Matapos ang malakas na impact sa pader, tumahimik ang buong corridor. Maging si Zachary ay natahimik matapos ang kanyang pag-iyak sa sakit habang nakaharap sa nagyeyelong tingin ng lalaking nasa harapan niya. Nakaramdam siya ng panginginig sa kanyang gulugod. "Mukhang masama ang alaala mo, Sir."Si Lucian iyon. Ang kanyang bata at makisig na mukha ay mukhang madilim at walang pakialam. Ang naglalamig na lamig na nagmumula sa kanya ay kasing talas ng talim.Dahan-dahan siyang naglakad patungo kay Zachary, na nahihirapan sa lupa at hindi na makatayo. Napaatras si Zachary at pilit na ngumiti."Lucian, ako ang ama ni Calista, kung tutuusin. Kahit na hindi mo na ako kailangang tawaging "Dad" dahil hiwalay na kayo, kailangan mo pa ring ipakita sa akin ang iyong paggalang.." " Binalaan kita na huwag mo siyang guluhin nang gumawa ka ng gulo sa Northwood Corporation noong araw na iyon. Naalala mo ba ang pangako mo noon? Sabi mo kapag hindi kita binayaran ng pera, maglalaho ka sa har
Si Thomas iyon. Lahat ng nasa kamay niya ay nalaglag, nagkalat sa buong lupa. Tumama ang kanyang telepono sa sahig, awtomatikong lumipat sa speaker mode. Maririnig ang boses ni Paul mula sa tagapagsalita, "May meeting ngayong hapon para talakayin ang plano ng disenyo para sa Drunken Moon Tower. Kung hindi ka makakarating, sumali ka na lang sa video call." Sinulyapan ni Thomas ang mga draft ng disenyo na nakakalat sa lupa, mga draft na may kaugnayan sa CrossTime Project, at ngumisi, "Miss Everhart, mukhang busy ka." Ang Class A conservators ay may hiwalay na opisina mula sa Class B conservators. Halos hindi gumagalaw si Calista mula sa kanyang mesa sa oras ng trabaho maliban sa mga pahinga sa banyo.Kung hindi niya na-encounter si Thomas ngayon, nakakalimutan na niya ang lalaking ito na nagpahirap sa kanya noong unang araw pa lang niya. "Manageable naman. Hindi kasing busy mo."Narinig niya mula sa mga kasamahan na si Thomas ay nag-overtime halos araw-araw, na naglalayong ma-p
Ang sinumang may utak ay hindi makikisali sa nalulugi na negosyong ito. Napaisip si Calista sa binanggit ni Zachary kahapon tungkol sa mana ng kanyang ina. At saka sa nangyari ngayon. Kinuha niya ang business card na nahulog sa kanyang kandungan, na nag-usisa kung aling kumpanya ang napakabilis na magbigay ng dalawang milyong dolyar na pautang nang hindi man lang tinitingnan ang background ng nanghihiram, na malinaw na naglalagay ng bitag para ilayo sa kanya ang mana. Halata namang nagmamadali sila. "Hindi kami nag-aalala tungkol sa reputasyon ni Zachary kundi sa iyo, Mrs. Northwood. Bagama't naghiwalay na kayo, nananatili ang inyong relasyon. Napakalaking kayamanan ng pamilya Northwood. Hindi basta-basta mapapanood ng dati mong asawa na hinahabol ka dahil sa utang. at itinulak sa iyong kamatayan." Malamig na tugon ni Calista, " Wala akong pera para tulungan siyang magbayad, at hindi ko obligado na gawin iyon. Pwede mo na lang siyang patayin." "Kung wala kang pera, pagkatap
Hindi sumagot si Calista. Bagama't parang malupit si Lucian, hindi niya obligasyon na iligtas siya. Hindi niya magawang magalit sa kanya ngayong pinagsisisihan niya ito. Iyon ay magmumukha lamang siyang walang puso. Hinawakan ni Calista ang cotton swab na isinawsaw sa ointment, pero binawi na ni Lucian ang kanyang kamay. Maliwanag na ayaw niyang bihisan niya ang kanyang sugat. Nanlamig na naman si Lucian. Nanaig ang katahimikan sa kwarto.Kinagat niya ang kanyang mga labi at umiling, "Magsalita ka." Itinapon ni Calista ang cotton swab sa basurahan."Anyway, kailangan pa rin kitang pasalamatan." Sumandal siya sa sofa, tinitingnan ang hindi tapat na pagpapahayag ng pasasalamat nito, at puno ng sama ng loob ang kanyang puso."Yung ibang tao manlilibre ng pagkain. Ikaw naman, hindi mo man lang masabi nang taimtim na salamat." Nagngangalit si Calista at pinigilan ang init ng ulo."Kung ganoon, ano ang gusto mong kainin? Magpapareserba ako." Sumulyap si Lucian sa kanya, kak
Sa buong panahon, si David ay nanatiling magalang kay Calista, pero siya ay napuno na, "Ako ay isang assistant. Wala akong pananagutan sa mga personal na bagay. At saka, hindi naman sa akin ang injury ni Mr. Northwood. May trabaho pa ako, so aalis muna ako." Sabi niya at naglakad na paalis na nagmamaneho pa rin ng sasakyan ni Lucian. Mabilis na lumampas ang sasakyan sa kanilang dalawa, at tumingin si Lucian kay Calista ng walang laman."Pinalayas mo ang driver ko." Itinaas niya ang kanyang kamay, at ang sugat sa kanyang kamay ay mukhang mas nakakatakot kaysa dati.Ang kapirasong balat na sapilitang pinunit ng pliers ay nabaluktot at nakalaylay, napapaligiran ng mga pasa.Ang coagulated scab ay muling nabuksan sa ilang mga punto, umaagos ang dugo, tumutulo sa kanyang mga daliri papunta sa sementadong sahig. Ang pagtingin lamang sa kanyang sugat ay sapat na para isipin kung gaano kalubha ang pag-atake. Ito ay matapos sipain ng bodyguard ang salarin. Kung hindi pa dumating si
Dinilaan ni Lucian ang kanyang mga labi, ang nakataas na kamay ay nakapatong sa bewang ni Calista, bagaman ito ay isang malambot na dampi lamang na may kaunting agwat sa pagitan. Ang pinakamataas na butones sa kanyang kwelyo ay mahirap i-undo. Si Calista ay ganap na nakatutok sa pagtulong sa kanya na i-unbutton ito, hindi alam ang kanyang mga aksyon.Ni hindi niya napansin ang anino nila sa lupa na halos magkapatong. Habang ang mga daliri ni Calista ay gumagalaw pababa, ang kanyang kamiseta ay halos hindi nakabutton, na naglalantad sa kanyang dibdib sa malamig na hangin ng umaga.Malakas na napalunok si Lucian, at kahit na sinubukan niyang pigilan ito, ang kanyang mabigat na paghinga ay nagtaksil pa rin sa kanyang mga iniisip. Lalo na nang maabot ni Calista ang butones malapit sa lower abdomen niya. Hindi maiwasang mapansin ni Calista ang kanyang reaksyon nang dumampi ito sa kanyang mga daliri. Kahit na may dalawang patong ng pantalon sa pagitan nila, ramdam pa rin ni Calista
Nasugatan ang kanang kamay ni Lucian, kaya nahirapan siyang gumalaw. Pero, ang mga pagkaing inorder niya ay nangangailangan ng maraming trabaho para kumain. Kahit hindi nakatingin si Calista, ramdam niya ang excited na tingin ng mga tao sa paligid niya.Kinagat niya ang kanyang mga ngipin at lumapit kay Lucian, hininaan niya ang kanyang boses habang nagtatanong, "May problema ka ba?" Itinaas ni Lucian ang kanyang kamay, iniharap sa kanya ang kanyang kamay na may benda."Hindi ba obvious na napunta ako sayo dahil may problema ako?" Parang may undertone sa sinabi niya. Ang kaguluhan ay nakakuha ng atensyon sa opisina, at sinabi rin kay Paul ang kanyang presensya. O sa halip, tinawag siya ng kanyang sekretarya. Ang dalawa ay mukhang magkatugma habang sila ay nakatayo nang magkasama. Nagdilim ang mga mata ni Paul, at lumakad siya pagkatapos ng ilang segundo. "Mr. Northwood, may meeting tayo in half an hour, at baka hindi ka matulungan ni Calista sa pagkain mo."Napansin niya a
Tumulo ang luha sa pisngi ni Calista habang nakakurap ang mga mata sa loob ng sasakyan.Kanina lang, may nahulog sa kanyang mga mata, at medyo matagal na niya itong hinahanap sa salamin pero hindi niya ito makita.Sinubukan ni Calista na punasan ito ng tissue, pero hindi humupa ang sensasyong may kung ano sa kanyang mata, kahit na namula ang paligid ng kanyang mga mata.Sa huli, hindi na nakayanan ni Lucian at pilit na ibinaling ang mukha sa kanya.Dumampi ang mainit nitong hininga sa mukha niya nang sumandal siya, at nakita niya ang sensual na labi nito sa sandaling imulat niya ang kanyang mga mata.Ang eksenang ito ay pwedeng mukhang matamis at mapagmahal sa iba, pero ito ay walang iba kundi pagpapahirap kay Calista noong panahong iyon.Hindi maganda ang kanyang kutis dahil hindi siya nakatulog kagabi, kaya naglagay muna siya ng buong mukha ng makeup sa umaga.Nakalimutan na ito ni Calista nang kinukusot niya ang kanyang mga mata. Natamaan siya nang makita ang eyeshadow at eye