HINILA ni Epiphani ang kamay ni Mari papunta sa kusina. May gusto lang siyang i-confirm dito base sa napanuod niyang balita sa TV. “Umamin ka nga sa akin, Mari. Totoo ba ang lahat ng ‘yon?” naguguluhang tanong ni Epiphania. Napataas ng kilay si Mari. “Po? Ang alin, La?” Kitang-kita ni Epiphania sa mga mata ni Mari na tila bang pinipilit nitong iwasan ang ganitong usapan. “Mari, naman. H’wag ka nang mag maang-maangan. Napanuod ko sa balita ang tungkol sa inyo ni Clarence. Totoo bang kasal na kayo? At si Gianni ay anak ni Clarence?” Natigilan si Mari sa narinig niya. Hindi niya alam kung paano niya sasagutin ang mga tanong ng lola niya. Nahihiya siyang umamin. Baka nga ikahiya pa siya nito. “La. . .” may alinlangan na sambit ni Mari dito. “Ano? Hindi ka aamin?” Mula sa kusina ay kitang-kita ni Mari sina Clarence at Gianni na masayang nagkukulitan sa sala. Naisip niyang oras na para malaman ng lola niya ang totoo. Huminga muna siya nang malalim saka nagsalita. “Totoo. To
HUMIWALAY ng pagyakap si Mari nang mapansin niyang pinagtitinginan sila ng mga tao. “What’s wrong, Clarence?” kunot-noong tanong ni Mari. Tumikhim si Clarence at inayos ang sarili. “N-Nothing. Siguro nagugutom lang ako. Baka may kainan dito? O kaya snack na lang?” tugon niya habang hawak ang tyan. Marahang natawa si Mari kasi ang weird naman dahil sa gutom ay yayakapin siya. “May alam akong nagtitinda ng banana cue sa labas. Tara?” “Banana cue? Ano ‘yon?” tanong ni Clarence. Imbis na sumagot si Mari ay hinila iya ang braso nito palabas ng wet market. Pagdating nila do’n ay agad na nag-order ng dalawang banana cue si Mari. “Here,” sabi ni Mari nang ibigay ang banana cue kay Clarence. “May banana pa lang ganito?” naguguluhang tanong ni Clarence na halatang first time niya ma-encounter ang gano’ng klaseng pagkain. Nagpipigil ng pagtawa si Mari. “This is a popular snack food, Clarence. Piniritong saging na binalutan ng caramelized brown sugar. Tikman mo, masarap ‘yan.”Walang p
NANLAKI ang mata ni Mari nang mapatingala siya sa taong pumigil sa kamay ni Robert. Hindi niya inakala ang pagdating ni Clarence sa coffee shop. Paano siya nito nakita? Sinundan kaya siya? Iyon ang mga tanong na bumagabag sa isip niya.“Wala kang karapatan na saktan mo muli ang anak mo, Mr. Robert Harrington,” seryosong sabi ni Clarence kaya napataas ng kilay si Robert. Agad na binitawan ni Clarence ang pupulsuhin ni Robert. Napabuga ng hangin si Robert saka marahang natawa sa sinabi nito saka sarkastikong binaling ang tingin kay Mari. “How did you seduce this man, Mari? May tinatago ka bang kamandag na hindi ko alam?” Nanliit ang mata ni Mari saka tinaas nang bahagya ang kanyang labi. “Hindi ko siya inahas. Sadyang—” Biglang sumingit si Clarence. “I like him, Mr. Robert. Ako ang unang nagkagusto sa anak mo.” Napadilat ng mata si Robert sa sinabi ni Clarence. “What are you talking about, Clarence? Look at her. Wala kang makukuha sa kanya kasi sinira niya ang tradisyon namin
“USE me, Clarence para mabigyan ng hustisya ang mommy mo.” Hindi mawala sa isip ni Clarence ang sinabi ni Mari habang nasa byahe sila. Pagdating nila sa tapat ng bahay ni Mari ay agad naman na bumaba ito. “Thank you sa paghatid sa akin, Clarence,” wika ni Mari saka bumaba ito ng sasakyan. “No worries. Basta mag-take ka kaagad ng gamot pagsinipon ka,” habilin ni Clarence saka tumango si Mar.“Salamat, Clarence. Mag-iingat ka,” tugon ni Mari bago isinara ang pinto. Napaisip nang malalim si Mari dahil hindi siya sinagot ni Clarence kanina. May nasabi ba siyang hindi maganda? Nag-o-overthink tuloy siya habang naglalakad patungong bahay niya. Pagdating ni Clarence sa condo niya ay agad siyang kumuha ng wine at isinalin ito sa baso niya. Pumunta siya sa terrace at huminga nang malalim. Iniisip niya ang sinabi ni Mari tungkol sa hustisya ng mommy niya. Halos i-give up na niya ‘yon after that engagement party. But now, he fell in love even more because Mari wanted him to seek justice f
KABADO nang umupo si Robert sa harap ng mga board member sa mahabang conference table. Harrington Group, once a symbol of success and prosperity, was now teetering on the edge of bankruptcy. Isang hindi mapakali na katahimikan ang sumalubong sa silid. At bakas sa mukha ng kanyang mga miyembro ang pag-aalala dahil pabagsak na ang kompanya. “Thank you for gathering here today. As all you know, we are facing an unprecedented crisis, and the future of Harrington Group is in jeopardy,” malungkot na salaysay ni Robert. The atmosphere grew more tense as the board members exchanged worried glances. Hindi napigilan ni Gerald Thompson, the vice president, ang kanyang pagkabigo. “Robert, we can’t keep postponing the inevitable. Our creditors are breathing down our necks, and if we don’t take drastic action now, we’ll be left with nothing,” pag-aalalang sabi ni Gerald. Seryosong tumango naman si Cynthia Rodriguez, ang CFO ng kompanya. “I hate to say it, but bankruptcy might be our only way o
TUMINDIG si Clarence with a polite smile habang papalapit na ang mga ito. He was trying to hide his surprise and disappointment upon seeing Mike, Olivia and Lina accompanying Mari. "Hi, Mari! I didn't expect we'd have company tonight," he said while still maintaining his composure. Ngumiti si Mari na may halong kahihiyan dahil hindi siya nagpaalam dito. Medyo na-excite lang kasi siya na ibahagi ‘yong success nila ni Clarence kaya mas mainam na isama niya ang mga kaibigan niya pati ang secretary nito. “Sorry, Clarence. I hope you don't mind. I thought it would be nice to have a little celebration with friends."Clarence nodded, suppressing his initial shock. "Of course, Mari. It's just a bit unexpected. Siguro we need a bigger table,” wika niya saka binigyan niya ng hindi makapaniwalang tingin si Mike. Agad naman nitong iniwasan ang tingin ng boss niya. Mabuti na lang ay may bakanteng table pa sa kabila kaya lumipat sila. Nag-order muli si Clarence ng platter para sa lahat. “Mar
NAGISING si Mari na may basang tuwalya sa noo niya. Tila bang tinakasan na siya ng lakas nang subukan niyang iangat ang kanyang kamay para tanggalin ang tuwalya. Nanginginig din ang buo niyang katawan sa lamig. At mahapdi rin ang mata niya. “Inaapoy ka ng lagnat kanina, Mari. Hay naku, nagpaulan ka kasi kagabi. Kapag kaya mo nang bumangon, may lugaw sa lamesa, kainin mo ah?” nag-aalalang tanong ng Epiphania saka lumabas ito ng kwarto. Bigla na lamang niyang naalala ang nangyari sa kanila ni Clarence. Napabuga siya nang hangin at natawa. Binasbasan lang naman sila ng langit, hindi niya inaasahan na magkakasakit siya pagkatapos nito. Si Clarence, kumusta kaya? Kahit masakit ang ulo ni Mari ay sinubukan niyang bumangon at kunin ang cell phone niya. Napanguso siya nang mabigong wala ni isang tawag mula kay Clarence. Huminga siya nang malalim nang ibalik sa drawer ito. Nakaramdam ng pagkulo ng tyan si Mari, nagugutom na siya. Natungo siya sa lamesa at kumain ng lugaw saka uminom ng
NAPASIGAW si Mari sa gulat at lumayo rito. Pagtingin niya sa sahig ay nakita niya ang damit ni Clarence. Dahil do’n ay napausisa siya sa sarili. Nakahinga siya nang maluwag na makitang may saplot pa siya. Napabalikwas si Mari nang humikab si Clarence habang dinidilat ang mata nito. Nagtama ang paningin nila. Napahinto si Clarence. At nang mapansin niya na wala na siyang saplot ay bumaba siya at kinuha ang damit sa sahig. Dagling sinuot niya iyon. “I’m sorry. Pinagpawisan ako kagabi,” lakas loob na sabi ni Clarence. He’s trying to stay calm in front of Mari. “A-Ayos lang, Clarence. Are you feeling better now?” tanong ni Mari na may halo pa ring kaba. Imbis na sumagot si Clarence ay tinitigan niya lang si Mari. Maya-maya pa ay nilapitan niya ito. “Are you still not comfortable with me?” Napataas ng kilay si Mari. “What?” "Because I've noticed you seem nervous when you're around me. I want you to feel at ease with me." Nilibot ni Clarence ang kamay niya sa bewang ni Mari. He gentl
HAWAK ni Mari ang tablet niya nang maupo siya sa sala. Pinapanuod niya mula rito ang video na nakuha ng dalawang hidden camera; ang sa opisina niya at sa apartment ni Bitsy. Naikuyom ni Mari ang kaniyang kamay kasabay ng pag gilid ng luha niya nang makita kung paanong sinaksak ng tauhan ni Kate ang walang kalaban-labang Bitsy. Napalunok siya upang pigilan ang h’wag humikbi.Halos tatlong araw na walang maayos na tulog sina Clarence at Mari dahil sinamahan nila ang technician habang inaayos ang laptop at ma-restore ang video. “Stop it, Mari,” sabi ni Clarence. Kinuha niya ang tablet kay Mari at nilagay ito sa center table saka siya tumabi rito.“I don’t get the point, Clarence. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang kasama si Kate. Na bakit kailangan pa niyang mangdamay ng ibang tao?” mangiyak-ngiyak na wika ni Mari. “H’wag mo na isipin iyon, Mari. Basta alam na nating masamang tao si Kate.” Napabuntong-hininga si Clarence at sa mukha niya ay may halong pag-aalala ay pagkadismaya
HULING araw na ni Bitsy nang bumisita si Mari sa chapel. Mabuti na lang ay nakahabol siya pagkatapos ng limang araw na pagpapahinga niya sa ospital. Umuwi na rin ang mga kaibigan niya sa Baguio. Hindi na niya sinama pa ang mga kaibigan at pamilya niya sa lamay dahil gusto niyang mapag-isa.Pagpasok ni Mari sa loob ay dinig niya hikbi ng pamilya sa pagkawala ng sekretarya niya. Sa bawat paghakbang niya patungo sa kabaong ni Bitsy ay unti-unti niyang nararamdaman ang matinding bigat at panghihinayang. “I’m sorry, Bitsy.” Iyon lamang ang lumabas sa bibig niya at saka tumulo ang kanyang luha. Pagkatapos niyang tingnan ang labi ng sekretarya ay lumapit siya sa ina nito upang makiramay. “I am sorry for your loss, M’am Merideth. Nakikiramay ako,” malungkot niyang sabi sa ina ni Bitsy. Hahawakan niya sana ang balikat nito nang bigla siyang tinulak palayo. “Ikaw! Ikaw ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko!” sigaw ng nanay ni Bitsy na may halong pagbibintang. Nagdulot ng malak
HABANG busy ang mga tauhan ni Inspector Cruz sa paghahanap ng mga hidden camera sa loob ng apartment ay naroon si Bogart, nagpapanggap ito biglang isang parte ng team. Isang bulalas ang bumasag sa katahimikan nang matagumpay na itinaas ng isang pulis ang isang maliit na camera na nakita niya mula sa tv. “May nahanap akong hidden camera!” anunsyo niya. Napatingin ang lahat sa pulis na iyon at saka lumapit si Bogart dala ang ziplock na ang laman ay mga nakolektang hidden cameras ng apartment. Binuksan niya ang ziplock at ipinasok ng pulis camera.Malalim na ang gabi at pagod na pagod na ang mga pulis dahil umabot ng alas dos ng madaling araw ang imbestigasyon.Sa wakas ay nagsalita na si Inspector Cruz upang tapusin na ang operasyon. “Alright, let’s wrap up!” sabi niya.Bumaling ang tingin ni Inspector Cruz kay Bogart na nakatayo pa rin habang hawak ang ziplock. Nakaramdam siya ng lamig at napalunok. Nanlilisik ang mga mata ng inspektor na may halong panghihinala. May kung anong likid
TAHIMIK na nakahiga si Mari sa kama nang pumasok bigla si Clarence sa kwarto niya. Napansin ni Mari ang pagod at paghahabol hininga nito. Kunot ang noong pinagmasdan niya ang asawa. “Anong nangyayari sa’yo?” tanong niya. Huminga nang malalim si Clarence. “Bitsy is dead. Someone killed her!” nginig ang boses niyang sinabi iyon. Napasinghap si Mari. Pumasok sa loob ang mga kasama niya nang marinig iyon. Lahat sila ay hindi makapaniwala sa balita.Pagod at pinagpapawisan si Clarence dahil sa kamamadali niyang bumalik sa ospital. Umupo siya sa tabi ni Mari upang magpahinga.“And how about the video?” tanong ni Mari.“Inspector Cruz is trying to locate Bitsy's corporate laptop. They might call any moment. They're still investigating,” tugon niya.Napatingin sa malayo si Mari at biglang gumilid ang luha niya. Hindi niya inakalang madadamay ang secretary niya rito. Malaking responsibilidad din ito sa kanya at kasabay no’n ay nakokonsensya siya.“This is all my fault,” ani Mari sa sarili.
One hour ago… Madilim ang kalye habang naglalakad si Bitsy pabalik sa apartment niya. Wala na kasi siyang oras magluto kaya sa convenience store na lang siya bumili ng dinner. Habang naglalakad sa pasilyo patungong apartment ay may nakita siyang anino at yapak na tantya niyang isang lalaki na parang sinusundan siya. Nagmadali siyang lumakad hanggang sa nakabalik siya. Pagdating niya sa loob ay agad siyang dumiretso sa kusina. Nahagip ng kanyang mata ang mahinang liwanag mula sa nakabukas na corporate laptop ng Harrington sa ibabaw ng lamesa. Hindi pa kasi niya nai-su-surrender ito dahil may mga importanteng files pa siyang kailangan kunin upang matulungan niya ang boss niyang si Mari. Umupo siya sa lamesa at sinuri ang laptop niya. May mga nakatagong footage ang laptop niya galing sa hidden camera at kailangan niya i-upload ito sa email at maipadala kay Mari. Nakakunot ang noo niya habang nakatitig sa progress bar sa screen. “Sixty five percent pa lang?” reklamo niya rito haban
KUNOT ang noo at palakad-lakad si Kate sa gilid ng pool habang hawak niya ang red wine glass. Patuloy na ginugulo ang isip niya nang dahil sa sinabi ni Mari tungkol sa hidden camera sa opisina nito. Napahinto siya sa ginagawa niya nang magsitindig ang mga balahibong ma-realize na baka iyon ang magpapabagsak sa kanya. “What’s the problem, Kate?” tanong ni Silvana na kanina pa nakaupo sa foldable lounge chair habang pinagmamasdan ang anak. Nang pagod na ang mga paa ni Kate ay umupo siya katabi ng mommy niya. “I have a big problem, Mom. May hidden camera sa opisina ni Mari at kailangan ko iyon mabura,” nababahalang sabi ni Kate. Ngumisi lang si Silvana. Kinuha niya ang kanyang kape sa side table saka niya sinimsim iyon. Napatingin si Kate sa mommy niya habang inaabangan ang sunod nitong sasabihin. “Malaki ang posibilidad na ang secretary ni Mari ang may hawak no’n. Nabalitaan kong naaksidente si Mari at sinugod sa ospital.” Nanlaki ang mata ni Kate. Natuwa siya nang marinig iyon.
NASA mansyon na si Clarence at halos mag-iisang oras na siyang naghihintay ngunit wala pa ang asawa niya. Panay lakad niya sa sala at patuloy ang pag-usisa niya sa labas nagbabakasakaling nakaparada na ang sasakyan ni Mari. Nakailang tawag na siya sa kanyang cell phone pero hindi siya nito sinasagot. Napansin ni Epiphania ang bawat galaw ni Clarence. Pati siya ay nababahala na rin dahil wala na siyang balita kay Mari. “Wala pa rin ba ang apo ko?” tanong niya nang lapitan niya ito. Umiling si Clarence. “Hindi po siya sumasagot.” Nginig ang kamay ni Clarence. At sa bawat segundong lumilipas ay mas lalo siyang kinakabahan. Binalik niya ang kanyang isip kanina nang pumasok siya sa opisina. Dala-dala ni Mike ang tablet niya habang nagmamadaling pumasok ito sa opisina ni Clarence. Kunot ang noo niyang binigay iyon sa boss. “Sir, trending ngayon si Mari sa social media,” wika ni Mike nang ipakita ang article. Hinawakan ni Clarence ang tablet at napahinto siya nang bumungad sa k
MATAGUMPAY na ngiti ang ginawa ni Kate. Masaya siyang makitang nababalisa na si Mari. “See? Ang DNA na mismo ang nasabi na hindi ka parte ng pamilyang ito, Mari,” sabi ni Kate na may halong pangungutyang boses. "You've caused enough trouble, Mari. Leave this house and never come back," utos ni Silvana rito. Ilang segundo ang nakalipas ay kumunot ang noo ni Silvana. Hindi pa rin kasi umaalis ito. “Ano? Hindi ka pa aalis sa mansyon?” Nilakasan ni Silvana ang boses niya. “Guard!” Agad na pumasok sa sala ang gwardya nila. “Yes po, Ma’am?” “Kaladkarin niyo nga palabas itong kutong lupa. Siguraduhin niyo lang na hindi na siya makakaapak pa sa mansyong ito!” inis na sabi ni Silvana. Agad na hinawakan ng gwardya ang braso ni Mari. “Bitawan mo ako! Kaya kong maglakad palabas ng mansyon!” pagpumiglas na sabi ni Mari kaya agad naman siyang binitawan ng gwardya. Bago umalis si Mari ay lumingon muna siya sa kanila. "Someday, you'll regret treating me like this. And I'll make sure of it.
NGINIG ang kamay at halos mabitawan ni Mari ang cell phone niya at napaupo siya muli sa kanyang kama. Hindi siya makapaniwala sa balitang si Kate pala ang tunay na Harrington at hindi siya. Nag-trending pa sa social media ang nangyari sa kanila ni Estefan. Umiling si Mari. “That’s not true. Ako ang totoong Harrington, hindi si Kate,” aniya habang nakatingin siya sa malayo.Naguguluhan siya. Paano nalaman ni Estefan ang tungkol kay Mr. X? May kinalaman ba si Kate rito? Ilang sandali pa ay muling bumalik si Epiphania sa kwarto. “Mari,” malungkot na sabi ng matanda saka hinagkan ang apo. “Narinig ko ang balita sa TV tungkol sa nangyari. Alam kong na-frame up ka. Alam kong hindi totoo ang sinasabi nila. Hindi totoong hindi ikaw ang Harrington. Mabait si Sharon, hindi niya magagawa ang lokohin ang pamilya niya lalo na si Robert.” Tulalang bumagsak ang mga luha ni Mari habang yakap siya ni Epiphania. May takot na bumabalot sa isipan niya. Nag-aalala siya sa kung ano ang iisipin ng mga