KABANATA 2

"Shit!" the three idiot muttered as Austin hardly press the break of his car. 

"What the hell Austin is your problem?" nanlalaking matang tanong ni Xenon sa kanya. 

Kasama niya ang tatlong kaibigan na sina Xenon, Xyck and Harris. They are on their way on Leyte to check some property.

        

"Don't curse me you idiot! I think I hit someone," kinakabahan niyang sabi. 

"What? Where?" natataranta namang tanong ni Xyck. 

"Nasa mars! Gago edi sa harap, saan pa ba ha? Gamitin mo nga yang kakarampot mong utak!" Harris counter-attack to Xyck and the never-ending banters start. 

       

"Will you two shut up? Nakasagasa ako you morons!" bulyaw niya na nakapagpatigil saglit sa bangayan ng mga ito. He hurriedly went out of his car to check the person whom he hit. 

"Fuck!" napamura siya ng makita ang babae na nakahiga sa kalsada at nababalot ng sarili nitong dugo.

        

Dali-dali niya itong dinaluhan at hinawi ang buhok na nakatakip sa muka nito. Ngunit mas lalong hindi niya inaasahan ngayong gabi ay makita ang babaeng hindi na siya umaasang makikita pa ulit.

        

"S-shalom," mahina niyang sambit habang nanginginig ang mga kamay na hawak ang balikat ng babae.

"Hey, nakatawag na kami ng ambula-" even his friend Harris who was talking paused when he saw the girl lying on the ground. 

"Pare, that was her right?"

        

"Yes Harris, I know she is Shalom."

         

He doesn't know what to do! Should he hug her? No! Of course not. Paano kung may nadislocate palang buto sa kanya.

         

How he longs to kiss her. His Shalom is now back. Pero bakit hindi ito dumeretso sa kanya? Nevertheless, ang importante nakita na niya ito. Nasa bisig niya na ulit ang babaeng pinakamamahal niya.

"Hoy!" napukaw silang dalawa ni Harris ng may sumita sa kanilang nasa singkwenta na ang edad. 

"Tumabi kayo! Kami ang kaanak ng babaeng yan!" sabi nito sabay may isinuksok sa likod ng saluwal nito. If he is not mistaken it was a 45-caliber gun! What is this man doing with that gun? May kaaway ba ito?

          

"Excuse me?" walang modo niyang tanong. What's the use of him being called ruthless if he doesn't really care of what someone will feel? 

"Pake ko kung pamilya niyo ang babaeng to? Nagtanong ba ako?" dahan dahan siyang tumayo mula sa pagkakaupo. Kasabay ng pagdating ng ambulansyang itinawag ni Harris para maidala ang babae sa hospital.

"Aba't walang modo tong lalaking to ah!" akmang huhugot ito ng baril ng tumabi sa kanya si Xenon at Xyck na animong mga batang nililinisan ang mga mas de kalibreng baril ng mga ito. 

           

Kumuha siya ng isang calling card sa suot niyang suit at inabot ito sa matandang nakaawang na ang bibig sa gulat. Hindi nito inasahan na dadating ang magkapatid sa tabi niya.

"You know, if you have something to tell me, you can always come to my office and ask my lawyer about your concern," tinalikuran niya ito ngunit bago siya umalis may pahabol siya para sa mga ito. 

"And about that woman you are reffering to as a family, I'll conduct first an investigation before returning her to the both of you," at walang paalam silang umalis.

            

Nang makapasok siya sa kanyang sasakyan ay malakas niyang sinuntok ang manibela. Nanginginig ang kanyang kamao sa naiisip na rason kung bakit may baril ang matatanda at kung bakit ganon ang itsura ng babae.

           

Eventhough he's not yet sure that she is Shalom, he got the urge to protect her. Siguro dahil sa itsura nito kanina.

Nilingon niya si Harris at tinanong kung saang hospital dinala ang babae. "She's taken to Divine World Hospital," sagot nito. 

Without further ado, he manuevered his car to the hospital's parking lot at nagmamadaling lumabas. Naririnig pa niya ng reklamo ni Xenon na iyon na daw ang pinakanakakatakot niyang experience sa buhay.

          

"Nakakatakot my shinning ass. I'll just pretend I didn't know where do you work for," ismid na sagot ng kapatid nitong si Xyck kay Xenon.

          

"Hey! That's below the belt, you are still my twinnie," at parang malanding babae na umabrasyete ito sa braso ni Xyck. 

"Shit Xe! You're so gross. Stop it!" nandidiring pinagpag naman ni Xyck ang kamay ng kambal paalis sa kanyang braso.

          

Habang nag babangayan ang dalawa tumabi sa kanya si Harris sa paglalakad. "Chill bud, everything will be fine."

         

"I'm chilling you idiot!" pasimple niyang angil dito.

          

"Sige, sabi mo eh" kibit-balikat nito. 

"Fucktard. Whatever idiot."

Actually he's calm and collected in the outside but he's livid. Kahit namiss niya ang babae at hindi pa sila siguradong si Shalom nga ito, bumabalik sa isip niya ang ginawa nitong pangloloko sa kanya. How he almost lost himself for that woman that he is ready to give up everything just to attend for her lavish life.

          

Now she's finally here hindi niya na ito pakakawalan pa. Napangisi siya sa kanyang naiisip. Sa wakas makakaganti din siya.

          

Nang maramdaman niya ang mainit na haplos ng araw sa balat niya ayaw niyang paniwalain ang sarili niyang buhay pa siya.

         

She couldn't believe it! She already surrender her self in darkness. She already did! Ilang ulit pa ba? Ayaw niya ng bumalik. She always wish to die. And she's doing everything to kill herself pero bakit ayaw?

         

Iginalaw niya ang daliri nang may narinig siyang kaluskos sa kung saang hanggang sa maramdaman nalang niyang nagkakagulo na sa loob ng kinalalagyan niya.

         

"Shalom."

         

"Shalom."

         

Paulit ulit niyang naririnig ang estrangherong pangalan. Kahit naman ilang beses  siya inuntog ng kaniyang tiyuhin, hindi parin naman sapat ito para magkaroon siya ng amnesia. 

She remember everything, from the start. From the death of her parents to the very last event that almost- yes almost 'cause she's not yet dead, kill her.

Iminulat niya ang mata ng maramdamang parang andaming nakatingin sa kanya. Gusto niyang magsalita pero nanunuyo ang lalamunan niya.

         

"N-nasaan," mahapdi pero gusto niyang makaramdam ng sakit.

          

May babaeng nagbigay sa kanya ng tubig, akmang aabutin niya na ito ng hindi niya maigalaw ang kanang kamay niya. Only to find out it was casted. Sinubukan niya ring bumangon pero nalukot lang ang muka niya sa sakit na naramdaman niya sa likod. 

No sound. 

She was quiet kahit masakit. Manhid na nga katawan niya eh.

          

Agad siyang inalalayan ng sa tingin niya'y nurse na nakatayo lang sa gilid niya. Iginala niya ang mata at napasinghap ng makakita ng lalaking madilim ang anyong nakatingin sa kanya.

         

Sa pagaakalang si Smith ito ay nagpanik siya. Kahit hindi nakakapag salita ng maayos ay pinilit niyang ibuka ang bibig para sa mga salitang hindi niya inaasahang mamumutawi na naan sa bibig niya.

         

"W-wag po. M-maawa po k-kayo sa a-akin," pautal-utal niyang sabi at kasunod ang pamamalisbis ng kanyang luha.

         

"Maawa?"

Isang salita mula sa labi ng estranghero ay nanginig na ang buong kstawan niya sa takot. Kung takot siya sa kanyang tiyuhin ay mas natakot siya sa mamang ito.

         

Paulit-ulit siyang umiling na para bang maiintindihan nito ang ibig sabihin niya.

"How about you? Did you feel any remorse to what you did to me huh?" kalmado ang itsura nito pero alam niyang galit ito dahil sa nanlilisik nitong mga mata. 

         

"H-hindi a-ako si Shalom," bakas sa boses parin niya ang pagmamakaawa na sana dinggin mito ang hiling niyang wag siyang saktan. 

"Don't bullshit me!" dumagundong ang boses nito sa loob ng silid. 

"Ako pa talaga ang niloloko mo ha, then what? Who are you if you're not shalom?" dahan-dahan itong lumapit sa kanya na dahan-dahan din naman nagpaatras sa kanya. 

"N-no p-please. Wag kang l-lumapit," umiiyak na sabi niya hanggang maramdaman niya ang dulo mg kamang kinahihigaan niya kanina lang. 

"Who are you then huh?" matigas na sabi nito sabay hawak sa palapulsuhan niya.

"A-avegail," simpleng sabi niya at hindi namalayan na paulit-ulit niya nang sinasabi ang pangalan.

Napansin ni Austin na hindi mapalagay ang dalaga ng hawakan niya ang palapulsuhan nito. Paulit-ulit na nitong sinasabi ang pangalang bago sa pandinig niya. Avegail.

        

Nagwawala na ito at hindi na makausap ng maayos. Panay din ang iyak nito habang nagpupumilit na tanggalin ang swero na nakatusok sa kaliwang kamay nito. 

       

He sighed at what he saw infront of him. 

"Excuse me Mr. Cox," pukaw sa kanya ng doktor na hindi niya alam kung kailan nakalapit. Tinaasan niya lang ito ng kilay. Tumikhim muna ang pobreng doktor bago nagpatuloy sa sinasabi nito. 

That's him. He is born not to impress everyone by his goody two shoes character. Being plastic is not his forte. 

"I suggest to sedate her for the meantime. She's in the midst of emotional trauma. Hindi titigil ang psgwawala niya hangga't hindi siya natuturukan ng pampakalma."

        

"Go ahead and do what you need to do. Keep her safe," pagkarinig nito ng doktor ay dali-dali nitong tinurukan ng pampakalma ang dalaga. 

Bago ito makatulog ay nakita niya ang pagod, sakit at takot sa mga mata nito habang paulit-ulit binabanggit na ito daw ay si Avegail. 

        

Nang nakatulog ulit ang dalaga ay pinalabas niya ang mga nurse at doktor. Dahan-dahan siyang naupo sa gilid ng higaan nito. Hinawakan niya ang kamay nitong may marka pa na mistulang naghirap ito sa mga gawaing bahay.

        

Pinasadahan niya ito ng tingin. From her perfect eyebrow to her eylashes to her pointed nose, down to her kissable pink lips.

        

He sighed for a hundredth time that day. He crouch and planted a soft kiss on the woman's lips. He miss how it feels. But something is off. Para bang mas lumambot ang mga labi nito kaysa sa dati.

        

He just shrugged away that thought and got out of her room after tucking her in.

Avegail woke up with the feeling of fear. So much fear that it made her tremble. Blanko ang isip niya sa lahat. Hindi niya mahanap ang tamang salita para ipaliwanag ang nararamdaman. 

All she wanted right now is to feel some pain.

       

Without thinking twice, she got off from the bed. Tinanggal niya ang swero sa kamay. She even remove her cast. Wala na siyang pakialam kung nagdudugo na ang kamay niya dahil sa paghaklit niya sa dextrose niya.

        

She felt satisfaction as she felt the pain. It's like a soothing medicine that calms her nerves pero kulang pa ito. She needs more pain. A lot of pain. 

        

She went to the first door her eyes laid upon. Luckily it was the door to go outside. Tinahak niya ang madilim na pasilyo. She doesn't feel scared as she walk down the silent, dark and gloomy feeling isle.

        

Para saan pa kung sanay na siya diba?

        

Natanto niyang nasa isang bahay siya, particularly at the second floor. Mabilis siyang bumaba at naghanap ng kusina.

        

Luckily she easily found the kitchen. Parang mas nakahinga pa siya ng maluwag ng makita ang iba't-ibang kutsilyo na nakasabit sa lagayan nito. It looks like the owner of the house is rich.

        

She easily reach out the knife and stab her right arm. 

The pain crept to her whole body pero hindi pa siya kuntento. She want more. She look at her wrist. She instantly cut it.

        

Nang akma niyang hihiwain pa ulit ang pulsuhan ay may humawak na sa kamay niya. She just watch as the knife fell off on the far corner of the kitchen. Sinundan niya ang kamay na ngayo'y mahigpit ng nakahawak sa kamay niya. 

Tinalunton ng kanyang mata ang mauugat na braso nito hanggang sa balikat, hanggang sa magtagpo ang kanilang mga mata ng lalakimg estrangherong kanina lamang ay galit na galit na nakatingin sa kanya.

       

Sa pagaakalang ito si Smith ay nagsimula siyang magpumiglas mula dito. Wanting to get off from his arms. She prayed na sana maubusan siya ng dugo gawa ng pagsugat niya sa sarili. Ayaw niyang magalaw nisino man. She prefer to die rather to feel disgusted all her life.

      

Umiiyak na siya ngayon dahil sa higpit ng kapit nito, ayaw talaga siya pakawalan.

      

"Why do you want to kill yourself Shalom?" marahan nitong sabi habang kinukulong siya sa yakap. Pinagbabayo naman niya ang kamay nitong nakapulupot sa katawan niya sa pagbabakasaling makakawala siya. 

"Ganyan na ba katindi pagka-ayaw mo sa akin ha?" kalmadong bulong nito. 

"Hindi Shalom pangalan ko! Avegail! Ako si Avegail!" paulit-ulit niyang sinasabi hanggang sa maramdaman niya na naman na may itinusok ito sa kanya.

       

"Alright. You are Avegail. Rest now, angel" huli niyang naramdaman ay ang magaan nitong paghalik sa noo niya bago siya ulit sumuko sa kadiliman.