Share

ตอนที่ 1

last update Terakhir Diperbarui: 2025-04-11 06:20:48

ตอนที่ 1

สามเดือนก่อน

ค่ำคืนพายุลมกระโชกแรงในฤดูร้อนช่วงต้นเดือนเมษายน พายุฤดูร้อนในปีนี้แปรปรวนหนักกว่าทุกปีทำให้เกิดพายุฝนพายุฝนฟ้าคะนองอย่างหนัก ท้องฟ้าสีเพลิงเปร่งประกายแสงแลบวาบพร้อมกับเสียงครึกโครมสนั่นหวั่นไหว

ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ผมสีขาวดุจเกร็ดหิมะมัดหางม้าสภาพเปียกโชกโอบอุ้มมนุษย์สาวแรกแย้ม ทั่วร่างเปรอะเปื้อนเต็มไปด้วยคราบดินโคลนผสมคราบเลือดเข้ามาภายในบ้านหลังใหญ่

“ไปตามหมอประจำตระกูลมา” ฟาร์อูล นายน้อยใหญ่ตระกูลเอนส์เวิร์ธหันไปบอกมือขวาคนสนิท

“ผมตามมาแล้วครับอีกสักเดี๋ยวคงถึง” อัวริโต้ก้มโค้งท่าทีสงบเสงี่ยม เขาสังเกตุมองมนุษย์สาวผู้นี้ที่นายน้อยเป็นคนช่วยชีวิต อายุอานามไม่น่าเกินยี่สิบต้นทว่าความสวยสะดุดตากลับโดดเด่นมีออร่าเกินกว่าใคร

ร่างกายเธอมีกลิ่นอายของนายน้อยฟาร์อูล นายน้อยคงไม่ได้เปลี่ยนเธอให้กลายเป็นแวมไพร์ ฝ่าฝืนกฎของตระกูลหรอกนะ...

“นายน้อยครับผมมีคำถาม”

“ว่าไง”

“ทำไมนายน้อยถึงยื่นมือเข้าช่วยเหลือเธอฝืนชะตาชีวิตมนุษย์ ตระกูลของเราเคร่งครัดกฎข้อนี้มากนะครับ ขืนนายท่านและนายหญิงรู้เข้านายน้อยจะไม่ถูกลงโทษหรอครับ” มือขวาคนสนิทมีสีหน้าลำบากใจไม่น้อยกับการตัดสินใจของผู้เป็นนายในครั้งนี้

“เธอเป็นคนของตระกูลเราแล้วอัวริโต้ เธอดื่มเลือดของฉันแล้ว ใครก็เปลี่ยนแปลงไม่ได้” ดวงตาสีนิลทอดมองหญิงสาวด้วยแววตาอบอุ่น เขาเองก็ไม่รู้ทำไม เขาถึงได้รู้สึกเอ็นดูเธอ หากแต่ความรู้สึกนี้เป็นเพียงความรู้สึกหวังดีที่ไม่ใช่ความรู้สึกฉันชู้สาวก็เท่านั้นเอง

“ผมเกรงว่ามันจะมีผลกระทบตามมาทีหลัง”

“ฉันเป็นคนเริ่มย่อมยอมรับผลที่ตามมา ไม่ต้องกังวลใจไปหรอก เธอน่าสงสารนะ...ต่อไปนี้เธอจะอยู่ในบ้านหลังนี้ในฐานะน้องสาวบุญธรรมของฉัน” ฟาร์อูลเปล่งเสียงหนักแน่น ประกาศก้องให้ทุกคนภายในบ้านรับรู้โดยทั่วกัน

หมอประจำตระกูลเดินเข้ามาภายในบ้านพร้อมอุปกรณ์การรักษา พลางสอดส่องว่าใครเป็นอะไรจึงปลุกเขาตื่นขึ้นมากลางดึกเช่นนี้

“ขออภัยที่รบกวนเวลาพักผ่อนครับลุงโจ” ฟาร์อูลก้มโค้งท่าทีนอบน้อมแสดงความจริงใจต่อผู้อาวุโสของตระกูล

“ใครเป็นอะไรล่ะหืม?” โจนาธาน หมอประจำตระกูลเอนส์เวิร์ธ ลูกพี่ลูกน้องของนายท่านมาร์โคล

“น้องสาวบุญธรรมของผมเองครับ รบกวนช่วยรักษาให้หน่อยนะครับ”

“น้องสาวบุญธรรม?”

“ครับ ไว้ผมค่อยเล่ารายละเอียดให้ฟังทีหลังนะครับ”

“อืม...”

โจนาธานแวมไพร์สายรักษาลงมือตรวจเช็คอาการของสาวน้อยแรกแย้มตรงหน้า คิ้วหนาขมวดสลับมองพ่อหลานชายตัวดี แวมไพร์วัยกลางคนส่ายหน้ารู้สึกหนักใจ ดูท่าหลานชายของเขาจะก่อเรื่องเข้าแล้ว

“อาการของเธอปลอดภัยดีผลพวงมาจากการใช้เลือดแวมไพร์บริสุทธิ์แปรเปลี่ยนสภาพร่างกายมนุษย์ให้เป็นแวมไพร์ อธิบายมาสิว่าเกิดเหตุการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร” ผู้เป็นลุงเอ่ยถามหลานชายน้ำเสียงวิตกกังวล เขาทราบดีถึงกฎเกณฑ์ปฏิบัติของตระกูล

“ผมบังเอิญเจอเธอประสบอุบัติเหตุรถพลิกคว่ำ พ่อแม่ของเธอเสียชีวิตคาที่”

“เอ็งก็เลยหอบลูกสาวชาวบ้านมาแล้วเปลี่ยนเขาให้เป็นแวมไพร์อย่างนั้นรึฟาร์อูล แล้วเรื่องศพพ่อแม่เธอล่ะจัดการอย่างไร” หลานชายคนนี้อยู่ดีไม่ว่าดีหาเรื่องใส่ตัว คอยดูเถอะปัญหาที่ตามมาเป็นพรวนยาวยิ่งกว่าขบวนรถไฟเสียอีก

“เรื่องนั้นผมจัดการเรียบร้อยแล้วครับลุงโจ”

“ไปเอาใครก็ไม่รู้เข้ามาในตระกูลสุ่มสี่สุ่มห้า นิสัยใจคอเป็นอย่างไรเราก็ไม่รู้ ไม่ใช่ว่าแค่เห็นว่าสวยก็จับเข้ามานะฟาร์อูล” โจนาธานตักเตือนด้วยความเป็นห่วง ด้วยนิสัยโผงผางของลูกพี่ลูกน้องของเขา หากรู้เรื่องเข้าคงเอ็ดตะโรจนกลายเป็นเรื่องใหญ่

“ลุงเห็นผมเป็นสมภารกินไก่วัดหรอครับ ผมเอ็นดูเธอในฐานะน้องสาวจริงๆ” ฟาร์อูลยืนยันหนักแน่น

“เอาเถอะเรียนผูกก็ต้องรู้จักเรียนแก้ เธอฟื้นขึ้นมาก็สอนวิธีขั้นพื้นฐานให้เธอปรับตัวใช้ชีวิตประจำวันให้ได้ก็แล้วกัน ลุงไปล่ะ”

“เดี๋ยวผมไปส่งครับลุง”

“ไม่ต้องหรอกแค่นี้เอง”

“ขอบคุณมากนะครับลุงโจ ขออภัยที่รบกวนเวลานอนอีกครั้งครับ”

“......” มือหนายกสะบัดทีนึงแทนคำตอบ

หญิงสาวหลังจากฟื้นตื่นลุกขึ้นมาด้วยความงุนงง เธอลืมตาตื่นนอนขึ้นมาในบ้านของใครก็ไม่ทราบ ท่าทีระแวดระวังภัยของเธอเสมือนกระต่ายน้อยตัวเล็กคอยหลบซ่อนจากภยันตราย

ความทรงจำครั้งสุดท้ายก่อนที่ทุกอย่างจะดับวูบคือเธอและครอบครัวกำลังเดินทางกลับบ้าน ขณะพายุฝนเทกระหน่ำลงมาไม่ขาดสาย บดบังทัศนียภาพการขับรถ หลังฉลองงานเกษียณของผู้เป็นบิดา

โครมม!!

เสียงรถยนต์เสียการทรงตัวกระแทกอัดก็อปปี้ต้นไม้ใหญ่ริมทาง เสียงในหูอื้ออึ้ง ร่างกายเจ็บแปลบก่อนจะชาไปทั่วร่าง หยาดเลือดไหลรินลงมาจนดวงตาพร่ามัว

ก่อนลมหายใจในช่วงวาระสุดท้ายของชีวิตจะดับสิ้น เธอเห็นชายหนุ่มผู้หนึ่งหยิบยื่นหนทางรอดให้เธอด้วยแววตาอบอุ่น

“เธอชื่ออะไร” น้ำเสียงอ่อนนุ่มเอ่ยถามเธอฉุดเธอตื่นจากภวังค์

“ดะ...ดารินทร์ค่ะ”

“ฉันฟาร์อูล เรียกพี่ฟาร์อูลก็ได้ ขอแสดงความเสียใจเรื่องพ่อแม่ของเธอด้วย เธอมีญาติพี่น้องที่ไหนอีกหรือเปล่า?”

“......” เธอส่ายหน้าเล็กน้อย

“เดี๋ยวฉันจะเป็นธุระจัดการเรื่องพิธีศพของพ่อแม่เธอ เธออยากไปร่วมงานไหม?”

“อยากค่ะ” ดวงตากลมโตน้ำตาคลอเบ้าพยายามสะกัดกลั้นไม่ให้ไหลรินล่วงหล่นลงมา พ่อแม่คือครอบครัวเพียงสองคนที่เธอมีอยู่บนโลกนี้ สิ้นพวกท่านทั้งสองแล้วเธอรู้สึกเคว้งคว้างหาทางออกไม่เจอ

“เดี๋ยวเราไปกัน”

“ไม่เป็นไรยังมีฉันอยู่ต่อไปนี้เธอคือน้องสาวของฉัน ไม่ต้องกลัวอะไร...” เขาอ่านสีหน้าของเธอออก เขาไม่อยากให้เธอรู้สึกว่าอยู่บนโลกใบนี้เพียงคนเดียว มือหนาวางลงบนศรีษระเล็ก เขาลูบผมหนายาวสลวยราวกับต้องการปลอบประโลม

“......” เธอใจชื้นอยู่บ้าง อย่างน้อยเธอก็ยังพอโชคดีเจอคนจิตใจดีคอยอุปถัมภ์ เธอจะไม่มีวันลืมบุญคุณของเขาเลย

หลังพิธีฌาปนกิจร่างบิดามารดาเธอต้องเรียนรู้วิธีการใช้ชีวิตประจำวันในฐานะแวมไพร์ โดยมีอาหลิน สาวใช้แวมไพร์ที่คอยบอกและสอนเธอในสิ่งที่ควรจะรู้ เธอให้ความสนอกสนใจเป็นอย่างมาก

ข้อแรกเลยที่เธอทึ่งคือแวมไพร์สามารถเดินกลางแดดได้ ไม่เหมือนในนิทานที่เธอเคยฟังมา เพียงแต่ว่าหากแดดจ้าจนเกินไปจะทำให้เลือดกำเดาไหลได้

ข้อสองแวมไพร์สามารถดื่มเลือดจากแก้วได้โดยไม่ต้องไปกระซวกขย้ำคอใคร เธอค่อยรู้สึกดีขึ้นมาหน่อย

ข้อสามแวมไพร์สามารถดื่มเลือดแวมไพร์ด้วยกันเองได้ แต่ไม่สามารถรับรสชาติอาหารทั่วไปของมนุษย์ได้

ข้อสี่แวมไพร์สามารถสมสู่กับมนุษย์ได้แต่ไม่สามารถมีลูกร่วมกันได้ เนื่องจากเป็นกฎของตระกูลเพื่อคงรักษาสายเลือดบริสุทธิ์

ข้อห้าแวมไพร์มีสามสาย 1.สายปกครอง 2.สายรักษา 3.สายต่อสู้ แวมไพร์ทุกตนมีพลังจิตแตกต่างกันไปตามฐานะของตนเอง ส่วนเธอนั้นก็ไม่รู้เหมือนกันว่าตนเองคือสายไหน

ข้อที่หกห้ามเปิดเผยสถานะของตนเองต่อหน้ามนุษย์ ห้ามเข่นฆ่ามนุษย์ตามมติสัญญาลงนามมนุษย์และแวมไพร์

“กฎเยอะแยะเต็มไปหมดเลยอาหลิน” ดารินทร์บ่นพึมพำเสียงอู้อี้ในลำคอ

“เธอเป็นเลือดผสมตนเดียวในตระกูลย่อมต้องเคร่งครัดเรื่องกฎ จะได้ไม่มีใครมาตราหน้าเธอให้เสียถึงนายฟาร์อูลได้” อาหลิน สาวใช้คนสนิทของเธอเอ่ย

“อืมเข้าใจแล้ว”

“เอ้ะ...” อาหลินชะงักชั่วครู่ก่อนมองเธอด้วยสีหน้าไม่สู้ดี กระแสจิตแข็งกร้าวส่งเรียกตามเนื้อความของผู้ส่ง

“นายน้อยราอูลเรียกเธอเข้าพบ”

“ทำไมทำหน้าอย่างนั้นล่ะ?” นายน้อยราอูลเธอพอได้ยินชื่อเสียงเรียงนามมาบ้างแล้ว เขาคือน้องชายฝาแฝดพี่ฟาร์อูลผู้ชอบเก็บตัวเงียบขรึม ไม่สุงสิงกับใคร จะว่าไปเธอก็ไม่เคยเห็นหน้าคร่าตาเขามาก่อน

“เธอซวยแล้วนะสิดารินทร์” อาหลินกรอกตาไปมา ไม่รู้จะช่วยหญิงสาวตรงหน้าอย่างไร

“คงไม่มีอะไรหรอกมั้งอาหลิน ฉันควรจะไปทำความรู้จักกับนายน้อยราอูลบ้างตามมารยาท”

“อย่าโลกสวย นายน้อยราอูลนะดุจะตายไปไม่เหมือนนายน้อยฟาร์อูลสักนิด เดี๋ยวเธอจะเข้าใจรีบไปอย่าให้นายน้อยรอนาน”

“จ๊ะอาหลิน ฉันจะรีบกลับมานะ”

“พระเจ้าคุ้มครองนะดารินทร์!”

“เธอทำตัวตลกนะอาหลิน คิก..คิก” หญิงสาวไม่รู้ชะตากรรมของตนเองจึงส่งเสียงหัวเราะคิกคักออกมา ขณะที่อาหลินลอบกลืนน้ำลายลงคอเฮือกใหญ่ เธออดเป็นห่วงดารินทร์ไม่ได้จริงๆ

ภายในห้องทำงานสีดำทะมึนปราศจากแม่สีอื่นคุมโทน ชายหนุ่มผู้มีใบหน้าคล้ายคลึงกับพี่ฟาร์อูลของเธอราวกับเป็นคนเดียวกัน หากแต่ทรงผมของเขานั้นเสยขึ้นลุคคุณชาย ขณะทรงผมของพี่ฟาร์อูลนั้นไว้ยาวมัดรวบสไตล์ผู้ชายเซอร์ เขานั่งไขว้ห้างเอนกายพิงพนักเก้าอี้ตัวโปรด

“นายน้อยเรียกดารินทร์มาพบมีอะไรให้รับใช้หรอคะ” หญิงสาวสอดประสานฝ่ามือวางด้านหน้า ใบหน้าสวยก้มมองต่ำไม่กล้าอาจสบตาชายหนุ่ม

“ฉันนั่งหัวโด่อยู่ตรงนี้ ใครอนุญาตให้เธอยืนค่ำหัวผู้ใหญ่ไม่มีมารยาท!” ร่างสูงตะคอกใส่เธอเสียงดัง ร่างเล็กสะดุ้งโหยงสุดแรง

“ขอโทษค่ะนายน้อย ดารินทร์ไม่รู้ความ นายน้อยโปรดให้อภัย” เธอคุกเข่าย่อลงกับพื้น ก้มหน้างุดรู้สึกกลัวจับใจ

“ก็แค่อยากเห็นพวกเลือดสกปรกที่ไอ้ฟาร์อูลมันรับเลี้ยงก็เท่านั้น” น้ำเสียงเย้ยหยันเอ่ยกระทบเธออย่างดูถูกดูแคลน

“......” ดารินทร์หน้าชา ไม่คิดว่าเธอจะถูกต้อนรับด้วยคำพูดเหล่านี้

“ทำไมเงียบล่ะมันแทงใจดำอย่างนั้นหรอ? คิดจะจับไอ้ฟาร์อูลหวังตำแหน่งนายหญิงของตระกูลสินะ ฉันรังเกียจพวกผู้หญิงที่ใช้ร่างกายเข้าแลก!”

“นายน้อยเข้าใจผิดแล้วค่ะ ระหว่างเราสองคนเป็นแค่พี่น้องกันจริงๆ”

“ฉันไม่ได้ยินคลานเข่าเข้ามาพูดใกล้ๆ ให้ฉันได้ยิน” ราอูลออกคำสั่งด้วยสีหน้าเงียบขรึม ดวงตาคมเฉียบมองหญิงสาวที่กำลังก้มหน้างุดตรงหน้า

“......” ร่างบางลังเลใจไม่กล้าเข้าใกล้ ก่อนจะทำทีแข็งใจคลานเข่าเข้าใกล้เขา กลิ่นอายจากกายแกร่งทำเธออกสั่นขวัญแขวน เธอเว้นระยะห่างจากเขาไม่มากนักแต่ก็ใกล้พอที่จะลอบมองร่างสูง

“พูดอีกที”

“เราสองคนเป็นเพียงพี่น้องที่หวังดีต่อกันจริงๆ ค่ะ ไม่มีอะไรแอบแฝง นายน้อยอย่าได้กังวลไปเลยนะคะ”

“อ๋อ...จะหมายความว่าไม่ได้เป็นนายหญิงก็ไม่เป็นไรถึงอย่างไรก็ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นน้องสาวของนายน้อยตระกูลเอนส์เวิร์ธอยู่ดี เธอฉลาดดีนะ” รอยยิ้มเหี้ยมเกรียมยกยิ้มบริเวณมุมปาก มองจ้องหญิงสาวตรงหน้าเขม็ง

“นายน้อยเข้าใจผิดไปกันใหญ่แล้วนะคะ ดารินทร์ต้องทำยังไงนายน้อยถึงจะเชื่อคะ”

“ไม่ต้องทำไงหรอกแต่ต่อไปนี้ฉันจะทำให้เธอไม่มีความสุขในบ้านหลังนี้ จนต้องเป็นฝ่ายเก็บข้าวของออกไป” สุรเสียงเข้มแข็งกล่าววาจาเฉือดเฉือนเธอ เขาไม่มีทางยอมให้พวกเลือดสกปรกมาเกาะตระกูลเขาแบบมีความสุขหน้าตาย

“......” เธอเงียบฟังวาจาบาดหูด้วยท่าทีสงบนิ่ง พูดไปเขาก็ไม่ยอมรับฟังอยู่ดี

“หึ...คิดจริงๆ หรอว่าฉันจะรับเธอเข้ามาเป็นคนในตระกูล พวกเลือดสกปรกคู่ควรแล้วหรอ”

ซ่าา!

แก้วชาน้ำร้อนไอระอุถูกสาดปะทะร่างบางจนเนื้อตัวบวมแดง ดารินทร์รีบสะบัดหยดน้ำร้อนออกจากร่างพัลวัน ผู้ชายคนนี้ช่างน่ารังเกียจยิ่งนักถึงกับทำร้ายผู้หญิงได้ลงคอ

“ไอ้ราอูล!” บานประตูไม้สักถูกเตะออกพร้อมน้ำเสียงเดือดดาลตะคอกดังกึกก้อง ใบหน้าหล่อเหลาตึงเครียดขบกรามสันจนเส้นเลือดปูด

“วิ่งโร่มาปกป้องเชียวนะ” ราอูแสยะยิ้มมองฮีโร่

Lanjutkan membaca buku ini secara gratis
Pindai kode untuk mengunduh Aplikasi

Bab terkait

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 2

    ตอนที่ 2“ดารินทร์ลุกขึ้น!” น้ำเสียงเกรี้ยวกราดเอ่ยสั่งหญิงสาวที่กำลังนั่งตัวเปียกปอนเป็นลูกหมาเปียกฝน“......” เธอผุดลุกหลบแววตาเฉือดเฉือนมองตามไม่ละสาย ดารินทร์เดินไปหลบหลังพี่ชายบุญธรรม ใช้แผ่นหลังกว้างของเขาบดบังแววตาคู่นั้น“จำคำฉันเอาไว้ให้ดี หึ...”แม้นจะสะดุดตาตะลึงในความงามหยดย้อยเกินหน้าเกินตาชาวบ้าน ทว่าเขายังคงตั้งแง่รังเกียจที่เธอเป็นแวมไพร์เลือดผสม ฝ่าฝืนกฎของตระกูลที่ปฏิบัติตามกันมาหลายร้อยปี“มึงอย่าสะเออะมารังแกน้องสาวกูไอ้ราอูล อย่าทำตัวให้คนอื่นเกลียดขี้หน้ามึงไปมากกว่านี้เลย” มือสากชี้หน้าด่ากราดน้องชายฝาแฝดของตนอย่างเหลืออด“ถ้าคนอื่นที่ว่าหมายถึงมึง กูไม่สน มึงฝ่าฝืนกฎของตระกูลหน้าด้านๆ รับผู้หญิงไม่มีหัวนอนปลายเท้าที่ไหนก็ไม่รู้เข้ามา” ราอูลตะคอกกลับไม่มีใครยอมใครในวินาทีนี้“ปัญหาที่กูสร้างคงไม่ต้องรบกวนให้มึงมาเสือก กูทำเองกูก็รับเอง มึงกล้าดียังไงถึงทำร้ายผู้หญิงได้ลงคอ!” กรงเล็บแหลมคมสีดำงอกทดแทนเล็บเดิม หมายโจมตีคู่สนทนาให้สาแก่ใจ“มึงพามนุษย์สกปรกเข้ามาในบ้านไม่พอยังจะเปลี่ยนให้เป็นแวมไพร์ชนชั้นสูง จับใส่ตระกร้าล้างน้ำจะให้กูพอใจได้ไง!!” ราอูลขว้างกองแฟ้มเ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 3

    ตอนที่ 3บ่ายคล้อยวันนี้เธอโดนเรียกตัวไปใช้แรงงานเยี่ยงทาสโดยมีคนตัวสูงตามประกบชี้นิ้วสั่ง ประหนึ่งเจ้านายจอมเฮี๊ยบกับสาวใช้จอมมึน ดารินทร์สวมเสื้อยืดคอกลมสีดำกางเกงยีนส์ขาสั้นเพื่อจะได้ทำงานแรงงานได้ถนัดถนี่“ขัดเบามือหน่อย นี่มันหินแกะสลักรุ่นทวดฉัน ขืนเธอทำมันแตกฉันจะให้เธอหาทางประกอบมันขึ้นมาใหม่” ร่างสูงสั่งกำชับร่างเล็กอวบอิ่ม ขณะเธอนั่งคุกเข่าขัดหินแกะสลักสีเขียวมรกตมรดกตกทอดของต้นตระกูล“ค่ะนายน้อย...” เธอได้แต่ยิ้มรับคำ แม้ภายในใจจะบ่นค่อนขอดเขาอยู่ก็ตาม“ให้อาหลินช่วยนะคะนายน้อย อาหลินอยู่ว่างๆ พอดี” อาหลินเสนอตัวช่วย เธออดสงสารหญิงสาวคนตรงหน้าเสียไม่ได้หลังจากเรียนออนไลน์ภาคเช้าเสร็จก็โดนเรียกตัวมาใช้แรงงานขัดถูทุกซอกทุกมุม ลามมายันทำความสะอาดของสะสมราคาแพงจากต้นตระกูล“อย่ามายุ่ง ว่างมากก็ไปหาอะไรทำนี่มันงานง่ายๆ ทำไม่ได้ก็ไสหัวออกไป”“แต่ว่ามันเยอะมากเลยนะคะนายน้อย งานพวกนี้แม่บ้านช่วยกันทำตั้งสี่ห้าคนหลายวันกว่าจะเสร็จ” อาหลินลอบถอนหายใจ เหลือบมองหญิงสาวที่นั่งทำทุกอย่างคนเดียว ในขณะที่แม่บ้านคนอื่นไปพักผ่อนสบายใจ“กล้าขัดคำสั่งฉันหรออาหลิน” ราอูลจ้องเขม็ง ไม่คิดว่าคนขอ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 4

    ตอนที่ 4สภาพสะลึมสะลือขอบใต้ตาดำคล้ำเหมือนหมีแพนด้าของหญิงสาว ไม่ต้องถามทุกคนก็รู้ว่าสาเหตุที่ทำให้เธอตกอยู่ในสภาพเช่นนี้เพราะเหตุอันใดดารินทร์นั่งหาววอดสี่ห้าครั้งวันนี้เธอลงมาทำความสะอาดห้องโถงชั้นใต้ดินพร้อมสาวใช้คนอื่น กับดักหลากหลายรูปแบบทำให้เธอต้องถ่างตาดึงสติให้มั่นคง มิเช่นนั้นจะไม่ทันระวังกับดักหลายจุดที่วางกลซ่อนไว้“ห้องโถงนี่ลึกลับซับซ้อนจังอาหลิน”“กี่ยุคกี่สมัยแล้วล่ะดารินทร์ ย่อมลึกลับซับซ้อน สมัยก่อนโลกยังไม่พัฒนาเรื่องเข่นฆ่าเป็นเรื่องปกติ คนเก่าคนแก่เล่าให้ฉันฟังนะว่าห้องโถงชั้นใต้ดินเนี่ยเป็นที่หลบภัยของคนในตระกูล ก็เลยมีกับดักห้องหับเยอะ”“แล้วกับดักพวกนี้มันยังใช้ได้อยู่หรออาหลิน สนิมไม่กินหมดแล้วหรอ”“เธอจะลองดูไหมล่ะ?” สุรเสียงแหบห้าวเอ่ยกลบเสียงจ้อแจ้ของพวกเธอ ร่างเล็กขมวดคิ้วเป็นปมหันมองคนตัวสูงที่กำลังเดินลงบรรไดลงมาอย่างสุขุม“ไม่ดีกว่าค่ะนายน้อย...” ดารินทร์ยิ้มแห้ง เธอก้าวเท้าเดินไปข้างหน้าช้าๆ ระมัดระวัง ทิ้งระยะห่างจากชายหนุ่มพอสมควร เธอไม่อยากอยู่ใกล้เขานักหรอกนะ“ใช้มือทำงานหรือว่าใช้ปากทำงาน เสียงดังอย่างกับตลาดสด” ราอูลทำทีมาเช็คตรวจความเรียบร้อย

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 5

    ตอนที่ 5ดารินทร์จำใจทนหญิงสาวหรี่ดวงตาปรับสายตาให้รับแสงแดดที่เล็ดลอดผ่านผ้าม่านสีอึมขรึมยันกายลุกขึ้นจากเตียงนอนขนาดห้าฟุตบิดขี้เกียจเสียสองสามทีเรือนร่างอวบอิ่มเต็มไปด้วยเนื้อนมไข่ปวดร้าวแทบทั้งตัว ด้วยเหตุถูกนายน้อยอย่าง คุณราอูล ใช้แรงงานเยี่ยงทาสราวกับสาวใช้ส่วนตัวคนหนึ่ง แวมไพร์ฝึกหัดสามเดือนเช่นเธอต้องมาคอยรองรับอารมณ์รวมไปถึงคำพูดถากถางของเขาดีหน่อยที่หลังจากเกิดเหตุการณ์ในวันนั้น เธอก็ไม่สนใจอาการผีเข้าผีออกของเขาอีก และนั่นก็น่าจะทำให้เขารู้ว่าความอดทนของเธอมีขีดจำกัด กระนั้นเขาก็ยังไม่เลิกวอแวรังแกเธอก๊อก..ก๊อก..ก๊อก“ดารินทร์ตื่นหรือยังจ๊ะ” เสียงอาหลิน สาวใช้แวมไพร์เลือดผสมเฉกเช่นเธอเพื่อนสนิทหนึ่งเดียวภายในบ้านหลังนี้เคาะประตูเรียก ฉุดหญิงสาวให้ตื่นจากภวังค์“จ๊ะ...ตื่นแล้วจ๊ะอาหลิน มีอะไรหรือจ๊ะ?” ดารินทร์จัดแจงชุดนอนสีหวานให้เข้าที่ก่อนจะเดินไปบิดประตูลูกบิด“นายน้อยฟาร์อูลเรียกพบน่ะ”“พี่ฟาร์อูลกลับมาแล้วหรอเนี่ย” เธอพึมพำด้วยความดีใจ เดือนกว่าแล้วที่เธอต้องจำใจรองมือรองเท้าราอูลในที่สุดพี่ฟาร์อูลก็กลับมาเสียที“บอกพี่ฟาร์อูลว่ารอเดี๋ยวนะจ๊ะเดี๋ยวฉันตามไป”“กูไม่เ

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 6

    ตอนที่ 6ฉุนเฉียวหญิงสาวตื่นขึ้นมากลางดึกจึงเข้าไปอาบน้ำชำระร่างกายให้เบากายสบายใจ สบู่เหลวกลิ่นหอมหวานดอกไม้คละคลุ้งเนื้อนวลเนียนเทรดร่างเล็กถูไปมา หยาดน้ำอุ่นจากฝักบัวไหลรินชโลมทั่วเรือนร่าง เธออาบน้ำนานนับชั่วโมง หวังชำระล้างคราบเขี้ยวของใครบางคนก๊อก...ก๊อก...ก๊อก“ดารินทร์มาช่วยฉันหน่อย นายน้อยราอูลอาละวาดใหญ่เลย”“......” เธอชะงักนิ่งเล็กน้อย ก่อนจะคว้าผ้าขนหนูพันรอบกายสาวดึกขนาดนี้อาหลินยังไม่นอนหรอ?“แปบนะอาหลิน”ดารินทร์สวมชุดนอนสายเดี่ยวสีดำทาบทับด้วยเสื้อคลุมอาบน้ำอีกชั้นก่อนจะเดินออกไป“ว่าไงอาหลินมีอะไรดึกดื่นป่านนี้”“ไปช่วยฉันหามนายน้อยราอูลหน่อย พวกผู้ชายออกไปกับนายน้อยฟาร์อูลกันหมด พวกผู้หญิงที่นายน้อยพากลับมาก็โดนไล่ตะเพิดกลับกันไปหมด”“แวมไพร์เมาเป็นด้วยหรอ?” เธอเอ่ยถามสีหน้างุนงง ครั้นที่ตามพี่ฟาร์อูลไปที่บาร์ดื่มเท่าไรก็ไม่เห็นเขาจะเมาเลยสักครั้ง“คงจะไปดื่มอะไรพิเรนทร์อะไรมาน่ะสิ”“อืม” ดารินทร์พยักหน้าตอบรับร่างใหญ่สูงกำยำนั่งโอนเอนส่งเสียงร้องคำรามดังลั่น อาละวาดขว้างปาสิ่งของจนสภาพภายในห้องรับแขกเละเทะดูไม่ได้“แล้วจามัวร์ล่ะ?” เธอถามถึงมือขวาคนสนิทของชายหน

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 7

    ตอนที่ 7บุญคุณนี้ใช้คืนด้วยร่างกายมือหยาบกร้านผ่านสมรภูมิการต่อสู้มานับครั้งไม่ถ้วน บัดนี้กลับใช้ลูบไล้ส่วนเว้าส่วนโค้งนุ่มลื่น อวบอิ่มล้นมือไม่เว้นว่างแม้ตารางนิ้ว ปราการขวางกั้นระหว่างเขาและเธอถูกปลดไม่ให้ขวางหูขวางตา ไอร้อนระอุพร้อมแผดเผาหญิงชายคู่นี้ยัยนี่ซ่อนรูปชะมัด!หญิงสาวนอนหงายไร้การเคลื่อนไหว เธอเอียงหน้ามองบานประตู เรือนร่างเปลือยเปล่าส่วนนูนใหญ่เกินกว่าที่เขาคิดไว้ ยอดปถุมถันสีชมพูระเรื่อเต่งตึงบ่งบอกถึงความสาวไร้ชายใดเคยครอบครอง หน้าท้องแบนราบ ไล่ลงมาสะโพกกลมกลึงก่อนจะหยุดสายตาลง ณ กลางลำตัวของเธอ“......” แก่นกายตัวเขื่องผงาดสู้ศึกเต็มกำลัง ไม่รู้ว่าเพราะวิสกี้เลือดหมาป่าที่เขาดื่มเข้าไปหลายขวดหรือว่าเรือนร่างของเธอกันแน่ ที่ทำให้ร่างกายของเขารู้สึกเดือดพล่าน ฮึกเหิม“อวดดีไม่หยุด” น้ำเสียงพึมพำออกมาจากชายหนุ่ม เขามองร่างเล็กที่ยังคงเมินเฉยใส่เขา หากเธอออดอ้อนเขาเสียหน่อย คืนนี้อาจจะพอปรานีเธออยู่บ้าง แต่เห็นสีหน้าท่าทางของเธอนั้นเขากลับรู้สึกหงุดหงิดแทบบ้า“งั้นจะมาโทษว่าฉันใจร้ายไม่ได้ที่รุนแรงกับครั้งแรกของเธอ” ราอูลถาโถมคล่อมร่างหญิงสาว ท่อนขาเรียวสวยถูกมือหนาแยก

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 8

    ตอนที่ 8จำใส่สมองว่าเธอคือคนของใครหญิงสาวร่างเล็กในสภาพมึนเมาทว่าพยายามประคองสติให้มั่น เธอน่าจะเชื่อลุงคนนั้นไม่น่าใช้มันเยอะถึงเพียงนี้ ดูจากสภาพเธอในตอนนี้นั้นเหมือนดื่มแอลกลอฮอล์เพียวสองสามขวด ใบหน้าสวยมีหยาดเหงื่อผุดบริเวณไรผม แม้ว่าจะสั่งชายหนุ่มเอนเตอร์เทรนเร่งเครื่องปรับอากาศแล้วก็ตามชายหนุ่มเอนเตอร์เทรนที่เธอว่าจ้างพึ่งจะเข้ามาภายในห้อง หลังจากที่สติของเธอเลือนลาน ดวงตากลมพยายามเพ่งมองใบหน้าของเขา กลับล้มเหลวในที่สุด ภาพทุกอย่างพร่ามัวมองไม่ชัด“ครั้งแรกก็เล่นจนเมาแอ๋เลยหรอครับ” น้ำเสียงคุ้นหูเอ่ยเยาะหญิงสาวที่กำลังนั่งปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตสีขาวลงหนึ่งเม็ด“เรื่องของฉัน นี่นายเร่งแอร์แล้วจริงๆ หรอทำไมมันยังร้อนตับจะแตก” ดารินทร์ยกคอเสื้อขึ้นลงหวังให้มีลมอันน้อยนิดผ่านพัดร่าง“เร่งต่ำสุดแล้วครับ”“นายเป็นแวมไพร์นี่ ฉันนึกว่าผู้ชายที่ทำงานมีแต่มนุษย์” แม้ว่าเธอจะหลับตาแต่กลิ่นนั้นไวต่อแวมไพร์อยู่มาก เธอไม่ใส่ใจแม้กลิ่นนี้จะคุ้นแตะจมูกเธอเหลือเกิน“ไม่รู้สิครับ” ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งข้างเธอ เขาอมยิ้มเล็กน้อย น่าขันเสียจริงเธอคิดว่าเขาเป็นหนุ่มโฮสต์จริงเสียด้วย“ทำไมฉันคุ้นน้ำเส

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11
  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 9

    ตอนที่ 9หน่วยราชการลับสภาพศพแห้งเหี่ยวหลงเหลือเพียงผิวหนังซีดขาวหุ้มกระดูก ดวงตาเบิกโพลงตื่นตกใจ ไร้ร่องรอยการต่อสู้ มีเพียงรอยคมเขี้ยวแหลมคมเสมือนสัตว์ป่ากัดบริเวณด้านข้างลำคอ เลือดแห้งเกรอะเปรอะเปื้อนซอกคอบ่งบอกถึงความรีบเร่งในการลงมือสถาบันนิติเวชส่งหน่วยแพทย์ลับร่วมพิสูจน์หลักฐานร่วมมือกับหน่วยงานราชการลับของรัฐบาล ซึ่งถูกจัดตั้งขึ้นมาเพื่อจัดการกับสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติกลุ่มคนสองกลุ่มนี้คือหน่วยงานลับของรัฐบาล จัดตั้งขึ้นหลังทราบข้อมูลเผ่าพันธุ์แวมไพร์กระจายอำนาจมายังประเทศไทย เกือบ 60 ปีแล้วที่ไม่มีคดีอุจอาจเพื่อนต่างเผ่าพันธุ์ลงมือทำร้ายมนุษย์“ติดต่อผู้นำสองตระกูลว่านี่เป็นฝีมือของใครแล้วลงโทษซะ ผู้ใดฝ่าฝืนกฎไม่มีข้อละเว้น” ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดปีเศษ เตชิน ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว“ครับ”“เขียนลงไปในรายงานว่ามีสัตว์ป่าหลุดออกมาหากินแล้วทำร้ายชาวบ้าน ปกปิดร่องรอยแผลจากการดูดเลือดด้วยล่ะ นำเงินจากกองทุนมอบให้ครอบครัวผู้เสียชีวิต อย่าให้ครอบครัวเขาเดือดร้อน” เตชินเบนหน้ามองผู้เคราะห์ร้ายรู้สึกอนาถใจ หากไม่มีพวกชั่วร้ายพวกนั่น เขาคนนั้นก็คงไม่มีจดจุบสุดแสนน่าเวทนาหลาย

    Terakhir Diperbarui : 2025-04-11

Bab terbaru

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนพิเศษ 1

    ตอนพิเศษดวงตาใสสุกสกาวดุจดวงดาราบนท้องฟ้าเปล่งประกายฉายแสงวิบวับ ยามจ้องมองดวงหน้าของผู้เป็นลุงอย่างฟาร์อูล ธายาร์ส่งเสียงร้องเอิ้กอ้ากชั่วครู่ ก่อนจะดูดนิ้วสั้นป้อมของเธอโครงหน้าอ้วนจ่ำม่ำเหมือนซาลาเปานึ่งสุกลูกใหญ่ ผิวขาวเนียนละเอียดสีชมพูระเรื่อ ท่อนแขนเป็นปล้องสองข้าง ไหนจะต้นขาอวบสั้นที่ดูน่ากัดของเธอ ใครเห็นเป็นต้องเอ็นดูไปเสียทุกรายปกติธายาร์จะโดนคุณปู่คุณย่ายึดเอาไว้ฟัดกันเพียงสองคน ดีหน่อยที่ช่วงนี้พวกท่านทั้งสองไปฮันนีมูนเติมความ เขาจึงพลอยมีโอกาสได้อุ้มหลานสาวกับเขาบ้างแม้ว่าปู่ย่าจะไปฮันนีมูนกันก็ไม่วางโทรมาขอดูหน้าหลานเช้า บ่าย เย็น เรียกได้ว่าขอดูหลานหลังมื้ออาหารให้ได้รอยยิ้มชโลมจิตอันเหี่ยวเฉาให้ชุ่มชื่น“กูว่าธายาร์เหมาะที่จะเป็นลูกกู ดูตาสิเหมือนกูยังกะแกะ” ฟาร์อูลกล่าว“ธายาร์เป็นลูกผมค้าบ ผมเป็นพ่อบุญธรรม” โจชัวเอ่ย เขาชะเง้อคอมองลูกสาวบุญธรรมบนตักฟาร์อูลด้วยความเอ็นดู“มึงก็ได้เป็นพ่อแค่ชื่อนั่นแหละ ถ้าน้องกูไม่งมงามเชื่อคำสาปแช่งของตาเฒ่านั่น กูไม่มีทางยอมให้หลานกูใช้นามสกุลมึงหรอก” ฟาร์อูลอดหมั่นไส้เขาไม่ได้ ดูสีหน้าระรื่นของมันน่าเตะจริง“คนจะได้เป็นพ่ออยู่

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนพิเศษ

    ตอนพิเศษเด็กน้อยหน้าตาน่ารักวัยห้าเดือนส่งเสียงร้องอ้อแอ้ปลุกผู้เป็นพ่อที่นอนขนาบข้างเบนกายกอดหญิงสาวผู้เป็นภรรยาสุดรัก“วันนี้ตื่นเร็วนะโป้งเหน่ง” ราอูลผงกศรีษระหันมองลูกสาวที่กำลังดูดนิ้วโป้งของเธอเล่น“แอ้~” ธายาร์ยิ้มกว้างจนตาหยีเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อลืมตามองเธอธายาร์หรือโป้งเหน่งเริ่มพลิกตัวคว่ำได้แล้ว เธอเฉลียวฉลาดและไม่งอแงเหมือนแรกคลอด ทุกคนภายในบ้านต่างเอ็นดูหลานสาวคนแรก จนแทบจะแย่งกันอุ้มแย่งกันเลี้ยง หากไม่โดนราอูลห้ามปรามเสียก่อนผู้เป็นพ่อสุดแสนจะหวงลูกสาวตัวน้อย เขาเลี้ยงเธอมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก เป็นธรรมดาที่จะรักและหวงแหนกว่าสิ่งใด จากชายหนุ่มที่ไม่เคยมีมุมอ่อนโยนกลับพูดคุยหยอกล้อลูกสาวเพียงคนเดียวได้ทั้งวัน“อย่าเสียงดังคุณแม่นอนอยู่เข้าใจไหมครับ” ราอูลเอ่ยบอกลูกสาวน้ำเสียงกระซิบ“......” ธายาร์ยิ้มรับก่อนจะผ่อนเสียงลงอย่างรู้ความ“ฉลาดจริงลูกสาวพ่อ”“แอ้~”ราอูลยันกายลุกจากเตียงนอน ท่อนแขนแกร่งโอบอุ้มลูกสาววัยห้าเดือนไว้ในอ้อมอก เขาจัดการอาบน้ำให้เธอด้วยความคล่องแคล่ว ก่อนจะเปลี่ยนใส่ชุดจั้มสีหวานเพิ่มความน่าเอ็นดูขึ้นอีกเท่า“ลูกตื่นแล้วหรอคะ...” ดารินทร์ชะเง้อคอมองสองพ

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 30

    ตอนที่ 30หญิงสาวรีบเดินไปขวางชายหนุ่มร่างใหญ่ที่กำลังฝืนเดินอย่างทุลักทุเลขึ้นไปบนห้อง เธอรีบประคองแขนแกร่งด้วยเกรงว่าเขาจะล้มหน้าคะมำคาบันได“อย่ามาแตะต้องฉันเอาเวลาไปดูแลผัวตัวเองเถอะ” ร่างสูงสะบัดท่อนแขนเรียวอย่างแรงจนเธอเซถลาเกือบตกบันได ดีที่ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวเอาไว้ทัน“ทำดีๆ ได้ไหมคะนายน้อย ดารินทร์ท้องอยู่นะ” แม่มานเริ่มจะวีนแล้วนะ“ใครใช้ให้เธอมาวุ่นวาย” เขาตอบกลับหน้าตาย“เดินกระเผกแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตกลงไปคอหักตายหรอก”“เดี๋ยวนี้พูดจากับฉันแบบนี้แล้วหรอดารินทร์”“แล้วจะทำไมคะ” ร่างเล็กช้อนดวงตามองร่างสูงที่ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ แต่ก็ยอมให้เธอเดินประคองไปส่งถึงหน้าประตูห้องนอน“ส่งเสร็จแล้วก็ไปดูแลผัวเธอนู้น ท้องโย้มายืนใกล้ฉันน่ารังเกียจ!”“นายน้อยพูดว่าไงนะคะ!”ดารินทร์ยืนเท้าสะเอวอย่างเหลืออด เขาพูดว่าเธอท้องโย้น่ารังเกียจอย่างนั้นหรอ ทั้งๆ ที่เธออุ้มท้องลูกของเขาเนี่ยนะ!“ฉันพูดผิดตรงไหน”“ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะก่อนที่ดารินทร์จะโมโห”“ทำไมฉันต้องถอน ฉันไม่ถอน!”“ได้!”“ดารินทร์ดูแลนายน้อยมาตลอดแปดเดือนแถมยังอุ้มท้องลูกของเรา เหนื่อยก็เหนื่อย อึดอัดก็อึดอัด จะเดินเหินก็ไม่สะด

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 29

    ตอนที่ 29เสียงลมหายใจหอบหนักของผู้นำตระกูลเอนส์เวิร์ธบ่งบอกถึงขีดจำกัดในการใช้พลังจิต กุซมันแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าตัว ในขณะที่การตู่ส้อดำเนินไปอย่างดุเดือดตามเนื้อตัวมีร่องรอยบาดแผลขนาดใหญ่หลายจุด ซึ่งเกิดจากการสบประมาทของเขานั่นเอง ไม่โทษใครหลายปีมานี้ในขณะที่เขาเข้าสู่ช่วงจำศีล กุซมันเพิ่มพละกำลังโดยการดูดกินเลือดของผู้บริสุทธิ์นับหมื่น นั่นจึงทำให้เขาแข็งแกร่งกว่าผู้นำตระกูลเอนส์เวิร์ธ“ดูก็รู้ว่าแกเอาชนะฉันครั้งนี้ไม่ได้” กุซมันแสยะยิ้ม“แต่ฉันก็ไม่เคยหนีหางจุกตูด” มาโคลยังคงมีท่าทีเรียบนิ่งไร้กังวล“งั้นครั้งนี้ฉันมาส่งแกเพียงเท่านี้”สิ้นสุดประโยคฝ่ามือหนาส่งมวลพลังงานจิตแกร่งสีดำทะมึนหลายสายจับตรึงผู้นำตระกูลเอนส์เวิร์ธ ไอพลังจิตอาฆาตทะลวงทำลายสติสัมปัญชัญญะของมาโคลจนเสียการควบคุม เขากลายเป็นแวมไพร์คลุ้มคลั่งกระหายเลือด“ท่านพ่อ!” ราอูลดวงตาเบิกกว้างก่อนจะรีบถลาตัดพลังจิตสีดำหลายสายที่คอยพันธนาการผู้เป็นบิดาก่อนสายเกินแก้“......”ราอูลร่ายคาถาสงบจิตแก่บิดาก่อนจะทำให้เขาหลับไปดวงตาแข็งกระด้างสีนิลหันมามองต้นเหตุ ริมฝีปากหยักร่ายคาถาถ่ายเทพลังจิตจากแวมไพร์อาวุโสฝั่งตรงข้ามเข้

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 28

    ตอนที่ 28ข่าวคราวของผู้นำและนายหญิงตระกูลเอนส์เวิร์ธกระจายหนาหู ใบหน้าเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยริ้วรอยคลี่รอยยิ้มเหี้ยม เขารอวันนี้มานาน วันที่จะต้องสะสางความแค้นให้จบสิ้น“เรามาจัดการให้มันจบกันคืนนี้เถอะ”“ครับนายท่าน” “คืนนี้ไม่มันก็เราต้องตายกันไปข้าง กูไม่ยอมรามือปล่อยให้พวกมันมีความสุขแน่ กล้าหยามเกียรติกูถึงเพียงนี้” กุซมัน ผู้นำตระกูลคาสโตรที่เก็บซ่อนตัวมานานเปิดผ้าคลุมบดบังใบหน้าออก“ปล่อยให้้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถอะครับนายท่าน” มือขวาคนสนิทเอ่ยเขาไม่อยากให้นายท่านลงมือด้วยตนเอง นายท่านร่างกายทรุดโทรมก็เป็นผลพวงจากการละความแค้นที่มีภายในใจวางลงไม่ได้ มันมากมายเสียจนกัดกินอวัยวะภายในของกุซมัน“กูรอมานานแล้ว คืนนี้จะเป็นวันตายของใครก็ให้รู้ดำรู้แดงกันไป...”“นายท่านอย่าลืมนะครับว่ายังมีคนของตระกูลคาสโตรที่จงรักภักดีต่อนายท่านอยู่ พวกเราอยู่เคียงข้างท่านมายาวนาน”“เรื่องนั้นกูรู้ดี กูซาบซึ้งใจจนไม่รู้จะตอบแทนอีมึงยังไง หากคืนนี้กูเป็นอะไรไปตำแหน่งผู้นำตระกูลพร้อมตราประจำตระกูล กูยกให้มึง...”“นะ นายท่าน ไม่ได้นะครับ”“กูคิดมาดีแล้ว” มือหนายกสะบัดหนึ่งที เขาไม่ต้องการพูดเรื่องนี้อีก

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 27

    ตอนที่ 27นี่เมียผมเช้านี้ดารินทร์ตื่นนอนแต่เช้าตรู่สวมชุดเดรสลูกไม้สีแดงเบอร์กันดีเดินลงมากล่าวทักทายผู้อาวุโสของบ้านทั้งสอง ขณะรับชมรายการข่าวผ่านโทรทัศน์“อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านพ่อท่านแม่”“อรุณสวัสดิ์จ๊ะลูกมานั่งข้างแม่นี่มา”“อรุณสวัสดิ์ลูกสาวพ่อ”วันนี้ดารินทร์นิ่งเงียบผิดปกตินั่งเหม่อลอย คิ้วเรียวหนาขมวดเป็นปมครุ่นคิดอะไรบางอย่างคนอยู่เดียว“เป็นอะไรทำไมวันนี้หน้านิ่วคิ้มขมวดแต่เช้า” มาโคลผู้สังเกตุเห็นเอ่ยทัก“อะ อ๋อ น่าจะตื่นเช้าเลยเบลอนิดหน่อยค่ะท่านพ่อ” เธอรีบตอบปัดปฏิเสธความกังวลก่อตัวขึ้นภายในหลังฉุดคิดนึกถึงคำพูดของชายหนุ่ม เขาต้องการที่จะเปิดเผยสถานะของเราทั้งคู่ แม้เธอจะกังวลว่าท่านทั้งสองจะรับได้หรือเปล่า...“ว่าไงน้องพี่วันนี้ตื่นเช้าจัง” ฟาร์อูลเดินหาววอดลงมา ท่าทางยังไม่ตื่นเต็มตา“นอนไม่ค่อยหลับค่ะพี่ฟาร์อูล”“พี่สร้างเรื่องไว้ให้หรอ...” ฟาร์อูลยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขานั่งลงข้างผู้เป็นพ่อ“......” เธอไม่ตอบเพียงมองค้อนส่งให้พี่ชายตัวแสบ“สรุปเรื่องหมั้นหมายของเด็กสองคนนี้เอายังไงกันดีครับ”“หนูว่าไงละลูก” มิเชลหันมองใบหน้าลูกสาวคนสวย“หนูกับคุณโจชัวไม่ได้รักกันค่ะท่

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 26

    ตอนที่ 26เฮิร์ทหนักจนเมียมาปลอบภายในห้องนอนของชายหนุ่มปิดม่านมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟตู้ข้างเตียง ขวดเหล้าหลายขวดวางกองระเนระนาดเต็มพื้นห้อง ขวดเหล้าหลากสีผลิตขายแวมไพร์โดยเฉพาะ ถูกลำเลียงมาโดยฝีมือจาร์มัว เขานั่งดื่มคนเดียวตั้งแต่หัวค่ำจรดเที่ยงคืน ราอูลกระดกยกเพียวดื่มด่ำกับรสชาติเจ็บปวดราวกับถูกแทงข้างหลังผู้หญิงที่เขารักและหวงแหนที่สุดในชีวิต กลับทรยศหักหลังความซื่อสัตย์ที่เขาให้ไว้ พึ่งเคยลิ้มรสความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวจนตรอมใจก็วันนี้แอ๊ด...บานประตูถูกเปิดออกอย่างเบามือร่างเล็กแทรกกายเข้ามาภายในห้องก่อนจะหันซ้ายขวาเพื่อเช็คว่ามีใครเห็นหรือไม่ เธอร้อนใจหลังจาร์มัวแอบมากระซิบเมื่อตอนหัวค่ำว่าเขาดื่มเหล้าคนเดียวเธอรีบปรนนิบัติท่านพ่อท่านแม่รอคอยเวลาที่ทุกคนเข้านอนเรียบร้อย จึงแอบย่องมาหาชายหนุ่มกลิ่นแอลกลอฮอล์ลอยคละคลุ้งเหม็นหึ่งจนเธอต้องพักเบนหน้าหนี ร่างสูงทรุดนั่งลงกับพื้นเอนกายพิงขอบเตียงหมดสภาพ หญิงสาวเดินตรงลงไปนั่งบนตักหนาโอบกอดลำคอแกร่ง ออดอ้อนดั่งที่ชายหนุ่มชื่นชอบ“ทำไมถึงกินเหล้าเมาเหมือนหมาแบบนี้ละคะ”“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ออกไป” ราอูลเบนหน้าหนีกระดกเหล้าเข

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 25

    ตอนที่ 25ลูกรักคนใหม่ใบหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ของนายน้อยราอูลเด่นชัดขึ้นทุกวัน พาลให้ทุกผู้ที่พบเห็นเขาถึงกับงงงวย จะให้เขาอารมณ์ดีปรีดาได้ใย ในเมื่อหมู่นี้ท่านพ่อและท่านแม่กักดารินทร์เอาไว้ผู้เดียว ท่านพ่อที่ดูเหมือนจะเป็นด่านยากที่สุด กลับชื่นชอบให้เธอมานั่งอ่านหนังสือให้ฟังบริเวณห้องนั่งเล่น โดยมีภรรยารักนั่งปรนนิบัติ ชีวิตช่างสุขสบายเสียเหลือเกินส่วนท่านแม่ก็ชอบลากเธอไปปลูกต้นไม้ ดอกไม้นานาชนิดตรงสวนหย่อม ตอนนี้ทุกตารางนิ้วแทบไม่มีทางเดิน กลางคืนแทนที่จะได้เป็นเวลาของเขา ไอ้ฟาร์อูลก็ลากเธอออกไปข้างนอกแทบทุกคืนเขาไม่มีเวลาได้ใกล้ชิดเธอเลย!ดีหน่อยหมู่นี้เจ้ามนุษย์หนุ่มหน้าหนาผู้นั้นก็ไม่ได้แวะเวียนมาเจอเธออีก หลังเขายกเลิกความช่วยเหลือจากหน่วยงานราชการลับของรัฐบาล มันจะได้ไม่มีโอกาสมาขายขนมจีบให้เธออีก ขณะเดียวกันแวมไพร์ทุกตนเตรียมพร้อมในการรับศึกผู้นำตระกูลกลับมาแล้วศึกนี้ย่อมตาต่อตาฟันต่อฟัน สามตนย่อมดีกว่าสองตนเป็นไหนๆ“ไม่รู้แหละ...วันนี้อย่างน้อย ๆ ก็ต้องได้คุยบ้าง” ท่าทางกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจของเขา ทำให้มือขวาคนสนิทอดที่จะหัวเราะออกมาสุดเสียงไม่ได้“ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า”“มึงหัว

  • กราบเท้าฉันสิคะนายน้อย   ตอนที่ 24

    ตอนที่ 24กลบเกลื่อนฟาร์อูลในสภาพเดินกระเผกยืนประจันหน้าจามัวร์ที่กำลังมีใบหน้าถอดสีดวงตาล่อกแล่กแสดงอาการพิรุธ แววตาจับผิดจ้องเขม็งมาทางเขา เขารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างไรชอบกล“นะ...นายน้อยมีอะไรให้ผมรับใช้หรอครับ” เหงื่อเย็นผุดบริเวณไรผม ปากหยักสั่นเคลือแทบพูดไม่ออก นายน้อยนะนายน้อยหางานยากให้เขาอีกแล้ว“กูถามว่ามายืนลับๆ ล่อๆ อะไรตรงนี้คนเดียว” ฟาร์อูลเอ่ยถาม แม้จะเป็นคำถามที่เขาก็พอจะรู้คำตอบได้โดยไม่ต้องถาม กระนั้นก็ขอถามพอเป็นพิธี“ผมมาตรวจเช็คความเรียบร้อยครับนายน้อย เคลียร์แล้วครับเดี๋ยวผมช่วยประคองนายน้อยเข้าบ้านนะ นังอาหลินไปไหนทำไมไม่มาดูแลนายน้อย”“กูพึ่งให้อาหลินไปพัก ว่าจะมาตามหาดารินทร์น่ะเดินหายวับไปที่ไหนก็ไม่รู้ มึงเห็นน้องสาวกูไหม...” ดวงตาสีนิลหรี่มองลูกน้องคนสนิทของราอูล สีหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“มะ...ไม่เห็นครับนายน้อย เราเข้าบ้านกันดีกว่าครับ ด้านนอกลมมันเย็นนายน้อยยังไม่หายดีเดี๋ยวอาการทรุดขึ้นมาจะทำไงครับ” จามัวร์ว่าพลางรีบเดินเข้าไปประคองอย่างระมัดระวัง เขาระแวงจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มือไม้สั่นเทาจนผู้เป็นนายส่ายหน้าเอือมระอา‘ไอ้จามัวร์นี่โกหกไม่เนียนเอ

Jelajahi dan baca novel bagus secara gratis
Akses gratis ke berbagai novel bagus di aplikasi GoodNovel. Unduh buku yang kamu suka dan baca di mana saja & kapan saja.
Baca buku gratis di Aplikasi
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status