I would like to know your thoughts. Please comment po. Hehe.
NANLAKI ang mata ni Mike nang mabasa niya ang marriage certificate ni Clarence. “S-Sir? What’s the meaning of this? Kasal ka na pala kay Marigold Harrington?” gulat niyang tanong habang hawak ang papel. Tumango si Clarence at napahilamos siya ng mukha. Nakaupo lang siya sa couch ng office at malayo ang iniisip. “But how? Paano nangyari ‘yon?” Kinuwento ni Clarence lahat ng nangyari sa kanila ni Mari six years ago. “At dahil sa katangahan ko ay nilagay ko pala ‘yong marriage certificate namin sa envelope. Nasama sa notaryo na dapat kay Ate Diane lang ang natatakan.” “Paano ang engagement at wedding mo kay Kate Harrington?” Huminga nang malalim si Clarence. “I don’t know, Mike. Maybe I have no choice but to ask Mari for an annulment.” Napataas ng dalawang kilay si Mike because he expected that answer. “Hindi ko pwedeng i-delay ang engagement ko kay Kate. Kailangan ko na siyang mapakasalan sa lalong madaling panahon.” “Bakit hindi na lang si Marigold, Sir Clarence?” Napatingi
“WHAT are you doing?” pabulong na sabi ni Mari kay Clarence. “Sabayang mo na lang ako kung ayaw mong mapahiya ang anak mo,” mahinang boses na tugon ni Clarence. Tumingin si Clarence sa mga umaaway kina Mari at Gianni. “You don’t have the right na pagsabihan niyo si Mari na nabuntis lang siya sa lalaking hindi niya kilala. That’s only a rumor. We are already married for six years, gusto niyo pa ba ng pruweba? And Gianni is my son.” Kaagad na napalingon si Mari kay Clarence. Hindi niya alam kung talagang may laman ba ang sinabi nito? O baka naman nasabi lang ‘yon para tulongan ang anak niya? Nanliit ang mata ni Clarence sa mga ito. “Now, you have to say sorry sa mag-ina ko. Or else I’ll take legal action.” Napabuga ng hangin ang isa pang babae. “No way! Hindi namin gagawin ‘yon!” Tinaas ni Clarence ang cell phone niya at seryoso niyang tinitigan ito. "I just recorded your conversation as evidence. If you won't apologize to my wife and son, be prepared to hire a lawyer. I’ll mak
MAG-IISANG oras nang naghihintay si Kate sa binook niyang restaurant ngunit wala pa ang nobyo niyang si Clarence. Muling lumapit ang waiter para kunin ang order ni Kate. “Ma’am, may I take your order na po?” Kumunot ang noo niya at tiningnan ang waitress. “Hindi ba’t sinabi ko na sa’yo na mag-o-order ako kapag nandito na kasama ko? Don’t you get it?!” inis niyang sabi rito. “O-Okay po, Ma’am, pasensya na po,” nauutal na tugon nito saka umalis. Huminga nang malalim si Kate at saka tinawagan niya muli si Clarence. Pang-limang tawag na niya ito pero di parin ito sumasagot. Ilang sandali pa ay biglang tumawag ang sekretarya ni Clarence. “Hello, Mike? Kasama mo ba si Clarence ngayon?” “Actually po, Ma’am Kate, nagka-emergency meeting kasi si Clarence ngayon. Hindi matutuloy date niyo.” Napatindig sa galit si Kate at tinaas ang boses niya. “What?! Ang sabi niya ay naka-clear ang schedule niya para ngayon. Bakit gano’n, Mike?” galit na tonong tanong niya. “I’m sorry, Ma’am
MAAGANG pumunta si Kate sa opisina ni Clarence dala ang niluto niyang breakfast. Alam niya kasing hindi ito nag-b-breakfast bago pumasok sa work. Nanlaki ang mata ni Clarence nang makita niyang nasa opisina na si Kate. “Good morning, hon,” maligayang pagbati ni Kate kay Clarence. Lumapit siya rito para halikan sa labi ngunit umiwas si Clarence. Kumunot ang noo ni Kate. “What’s wrong? Nag-toothbrush naman ako. Bakit ayaw mo magpahalik sa akin?” inis na tanong ni Kate. Natikhim si Clarence at hinarap niya ito. “I was in hurry kaya nakalimutan ko ang mag-toothrbush. I’m sorry, hon,” rason niya rito kaya marahang tumawa si Kate. “That’s so cute, honey. Ayos lang. Come here.” Hinila ni Kate ang braso ni Clarence papunta sa maliit na mesa sa gitna ng mga couch. “I made breakfast for you,” excited na sabi ni Kate. Napalunok si Clarence nang makita niya ang pagkaing inihanda ni Kate. Isang fried egg, limang slices ng bacon, rice and a cup of coffee. “W-Wow! T-That’s sweet of you,
PALINGA-LINGA si Clarence habang naglalakad siya sa lobby ng hotel. Hinahanap niya si Mari para humingi ng tawad sa ginawa ni Kate kanina. Clarence asked the concierge on duty na si Lina. “Have you seen Mari?” tanong niya. Umiling si Lina. “Hindi ko po siya nakita. Ang alam ko kasi pinapaglinis siya sa opisina niyo, wala po ba sya do’n?” Ngumiti si Lina at hinawi ang buhok niya dahil sa kilig. “Uhm, ano po pala sasabihin niyo kay Mari? I-re-relay ko na lang po sa kanya.” Pinilig ni Clarence ang ulo nya. “Don’t worry, hahanapin ko na lang siya mamaya.” Ilang sandali ay nag-ring ang cell phone niya. Kaagad niyang sinagot ang tawag ni Mike. “Sir, nasa labas na po ako.” “Wait for me, Mike.” May lakad silang dalawa ni Mike dahil pupunta sila department store para simulan ang pagiging ama niya kay Gianni. Aalis na sana siya nang bigla niyang nakita si Mari kausap si Manager Patricia. Lumapit si Lina kay Mari. “Mari! Nandito ka na pala. Hinahanap ka ni Sir Clarence,” wika ni Lina ha
NAKATUNGANGA lang si Mike habang pinagmamasdan niya ang boss niya. Hindi siya makapaniwala sa kinikilos ni Clarence ngayon. Masyado na itong nagiging overacting pagdating sa anak nito. Right. This is his first daddy duty—ang bilhin lahat ng mga gamit sa department store para kay Gianni. “Here you go. Your-five-big-carts, Sir Clarence,” Mike emphasized those words. “Ibigay mo na sa kanila ang four carts. Atin ang isang cart dahil pupunta tayo sa toys area.” Napabuka ng bibig si Mike. Hindi pa nakuntento si Clarence sa pang-ho-hoard sa kids wear and accessories, at kailangan pa nilang pumunta sa toy area. Kung sabagay, hindi makukumpleto ang regalo kung walang mga laruan. Nanlaki na lang ang mata ni Mike nang sunod-sunod na ipinasok ni Clarence ang mga nahahawakan nitong laruan sa cart nila. Pinulot ni Mike ang isang laruan na para lang sa two to three years old. “Sir? Mukhang mali po ang nakuha niyo. Pang toddler to, e? Mag-se-seven na po si Gianni.” “Oh right! Sorry. Tulungan m
PINAKILALA ni Mari kina Clarence at Mike ang Lola Epiphania niya. Imbis na kamayan ng matanda ang mga ito ay muli siyang nagsalita.“E hindi ba’t birthday din ng anak mo ngayon? Bakit nandito ka?” tanong muli ni Epiphania. Napalunok si Clarence at nanginginig ang buo niyang katawan sa kaba. Napatingin na lang siya kay Mike. Bakas sa mukha ni Clarence na kailangan niya ng tulong mula sa secretary niya. Samantala, hindi naman makapaniwala si Mari sa narinig niya mula sa kanyang lola. Totoo nga bang may anak na si Clarence? Tumikhim si Mike. Sinubukan niyang maging confident sa harap ng matanda para hindi sila pagdudahan. “Uhm, mali po kayo ng narinig. Hindi niya talaga anak ‘yon.” Kumunot ang noo ni Epiphania dahil klarong nadinig niya ang sinabi ni Clarence kahapon na birthday ng anak nito ngayon. “E paanong mali? Ang sabi niya sa akin ay anak niya raw?” Marahang tumawa si Clarence. Katulad ni Mike, he is also trying to act confident. Huminga siya nang malalim at napawi ang kaba
MASAYANG natapos ang birthday celebration ni Gianni. Nakauwi na rin ang mga bisita at niligpit na rin ng mga staff sa catering service ang mga gamit nila. It’s almost 7pm pero nakatulog na si Gianni sa sala dahil sa pagod. Lumapit si Mari at umupo sa bandang paanan ni Gianni. Napangiti siya rito dahil nasaksihan niyang nag-enjoy si Gianni sa birthday nito. Gusto niyang gisingin si Gianni para dumiretso na ito sa kuwarto nila ngunit hindi pumayag si Clarence. “No. Ako na ang magdadala sa kuwarto niya,” boluntaryo niyang sabi. “S-Sure ka?” nahihiyang sabi ni Mari dahil mabigat si Gianni kung bubuhatin ito. “Of course! Kaya ng muscle ko ‘to,” pabirong sabi ni Clarence kaya natawa si Mari. Magsasalita sana si Mari ngunit dahan-dahan nang binuhat ni Clarence si Gianni. Mike offered na sya na lang ang magbuhat pero hindi siya nito pinayagan. Dumiretso si Clarence sa kuwartong itinuro ni Mari. Pagdating niya sa loob ay maingat niyang nilagay sa kama si Gianni. He was smiling while
HAWAK ni Mari ang tablet niya nang maupo siya sa sala. Pinapanuod niya mula rito ang video na nakuha ng dalawang hidden camera; ang sa opisina niya at sa apartment ni Bitsy. Naikuyom ni Mari ang kaniyang kamay kasabay ng pag gilid ng luha niya nang makita kung paanong sinaksak ng tauhan ni Kate ang walang kalaban-labang Bitsy. Napalunok siya upang pigilan ang h’wag humikbi.Halos tatlong araw na walang maayos na tulog sina Clarence at Mari dahil sinamahan nila ang technician habang inaayos ang laptop at ma-restore ang video. “Stop it, Mari,” sabi ni Clarence. Kinuha niya ang tablet kay Mari at nilagay ito sa center table saka siya tumabi rito.“I don’t get the point, Clarence. Hindi ko alam kung bakit ganito na lang kasama si Kate. Na bakit kailangan pa niyang mangdamay ng ibang tao?” mangiyak-ngiyak na wika ni Mari. “H’wag mo na isipin iyon, Mari. Basta alam na nating masamang tao si Kate.” Napabuntong-hininga si Clarence at sa mukha niya ay may halong pag-aalala ay pagkadismaya
HULING araw na ni Bitsy nang bumisita si Mari sa chapel. Mabuti na lang ay nakahabol siya pagkatapos ng limang araw na pagpapahinga niya sa ospital. Umuwi na rin ang mga kaibigan niya sa Baguio. Hindi na niya sinama pa ang mga kaibigan at pamilya niya sa lamay dahil gusto niyang mapag-isa.Pagpasok ni Mari sa loob ay dinig niya hikbi ng pamilya sa pagkawala ng sekretarya niya. Sa bawat paghakbang niya patungo sa kabaong ni Bitsy ay unti-unti niyang nararamdaman ang matinding bigat at panghihinayang. “I’m sorry, Bitsy.” Iyon lamang ang lumabas sa bibig niya at saka tumulo ang kanyang luha. Pagkatapos niyang tingnan ang labi ng sekretarya ay lumapit siya sa ina nito upang makiramay. “I am sorry for your loss, M’am Merideth. Nakikiramay ako,” malungkot niyang sabi sa ina ni Bitsy. Hahawakan niya sana ang balikat nito nang bigla siyang tinulak palayo. “Ikaw! Ikaw ang may kasalanan kung bakit namatay ang anak ko!” sigaw ng nanay ni Bitsy na may halong pagbibintang. Nagdulot ng malak
HABANG busy ang mga tauhan ni Inspector Cruz sa paghahanap ng mga hidden camera sa loob ng apartment ay naroon si Bogart, nagpapanggap ito biglang isang parte ng team. Isang bulalas ang bumasag sa katahimikan nang matagumpay na itinaas ng isang pulis ang isang maliit na camera na nakita niya mula sa tv. “May nahanap akong hidden camera!” anunsyo niya. Napatingin ang lahat sa pulis na iyon at saka lumapit si Bogart dala ang ziplock na ang laman ay mga nakolektang hidden cameras ng apartment. Binuksan niya ang ziplock at ipinasok ng pulis camera.Malalim na ang gabi at pagod na pagod na ang mga pulis dahil umabot ng alas dos ng madaling araw ang imbestigasyon.Sa wakas ay nagsalita na si Inspector Cruz upang tapusin na ang operasyon. “Alright, let’s wrap up!” sabi niya.Bumaling ang tingin ni Inspector Cruz kay Bogart na nakatayo pa rin habang hawak ang ziplock. Nakaramdam siya ng lamig at napalunok. Nanlilisik ang mga mata ng inspektor na may halong panghihinala. May kung anong likid
TAHIMIK na nakahiga si Mari sa kama nang pumasok bigla si Clarence sa kwarto niya. Napansin ni Mari ang pagod at paghahabol hininga nito. Kunot ang noong pinagmasdan niya ang asawa. “Anong nangyayari sa’yo?” tanong niya. Huminga nang malalim si Clarence. “Bitsy is dead. Someone killed her!” nginig ang boses niyang sinabi iyon. Napasinghap si Mari. Pumasok sa loob ang mga kasama niya nang marinig iyon. Lahat sila ay hindi makapaniwala sa balita.Pagod at pinagpapawisan si Clarence dahil sa kamamadali niyang bumalik sa ospital. Umupo siya sa tabi ni Mari upang magpahinga.“And how about the video?” tanong ni Mari.“Inspector Cruz is trying to locate Bitsy's corporate laptop. They might call any moment. They're still investigating,” tugon niya.Napatingin sa malayo si Mari at biglang gumilid ang luha niya. Hindi niya inakalang madadamay ang secretary niya rito. Malaking responsibilidad din ito sa kanya at kasabay no’n ay nakokonsensya siya.“This is all my fault,” ani Mari sa sarili.
One hour ago… Madilim ang kalye habang naglalakad si Bitsy pabalik sa apartment niya. Wala na kasi siyang oras magluto kaya sa convenience store na lang siya bumili ng dinner. Habang naglalakad sa pasilyo patungong apartment ay may nakita siyang anino at yapak na tantya niyang isang lalaki na parang sinusundan siya. Nagmadali siyang lumakad hanggang sa nakabalik siya. Pagdating niya sa loob ay agad siyang dumiretso sa kusina. Nahagip ng kanyang mata ang mahinang liwanag mula sa nakabukas na corporate laptop ng Harrington sa ibabaw ng lamesa. Hindi pa kasi niya nai-su-surrender ito dahil may mga importanteng files pa siyang kailangan kunin upang matulungan niya ang boss niyang si Mari. Umupo siya sa lamesa at sinuri ang laptop niya. May mga nakatagong footage ang laptop niya galing sa hidden camera at kailangan niya i-upload ito sa email at maipadala kay Mari. Nakakunot ang noo niya habang nakatitig sa progress bar sa screen. “Sixty five percent pa lang?” reklamo niya rito haban
KUNOT ang noo at palakad-lakad si Kate sa gilid ng pool habang hawak niya ang red wine glass. Patuloy na ginugulo ang isip niya nang dahil sa sinabi ni Mari tungkol sa hidden camera sa opisina nito. Napahinto siya sa ginagawa niya nang magsitindig ang mga balahibong ma-realize na baka iyon ang magpapabagsak sa kanya. “What’s the problem, Kate?” tanong ni Silvana na kanina pa nakaupo sa foldable lounge chair habang pinagmamasdan ang anak. Nang pagod na ang mga paa ni Kate ay umupo siya katabi ng mommy niya. “I have a big problem, Mom. May hidden camera sa opisina ni Mari at kailangan ko iyon mabura,” nababahalang sabi ni Kate. Ngumisi lang si Silvana. Kinuha niya ang kanyang kape sa side table saka niya sinimsim iyon. Napatingin si Kate sa mommy niya habang inaabangan ang sunod nitong sasabihin. “Malaki ang posibilidad na ang secretary ni Mari ang may hawak no’n. Nabalitaan kong naaksidente si Mari at sinugod sa ospital.” Nanlaki ang mata ni Kate. Natuwa siya nang marinig iyon.
NASA mansyon na si Clarence at halos mag-iisang oras na siyang naghihintay ngunit wala pa ang asawa niya. Panay lakad niya sa sala at patuloy ang pag-usisa niya sa labas nagbabakasakaling nakaparada na ang sasakyan ni Mari. Nakailang tawag na siya sa kanyang cell phone pero hindi siya nito sinasagot. Napansin ni Epiphania ang bawat galaw ni Clarence. Pati siya ay nababahala na rin dahil wala na siyang balita kay Mari. “Wala pa rin ba ang apo ko?” tanong niya nang lapitan niya ito. Umiling si Clarence. “Hindi po siya sumasagot.” Nginig ang kamay ni Clarence. At sa bawat segundong lumilipas ay mas lalo siyang kinakabahan. Binalik niya ang kanyang isip kanina nang pumasok siya sa opisina. Dala-dala ni Mike ang tablet niya habang nagmamadaling pumasok ito sa opisina ni Clarence. Kunot ang noo niyang binigay iyon sa boss. “Sir, trending ngayon si Mari sa social media,” wika ni Mike nang ipakita ang article. Hinawakan ni Clarence ang tablet at napahinto siya nang bumungad sa k
MATAGUMPAY na ngiti ang ginawa ni Kate. Masaya siyang makitang nababalisa na si Mari. “See? Ang DNA na mismo ang nasabi na hindi ka parte ng pamilyang ito, Mari,” sabi ni Kate na may halong pangungutyang boses. "You've caused enough trouble, Mari. Leave this house and never come back," utos ni Silvana rito. Ilang segundo ang nakalipas ay kumunot ang noo ni Silvana. Hindi pa rin kasi umaalis ito. “Ano? Hindi ka pa aalis sa mansyon?” Nilakasan ni Silvana ang boses niya. “Guard!” Agad na pumasok sa sala ang gwardya nila. “Yes po, Ma’am?” “Kaladkarin niyo nga palabas itong kutong lupa. Siguraduhin niyo lang na hindi na siya makakaapak pa sa mansyong ito!” inis na sabi ni Silvana. Agad na hinawakan ng gwardya ang braso ni Mari. “Bitawan mo ako! Kaya kong maglakad palabas ng mansyon!” pagpumiglas na sabi ni Mari kaya agad naman siyang binitawan ng gwardya. Bago umalis si Mari ay lumingon muna siya sa kanila. "Someday, you'll regret treating me like this. And I'll make sure of it.
NGINIG ang kamay at halos mabitawan ni Mari ang cell phone niya at napaupo siya muli sa kanyang kama. Hindi siya makapaniwala sa balitang si Kate pala ang tunay na Harrington at hindi siya. Nag-trending pa sa social media ang nangyari sa kanila ni Estefan. Umiling si Mari. “That’s not true. Ako ang totoong Harrington, hindi si Kate,” aniya habang nakatingin siya sa malayo.Naguguluhan siya. Paano nalaman ni Estefan ang tungkol kay Mr. X? May kinalaman ba si Kate rito? Ilang sandali pa ay muling bumalik si Epiphania sa kwarto. “Mari,” malungkot na sabi ng matanda saka hinagkan ang apo. “Narinig ko ang balita sa TV tungkol sa nangyari. Alam kong na-frame up ka. Alam kong hindi totoo ang sinasabi nila. Hindi totoong hindi ikaw ang Harrington. Mabait si Sharon, hindi niya magagawa ang lokohin ang pamilya niya lalo na si Robert.” Tulalang bumagsak ang mga luha ni Mari habang yakap siya ni Epiphania. May takot na bumabalot sa isipan niya. Nag-aalala siya sa kung ano ang iisipin ng mga