CHAPTER 6

UREA'S P.O.V.

Matapos ng bakasyong yun kasama sila ay mas lalong nagkagulo-gulo ang buhay ko. Patuloy parin ang trabaho namin sa organisasyon at nakakapaglabas kami ng pera na itutulong sa mga nangangailangan pero sunod-sunod din ang death threats na natatanggap namin. Kadalasan ay para sakin tungkol sa pagkamatay ni Leila. HindI parin nila matanggap na patay na siya lalo na ng mga kasamahan nito. Pumalit rin sa pwesto niya si Frazzie na dati niyang alaalalay. Kung dati ay tahimik ang grupo nila, ngayon ay halos araw-araw silang nakikipagbasag ulo sa ibang grupo. Marami ang nagtatanong kung haharapin ba namin sila. Miski ang mga kamahan ko ay gusto ring makaharap na ang grupo nila pero hindi ako pumayag. Masyado ng marami ang grupo nila at may iba't-ibang armas narin silang ginagamit.

"Tapos na tayo sa Angel's Church, san naman tayo ngayon?" tanong ni Tyranny habang hawak ang listahan ng paampunang tinutulungan namin "Ugh! Ang hirap pala nito!" reklamo niya.

"Wow, huh? Nakakahiya naman sa 'yong nagchi-check lang kesa saming nagbabalot dito, diba?", angal ni Quinine.

"Sige, tara exchange", sabi ni Tyranny atyaka binibigay ang papel na hawak niya kay Quinine.

"Ayoko nga gusto mo", sagot naman ni Quinine atyaka pinagpatuloy ang ginagawa niya.

"Kamusta na nga pala yung kasal ng Dad mo, Urea?", tanong sakin ni Tyranny.

Nagsitinginan naman sakin sina Swiss, Quinine at Cupola. They know nothing except Tyranny.

Sinabi ko yun sa kanya no'ng makauwi ako sa mansion after kong manggaling sa Bar. Nang makauwi ako ay nadatnan ko si Nutlet na natutulog na sa sofa kakahintay sakin. Kinabukasan ay pinaliwanag sakin ni Dad ang lahat. Nakilala niya daw si Nutlet sa America, designer ang babaeng yun at nagtatrabaho sa isang sikat na clothing shop doon. Hindi naman daw doon bumibili ng damit si Dad pero nang maabutan siya ng ulan sa harap ng shop na yun ay doon na siya bumili.  Hanggang sa nakilala niya roon ang babaeng yun. Mabait daw ito at halos ginagalang ng mga tao roon kaya mas lalo siyang nagkainteres doon. Naaalala niya daw kase si Mom sa kanya. Hindi ko pa raw makikita ngayon pero darating din daw ang panahon na matatanggap ko siya sa pamilya namin. Matapos no'n ay pumayag na rin ako sa pagpapakasal nila. Masaya si Dad sa kanya t tinanggap niya ito kahit alam niyang may anak na 'to. I think enough na yung reason para pumayag ako.

"He will marry my stepmom on Sunday" balita ko sa kanila "Invited kayo, don't worry" dugtong ko.

"Pumayag ka?", tanong ni Cupola sakin.

"Yes. Ano pa bang magagawa ko?", tanong ko na tinanguan lang nila.

"How about, Zero? Invited ba sila?", tanong ni Swiss.

"Yes, invited sila", sagot ko sa kanya.

"Hindi kaya manggulo ang grupo ni Leila sa araw na yun?" nag-aalalang tanong ni Quinine "Isa pa... hindi alam ng mga pamilya natin na kasapi tayo sa illegal na organisasyon" 

Inisip ko narin ang sinabi ni Quinine. Mas lalo nga kaming mahihirapan pag nagkataon. Hindi lang grupo nina Leila ang makakalaban namin kundi pati mga alagad ng batas at gobyerno. Hanggang ngayon ay iniisip ko parin yun. Handa kaming makulong pero ang malaman ng pamilya namin ang sikretong yun ay hindi namin maaatim na isipin pa.

"Everything will be alright" pagpapakalma ko sa kanila atyaka kinuha ang bag ko "bukas na natin ituloy yan... umuwi na kayo" sabi ko atyaka naunang umalis sa kanila.

Sakay ng motor ko ay napadpad na naman ako sa dagat malapit sa mansion. Naupo ako sa buhanginan at napikit saglit. Masarap pakinggan ang tunog ng hampas ng bawat alon kasabay ang huni ng mga ibon. Katulad parin ng dati ay pinapakalma parin ako nito.

Iminulat ko na ang mata ko at aalis na sana nang maramdaman kong may katabi pala ako.

"D-Dupe?", tawag ko sa kanya.

"Sabi nila pinakapayapang pagkakataon ang masilayan ang araw sa paglubog nito. Mas lalo pa yung papayapa kapag kasama mo yung taong mahal mo", sabi niya atyaka niya kinuha ang phone niya.

Don't go tonight

Stay here one more time

Remind me what it's like, oh~

Tumayo siya atyaka inilahad ang mga kamay niya sakin.

"Let's dance", yaya niya.

Bago ko pa man maabot ang kamay niya ay naramdaman kong para bang nangyari ito.

And let's fall in love one more time

I need you now by my side~

Kinuha niya ang isa kong kamay at inilagay niya sa balikat niya habang ang isa naman ay hawak niya. Sunod niyang inilagay ang kamay niya sa bewang ko atyaka kami dahan-dahang sumayaw.

It tears me up when you turn me down

I'm begging please, 

just stick around~

Nakaramdam ako ng kakaibang saya habang ginagawa namin yun. Magkatitigan kami habang nakangiti at sinusulit ang mga oras na yun sa pagsayaw.

I'm sorry, don't leave me, 

I want you here with me

I know that your love is gone~

Maya-maya pa ay inalis niya ang kamay niya sa pagkakahawak sa kamay ko at inilipat iyon sa bewang ko habang ako naman ay nakakapit sa leeg niya.

I can't breathe, 

I'm so weak, 

I know this isn't easy~

"When I was here before" panimula niya "A young lady approached me and said wag mong sipain ang bato dahil baka isumpa ka ng sirena" bakit parang narinig ko na yan "By that time, my mother died because of my father. He killed my mom. Binully ako ng mga kaklase ko at sinasabing anak ako ng mamamatay tao. I lose hope"

Don't tell me that your love is gone

That your love is gone~

He smiled at me "But because of that girl... I got the hope to live and survive"  

I'm sorry, don't leave me, 

I want you here with me

I know that your love is gone~

"You want to know kung sino ang babaeng yun?", he asked while we continue in dancing.

I can't breathe, 

I'm so weak, 

I know this isn't easy~

Kahit naguguluhan ako ay tumango parin ako para magpatuloy siya sa pagki-kwento.

Don't tell me that your love is gone

That your love is gone~

"It's you, Urea", he said after the music stops.

Magkalapit parin kami at nananatili parin sa bewang ko ang kamay niya habang nasa leeg niya naman ang kamay ko.

"Naaalala mo na ba ako?" he asked "Ako 'to, si Dupe" tinanggal ko ang kamay ko sa leeg niya atyaka lumayo sa kanya "I-I'm sorry if I didn't protect you, Urea" he's now crying just like me.

Naaalala ko na ngayon...

Kaya pala sa tuwing titingin ako sa kanya ay may kakaiba akong nararamdaman...

Hindi yun pagmamahal kundi pakiramdam yun ng nasasaktan...

Nasaktan at nabigo sa pagtitiwala...

10 years before...

Naglalaro ako sa dalampasigan nang makakita ng isang batang lalaki. Sinisipa niya ang mga batong natatapakan niya papunta sa dagat.

Bad siya. Mom old me that I should never hurt the sea, the animals, the land, the trees, the people and everything made by God. Dapat siya pagsabihan.

"Hoy!" tawag ko sa kanya "Wag mong sipain ang bato dahil baka sumpain ka ng sirena" pananakot ko sa kanya.

Mom told me that mairmaids were living in the seas and they will curse someone who will hurt their home.

"Bakit ba pinapakealaman mo ako?", sagot ng batang lalaking yun.

Hmmp! Siya pa galit? I save his life kaya.

"Di kita pinapakealaman. Sabi ko lang wag mong sipain yung stones", paliwanag ko sa kanya.

Tumingin siya sakin.

Namumula ang mga mata niya. Umiyak ba siya? Bakit siya umiyak? 

"Ako si Dupe. Anong pangalan mo?", tanong niya sakin atyaka inabot niya ang kamay niya.

"Urea. Pag sinulat ay U.R.E.A. pero Yure-a ang basa. Cute noh? My mom gave me that name", pagmamalaki ko pa sa kanya.

"Mabuti ka pa may mom ka" malungkot na sabi niya "I wish my mom is here, too" 

Kinuha ko ang panyo na nasa bulsa ko atyaka ko pinunas sa mukha niya. 

He's now crying.

"Sabi ni Dad, pag boy daw dapat di umiiyak kase strong sila" sabi ko sa kanya "But I know, you're strong, too, Dupe" I smiled.

Tumahimik lang siya atyaka ibinalik ang panyo sakin.

"Gusto mo laro tayo?", tanong niya sakin.

"Sige. Anong lalaruin natin?", tanong ko.

Tinuro niya ang buhangin sa pampang.

"Pagandahan tayo gumawa ng Castle. Pag natalo pipitikin sa ilong", sabi niya na sinang-ayunan ko na rin.

Simula no'n ay lagi na kaming naglalaro sa pampang. We build castles and even have a little picnic, together.

We both share those moments not until something happens, unexpectedly...

"Puro na lang tayo build of castles... tagu-taguan naman tayo", sabi niya.

I also got bored in building castles kaya pumayag ako.

"Ako na ang taya. Magtago ka na huh?", sabi niya atyaka siya nag-umpisang magbilang.

Tumakbo naman ako hanggang sa makakita ako ng isang kotse sa gitna ng kakahuyan. Nagtago ako sa likod no'n habang hinihintay si Dupe. Ilang minuto narin ang nagdaan pero wala parin siya hanggang sa may nakita akong lalaking papalapit sa kotse. Sinubukan kong tumakbo pero nakita niya na ako.

"Are you lost, baby girl?", tanong nito habang hinahawakan ang braso ko.

"A-Aalis na po ako", pagpapaalam ko habang pilit na tinatanggal ang braso ko na hawak niya.

"Gusto mo ba ng lollipop? Halika... meron ako rito", sabi niya atyaka niya ako pilit na isinasakay sa loob ng kotse.

Ayoko ng lollipop. Gusto ko ng umuwi. I want to go home na.

"DUPE! DUPE! DUPE! Help me, please!!!", sigaw ko nang tuluyan na akong maipasok sa kotse ng lalaking iyon.

Panay ang sigaw ko at humihingi ng tulong. Baka sakaling may makarinig sakin. Patuloy lang ako sa pagsigaw habang hinuhubad ng lalaking yun ang pang-ibaba ko. Mommy. Daddy. I'm scared.

Maya-maya pa ay nakita ko na si Dupe, hinahanap niya ako.

"DUPE! DUPE! Nandito ako!", sigaw ko.

Lumingon siya sa direksyon namin.

He finally saw me...

God... he'll save me...

Nagwala ako sa loob ng kotse at pilit na idinungaw ang ulo ko roon para makita ako lalo ni Dupe. 

Dupe walks towards me...

And he run...

But...

..he stopped.

Come on, Dupe. Ilang metro na lang. 

Palabas na sana ako sa bintana nang hilahin na naman ako ng lalaki.

"DUPE! DUPE! DUPE! HELP ME!", nakahinto lang si Dupe habang tinitingnan ako bago siya tumalikod at tumakbo papalayo.

God...

Please say that he will just call for help, right?

He will go back, right?

He will save me, right?

Wala na akong nagawa sa mga oras na yun. I lose my strength to fight against this man. He's strong and the only thing I can do in that moment is to cry. I was crying while this man were molesting me... no... he raped me.

 An 8 year old girl, lose his virginity and dignity.

"L-Lumayo ka sakin!", sigaw ko habang patuloy na umaatras papalayo sa kanya.

"Urea... p-please give me the chance...o-or at least... f-forgive me", pakiusap niya.

"F*ck you, Dupe! You don' even deserve the word forgiveness!" sigaw ko "Y-You... I-I trust you... i-ikaw yung pag-asa ko no'ng araw na yun but you fail me... A-Akala ko hihingi ka ng tulong... a-akala ko ililigtas mo ako... pero hindi... D-Dupe" I felt my tears flowing to my cheeks "naiintindihan ko na ngayon ang lahat... naging duwag ka"