Bumilis ang tibok ng puso ni Lily. Ang internet ay umalingawngaw sa mga talakayan tungkol sa kanilang relasyon ni Lucian. Sa spotlight ngayon sa kanila, tiyak na tataas ang kanyang status sa entertainment industry.Pero, nais ni Lucian na linawin ang hindi pagkakaunawaan.Hindi na ito personal na pagtatangka sa paghiwalayin ang isang rumored couple. Direkta niyang sinasalungat ang inilagay doon.Kahit sino ay makakapagsabi na ang napakaraming pagpapala ay ang gawain ng mga upahang internet troll."Nobody takes these rumors seriously, Lucian. Mawawala ang hype sa sarili nitong ilang araw. Kung maglalabas ka ng statement ngayon, mas mabibigyang pansin ito."Bago pa niya maibaba ang tawag, narinig ng manager ng PR department na nagsalita si Lily. Si Lucian ay hiwalay na ngayon.Kahit na sila ni Lily ay nahuli nang magkasama sa mga larawan, hindi ito makakaapekto nang malaki sa presyo ng stock ng kumpanya. May pagpipilian silang maghintay na lang. Hindi siya pinansin ni Lucian."Ala
Hindi bumaba ng sasakyan si Calista, at hindi siya pinilit ni Lucian. Pero, pinipilit na niya ito sa pamamagitan ng pagtanggi na gumalaw mula sa kanyang kinalalagyan sa pintuan.Naiwan ang mag-asawa sa isang pagkapatas. Mas malamig sa kabundukan kaysa sa lungsod. Ang hanging humahampas sa kanilang paligid ay parang isang kutsilyong tumatama sa balat.Sa huli, ang biglang pagtunog ng cellphone ang bumasag sa katahimikan. Phone ni Calista iyon.Ang pangalang kumikislap sa display ay "Paul Baker". Ang mga liham ay tumama sa mga mata ni Lucian. Naging malungkot ang kaswal na ekspresyon ng lalaki. Kinuha niya ang telepono."May kailangan ka ba, Paul?"Parang wala siyang buhay kaysa sa kausap niya kay Lucian."Binigyan ako ng isang kaibigan ko ng isang bungkos ng mga paputok. Gusto kong itanong kung interesado ka sa kanila. Pwede tayong pumunta sa isang lugar para itakda ang mga ito."Ang totoo, si Paul ay gumawa ng paraan para bumili ng mga paputok. Alam niyang nag-iisa si Calista sa
Itinabi ni Lucian ang kanyang telepono at hindi na muling sumulyap kay Calista. Tumalikod na lang siya at bumalik sa sasakyan.Napaatras siya nang bahagya nang walang tiyagang sinabi ng lalaki, "Ano? Kailangan ko bang pagbuksan ka ng pinto?"Sa kabila ng kanyang malupit na tono, walang gaanong galit ang maririnig. Parang inilalabas niya ang kanyang mga frustrations pagkatapos niyang malito.Marahas na hinampas ni Calista ang kanyang noo ng umugong. Namula agad ang balat niya sa impact. Malinaw kung gaano niya kalupit natamaan ang sarili mula sa tunog na mag-isa.Oo naman, ang panahon ay napakalamig na ito ay nagyelo sa kanyang perceptiveness. Bakit pa niya iisipin na si Lucian ay nakakaramdam ng mali? Mas maaga siyang maniniwala na ang mga espiritu ay nabubuhay sa lupa.Binuksan niya ang pinto ng kotse at pumasok. Hindi niya napigilan ang paghimas sa leeg niya nang dumapo ang tingin niya sa console sa pagitan ng driver at passenger seat.Napunta ba siya sa isang hindi komportable
Anim na araw na ang nakalipas ng Bagong Taon. Ang lahat ay gumugol ng higit sa sapat na oras sa mga kaibigan at pamilya.Magiging hands on deck na ito simula bukas. Nag-organisa si Jacob ng isang team-building exercise para sa staff sa workshop na magaganap sa isang golf course.Sila ay orihinal na nagplano sa pagpunta sa pag-akyat ng bundok. Pero pagkatapos ng mga araw ng niyebe, ang mga kalsada ay naging madulas. Mayroon ding ilang mga tauhan ng workshop na nagpapatuloy sa mga taon.Ito ay humantong sa isang nagkakaisang desisyon na lumipat sa golf, isang hindi gaanong matinding isport. Ang mga hindi nag-enjoy sa paglalaro ng golf ay pwedeng maglakad nang maluwag. Hindi inaasahan ni Calista na makakasagasa si Paul at Cade doon.Parehong nakasuot ng sportswear ang dalawang lalaki at tila kalalabas lang ng golf course. Tumutulo pa rin ang pawis sa kanilang mga noo. Una siyang napansin ni Paul."What a coincidence, Calista. Dito sa golf?""Nagkakaroon ng team-building event ang wo
"Gusto nila ako bilang isang taga-disenyo para sa proyekto ng CrossTime at nag-aalok ng 200,000 dollars para sa disenyo. Hindi ko kailangang mag-shift. Ang mga pagpupulong ay isasagawa sa sarili kong oras. Nag-aalok din sila ng advance sa aking suweldo ."Nabulunan si Yara.Nang nakabawi na siya, sinabi niya, "Idiot ka ba? Napakagandang pagkakataon sa trabaho iyon. Bakit mo ba iniisip ang tungkol dito? Umoo ka! Anong boss ang nakakatuwang mapagbigay…? CrossTime project. CrossTime project," bulong niya dalawang beses sa sarili.Tapos tinignan niya si Calista at kumindat."Hindi ba yun ang project ng mga Baker? Pinuntahan ka ba ni Paul?""Ganun ba talaga dapat kataas ang design fee?"Si Calista ay hindi pamilyar sa partikular na sektor na iyon. Kung ang alok ay hindi makatwirang mataas, hindi niya tatanggapin ang trabaho. Sa kabila ng kanyang pinansyal na problema hindi iyon ang paraan na gusto niyang kumita ng pera." Ayos lang. 'Di naman yun outrageous given yung experience mo.
Bumibigat ang hininga ni Zachary."Ano itong tungkol sa DNA test, Calista? Mas gusto mong magtiwala sa isang hangal na makina kaysa sa tatay mo?"Hinawakan ni Calista ang brown paper envelope hanggang sa mga ilaw sa itaas para subukang makita ang nilalaman nito."Sa tingin mo ba may stepfather ako dahil may stepmother ako? O, lagi ba akong may stepfather?"Napabuntong hininga siya."Alam kong hindi maganda ang pakikitungo sa iyo ng tiyahin mo, at hindi rin maganda ang relasyon ninyo ni Nikolette. May dahilan ka para magalit sa akin. Pero, para magduda na hindi kita anak dahil dito ...""Akala ko rin. Kaya napagdesisyunan kong ituloy ang pagsusulit. Sakto naman ang tawag mo. Babasahin ko sayo ang resulta.""Calista!" sigaw ni Zachary para pigilan siya.Sa sobrang lakas niya, nagbago ang tono ng boses niya.Nagkaroon ng matunog na rip. Binuksan ni Calista ang sobre para masiguradong maririnig niya ito. Binasa niya ang isang malaking tipak ng hindi maintindihang teksto at itinuon
Nag pout si Charlotte. Hindi niya alam kung paano sasagutin. Impulsive ang ginawa niya. Kung iisipin, nakakatakot isipin.Maingat niyang nilingon si Lucian. Habang tumatagal ang titig nito sa kanya, mas lalo siyang nakaramdam ng saya. Walang nangahas na iligtas siya noon. Siya lang ang tumalon. It was simply fate.Kitang-kita ng lahat ang pagka-infatuation ng dalaga. Napansin ni Calista, mahinahong binawi ang kanyang tingin, at bumalik sa paglalagay ng kanyang order.Nang makitang saglit lang na huminto si Calista nang mapansin niya si Lucian bago muling nagpatuloy gaya ng dati, hindi na nag-abalang magtanong si Paul kung gusto niyang magpalit ng mesa."Kailan mo balak ilipat ang libingan ng lolo mo, Calista? May kilala ang lolo ko ng isang bihasang manghuhula. Kung kailangan mo ng tulong, pwede kong kunin ang manghuhula para makapunta sa Fort City. O, pwede natin siyang ilipat dito sa Capeton . Mas malapit na at pwede mo siyang bisitahin kahit kailan mo gusto."Hindi niya binangg
Biglang tumahimik ang sinabi ni Lucian, at isang awkward na katahimikan ang namayani sa mesa. Kabalintunaan, si Lucian, ang pasimuno ng awkward moment na ito, ay tila walang kamalay-malay sa tensyon sa hangin. Napanatili niya ang kanyang kalmado at ipinagpatuloy ang pagsipsip ng kanyang red wine na may gilas. Sa wakas, dumating na ang pagkain ni Calista.Isang guwapong batang waiter na naka-suit na may bowtie ang naglagay ng maselan na iniharap na steak sa kanyang harapan, ang kanyang mahaba at maayos na mga daliri ay matikas na umaalis sa gilid ng plato. “Ang ganda ng kamay mo,” papuri ni Calista sa waiter. Ang kanyang mga kamay ay karapat-dapat sa modelo. Kahapon lang ay nag-post si Lucas sa kanyang social media na naghahanap siya ng stand-in male hand model. Iniisip ni Calista kung karapat-dapat ba itong waiter. Namula ang waiter, nagulat sa papuri.Bagama't hindi ito ang unang pagkakataon na may pumupuri sa kanyang mga kamay, ito ang unang pagkakataon na ginawa ito ng i