ลืมอะไรคะ” หญิงสาวงุนงง แต่ก็มาถึงบางอ้อ เมื่ออีกฝ่ายยื่นใบหน้าหล่อๆ เข้ามาใกล้“Good Night Kiss”ใบหน้าใสแดงเรื่อ ก่อนหันไปมองรอบข้างเมื่อเห็นว่าไม่มีใคร จึงขยับไปใกล้และประทับริมฝีปากที่ข้างแก้มเขาเบาๆ แต่อีกฝ่ายกับทำเสียงในลำคอแบบขัดใจ“ฝันดีนะคะพี่เบส”“จะรีบไปไหน มานี่เลย”“อุ้ย!” เสียงร้องอุทานถูกปิดทับด้วยเรียวปากร้อนระอุที่ทาบทับลงมา จูบที่แสนคุ้นเคยทำให้รุจารินราวกับต้องมนต์สะกดของเขา หัวใจดวงน้อยเต้นแรงเมื่ออีกฝ่ายเพิ่มดีกรีความเร่าร้อนในรอยจูบที่แสนโหยหานั้น จนเขาพอใจจึงถอนริมฝีปากอย่างอ้อยอิ่ง“ชักไม่อยากปล่อยให้จ๋ากลับบ้านแล้วสิ พี่
กลรติรส พี่อยากให้ถึงวันแต่งงานของเราเร็วๆ จัง
“ขอบใจมากนะดาด้า พี่ขอให้เธอได้พบคนที่ดีที่รักเธอและเธอก็รักเขาในเร็ววันนี้นะ”“คงอีกนานค่ะ เพราะดาด้าคงเข็ดจากพี่เบสไปอีกพักใหญ่เลย เธอน่ะก็ระวังด้วยล่ะ พี่เบสน่ะเจ้าชู้มาก...” รุจารินนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มขันของสลิลดา“ฉันล้อเล่นน่ะ! ที่มานี่นอกจากจะมาแสดงความยินดี ฉันอยากจะขอโทษเธอในเรื่องที่ผ่านมาด้วย ขอโทษนะ”ใจจริงก็อยากจะโกรธกับสิ่งที่อีกฝ่ายทำลงไป แต่เมื่อมองสบตาของสลิลดาที่วันนี้เปลี่ยนไปมาก ก็ทำให้ความโกรธที่มีก็พลันเลือนหาย“ช่างมันเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว เราลืมๆ มันไปดีกว่านะคะ” หญิงสาวส่งยิ้มให้อีกฝ่ายอย่างจริงใจ “จ๋าก็ต้องขอโทษคุณเหมือนกัน”สองสาวส่งยิ้มให้แก่กัน“งั้นดาด้าไม่กวนดีกว่า ขอให้พวกคุณโชคดีนะคะ ลาก่อน”สลิลดาส่งยิ้มให้คนทั้งสอง หัวใจรู้สึกโล่งเหมือนยกภูเขาออกจากอก ต่อไปนี้เธอจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่โดยไม่มีอะไรติดค้างอีกต่อไปรุจารินหันมามองหน้าชายหนุ่มอย่างแปลกใจ“พี่เบสไปทำอีท่าไหนคะ คุณสลิลดาถึงยอมตัดใจแล้วกลายเป็นแบบนี้”“เปล่านี่ พี่ก็แค่บอกเขาว่าพี่รักจ๋า และจะแต่งงานกับใครไม่ได้นอกจากแม่ของลูกพี่ แค่นี้เอง”วาบ! แก้มสาวร้อนผ่าวกับคำพู
กลรติรส ยอมรับความจริง
“เอ๊ะ นั่นมันอดีตคู่หมั้นเก่าแกไม่ใช่เหรอดาด้า” สลิลดาเม้มปากแน่น มองคนทั้งสองที่เดินควงแขนกันอย่างหวานชื่นเข้ามาอย่างปวดใจ“ได้ข่าวว่าเขาจะแต่งงานกันอีกไม่กี่วันแล้วนี่” คนพูดไม่ทันสังเกตสีหน้าคนฟังที่เปลี่ยนไป “อ้าว แล้วนั่นแกอิ่มแล้วเหรอ”“อืม ฉันอิ่มแล้ว เรากลับกันเถอะ”“นี่ ถามจริงเถอะ แกไม่รู้สึกอะไรบ้างเหรอ ทั้งๆ ที่แกมาก่อนยัยนั่นแท้ๆ”ไม่รู้สึกเหรอ หึ เธอยิ่งกว่ารู้สึกอีก ทั้งผิดหวังเสียใจ แค้นเคือง หรือแม้แต่รู้สึกเกลียดชังหญิงสาวอีกคนจนตัดสินใจทำอะไรบ้าๆ อย่างขับรถพุ่งชนฝ่ายนั้น หรือแม้แต่ทำร้ายตัวเองเพื่อเรียกร้องความสนใจจากภูเบศ แต่ทว่าสิ่งที่ได้รับกลับมาคือความเจ็บปวดใจของครอบครัว พ่อกับแม่ของเธอและคนรอบข้าง แม่เธอต้องร้องไห้เพราะเสียใจกับการกระทำของเธอ ส่วนพ่อนั้นก็รู้สึกไม่ต่างกัน จริงอยู่ที่เธอสามารถทำให้ภูเบศกลับมาดูแลเธอยามป่วยได้ แต่ทว่า...เขาก็มาแต่ตัวตามหน้าที่เท่านั้น ไม่ได้มาเพราะรักใคร่พิศวาสอะไร นานวันเข้าเธอก็จำใจต้องยอมรับความจริงที่ไม่อยากยอมรับว่าสำหรับภูเบศแล้ว เธอไม่อาจพัฒนาความสัมพันธ์นี้ให้ไปถึงฝั่งฝันได้ เพราะหัวใจเขามีคนอื่นที่ไม่ใช่เธอครอบครองแล้ว
กลรติรส ห่วงใย
“พี่ว่าจ๋ากับแม่ต้องย้ายที่อยู่แล้วล่ะ อยู่ที่นี่ไม่ปลอดภัยพี่เป็นห่วง” ภูเบศเอ่ยขึ้น เขารู้สึกระแวงคำพูดของบิดาของรุจารินที่เพิ่งปึงปังออกไปอย่างไรก็บอกไม่ถูก“จ๋าเห็นด้วยค่ะ แต่นี่เราก็เพิ่งย้ายมาอยู่ไม่นานเอง จะหาที่อยู่ใหม่ก็คงต้องใช้เวลาอีกอย่างน้อยก็สองสามวัน”“งั้นก็ไปอยู่ที่เพนท์เฮ้าส์พี่ก่อนดีไหมที่นั่นปลอดภัยกว่า มีรปภ.ด้วย พาคุณแม่ไปด้วย จนกว่าจะได้ที่อยู่ใหม่ค่อยว่ากัน”นางดารินมองความห่วงใยที่ว่าที่ลูกเขยแสดงออกมาอย่างซึ้งใจ แต่กระนั้นนางก็ไม่อยากรบกวนเขา ตอนนี้มารดาของภูเบศเพิ่งรู้สึกดีกับลูกสาวของเธอ หากทำตามที่เขาเสนอ ไม่แน่ว่าแม่อีกฝ่ายนั้นอาจแคลงใจว่าไม่ทันไรเธอกับลูกก็คิดจะเกาะลูกเขยกินก็ได้“อย่าลำบากขนาดเลยค่ะคุณเบส แม่ไม่อยากรบกวน ขอเราหาทางกันก่อนดีกว่า”รุจารินหันไปสบตากับชายหนุ่ม เธอเองก็เข้าใจความรู้สึกของแม่ดี และเธอเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน“งั้นจ๋าขอเวลาหาที่อยู่ใหม่ดูสักวันสองวันก่อนแล้วกันนะคะ ถ้าหาไม่ได้จริงๆ ก็ค่อยว่ากันอีกที”“งั้นก็ตามใจคุณ แต่ระยะนี้พวกคุณคงต้องระวังตัวให้มากๆ หน่อยแล้วกัน หรือให้ผมมาอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนดีกว่ามั้ย” รุจารินฟังแล้วทำตาโต
กลรติรส อย่ามาทำร้ายแม่ของจ๋านะ
“ไม่เอาน่า ก็แค่สิบล้านเอง เธออย่าทำเป็นเรื่องใหญ่ ลูกเขยเราน่ะรวยจะตาย เป็นถึงเจ้าของบริษัทใหญ่ เงินแค่นี้ขนหน้าแข้งเขาไม่ร่วงหรอกจริงไหม” ชายมากวัยพูดคล่อง“เธออย่ามาใจแคบคิดจะฮุบสินสอดลูกคนเดียวสิดาริน พี่กำลังเดือดร้อน แบ่งกันใช้นิดใช้หน่อยอย่าขี้เหนียวเลยนะ ยังไงยัยจ๋ามันก็ลูกพี่เหมือนกัน เขาให้สินสอดเท่าไหร่ล่ะ”“คุณมาทางไหนกลับไปทางนั้นเลยนะ” นางดารินเค้นเสียงเอ่ยอย่างโมโห รุจารินที่รู้สึกไม่ต่างกันต้องรีบเข้ามาประคองมารดาไว้อย่างเป็นห่วง“ว่าไงพ่อลูกเขย เงินนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ คงไม่ขัดข้องใช่ไหม”“นี่!” รุจารินฟังแล้วหน้าม้าน ไม่คิดว่าบิดาจะเห็นแก่ตัวขนาดนี้“ไม่หรอกครับ”“พี่เบสคะ” รุจารินเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อเห็นสีหน้าและแววตาดุๆ ของเขาก็นิ่งไป เขาคงจะสมเพชเธอหรือไม่ก็โกรธที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้“เห็นไหมดาริน ลูกเขยเราว่าง่ายจะตายไป งั้นก็โอนสินสอดเข้าบัญชีพ่อตอนนี้เลยก็ได้ใช่ไหมลูก” นายปิยะกระหยิ่มยิ้มย่องไม่คิดว่าทุกอย่างจะง่ายดายแบบนี้“คงไม่ได้ครับ เพราะสินสอดนั่นผมเคยบอกแล้วว่าจะให้กับคนที่คู่ควรจะได้รับเท่านั้น และคนคนนั้นก็คือคุณแม่ของจ๋าที่เลี้ยงดูเธอมา แต่สำหรับคุณท
