Please comment po on your thoughts hehe.
PALINGA-LINGA si Clarence habang naglalakad siya sa lobby ng hotel. Hinahanap niya si Mari para humingi ng tawad sa ginawa ni Kate kanina. Clarence asked the concierge on duty na si Lina. “Have you seen Mari?” tanong niya. Umiling si Lina. “Hindi ko po siya nakita. Ang alam ko kasi pinapaglinis siya sa opisina niyo, wala po ba sya do’n?” Ngumiti si Lina at hinawi ang buhok niya dahil sa kilig. “Uhm, ano po pala sasabihin niyo kay Mari? I-re-relay ko na lang po sa kanya.” Pinilig ni Clarence ang ulo nya. “Don’t worry, hahanapin ko na lang siya mamaya.” Ilang sandali ay nag-ring ang cell phone niya. Kaagad niyang sinagot ang tawag ni Mike. “Sir, nasa labas na po ako.” “Wait for me, Mike.” May lakad silang dalawa ni Mike dahil pupunta sila department store para simulan ang pagiging ama niya kay Gianni. Aalis na sana siya nang bigla niyang nakita si Mari kausap si Manager Patricia. Lumapit si Lina kay Mari. “Mari! Nandito ka na pala. Hinahanap ka ni Sir Clarence,” wika ni Lina ha
NAKATUNGANGA lang si Mike habang pinagmamasdan niya ang boss niya. Hindi siya makapaniwala sa kinikilos ni Clarence ngayon. Masyado na itong nagiging overacting pagdating sa anak nito. Right. This is his first daddy duty—ang bilhin lahat ng mga gamit sa department store para kay Gianni. “Here you go. Your-five-big-carts, Sir Clarence,” Mike emphasized those words. “Ibigay mo na sa kanila ang four carts. Atin ang isang cart dahil pupunta tayo sa toys area.” Napabuka ng bibig si Mike. Hindi pa nakuntento si Clarence sa pang-ho-hoard sa kids wear and accessories, at kailangan pa nilang pumunta sa toy area. Kung sabagay, hindi makukumpleto ang regalo kung walang mga laruan. Nanlaki na lang ang mata ni Mike nang sunod-sunod na ipinasok ni Clarence ang mga nahahawakan nitong laruan sa cart nila. Pinulot ni Mike ang isang laruan na para lang sa two to three years old. “Sir? Mukhang mali po ang nakuha niyo. Pang toddler to, e? Mag-se-seven na po si Gianni.” “Oh right! Sorry. Tulungan m
PINAKILALA ni Mari kina Clarence at Mike ang Lola Epiphania niya. Imbis na kamayan ng matanda ang mga ito ay muli siyang nagsalita.“E hindi ba’t birthday din ng anak mo ngayon? Bakit nandito ka?” tanong muli ni Epiphania. Napalunok si Clarence at nanginginig ang buo niyang katawan sa kaba. Napatingin na lang siya kay Mike. Bakas sa mukha ni Clarence na kailangan niya ng tulong mula sa secretary niya. Samantala, hindi naman makapaniwala si Mari sa narinig niya mula sa kanyang lola. Totoo nga bang may anak na si Clarence? Tumikhim si Mike. Sinubukan niyang maging confident sa harap ng matanda para hindi sila pagdudahan. “Uhm, mali po kayo ng narinig. Hindi niya talaga anak ‘yon.” Kumunot ang noo ni Epiphania dahil klarong nadinig niya ang sinabi ni Clarence kahapon na birthday ng anak nito ngayon. “E paanong mali? Ang sabi niya sa akin ay anak niya raw?” Marahang tumawa si Clarence. Katulad ni Mike, he is also trying to act confident. Huminga siya nang malalim at napawi ang kaba
MASAYANG natapos ang birthday celebration ni Gianni. Nakauwi na rin ang mga bisita at niligpit na rin ng mga staff sa catering service ang mga gamit nila. It’s almost 7pm pero nakatulog na si Gianni sa sala dahil sa pagod. Lumapit si Mari at umupo sa bandang paanan ni Gianni. Napangiti siya rito dahil nasaksihan niyang nag-enjoy si Gianni sa birthday nito. Gusto niyang gisingin si Gianni para dumiretso na ito sa kuwarto nila ngunit hindi pumayag si Clarence. “No. Ako na ang magdadala sa kuwarto niya,” boluntaryo niyang sabi. “S-Sure ka?” nahihiyang sabi ni Mari dahil mabigat si Gianni kung bubuhatin ito. “Of course! Kaya ng muscle ko ‘to,” pabirong sabi ni Clarence kaya natawa si Mari. Magsasalita sana si Mari ngunit dahan-dahan nang binuhat ni Clarence si Gianni. Mike offered na sya na lang ang magbuhat pero hindi siya nito pinayagan. Dumiretso si Clarence sa kuwartong itinuro ni Mari. Pagdating niya sa loob ay maingat niyang nilagay sa kama si Gianni. He was smiling while
NAPATAAS ng kilay si Clarence nang makita niya na nasa loob na pala ng opisina si Mari. “Mari, kanina ka pa rito?” tanong ni Clarence. Nanlaki ang mata niyang makita ang PSA Marriage Certificate sa ibabaw ng lamesa.Malakas na pintig naman ng puso ang naramdaman ni Mari dahil sa kaba na baka nahuli siyang hawak niya ang marriage certificate kanina. “Uh, y-yes! Kanina pa po ako nandito.” Bumuga siya ng hangin at marahang tumawa habang pinipilit niyang maging kalmado. “Nag-early ako ng pasok para maaga rin akong matapos. Nakakahiya kasi sa mga kapwa concierge ko kung di ako papasok sa trabaho ko on time,” dugtong pa niya. Ngumiti si Clarence saka lumakad patungo kay Mari. Halos manghina ang mga tuhod ni Mari dahil sa bawat hakbang nito ay unti-unting naalala niya ang mukha ni Clarence no’ng gabing ‘yon, naalala niya no’ng gabing kasama niya ito sa bar, at higit sa lahat ay naalala niya ang mainit na gabing pinagsaluhan nilang dalawa. Napalunok si Mari habang nakapukos ang atensyon n
MALUNGKOT na lumapit si Manager Patricia kay Mari habang hawak ang job offer termination saka binigay ito kay Mari. “Kailangan mo raw pirmahan, Mari,” walang emosyong sabi ni Patricia. Tinanggap naman ito ni Mari. Nanlaki ang mata ni Mari sa nabasa niya, totoo ngang pinahinto na siya ni Clarence sa paglilinis ng opisina nito. Ngumuso si Patricia saka siya nagsalita, “Nakakalungkot naman, pati ako hindi natuloy ‘yong offer.” Napataas ng kilay si Mari. May kung anong guilt siyang naramdaman sa puso dahil hindi niya sinasadya ‘yon. Gusto lang naman niya na makawala kay Clarence lalo pa’t nalaman na nito ang katotohanan. “Pasensya ka na, Ma’am Patricia. Hindi na kasi kaya ng oras ko isabay ang trabaho ko bilang concierge. At saka mas masaya ako rito. Alam mo na, minsan moody si sir. Nakakatakot,” wika ni Mari kaya tumango na lang si Patricia. “Kung sabagay, kahit ako ma-pi-pressure rin.” Agad na pinirmahan ni Mari ang termination letter at binigay ito kay Patricia. Pagkatanggap n
“MARI? Is that you?” ngiting gulat na sabi ng lalaki dala-dala ang mga gamit niya. Nanlaki ang mata ni Mari nang lumingon siya rito at saka masayang nilapitan niya ito. “Gabby? Oh my gosh! Ikaw na ba ‘yan?” tanong niya saka tinakpan ng kamay ang bibig niya. “Yes! It’s been four years since I left the Philippines!” Napatingin si Mari sa bitbit nitong mga bagahe na tila bang galing ito sa byahe. “Ngayon ka lang ba bumalik? Or galing ka sa Manila?” “Dumiretso ako rito para hanapin ka, Mari. Alam mo namang wala akong gaanong ka-close sa Manila.” Napangiwi si Mari. “Di nga?” pabiro niyang sabi kaya marahang tumawa si Gabby. “Oo nga. Saan ba naman ako pupunta kundi sa’yo lang? Like I have no close friends. My other close relatives naman ay nasa Manila dahil nasa States na lahat. At saka ikaw talaga pakay ko kaya umiwi ako ng Pinas.” Napabuga ng hangin si Mari saka tumawa nang marahan dahil na-touch siya sa sinabi ni Gabby. “Aww. Ang sweet mo naman, Gabby! Anyways, dito ka ba
KUNOT-NOONG nilapitan ni Mari ang lola Epiphania niya. Hindi niya inakalang pupuntahan siya ng dalawa. “La, anong ginagawa niyo rito?” tanong ni Mari sa lola. “Nagpupumilit kasi itong si Gianni na makita ka. Pumunta kasi kami do’n sa cardbank para bayaran ang utang ko. E, malapit lang kasi rito kaya dumaan na kami ni Gianni.” May kung anong binigay si Epiphania sa apo, isang balot ng kakanin na binili niya sa daan. “O ito sapin sapin,” aniya nang iunat ang braso. Bumuntong hininga na lang si Mari saka tinanggap ito. “Nag-abala pa po kayo,” wika ni Mari nang tanggapin ito. Binaling ni Mari ang tingin niya kay Gianni, napansin niyang tuwang-tuwa na makita muli ang Tito Gabby nito. “Ba’t ngayon ka lang po bumalik, Tito? Sobrang na-miss talaga kita!” ani Gianni saka ngumuso ito kunwaring nagtatampo. Marahang natawa si Gabby saka niya kinarga ang bata kasabay ng pagtindig niya mula sa pagkakaupo sa couch. “Marami lang akong ginawa sa States kaya ngayon lang ako nakauwi. Gra
Nanliit ang mata ni Kate, sinusubukang alamin kung ano ang dahilan ng pagpunta ni Mari sa kulungan. Iniisip niya na baka nandito ito para pagtawanan siya o ipamukha ang pagkakamali niya.“Are you here to mock me, Mari? Makakalabas ako rito. So please—”Hindi natapos ni Kate ang sasabihin niya nang mapansin niyang tumulo ang luha ni Mari. Biglang natigilan si Kate. Pinagmamasdan niya ang mugtong mata ni Mari, na tila bang pagod na itong umiyak. Hindi niya inasahan na makikita niya itong mahina, na parang may dinadalang mabigat na problema.“Mari…” mahinang bigkas ni Kate habang nakatingin dito. Para siyang napako sa kinatatayuan niya, hindi niya alam kung ano ang sasabihin. Inayos ni Kate ang sarili niya, she stood herself na para bang gusto niyang kalabanin si Mari. Lahat ng dinanas niyang hirap sa kulungan ay kailangan pagbayaran ng kapatid niya.Magsasalita pa sana niya nang biglang hinawakan ni Mari ang kamay ni Kate. Sa gulat, napaatras si Kate, pero hindi niya napigilan ang sari
Napangiti si Kate nang makita ang presensya ng mommy niya. Nasa loob sila ng kuwarto na may harang na glass sa pagitan nila. Dito ginagawa ng mga taong gustong bisitahin ang mga preso."Makakalabas na ba ako, Mom?" excited na tanong niya. Napansin ni Kate ang biglaang pagbabago sa mukha ni Silvana. Tila lumungkot ang mata nito, at ang kanyang mga labi ay parang nag-aalangan bago magsalita."Kate..." malumanay na sabi ni Silvana, "hindi ka na makakalabas nang basta-basta dito."Marahang tumawa si Kate habang nangigilid ang mga luha sa mata. "That's not true, Mom," aniya habang umiiling siya. "I know dad will come here to get me out," dagdag pa niya."At hindi na mangyayari iyon, Kate. Pinapalayas na ako ng daddy mo."Napatindig sa gulat si Kate. "What?!" galit na tanong niya. Gulong-gulo ang isip niya. Paano nagawa ni Robert iyon sa sarili nitong asawa? At bakit hahayaan ang anak niyang mabulok sa kulongan?"I don't understand you, Mom. What do you mean na pinalayas ka ni dad? Nag-aw
"MARI, wait for me!"Hingal na hingal si Ricca habang hinahabol niya ang pinsan. Nang huminto si Mari at lumingon ay natigilan siya. Umiiyak na pala ito."Mari..." mahinang tawag niya.Agad na pinahid ni Mari ang luha sa mga mata niya, pero bakas pa rin sa mukha niya ang sakit.Lumapit si Ricca at hinawakan ang balikat nito. "Huwag mo masyadong dibdibin ang nalaman mo, Mari."Bumuntong-hininga si Mari at tumingin sa malayo. Pinipigilan niya ang sariling di humikbi, pero hindi na niya kaya. Nagsimula na ulit tumulo ang luha niya."Pagod na ako, Ricca," mahinang sabi niya. "Pagod na akong gawin ang lahat para maayos ang pamilya ko. Lahat sinunod ko naman, yung tradisyon na iyon ginawa ko dahil mahal ko si dad. Kahit alam kong sobra na. Akala ko kasi, kapag ginawa ko iyon, baka matutunan niya akong mahalin bilang anak niya."Nagulat si Ricca sa narinig niya, pero nanatili siyang tahimik."No'ng nalaman kong hindi ako anak ni dad? Masakit. At tinanggap ko iyon. Pero alam mo ang mas masaki
MALAKAS na hiyaw ang ginawa ni Kate habang nasa loob siya ng kulungan. Nag-echo mula sa selda niya hanggang sa opisina ni Severano ang pagwawala nito. Huminga na lang siya nang malalim Mahigpit ang pagkakahawak ni Kate sa rehas. “Let me out! Let me out!” sigaw niya na halos mapaos sa lakas ng boses.Isang mataba at kulot na buhok na babae ang lumapit kay Kate at kinalabit siya nito. Pagkalingon ni Kate ay napatingala siya dahil mas matangkad pa ito sa kanya. Seryosong tiningnan siya ng babae, dahil do’n ay napalunok siya. Kahit nakakatakot ang hitsura nito ay minarapat niyang maging matatag sa harap nito. “What do you want?” lakas loob na tanong niya sa babae na tila bang hinahamon niya ito.Nagtawanan ang mga babae sa loob ng selda kasama ang matabang babae. “Ang lakas naman ng loob mo, ano? Sa seldang ito, ako lang ang masusunod. Kaya tigil-tigilan mo ‘yang pagwawala mo, baka pagkamalan kang baliw at mapunta ka sa mental hospital,” salaysay ng babae saka nagtawanan ang lahat.Big
NAKAUPO ngayon si Mike habang naghihintay na ibigay ni Yssa sa kanya ang resulta ng DNA test. Lumipas ang halos sampung minuto ay napatayo siya na makita ang presensya nito na naglalakad patungo sa kanya.“Pasensya na po kung medyo natagalan. Ito na po ang DNA test result nila,” wika ni Yssa nang iunat ang envelope kay Mike. “Thank you, Yssa,” pasalamat niya rito saka agad siyang umalis.Pagpasok ni Mike sa loob ng kotse ay agad niyang binuksan ang envelope. Nanlaki ang mata niya sa nakita niyang resulta. Dumukot ng cell phone si Mike sa bulsa at tinawagan si Clarence.“Sir, I already got the result. Papunta na ako sa opisina niyo.” Binaba ni Mike ang tawag at nagsimulang magmaneho papuntang Sinclair Company.Nasa entrance siya nang makita niya si Ricca sa unahan hanggang sa pareho silang pumasok sa elevator. Dahil dalawa lang sila sa loob ay agad na napansin ni Ricca ang presensya ni Mike. “You saw me earlier, right? No greetings at all?”Nanatiling nakatingin si Mike sa
HAWAK ni Mari ang tablet niya nang maupo siya sa sala. Pinapanuod niya mula rito ang video na nakuha ng dalawang hidden camera; ang sa opisina niya at sa apartment ni Bitsy. Naikuyom ni Mari ang kaniyang kamay kasabay ng pag gilid ng luha niya nang makita kung paanong sinaksak ng tauhan ni Kate ang walang kalaban-labang Bitsy. Napalunok siya upang pigilan ang h’wag humikbi.Halos tatlong araw na walang maayos na tulog sina Clarence at Mari dahil sinamahan nila ang technician habang inaayos ang laptop at ma-restore ang video. “Stop it, Mari,” sabi ni Clarence. Kinuha niya ang tablet kay Mari at nilagay ito sa center table saka siya tumabi rito.“I don’t get the point, Clarence. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang kasama si Kate. Na bakit kailangan pa niyang mangdamay ng ibang tao?” mangiyak-ngiyak na wika ni Mari. “H’wag mo na isipin iyon, Mari. Basta alam na nating masamang tao si Kate.” Napabuntong-hininga si Clarence at sa mukha niya ay may halong pag-aalala ay pagkadismaya
HULING araw na ni Bitsy nang bumisita si Mari sa chapel. Mabuti na lang ay nakahabol siya pagkatapos ng limang araw na pagpapahinga niya sa ospital. Umuwi na rin ang mga kaibigan niya sa Baguio. Hindi na niya sinama pa ang mga kaibigan at pamilya niya sa lamay dahil gusto niyang mapag-isa.Pagpasok ni Mari sa loob ay dinig niya hikbi ng pamilya sa pagkawala ng sekretarya niya. Sa bawat paghakbang niya patungo sa kabaong ni Bitsy ay unti-unti niyang nararamdaman ang matinding bigat at panghihinayang. “I’m sorry, Bitsy.” Iyon lamang ang lumabas sa bibig niya at saka tumulo ang kanyang luha. Pagkatapos niyang tingnan ang labi ng sekretarya ay lumapit siya sa ina nito upang makiramay. “I am sorry for your loss, M’am Merideth. Nakikiramay ako,” malungkot niyang sabi sa ina ni Bitsy. Hahawakan niya sana ang balikat nito nang bigla siyang tinulak palayo. “Ikaw! Ikaw ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko!” sigaw ng nanay ni Bitsy na may halong pagbibintang. Nagdulot ng malak
HABANG busy ang mga tauhan ni Inspector Cruz sa paghahanap ng mga hidden camera sa loob ng apartment ay naroon si Bogart, nagpapanggap ito biglang isang parte ng team. Isang bulalas ang bumasag sa katahimikan nang matagumpay na itinaas ng isang pulis ang isang maliit na camera na nakita niya mula sa tv. “May nahanap akong hidden camera!” anunsyo niya. Napatingin ang lahat sa pulis na iyon at saka lumapit si Bogart dala ang ziplock na ang laman ay mga nakolektang hidden cameras ng apartment. Binuksan niya ang ziplock at ipinasok ng pulis camera.Malalim na ang gabi at pagod na pagod na ang mga pulis dahil umabot ng alas dos ng madaling araw ang imbestigasyon.Sa wakas ay nagsalita na si Inspector Cruz upang tapusin na ang operasyon. “Alright, let’s wrap up!” sabi niya.Bumaling ang tingin ni Inspector Cruz kay Bogart na nakatayo pa rin habang hawak ang ziplock. Nakaramdam siya ng lamig at napalunok. Nanlilisik ang mga mata ng inspektor na may halong panghihinala. May kung anong likid
TAHIMIK na nakahiga si Mari sa kama nang pumasok bigla si Clarence sa kwarto niya. Napansin ni Mari ang pagod at paghahabol hininga nito. Kunot ang noong pinagmasdan niya ang asawa. “Anong nangyayari sa’yo?” tanong niya. Huminga nang malalim si Clarence. “Bitsy is dead. Someone killed her!” nginig ang boses niyang sinabi iyon. Napasinghap si Mari. Pumasok sa loob ang mga kasama niya nang marinig iyon. Lahat sila ay hindi makapaniwala sa balita.Pagod at pinagpapawisan si Clarence dahil sa kamamadali niyang bumalik sa ospital. Umupo siya sa tabi ni Mari upang magpahinga.“And how about the video?” tanong ni Mari.“Inspector Cruz is trying to locate Bitsy's corporate laptop. They might call any moment. They're still investigating,” tugon niya.Napatingin sa malayo si Mari at biglang gumilid ang luha niya. Hindi niya inakalang madadamay ang secretary niya rito. Malaking responsibilidad din ito sa kanya at kasabay no’n ay nakokonsensya siya.“This is all my fault,” ani Mari sa sarili.