LOGINShare
บทที่ 37
Last Updated:
2025-03-10 13:44:04
Related chapters
กฎคือห้ามรัก บทที่ 38
ไม่ใช่แค่ก้าวหน้าที่รอฟังว่าผู้หญิงคนไหนคือลูกสาวของท่านนายพล หัวหน้าทีมช่วยเหลือที่เดินทางมาก่อนก็รอฟังอยู่เหมือนกัน"มัวทำอะไรกันอยู่ รีบเถอะน่า!" เทวินเห็นว่าทุกคนให้ความสนใจผิดเรื่องแล้วท่าเรือ.. เทวินขอขึ้นเรือเร็วเพราะอยากไปถึงให้เร็วที่สุด ส่วนก้าวหน้าต้องโดยสารกับเรือที่มาด้วย เพราะว่าเรือเร็วรับผู้โดยสารได้จำกัด"นี่เธอ""คะ" อีกคนที่มากับก้าวหน้าก็คือข้าวหอม และตอนนี้หน้าเธอซีดมาก เพราะมีอาการเมาเรือด้วย"เธอรู้ไหมว่าใครคือลูกสาวท่านนายพล" ก้าวหน้าต้องรู้ให้ได้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร จากที่ฟังอยู่มันไม่ใช่เรื่องเล็กๆ แล้ว"ก็..อ้วกกกก""เฮ๊ย!?" จังหวะที่ข้าวหอมหันมากำลังจะตอบ แต่สิ่งที่อยู่ในกระเพาะอาหารก็พุ่งออกมาก่อนหลายนาทีผ่านไป..บนเรือเร็วที่มุ่งหน้าไปก่อน"นั่นเรือใครครับ" เทวินมองด้วยสายตาเห็นว่าด้านหน้าไกลออกไปหน่อยมีเรือ 2 หรือ 3 ลำ"เป็นเรือของทหารนี่ครับ" หัวหน้าหน่วยกู้ภัยทางน้ำมองไปเห็นสัญลักษณ์ก็จำได้ว่าเป็นเรือของทหารเรือ"ทหารเรือมาถึงเร็วมากเลยครับหัวหน้า พวกผมเพิ่งจะแจ้งไปตอนรู้ชื่อนักศึกษาที่อยู่บนเรือนี่เองครับ" ก่อนที่จะขอความช่วยเหลือต้องแน่ใจก่อนว่
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 39
เหตุการณ์ในครั้งนี้ยังไม่มีคนรู้มากนัก คนที่รู้ก็คือคนที่ได้รับการติดต่อไปเพื่อขอความช่วยเหลือเรื่องนี้ที่จริงพลเรือโททศกัณฐ์รู้ข่าวมาก่อน เพราะเป็นรองผู้บังคับบัญชาทางทัพเรือในเวลานี้ พอรู้ว่าหนึ่งในคนที่อยู่บนเรือก็คือหลานสาว ทศกัณฐ์ก็รีบสั่งลูกน้องนำเรือออก และโทรติดต่อไปทางพ่อของหลาน ทางนั้นก็เลยรีบขึ้นเฮลิคอปเตอร์มา"พี่ว่าเราอย่าเพิ่งคิดมากเลย พวกเขาอาจจะรับข่าวมาผิดๆ ก็ได้" เมขลาที่ติดรถมากับมโนราห์ ทำหน้าที่ปลอบใจน้องสาว ทั้งสองมาขึ้นเฮลิคอปเตอร์ไม่ทัน เพราะว่าพลโทกองทัพต้องรีบไปช่วยลูกสาว ก็เลยให้คนที่ตามหลังมาไปขึ้นเครื่อง แต่กว่าจะทำเรื่องกว่าเครื่องจะออก มโนราห์ก็เลยเดินทางโดยการใช้รถยนต์ ซึ่งมีพี่เขยเป็นคนขับและพี่สาวนั่งมาข้างๆ"ลูกสาวโมนาต้องไม่เป็นอะไรใช่ไหมคะพี่ แกยังเด็กมาก โมนาผิดเองที่ดูแลลูกได้ไม่ดี" มโนราห์เฝ้าแต่โทษตัวเอง ถ้ายอมขัดใจลูกกับสามีครั้งนั้นลูกคงยังอยู่ในอ้อมกอด"คุณคะขับรถให้ไวกว่านี้หน่อยสิ" เมขลาบอกสามีที่ขับรถอยู่ เพราะเธอก็ร้อนใจไม่ต่างจากน้องสาวเลยเสนาธิการเพลิงก็เลยใช้ความเร็วเพิ่มขึ้น ใช่แล้วตอนนี้เพลิงเลื่อนตำแหน่งขึ้นมาเป็นเสธเพลิงหรือเสนา
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 40
"เราอยากไปเจอน้องทำไม" ลูกชายไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่ญาณินคิดว่าคงไม่ใช่แบบที่ตัวเองคิดหรอก ขนาดผู้หญิงที่อายุเยอะกว่าสโนไวท์ลูกชายก็ยังบอกว่าเด็กเลย"ผมเป็นห่วงเธอครับแม่""แต่แม่ได้ยินว่าหนูสโนว์ปลอดภัยแล้วนะลูก" แม่ยังคงคิดแบบเดิมอยู่ เพราะได้ยินว่าสโนไวท์ไปฝึกงานที่บริษัทของลูกชาย คงเป็นห่วงกันเรื่องนี้"แม่ช่วยผมหน่อยนะครับ ช่วยให้ผมได้เจอเธอหน่อยได้ไหมครับ"เห็นแววตาของลูกชายเวลาพูดถึงผู้หญิงคนนั้น คนเป็นแม่ก็พอจะสัมผัสได้บ้างแล้ว ว่าคงไม่ได้เป็นห่วงกันธรรมดาญาณินก็เลยใช้โทรศัพท์เพื่อโทรหาแก้วใจ เธอไม่มีเบอร์โทรของมโนราห์หรอก แต่มีของแก้วใจ ..แก้วใจก็คือภรรยาของเสนาธิการฉลาม เพราะทั้งสองสนิทสนมกันช่วงหนึ่งตอนที่พักอยู่บ้านของข้าราชการในกรมด้วยกันพอได้เบอร์โทรจากแก้วใจแล้ว ญาณินก็เลยโทรสายตรงไปหามโนราห์..ภรรยาของพลโทกองทัพ ซึ่งเป็นมารดาของสโนไวท์มโนราห์เห็นว่าญาณินโทรมาถามข่าวเรื่องราวที่เกิดขึ้น ก็เลยเล่าให้ฟัง แต่ก็ไม่ได้เล่าทุกอย่าง เพราะบางอย่างเป็นความลับ>>{"คุณโมนาคะ ฉันขอคุยสายกับหนูสโนว์หน่อยได้ไหมคะ"} {"ได้สิคะ แต่ตอนนี้สโนว์ไม่ได้อยู่ตรงนี้ โมนาดูก่อนนะคะว่าลูก
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 41
"คะ?" ก็ได้ยินอยู่หรอกว่าที่มาเพราะคิดถึง แต่เขาไม่ได้บอกสักหน่อยว่าคิดถึงใคร"พี่ดีใจนะที่เราไม่เป็นอะไร" ที่จริงประโยคนี้เขาควรจะพูดนานแล้วตั้งแต่รู้ว่าเธอปลอดภัย แต่ทั้งสองไม่ได้เจอหน้ากันเลย"ขอบคุณค่ะ""ขอกอดได้ไหม""คะ?" เทวินไม่รอให้เธออนุญาต ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ไม่ไกลนักรีบเดินตรงเข้าไป แล้วคว้าร่างของเธอเข้ามากอดให้หายคิดถึง"พี่วิน" เขาทำแบบนี้แล้วจะให้เธอคิดยังไง ทำไมเธอจะไม่คิดถึงเขาล่ะ แต่เพราะคำพูดประโยคนั้นประโยคเดียวถึงแม้มันจะผ่านมานาน แต่เธอก็ยังคงจำ"พี่ขอโทษที่ดูแลเราไม่ดี""มันไม่ใช่ความผิดของพี่สักหน่อย ก็พี่ไม่รู้นี่" "มันเกิดอะไรขึ้น บอกพี่ได้ไหม" ชายหนุ่มขยับร่างเธอออกเล็กน้อยเพื่อที่จะมองสบตา"พี่ยังไม่รู้เรื่องเหรอคะ""ไม่มีใครบอกเรื่องนี้เลย""พี่ไม่รู้จริงเหรอ?""มันมีเรื่องร้ายแรงมากกว่าที่เครื่องตรวจจับหล่นลงไปในทะเลเองใช่ไหม" มันคือสิ่งที่ทางกองทัพเรือให้ข่าวกับสื่อมวลชน ทุกคนก็เลยไม่ขุดคุ้ย "แล้วตอนนี้เลขาพี่เป็นยังไงบ้างล่ะคะ" "เกี่ยวอะไรกับเลขา?"สโนไวท์ไม่ได้ตอบคำถามนี้ของเขา เพราะฟังจากคำพูดเขาก็คงยังไม่รู้"พี่จะไปไหน" แต่พอเธอไม่ตอบ อยู่ดีๆ เขา
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 42
"คุณพ่อ?" เทวินถึงกับหน้าเสียเมื่อเปิดประตูออกมาแล้วพบว่าเป็นใครที่อยู่หน้าห้อง"เรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง" กองทัพปลายหางตามองเข้าไปในห้องลูกสาวเล็กน้อย ก่อนที่จะมองกลับมาหาคนที่เพิ่งจะเปิดประตูออกมาจากห้องของลูกสาว"คือผม...""พี่วินทำไมถึงยังไม่ไปอีกคะ" สโนไวท์แง้มประตูออกมาดูก็ยังเห็นว่าเขายังยืนอยู่หน้าประตู แต่เธอไม่เห็นหรอกว่าเขายืนคุยอยู่กับใครและจังหวะเดียวกันนั้นเทวินพยายามเอาร่างตัวเองบังการมองเห็นของพ่อเธอไว้ ไม่ให้เห็นว่าเธออยู่ในสภาพไหน แต่เขาก็ไม่สามารถต้านทานแรงของท่านได้ เพราะกองทัพผลักหน้าอกของเขาเพื่อจะเข้ามาด้านใน"คุณพ่อ?" เห็นว่าเป็นพ่อ สโนไวท์ก็รีบปิดประตูห้องน้ำ"หมายความว่ายังไง" ถึงแม้ลูกสาวจะเปิดประตูเพียงแค่เล็กน้อยและไม่ได้ขยับตัวมาตรงกับช่องของประตู กองทัพก็พอจะรู้ด้วยสัญชาตญาณผู้ชายว่าลูกสาวไม่ได้สวมใส่อะไรที่สโนไวท์ไม่ได้ใส่เพราะชุดของเธอเปียก แถมไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปด้วย และคิดว่าอยู่ในห้องกับเขาเพียงแค่สองคนก็เลยไม่ระวังตัวเทวินยังไม่ได้ตอบแต่เขาเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าแล้วหยิบผ้าเช็ดตัวเพื่อส่งเข้าไปให้เธอก่อน"ออกมาคุยกับพ่อ""ลูกยังออกไปไม่ได้ค่ะ"
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 42
แกร็ก.."หนูทำอะไรอยู่ลูก ทำไมเปิดช้าจัง""เข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ สโนว์คิดว่าคุณพ่อจะเป็นคนมารับ""พ่อมีงาน แม่ไม่อยากกวนพ่อก็เลยมาเอง""แม่คะ ตอนเย็นสโนว์จะกลับเองได้ไหมคะ" เธอไม่ได้ถามว่าแม่จะให้เดินทางเมื่อไร แต่วันนี้ขออยู่กับเขาให้นานหน่อย"ธุระของหนูยังไม่เสร็จหรือลูก""ยังค่ะ" เราคงไม่บาปใช่ไหมที่ต้องโกหกแม่แบบนี้ ..เพราะธุระของเธอทำเสร็จตั้งแต่เมื่อวานแล้ว"ไม่เป็นไรเดี๋ยวแม่อยู่เป็นเพื่อน ทำธุระเสร็จแล้วก็จะได้กลับพร้อมกัน""แม่คะ" สโนไวท์เห็นว่าแม่กำลังจะเดินออกไปทางนอกระเบียง เธอก็เลยเรียกไว้ก่อน"ก็ได้..ถ้างั้นตอนเย็นแม่จะมารับ" คนเป็นแม่ไม่รู้หรอกว่าตัวเองห่วงลูกมากเกินไป จนเขาไม่มีความเป็นส่วนตัว เพราะตอนที่มโนราห์อายุเท่านี้ เธอเรียกร้องความรักจากแม่ แต่มันก็เป็นแค่ความฝันลมๆ แล้งๆ พอเธอมีลูกสาว ก็เลยคิดว่าลูกต้องการความรักจากแม่ให้มากเหมือนตอนที่เธอโหยหา แต่ที่จริงลูกก็ได้รับความรักมาโดยตลอดเขาก็เลยไม่ได้รู้สึกขาด"รักแม่นะคะ" หลังจากเหตุการณ์นั้นที่เกิดขึ้น สโนไวท์สัญญากับตัวเองไว้ว่าจะไม่ทำให้แม่ต้องเป็นห่วงมากขนาดนี้อีกแล้ว แต่เพราะหัวใจมันเรียกร้อง"ถ้าเสร็จธุระแล้วโทร
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 44
เห็นเธอเอียงอายเขาก็รู้แล้วว่าอนุญาต เพราะถ้าไม่อนุญาตเธอคงตอบว่าไม่ ไปแล้วมันคงเป็นเพราะครั้งแรกที่ทั้งสองได้เสียกัน เหมือนมีอาถรรพ์ เพราะเจอกันแต่ละทีก็เจอสถานการณ์เดิมแต่เทวินไม่เคยคิดรังเกียจในตัวเธอเลย ชายหนุ่มเล้าโลมเธอเท่าที่จะทำได้ เพราะคงใช้ลิ้นกับเจ้าส่วนนั้นไม่ได้แน่"เดี๋ยวก่อนค่ะ" สโนไวท์รีบดึงกางเกงชั้นในไว้เมื่ออีกฝ่ายกำลังจะถอดมันออก"หือ" ใบหน้าคมที่ฝังอยู่ร่องหน้าอกเงยขึ้นมามองว่าเธอห้ามทำไม"เดี๋ยวเตียงของเพื่อนก็แดงหรอกค่ะ""ถ้างั้นเข้าไปในห้องน้ำกัน" เทวินไม่พูดเปล่ายังลุกขึ้นแล้วเหมือนจะอุ้มเธออีก แต่สโนไวท์ห้ามเพราะเธอเดินเข้าไปเองได้พอเข้ามาเทวินก็เปิดน้ำฝักบัวให้เธอชะล้างร่างกายก่อน ทั้งสองเริ่มจะชินกับเหตุการณ์นี้แล้ว"ถ้าเจ็บบอกนะ" ชายหนุ่มพูดก่อนที่จะสอดใส่มันเข้าไป เพราะกลัวว่าเธอจะเจ็บท้องประจำเดือน หรือไม่ก็เจ็บร่องรอยที่เขาทำเมื่อคืนนี้"อื้อ" มือเรียวเกาะลำแขนของคนตรงหน้าไว้แน่นเมื่อเขาจับขาเธอยกขึ้นข้างหนึ่ง"ซี๊ดด กลัวจัง""กลัวอะไรคะ""กลัวว่าจะคิดถึง" ความคิดถึงมันทรมานมาก ถ้าอยู่ประเทศเดียวกันเขายังพอเดินทางมาหาให้คลายความคิดถึงได้บ้าง แต่นี้ไม
Last Updated : 2025-03-10กฎคือห้ามรัก บทที่ 45
"กินไม่ได้" เทวินมองสิ่งที่สโนไวท์หยิบขึ้นมากำลังจะดื่ม"ชิมนิดเดียวเอง""วางลง" ทั้งสองพูดกันพอให้ได้ยินเสียงของอีกฝ่ายสโนไวท์รีบวางแก้วที่ยกขึ้นมาเมื่อสักครู่ เพราะมันเป็นแก้วไวน์ แล้วหยิบเอาน้ำเปล่าขึ้นมาดื่ม"เดี๋ยวพี่ตักข้าวผัดให้" เทวินหยิบจานแล้วก็เอื้อมไปตักข้าวผัด และตักอาหารอีก 2-3 อย่าง แล้วพาเธอมานั่งโต๊ะที่ว่างอยู่"สโนว์ อยู่นี่เองเหรอลูก หนูหิวข้าวเหรอ""สวัสดีครับคุณน้า" เทวินที่นั่งอยู่ข้างๆ ยกมือไหว้มโนราห์แม่ของสโนไวท์"จ๊ะ" มโนราห์รับไหว้ก่อนที่จะหันมาหาลูกสาว"คุณแม่มีอะไรคะ""คุณตามาถึงแล้ว""คุณตามาแล้วเหรอคะ" กำลังจะตักอาหารใส่ปากอีกพอได้ยินว่าคุณตามาสโนไวท์ก็รีบลุกขึ้นแล้วเดินนำหน้าแม่ไป"คุณตา" พอเห็นตากำลังยืนคุยอยู่กับพวกคุณลุงกับคุณป้าสโนไวท์ก็รีบเข้าไปสวมกอด"ไปอยู่เมืองนอกห้ามดื้อห้ามซนนะเรา" มือที่เหี่ยวย่นตามกาลเวลาเอื้อมขึ้นมาลูบศีรษะหลานสาวเบาๆ ถึงแม้ว่าจะปลดเกษียณแล้ว แต่เรวทัตก็ยังคงอยู่จังหวัดที่ไปรับตำแหน่ง โดยซื้อบ้านอยู่ในตัวเมือง เพราะที่นั่นอากาศดีแถมมีคนรู้จักมากมาย ส่วนลูกหลานก็ผลัดกันไปดูแล"คุณตาไปอยู่กับสโนว์ไหมคะ""หึ.. ไอ้หลานคนนี้" ข
Last Updated : 2025-03-10
Latest chapter
กฎคือห้ามรัก บทที่ 80
"จะไปไหน" เทวินรีบเดินตามสโนไวท์ออกไป ส่วนเทวายังคงนั่งอยู่ที่เดิมแบบทำอะไรไม่ถูก เพราะอย่างที่รู้กันอยู่ว่าเขาไม่ต้องการมีครอบครัว ชีวิตโสดมันสุดแสนที่จะอิสระอยู่แล้วแต่สโนไวท์ไม่ได้บอกว่าเธอจะไปไหน พอออกจากห้องมาได้ สโนไวท์ก็เดินตรงไปจุดที่เกิดเรื่อง ..นั่นคือโต๊ะทำงานของข้าวหอม"บอสครับ" ก้าวหน้าและกุ้งนางที่นั่งอยู่หน้าห้องเห็นทั้งสองออกมาก็รีบเดินตามไปแกร็ก! มาถึงเธอไม่เสียเวลาเคาะเลยด้วยซ้ำ..สโนไวท์ก็เปิดประตูเข้าไป"??" อันอันที่มัวสนใจผลตรวจเลือดของข้าวหอมอยู่ เงยหน้าขึ้นมองคนที่เสียมารยาทเปิดประตูเข้ามาโดยไม่ขออนุญาตเพี๊ยะ! "เธอ!" พอถูกตบอันอันก็รีบลุกขึ้นจากเก้าอี้ "แกตบฉันทำไม?""ครั้งแรกฉันชำระบัญชีที่เธอตบเพื่อนฉัน""ครั้งแรก?"เพี้ยะ!!"โอ๊ย! นี่แก!!"คนที่ยืนอยู่ตรงนั้นต่างก็มอง ไม่เคยเห็นสโนไวท์โมโหขนาดนี้มาก่อน และก็สงสัยด้วยว่าครั้งที่สองตบทำไมอีก เพราะอันอันก็ตบข้าวหอมเพียงแค่ครั้งเดียว"ครั้งนี้ฉันตบสั่งสอนหมาที่อยู่ในปากของเธอ""กรี๊ดดด! อีบ้า!!" อันอันรีบเดินอ้อมออกจากโต๊ะทำงานเพื่อจะมาเอาคืน แต่ยังอ้อมมาไม่ถึงก็ถูกขัดขวางจากก้าวหน้าก่อน ตามด้วยกุ้งนาง และอีก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 79
เป็นแบบที่สโนไวท์คิดไว้ ข้อมูลของกล้องนั้นถูกลบ "ทำไมตอนที่ผมถามแผนกควบคุมกล้องวงจรปิดของบริษัท พวกเขาถึงบอกว่ากล้องนั้นอยู่ในช่วงที่กำลังซ่อมแซม" ก้าวหน้าซึ่งยืนอยู่ในห้องนั้นด้วยเห็นว่าตอนนี้เครื่องบันทึกภาพกำลังกู้คืนมาและเหตุการณ์เริ่มรันออกมาให้เห็นทีละน้อย"นั่นหมายถึงต้องเป็นคนที่มีอำนาจถึงสั่งพนักงานให้ลบคลิปและปิดปากได้ค่ะ""เดี๋ยวเรื่องนี้พี่จัดการเอง" เทวินรับปากกับสโนไวท์ว่าจะจัดการเรื่องนี้เองพอสโนไวท์กู้ข้อมูลกลับมาได้ทั้งหมด ทุกคนก็นั่งดูคลิปเหตุการณ์วันและเวลาที่กุ้งนางบอกว่ามันเกิดเรื่องถ้าจำได้สโนไวท์เคยบอกว่าเธอไม่เคยเสียน้ำตาให้ใคร แต่ครั้งนี้พอเห็นเพื่อนถูกรังแก ทั้งการกระทำและคำพูด วาจานั้นถ่อยมากด้วย น้ำตาของเธอไหลลงมาโดยไม่รู้ตัว จนคนเป็นสามีเอื้อมมือไปซับมันออกให้"ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้เลย" ก้าวหน้ามองกล้องตรงนั้น ถ้ารู้ว่าข้าวหอมถูกอันอันรังแกถึงเพียงนี้เขาคงไม่นิ่งดูดายแน่ส่วนกุ้งนางที่นั่งมองอยู่ก็ไม่คิดว่าคำพูดที่อันอันพูดออกมามันจะถึงขนาดนี้ได้ เพราะทั้งภาพและเสียงคมชัดมาก"ท้องเหรอ?" มีประโยคหนึ่งที่ออกจากปากของอันอันพูดว่าข้าวหอมแกล้งท้องเพื่อจะจับเ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 78
"แต่ฉันไม่ได้อยู่คิวแรกนี่คะ" ข้าวหอมพอจะรู้แล้วว่าเธอติดร่างแหของอันอัน แต่ถึงยังไงก็ต้องปฏิเสธการตรวจให้ได้ก่อน"เธอเป็นผู้ช่วยฉัน ก็ต้องเป็นคนนำร่องสิ ฉันก็จะตรวจเหมือนกัน""ถ้างั้นคุณก็ตรวจก่อนสิคะ""การตรวจสุขภาพไม่น่ากลัวหรอกครับ" คุณหมอที่นั่งฟังอยู่คิดว่าสาวๆ กลัวเรื่องการตรวจ "ผมจะพยายามเบามือที่สุดครับ" ว่าแล้วคุณหมอก็หยิบเข็มขึ้นมาขอเจาะเลือดก่อนเป็นอันดับแรก"เจาะเลือดด้วยหรือคะ? แค่ตรวจสุขภาพไม่ใช่เหรอ""มีเพิ่มขึ้นมาหน่อยครับ" คุณหมอดูเอกสารที่มาร์คไว้เหตุผลก็ถือว่าใช้ได้ เพราะเผื่อบุคคลนั้นท้องไม่รู้ตัวจะได้ป้องกันเด็กในครรภ์ไม่ให้เป็นอันตรายจากการทำงานได้ที่สำคัญคือทุกคนเซ็นอนุมัติไว้แล้วตอนที่ทำเอกสาร..รวมทั้งข้าวหอมด้วยข้าวหอมเห็นคุณหมอตั้งใจทำงานถ้าเธอช้าทุกอย่างก็คงจะช้าไปด้วย เอาวะถึงยังไงเธอก็ไม่คิดจะอยู่ที่นี่แล้วอยากจะตรวจก็ตรวจไปสิ หญิงสาวยืนแขนไปให้คุณหมอเจาะเลือด แล้วก็วัดความดัน วัดการเต้นของหัวใจ"เสร็จแล้วใช่ไหมคะ""เสร็จแล้วครับ คนต่อไปเลยครับ" คุณหมอพูดในขณะที่กำลังจดรายละเอียดเพื่อนำไปวินิจฉัยต่อในเมื่ออันอันได้สิ่งที่ต้องการแล้วก็เลยไม่ได้สนใจว่าข้
กฎคือห้ามรัก บทที่ 77
"รอยอะไร""ฉันคงเดินชนผนังห้องมั้งคะ หน้าถึงได้เป็นรอย""ทำไมต้องประชด ตอบมาตามตรงเลยไม่ได้หรือไง""นี่แหละค่ะมันตรงที่สุดแล้ว" ตาไม่มีหรือไงถึงไม่รู้ว่านี่มันคือรอยถูกตบ ไม่มีสมองคิดหรือไงว่าเมื่อสักครู่เธอมีเรื่องกับใคร ถ้าคนมันจะใส่ใจกันจริง ถ้าเห็นค่ากันจริง เขาคงสัมผัสได้ว่าเธอถูกรังแกก่อน แต่เขาคงถามไปงั้นๆ"เรื่องหมอ ฉันประสานงานให้แล้ว" เขาเป็นผู้ชายไม่ค่อยรู้หรอกว่าผู้หญิงต้องการให้สนใจถึงได้พูดประชด แต่เห็นว่าเธอพูดแบบนั้นคงไม่อยากให้เขายื่นมือเข้าไป ชายหนุ่มก็เลยพูดเรื่องที่เรียกเธอเข้ามาหาและที่เขารู้ เพราะวันนั้นตอนที่เธอคุยกับกุ้งนางและก้าวหน้าอยู่หน้าห้อง เทวาได้ยินทุกคำพูด ถึงแม้จะเข้าไปในห้องแล้วแต่ก็ไม่ได้ยืนห่างประตู"ค่ะ" แต่ข้าวหอมคิดว่าคงเป็นเธอคนนั้นขอร้องมา เขาถึงรีบจัดการให้ คนรักขอใครจะไม่รีบทำให้ล่ะ"หือ?" อีกอย่างหนึ่งที่เทวาอยากจะเห็นถึงได้พาเธอเข้ามาในห้อง..นั่นคือรอยยิ้ม ถ้าเธอได้ยินว่าเรื่องที่หนักใจอยู่มีคนจัดการให้แล้วเธอคงจะดีใจ แต่เขาไม่เห็นร่องรอยของความดีใจบนใบหน้าเธอเลย"แค่นี้ใช่ไหมคะ" พูดจบข้าวหอมก็หันมาที่ประตู แล้วก็เปิดมันออกพอประตูเปิดออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 76
แค่ผู้หญิงหน้าไม่อายคนหนึ่งทำไมเขาต้องมาสนใจเราด้วย อยากจะร้องไห้แต่ก็ร้องไม่ได้เพราะนี่มันที่ทำงานช่วยงานในห้องประชุมเสร็จข้าวหอมก็กลับมาที่โต๊ะทำงาน ถ้าไม่เพราะเห็นแก่เพื่อนเธอคงไม่นั่งอยู่ที่นี่ให้พวกเขามองเธอเป็นตัวตลกแบบนี้หรอก เพราะเธอรู้ว่าพวกเขาคงไปถึงไหนต่อไหนกันแล้ว ที่ทำกับเธอคืนนั้นคงเมา หรือแค่อยากจะลองดูว่าเธอจะง่ายไหมปึก! ขณะกำลังคิดอะไรอยู่นั้นก็ได้มีเอกสารวางลงตรงหน้า จะเรียกว่าวางก็คงไม่ใช่ เพราะคนที่ส่งให้แทบจะเรียกว่าโยนมันลงมา"อะไรคะ""ไปจัดการต่อด้วย"ข้าวหอมหยิบเอกสารนั้นขึ้นมาดูว่ามันคืออะไร พออ่านดูแล้วมันเกินความสามารถของเธอ ข้าวหอมก็เลยถือมันมาปรึกษากับกุ้งนางดู"ทำไมให้ผู้ช่วยประสานไปที่โรงพยาบาลเองด้วย ต้องให้ผู้ที่มีอำนาจสิ""คุณกุ้งนางพอช่วยได้ไหมคะ" ตอนนี้เธอเหนื่อยมากไม่อยากจะสู้รบปรบมือกับใครแล้ว เขาให้ทำอะไรก็ทำๆ ไป รอแค่สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไปจากที่นี่แล้ว ความคิดใหม่ของข้าวหอมก็คือ..ถึงแม้สโนไวท์กลับมาเธอก็จะไม่อยู่ที่นี่แล้ว ไปตายเอาดาบหน้ายังดูมีค่ากว่าอยู่ที่นี่"เดี๋ยวพี่จะลองถามคุณก้าวหน้าดูว่าพอจะประสานให้ได้ไหม""มีอะไรกันครับ" ก้าวหน้าออก
กฎคือห้ามรัก บทที่ 75
ข้าวหอมรีบเปลี่ยนสีหน้าใหม่ แล้วเริ่มทำงานที่ถูกสั่งมาพนักงานในบริษัทไม่ใช่น้อยๆ ตรวจวันเดียวไม่หมดอยู่แล้ว คงใช้เวลาเป็นสัปดาห์ ไม่แน่ใจว่าจะหลีกเลี่ยงการตรวจได้ไหม แต่เธอสามารถใส่รายชื่อตัวเองในวันสุดท้ายได้ เผื่อว่าถึงตอนนั้นสโนไวท์จะกลับมาแล้วเย็นวันเดียวกัน.."จะกลับแล้วเหรอคะ" อันอันแกล้งเดินมาที่ลิฟต์เวลาเดียวกับเทวากำลังจะกลับ"ครับ""เสียดายจัง ถ้าพอมีเวลาว่าจะชวนคุณเทวาไปทานข้าวเย็นด้วยกันสักหน่อย""ผมมีเวลาครับ""ไปได้เหรอคะ" ทีแรกคิดว่าจะถูกปฏิเสธแล้วเชียว"พวกนายไม่ต้องตามมาฉันจะไปออกเดท""ไม่ได้หรอกครับ" วันนั้นที่ลูกน้องพ่อของเขาไม่ตามไปก็เพราะเป็นคนที่เขาจะแต่งงานด้วย แต่วันนี้ไม่ใช่เทวาส่ายหน้าแบบเอือมระอา แต่แค่นี้เหรอจะหยุดเขาได้"ไปกันครับ" พอเทวาเข้าไปในลิฟต์อันอันก็รีบตามไป และคนของพ่ออีกสองนายก็รีบตามเข้าไปในลิฟต์เช่นกันข้าวหอมที่ยืนรอรถกลับบ้าน เห็นเพื่อนมองก็เลยอดมองตามไม่ได้และสิ่งที่เธอเห็นคือ เบาะหลังของรถคันนั้นไม่ได้มีแต่เขาที่นั่งอยู่ ยังมีผู้หญิงอีกคนนั่งอยู่ข้างๆ"คนนี้เป็นลูกสาวของหุ้นส่วนไม่ใช่เหรอ" เสียงพนักงานที่ยืนอยู่ข้างๆ พูดคุยกันข้าวหอมอ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 74
"เจ็บ" คนตัวเล็กดันกายลุกจากท่อนเอ็นที่เขาพยายามจะดันมันเข้ามาให้ได้"ซี๊ดดด อย่าเพิ่งสิ" ถึงแม้เขาจะจัดการกับกางเกงชั้นในตัวนั้นไปแล้ว แต่มันก็ยังเข้าลำบากอยู่ดี และนั่นมันก็หมายถึง..เธอยังไม่เคยผ่านเรื่องอย่างว่ากับใคร ช่องทางเข้าถึงยังไม่ขยายตัว เรื่องแบบนี้ผู้ชายเขารู้ดี"โอ๊ย" ข้าวหอมสะดุ้งเมื่อถูกเขาจับร่างกระแทกลงจนมันเข้ามาในร่างกายเกินครึ่งค่อนลำได้ "เจ็บ"สองมือหนาแนบไว้กับสะโพกงาม แล้วค่อยๆ จับร่างของเธอโยกทีละน้อยแบบช้าๆ มาถึงขั้นนี้แล้วถ้าปล่อยเธอไปไม่ต้องมาเรียกเขาว่าเทวา"ซี๊ดด" เขายังคงจับร่างของเธอโยกและตอนนี้มันก็เข้าไปได้ลึกมากแล้ว คงเพราะในร่องของเธอเริ่มมีน้ำหล่อลื่นออกมา นั่นหมายถึงเธอก็เริ่มมีอารมณ์กับเขามากแล้วมือหนาสอดเข้าไปด้านหลังเสื้อที่เธอใส่อยู่แล้วปลดกระดุมเสื้อชั้นใน โดยเจ้าตัวไม่รู้เลยว่าตอนนี้มันหลุดไปแล้ว"แน่นดีจังเลย" มือข้างหนึ่งขย้ำหน้าอกเพราะมันเต็มไม้เต็มมือแถมยังตั้งชูชันสู้มือ อีกข้างเขาจับร่างของเธอให้โยกโดยไม่ให้ขาดตอน "ซี๊ดดด ใจเย็นเดี๋ยวมันก็ขาดก่อนหรอก" ร่องเล็กบีบรัดตัวแน่นมากจนเขาเริ่มจะเจ็บยอดปลาย"อ่ะ..อ่ะ..อืออ" แต่ดูเหมือนข้าวหอมจ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 73
"ดื่มหน่อยไหม" เทวายกแก้วเหล้าเข้ามาใกล้ริมฝีปากบาง ถึงแม้เขาจะถามแต่ก็ไม่เชิงบังคับให้ดื่ม"ฉันดื่มเองได้ค่ะ" ถ้าปฏิเสธเดี๋ยวก็ขู่อีก เธอก็เลยจำยอมต้องดื่ม"มีคนป้อนทำไมต้องดื่มเองด้วยล่ะ""อืมม" ข้าวหอมยอมเผยอปากออกเล็กน้อยถ้าไม่เช่นนั้นเหล้าคงได้ไหลเข้าจมูกแน่"??" คนที่เข้ามาใหม่เห็นภาพนั้นพอดี"เสด็จมาได้แล้วเหรอครับคุณชายวาฬ" เพื่อน 2-3 คนที่นั่งอยู่ก่อนหันไปทักทาย"ทำไมต้องนัดกันไกลขนาดนี้ด้วย" ปลาวาฬละสายตาจากภาพที่เห็นเมื่อสักครู่หันไปคุยกับเพื่อน แต่เขาก็ยังอดหันกลับมองมาดูเธอคนนั้นอีกครั้งไม่ได้เพราะเห็นว่าเธอสำลักเหล้าที่เทวาป้อนให้ดื่มเมื่อสักครู่"แอะๆ""อย่าบอกนะว่าดื่มไม่เป็น" เทวาวางแก้วเหล้าลงแล้วเอื้อมไปหยิบกระดาษทิชชูมา"ฉันทำเอง""อยู่นิ่งๆ"ข้าวหอมกำลังจะเอากระดาษทิชชูจากเขามาเช็ด แต่พอเขาไม่ให้ เธอก็เลยยอมปล่อยให้เขาเป็นคนเช็ด"สงสัยจะเป็นแฟนมันหรือเปล่าวะ มาด้วยกันแถมเทคแคร์ดีอีกด้วย""แบบไอ้เทวาเนี่ยเหรอ กินเบื่อคงเขี่ยทิ้งอีกนั่นแหละ"ปลาวาฬได้ยินเพื่อนกระซิบพูดกัน ก็รู้ได้ในทันทีว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่ใช่สาวที่ทำงานในผับแห่งนี้ที่จริงเทวาก็รู้แหละว่าปลาวาฬมาถ
กฎคือห้ามรัก บทที่ 72
"ฉันจะทำงานห้องนี้ทำความสะอาดด้วย""ค่ะ" มันเป็นห้องว่างและห้องโล่งมาก ทำความสะอาดก็คงไม่ยาก ข้าวหอมคิดว่าอันอันคงกำลังให้คนจัดโต๊ะทำงานและเฟอร์นิเจอร์เข้ามา ก็เลยหาอุปกรณ์มาปัดกวาดเช็ดถู"โต๊ะวางอยู่ข้างนอกไปยกเข้ามา""ให้ฉันยกเหรอคะ""เธอเป็นผู้ช่วยฉัน""เดี๋ยวฉันไปวานผู้ชายมายกให้ค่ะ""ฉันสั่งเธอยก""ฉันคงทำตามที่คุณพูดไม่ได้หรอกค่ะ" ข้าวหอมกำลังจะออกมาไหว้วานให้ผู้ชายข้างนอกยกโต๊ะเข้ามาให้ แต่ไม่ทันได้ออกก็ถูกอันอันคว้าตัวกระชากกลับเข้ามาในห้องก่อน"เธอเป็นแค่ขี้ข้าอย่ามาปากดี""คุณคงเข้าใจผิดแล้วมั้งคะ""ฉันรู้นะ ว่าเรื่องนั้นเธอแค่กุขึ้นมา ถ้าไม่เช่นนั้นผู้ชายคงไม่ดูหน้าตาตื่นตกใจขนาดนั้นหรอก" อันอันหมายถึงคืนวันที่ข้าวหอมบอกว่าท้องกับเทวา เพราะวันนั้นเทวาดูเหมือนไม่รู้เรื่องเลยแถมยังดูตกใจด้วย "เรากำลังพูดเรื่องเดียวกันหรือเปล่าคะ""คิดจะเปลี่ยนเรื่องงั้นเหรอ""เดี๋ยวฉันจะให้คนจัดโต๊ะเข้ามาให้ และจะลงไปขอผู้ช่วยขึ้นมาให้คุณใหม่""เธอจะขัดคำสั่งฉันหรือไง""โอ๊ยนี่คุณฉันเจ็บนะ" ครั้งนี้อันอันกระชากแรงกว่าครั้งแรกและเล็บก็ขูดที่แขนของข้าวหอมด้วย"เธออย่าคิดว่าฉันไม่กล้าทำอะไรนะ เ
