Chapter 36
Cassandra’s POV
Iyon ang kauna-unahang beses na ginawa ko ‘yun. Pero alam ko sa sarili ko na ginawa ko lang ang tama, tama lang na hindi ko tinanggap ang pagkakaroon ng nararaman niya sa akin. Dahil kung tanggapin ko man ‘yun, masasaktan lang kami pareho.
Bukas, sisiputin ko siya sa itinext niyang address kung saan kami magkikita para sa birthday ng pinsan ni Bella. Pagkatapos nun, hindi na ako makikipagkita sa kaniya at aalis na ako sa lugar na ito. Hindi na ako muling magpapakita pa sa kaniya dahil mas makakabuti kung wala na kaming ugnayan at komunikasyon sa isa’t isa.
Wala akong ganang kumakain sa hapag-kainan. Ikinuwento ko kay Angel ang mga nangyari kanina at sinabi ko ma din sa kaniya ang mga plano ko. Pahihiramin din niya ako ng damit para bukas kaya abot langit ang pasasalamat ko sa kaniya kanina.
“Sigurado ka ba sa gagawin
Chapter 37Cassandra's POVNakita niya ako. Nakita niya ako! Alam ko ‘yun. Kitang-kita ko ‘yun. Nakatitig lang ako sa kaniya habang nasa labas ako at kitang-kita ko sa mga mata niya ang gulat. Unti-unting nanlaki ang mga mata niya at ibinaba ang champagne na hawak niya at saka akmang lalabas pero hindi din siya nakatuloy dahil pinigilan siya ng kasama niya...O mas tamang sabihin na ka-date niya.May ka-date na siya. Maganda din at makinis ang balat. Wow ha, nagpaka-effort ako para lang pumarito kahit na ayaw ko. Nilisan ko ang lugar at pumara ako ng taci para makaalis na. Hindi ko kayang tingnan siya habang ako ay parang tanga dito.Nakakahiya ‘yung isang oras akong naghintay sa may bench. Nakatingin sa kawalan at hinihintay siya tapos ‘yun pala, wala din namang saysay ang mga efforts ko. Naabala ko pa si Angel para lang ayusan ako.
Chapter 38Cassandra's POV“Umalis ka na, hindi naman kita kailangan dito ah. Ano pa bang ginagawa mo dito? Umalis ka nga.” Pagtataboy ko kay Caleb sa labas ng condo ni Angel.Wala na akong pakialam kung naririnig kami ng mga kapitbahay ni Angel. Simula kaninang umaga pa pala akong hinihintay nitong si Caleb dito sa labas ng condo. Naabutan daw siya ni Angel na nakaupo sa sahig.“Please, Cass, hayaan mo muna akong magpaliwanang—” pinutol ko ang sasabihin pa niya.“At anong pakikinggan ko? Iyong mga kasinungalingan mo, Caleb? Ano? Paaasahin mo na naman ba ako?” hindi siya umimik. “Napakapaasa mo. May padala-dala ka pa ng gown na nalalaman pala naman ay may kasama ka na don.”“Please naman oh, pakinggan mo muna ako.”Umiling ako. Sawa na ako sa mga kasinungalingan niya. Tama
Chapter 39Cassandra’s POV“Ayun, pak. Nasabi na at bibigay at bibigay ka ding gaga ka eh,” saad ni Angel habang nakatingin sa aming dalawa ni Caleb.“Rupok mo bes! Jusko, nai-stress ako sa’yo!” ani niya bago hawakan ang noo niya at saka pinaypayan ang sarili niya. “Pero Caleb ha, huwag mo nang paiiyakin ‘yang kaibigan ko, nakakatamad mag-advice ng mag-advice tapos makikita ko, babalik at babalik sa’yo. Grabe!”Tumawa si Caleb. “Yes sir!”“Oh siya, aalis muna ako kasi may bibilhin ako diyan sa may bagong bukas na mall eh. Sale daw kasi. May ipapabili ka ba, Cassandra?” tanong niya at umiling naman ako.“Wala naman, mag-iingat ka.” Sabi ko.“Oo naman. Kayo muna dito sa Condo ko ha. Bantayan niyo. At isa pa, huwag kayong magpapapasok ng kun
Chapter 40Cassandra's POVSino ‘tong babaeng ‘to? At bakit nakaakbay si Caleb sa kaniya? Ano siya sa buhay ni Caleb? Magkaano-ano sila?Binuklat ko pa ang album. Napatitig ako sa litrato ni Caleb at ng babae. Nakakaakbay si Caleb sa babaeng ‘yun. Sigurado akong higit pa sa kaibigan ang relasyon nilang dalawa.Well, sino ba ang babaeng ito? Maganda siya, ang mga mata niya, ang matangos niyang ilong at ang kulay rosas niyang labi. Sigurado akong maraming lalaki ang magkakagusto dito—at isa na dun si Caleb.Napakaraming bagay at tanong ang pumapasok sa isipan ko. Alam kong wala akong karapatang sumbatan si Caleb sa kung sino man ang taong ‘to. Kung ex man niya ‘to, hindi ako magagalit sa kaniya kasi wala naman akong karapatan.Binuklat ko pa ng binuklat. Hindi ko maiwasang mamangha at the same time ay masaktan na din sa mga n
Chapter 41 Cassandra's POV “Who’s Lala?” tanong ko kay Caleb na siyang nagpatigil sa kaniya. Nakatingin lang siya sa mga mata ko. Hindi ko maiwasang kabahan. Kabahan sa mga maaari niyang sabihin at mga bagay na pwede kong 7malaman mula sa isasagot niya. Normal lang ba ‘to? Iyon ngang pagtatanong kay Caleb sa kung sino si Lala ay abot-langit na ang kaba ko. Ngayon pa kayang sasagutin niya ang tanong ko? Umayos siya ng pagkakaupo at saka humarap sa akin. “Si Lala? Gusto mo talaga siyang makilala?” tanong niya at tumango naman ako. “Si Lala... She’s my sister. She died 6 years ago. It was really hard for me, to accept the truth that she’s gone.” Aniya na nagpatigil sa akin. Napatungo ako. “I-I’m sorry,” ang tangi ko na lang nasabi. “Hindi ko naman sinasadya—” “Nah, that’s okay. Nakita mo ‘yung album ‘no?” tumango ako. “Sabi ko
Chapter 42 Jenivah's POV I took a deep breath after i put a make-up on my face. Lipstick, blush-on, eye liner and many more. I look around and i saw many passengers in this airplane. We are now flying to go back to Manila. We are from South Korea. Some passengers are sleeping while other are preparing for landing. "Ladies and gentlemen, on behalf of the crew I ask that you please direct your attention to the monitors above as we review the emergency procedures. There are six emergency exits on this aircraft. Take a minute to locate the exit closest to you. Note that the nearest exit may be behind you. Count the number of rows to this exit. Should the cabin experience sudden pressure loss, stay calm and listen for instructions from the cabin crew. Oxygen masks will drop down from abo
Chapter 43Jenivah's POVOccasionally, turbulence may occur during a flight. The seat belt sign will turn on and, in case of moderate to severe turbulence ahead, the flight crew will make a brief announcement. Flight crew make a brief announcement."Flight attendants and Cabin crews, please be seated."Shortly after the seat belt sign illuminates, announcement will be made."Ladies and gentlemen, the Captain has turned on the 'fasten seat belt sign'. We are now crossing a zone of turbulence. Please return your seat belts fastened. Thank You."
Chapter 44Jenivah's POVAgad akong sinalubong ng yakap nina mama sa bahay. Si Dan ay dala-dala ang mga gamit ko at tinutulungan siya ni Papa."Ang tagal mong nawala, na-miss ka namin ng sobra, Alam mo ba yun?"I smiled at them. "Of course. Na-miss ko din naman kayo. That's why i'm calling and updating you right?"Napailing si Mama sa sinabi ko. She was still pretty like before. Parang walang nagbago sa kaniya. I can asure that my father is always loving her like the first time he saw her. He's always telling us that."Asan ang pasalubong ko ate? May chocolate ka bang dala-dala?" masiglang tanong ng nakababata kong kapatid na si Kevin."Naku! Ikaw talagang bata ka, pasalubong agad iyang inaatupag mo. Hayaan mo nga munang makapagpahinga ang ate mo. Alam mo namang pagod yan sa biyahe tapos ganiyan na kaagad ang itatanong mo?" mahabang sambi
A/N: HI! THIS IS ME, THE AUTHOR OF THIS STORY. SALAMAT SA INYO, SA PAGBABASA NITONG STORY KONG ITO. I REALLY TREASURED THIS STORY DAHIL ITO ANG PINAKAMAHABA KONG STORY AS OF NOW AT SOBRANG TUWANG-TUWA AKO NA NATAPOS KO NA ITO AT SALAMAT NG MARAMI SA MGA MAGAGANDA NIYONG FEEDBACKS. NAGPAPASALAMAT AKO SA SUPORTA NG PINSAN KO, HAHA, SHOUT SA'YO AT SA MGA KAIBIGAN KO NA ANDIYAN SA TABI KO KAPAG NAHIHIRAPAN AKO KASI WALANG IDEA MINSAN. NGAYONG NATAPOS KO NA ITO, SANA AY MATUWA KAYO KASABAY NG PAGIGING MASAYA KO DAHIL SA WAKAS, MAY NAIBAHAGI NA NAMAN AKONG PANIBAGONG ISTORYA. MARAMING SALAMAT SA INYO, MAHAL KO KAYO!!💜 -Iamawriter Epilogue Catherine's POV When they say ‘Love’, ang unang pumapasok sa isip ko ay ang salitang ‘Sweetness’ at ‘Pain’. Bakit sweetness? Kasi kapag nagmam
Chapter 54Catherine's POV“Isa pa. Oh pak!” saad ng photographer.Ngayon ang photoshoot namin ni Lukas para sa kasal namin. Damn, i can’t wait. It feels like the best day of my life. Hindi na ako makapaghintay na maikasal sa kaniya at mapag-isa ang puso naming dalawa.Hinawakan ni Lukas ang bewang ko. Kaagad na kumalabog ang puso ko dahil sa mga hawak niya. Suot ko ngayon ang kulay pulang gown na napakahaba habang siya ay naka tuxedo. Argh! He’s so hot. Hindi ko akalaing magiging hot siya kagaya nito.“Okay, one more. One more. Oh, pak! Good shot!” sabi ng baklang photographer sa amin.Nakailang shot na din kami. Mula sa garden, sa pond at kung saan-saan pa. Akala ko nung una, madali at mabilis lang pero hindi pala. Ang dami kong susuotin.“Okay, this is enough for today. Ang gaganda ng mga kuha. Grabe, excited na ako para sa kasal ninyo.” Wika ni Bading.&nbs
Chapter 53Catherine's POV“Sinabi ko naman sa’yo, ako na ang maglilinis nitong kalat namin.” Sabi ni Lukas habang pinupulot ang mga bote.Kanina pang umalis ang mga kaibigan niya. Si Fiona ang nagmaneho ng van. Hindi naman sila gaanong nalasing dahil alam nilang may pupuntahan sila bukas.“Hindi, ayos lang. Ikaw, magpahinga ka na kaya? May pupuntahan ka pa bukas kasama sila, di’ba?” saad ko habang pinupunasan ang lamesa.“Tayo, Catherine. Tayo. Kasama ka bukas. Ayokong mag-isa dun dahil siguradong kasama din nila ang mga shota nila eh. Ikaw, sasama ka sa akin. Shita kita eh.” Saad pa niya.Agad na namula ang pisngi ko nang tawagin niya akong shota niya. Bakit ba ako kinikilig? Hayst.“S-Sige. Tapos na din ‘to, maglilinis lang ako ng katawan tas matutulog na tayo.”“Hindi ka ba gutom?” tanong niya at umiling naman ako. &nbs
Chapter 52Catherine's POVIsang linggo na ang lumipas simula nang sabihin sa akin na nakatakda akong ikasal kay Lukas. Jusko Lord, oo nga po at gwapo, mayaman, ‘di ko lang sure kung mabait, si Lukas pero ba’t naman kasal kaagad?Sinabi din nila sa akin na sa bahay ni Lukas ako mamamalagi at titira. In fairness, ang laki ng bahay NIYA. Yes, yes, yes! Niya, sa kaniya. Gara, may pabagay kaagad. Well, mayaman naman di Lukas eh.“Hey honeybunch. Anong gusto mong kainin para mamaya?” tanong sa akin ni Lukas. Simula nang maging kami ay honeybunch na ang tawag niya sa akin. Kairita ‘tong lalaking ‘to.“Anong honeybunch? Sapakin kita eh.” Sabi ko sa kaniya bago siya pandilatan ng mga mata. Naupo naman siya sa tabi ko.“Hindi mo pa ako sinasagot, nasa sapak ka na kaagad. May gusto ka bang kainin?”“Para sa hapunan?” tanong ko at tumango naman si
Chapter 51Catherine's POVHalos iisang oras pa lang ata akong nakakaidlip nang biglang may kumatok sa pinto ng kwarto ko. Sino naman kaya ang kakatok? Bakit may kakatok sa pinto ng kwarto ko eh—teka, tapos na ba ang party sa baba?Tumingin ako sa sarili ko, ganun pa din ang suot ko habang yakap-yakap ang blazer ni Lukas. Kaagad ko itong inilayo sa akin. Damn, bakit ko ba ‘yun yakap-yakap? Sino bang naglagay nito sa akin at yakap ko ‘to?“Sino ‘yan?” tanong ko saka mabilis na inayos at sinuklay ang buhok kong saburang dahil sa pagtulog ko. Bwisit. Bakit ba kasi ako nakatulog? Hindi ko man lang ‘yun napansin.“Hey, Catherine. Bilisan mo diyan, may ipapakilala kami ng papa mo, mahalaga ‘to.” Sigaw ni mama.“Inaantok na ako ma, hindi ba pwedeng bukas na lang?” tanong ko para makalusot.
Chapter 50Catherine's POVIsinara ko ang libro ko bago ito ilagay sa lalagyan.“Hannah? Andiyan na ang mga bisita sa labas. Tama na muna ‘yang pagbabasa mo. Ipagpabukas mo na ‘yan.” Sabi ni mama mula sa labas ng pintuan ko.“Opo ma, papariyan na po.” Wika ko. “Nag-aayos lang po.” Dagdag ko pa.Guminhawa ang pakiramdam ko nang marinig ko ang mga yabag ng sapatos niya pababa ng hagdan. Pumunta na ako sa tapat ng salamin para tingnan ang sarili ko. Nang masiguro kong ayos na ang lahat, pati na din ang gown na supt ko ay lumabas na ako.Bumungad sa akin ang mga ilaw at ang mga mayayamang kaibigan ng mga kaibigan ko. Andito din ang mga kamag-anak namin na galing pa sa ibang bansa.“Oh, andiyan na pala si Catharina. Dalaga ka na, hija.” Wika ni ninang saka ako hinalikan sa pisngi.
Chapter 49Jenivah's POV"Aalis na po kami," paalam ni Dan kina Tata Dodong at Papa habang tumatayo. Lumapit siya sa akin at saka umakbay. "May pupuntahan pa po kasi kami eh." wika niya sabay kindat sa akin. Kaagad naman na nangunot ang noo ko sa inasta niya.Anong meron?Biglang nagtawanan ang mga tao dito kaya mas lalo akong nagtaka. May ihinagis si Ray kay Dan na maliit na bagay at hindi ko naman kaagad 'yun napagtanto kung ano.Kahon?"Sige na. Ang anak ko ha," wika ni Papa kay Dan. "Opo, ako pong bahala sa kaniya." saad naman ni Dan saka ngumiti ng napaka-pakalapad.Okay, this is awkward.Nakaakbay lang sa akin si Dan hanggang sa makarating kami sa kotse niya. Ibinigay ko kay Papa kanina ang susi ng kotse at siya na lang daw ang magmamaneho nun kaya hindi na ako umalma pa.“Hey, Bakit b
Chapter 48Jenivah's POVMabuti na lang at andito ako sa Batangas, hindi masyadong traffic. Mama gave me the adress, malapit lang naman pala dahil sa Anilao lang yun. Andun kasi si Tata Dodong.I smiled when I realized I was close to Anilao. I could already see the beautiful trees as I got closer and closer. I winced when the car I was using suddenly went crazy."What the fuck?" I tried to start the car again because the engine might have just moved but no, I think there was something wrong!I've tried this many times but it really doesn't want to work. I got out of the car and looked at the engine. Smoke immediately greeted me, luckily I was able to get away before the smoke ate me."Gago ngayon pa talaga nasiraan?" napatampal ako sa noo ko at saka napailing. Malapit na ako eh, tapos biglang nangyari 'to? "How lucky i am?" i murmured.Me
Chapter 47Jenivah's POVAgad akong napabangon nang wala akong Dan na nadatnan sa tabi ko. Sisikat pa lang ang araw. Tiningnan ko ang paligid at wala pa din siya sa kwarto ko. Nagtungo na lamang ako sa banyo at nagsimulang mag-toothbrush.Nang makalabas ako ay nakahinga ako ng maluwag nang madatnan sa terrace ng bahay si Dan at si Papa. Nagkakape sila habang nag-uusap. They look so happy, aren't they?Nasa kusina si mama at busy sa cellphone niya. Mabuti na lamang at nakapagpakabit kami ng wifi nung isang buwan para hindi na sila mahirapan ni papa na mag free data. Palagi na lang sila nagtitiis at pana'y din ang gastos ng mga ito sa pagpapa-load.