Kabanata 179 Magkaron pa ng Karanasan

Itinabi ni Lucian ang kanyang telepono at hindi na muling sumulyap kay Calista. Tumalikod na lang siya at bumalik sa sasakyan.

Napaatras siya nang bahagya nang walang tiyagang sinabi ng lalaki, "Ano? Kailangan ko bang pagbuksan ka ng pinto?"

Sa kabila ng kanyang malupit na tono, walang gaanong galit ang maririnig. Parang inilalabas niya ang kanyang mga frustrations pagkatapos niyang malito.

Marahas na hinampas ni Calista ang kanyang noo ng umugong. Namula agad ang balat niya sa impact. Malinaw kung gaano niya kalupit natamaan ang sarili mula sa tunog na mag-isa.

Oo naman, ang panahon ay napakalamig na ito ay nagyelo sa kanyang perceptiveness. Bakit pa niya iisipin na si Lucian ay nakakaramdam ng mali? Mas maaga siyang maniniwala na ang mga espiritu ay nabubuhay sa lupa.

Binuksan niya ang pinto ng kotse at pumasok. Hindi niya napigilan ang paghimas sa leeg niya nang dumapo ang tingin niya sa console sa pagitan ng driver at passenger seat.

Napunta ba siya sa isang hindi komportable