ang mga ninakaw na brilyante

Kabanata 1

Narinig ang mga putok ng baril. "hanapin mo na sya agad" galit na sigaw ni boss. Nakita ang mga guwardiya na tumatakbong nagsusuklay kung saan-saan sa paghahanap kay Camila.

"Boss" tawag ni Klaus.

"Nakuha mo ba siya?" tanong niya. Walang tugon.

"So ibig mong sabihin sa akin na walang sinuman sa inyo ang makakahuli ng batang babae sa edad na twenties?" frustrated niyang sigaw. Natahimik silang lahat dahil sa galit ng amo nila..

Nagsalita ang isa sa mga guard na kinilalang si Klaus "hindi namin siya nahuli pero nasulyapan ng isa sa mga tauhan namin ang kanyang mukha". Lumingon siya (amo nila) kay Ken "dalhin mo siya agad dito, she must never escape with my diamonds" sigaw niya.

Samantala...

Tumakbo si Camilla nang mabilis hangga't kaya siya ng kanyang mga paa patungo sa naghihintay na van, agad siyang pumasok at nag-zoom off sila sa full speed not minding the speed limit.

Napaupo si Camila na naghahabol ng hininga, muntik na siyang mahuli. Sobrang lakas ng tibok ng puso niya, parang hindi niya magawang tumibok ng normal. Buong bilis pa rin si James na hindi iniisip ang mga limitasyon sa kalsada.

"James slow down or you gonna get us killed" napasigaw siya sa takot.

Kinailangan siya ng ilang minuto upang maging mahinahon upang matiyak na hindi sila sinusundan. Bigla siyang humagulgol "Akala ko hindi ka na makakalabas ng buhay kung iisipin ang mga tensyon na nangyayari doon". Agad na natunaw ang puso niya sa mga sinabi niya, at least may nagmamalasakit sa buhay ko na sabi niya.

Bagama't nasasaktan pa rin siya sa mga pinsalang natamo niya habang sinusubukang tumakas.

"bzzzzzz"

Narinig ang tunog ng pagri-ring ng telepono, tahimik siyang nagmamasid habang tinitingnan kung sino ang tumatawag pagkatapos ng ilang minutong pakikipag-usap sa telepono, iniabot niya sa akin ang telepono.

"Gusto kang makausap ni Joe" bulong niya. Tumango-tango siya sa pag-unawa ay mabilis niyang kinuha ang telepono.

"Joe" tawag ko sa sakit. "Nakuha mo ba ang mga diamante?" tanong niya sa pananahimik na tono.

"Yeah, I did" pagod kong sabi.

"common babe, I really need you now" halos mahawakan ko ng malakas ang boses na narinig ko sa background na sinundan ng sounds of smooches. May kasama kaya siyang ibang puta? muli? Nagtaka ako.

Paglabas ko sa aking pag-iisip ay sumigaw siya ng "mabuti, iuwi mo agad"

Patay ang linya...

"seryoso" halos mapasigaw siya sa galit na ibinalik ang telepono sa may-ari nito, napasubsob siya sa kanyang upuan habang nag-iisip. Anong klaseng lalaki ba talaga siya? Hindi man lang nagtanong kung nasaktan ba siya sa mga proseso dahil lang sa gusto nitong pasayahin ang isang kalapating mababa ang lipad? Hindi rin kung mahirap ipasa ang mga securities?. Nagbubuntong-hininga. Halos mag-almusal na, napuno ang mga kalsada ng mga sasakyan, trak at bus mula sa iba't ibang brand. Ang mga kalye ay puno ng mga taong naka-suit, mga kaswal na damit na naglalakad, ang iba ay nagpapakita ng kanilang mga produkto upang makaakit ng mga customer. Nakakulong sila sa trapiko sa loob ng 10 minuto, habang nakatingin sa kabilang bintana ay nakita niya ang isang batang babae na nakakapit sa kanyang ina. Nakangiti sa pinakacute na bagay kailanman "I wish I had a joyful memories from my childhood" ungol niya habang pinapanood ang pag-andar ng sasakyan. Napabuntong-hininga muli "I just can't wait for my mission's to be over, really need to live a easy life of no killing, no stealing, just shopping and dating".

Camela

"Camela!, kailangan ng table 3 ng isang basong tubig" sigaw ni Andrew na may frustration na nakasulat sa buong mukha. Bumuntong-hininga ang isang batang babae na may tag na camela.

"Pagdating!". Dali-dali niyang kinuha ang pitsel sa mesa nila at yumuko sa kanila bago nagmamadaling bumalik. Laging sinasabi sa kanya ni lola na lahat ng bagay ay nangyayari para sa isang dahilan mabuti man o masama ngunit laging tandaan na maging ang iyong sarili. Ang Biyernes at Sabado ay ang pinaka-abalang araw para sa aming mga manggagawa. Nawala siya sa pag-iisip ko salamat sa table 4.

She sighed then smiled talking their orders, mukhang mas marami silang naging kaibigan, lahat siguro mga teenagers high school pa. Well ang kanyang high school ay hindi isang joyfull isa upang matandaan, kapagtandaan, kapag binu-bully palagi. Ilang minuto pa ang natitira bago dumating ang oras ng pahinga na hindi na siya makapaghintay, humikab ako ng lubos, pagod na pagod sa pagtatrabaho.

Makalipas ang ilang minuto..

"Break hour" ang nakasulat sa signboard sa labas. Namangha siyang tumingin habang tumatakbo silang lahat patungo sa pintuan patungo sa likod-bahay na nagtatawanan kasama si Bella na kanyang baliw na bestie, na nakita siyang nakaupo sa isang upuan na mag-isa ay mabilis niya itong hinila pataas para sumama sa kanila. Ano ang maaari mong asahan mula sa isang baliw na bestie na nagiging interesado sa mga problema ng ibang tao para sa pansariling pakinabang lamang.

"Tara na" sigaw ni bella habang hila hila pa rin si camil kasama sila patungo sa pinto, lahat sila dumaan sa mga maliliit na kahon, sunod sunod na mga kahon na ikinatataka ni Camila kung bakit at para saan pa ang lahat ng ito. Patuloy siyang hinihila ng baliw niyang kaibigan "can't you please slow down" sigaw ni Camila.

"No-" sigaw ni bella saka nagpatuloy "we can't miss this news and must not since we both happen to know who it's about silly".

"Pero wala akong pakialam" nakangusong sabi ni Camila.

"You should, no, we all should, so we can and might use it against her in the future walang nakakaalam bukas" Bella cooed making a silly face.

"Whatever" ungol ni Camila sa ilalim ng kanyang hininga habang umiikot ang kanyang mga mata.

At sa wakas ay nakalaya na siya sa pagkakahawak ni bella, dahan-dahang naglakad si Camila sa likod ni Bella na pinapanood ang paglakad niya ng mas mabilis patungo sa hideout nila, luminga-linga sa paligid tapos biglang nahagip ng mga mata ni Camila ang isang grupo ng mga lalaking nakaitim na nakatitig sa kanya.