ตอนที่ 9หน่วยราชการลับสภาพศพแห้งเหี่ยวหลงเหลือเพียงผิวหนังซีดขาวหุ้มกระดูก ดวงตาเบิกโพลงตื่นตกใจ ไร้ร่องรอยการต่อสู้ มีเพียงรอยคมเขี้ยวแหลมคมเสมือนสัตว์ป่ากัดบริเวณด้านข้างลำคอ เลือดแห้งเกรอะเปรอะเปื้อนซอกคอบ่งบอกถึงความรีบเร่งในการลงมือสถาบันนิติเวชส่งหน่วยแพทย์ลับร่วมพิสูจน์หลักฐานร่วมมือกับหน่วยงานราชการลับของรัฐบาล ซึ่งถูกจัดตั้งขึ้นมาเพื่อจัดการกับสิ่งมีชีวิตเหนือธรรมชาติกลุ่มคนสองกลุ่มนี้คือหน่วยงานลับของรัฐบาล จัดตั้งขึ้นหลังทราบข้อมูลเผ่าพันธุ์แวมไพร์กระจายอำนาจมายังประเทศไทย เกือบ 60 ปีแล้วที่ไม่มีคดีอุจอาจเพื่อนต่างเผ่าพันธุ์ลงมือทำร้ายมนุษย์“ติดต่อผู้นำสองตระกูลว่านี่เป็นฝีมือของใครแล้วลงโทษซะ ผู้ใดฝ่าฝืนกฎไม่มีข้อละเว้น” ชายหนุ่มวัยยี่สิบแปดปีเศษ เตชิน ออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงเด็ดเดี่ยว“ครับ”“เขียนลงไปในรายงานว่ามีสัตว์ป่าหลุดออกมาหากินแล้วทำร้ายชาวบ้าน ปกปิดร่องรอยแผลจากการดูดเลือดด้วยล่ะ นำเงินจากกองทุนมอบให้ครอบครัวผู้เสียชีวิต อย่าให้ครอบครัวเขาเดือดร้อน” เตชินเบนหน้ามองผู้เคราะห์ร้ายรู้สึกอนาถใจ หากไม่มีพวกชั่วร้ายพวกนั่น เขาคนนั้นก็คงไม่มีจดจุบสุดแสนน่าเวทนาหลาย
ตอนที่ 10หน่วยราชการลับ 2หัวหน้าหน่วยราชการลับนั่งลงบนโซฟารับแขก เขาชะงักนิ่งจ้องมองดวงหน้างามหยดย้อยของดารินทร์อย่างล่วงเกินมีแวมไพร์เลอโฉมถึงเพียงนี้เลยหรือ... เขานึกภายในห้องทำงานสีขาวนวลอบอวลด้วยกลิ่นดอกไม้สดที่ปักลงบนแจกัน หญิงสาวนั่งบริเวณโต๊ะทำงานประจำของเธอ ทางด้านราอูลถือวิสาสะนั่งพิงโต๊ะทำงานกอดอกจ้องชายหนุ่มผิวคร้ามแดดตาเขม็ง“มีอะไรก็พูดมาจ้องหน้ายัยนี่อยู่ได้” ราอูลเอ่ยเสียงเเข็งฉุดเรียกชายหนุ่มเผ่ามนุษย์หลุดจากภวังค์“สวัสดีครับผมเตชิน หัวหน้าหน่วยราชการลับสังกัดกองกำลังพิเศษ ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณฟาร์อูลอนุญาตให้ผมสืบเบาะแสหาตัวผู้กระทำความผิดฝ่าฝืนกฎอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และแวมไพร์ร่วมกับคุณดารินทร์ครับ”“พี่ฟาร์อูลน่ะหรอคะ ฉันยังไม่ได้คุยกับแกเลยน่ะ”“ไม่เป็นไรครับ นี่เอกสารรายงานข้อมูลคดีฆาตกรรมผู้ตายที่ตายผิดธรรมชาติ” เตชินส่งมอบเอกสารสำคัญกองใหญ่วางลงบนโต๊ะทำงานของหญิงสาวร่างเล็กไล่เปิดเอกสารสำคัญตรงหน้า เธอไล่อ่านทีละหน้าอย่างตั้งใจ สีหน้าของเธอสลดลงเห็นได้ชัด สภาพศพของผู้ตายแต่ละคนช่างน่าสงสารเวทนา บางศพเรียกได้ว่าแทบจะไม่หลงเหลือเลือดภายในร่างกายแม้หยด
ตอนที่ 11หนีนอนไม่ช่วยให้หนีพ้นหญิงสาวถือโอกาสรีบจัดการธุระส่วนตัวให้เรียบร้อย ประตูหนาถูกล็อคจากด้านในปรารถนาพักผ่อนเสียให้เต็มที่ สองสามวันมานี้เธอไม่สามารถพักผ่อนได้เต็มอิ่ม สาเหตุเพราะอะไรก็คงจะรู้กัน...ล็อคซะจะได้นอนหลับแบบสบายใจ...พรุ่งนี้ค่อยไปแก้ตัวทีหลังก็ไม่สาย...หลังจากที่กลับเข้ามาภายในห้องนอน ความเหนื่อยล้า ตึงเครียด ภาระงานอันหนักอึ้งเกินอายุที่ต้องแบกรับ ทำให้ร่างกายรู้สึกเหนื่อยล้าอย่างเห็นได้ชัด แต่กระนั้นเธอยินดีช่วยงานพี่ฟาร์อูลสำหรับนายน้อยราอูลแล้วงานบริหารบริษัทเขาไม่นิยมชมชอบมาแต่ไหนแต่ไร เขามีทักษะด้านการต่อสู้ พัฒนาอาวุธจึงก่อตั้งโรงงานผลิตเครื่องเงินบังหน้า เบื้องหลังกลับมีช่างฝีมือคอยผลิตอาวุธให้อย่างลับๆ ส่วนบริษัทอสังหาจึงจำเป็นที่จะต้องมีเธอเข้าไปช่วยเหลือ“เหนื่อยจัง...” ดารินทร์ทิ้งตัวลงบนเตียงนอนหนานุ่ม ซุกใบหน้าลงบนหมอนนุ่มนิ่มสีหวาน มือบางเอื้อมไปเปิดเครื่องพ่นน้ำหอมอโรม่าหญิงสาวผล็อยหลับสนิทลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ จนไม่ทันระแวดระวังผู้บุกรุกที่สามารถเปิดไขประตูห้องนอนของเธอเข้ามา ภายในห้องนอนมืดสงัดจึงไม่เห็นใบหน้าของผู้บุกรุก เขาปิด
ตอนที่ 12พวกกูลล์ออกอาละวาดสีหน้าเคร่งเครียดของสองพี่น้องแวมไพร์ฝาแฝดปรากฎบนใบหน้าหล่อเหลาสีขาวซีดของพวกเขาทั้งสอง หลังจากเมื่อเช้านี้ได้รับรายงานความเสียหายจากการถูกพวกกูลล์ลอบโจมตีไม่ทันได้ระวังตั้งตัวคลับหรูมีทั้งผู้เสียชีวิตและได้รับบาดเจ็บหลายราย โรงงานผลิตเครื่องเงินของราอูลเองก็เสียหายไม่น้อยไปกว่ากัน ช่างฝีมือดีหลายรายถูกฆ่า อาวุธพัฒนาใหม่ของเขาหายไปเกือบครึ่งโกดัง ลูกน้องคนสนิทวิ่งเต้นปิดข่าวกันจ้าละหวั่น“มึงคิดว่าเป็นฝีมือของใคร” ฟาร์อูลลอบมองน้องชายที่นั่งเงียบมานาน ไม่ยอมปริปาก ภายใต้ใบหน้าสงบนิ่งด้านในกลับปั่นป่วนยิ่งกว่าพายุทะเลทรายพัดโหมกระหน่ำ“รอคนของกูกลับมารายงานอีกที กูไม่อยากปรักปรำใคร และเรื่องนี้ไม่มีทางเกี่ยวข้องกับตระกูลเอเธอนอลเป็นอย่างแน่” เขารู้ดีแม้สองตระกูลจะเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมานาน แต่ไม่มีทางใช้วิธีสกปรกเล่นงานฝ่ายตรงข้ามแน่นอนถึงเขาจะไม่ค่อยชอบหน้าไอ้โจชัว แต่คนอย่างมันก็มีศักดิ์ศรีพอจะสู้แบบซึ่งหน้า อย่างเช่นทุกครั้งที่เขาและมันพลัดกันสู้พลัดกันแพ้มาหลายหน“ก็ดีที่มึงคิดได้”“กูไม่ได้โง่...”“นายน้อยครับ...” จามัวร์ มือขวาคนสนิทกึ่งเดินกึ่งวิ่ง
ตอนที่ 13ปัญหาของราอูลงอาวุธหลากหลายชนิดถูกซ่อนเร้นไว้ห้องลับใต้ดินภายในบ้านของตระกูลเอนส์เวิร์ธ กับดักอายุนับร้อยปีสิ่งประดิษฐ์คิดค้นของท่านพ่อปกป้องเก็บรักษาสิ่งของพวกนี้ไว้เป็นอย่างดี มีเพียงเขาและฟาร์อูลที่สามารถไขรหัสห้องลับนี้ได้ เขาใช้มันเป็นคลังอาวุธเก็บรักษาสิ่งของสำคัญ“ผมนึกว่าพวกมันขโมยอาวุธไปหมดแล้ว ไม่นึกว่านายน้อยจะฉลาดหลักแหลมเก็บอาวุธส่วนหนึ่งไว้ที่นี่” จามัวร์ยิ้มออกเมื่อเห็นสิ่งของมากมายเบื้องหน้า“ไม่ใช่ส่วนหนึ่งนี่คือทั้งหมดตั้งแต่ฉันก่อตั้งโรงงานเครื่องเงิน ที่พวกมันได้ไปน่ะไม่ถึงครึ่งที่ฉันมีหรอก ฉันมีลางสังหรณ์ว่าเรื่องนี้พึ่งเริ่มไม่จบง่ายๆ แน่” ราอูลเอ่ย ถึงจะไม่ทราบว่าใครเป็นผู้ก่อเหตุ การกระทำรุนแรงโหดเหี้ยมผิดวิสัย ก็สามารถรู้ได้ว่าเขาไม่อาจประมาทคู่ต่อสู้ในที่ลับผู้นี้ได้“ผมก็คิดอย่างนั้นครับนายน้อย แล้วเราจะทำอย่างไรต่อไปดี รอให้มันจู่โจมอีกครั้งหรอครับ” จามัวร์เอ่ยถามผู้เป็นนาย เขาเองก็มืดแปดด้าน คู่ต่อสู้ตัวฉกาจใช้วิธีสกปรกย่อมหาทางแก้ได้ยากยิ่ง“แอบส่งคนติดตามคอยดูแลไอ้ฟาร์อูลกับยัยเลือดผสม พวกมันน่าจะวางแผนโจมตีหัวๆ ของเราก่อน”“ครับนายน้อย”แม้ว่
ตอนที่ 14ใครปากไม่ตรงกับใจค่ำคืนมืดมิดดึกสงัดภายในบ้านหลังใหญ่ตั้งตระหง่าน ท่ามกลางแสงจันทร์สาดส่องตกกระทบ กำลังคนเวรยามผลัดเปลี่ยนเวรกันพอดีในเวลาตอนตีสอง ชายหนุ่มสวมเพียงกางเกงนอนตัวเดียวนั่งไม่ติดชะเง้อมองรอคอยใครบางคน“ดึกป่านนี้ยังไม่พากันกลับบ้านอีก” ราอูลพึมพำ หลังจากที่พี่ชายฝาแฝดและหญิงสาวพากันออกไปทานอาหารด้านนอก เขาก็ไล่ตะเพิดนางแบบสาวสองคนออกจากบ้าน เขารู้สึกรำคาญพวกหล่อนอย่างไรก็ไม่ทราบ พร้อมกับยื่นคำขาดหากมาวุ่นวายที่บ้านอีก เขาจะตัดช่องทางการเงินที่เคยมอบให้ทุกเดือนเสียงเครื่องยนต์ดังกระฮึ่มขับเคลื่อนเข้ามาจอดภายในบ้านก่อนจะดับเครื่องยนต์ ชายหนุ่มแสร้งกลับเข้าไปยังห้องนอนของตน รอไอ้ฟาร์อูลเข้าห้องเสียก่อน“พี่ไปอาบน้ำเข้านอนก่อนนะ”“ค่ะ ฝันดีนะคะพี่ฟาร์อูล พรุ่งนี้ดารินทร์ต้องเข้าไปดูงานที่ไซต์ก่อสร้างแต่เช้า” ดารินทร์พูดก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสองบริเวณห้องนอนของเธอ“พรุ่งนี้เดี๋ยวพี่รีบตื่นไปส่ง”“ขอบคุณค่ะ”มือเล็กบิดลูกบิดบานประตูเปิดออก เงาทะมึนพรวดพราดปรากฎด้านหลัง ดันร่างหญิงสาวเข้าไปภายในห้องนอนจนเธอตั้งตัวแทบไม่ทัน เกือบสะดุดล้มหน้าคว่ำฟาดลงกับพื้น ท่อนแขนแกร่งค
ตอนที่ 15ภัยมุ่งเป้าเสียงนาฬิกาปลุกส่งเสียงร้องดังขึ้น ดารินทร์บิดกายขี้เกียจ ลืมตาขึ้นมาช้อนมองบริเวณด้านข้าง หลงเหลือเพียงร่องรอยเตียงนุ่มยุบตามน้ำหนักตัวและไออุ่นของชายหนุ่มจางๆเธอจัดการธุระส่วนตัวเรียบร้อยจึงเดินลงบรรไดมาดื่มเลือดบรรจุลงบนแก้วสีใสเฉกเช่นทุกวัน พี่ฟาร์อูลเตรียมเลือดของเขาให้เธอดื่มทุกเช้า ทว่าวันนี้กลับมีชายหนุ่มผู้ที่ร่วมนอนเคียงหมอนกับเธอเมื่อคืนนี้นั่งหัวโด่อยู่ด้วย“เดี๋ยวเช้านี้ฉันไปส่งเธอเอง” ราอูลเอ่ย“......” หญิงสาวชำเลืองมองผู้เป็นพี่ชายบุญธรรม“มันผีเข้าอะไรก็ไม่รู้ เกิดอยากไปดูไซต์ก่อสร้างน้องก็ไปกับมันก็แล้วกัน เดี๋ยวพี่จะเข้าไปคุมคนงานรีโนเวทคลับ”“ค่ะ”บรรยากาศภายในรถยนต์เงียบกริบไร้บทสนทนา วันนี้ชายหนุ่มต้องการขับรถเอง ทำให้เธอจำใจต้องนั่งรถมากับเขาเพียงลำพังไซต์งานก่อสร้างริมแม่น้ำเจ้าพระยาคอนโคโครงการใหม่ที่มียอดจองทะลุ 80%ของจำนวนยูนิต การก่อสร้างคอนโดต้องรักษาความปลอดภัยของคนงานและต้องรักษาสิ่งแวดล้อมไปพร้อมกัน เนื่องจากพื้นที่ตั้งอยู่ติดริมแม่น้ำ หากเกิดข้อผิดพลาดอาจจะถูกเพิกถอนใบอนุญาตก่อสร้างได้วิศวกรคนงานหลายร้อยชีวิตขะมักเขม้นตั้งใจทำง
ตอนที่ 16กระตุกหนวดเสือใบหน้าที่เคยหล่อเหลาบัดนี้หลงเหลือเพียงรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมจับขั้วหัวใจ ดวงตาสีนิลไล่กวาดสายตามองรอบ แหล่งกบดานย่านชุมชนแออัด พวกมันฉลาดเลือกโรงสีข้าวบังหน้าใช้อาชีพบริสุทธิ์หลบสายตาเขาฟาร์อูลพร้อมกำลังคนกลุ่มหนึ่งเดินเข้าไปในโรงสี ภายในโรงสีมีมนุษย์เกือบร้อยคนก้มหน้าก้มตาทำงานก่อนพวกเขาจะชะงักนิ่งมองผู้มาใหม่สีหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกที่พวกมันมีสีหน้าเช่นนั้นก็เพราะพวกมันไม่ใช่มนุษย์แล้วอย่างไรเล่า...มนุษย์เหล่านี้ถูกเปลี่ยนสภาพให้กลายเป็นแวมไพร์...ไม่ว่าจะตั้งใจก็ดีหรือถูกบังคับก็ดี เขาไม่สน...“สวัสดีครับเฮีย มีข้าวมาสีหรอครับ” เจ้าของโรงสีออกมาต้อนรับยิ้มแย้มแสร้งทำใจดีสู้เสือ กลิ่นอายแวมไพร์ลอยหนาตลบอบอวลเช่นนี้ คงยากที่จะปิดบัง“......” ฟาร์อูลส่งสายตาให้ อัวริโต้ มือขวาคนสนิทจัดการปิดประตูเหล็กขึ้นสนิมทางด้านหน้าให้เรียบร้อย คนพลุกพล่านเช่นนี้เขาไม่อยากสร้างเรื่องให้ปวดหัวคอยตามล้างตามเช็ดทีหลัง“นายมึงอยู่ไหน” น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมเอ่ยถาม“นายผม? ที่นี่ผมเป็นเจ้าของโรงสีครับเฮีย มีอะไรให้ผมดูแลหรอครับ” อีกฝ่ายยังแสร้งไขสือ“มึงยังเล่นลิ้นไม่เลิก” เงา
ตอนพิเศษดวงตาใสสุกสกาวดุจดวงดาราบนท้องฟ้าเปล่งประกายฉายแสงวิบวับ ยามจ้องมองดวงหน้าของผู้เป็นลุงอย่างฟาร์อูล ธายาร์ส่งเสียงร้องเอิ้กอ้ากชั่วครู่ ก่อนจะดูดนิ้วสั้นป้อมของเธอโครงหน้าอ้วนจ่ำม่ำเหมือนซาลาเปานึ่งสุกลูกใหญ่ ผิวขาวเนียนละเอียดสีชมพูระเรื่อ ท่อนแขนเป็นปล้องสองข้าง ไหนจะต้นขาอวบสั้นที่ดูน่ากัดของเธอ ใครเห็นเป็นต้องเอ็นดูไปเสียทุกรายปกติธายาร์จะโดนคุณปู่คุณย่ายึดเอาไว้ฟัดกันเพียงสองคน ดีหน่อยที่ช่วงนี้พวกท่านทั้งสองไปฮันนีมูนเติมความ เขาจึงพลอยมีโอกาสได้อุ้มหลานสาวกับเขาบ้างแม้ว่าปู่ย่าจะไปฮันนีมูนกันก็ไม่วางโทรมาขอดูหน้าหลานเช้า บ่าย เย็น เรียกได้ว่าขอดูหลานหลังมื้ออาหารให้ได้รอยยิ้มชโลมจิตอันเหี่ยวเฉาให้ชุ่มชื่น“กูว่าธายาร์เหมาะที่จะเป็นลูกกู ดูตาสิเหมือนกูยังกะแกะ” ฟาร์อูลกล่าว“ธายาร์เป็นลูกผมค้าบ ผมเป็นพ่อบุญธรรม” โจชัวเอ่ย เขาชะเง้อคอมองลูกสาวบุญธรรมบนตักฟาร์อูลด้วยความเอ็นดู“มึงก็ได้เป็นพ่อแค่ชื่อนั่นแหละ ถ้าน้องกูไม่งมงามเชื่อคำสาปแช่งของตาเฒ่านั่น กูไม่มีทางยอมให้หลานกูใช้นามสกุลมึงหรอก” ฟาร์อูลอดหมั่นไส้เขาไม่ได้ ดูสีหน้าระรื่นของมันน่าเตะจริง“คนจะได้เป็นพ่ออยู่
ตอนพิเศษเด็กน้อยหน้าตาน่ารักวัยห้าเดือนส่งเสียงร้องอ้อแอ้ปลุกผู้เป็นพ่อที่นอนขนาบข้างเบนกายกอดหญิงสาวผู้เป็นภรรยาสุดรัก“วันนี้ตื่นเร็วนะโป้งเหน่ง” ราอูลผงกศรีษระหันมองลูกสาวที่กำลังดูดนิ้วโป้งของเธอเล่น“แอ้~” ธายาร์ยิ้มกว้างจนตาหยีเมื่อเห็นผู้เป็นพ่อลืมตามองเธอธายาร์หรือโป้งเหน่งเริ่มพลิกตัวคว่ำได้แล้ว เธอเฉลียวฉลาดและไม่งอแงเหมือนแรกคลอด ทุกคนภายในบ้านต่างเอ็นดูหลานสาวคนแรก จนแทบจะแย่งกันอุ้มแย่งกันเลี้ยง หากไม่โดนราอูลห้ามปรามเสียก่อนผู้เป็นพ่อสุดแสนจะหวงลูกสาวตัวน้อย เขาเลี้ยงเธอมาตั้งแต่อ้อนแต่ออก เป็นธรรมดาที่จะรักและหวงแหนกว่าสิ่งใด จากชายหนุ่มที่ไม่เคยมีมุมอ่อนโยนกลับพูดคุยหยอกล้อลูกสาวเพียงคนเดียวได้ทั้งวัน“อย่าเสียงดังคุณแม่นอนอยู่เข้าใจไหมครับ” ราอูลเอ่ยบอกลูกสาวน้ำเสียงกระซิบ“......” ธายาร์ยิ้มรับก่อนจะผ่อนเสียงลงอย่างรู้ความ“ฉลาดจริงลูกสาวพ่อ”“แอ้~”ราอูลยันกายลุกจากเตียงนอน ท่อนแขนแกร่งโอบอุ้มลูกสาววัยห้าเดือนไว้ในอ้อมอก เขาจัดการอาบน้ำให้เธอด้วยความคล่องแคล่ว ก่อนจะเปลี่ยนใส่ชุดจั้มสีหวานเพิ่มความน่าเอ็นดูขึ้นอีกเท่า“ลูกตื่นแล้วหรอคะ...” ดารินทร์ชะเง้อคอมองสองพ
ตอนที่ 30หญิงสาวรีบเดินไปขวางชายหนุ่มร่างใหญ่ที่กำลังฝืนเดินอย่างทุลักทุเลขึ้นไปบนห้อง เธอรีบประคองแขนแกร่งด้วยเกรงว่าเขาจะล้มหน้าคะมำคาบันได“อย่ามาแตะต้องฉันเอาเวลาไปดูแลผัวตัวเองเถอะ” ร่างสูงสะบัดท่อนแขนเรียวอย่างแรงจนเธอเซถลาเกือบตกบันได ดีที่ท่อนแขนแกร่งคว้าเอวเอาไว้ทัน“ทำดีๆ ได้ไหมคะนายน้อย ดารินทร์ท้องอยู่นะ” แม่มานเริ่มจะวีนแล้วนะ“ใครใช้ให้เธอมาวุ่นวาย” เขาตอบกลับหน้าตาย“เดินกระเผกแบบนี้เดี๋ยวก็ได้ตกลงไปคอหักตายหรอก”“เดี๋ยวนี้พูดจากับฉันแบบนี้แล้วหรอดารินทร์”“แล้วจะทำไมคะ” ร่างเล็กช้อนดวงตามองร่างสูงที่ทำท่าฮึดฮัดไม่พอใจ แต่ก็ยอมให้เธอเดินประคองไปส่งถึงหน้าประตูห้องนอน“ส่งเสร็จแล้วก็ไปดูแลผัวเธอนู้น ท้องโย้มายืนใกล้ฉันน่ารังเกียจ!”“นายน้อยพูดว่าไงนะคะ!”ดารินทร์ยืนเท้าสะเอวอย่างเหลืออด เขาพูดว่าเธอท้องโย้น่ารังเกียจอย่างนั้นหรอ ทั้งๆ ที่เธออุ้มท้องลูกของเขาเนี่ยนะ!“ฉันพูดผิดตรงไหน”“ถอนคำพูดเดี๋ยวนี้เลยนะก่อนที่ดารินทร์จะโมโห”“ทำไมฉันต้องถอน ฉันไม่ถอน!”“ได้!”“ดารินทร์ดูแลนายน้อยมาตลอดแปดเดือนแถมยังอุ้มท้องลูกของเรา เหนื่อยก็เหนื่อย อึดอัดก็อึดอัด จะเดินเหินก็ไม่สะด
ตอนที่ 29เสียงลมหายใจหอบหนักของผู้นำตระกูลเอนส์เวิร์ธบ่งบอกถึงขีดจำกัดในการใช้พลังจิต กุซมันแข็งแกร่งขึ้นหลายเท่าตัว ในขณะที่การตู่ส้อดำเนินไปอย่างดุเดือดตามเนื้อตัวมีร่องรอยบาดแผลขนาดใหญ่หลายจุด ซึ่งเกิดจากการสบประมาทของเขานั่นเอง ไม่โทษใครหลายปีมานี้ในขณะที่เขาเข้าสู่ช่วงจำศีล กุซมันเพิ่มพละกำลังโดยการดูดกินเลือดของผู้บริสุทธิ์นับหมื่น นั่นจึงทำให้เขาแข็งแกร่งกว่าผู้นำตระกูลเอนส์เวิร์ธ“ดูก็รู้ว่าแกเอาชนะฉันครั้งนี้ไม่ได้” กุซมันแสยะยิ้ม“แต่ฉันก็ไม่เคยหนีหางจุกตูด” มาโคลยังคงมีท่าทีเรียบนิ่งไร้กังวล“งั้นครั้งนี้ฉันมาส่งแกเพียงเท่านี้”สิ้นสุดประโยคฝ่ามือหนาส่งมวลพลังงานจิตแกร่งสีดำทะมึนหลายสายจับตรึงผู้นำตระกูลเอนส์เวิร์ธ ไอพลังจิตอาฆาตทะลวงทำลายสติสัมปัญชัญญะของมาโคลจนเสียการควบคุม เขากลายเป็นแวมไพร์คลุ้มคลั่งกระหายเลือด“ท่านพ่อ!” ราอูลดวงตาเบิกกว้างก่อนจะรีบถลาตัดพลังจิตสีดำหลายสายที่คอยพันธนาการผู้เป็นบิดาก่อนสายเกินแก้“......”ราอูลร่ายคาถาสงบจิตแก่บิดาก่อนจะทำให้เขาหลับไปดวงตาแข็งกระด้างสีนิลหันมามองต้นเหตุ ริมฝีปากหยักร่ายคาถาถ่ายเทพลังจิตจากแวมไพร์อาวุโสฝั่งตรงข้ามเข้
ตอนที่ 28ข่าวคราวของผู้นำและนายหญิงตระกูลเอนส์เวิร์ธกระจายหนาหู ใบหน้าเหี่ยวย่นเต็มไปด้วยริ้วรอยคลี่รอยยิ้มเหี้ยม เขารอวันนี้มานาน วันที่จะต้องสะสางความแค้นให้จบสิ้น“เรามาจัดการให้มันจบกันคืนนี้เถอะ”“ครับนายท่าน” “คืนนี้ไม่มันก็เราต้องตายกันไปข้าง กูไม่ยอมรามือปล่อยให้พวกมันมีความสุขแน่ กล้าหยามเกียรติกูถึงเพียงนี้” กุซมัน ผู้นำตระกูลคาสโตรที่เก็บซ่อนตัวมานานเปิดผ้าคลุมบดบังใบหน้าออก“ปล่อยให้้เป็นหน้าที่ของพวกเราเถอะครับนายท่าน” มือขวาคนสนิทเอ่ยเขาไม่อยากให้นายท่านลงมือด้วยตนเอง นายท่านร่างกายทรุดโทรมก็เป็นผลพวงจากการละความแค้นที่มีภายในใจวางลงไม่ได้ มันมากมายเสียจนกัดกินอวัยวะภายในของกุซมัน“กูรอมานานแล้ว คืนนี้จะเป็นวันตายของใครก็ให้รู้ดำรู้แดงกันไป...”“นายท่านอย่าลืมนะครับว่ายังมีคนของตระกูลคาสโตรที่จงรักภักดีต่อนายท่านอยู่ พวกเราอยู่เคียงข้างท่านมายาวนาน”“เรื่องนั้นกูรู้ดี กูซาบซึ้งใจจนไม่รู้จะตอบแทนอีมึงยังไง หากคืนนี้กูเป็นอะไรไปตำแหน่งผู้นำตระกูลพร้อมตราประจำตระกูล กูยกให้มึง...”“นะ นายท่าน ไม่ได้นะครับ”“กูคิดมาดีแล้ว” มือหนายกสะบัดหนึ่งที เขาไม่ต้องการพูดเรื่องนี้อีก
ตอนที่ 27นี่เมียผมเช้านี้ดารินทร์ตื่นนอนแต่เช้าตรู่สวมชุดเดรสลูกไม้สีแดงเบอร์กันดีเดินลงมากล่าวทักทายผู้อาวุโสของบ้านทั้งสอง ขณะรับชมรายการข่าวผ่านโทรทัศน์“อรุณสวัสดิ์ค่ะท่านพ่อท่านแม่”“อรุณสวัสดิ์จ๊ะลูกมานั่งข้างแม่นี่มา”“อรุณสวัสดิ์ลูกสาวพ่อ”วันนี้ดารินทร์นิ่งเงียบผิดปกตินั่งเหม่อลอย คิ้วเรียวหนาขมวดเป็นปมครุ่นคิดอะไรบางอย่างคนอยู่เดียว“เป็นอะไรทำไมวันนี้หน้านิ่วคิ้มขมวดแต่เช้า” มาโคลผู้สังเกตุเห็นเอ่ยทัก“อะ อ๋อ น่าจะตื่นเช้าเลยเบลอนิดหน่อยค่ะท่านพ่อ” เธอรีบตอบปัดปฏิเสธความกังวลก่อตัวขึ้นภายในหลังฉุดคิดนึกถึงคำพูดของชายหนุ่ม เขาต้องการที่จะเปิดเผยสถานะของเราทั้งคู่ แม้เธอจะกังวลว่าท่านทั้งสองจะรับได้หรือเปล่า...“ว่าไงน้องพี่วันนี้ตื่นเช้าจัง” ฟาร์อูลเดินหาววอดลงมา ท่าทางยังไม่ตื่นเต็มตา“นอนไม่ค่อยหลับค่ะพี่ฟาร์อูล”“พี่สร้างเรื่องไว้ให้หรอ...” ฟาร์อูลยกยิ้มมุมปากเล็กน้อย เขานั่งลงข้างผู้เป็นพ่อ“......” เธอไม่ตอบเพียงมองค้อนส่งให้พี่ชายตัวแสบ“สรุปเรื่องหมั้นหมายของเด็กสองคนนี้เอายังไงกันดีครับ”“หนูว่าไงละลูก” มิเชลหันมองใบหน้าลูกสาวคนสวย“หนูกับคุณโจชัวไม่ได้รักกันค่ะท่
ตอนที่ 26เฮิร์ทหนักจนเมียมาปลอบภายในห้องนอนของชายหนุ่มปิดม่านมืดสนิท มีเพียงแสงไฟสลัวจากโคมไฟตู้ข้างเตียง ขวดเหล้าหลายขวดวางกองระเนระนาดเต็มพื้นห้อง ขวดเหล้าหลากสีผลิตขายแวมไพร์โดยเฉพาะ ถูกลำเลียงมาโดยฝีมือจาร์มัว เขานั่งดื่มคนเดียวตั้งแต่หัวค่ำจรดเที่ยงคืน ราอูลกระดกยกเพียวดื่มด่ำกับรสชาติเจ็บปวดราวกับถูกแทงข้างหลังผู้หญิงที่เขารักและหวงแหนที่สุดในชีวิต กลับทรยศหักหลังความซื่อสัตย์ที่เขาให้ไว้ พึ่งเคยลิ้มรสความรู้สึกเจ็บปวดรวดร้าวจนตรอมใจก็วันนี้แอ๊ด...บานประตูถูกเปิดออกอย่างเบามือร่างเล็กแทรกกายเข้ามาภายในห้องก่อนจะหันซ้ายขวาเพื่อเช็คว่ามีใครเห็นหรือไม่ เธอร้อนใจหลังจาร์มัวแอบมากระซิบเมื่อตอนหัวค่ำว่าเขาดื่มเหล้าคนเดียวเธอรีบปรนนิบัติท่านพ่อท่านแม่รอคอยเวลาที่ทุกคนเข้านอนเรียบร้อย จึงแอบย่องมาหาชายหนุ่มกลิ่นแอลกลอฮอล์ลอยคละคลุ้งเหม็นหึ่งจนเธอต้องพักเบนหน้าหนี ร่างสูงทรุดนั่งลงกับพื้นเอนกายพิงขอบเตียงหมดสภาพ หญิงสาวเดินตรงลงไปนั่งบนตักหนาโอบกอดลำคอแกร่ง ออดอ้อนดั่งที่ชายหนุ่มชื่นชอบ“ทำไมถึงกินเหล้าเมาเหมือนหมาแบบนี้ละคะ”“ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ออกไป” ราอูลเบนหน้าหนีกระดกเหล้าเข
ตอนที่ 25ลูกรักคนใหม่ใบหน้าบึ้งตึงไม่สบอารมณ์ของนายน้อยราอูลเด่นชัดขึ้นทุกวัน พาลให้ทุกผู้ที่พบเห็นเขาถึงกับงงงวย จะให้เขาอารมณ์ดีปรีดาได้ใย ในเมื่อหมู่นี้ท่านพ่อและท่านแม่กักดารินทร์เอาไว้ผู้เดียว ท่านพ่อที่ดูเหมือนจะเป็นด่านยากที่สุด กลับชื่นชอบให้เธอมานั่งอ่านหนังสือให้ฟังบริเวณห้องนั่งเล่น โดยมีภรรยารักนั่งปรนนิบัติ ชีวิตช่างสุขสบายเสียเหลือเกินส่วนท่านแม่ก็ชอบลากเธอไปปลูกต้นไม้ ดอกไม้นานาชนิดตรงสวนหย่อม ตอนนี้ทุกตารางนิ้วแทบไม่มีทางเดิน กลางคืนแทนที่จะได้เป็นเวลาของเขา ไอ้ฟาร์อูลก็ลากเธอออกไปข้างนอกแทบทุกคืนเขาไม่มีเวลาได้ใกล้ชิดเธอเลย!ดีหน่อยหมู่นี้เจ้ามนุษย์หนุ่มหน้าหนาผู้นั้นก็ไม่ได้แวะเวียนมาเจอเธออีก หลังเขายกเลิกความช่วยเหลือจากหน่วยงานราชการลับของรัฐบาล มันจะได้ไม่มีโอกาสมาขายขนมจีบให้เธออีก ขณะเดียวกันแวมไพร์ทุกตนเตรียมพร้อมในการรับศึกผู้นำตระกูลกลับมาแล้วศึกนี้ย่อมตาต่อตาฟันต่อฟัน สามตนย่อมดีกว่าสองตนเป็นไหนๆ“ไม่รู้แหละ...วันนี้อย่างน้อย ๆ ก็ต้องได้คุยบ้าง” ท่าทางกระฟัดกระเฟียดไม่พอใจของเขา ทำให้มือขวาคนสนิทอดที่จะหัวเราะออกมาสุดเสียงไม่ได้“ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า”“มึงหัว
ตอนที่ 24กลบเกลื่อนฟาร์อูลในสภาพเดินกระเผกยืนประจันหน้าจามัวร์ที่กำลังมีใบหน้าถอดสีดวงตาล่อกแล่กแสดงอาการพิรุธ แววตาจับผิดจ้องเขม็งมาทางเขา เขารู้สึกร้อนๆ หนาวๆ อย่างไรชอบกล“นะ...นายน้อยมีอะไรให้ผมรับใช้หรอครับ” เหงื่อเย็นผุดบริเวณไรผม ปากหยักสั่นเคลือแทบพูดไม่ออก นายน้อยนะนายน้อยหางานยากให้เขาอีกแล้ว“กูถามว่ามายืนลับๆ ล่อๆ อะไรตรงนี้คนเดียว” ฟาร์อูลเอ่ยถาม แม้จะเป็นคำถามที่เขาก็พอจะรู้คำตอบได้โดยไม่ต้องถาม กระนั้นก็ขอถามพอเป็นพิธี“ผมมาตรวจเช็คความเรียบร้อยครับนายน้อย เคลียร์แล้วครับเดี๋ยวผมช่วยประคองนายน้อยเข้าบ้านนะ นังอาหลินไปไหนทำไมไม่มาดูแลนายน้อย”“กูพึ่งให้อาหลินไปพัก ว่าจะมาตามหาดารินทร์น่ะเดินหายวับไปที่ไหนก็ไม่รู้ มึงเห็นน้องสาวกูไหม...” ดวงตาสีนิลหรี่มองลูกน้องคนสนิทของราอูล สีหน้าครุ่นคิดอะไรบางอย่าง“มะ...ไม่เห็นครับนายน้อย เราเข้าบ้านกันดีกว่าครับ ด้านนอกลมมันเย็นนายน้อยยังไม่หายดีเดี๋ยวอาการทรุดขึ้นมาจะทำไงครับ” จามัวร์ว่าพลางรีบเดินเข้าไปประคองอย่างระมัดระวัง เขาระแวงจนสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัว มือไม้สั่นเทาจนผู้เป็นนายส่ายหน้าเอือมระอา‘ไอ้จามัวร์นี่โกหกไม่เนียนเอ