KABANATA 3

Pinagmasdan niya ang babaeng mahimbing na nakahiga sa kama niya.

          

Yes, he brought her to his bedroom para mabantayan niya ito mabuti. It looks like she really wanted to kill herself.

          

Pinagdaanan na niya ito dati. Wanting to kill himself because of too much sadness pero buti nalang nandyan ang kanyang mga magulang para iligtas at hilahin siya paitaas galing sa pagkakalunod sa madilim na kahapon. 

"Is it too much? Is your pain to much?" mahina niyang bulong dito pagkatapos niyang gamutin ang sugat nito sa braso at sa palapulsuhan.

A ring broke the silence of the room.

         

Tiningnan niya ang tumatawag only to find out it was Xenon. 

"Yes Lieutenant Fauz?" tawag niya sa ranggo nitong pinakaayaw naman nitong tinatawag ito sa ganong paraan. 

"Damn you Cox!" angil nito sa kabilang linya.

         

"Chill idiot. You got the information?" he got a glass of rum as he sat on the sofa waiting for Xyck's reply.

         

"Actually Cox, she is Avegail Illuminada Azure," bagsak ang balikat na napatingin siya sa babaeng nakahiga sa kanyang kama. He thought he already found Shalom. 

Damn that woman! Ang galing magtago. Even Xyck who is a legend in terms of computer can't track down Shalom's whereabout.

"Ahuh, tell me more," parang balewala niya lang sabi dito. Ayaw ipahalata na dismayado sa natanggap na balita. 

"I'm not your dog, asshole!" angil na naman nito sa kabilang linya.

         

"Do I have to remind you that I pay you millions?" nakakunot na noong tanong niya sabay sa pagikot ng basong hawak. 

"Kulang pa nga yon eh" bubulong bulong ito sa kabilang linya na rinig niya pa rin naman. "Ano na nga?" nauubusang pasensya niyang sabi. Narinig naman niyang tumawa ito sa kabilang linya sa inasta niya.

         

"I'm just lifting up the mood bago ko sabihin pinagmulan ng inerest mo ngayong buwan."

         

"She's not my interest, moron."

         

"Very well, kwento mo yan sa turtle. Ms. Azure came from a very well-off family of Azure's clan. But unfortunately, at the age of six her parents met an accident while they are on their way abroad," Xyck paused as if he, himself is not really compiance with the information he got.

"Go ahead. I'm listening," udyok niya dito.

         

"But I'm not really sure if it is really an accident. Base on the records I got, kulang na kulang ang mga impormasyon galing sa mga police. I found loopholes in their investigations. Even the cctv footage was deleted. I smell something fishy," seryosong sabi nito.

         

"That's because you're a dog. How about the reason why this woman and Shalom got the same face?"

         

He silently watch as the ice melts on his glass of rum. That's the biggest question right now. Making his head go crazy. 

Yes, he read some articles saying that 5 out of a billion population got the same faces. Pero malabo naman siguro mangyari yun ngayong makabagong panahon na.

         

"You really is a dumbass Cox," dinig niya ang sarkasmo sa boses nito. "Unfortunately, I can't find any answers to your question right now." 

Luging-lugi ang boses nito na may halong panggigigil. "Damn you! I need an additional pay for my headahce right now!" singhal nito sa kabilang linya.

         

"Nah, unless you've given me a satisfaction then I'll give you a bonus," kibit balikat niyang sagot. 

"I'm not your employee Cock!"

         

"Its Cox not cock. And yes, you're not my employee 'coz you're my friend and because you are my friend, you'll do me a favor. Bye," walang modo niyang pinatay ang tawag saka napabuntong hininga. 

     

Mas lalo tuloy gumulo ang isip niya dahil sa sinabi ni Xyck.

     

Maybe the right thing to do right now is to keep her safe habang hindi pa nahahalulay ng kaibigan niya ang rason kung bakit magkamukha ang babaeng ngayon nasa kama na niya at ni Shalom, that wicked witch. 

        

She purred in her sleep as she felt that burning gaze. Nakakapanibago na nagising siya na magaan ang nararamdaman. She opened her eyes only to find out that the nameless man is staring at her while sitting on a sofa im front of the bed. 

        

She quickly scanned the room. This is not the same room she woke up on yesterday. This room is manly. More on black accents in a cream colored room. 

A minimalist styled room.

It has four doors that she guess is one for the bathroom, one for the closet and one is for the wau lut of the room itself. One is for the balcony where she can see a garden with no flowers. Only some green and ornamental plants. 

       

Isang tikhim ang pumukaw sa pagoobserba niya. She suddenly shifted her view to the nameless man.

       

"Who are you?" matapang niyang tanong habang unti-unting tumatayo sa kinahihigaan. 

Napansin niya wala na siyang swero pero nakacast parin ang isang braso niya. Sa kanyang palapulsuhan naman ay isang benda na para sa ginawa niyang paglalaslas kahapon. There's also a bandage in her arms.

        

Unti-unti ay bumalik sa kanya ang rason kung bakit gusto niya ng tapusim ang buhay. Living in this life is nothing. Para saan pa siya babangon? Wala siyang rason para mabuhay pa. The pain and sufferings she felt and overcome was enough. She can't take anymore bullshits life will give to her.

        

"Bakit mo ako niligtas? Bakit mo ako binuhay? Alam mo bang gustong-gusto ko na mawala?" Humagulgol siya. She cried all her frustration habang nakatingin lang sa kanya ang lalaking wala pang pangalan. 

"S-sino ka? Ikaw ba si Mr. Smith? Ikaw ba pinagbentahan sa akin ni Tiya Wanda?" natatakot niyang tanong.

        

Nang wala siyang marinig na sagot ay mas lalo siyang umiyak. This is her end. Maybe she'll just accept what fate has given to her. Halata naman sa tindig nito na hindi ito basta-bastang tao. 

        

"I'm not that goddamn Smith. I'm Austin Cox," kalmanteng sabi nito at prenteng-prente itong sumandal sa sofang kinalululanan nito. 

"And what did you say? Binenta ka? Magkano ka kung ganon?"

         

Hindi niya alam kung mapapanatag ba siya o lalong kakabahan ng malaman na estranghero nga ang nagligtas sa kanya! 

At ano daw? Magkano siya?

         

Nainsulto siya sa sinabi nito kaya nanglilisik ang matang tumingin siya sa lalaking arogante. 

"B****a man ako, pero walang makakabili sa pagkatao ko," matapang niyang sambit. Kung patayin man siya nito ay mas mabuti. Mas mapapabilis ang paglisan niya sa mundo.

         

"Nah, we'll clean your self. And change your mindset," the man smirked.

          

Ngayon niya lang napagmasdan mabuti ang itsura nito. Those dangerous eyes that seems to pierce in her souls. It's like examining her deeply. Those sinful lips that is made like cupid's bow. He's tall and clean the way he dress himself up wag lang bumuka ang bibig nito.

          

"Done checking me out? Ahh I know you'll drool over me. That's my effect to women," mayabang nitong sabi.

          

"I'd rather die," simpleng sabi niya na nagpawala sa mayabang nitong ngisi. Parang gusto naman niyang umatras at tumakbo ng dahan-dahan itong lumapit sa kanya.

          

"What did you say?" he dangerously said.

Napingasan ang pride niya ng marinig ang sabi ng babae. Lumabo na din ba ang mga mata nito para makatanggap siya ng insulto? 

All his life, he only get praises from women but this particular scared kitten acting like a tough one just scratch his ego as a man.

          

"Sorry, it came out wrong. I mean, wag mo po ako ibalik sa tiyahin at tiyuhin ko. I can pay you please." 

Vulnerability is written in her eyes. Parang takot na takot talaga itong ibalik sa pinanggalingan nito.

          

Nungkang ibabalik naman niya ito. He's not called ruthless for nothing. May kailangnan pa siya sa babaeng 'to. But he played along.

          

"What would you pay me? Ni piso wala ka nga," he said matter of fact.

          

"I can be your maid or one of your houshelp! I can be your janitress as long as you want Mr. Cox please!" 

          

Napansin niyang namumula ang tip ng ilong nito sa pinipigilang pag-iyak. Her eyes are sorrowful and dead. She got disheveled hair but still look beautiful minus the bruises beside her lips and the bandage in her head.

         

"How's your back?" tanong nalang niya ng maalala ang tama nito ng baril. Buti nalang sabi ng doctor at walang natamaang maselang parte ng katawan nito kaya swerte pa itong buhay ngayon. 

The doctor's examination shows that she got healed broken bones. And her scars at her back looks like she's been whipped for how many times.

         

How in the world does this woman is still alive? She also got some fresh scars in her wrist from the attempt suicide.

        

"Hindi mo na ako ibabalik?" umaasang tanong nito.

         

"No, unless you've been a bad kitten. Understood?" sunod-sunod itong tumango na parang tuwang-tuwa. Pero ang mga mata nito ay nanatiling blanko kahit na masaya ito.

         

"Now, how's your back? Hindi na ba sumasakit ang likod mo?"

         

"Hindi na, maraming salamat Mr. Cox."

         

"I don't take thank you as a response. Clean your self up and go to the kitchen. We'll eat," huling bilin niya bago siya lumabas sa kwarto.

         

Nagmamadaling naligo si Avegail at ng lumabas nakita niyang may nakalagay ng isang itim na t-shirt at nlxer shorts sa kama. Walang arte nkya itong sinuot. She'll behave as what promised. 

Ayaw niyang bumalik sa mga demonyo niyang kaanak. Hanggang maayos ang lagay niya sa bagong kumupkop, hinding-hindi na siya magpapakita pa sa mga ito.

Mabilis niyang sinuklay ang mahaba at aalon-alon niyang itim na buhok. Dahil matanglad siya, hindi man lang umabot sa tubod niya ang itim na damit. Hanggang gitna lamang ito ng kanyang mga legs. 

Pilit naman niyang hinihila ito pababa. Sa loob ng dalwampu't limang taon ay hindi pa siya nakakapagsuot ng mga shorts o maiikling damit. 

Lagi siyang nakabestida na may mahahabang manggas at hindi rin siya sanay na itinatali ang buhok niya. Mas gusto niya itong naka lugay lang. Sa paraang iyon ay nararamdaman niyang ligtas siya.

        

Nang matapos mag-ayos ng sarili ay bumaba na siya at dumeretso sa kusina. The other night she was wrong when she says the owner of the hous was rich. He is filthy rich! From the chandeliers to the marble floor to the grand staircase and everything!

        

Nakita niyang nakaupo na sa kabisera ang lalaki. May nakahain na masasarap mg pagkain sa harap. Tuloy ay tumunog ang tiyan niya. She's starving to death. Hindi man paglalaslas ang ikamamatay niya kundi gutom.

        

She stay standing on the kitchen's door. Natatakot na baka makagawa ng mali at masaktan na naman siya.

       

"What are you waiting for? Come and sit. We're going to eat," para bang nayayamot nitong sabi sa kanya. Agad-agad naman siyang umupo. 

Hindi niya alam kung anong unang kukunin niya. Ang kanin ba o ang ulam? Matagal na kasi mula ng makakain siya sa marangyang hapag.

Narinig niyang bumuntong hininga ang lalaki kaya dali-dali niyang pinulot ang kanin sa takot na baka sampalin siya nito sa inis. Nilagyan niya ng tamang kanin ang pinggan at sinunod ang ulam. 

Nang akmang hahawak na siya ng kubyertos ng makita niya ang kutsilyo katabi ng kutsara't tinidor. All the dark thought rushed into her mind again. The thought of killing herself resurface. 

Nagulat nalang siya ng biglang nawala ang kutsilyo at galit na tumingin ang lalaking kasalo sa lamesa sa mga katulong na nakatayo lang sa kanilang likod.

 

"Don't you ever dare to put a knife in the table. Keep all the knives in the cabinet and lock it," sabay tingin sa kanya. 

"And you, don't think of killing your self or else I'll shove you to your family," nakakaintindi siyang tumango.

        

"Eat," isang salita lang nito ay mabilis siyang kumain. Takot na baka sa susunod ay saktan na siya nito.

          

Napailing si Austin na makita niyang parang alila na sumusunod agad ang babae sa utos ng kanyang amo. Hindi niya ito nagustuhan. Mas gusto niya ang kaninang sumasagot sagot ito sa kanya. 

"Why do you easily obey to what I say?" nakakunot noo niyang tanong dito.

          

"Ayoko lang po na magalit kayo Mr. Cox," hindi nakatingin sa mga mata niyang sagot nito.

          

"Call me Austin."

          

"Opo Mr. Austin," napabuga siya ng hininga.

          

"Just Austin."

"Okay Just Austin," tiningnan niya ito ng matatalim pero unti unti namang nawala ng makita niyang may tinatago itong ngiti.

          

"Silly girl," mahinang sabi niya at napailing-iling habang may sinusupil na ngiti sa mga labi.