LOGINShare
9. เกลียดตัวกินไข่...เกลียดปลาไหล....แต่อยากกินเธอ
Last Updated:
2025-04-03 11:47:129. เกลียดตัวกินไข่...เกลียดปลาไหล....แต่อยากกินเธอ
ทั้งๆที่เพิ่งจะได้นอนตอนตีห้า แต่ตีห้าครึ่งฉันก็ลุกมาที่ห้องครัวเพราะตอนที่อยู่กับแม่ฉันก็ตื่นตีสี่มาช่วยแม่ทำกับข้าวขายอยู่แล้ว แม่พั้นซ์กับแม่บ้านกำลังช่วยกันทำกับข้าวเพื่อเตรียมใส่บาตรตอนเช้า
“หนูดาวรีบตื่นทำไมลูก แม่ว่าอีกเดี๋ยวจะให้แม่บ้านไปปลุก”
“ดาวอยากมาช่วยทำกับข้าวค่ะ” ฉันมองไปรอบๆห้องครัว แม่บ้านกำลังตักข้าวสวยลงในภาชนะสีเงินและตักแกงใส่ถุงร้อน
“ลูกสะใภ้แม่นี่ช่างขยันจริงๆ แต่หนูดาวไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดไทยที่เตรียมไว้ในตู้ดีกว่าจ้ะ อ้อ..อย่าลืมปลุกซายน์ด้วยนะ วันแรกที่ใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน ทำบุญร่วมชาติใส่บาตรร่วมขันจะได้ใช้ชีวิตคู่นานๆ ไม่มีมารมาผจญ” แม่พั้นซ์เน้นคำว่ามารผจญชัดเจน ฉันไม่ค่อยเข้าใจความหมายเท่าไหร่ ตอนนี้ฉันภาวนาขอแค่หาเงินห้าล้านมาคืนพี่ซายน์ จะได้ออกจากชีวิตพี่ซายน์เร็วๆเท่านั้นเอง ฉันเดินย้อนกลับมาที่ห้องนอน ร่างสูงกำลังนอนหลับสนิท เสียงหายใจดังสม่ำเสมอ ฉันเผลอมองร่างขาวเนียนที่โผล่พ้นผ้าห่มอย่างเผลอไผล ใบหน้าเรียวได้รูปดวงตาที่ปิดสนิทล้อมกรอบด้วยขนตาหนาเป็นแพ จมูกโด่งเป็นสันรับกับใบหน้า ริมฝีปากบางระเรื่อ พี่ซายน์เหมือนรูปสลักมากกว่าจะเป็นคนจริงๆ ฉันยังจำวันแรกที่ได้เจอกับพี่ซายน์ได้ดี เมื่อครั้งที่ฉันมาค้างบ้านพายในช่วงปิดเทอมที่แล้ว
“พายฉันไม่ไปได้มั้ยอ่ะ ฉันรออยู่ที่บ้านดีกว่า” ยัยพายชวนฉันเอาอาหารเช้าไปส่งพี่ชายฝาแฝดที่โรงพยาบาล ฉันรู้สึกประหม่าที่จะต้องไปเจอพี่ชายเพื่อน
“ทำไมอ่ะแก พี่ชายฉันใจดีนะ เสียดายแค่ไม่ค่อยยิ้ม”
“ก็นั่นแหละ ฉันรอที่บ้านดีกว่า”
“ไปๆแก อย่าเรื่องมาก พี่ชายฉันหล่อมาก” ยัยพายเน้นคำว่ามาก จนฉันชักอยากจะเห็นจะหล่อสักแค่ไหนกันเชียว ยัยพายพาฉันเดินเข้าไปในโรงพยาบาล พอถึงห้องพักแพทย์นางก็โทรหาพี่ชาย ร่างสูงผิวขาวจัดในชุดเสื้อกาวน์แขนสั้นเดินออกมายืนตรงหน้า ฉันมองใบหน้าเรียวได้รูปดวงตาสีเข้มอย่างตกตะลึง
“พี่ซายน์แม่ฝากมาให้ เออนี่เพื่อนพายชื่อดาว ชื่อจริงเดือนเด่นเป็นสง่า อลังการมะ” ยัยดาวหัวเราะเบาๆ ชื่อจริงฉันใครได้ยินครั้งแรกก็ขำทุกคนเพราะมันทั้งยาวทั้งดูลิเก
“อือ พี่ไปก่อนนะจะไปราวน์วอร์ด” พี่ซายน์มองหน้าฉันแค่แว่บเดียว รับกล่องข้าวกับยัยพายแล้วก็เดินจากไป นั่นเป็นครั้งแรกที่ฉันได้เจอกับเขา ครั้งที่สองฉันเป็นขอตามยัยพายมาโรงพยาบาลโดยไม่อิดออดเหมือนครั้งแรก แค่ได้เห็นร่างสูงในชุดกาวน์แขนสั้นกำลังเดินราวน์วอร์ดผู้ป่วย หัวใจฉันก็พองโตอย่างมีความสุข พี่ซายน์เป็นผู้ชายที่สมบูรณ์แบบทั้งหน้าตา ความฉลาดและฐานะ ทั้งๆที่ชื่อของฉันคือดวงดาวที่อยู่บนฟ้า แต่คนที่เป็นดวงดาวคือพี่ซายน์ ไขว่คว้าให้ตายก็ไม่อาจเอื้อมถึง ฉันมันเป็นแค่ดินเท่านั้น แค่ได้มองดวงดาวดวงนั้นก็เพียงพอแล้วสำหรับฉัน....
“พี่ซายน์คะ ตื่นใส่บาตรค่ะ” ฉันเขย่าตัวพี่ซายน์เบาๆ
“พี่พลอย ซายน์เหนื่อยของีบอีกสิบนาที” ร่างสูงงึมงำในลำคอ พี่พลอยอีกแล้ว? ฉันเริ่มสงสัยว่าพี่พลอยที่พี่ซายน์พูดถึงจะไม่ใช่พลอยใสแบบที่ยัยพายบอกแน่นอน หรือว่าพี่พลอยจะเป็นคนรักของพี่ซายน์กันนะ
“แม่พั้นซ์ให้ปลุกพี่ซายน์ไปใส่บาตรค่ะ” ฉันปรับเสียงให้ดังขึ้นอีกนิด ถ้าพี่ซายน์ไม่ตื่นฉันจะปล่อยให้เขานอนโดยไม่รบกวนอีก ส่วนเรื่องใส่บาตรฉันคงบอกแม่พั้นซ์ไปตามตรงว่าพี่ซายน์เหนื่อยมากยังนอนไม่ตื่น คนเป็นหมอเวลานอนสำคัญที่สุดเชื่อว่าแม่พั้นซ์คงจะเข้าใจ เสียงเคาะประตูดังขึ้น ฉันเดินไปเปิดประตู ยัยพายทำหน้าง่วงๆอ้าปากหาวหวอดๆ แทบจะหลับตาเดินเข้ามาในห้อง
“พี่ซายน์ตื่นเดี๋ยวนี้ แม่บอกว่าถ้าไม่ลงไปใส่บาตร มรดกทั้งหมดจะตกเป็นของพายกับดาวแต่เพียงสองคน” ยัยพายร้องตะโกนใส่หูพี่ชาย พี่ซายน์ค่อยๆลืมตาขึ้นมา
“เสียงยังกะนกหวีด ปลุกกันดีๆก็ได้ สงสารไอ้ฟินนี่ได้แฟนหรือนกแก้วก็ไม่รู้”
“ไม่ต้องมาสงสารคนอื่นเลย รีบตื่นไม่งั้นแม่จะตัดหางปล่อยวัดแล้ว พระกำลังจะมา” พี่ซายน์หันมามองฉันแว่บนึงก่อนจะหันไปถามน้องสาว
“พี่ต้องใส่ชุดอะไร”
“ชุดคนสวนมั้งคะ ดูเจ้าสาวสิชุดไทยซะขนาดนั้น คนถามโชว์โง่หรือยังไง” บางทีก็อิจฉายัยพายที่สามารถต่อปากต่อคำกับพี่ชายโดยที่ร่างสูงไม่ได้แสดงสีหน้าไม่พอใจเหมือนพูดกับฉัน
“โน่นชุดของพี่ ยัยดาวรีดเตรียมไว้ให้เรียบร้อยในตู้เสื้อผ้า หัดสังเกตมั่งเพื่อนพายดีซะขนาดนี้ ไม่น่าต้องมาได้กับคนอย่างพี่เลย” ยัยพายถอนหายใจทำหน้าหงุดหงิด พี่ซายน์ยกยิ้มที่มุมปากแล้วหันมามองฉัน
“นั่นสิคะ คนอย่างพี่จะไปดีอะไร แค่หล่อรวยมีเงินให้ตั้งหลายร้อยล้าน” เขาเน้นคำว่าร้อยล้านชัดเจน ฉันหรุบตาต่ำไม่กล้ามองหน้าเจ้าบ่าวจำยอม
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว คนชั่วๆอย่างพี่ควรจะทำบุญตักบาตรซะมั่ง สัมภเวสีจะได้ออกจากชีวิตซะที”
“จริงด้วย สัมภเวสีแถวนี้จะได้ไปพ้นๆ พี่รีบแต่งตัวดีกว่าเผื่อผลบุญจะหนุนให้พี่หลุดพ้นซะที” พี่ซายน์หัวเราะในลำคอ ฉันรู้ได้ทันทีว่าทุกประโยคเขาหมายถึงฉัน ฉันกลืนก้อนสะอื้นลงคอด้วยความน้อยใจ
“แกเป็นอะไรทำไมทำหน้าเหมือนจะร้องไห้” ฉันคงแสดงออกทางสีหน้ามากเกินไปจึงฝืนยิ้ม
“ไม่ได้เป็นอะไร เดี๋ยวเราไปรอข้างล่างดีไหม?” ฉันชวนยัยพายลงไปรอใส่บาตรที่หน้าบ้าน พี่ซายน์มาถึงตอนที่พระเกือบจะมาถึงหน้าบ้านพอดี ร่างสูงอยู่ในเสื้อเชิร์ตแขนยาวกางเกงสแลคสีดำ
“พ่อคุณนายตื่นสาย เกือบมาไม่ทันพระ” แม่พั้นซ์ดุลูกชายเบาๆ
“แม่อ่ะก็ซายน์เหนื่อยเพิ่งได้นอนตอนตีห้า” ลูกชายคนเดียวโอดครวญ
“ทำอะไรอยู่นอนตั้งตีห้า” ยัยพายหันมาถามฉันเบาๆ ฉันหน้าแดงวางสีหน้าไม่ถูก จะบอกใครได้ยังไงว่าพี่ซายน์ทำเรื่องแบบนั้นทั้งคืนทำไปทั้งๆที่เกลียดฉัน เขาตั้งใจจะทำให้ฉันทนไม่ไหวและออกไปจากชีวิตเขา
“เล่านิทานชาดกมั้ง” พี่ซายน์พูดกับน้องสาวอย่างกวนๆ
“อย่างพี่เหรอจะเล่านิทานชาดกเปลี่ยนจากนิทานชาดกเป็นนิทานลามกน่าจะเหมาะกว่า”น้องสาวแลบลิ้นอย่างรู้ทัน
“เราน่าจะเหมาะเป็นเจ้ากรรมนายเวรมากกว่าน้องสาวพี่ ต่อปากต่อคำจนไม่เคารพพี่เลยนะ”
“เกิดก่อนแค่นาทีเดียวเอง นี่ให้เกียรติเรียกพี่ก็บุญนักหนาแล้วนะ” ยัยพายยังไม่ยอมหยุด
“โอ้ย ปวดหัวเลิกเถียงกันซะที ถ้ารู้ว่าโตขึ้นมาจะกัดกันขนาดนี้ แม่จะเอาตระกร้อครอบปากตั้งแต่เด็กๆทั้งคู่เลย” แม่พั้นซ์กุมขมับเหมือนจะปวดหัวจริงๆ จนพระเดินมาถึงหน้าบ้าน
“ซายน์จับมือน้องตอนใส่บาตร วันนี้เป็นการเริ่มใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน แม่ขอให้ลูกๆทั้งสองอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข”
พี่ซายน์เดินมาซ้อนตัวฉันมือหนาจับมือฉันที่จับทัพพีตักข้าวตามคำสั่งของผู้เป็นแม่ ลมหายใจอุ่นๆของร่างสูงเป่ารดที่ซอกคอของฉันจนฉันรู้สึกประหม่าหัวใจฉันเต้นรัว มือที่กำลังใส่บาตรสั่นเล็กน้อย พอใส่บาตรเรียบร้อยฉันจึงช่วยแม่บ้านเก็บของแล้วขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอน ส่วนพี่ซายน์ขึ้นมานอนก่อนหน้านั้นแล้ว...พอฉันเดินเข้ามาในห้องพี่ซายน์ก็ลืมตาขึ้น
“ขึ้นมาบนเตียง..” เป็นประโยคคำสั่งสั้นๆ ที่ฉันต้องทำตามอย่างเสียไม่ได้...
Sine talks
พอเห็นร่างบางเข้ามาในห้องผมก็นึกอยากแกล้งขึ้นมาซะอย่างนั้น ทำไมความต้องการทางร่างกายมันพุ่งสูงตลอดก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ตอนมีอะไรกับหมอพลอยแค่ครั้งเดียวก็ไม่นึกอยากทำอีก
“ขึ้นมาบนเตียง..” น้องดาวเดินเข้ามานั่งบนเตียงอย่างกล้าๆกลัวๆ
“พี่ซายน์ไม่เหนื่อยเหรอคะ? ดาวกลัวพี่ซายน์จะเหนื่อย..” ผมปิดปากเธอด้วยปากตัวเองทันที เหนื่อยอะไรกันผมยังมีแรงอีกเยอะ..ทนได้ก็ทนไป..ถ้าจะเปรียบกับสุภาษิตโบราณ คงต้องบอกว่าเกลียดตัวกินไข่...เกลียดปลาไหล....แต่อยากกินเธอ..
Related chapters
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 10. แสดงตัวตน
10. แสดงตัวตน“ซายน์ นี่จะไปทำงานแล้วเหรอ?” แม่พั้นซ์พูดขึ้นเสียงดังและแสดงสีหน้าไม่พอใจเมื่อเห็นลูกชายคนโตใส่ชุดเสื้อกาวน์พร้อมไปปฏิบัติงาน หมอหนุ่มบอกทุกคนว่าเขาลาห้าวันแต่เพิ่งใช้สิทธิ์วันลาวันแรกไปกับงานแต่งงานวันที่สองพอใส่บาตรเสร็จ นอกจากทำเรื่องอย่างว่าร่างสูงก็เอาแต่นอน ข้าวปลาแทบไม่ค่อยแตะ เช้าวันที่สามก็ขอออกไปทำงานทันที“ครับ..”หมอซายน์ตอบสั้นๆ“แม่โทรบอกแม่บ้านทำความสะอาดบ้านพักที่หัวหินให้แล้วนะ” แม่พั้นซ์เสนอให้เราไปฮันนีมูนที่บ้านพักตากอากาศของครอบครัวที่หัวหิน หลังจากงานแต่งงานเสร็จสิ้นแต่ทว่าฉันกลับรู้สึกโล่งใจที่ไม่ได้อยู่กับพี่ซายน์สองต่อสองที่หัวหิน ขนาดอยู่ที่บ้านมีคนอยู่ด้วยตั้งหลายคน เขายังจ้องที่จะรังแกฉัน ถ้าอยู่กันตามลำพังฉันอาจจะไม่มีชีวิตรอดกลับมาก็เป็นได้“ซายน์ไม่อยากไป อยากไปทำงาน ใครอยากไปก็ไปคนเดียว” พี่ซายน์หันมามองฉันแล้วยกยิ้มที่มุมปาก ดวงตาสีเข้มคู่นั้นไม่เคยมองฉันด้วยความรู้สึกที่ดีอยู่แล้ว“รีบไปทำงานอยากไปเจอใครรึเปล่า?” ยัยพายตวัดสายตามองพี่ชายคนเดียวอย่างไม่พอใจ พี่ซายน์นิ่งไปนิดนึงก่อนจะไหวไหล่อย่างไม่ใส่ใจ“ก็ต้องไปเจอคนไข้สิ คิดว่าพี่อยากเจ
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 11. คนดีที่เธอ (ไม่) รัก
11. คนดีที่เธอ (ไม่) รัก“สวัสดีค่ะพี่หมอตาม ดาวนะคะ” ฉันกรอกเสียงไปตามสาย[ ครับน้องดาว ]“ดาวอยากจะรบกวนพี่หมอตาม ช่วยไลน์ตารางเข้าเวรของพี่ซายน์ให้ดาวด้วยค่ะ” ในเมื่อฉันรับปากแม่พั้นซ์กับยัยพายว่าจะดูแลและช่วยพี่ซายน์ให้รอดพ้นจากการปีนต้นงิ้ว ฉันจึงคิดแผนการคร่าวๆในใจ[ ได้ครับน้องดาว ]ฉันได้ยินจากยัยพายมาว่าพี่หมอตามเป็นสายให้แม่พั้นซ์อยู่แล้ว จึงส่งข้อมูลที่ฉันต้องการให้โดยไม่ถามอะไรมากความ ไม่ถึงสองนาทีตารางเวรพี่ซายน์ก็ถูกส่งเข้ามาในไลน์ของฉัน วันนี้พี่ซายน์ไม่มีเวรดึกเลิกงานสี่โมงเย็นโดยประมาณ ตั้งแต่ที่ย้ายมาบ้านใหม่พี่ซายน์ยังไม่ได้กลับบ้านเลย เขาเข้าเวรดึกติดกันสองวันแล้ว ฉันตื่นแต่เช้าเพื่อทำอาหารเอาไปให้พี่ซายน์ที่โรงพยาบาลโดยฝากไปกับพี่หมอตาม จากนั้นฉันก็ทำความสะอาดห้องนอน ซักผ้าและงานบ้านอื่นๆ“คุณดาวไม่ต้องทำก็ได้ค่ะ เดี๋ยวป้าทำเอง” ป้าสมใจทำหน้าลำบากใจเมื่อเห็นฉันทำงานบ้านแทบจะทุกอย่างด้วยตัวเอง“ไม่เป็นไรค่ะป้าสมใจ ดาวอยู่บ้านเฉยๆ เหงาน่ะค่ะ” อยู่ที่บ้านฉันก็ตื่นแต่เช้าทำงานบ้านเป็นประจำอยู่แล้ว พอให้อยู่บ้านเฉยๆจึงไม่ค่อยชิน อาหารทุกอย่างที่เอาไปให้พี่ซายน์ที่โรงพย
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 12. ทำดีให้ตายก็ไม่มีวันได้ใจ
12. ทำดีให้ตายก็ไม่มีวันได้ใจฉันลืมตาขึ้นมาในความมืด มือควานหาโทรศัพท์มือถือที่วางไว้ที่โต๊ะข้างหัวเตียง พอฉันขยับตัวร่างหนาที่กอดฉันอยู่ก็ขยับตาม“จะไปไหน?” เสียงทุ้มงึมงำฉันไม่แน่ใจว่าพี่ซายน์ตื่นแล้วหรือแค่ละเมอ“ดาวจะลงไปข้างล่างค่ะ” ตอนนี้น่าจะราวๆตีห้าแล้ว ฉันต้องทำอาหารเช้าให้พี่ซายน์ทานก่อนไปทำงาน“ไม่ต้องไป” เป็นประโยคคำสั่งและฉันก็ต้องทำตาม ฉันล้มตัวลงไปบนเตียงอีกครั้ง มือหนากอดเอวฉันไว้แน่น ศีรษะทุยได้รูปเข้าซุกมาตรงซอกคอของฉัน เพียงไม่นานพี่ซายน์ก็หลับสนิทเสียงหายใจของเขาดังสม่ำเสมอ บางทีตอนนี้อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ฉันมีความสุขที่สุด เป็นช่วงเวลาที่พี่ซายน์ไม่ได้ดูถูกเหยียดหยามฉันด้วยคำพูด สายตาหรือการกระทำ ฉันเผลอใช้สองมือโอบรอบตัวของเขาและยังลืมตัวจรดริมฝีปากที่แก้มพี่ซายน์เบาๆ“ดาวรักพี่ซายน์นะคะ” ฉันค่อยๆ ดันร่างหนาออกอย่างเบามือและออกจากห้องนอนเพื่อลงไปทำอาหารเช้าป้าสมใจกับน้องมิ้นท์กำลังเตรียมของสดและล้างผักที่ฉันได้บอกไว้เมื่อตอนเย็น“คุณดาวไม่ต้องลงมาทำกับข้าวก็ได้นะคะ คุณหมอนานๆทีได้มาค้างที่บ้าน” ป้าสมใจพูดยิ้มๆ ฉันรู้สึกว่าหน้าตัวเองร้อนวูบวาบเพราะเมื่อคืนที่ฉัน
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 13. สายลับจับชู้ (1)
13. สายลับจับชู้ (1)วันนี้พี่ซายน์เข้าเวรดึก ฉันจึงขนอุปกรณ์และเสื้อผ้าที่ซื้อแบบขายส่งราคาถูกมาขายที่ตลาดนัดโต้รุ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้าน ตอนออกมาฉันดูทางหนีทีไล่เป็นอย่างดี ห้องป้าสมใจกับน้องมิ้นท์ปิดไฟมืดสนิทแล้ว รับรองว่าไม่มีใครรู้ว่าฉันออกมาขายเสื้อผ้าแน่นอน ฉันทำการตั้งร้านในพื้นที่ว่างที่ได้ติดต่อเช่ากับเจ้าของตลาดที่คิดค่าเช่าเป็นรายวันเสื้อผ้าที่เลือกมาขายก็เป็นเสื้อผ้าที่สาวๆทำงานออฟฟิสน่าจะชอบ มีกระโปรงทรงเอสีต่างๆ เสื้อเชิร์ตใส่ทำงานและเสื้อแฟชั่นใส่เที่ยวก็ได้ใส่ทำงานก็ดี“พี่คะ เสื้อตัวนี้ราคาเท่าไหร่คะ” ผู้หญิงน่าจะอายุราวๆยี่สิบ สวมชุดนักศึกษาเอ่ยถามพลางจับเสื้อแฟชั่นแขนยาวด้วยความสนใจ“ตัวนี้ร้อยเก้าเก้าค่ะ มีหลายสีนะคะ” ฉันชี้ชวนให้น้องศึกษาดูสีอื่นด้วยเพื่อประกอบการตัดสินใจ“แพงอ่า ร้อยเจ็ดสิบได้มั้ยคะ” เสื้อตัวนี้ฉันรับมาก็ตัวละร้อยสามสิบแล้ว ถ้าขายราคานี้ได้กำไรสี่สิบบาทเอง“เสื้อแบบนี้พี่รับมาแพง ร้อยแปดสิบละกันค่ะ” วิญญาณแม่ค้าชักจะเข้าสิงขึ้นมา“ร้อยเจ็บห้านะคะ พี่สาวคนสวย” น้องศึกษาทำตาวิ้งๆ ติดจะอ้อน“ก็ได้ค่ะ” ฉันปลดเสื้อออกมาจากไม้แขวนเอาใส่ถุงพลาสติกส่งใ
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 14. สายลับจับชู้ (2)
14. สายลับจับชู้ (2)Sine talksผมตื่นขึ้นมาตอนเช้าก็ไม่เห็นร่างเล็กที่นอนข้างๆแล้ว ป้าสมใจเป็นคนมาปลุกผม“คุณดาวล่ะป้า”“คุณดาวไปทำธุระบ้านคุณพั้นซ์ค่ะ” ป้าสมใจบอกแค่นั้น ในใจก็รู้สึกผิดที่ทำรุนแรงกับน้องดาวเมื่อคืน ผมรีบอาบน้ำกินข้าวและไปทำงาน พอมาถึงวอร์ดผู้ป่วย ไอ้หมอตามก็เดินเข้ามาทัก“ไอ้ซายน์ เมื่อคืนมึงกลับบ้านเหรอ กูไปหาที่ห้องพัก พยาบาลว่ามึงกลับไปตอนตีหนึ่ง” ไอ้หมอตามพูดด้วยน้ำเสียงปกติ แต่ใจผมมันไม่ปกติผมมองมันด้วยความหงุดหงิด“โชคดีที่กูกลับไป เลยได้เห็นอะไรดีๆ”“เห็นอะไรวะ เล่ากูฟังบ้างสิ” มันทำสายตาวิบวับด้วยความอยากรู้เหมือนเคย ผมกลับไม่ชอบอยากจะต่อยหน้ามันให้คว่ำเพราะเหตุผลอะไรก็ยังไม่รู้“กูมีเรื่องปรึกษามึง” ผมจ้องหน้ามัน“เรื่องอะไรวะ”“กูจะฟ้องหย่าดาว”“ห๊ะ!!” มันทำหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ผมพูด“เมียกูมีชู้” ผมเน้นคำว่าชู้และมองลึกเข้าไปในดวงตาของมัน แต่ไอ้ตามเก็บความรู้สึกเก่งมากมันไม่แสดงพิรุธอะไรออกมาเลย“ถ้ามึงไม่มีหลักฐาน น้องดาวอาจจะฟ้องกลับมึงข้อหาหมิ่นประมาทก็ได้นะ กูว่ามึงใจเย็นๆ ไปกินยาเม็ดไม่เขย่าขวดหรือยังไง” มันตบไหล่ผมเบาๆ“กูกำลังจะรวบรวมหลั
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 15. การเตือนครั้งที่หนึ่ง
15. การเตือนครั้งที่หนึ่งเพล้ง!! เสียงจานกระเบื้องที่ฉันกำลังถือ อยู่ๆ มันก็ร่วงไปจากมือ แตกกระจายเต็มพื้น“หนูดาว ถอยมาค่ะเดี๋ยวป้าจะกวาดเศษจาน ประเดี๋ยวจะเผลอเหยียบ” ป้าสมใจเดินไปคว้าไม้กวาดกับที่ตักผงออกมาเพื่อจัดการทำความสะอาดพื้นที่เต็มไปด้วยเศษกระเบื้อง วันนี้ตั้งแต่เช้าฉันรู้สึกใจคอไม่ค่อยดีเหมือนจะเป็นลางบอกเหตุอะไรอย่างที่โบราณท่านว่าหรือเปล่านะ ฉันเตรียมอาหารกลางวันอันประกอบด้วยผัดยอดฟักแม้วหมูสับ ยำคะน้ากุ้งสด ของหวานเป็นมันเชื่อมและมีผลไม้อย่างมะละกอสุกและแอปเปิ้ลที่หั่นเป็นชิ้นพอดีคำ พอเตรียมอาหารเสร็จฉันก็เอาสัมภาระขึ้นรถ ระหว่างที่เดินผ่านห้องรับแขก รูปของพี่ซายน์ก็ตกลงมาจากตู้โชว์กรอบกระจกแตกละเอียด ฉันก้มลงไปเก็บรูปนั้น ภาพของหมอหนุ่มรับปริญญา ดวงตาสีเข้มคู่นั้นไม่มีรอยยิ้มแต่ทว่า..กลับดูหล่อเหลาในสายตาของฉันฉันมองภาพนั้นอย่างเคลิบเคลิ้ม“พี่ดาว ทำอะไรคะ” น้องมิ้นท์เดินเข้ามาแบบไม่ให้สุ้มให้เสียง ด้วยความตกใจฉันเผลอจับกรอบรูปที่แตกนั้นเป็นผลให้กรอบกระจกที่แตกบาดเข้ากับนิ้วเป็นแผลลึก“อู้ยยย!!” ฉันเผลอสูดปากด้วยความเจ็บ เลือดไหลออกมาราวกับท่อประปาแตก“พี่ดาวกดแผลไว้ก่
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 16. ฉันจะปกป้องเธอด้วยชีวิต (1)
16. ฉันจะปกป้องเธอด้วยชีวิต (1) Sine talksในห้องตรวจผู้ป่วยนอกหรือ OPD คนไข้นับสิบนับร้อยหลังจากซักประวัติ ชั่งน้ำหนัก วัดความดันแล้ว จึงนั่งรอคิวตรวจอยู่บริเวณด้านนอก ตั้งแต่กินข้าวเช้ากับน้องดาวที่บ้านตอนเช้ามื้อเที่ยงก็ยังไม่มีอะไรตกถึงท้องสักนิด แต่ปกติแล้วก่อนหน้าที่จะไม่มีน้องดาวผมก็กินอาหารไม่เป็นเวลาอยู่แล้วบางครั้งอยู่ห้องผ่าตัดลากยาวหลายชั่วโมง ได้กินข้าวมื้อเดียวก็มี พอมีน้องดาวผมก็ได้กินอาหารครบทั้งสามมื้อ มันทำให้ผมเปลี่ยนนิสัยที่กินข้าวไม่ตรงเวลาและบางทีเป็นขนมปังหรืออาหารขยะง่ายๆตามที่จะมีในเวลานั้น ได้กินอาหารครบตามหลักห้าหมู่และค่อนข้างจะตรงเวลามากขึ้นหรือถ้าไม่สามารถกินให้ตรงเวลาได้ก็ยังมีเสบียงวางไว้ที่ห้องพักแพทย์เสมอ ผมนั่งมองโทรศัพท์แทบจะตลอดเวลา ในหัวมีแต่ภาพของน้องดาวที่หมดสติอยู่บนเตียงคนไข้ในห้องฉุกเฉิน“เด็กชายปิติ แรกแย้ม คิวที่สิบเอ็ดค่ะ” พยาบาลหน้าห้องตรวจเรียก เด็กชายวัยสิบขวบเดินเข้ามานั่งตรงหน้าพร้อมกับผู้เป็นแม่“หนูเป็นอะไรมาครับ”“ปวดหัว ไอ กลืนน้ำลายแล้วเจ็บคอค่ะคุณหมอ” คุณแม่ตอบแทนและหนูน้อยก็ไ
Last Updated : 2025-04-03You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 17. ฉันจะปกป้องเธอด้วยชีวิต (2)
17. ฉันจะปกป้องเธอด้วยชีวิต (2)รถกู้ภัยและรถพยาบาลมาถึงในเวลาไล่เลี่ยกัน เจ้าหน้าที่กู้ภัยใช้เครื่องตัดถ่างเข้าให้การช่วยเหลือฉันกับพี่ซายน์ ร่างสูงยังนอนไม่ได้สติ แต่เจ้าหน้าที่ในรถพยาบาลบอกฉันว่าชีพจรยังเต้นเป็นปกติอยู่ น่าจะโดนแรงกระแทกจากถุงลมนิรภัยทำให้หมดสติ ฉันจับมือพี่ซายน์แน่นใบหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา จนกระทั่งรถพยาบาลจอดหน้าห้องฉุกเฉิน พ่อไพรซ์ แม่พั้นซ์และยัยพายยืนรออยู่ด้านหน้า ทุกคนมีสีหน้าไม่สู้ดีนักแต่ก็ยังส่งรอยยิ้มอบอุ่นให้ฉัน ฉันไม่กล้าสู้หน้าใครเลยเพราะฉันเป็นต้นเหตุทำให้พี่ซายน์ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ พอเวรเปลเข็นคนเจ็บเข้าไปในห้องฉุกเฉินเรียบร้อยแล้ว ยัยพายเข้ามาถามด้วยความเป็นห่วง พ่อไพรซ์กับแม่พั้นซ์ก็เดินเข้ามาใกล้ๆ “ดาวเป็นยังไงบ้าง”“ฉันไม่เป็นอะไรแต่พี่ซายน์...ฮือ..” แล้วน้ำตาฉันก็ไหลราวกับท่อประปาแตกอีกครั้ง“แกส่องกระจกดูรึยัง ไม่เป็นอะไรแน่เหรอ?” หลังจากออกจากรถยนต์ที่ชนต้นไม้คันนั้น อาจเพราะมัวแต่สนใจความปลอดภัยของพี่ซายน์ ฉันจึงไม่ได้สังเกตตัวเอง ฉันมีแผลถลอกบริเวณต้นขายาวไปถึงน่องเพราะคอนโซลหน้ารถกดทับ ใบหน้าบวมแดงจากแรงกระแทกและเศษกระจกบาดที่แก้มแต่รอย
Last Updated : 2025-04-03
Latest chapter
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 31. ตอนพิเศษ เอเธนส์ & บอสตัน
31. ตอนพิเศษ เอเธนส์ & บอสตัน“พี่ซายน์ ดาวฝากซื้อของหน่อยค่ะ” ฉันหนีบโทรศัพท์ไว้ที่ซอกคอกับไหล่ สองมือกำลังใช้ครีมอาบน้ำเด็กถูไปตามลำตัวป้อมสั้นแต่ทว่าจ่ำม่ำกว่าเด็กวัยเกือบสามขวบกว่าทั่วไป“แม่ดาว อาบให้บอสมั่งฮะ” เสียงใสๆของเด็กชายตัวน้อยอีกคนดังขึ้น“ได้ครับ จัดไปทั้งคู่เลย” ฉันจัดการอาบน้ำเด็กแฝดทั้งสองหลังจากที่สองพี่น้องไปเล่นดินหลังบ้าน โดยมีคุณยายเดือนคอยดูอย่างห่างๆ เสื้อผ้าของเอเธนส์กับบอสตันเปื้อนดินโคลน ใบหน้ามอมแมมจนฉันแทบจะจำลูกตัวเองไม่ได้“คุณดาวคะ เดี๋ยวป้าช่วยนะคะ” ป้าสมใจคงเห็นว่าฉันทั้งคุยโทรศัพท์ทั้งอาบน้ำเด็กๆทั้งสองดูทุลักทุเลจนเกินไป“น้องไนท์หลับแล้วเหรอคะ?” ฉันถามถึงเด็กหญิงวัยสองขวบลูกของน้องมิ้นท์ ซึ่งพลาดพลั้งตั้งท้องตอนกำลังจะเรียนจบชั้นมัธยมปลาย เด็กสาวเกิดอาการครรภ์เป็นพิษพอคลอดลูกสาวตัวน้อยคือน้องไนท์ก็เสียชีวิตทันที ฉันรู้สึกเวทนาจึงรับลูกสาวของน้องมิ้นท์เป็นลูกบุญธรรม น้องไนท์วัยสองขวบกำลังหัดพูด ผิวขาวเนียนละเอียดจ่ำม่ำน่ารักน่าเอ็นดูแถมยังบังเอิญหน้าคล้ายฉันอีกด้วย ถ้าพาเด็กๆทั้งสามคนออกไปเที่ยว คนรู้จักยังคิดว่าเป็นลูกของฉันกับพี่ซายน์ทั้งหมด “
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 30. เพราะเธอคือดวงดาวของหัวใจ (2)
30. เพราะเธอคือดวงดาวของหัวใจ (2)ในความฝันที่กึ่งๆเหมือนความเป็นจริง ฉันยืนอยู่ที่มืดๆ พี่ซายน์ยืนอยู่ตรงหน้า ใบหน้าของเขาดูเศร้าเขายืนมองหน้าฉัน อยู่ๆก็หันหลังและเดินหนีฉันไป“พี่ซายน์จะไปไหนคะ” ฉันร้องตะโกนถาม ทว่าร่างสูงยังคงก้าวเท้าห่างฉันออกไปเรื่อยๆ แต่ฉันยังตามเขาไปอย่างไม่ลดละ จากเดินเร็วๆกลายเป็นวิ่งตาม เสื้อเชิร์ตสีขาวของพี่ซายน์มีสีแดงเป็นจุดเล็กๆจากนั้นสีเข้มของเลือดกระจายเป็นบริเวณกว้าง จากเสื้อเชิร์ตสีขาวกลายเป็นสีแดงช้ำเลือดจนน่ากลัว พี่ซายน์หยุดเดินและหันหน้ากลับมา“ดาวไม่ต้องตามพี่มา”“ทำไมคะ พี่ซายน์จะไปไหน”“ไปที่ๆไกลมาก ดาวดูแลลูกๆของเราด้วยนะ” จากนั้นร่างของพี่ซายน์ก็โปร่งแสงและแตกกระจายกลายเป็นผีเสื้อนับพันนับหมื่นบินขึ้นไปบนท้องฟ้า...ฉันค่อยๆลืมตาขึ้น พยายามกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับสายตากับแสงสว่างในห้อง รู้สึกเหมือนตัวเองฝันร้าย เลือดที่อยู่บนเสื้อของพี่ซายน์กระจายตัวเป็นวงกว้าง มันคงไม่ใช่เรื่องจริง ฉันรู้สึกเหนื่อยหอบเพราะในความฝันฉันทั้งเดินทั้งวิ่งตามเขา“ดาวฟื้นแล้วเหรอ?” เสียงของแม่เดือนดังขึ้น แม่กำลังนั่งกุมมือฉันอยู่ข้างๆเตียง“ดาวเป็นลมอีกแล้วใช่ไหมคะ
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 29. เพราะเธอคือดวงดาวของหัวใจ (1)
29. เพราะเธอคือดวงดาวของหัวใจ (1)ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอาการเวียนหัวพอยืนขึ้นก็รู้สึกเหมือนบ้านหมุน คิดว่าตัวเองต้องเป็นโรคเกี่ยวกับความดันแน่ๆ แต่ก็ยังฝืนเดินลงมาทำอาหารตามปกติ ป้าสมใจกำลังย่างกะปิเพื่อตำน้ำพริก ฉันย่นจมูกทันทีที่ได้กลิ่นกะปิ“คุณดาวหน้าซีดนะคะ” ป้าสมใจทัก“เวียนหัวนิดหน่อยค่ะ น่าจะเป็นความดัน เดี๋ยวป้าสมใจย่างกะปิค่อยเรียกดาวนะคะ” ยิ่งได้กลิ่นกะปิยิ่งเวียนหัว อาการคลื่นไส้ตีรวนขึ้นมาอีก รู้สึกกลืนไม่เข้าและไม่น่าจะคายอะไรออกมาได้ ทั้งๆที่ยังไม่กินข้าวเช้าแต่เหมือนร่างกายอยากจะขับอะไรออกมา ฉันวิ่งไปห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดและอาเจียนออกมา ซึ่งมีแต่น้ำลายเหนียวๆใสๆ ป้าสมใจรีบตามมาลูบหลัง“คุณดาวไหวมั้ยคะ ไปหาหมอไหมคะ” และในตอนนั้น..ฉันรู้แล้วว่าอาการที่ว่ามันคืออะไร..ฉันรีบไปที่ร้านขายยาและซื้อที่ตรวจครรภ์มาทุกแบบ ทั้งแบบหยดแบบจุ่มและแบบปากกา ครั้งแรกลองตรวจด้วยที่ตรวจแบบหยดก่อน แค่หยดปัสสาวะลงไปสี่หยดผลก็ปรากฏชัดแบบไม่ต้องสงสัย พอตรวจครบทุกแบบฉันก็จัดการเอาที่ตรวจทุกอันใส่กล่องและห่อด้วยกระดาษสีหวาน จากนั้นก็รอเวลา ราวๆหกโมงเย็นเสียงรถก็มาจอดที่โรงรถ ร่างสูงในชุดเสื้อกาวน์แขน
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 28. รักแท้แพ้อะไร (2)
28. รักแท้แพ้อะไร (2)ฉันเดินตามร่างสูงเข้ามาในห้องนอน สามีของฉันปิดไฟมืดเอาผ้าห่มคลุมตัว เขานอนตะแคงข้างหันหน้าเข้าหาผนังห้อง“พี่ซายน์เป็นอะไรรึเปล่าคะ?” ฉันนั่งลงที่เตียงใช้หลังมือแตะหน้าผากเขาเบาๆ อุณหภูมิก็ปกติตัวไม่ได้ร้อน“พี่ปวดหัว” คนที่ใช้ผ้าห่มคลุมตัวพูดเสียงเรียบ“แค่ปวดหัวใช่ไหมคะ มีอะไรจะบอกดาวไหม?” ฉันถามตรงๆเพราะเห็นความผิดปกติของเขาตั้งแต่อยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว พี่ซายน์ไม่พอใจที่น้องต้นพูดจากับฉันอย่างสนิทสนม“......” เขายังเงียบ..“งั้นดาวลงไปหาเพื่อนๆนะคะ” ฉันทำทีจะออกจากห้องนอน“ดาว...พี่ไม่ชอบครูต้นเลย” แล้วพี่ซายน์ก็คายความในใจออกมาจนได้“พี่ว่ามันชอบดาว พี่กลัว...”“พี่ซายน์กลัวดาวจะไปชอบครูต้นเหรอคะ?” ฉันแอบกลั้นยิ้มแต่พี่ซายน์คงไม่เห็นเพราะห้องมืดมาก“ก็ดาวทำงานกับครูต้นทุกวัน ส่วนพี่อยู่กรุงเทพฯแถมยังไม่มีเวลามาหาดาวบ่อยๆ พี่กลัวว่าดาวจะชอบคนอื่น” น้ำเสียงที่พูดดูจริงจังและคนตัวสูงก็ถอนหายใจ ฉันล้มตัวลงไปนอนข้างๆ เอื้อมมือไปสวมกอดพี่ซายน์จากทางด้านหลัง“ลองคิดกลับกันนะคะ พี่ซายน์ทำงานใกล้ชิดกับหมอ พยาบาลสาวๆสวยๆ ดาวก็ต้องคิดใช่ไหมคะว่าพี่ซายน์อาจจะไปชอบคนอื่นเพ
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 27. รักแท้แพ้อะไร (1)
27. รักแท้แพ้อะไร (1)พอฉันตื่นขึ้นในตอนเช้าร่างสูงที่นอนกอดตลอดคืนก็หายไปแล้ว พี่ซายน์ผู้ที่ชอบนอนขี้เซาและคอยให้ปลุกตลอดหายไปไหนกันนะ พอเดินลงมาด้านล่างก็พบว่า หมอหนุ่มกำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว กลิ่นของทอดลอยมาเตะจมูก เขาคงได้ยินเสียงฝีเท้าของฉันที่กำลังเดินลงจากบันได ใบหน้าขาวเนียนยิ้มอวดลักยิ้ม ผมหน้าม้าที่ยุ่งไม่เป็นทรงแต่กลับทำให้คนตรงหน้าดูหล่อเหลาไปอีกแบบ “ดาวตื่นแล้วเหรอ?” คงเป็นครั้งแรกในรอบปีที่ฉันตื่นสายตอนนี้หกโมงเช้าแล้วถือว่าสายสำหรับฉัน ปกติวันทำงานฉันจะตื่นตีห้าลุกมารดน้ำต้นไม้และพวกพืชผักสวนครัวที่ปลูกไว้รอบๆบริเวณบ้าน เมื่อคืนคนตัวสูงก่อกวนตลอดทั้งคืนจนแทบไม่ได้นอนจึงรู้สึกเพลียจนตื่นนอนตามเวลาปกติไม่ได้“พี่ซายน์ทำอะไรกินคะ” ฉันเดินเข้าไปดูใกล้ๆ พี่ซายน์กำลังทอดไส้กรอก ในจานที่ทอดเสร็จแล้วมีไข่ดาวทั้งแบบสุกและไม่สุกหลายฟอง มือหนาจูงมือฉันมานั่งที่โต๊ะอาหาร บนโต๊ะมีน้ำเต้าหู้กับปาท่องโก๋และมีข้าวเหนียวหมูปิ้ง“ดาวนั่งเฉยๆ พี่จะบริการดาวเอง สลับกันบ้างดาวดูแลพี่มามากพอแล้ว” ฉันอมยิ้ม คุณชายแห่งบ้านจึงรุ่งเรืองสกุลเปลี่ยนไปได้ขนาดนี้เชียวเหรอ?“พี่ซายน์ให้ใครไปซื้ออ
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 26. ไตหาหัวจาม (2)
26. ไตหาหัวจาม (2)เลิกเรียนฉันก็รีบกลับบ้านพักทันทีปกติจะนั่งคุยชิลๆกับครูพี่ลี่ก่อน ช่วงบ่ายฉันมัวแต่เป็นห่วงว่าพี่ซายน์จะอยู่ได้ไหมเพราะอากาศร้อนมาก แต่พอถึงบ้านฉันเห็นร่างสูงยืนอยู่หน้าบ้าน บนหลังคามีคนกำลังติดจานดาวเทียมสีส้มและตรงระเบียงห้องนอนมีช่างกำลังติดแอร์และไม่ได้ติดแค่จุดเดียว พี่ซายน์ติดแอร์ทั้งบ้าน ห้องนอนที่ฉันนอนห้องเดียวอีกห้องใช้เก็บของเขาก็ติดมันหมดทั้งสองห้อง ห้องนั่งเล่นชั้นล่างก็ติดแอร์ รวมไปถึงครัวเล็กๆนั้น ทีวีจอแบนจอใหญ่ถูกนำมาตั้งแทนทีวีจอเล็กๆอันเก่า ตู้เย็นสี่ประตูเครื่องใหญ่ตั้งอยู่ในครัว ร่างสูงยืนชื่นชมผลงานพอเห็นเจ้าของบ้านมาถึง ก็ทำแบบสอบถามความพึงพอใจ“ดาวชอบไหม สมาร์ททีวีรุ่นล่าสุดบลูทูธต่อกับมือถือได้เลย เผื่อดาวอยากดูหนังฟังเพลง” หมอหนุ่มอวดอ้างสรรพคุณของอุปกรณ์อิเลคทรอนิคซึ่งเจ้าตัวภูมิใจนำเสมอมาก“ตู้เย็น พี่ซื้อเครื่องดื่มกับผลไม้ไว้ให้แล้ว”“พี่ซายน์ เกินไปไหมคะ ดาวว่ามันฟุ่มเฟือยเกินไป” ฉันไม่เห็นด้วยกับของแต่ละอย่างที่เขาซื้อให้ฉันเลย“พี่อยากให้ดาวอยู่สบายๆ ดาวไม่ใช่คนอื่นคนไกล ดาวเป็นเมียพี่ถึงดาวจะไม่ยอมรับ แต่ถึงตอนนี้เราก็ยังเป็นสามีภร
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 25. ไตหาหัวจาม (1)
25. ไตหาหัวจาม (1)เช้าวันจันทร์ฉันกลับมาทำงานที่โรงเรียนท่ามะแว้งวิทยา เมื่อวานพี่ซายน์มาส่งฉันที่สนามบินเขานั่งรอจนกระทั่งฉันเข้าไปในเกท หยอดมุกเสี่ยวๆ ประมาณสองร้อยมุกถ้วนและฉันก็นั่งยิ้มคนเดียวตั้งแต่บนเครื่องบินจนกระทั่งเครื่องบินลงจอด ถึงแม้เขาจะทำทีมาง้อฉันแต่ว่าฉันก็ยังไม่ได้ใจอ่อนบอกเบอร์มือถือเบอร์ใหม่กับเขาเพราะฉันยังไม่แน่ใจตัวเองอยู่หลายเรื่อง แต่ว่าอย่างน้อยในตอนนี้ฉันก็แอบแง้มหัวใจตัวเองนิดนึงให้พี่ซายน์เข้ามา วันนี้ฉันมีสอนสี่คาบรวดคือตั้งแต่แปดโมงครึ่งจนถึงตอนสิบเอ็ดโมงห้าสิบ เด็กๆชั้นมัธยมศึกษาตอนต้นเป็นวัยที่กำลังน่ารักช่างพูดและห้องจะดูวุ่นวายในบางครั้ง ขณะที่ออดเตือนหมดเวลาคาบที่สี่ นักเรียนในห้องส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าว“เย้ หมดคาบแล้ว”“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” หัวหน้าห้องสั่งให้นักเรียนทุกคนยืนขึ้น นักเรียนทำความเคารพพร้อมกัน“ขอบคุณค่ะคุณครู” เด็กๆแทบจะพุ่งตัวออกจากห้องเพราะช่วงพักเที่ยงจะมีการแย่งชิงโต๊ะที่โรงอาหาร ฉันหนีจากความวุ่นวายนั้นโดยการให้นักเรียนออกไปก่อน ทำทีถ่วงเวลาโดยการเก็บอุปกรณ์การสอนลงในกระเป๋า พายเพิ่งจะลาคลอดได้สองวันอาทิตย์หน้าถึงจะกลับมาที่บ
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 24. ชีวิตที่ไม่มีเธอ (2)
24. ชีวิตที่ไม่มีเธอ (2)Sine talksผมขับรถกลับมาจากสุโขทัยถึงกรุงเทพในช่วงหนึ่งทุ่ม มุ่งตรงมาที่บ้านใหญ่เพราะอย่างน้อยก็ยังมีพ่อกับแม่หรือบางทีก็มีนกแก้วอย่างยัยพายพอได้พูดได้คุยกันทำให้ไม่รู้สึกอ้างว้างจนเกินไป ผมเดินเข้ามาในบ้านทุกคนกำลังทานอาหารเย็น ที่โต๊ะกินข้าวมีอาหารหลายอย่างอาจเพราะวันนี้น้องสาวผมกลับมาบ้านแม่พั้นซ์เลยจัดเต็มอาหารการกินบำรุงหลานชายในท้องยัยพาย“ซายน์มากินข้าว” แม่พั้นซ์กวักมือเรียกผมให้เข้าไปนั่ง ผมเดินเข้าไปนั่งทำหน้าหมดอาลัยตายอยากในชีวิต อุตส่าห์ไปตามเมีย โดนเมียตบแถมไล่อีกตะหาก“กลับมาเป็นพี่ซายน์หน้าเดียวอีกแล้ว” ยัยพายแซว ผมมองพุงป่องของน้องสาวคงใกล้จะคลอดแล้วเพราะตามนิ้วมือนิ้วเท้าเริ่มจะบวมขึ้นมานิดหน่อย“คลอดตอนไหนอ่ะพาย”“น่าจะอาทิตย์หน้า ตอนนี้พายลาคลอด เดินขึ้นตึกไปสอนไม่ไหวแล้ว” น้องสาวนั่งพิงกับเก้าอี้มือลูบที่ท้องเบาๆ“ดิ้นแรงอีกแล้ว สงสัยอาหารฝีมือคุณยายพั้นซ์คงอร่อยมาก” ผมอดที่จะเอามือไปลูบท้องน้องสาวไม่ได้ ถ้าผมไม่ให้ดาวกินยาคุมกำเนิดป่านนี้ดาวคงจะท้องก่อนยัยพายอีกเพราะผมขยันซะขนาดนั้น ถ้าดาวท้องเธออาจจะไม่ทิ้งผมไป“อยากมีลูกเหรอพี่ซายน์” ยั
You're my sunshine เธอคือดวงดาว..ของหัวใจ 23. ชีวิตที่ไม่มีเธอ (1)
23. ชีวิตที่ไม่มีเธอ (1)Tam talks“ตาม กูรักน้องดาวว่ะ” ตั้งแต่น้องดาวออกจากชีวิตของไอ้ซายน์ พอมีเวลาว่างเพื่อนรักของผมก็เอาแต่นั่งกอดขวดแอลกอฮอล์ทุกชนิด แล้วมันก็กลับมาเป็นหมอซายน์หน้าเดียวคนเดิม ไม่ยิ้มไม่หัวเราะ“รอบที่สามสิบ” ผมมองไอ้ซายน์แล้วอดสงสารไม่ได้ แค่อาทิตย์เดียวหมอซายน์ก็ซูบลงอย่างเห็นได้ชัดเพราะกินข้าวยิ่งกว่าแมวดม บ่นแต่ว่ากินไม่ลง คงเป็นเพราะมันติดรสชาติอาหารของน้องดาว ถ้ามันยังเป็นแบบนี้ต่อไปอาทิตย์หน้าแม่พั้นซ์อาจจะได้จองศาลาและเตรียมบวชชีพราหมณ์จริงๆ ก็เป็นได้ “กูคิดถึงน้องดาว น้องดาวจะคิดถึงกูไหมวะ” คนเมายังเพ้อไปเรื่อย ผมเองก็ช่วยอะไรมันไม่ได้มากได้แต่นั่งฟังมันพูดระบายอารมณ์ไปเรื่อยๆ“ก็คงจะคิดอยู่มั้ง อยู่ด้วยกันตั้งนาน” ผมดูออกว่าน้องดาวก็รักไอ้ซายน์ เธออาจมีเหตุผลอะไรบางอย่างที่ต้องทำแบบนี้ ซึ่งมันก็ไม่ใช่หน้าที่ของผมที่จะต้องเข้าไปยุ่งเรื่องในครอบครัวของคนอื่น ช่วยเท่าที่ทำได้ก็พอ “กูอยากไปหาน้องดาว”“ไปสิ พรุ่งนี้กูราวน์เช้าให้” ผมตบไหล่มันเบาๆ ดวงตาของมันทอประกายด้วยความดีใจ“ขอบใจมากตาม กูรักมึงว่ะ” มันทำท่าจะเข้ามากอดผม“อย่าเข้ามานะเว้ย กูมีพระ” ผม
