Chapter 4

“Bwisit ka talagang lalaki ka. Sige na, I’ll hang up. Pag-iisipan ko ‘yang pabor mo.”

“Yes!” masaya nitong sigaw.

“Sabi ko’y pag-iisipan ko lang, hindi ko nabanggit na pumapayag na ako kaya h’wag ka munag mag-yes. Mamaya’y hindi ako pumayag tapos ikasal ka sa babaeng hindi mo naman bet. Char. Sige na!” Pinindot ko ang pulang button sa ilalim ng phone ko at natapos na ang phone call.

Tinitigan ko ang maliit na papel na naglalaman ng contact information nitong si Elton. Mayroong pangalan niya, mayroong e-mail, mayroon ding contact number. ‘Yon lang? 

Binaliktad ko ang papel. To my surprise, mayroong nakasulat sa likod, ngunit hindi ito printed katulad ng nasa harapan. 

If ever you change plans,

go to my place using this address ;)

    Nakasulat ang full address ng “place” niya sa likuran ng kanyang business card. Ang flirty lang ng dating para sa akin. 

    Bumalik ako sa upuan ko at tumulala sa puto na pinadala ni ate Elsa. Ngayong naisip ko ‘yon, mukha namang matinong lalaki si Elton. Kung tutuusin, para ngang walang naging interes sa paghahanap ng babae itong si Elton. Judging from what he mentioned, nabanggit niya na dalawang kurso ang natapos niya para sa kolehiyo. And to think na wala pa rin siyang jowa ngayong 31 years old na siya, ibig sabihin no’n ay masyado siyang nagfocus sa pagpapalago ng kaalaman niya dahil siya nga ang tagapagmana ng kompanya nila.

    Nawala naman ang pagiging masungit niya kapag nasa kondisyon na siya. Sa tingin ko, nainis lang siya sa akin dahil sobrang daldal ko at walang preno ang mga tanong ko sa kanya. Ngunit hindi ko rin naman matitiyak na totoo ang mga napansin ko dahil kahapon ko lang naman siya nakilala. . . Tulad nga ng pinaglalaban ko sa kasalan ni Maverick at ng babae niyang si Regina, masyadong maikli ang limang buwan para magpakasal. What more kung in one day of meeting ay pumayag na ako sa pagpapakasal sa kanya?

    At isa pang bagay, hindi ko gusto ang buhay ng mayayaman. Kaya patuloy na yumayaman ang mga kapitalista ay dahil sa mga pananamantala nila sa mga manggagawa. Isipin mo nga ang mga bilyonaryo, kahit na magdonate sila ng ilang porsyento ng kanilang pera ay babalik din sa kanila ‘yon nang isang araw. Ayaw kong makatapak sa ibang mga tao.

    Pero kung tutuusin. . .

    I would accept his offer.

PARA BANG nilakbay ko na ang buong isla ng Las Islas Filipinas sa tagal ng nilakad ko para lamang mahanap ang condominium nitong si Elton. Sa wakas, after getting an instruction from that lady on the front line, narating ko rin ang mahiwagang tinutuluyan nitong si Elton. Hindi naman niya nabanggit na mamahaling condominium unit ang kanyang bahay at sana man lang ay naprepare ko na rin ang sarili ko sa mahaba-habang paglalakad dahil sa laki ng lugar na ito.

    Huminga ako nang malalim at tumayo sa tapat ng pinto na may numerong 313. Ito ang nakalagay na numero sa kanyang business card. Kumatok ako nang tatlong beses at naglakad patalikod ng dalawang hakbang. Mayamaya pa, nagbukas na ang pinto.

    “Mabuti naman at–”

    Naputol ang pagsasalita ko nang tumambad sa harapan ko ang pawisan at topless na si Elton. My eyes bulged at iniwas ko ang tingin sa kanyang katawan.

    Hindi ako nambabastos, sadyang katapat lamang ng gitna ng pinto ang torso niya, ‘no!

    “At ano?” panggagaya niya sa nasabi ko. “I know that my body looks good.” Finlex pa niya ang muscles sa kanyang braso.

    “Siraulo ka! Hindi mo naman kasi sinabi na nagwo-workout ka, e ‘di sana ay nasabihan kita na pupunta ako,” sigaw ko.

    “It’s not my fault, you came here with not a single notice.” Ngumisi ang loko. “And why are you so flustered looking at my topless body? You haven’t even seen the other parts yet.” Tumawa ang loko. Hinampas ko siya sa kanyang braso at umilag naman siya ngunit nahagip ko rin.

    “Yuck! Basa ng pawis!” pag-iinarte ko.

    “Go straight to the point. Why did you go here? Did you come to tell me that you agree to my proposal?” usisa nito. 

    “Medyo related d’yan. Kailangang mag-usap pa tayo tungkol do’n.”

    Tumango-tango siya. Nilipat niya ang tingin niya sa bitbit kong bilao ng puto. “And you really came to my place with food. You’re marrying me, I just know it.”

    Umirap ako. “Pwede bang papasukin mo muna ako?” 

    “Alright, fine. Get inside.”

    Tumabi siya at binuksan nang mas malawak ng pinto. Mula pa lamang sa kinatatayuan ko, kitang-kita ko ang mga mamahaling kagamitan at furniture sa loob ng unit niya. Nakakahiya namang maging mahirap sa harap ng taong buong buhay ay karangyaan ang naranasan.

    Pumasok ako sa loob. Bungad doon ang magaganda niyang equipments for working out. Mayroong treadmill na malapit sa pader at mayroon din siyang mga dumbbell na nagva-vary ang weight. Dito pa lamang, masasabi ko nang gym rat din itong lalaking ito. Isang goal-oriented sa studies at fitness enthusiast. Sana lang ay kung papayag nga ako na magpakasal sa kanya, may oras siya para sa akin.

    Ang problema lang, hindi ako sure na mamahalin niya ako dahil tulad nga ng nabanggit niya, ang kasalang magaganap ay para lamang hindi siya mapilitang pakasalan itong isang babaeng hindi naman niya gusto pakasalan.

    Tinuro niya ang gitnang table sa kanyang salas pati na rin ang itim niyang couch na sobrang cozy ang itsura. Umupo naman ako sa malawak niyang sofa. “Welcome to my humble place. Sorry, there’s not a lot of stuff here. I rarely go here.”

    “Eh bakit mayroon kang condominium?” usisa ko.

    “Well, I paid for this.” He shrugged.

    “Wala kang ibang magandang rason? Trip mo lang talagang magkaroon ng condominium?” hirit ko. Hindi ko maintindihan ang mga mayayaman. “Kayo talagang mayayaman, ang hilig ninyong magsayang ng pera. Kung dinonate niyo na lang sana sa akin, baka maging masaya pa ako.”

    Kumunot ang noo niya. Umupo siya sa maliit na sofa sa gilid ko. Anito, “Here you go with your annoying questions. I bought this when I was 24. This was a lot closer to my school and our company.”

    “Eh tapos ka nang mag-aral, ‘di ba? Bakit nandito ka pa rin?”

    Napabuntong hininga ang loko. “Alright. Like I said, I rarely go here. I plan on moving out since I’ll get married soon.”

    “Ang laki talaga ng kumpansya mo na makasal sa ‘kin, ‘no?” Lumapit ako sa bilao ng puto na pinatong ko sa lamesa at inalis ang plastic wrap na nakabalot dito. Kumuha ako ng isang piraso.

    “Of course!” nakangiti niyang sigaw. “Well, you won’t go all the way here just to turn down my offer. You even gave me a gift – this delicious puto.”

    Tinaasan ko siya ng kilay. Anang ko habang lumalamon ng puto, “Malay mo, token of apology itong dinala kong puto dahil hindi ko matatanggap ang offer mo. ‘Di mo sure.”

    “Alright, alright. Let’s get straight to the point. I want to hear your answer.” Tumingin siya sa akin at kinabahan naman ako sa titig niya. Kahit na excitement ang nakikita ko sa tuwang-tuwa niyang expressions at kuryosidad, nakakakaba pa rin.

    Huminga ako nang malalim. “Pwede bang magsuot ka muna ng pangtaas?” pakiusap ko sa kanya. 

    He chuckled. Reply nito, “You really can’t resist my abs. Don’t worry, my love, you’ll see this every single day once we get married.”

    Nag-init ang pakiramdam ko sa narinig ko, at lalo ring bumilis ang tibok ng puso ko. Hindi dahil sa mahalay niyang sinabi kundi sa pangtawag niya sa aking my love. S***a, nafo-fall na ba ako sa lalaking ‘to?

    “You’re blushing,” he pointed out. Tumayo ang loko at sinampal ang tiyan niya bilang pagmamayabang ng kanyang physique. Tumalikod pa ito at finlex ang defined muscles sa kanyang braso.

    “Hoy, bilisan mo na nga!” sigaw ko sa kanya sabay akmang babatuhin ng maliit niyang pillow dito sa kanyang sofa. Tumatawa itong pumasok sa kanyang kwarto.

    Habang hinihintay siyang lumabas sa kanyang kwarto, minasdan ko muna ang itsura ng kanyang condominium. Hindi talaga maikakailang mayaman itong lalaking ito. Fully furnished kasi at mukhang mamahalin pa ang mga kagamitan dito. Doon pa nga lang sa treadmill at mga dumbbell niya, sobrang ganda ng itsura nito. Dito sa living room niya ay puro puti at may hints naman ng itim ang furniture. May iilan ding halaman na siyang bumubuhay sa itsura ng lugar na ito. Hindi naman masama para sa lalaking mag-isang tumitira dito. I expected worse.

    “I’m back. Now let’s talk about our marriage.” Sinara niya ang pinto at nakabihis na ito na parang normal na tao muli. 

    “Sobra ka talagang feeler. Hindi pa ako pumapayag,” hirit ko.

    He sat on the seat he sat on earlier. Kumuha naman ang loko ng isang pirasong puto at kinain ito. “So, what is your response? Are you accepting my proposal?” tanong nito.

    Huminga ako nang malalim bago sumagot. “Actually, I was positively considering it,” banggit ko. Hindi naman napigilan ni Elton na mapangiti. “Hindi pa ako tapos magsalita kaya h’wag ka munang magsaya.”

    “Alright, continue. Go ahead.” Sumenyas pa ito gamit ang kamay niya na pwede na akong magpatuloy.

    I continued, “Kaso marami akong problemang kakaharapin. . . o hinaharap. Something in between. I’m at a loss, actually.”

    “What is it that you’re anxious or worried about?” usisa nito. Muli, napabuntong hininga ako. Lalo pang bumigat ang pakiramdam ko habang iniisip ko kung paano ko sasabihin sa kanyang maraming bumabagabag sa isipan ko. 

    Marrying him would solve many of my problems but other problems would probably stem out if I married him. 

    “Una, hindi ito alam ng pamilya ko. Wala siyang kaalam-alam na ang panganay nilang babae ay ikakasal na. Hindi ko alam kung paano ko sasabihin sa kanilang magpapakasal ako dahil isang buwan ko nang hindi sinasagot ang tawag ni Mama at Papa sa akin dahil hindi ako napapayapa sa kasalan ni Maverick at Regina noon. Alam ko kasing hindi nila ako papayagan na manira ng kasal ng iba at kung malaman man nila, baka hindi na nila ako tanggapin pang muli sa bahay. Baka nga hindi pa nila ako ituring na kapamilya,” pagku-kuwento ko sa kanya tungkol sa sitwasyong kinakaharap ko. “Isa pa, wala na akong source of income. Wala akong pambayad ng utang. Would you want to marry a poor woman from a poor family?”

    Napatigil si Elton. I almost jumped after he sat next to me. “You know, I asked to marry you because I saw good qualities in you. I have no problem if you’re poor or if your family is poor. I don’t care.”

    “Paano naman ang masasabi ng pamilya mo? Baka mamaya, tawagin nila akong gold digger. Totoo namang gusto ko ring yumaman at magkapera pero feeling ko I’m cheating my way there by marrying an already rich man,” I argued.

    Umiling lang siya nang umiling. “They don’t have a say on who I should love or who I should marry. Kung may pakakasalan ako, wala na sila ro’n. They have to accept that.”

    Kahit na anong assurance ang gawin niya, hindi pa mapanatag ang loob ko. I want more answers.

    Hindi ko kilala ang magulang niya at hindi rin naman nila ako kilala. Baka mamaya, suspetyahan nila ako. Or baka naman hindi sila maganda pakisamahan dahil tulad ng sinasabi ko tungkol sa ibang mayayaman, wala silang pakialam sa mga mahihirap. They look down on people who are less fortunate than them.

    Hinawakan niya ang kamay ko. Suddenly, my heart was racing again. Nope.

    “But are you accepting my proposal? Are you willing to be my wife?” tanong nito sa akin.

    Mahinhin akong tumango. “Oo naman. Pero tulad nga ng sinabi ko, marami akong problema.”

    Wala akong ekspresyon sa mukha samantalang siya naman ay may pagkalaki-laking ngiti sa kanyang mukha. Dali-dali niya akong niyakap. Sobrang higpit ng pagkakayakap niya sa akin, and it was the best hug that I received for so long. It felt like home.

    “Thank you, Rhea. Thank you!” sigaw nito. “This is the best day of my life, ever. It felt like I was released to a dark prison that was keeping me captive for years already. Thank you talaga, Rhea. I swear, I would be the best husband to you. Even the best father to our children, if you want that.”

    I felt flattered. Para akong nakikinig sa salita ng matagal ko nang minamahal na lalaki. But I have to grasp the reality that these words that he’s promising may not actually come true. Hindi namin kailanman minahal ang isa’t isa – we just met.

    And that’s the last thing that’s making me worry.

    What if I marry him, and we don’t get to love each other?