Share

Chapter 6

Author: YISHEN
last update Huling Na-update: 2023-11-18 19:29:20

Today is Saturday, no class, no assignments, nothing to do but to enjoy the weekend and have fun. My bestfriend Astrid and I went on a beach getaway in another town a kilometer and a half away from our place and rented a room good for two days.

I woke up early, five in the morning to be exact and before the sun starts to shine behind the cottony clouds I was already on the seashore. I watch the waves breaking, I went farther out, look down on the clear water and touch the beautiful starfishes with different colors and shapes.

I know as of now, my bestfriend Astrid is still sleeping as I left her in the room. I walked few steps on the water, choose a place where the sand has been smoothened by the waves and where there no rocks. I picked up a flat greyish peebles just like the size of a coin, held it firmly and feel it smoothes. Gathering all my strength I pitched and counted one up to five and the peeble skipped five times on the water. I was about to pick up another peeble when suddenly I heard some footsteps coming toward me, yet I didn't dare look back. Who else is awake at this very early? The steps are moving closer and closer to me. Then a man's voice echoed from behind me.

“Hi...!”

I looked up to see who's talking and was mesmerized with what I saw. A very handsome man standing in front of me having a dark brown eyes, pointed nose, red lips, tall and mestiso, wearing a white shirt and a jogging pants, holding a pair of slippers on his hand. The guy was wearing a very attractive smile and a tantalizing eyes.

I broke the silence, and stood up. “Yeah, sure! After all, I don't own this place so why not?”

“Here for vacation too?” he asked.

“Yeah, weekend getaway.”

“Naglalakad-lakad lang ako and then I saw you, I guess your mind was elsewhere you didn't notice me.” He said but his eyes were focused on me.

“Ganoon ba? May iniisip lang medyo busy lang sa school this past few days.”

Bakit ko nga pala kailangan ipaliwanag ang sarili ko sa isang stranger that I just met. Feeling closed naman yata ako. Jusme!

Now he was scanning me from head to toe. “Why would a pretty girl like you out here alone?” Bahagya akong natawa sa sinabi niya, aba'y may pagka-bolero din pala.

“By the way, I'm Jake Andrew and you are--?” Inilahad niya ang kanyang kanang kamay, although Dad always tell me not to trust strangers but still i accepted the handshake. Should I tell him my name? Oh no, don't.

“A--Anna,” I introduced myself and took his hands. Alam ko na mali, I lied about my name and this was the first time I've done it. Pero in fairness magkatunog naman, halos di nalalayo sa name ko. Sheeezz!

Later on, I broke the silence and told him I need to go, that my friend would probably be looking for me.

“Okay, nice meeting you Anna. Hope to see you again,” he smiled showing his perfectly white teeth.

'Nak ng tinapa, and gwapo! Marami din gwapo sa school namin but this guy is so different, napaka-charming and I couldn't help but smile back. “Nice meeting you too. Bye!”

I walked back to the room we rented without looking back at him. Back to our room, Astrid was already waiting for me at the door looking worried. “Hannah, ang aga pa gumagala kana, san ka pala galing?”

“Diyan lang, I went out for a walk sa dalampasigan. Guess what?” I smiled trying to ease the worry she has on her face.

“What the heck happened. Come on, tell me! Why are you blushing?” she asked curiously.

“Well, I just met a guy out there!” I replied as I grab my towel, went to the bathroom and washed my face but she followed me and keep asking.

“No way! How's that possible? Tell me, is he gorgeous?” she asked again.

“Yup”

“Weh, di nga?”

“Go check him out if you want to, maybe you can still see him outside, andon lang sya naglalakad sa labas .”

“Really?”

Astrid then hurriedly ran out of the room. Seryoso pala siya, she really did went out just to check the guy I met earlier just because I told her that the guy was gorgeous? Kaloka din etong best friend ko, hay naku!

I went to the kitchen and made a coffee then sat in a couch then turned on the tv. I was about to take another sip when the door opened and saw Astrid strode in. She sat beside me with a sad look on her face.

“I didn't see him.” Nakasimangot na sabi nito sandy halukipkip sa sofa.

“Oh-uh. Well what can I do?” I tried to convince her to sit down and relax and explained that we're here to have fun. “Why bother yourself about that stranger?” Tinapik ko siya sa balikat saka inaya na kumain.

“But-- I wanna see the one you've met, I'm just curious.”

“Forget about it Astrid! Since when are you so interested about a guy?”

“Ngayon lang, eh kasi it's the first time you meet someone aside from Aaron, Nathan and our schoolmates.”

I know that she's trying to tell me about the arranged marriage I have and she's been reminding me to explore and dont take it seriously. Astrid know everything about it and told me also to not worry, according to her things might change.

“Forget about it, he's just a random guy.”

“Fine!” she mumbled.

"Now let's get ready for breakfast and then go out for swimming we should enjoy this day”, I said at tumayo na para lang tumigil na sya kakatanong.

The Beach resort has a cafeteria and it was not far from our room, just a few steps away. We went there and had our breakfast. While eating I suddenly thought of someone, 'yong kalaro ko when I was young has the same name as the guy I met earlier. Pero baka magkapangalan lang, it's just a coincidence, there are a lot of people with the same names after all.

We were having breakfast when my phone started to ring again. I held it in my hand and put it above the table, I can clearly see the name 'Aaron' on the screen.. After ringing for several minutes I answered it tsaka ni-loudspeaker.

“Hello Hannah, how are you?”

“I'm good, but not anymore! Why are you calling?” I said feeling pissed off. Samantala tawang-tawa naman si Astrid na nasa tabi ko.

“Na miss kita, Hannah!” Napantig ang tenga ko sa sinabi ng tukmol na iyon kaya sa inis ko nasinghalan ko sya.

“If you have nothing else to say, I'm gonna hang up this call now!”

“Bakit ba ang sungit mo. Most girls are attracted to me, pero ikaw--?” Agad ako sumagot para kahit di pa sya tapos sa sinasabi niya.

“Look, Aaron, not every girl likes you. Just because you're rich doesn't mean gugustuhin ka ng lahat—”

“Why?”

“Alam mo ang totoo kasi nyan, you have a really bad attitude, you're annoying, and not to mention you're too bossy. How unlucky the girl who will end up with you", I said not caring if my words hurt him.

“The girl who will be with me will be lucky, Hannah, they get me and my money to buy anything they like.”

I rolled my eyes as he say those words. “Except me.”

“You broke my heart Hannah! Darating din ang araw you will fall on your knees begging my love.”

I scoffed in disbelief. I won't beg him for love. That won't happen.

“Not me--Aaron, but you! You will fall for me more until you can't handle it anymore.” Pagkasabi niyon I ended the call saka nilagay sa silent mode, panira lang sya ng araw, andito kami para magrelax di para mastress.

Kaugnay na kabanata

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 7

    Meanwhile, I continued eating my food but then again yong phone ko na ilang minuto palang nakapatong sa mesa ay di tumigil sa pagba-vibrate. Wala na akong nagawa kundi sagutin ang tawag at sa pag-aakalang si Aaron ulit iyon, nagkamali ako. It was Nathan. “Where are you?” bungad nito at sa lakas ng boses nya ay bahagyang nailayo ko ang phone away from my ear.“Outside the town.” Mahinang sagot ko, paano ba naman andito kami para magrelax pero andaming istorbo.“You're lying!”“No, I'm not. Remember yesterday sinabi ko sayo we're having a girls day out?” I explained and sighed big time.“With Astrid? Can I come?” “No-you can't.” “Why can't I?”“We're busy, talk to you later.” Binaba ko na ang tawag at binalingan si Astrid. “He's asking if he can come here!”“Only that?”“Yeah only that! Do you want to go swimming now?” I asked para maiba na ang topic baka saan pa umabot ang usapan namin. Nagpalinga-linga sya sa paligid at saka muling tumingin sa akin and shook her head. “Mamaya nala

    Huling Na-update : 2023-11-19
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 8

    The next day, early morning Hannah's phone keeps on ringing. She pulled it under her pillow and answered it quickly, inaantok pa siya pero tiningnan muna niya kung sino ang tumatawag. Nagtaka siya at unregisterd number iyon, kaya kahit inaantok ay sinagot niya ang tawag nang nakapikit. “Hello, who's this?” mahinahong sagot niya. Napatulala siya at tila binuhusan ng malamig na tubig sa kanyang narinig. Tawag iyon galing sa hospital na naaksidente daw ang daddy niya at dead on arrival. Sa sobrang gulat, nabitawan pa niya ang cellphone at bumagsak iyon sa sahig dahilan para magising ang naalimpungatan na si Astrid. “Ano iyon?” tanong nito saka napatingin sa kanya. Agad napabangon si Astrid sa higaan at lumapit sa kanya nang makita siyang umiiyak. Humagulgol na siya at parang pakiramdam niya pinagbagsakan siya ng langit at lupa sa mga oras na iyon. Totoo ba ang lahat o prank lang, kahapon lang kausap pa niya daddy niya paanong nagyaring naaksidente ito? “What' s wrong?” takang tanong n

    Huling Na-update : 2023-11-20
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 9

    As we walked inside the classroom slowly, the sound of chartering was the first thing I noticed, a certain area of the class was filled with students laughing and discussing. As I proceeded to sit down at di pa man nga lang nakalapat ang puwet ko sa upuan, eh 'yong mukhang ayaw kong makita ang bumulaga sakin. I saw Aaron, of all people why him? He was there sitting down like a king and the rest of the students were sitting beside him.My heart gave a loud thud and I suckled in a breath sharply. He suddenly looked up from the crowd of students surrounding him, his eyes widened a fraction in surprise, pero naglaho din agad iyon and replaced with a smirk that I knew all too well. He always had that trademark smirk on his face at iyon ay hindi magandang senyales, because I know he will do something bad.“Are you gonna sit down or what--!” A woman's voice echoed. It was our professor who was in front of me who spoke, giving me a curious stare. When did she even arrive? I broke the eye cont

    Huling Na-update : 2023-11-25
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 10

    When I arrived at school, I found my best friend Astrid, already on the classroom and just as I was about to sit in the vacant chair next to her, our professor came in. A few hours passed and we were busy sa mga sumunod pang subject, so our only communication was through eye contact at senyasan nalang.Salamat naman at uwian na, kaya after class Astrid and I walked out of the classroom, naglakad na kami palabas ng campus, malapit na kami sa gate when suddenly someone blocked our path, si Nathan iyon at abot-tenga ang ngiti.“Hoy, Nathan Cortez! Ano ang nakain mo at ang saya mo yata ngayon?” usisa ni Astrid at nakataas pa ang dalawang kilay. Natawa na lang ako at nauna na maglakad palabas ng gate habang nakasunod sa akin ang dalawa.“Bakit, bawal ba maging masaya?” aniya ni Nathan sabay pinandilatan si Astrid. Tanging ngiti na lang ang nagawa ko sa pag-uusap nila. Aba eh daig pa kasi nila ang mag-jowa kung magbangayan. Pero in fairness, bagay naman sila kung sakali. Maganda, matangkad a

    Huling Na-update : 2023-11-26
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 11

    Kinabukasan, maaaga akong umalis ng bahay para pumasok sa school, hindi na ako nakapagpaalam kay Mama kasi natutulog pa ito at isa pa nagmamadali ako. Ilang minuto pa at nasa school na ako at kasalukuyang naglalakad papasok sa main entrance ng building. Nakita ko sila Nathan at Astrid nakaupo sa may school canteen, masinsinan silang nag-uusap at tila hindi nila napansin ang aking pagdating. Nang nasa tapat na ako ng canteen, inisip ko kung pupuntahan ko ba ang mga kaibigan o hindi. Bandang huli dumiretso na lang ako sa elevator at umakyat na sa designated room sa araw na 'yon. Kasalukuyan kong inaayos ang mga gamit ko nang sabay na dumating sila Nathan at Astrid. Aba talagang hinatid pa nito si Astrid sa room, dati naman nya ginagawa iyon. Napaisip tuloy ako kung ano kaya ang pinag-usapan ng dalawang ito.“Oh! Hannah andito kana pala, kanina ka pa ba?” “Hi Besh! Kararating ko lang”Maya-maya pa dumating na ang professor namin. Tahimik naman si Nathan, parang wala ito sa mood, hindi

    Huling Na-update : 2023-11-27
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 12

    Mayroong isang katamtamang laki ng aquarium sa may bungad at malawak na swimming na hugis puso at maraming ilaw ang nakapaikot sa magkabilang panig ng pool at sa bandang dulo niyon ay tila may isang mini library, bahagya lang nakabukas ang bintana kaya di ko maaninag kung tama ang naisip ko. On the other side of it may tatlong desktop computer at iba pang gadgets. Wow! That room is beautiful. Mapapa-sana all ka nalang. Haist! After seeing it, I turned my gaze back to the swimming pool. I still have a lot to do this summer, but everything got canceled because of this vacation. Bakasyon nga ba? Naglakad-lakad ako paikot sa pool at may napansin akong wooden sofa sa sulok, umupo ako doon at isinandal ang ulo para mapawi ang pagod sa maghapong biyahe. Nagising nalang ako sa dampi ng malamig na hangin sa aking balat saka ko napagtanto na halos magtatakip-silim na. Bigla kong naalala wala nga pala ako sa bahay kaya agad akong tumayo at bumalik sa kwarto. Muntik pa akong madapa sa pagmamad

    Huling Na-update : 2023-11-29
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 13

    About ten o'clock in the morning nagising sila Tita Marie at Mama, nakapagluto na ako ng almusal. Pababa na ng hagdan si Tita Marie, habang palinga-linga sa paligid. “Hannah, nakita mo ba si Jake, gising na ba siya?”“Tita! maaga po yata siya nagising, nakapag-jogging na nga po pero bumalik po ulit sa kwarto niya.” “A'right! sige tatawagin ko na lang, aalis tayo ngayon punta tayo SM,” sabi ni Tita Marie saka tumalikod at pumunta na sa room ni Jake. Binalaingan ko si Mama tsaka tinanong, “Ma, sasama ba tayo? Ayoko sana eh dito na lang ako pwede?” “Hannah, nakakahiya naman sa kaibigan ko kung tatanggi tayo.” “Ganon po ba? Okay po sige mag-aayos na po ako.” Umalis na ako papunta sa kwarto para magbihis. ***Samantala, in Jake's room nadatnan siya ng mommy niyang nakaupo sa kama at nag la-laptop. “Jake, iho! Wag mo nga sinusungitan si Hannah, I heard you last night na inaasar mo siya.” “A-right!,” Jake replied but his face suddenly changed. “Paano ba ako hindi maiinis Mommy eh nags

    Huling Na-update : 2023-12-01
  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 14

    After that lunch, I stayed in my room at nagpahinga, it was past one in the afternoon at wala naman akong gagawin. Lying on the bed, naalala ko na naman mga kaibigan ko. Sana magkakasama kami ngayon at nag-part time job sa cafe.I miss my bestfriend Astrid at ang kakulitan nito, si Nathan na pasaway, naku ilang araw pa lang kami nasa Manila pero namimiss ko na buhay sa Batangas. Buti pa don fresh air at tahimik. Di gaya dito sa lungsod, napakaingay ng paligid kahit gabi parang araw. Kinahapunan, lumabas na ako ng silid para magluto sana ng dinner when I saw a note on the dining table so I looked and read what's written on it.“I WENT OUT WITH MY FRIENDS, WILL BE HOME LATE!” Naks! May pa sulat pa, knowing that Jake was out, ang saya ko. I felt relax makakakilos ako ng maayos sa bahay di ako maasiwa dahil wala si Jake na bugnutin. Naligo na ako tsaka naglaba na din ng aking damit and cook food for myself. Well, I don't need to clean the house naman dahil malinis 'yon at isa pa may ta

    Huling Na-update : 2023-12-02

Pinakabagong kabanata

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 59

    Pagkalabas ko ng comfort room, nakasalubong ko si Astrid na papunta sa gawi namin. All of a sudden Jake appeared from behind me, so Astrid gave me that weird kind of stare.Darn this guy! Why did he followed so soon? Jake moved closer to me with a smirk on his lips. “I’ll see you outside,” he said softly in my ear. His manly scent taunting me as he moved away, mabilis na naglakad papalayo. “Where have you been, Beshie?” Astrid asked pero kitang kita ko sa mga ngisi niya na alam naman nya kung saan ako galing lalo na at biglang sumulpot si Jake sa likuran ko. “There,“ sagot ko sabay turo sa washroom at saka nagpatiuna na sa paglakad papunta sa school auditorium while Astrid followed me.My eyes scanned for Jake through the now thick crowd. It seemed like more people had arrived while I was locked in the bathroom with him.“Are you looking for him?” Astrid asked who is beside me now. “Who?”“Your lover.”“No!”“Weh? Would you stop lying to yourself and just go find him? Okay beshie,

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 58

    Tinitigan nya na naman ako ng kakaiba yong titig na nakita ko sa kanya noong sumugod siya sa apartment ko. Kinakabahan ako sa mga titig na iyon so I suddenly stood up and isinuot ang tsinelas ko. “Iniiwasan mo ba ako, Hann--?” usal ni Jake at tumayo na din. Hinila ako sa kamay dahilan para mapaatras ako at ma-out of balance muntik na ako matumba buti nalang nasalo niya ako kundi bumagsak ako. We were now so close that I can feel his heartbeat and his warmth body next to mine and that strange feeling whenever his skin touches mine. “No, Jake! Bakit naman kita iiwasan? I followed you here to make peace with you!” “Uh-uh! I know right. Di mo naman talaga ako matitiis diba, Hann-?” Di ko sinagot ang tanong niya. “Can I go home now?” pakiusap ko pero lalo lang niya hinigpitan pagkakayapos niya sakin.“No, you're not! Di ka aalis hanggat di ko naririnig ang gusto kong marinig!”“Okay fine! bitiwan mo muna ako.” I pleaded but he held me more closer to him. I don't like the way he act coz

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 57

    Patakbo akong lumabas ng apartment nagbabakasakaling maabutan ko pa siya pero ni anino niya hindi ko na nakita. Parang lantang gulay na napaupo na lamang ako sa harap ng gate. “What have I done?” I whispered to myself. What if di na siya bumalik? What if he'd go back to Abegail? Para na akong sira na kung ano-ano ang iniisip. No way! Kailangan ko gumawa ng paraan, this time I should tell him the truth! Agad agad akong tumayo at mabilis na bumalik sa loob ng bahay, nag-ayos at nag drive papuntang South. Wala na 'tong atrasan, I should make peace with him. Ayoko mawala pa siya ulit sa akin. Di ko siya kayang balewalain, susundin ko na kung ano nasa puso ko. Oo, galit pa din ako sa kanya sa pag-alis niya ng biglaan, pero nawala lahat iyon the moment I saw him. “Where did you go, Jake?” I whispered, biting my lower lip at kinakabahan. Ayoko sa gagawin ko pero kailangan. He needs to know this time that I love him too, kahit nawala siya ng ilang taon it was always him I'm thinking about.

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 56

    “Anong ginagawa mo dito?” Kunot noong tanong ni Jake sa akin nang huminto siya sa tapat ko. Hindi rin nakaligtas sa akin ang pagsipat niya sa suot ko bago bumuntong hininga ng malalim at tila may pagkadisgusto sa ayos ko.“I'm here to meet someone,” mahinahong sagot ko at sinulyapan si Abegail na nanatiling nakaupo at nakatingin sa aming dalawa.“At sa ganyang ayos?” Napayuko ako at tiningnan ang aking sarili. Wala naman akong nakikitang masama sa suot ko. Kung ikukumpara ang suot ko sa suot ni Abegail eh mas malala naman ang outfit nito na halos lumuwa na ang mga dibdib sa sobrang hapit ng suot nito.“Ano naman ang mali sa suot ko?” inis na tanong ko at napatitig sa mga mata niya. Kainis, kahit galit eh napakagwapo pa din ng kumag na ito kahit na nagagalit eh lutang na lutang pa rin ang kagwapuhan.“Tara na!” aya niya sa akin, at hinawakan ako sa braso, giniya palabas ng Cafe. Mahigpit ang hawak niya sa braso ko at halos kaladkarin na nga ako palabas.“Jake teka lang!” reklamo ko ha

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 55

    I don't know what's happening to me. I missed him but now that he's in front of me naiinis ako na di ko maintindihan. I stood up and was about to leave when Jake grab my hand. I thought he was already sleeping.“Hey.. okay ka lang ba, are you crying?” kunot noong tanong ni Jake at akmang hahawakan niya ako sa pisngi, mabilis kong tinabig ang kamay niya.“Hindi ah, sinisipon lang ako!” taas noong sagot ko at mabilis na tumayo.“Tell me, di mo ba talaga ako na-miss?” “Hindi!” maagap kong sagot.“Weh?---Eyes don't lie, you missed me pero ayaw mo pa umamin!”“Anong aaminin ko, aber?” Naglakad ako papuntang kusina para magtimpla ng juice. Nakasunod naman siya sa akin. Pagkatapos ko magtimpla, I offered him a drink. “Here, have some and after that umalis kana, bumalik ka nalang sa ibang araw may gagawin pa ako ngayon, kelangan ko tapusin ang assignment ko!”“Maybe, I can help you with it?” “No, kaya ko na Jake! Basta pagkatapos mo diyan, you can leave na and please pakisara nalang ng pin

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 54

    The next day, Jake came back to Hannah's house pero di na niya naabutan ang dalaga. Ang Mommy ni Hannah ang sumalubong sa kanya and told him na Hannah is staying in an apartment malapit sa workplace nito. Jake asked for her address and Hannah's mom didn't hesitate to give it to him. Right after knowing the address, he immediately drove and went there. Sunud-sunod na doorbell ang narinig ko mula sa pintuan ng apartment na tinitirhan ko. May pagmamadali sa nag do-doorbell, hindi kasi ito tumitigil sa pagpindot sa doorbell. “Sino naman kaya ito ang aga-aga!” bulong ko at nagmamadaling bumangon mula sa pagkakahiga. Sino kaya itong kay aga-agang nang-iistorbo?“Sandali lang!” sigaw ko, dahil sinasabayan na ng malakas na katok ng nasa pintuan ang pag doorbell nito na lalong lumilikha ng ingay, at baka may kapitbahay pang makarinig at magreklamo.“Bakit ba!?” inis na sabi ko nang buksan ang pintuan. Napatigil ako at nanlaki ang mga mata ng makita ang nabungaran ko sa labas ng pinto.“Jake?”

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 53

    In a haste, I went straight to the bathroom to freshen up. Afterwards, I went to the dining area for breakfast. With a bright smile on my face, I quickly walked into the kitchen. I was surprised when I saw someone sitting in the dining table together with Mom. Walang iba kundi si-- Jake. Siya pala ang sinasabi ni Mama na bisita ko? Oh noh! What is he doing here? Kelan pa siya nakabalik ng Pinas? Sa loob ng dalawang taon, wala akong ibang ginawa kundi mag-aral at mag trabaho, para makalimutan siya, ang lalaking ito na dalawang taon nawala. Ang lalaking tanging nanakit ng sobra-sobra sa damdamin ko, tapos eto siya biglang susulpot sa harapan ko na parang walang nangyari?“Woohoo! Good morning!” he greeted me without removing his eyes from me. But wait--Oh my Gosh! I felt my heart beats faster than usual. He looks so handsome as he smiles. “What's good in the morning? Bakit ka nandito? Don't you have something to eat in your house?” I asked sarcastically.“Hannah--watch your mouth!” sa

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 52

    Namagitan ang tensiyon sa dalawang panig at bigla akong kinabahan. Nagkatitigan ang dalawa samantalang tahimik naman ang babaeng kasama ng nakabangga ko pero masama ang tingin niya sa akin. Pailalim kung makatingin akala mo kakainin ka ng buhay. Kalaunan, nagsalita uli si Steven. “Hannah, this is my cousin Lucas-- the birthday celebrant!” Steven introduced his cousin to me. Bumaling naman siya sa pinsan niya, “Lucas, this is Hannah.” “So, she's the one you're talking about, right cousin?” Lucas smirked then stared at me once again. “I heard a lot about you, nice meeting you then,” siniko nito si Steven ng bahagya.“Keep your mouth shut, my dear cousin,” Steven warned at pinanlakihan ng mata si Lucas.“Okay, let's go inside the party is about to start,” sabi ni Lucas at nauna na pumasok habang nakaakbay sa babaeng kasama niya. Inalalayan naman ako ni Steven papasok sa loob ng party. Napansin ko din ang kakaibang mga tingin niya. Pero malinaw naman na sinabi ko sa kanya noon pa that

  • YOU'RE STILL THE ONE   Chapter 51

    Pagkatapos kong maligo, sumunod sakin si Astrid sa kwarto ko. Naghalungkat ako ng damit sa cabinet para sa party ngayong gabi. Napili ko ang isang plain white blouse at fitted black maong pants at nilabas yon sa cabinet. Napansin ako ni Astrid at pinanlakihan ako ng mata.“Jusme! Party po ang pupuntahan natin hindi camping,” natatawang sabi niya tsaka hinablot ang hawak ko. Binalik niya 'yon sa cabinet at hinalungkat mga naka-hanger ko na formal dresses. Binili ni Mama mga iyon last year pero di ko pa nasusuot kasi ayaw ko. Ilang saglit pa humarap siya akin hawak ang isang kulay fuschia pink na dress na may manipis na mga strap sa balikat. Inabot niya sakin tsaka senenyasan ako na isukat ko sabay nguso sa banyo. Nakangiwi naman akong tumayo at kinuha ang dress saka pumasok na sa banyo para isuot pagkatapos masuot ay halos di ako makahinga dahil hapit ito sakin at bakas ang aking pigura. Ang damit ay medyo maikli above the knee, ngunit litaw na litaw ang aking kurba saktong sakto ang

I-scan ang code para mabasa sa App
DMCA.com Protection Status