World Against Passion

 Nang magsimulang magising ang diwa ni Reign sa pagsusulat at naging mulat sa kamalayan ay natagpuan niya rin ang kaniyang sarili roon dahilan para magsikhay at ipagpatuloy sa kabila ng mga hamon. Ang pamilyang inaasahang makauunawa't susuporta ay  siya pang nanghila pababa, walang araw ang nagdaang hindi nadurog ang kaniyang puso mula roon.    Tanging pang-unawa at pagmamahal pa rin ang isinukli niya, iyon ang dahilan para ilihim sa lahat ang kaniyang pagsusumikap para maging ganap na Manunulat.     Sa kabila ng pagsubok sa larangang minahal ni Reign, may kahihinatnan nga ba ang lahat o mauuwi sa wala ang lahat ng paghihirap niya.

  Panibagong araw na naman upang sumuong sa magulong lakbayin ng buhay subalit heto pa rin ako, wala pang sipilyo, gulo pa ang buhok at nakahiga pa rin sa aking higaan na para bang ayaw ko ng umalis pa rito. Nang biglang magtawag na ang aking Ina ay nakalimutan ko ang dating maingay at madaldal na ako, unti-unting naglaho ang ngiti sa 'king mga labi at dali-daling bumangon at bumababa ng hagdan dahilan para dumausdos ako roon.    “Reign!! Bilisan mo riyan anong oras na!” Pagmamadali ng aking Ina na sa kasalukuyang nag-aayos ng umagahan.   “A-aray!!” Pasigaw kong wika habang unti-unti muling tumatayo upang sa ikalawang pagkakataon ay dahan-dahang bumaba.   “Ano’t wala ka nanaman sa sarili kaya dumausdos ka nanaman riyan, kala mo namang hindi ka taga rito.” Pagalit na wika ng aking Ina.   “Wala ito my, nga pala mie may pupuntahan kami nila Ch

Kinabukasan ay parang nabaliwala ang sayang nadarama ni Reign sapagkat umagang umaga pa lamang ay naririnig niya na ang kaliwa’t kanang batuhan ng mga kubyertos sakanilang bahay. Hindi niya lubos maisip kung ano pa nga ba ang rason kung bakit siya nabuhay matapos ang ilang aksidente sakaniyang buhay. Nang bigla namang nagring  ang kaniyang smartphone. *ring ring* “Hello,My lady could you please hurry up!! It seems like you forgot something?” Saad ng nasa kabilang linya. “Hello? Who’s this?” Pagtatakhang tanong ko. “Ms.Reign Stevans bumangon bangon ka na riyan at anong oras na ngayon ang patimpalak para sa sinalihan mo nung nakaraan,naku ka talaga oo… Bilisan mo diyan antayin kita sa puwesto natin sa school.” Pagpapaalala naman ni Christian. “Ay halah ngayon nga pala yon si

Walang oras na hindi nagkaroon ng ingay sa 'ming bahay mula ng sila ay dumating. Hindi ko malaman paano ako makakapag-isip ng matiwasay. Sapagkat halos ilang beses narin silang pumarito sa aking silid na kung saan mahigpit kong pinagbabawal dito. Nang bigla namang kumatok sa 'king pintuan ang aking kapatid. *knock knock* “Ate? Ate Reign?” Wika ng aking kapatid sa labas ng silid. “Bakit ka naparito wyn?” Naguguluhang tanong ko rito. “Ate pwede bang dito na muna ako sa kwarto mo? Ang ingay kasi nila ate ang yugyog sa tabing kwarto ko. Hindi ako makatulog ng ayos.” Mahabang pagpapaliwanag ng aking kapatid. “Sige ba, hayaan mo wyn lilipas din ang lahat tsaka parati mong tandaan andito lang si ate para sa 'yo.” Pagkasabi ko ay agad ko itong inakap. “I love you ate, doon ako sa paborito kong pwesto ah.” Sa

  Kinabukasan wala man sa sarili ay pilit paring bumangon si Reign, sa kaniyang pagkakahiga ubod ng sakit ng katawan nito dala nang ilang beses siyang nahulog sa kaniyang higaan.Wala man sa wisyo ay hindi parin maiwaglit sa kaniyang isipan ang lahat ng nangyayari sa kaniyang paligid kay Christian man o sa kaniyang mga naririnig hindi niya lubos maisip para saan pa nga ba ang lahat.  "Parati na lamang ba ganito,ang hirap-hirap na hindi ko malaman bakit pa nga ba ako nakaligtas sa ilang beses na aksidente kung parati akong iiyak ng ganito. Father i know you have definite reason for everything but when will i get mine, all thy aspects were fully tired already." Tanong ko sa 'king sarili ngunit hirap man wala naman akong magawa kailangan ko paring maging matatag sapagkat ako ang panganay sa amin,  simula nang nawala si J parang nawalan narin ng saysay itong buhay ko buti na lamang talaga dumating si Christian pilit niya muling binigyang l