CHAPTER 3
WEIRDO
Tulad ng sabi ni nanay Roda ay hindi ako nito hinayaang bumiyahe. Kaya naman hapon na ako bumiyahe, madilim na nung nakarating na ko sa Maynila. Tapos na rin ang visitor hours kaya ang pagtawag sa mga pinsan ko na lang ang nagsilbing update ko sa hospital, kung ganun ay bukas ko pa makikita ang papa.
Si Lucas ang nagbabantay kay papa, nung na sa biyahe ay sinabi nitong sa unit na niya ako dumeretso. Sinabi rin nito ang password ng kanyang unit kaya madali lang akong nakapasok, habang ang dalawa kong pinsan naman ay dumalaw lang sa hospital. Busy rin kasi sila, kaya mabuti na lamang at kahit busy rin si Lucas tulad nila ay napagpasyahan nitong manatili sa tabi ng papa, kaya kahit papaano ay naibsan ang aking pangamba.
“Hindi ko nga alam kung bakit hindi ikaw ang tinawagan ng hospital which is understandable naman dahil na sa malayo ka nga, kung sa mga ganitong emergency talaga maghahanap talaga sila ng kamag anak na malapit,” tinanong ko kung may ideya ba siya sa mga taong nagdala kay papa.
“Ang sabi ay may mag-asawa raw ang kasama ni tito, kaya nga lang ang pinagtataka ko. Sinabi raw nung babae na ako ang tawagan dahil wala nga daw sa Maynila ang anak nito. Which is you, but the odd thing is when I got here, they disappeared.” Napa Buntong hininga ito. Rinig ko ang ihip ng hangin sa kabilang linya, kasalukuyan itong nasa rooftop ng hospital.
“Tinanong ko sa front desk kung may kahit anong iniwan man lang sila like they contact, pero wala daw nung papirmahin nga sila todo hindi raw ang mga ito. Kaya wala akong ideya, ayoko namang pakialaman ang privacy ng hospital you know what I mean,” ang cctv ang tinutukoy nitong privacy. “At saka baka magtaka pa ang director dito sa hospital kapag ginawa ko ‘yon, hindi naman na kailangang malaman kung sino Azeria. Ang mahalaga ay maayos na ang papa mo, pasalamatan na lang natin ang mga taong tumulong sa kanya.”
Tama si Lucas ang mahalaga rito ay na sa maayos na kondisyon na ang papa, napabuga ako ng hangin. Hindi ko alam kung bakit ako nagkaganito, parang masama ang kutob ko. Oo, na sa hospital ang papa at alam kong maayos na ito kaya hindi ko alam kung saan galing ang kakaibang nararamdaman ko.
“I feel weird…bakit ganito ang nararamdaman ko Lucas?”
“Azeria everything will be fine, marahil na bigla ka lang. Gabi na, magpahinga ka na at bukas ay dalawin mo si tito sa ganun ay matanggal na ‘yang kakaibang nararamdaman mo.”
“Siguro nga mawawala ‘to ka pag nakita ko na ang papa,” buntong hininga ko. “sige, maaga akong pupunta dyan bukas huwag ka na ring mag-abalang bumili ng agahan. I will cook, magdadala ako ng breakfast bukas,” nagtaka ako nung suminghap ito. “bakit? May problema ba?”
“Please do that Azeria…magluto ka kasi sa totoo lang hindi ko tipo ang mga paninda sa labas at sa canteen ng hospital.” Napailing ako at natawa, sa boses nito ay nahihinuha ko na ang kanyang itsura.
Minsan pa naman sa hospital ‘yong mga pagkain ay parang mga pagkain rin na binibigay sa pasyente, well for me parang hindi naman. Siyempre na sa hospital ka at na sa isip mo sa bawat amoy at lasa, maihahalintulad sa hospital
“You should sleep too also. I will hang up now, take care there.”
“Hmm.”
Ako na ang tumapos sa tawag, kung may nakakatuwa mang ugali ni Lucas hindi niya hahayaang siya ang maunang tumapos sa tawag. ‘You should hang up now’ I said these to him one time but he answered, ‘You should hang up first, ako dapat ang napagbabaan ng tawag at hindi ako ang magbababa. Nakasanayan ko na Azeria kaya dapat sanayin mo na rin, kasi lahat ng tao sanay na sa akin’ kaya nasanay na ako. Weird marahil pero trip niya ‘yon e’ lahat naman tayo may kanya kanyang trip.
Kinabukasan maaga akong gumising para ihanda ang pinangako kong agahan, mabuti na lamang at puno ng laman ang refrigerator ni Lucas. Simpleng sunny side up egg at bacon ang hinanda ko, gumawa rin ako ng egg sandwich para sa akin. Nang dumating ako sa hospital naabutan ko pa si Theo na paalis na.
“Dumaan ako dahil may business trip ako sa abroad at aabutin ng ilang linggo, babawi na lang ako sa susunod.” si Theo.
“You don’t have too.” Iling kong aniya.
“Bibigyan na lang kita ng pasalubong ha,” may kung ano siyang sinisilip sa likuran ko. Kaya napatingin na rin ako sa likuran ko, iyong masungit niyang secretary ang tinitignan nito. “sige, ma una na ako sa’yo at baka tupakin pa iyong secretary ko.” Ngiwing aniya kaya natawa ako at tumango.
“Sige, mag ingat ka.”
Pinanood ko itong patakbong lumapit sa kotse, siya itong boss pero mas boss pa ‘ata ang sekretarya nito…ibang klase. Agad na akong pumasok sa hospital habang naglalakad ako sa pasilyo, na tigilan ako bigla at napasilip sa isang silid kung saan narinig ang marahang pag sigaw ng isang baritonong boses.
“Bakit hindi mo na lang ako sinama kung magpapakamatay ka lang pala!”
Ang naka confine ang binulyawan nito. Hindi ko masiyadong kita ang mismong pasyente na kasalukuyang, binulyawan nung lalaki. At nung nagkaroon na ng tiyempo, nawindang naman agad ako dahil na sa akin na ang kanyang mata at kunot pa ang noo nito. Bago mapunta pa sa akin rin ang mata nang lalaking nanigaw, agad na akong umalis.
Ano ba ‘yan Azeria! Bakit ka ba huminto gaga? Baka sabihin pa no’n ang nosy mo ha! Umiling iling ako at napa hawak sa dibdib sa gulat.
“Ano ba Lucas! Bakit ka ba nar’yan? Para kang ewan!”
“Kanina pa kaya kita pinagmamasdan rito, anong tsismis ang nasagap mo?”
“Tse! Tumigil ka nga diyan at baka marinig ka ng iba,” suway ko. “And why are you here by the way, ang papa?”
“Tulog pa,” napatingin siya sa hawak ko kaya ibinigay ko. “sinusulit ata ang ilang gabing puyat nito. Bukas raw ay baka pwede ng lumabas.” Tumango ako at nagtataka siyang tinignan nang mapaglaro siyang nakangiti sa akin.
“Bakit?”
“Sino ‘yong sinilip mo ah? Syota mo ba manang Azeria?” panunukso nito kaya hinampas ko siya sa braso.
“Tumigil ka nga! Sinilip ko lang dahil sumisigaw…hindi ko naman balak pagmasdan at makinig ng matagal ‘nu!”
“Okay, sabi mo e’ basta ayos lang naman kung sisilipin mo mamaya ako na ang magbabantay kay tito.” Patuloy pa rin ito sa pang iinis.
“Hindi nga sabi!” pilit ko naman. “Bahala ka nga diyan!” agad ko na siyang tinalikuran at binuksan na ang pinto. Nasa private room ang papa, akala ko talaga malala na ang nangyari. Mabuti na lang at sa awa naman ng diyos walang masamang nangyari rito, kung ‘di ay mababaliw talaga ako ng husto. Naabutan kong mahimbing pa rin sa pagkakatulog si papa, tulad nga ng sinabi ni Lucas. Hindi ko na ito ginising, gusto kong makapagpahinga na ito ng maayos.
Mabuti na lamang at nakapag desisyon na itong ibigay kay Nashe ang posisyon para hawakan na ang hacienda, sa nangyari rito mas gusto ko pang huwag na itong magpagod. Alam kong susuportahan ako nito kung sasabihin ko sa kanyang dito na ako nagtatrabaho, hindi problema ang pera ang kalusugan syempre ang mas importante.
Gusto ko lang na wala na itong inaalala kaya pa pasok siguro ako sa trabaho, tulad ng sabi ko ay wala sa plano ko na hawakan ang hacienda. At wala rin sa plano ko na magtrabaho sa sariling kompanya ng pamilya.
“Ikaw, hindi ka pa kakain?” Umiling ako at sinulyapan siya.
“Mamaya na sasalohan ko ang papa,”
Napabuntong hininga ako at napatitig kay papa. Bakit kaya siya umalis sa hacienda kung alam niyang babalik ako sa umaga? At sino ‘yong babaeng kinita niya? Sobrang importante ba talaga para hindi ako nito sabihan man lang?
“Tanungin mo na lang si tito ka pag talagang maayos na ito Aze, ayon sa doctor ay matinding stress rin ang meron ang papa mo. Kaya mas mabuti kung batuhin mo na lang siya ng maraming tanong kapag na bawi na nito ang dating lakas.”
Hindi na ako umimik dahil tama naman siya. Ayoko namang biglain ang papa, sa mga tanong ko pa yata siya maiis-stress. Tulad ng plano ay ipinaalam ko rito ang kagustuhang magtrabaho rito, at hindi naman siya tumanggi na. Sa sumunod na minuto ay kinuhanan si papa ng dugo, kaya agad muna akong lumabas at pinasyang bisitahin ang sinasabing rooftop ni Lucas.
Pinilit ko muna na umuwi ito. Ayaw pa nga pero sa huli ako rin ang nanalo, malakas na hangin agad ang sumalubong sa akin pagkarating ko sa rooftop. Kaya agad akong napangiti sa hatid nitong presko…pero ganun na lang ang pagkalukot ng mukha ko ng makita ang lalaking balak pa ‘yatang magpakamatay.
Napaawang ang bibig ko at natulos sa kinatatayuan nung tumayo na siya…tatalon na yata.
“H-hey…!” pero sa hina ng boses ko. Tinangay lang ng hangin ang salita ko. “h-hey! What are you planning to do?! Magkakasala ka niyan!”
I swear that’s the loudest shout I did in my freaking entire life. Agad itong lumingon sa akin at natilihan naman ako nung kumunot ang noo nito…mali ba ako?
“What do you think I’m planning to do miss intruder?” malamig ang boses nito. At klarong klaro rin ang kulay ng mga mata nito…brown. Ngunit sa titig niya para itong kasing dilim ng ulap, siya na nga itong pinigilan sa balak. Siya pa itong galit! Ibang klase rin.
“Hindi ka ba magpapakamatay?”
“Are you asking me or you’re pushing me to do it?” nanlaki agad ang mata ko sa sinabi nito.
“Mukhang gusto ko bang tumalon ka? Hindi ko gusto ‘nu!” depensa ko agad. Bakit parang pinagmumukha ako nitong masama?
Tinalikuran ako nito kaya napahakbang ako ng wala sa oras, ang akala ko tatalon na ito ‘yon pala umupo lang ito. Napahawak ako sa bandang dibdib, sa daming puwedeng upuan rito sa delikado pa niya mas gusto! Saan ba galing ang taong ‘to?! Hindi kaya baliw ‘to? Kaya ba kinukulit ako ni Lucas na pumunta dito dahil sa taong ‘to? Gaya ba ng nangyayari ngayon…ibig sabihin nasaksihan rin ng pinsan kong magpapakamatay rin ang taong ‘to?
Napatingin ako sa kanya at ganun na lang ang gulat ko ng matamang tinititigan na pala ako nito. Hindi ko alam kung na mali ba ako sa pagkaka kita pero, tumaas yata ang sulok ng labi nito. Para siyang natutuwa at sa anyo nito ngayon para itong demonyo na nakawala sa impyerno.
“Why are you here?” Napaturo pa ako sa sarili ko kung ako ba ang tinatanong niya. At nung hindi na siya magsalita, sino pa ba ang tatanungin niya Azeria e’ kayong dalawa lang naman ang narito ‘nu!
“Lalanghap ng sariwang hangin pero heto at masamang hangin ang nadatnan.” Matamang saad ko. Nagsasabi naman ako ng totoo pero tinawanan lang ako ng hudyo. Hindi ko alam na sa pagbabalik ko ng Maynila, makakatagpo ako ng katulad niya. Weirdo.
Hope nagustuhan niyo ang kuwentong 'to... :)
CHAPTER 04 TRABAHO I rolled my eyes, how stupid of you Azeria! Dapat kasi sa gabi ka na lang pumunta dito para sulit, hindi ‘yong makaka-encounter ka pa ng may saltik! “Pinapatay mo na ba ako diyan sa isip mo?” Napalunok ako, hindi dahil sa na gwapuhan ako sa kanya. Oo! Inaamin kong gwapo siya, pero napalunok ako kasi hindi pa siya bumababa. Prente pa itong na ka upo habang nakahalukipkip, isang maling galaw lang niya hulog agad! “Pwede bang bumaba ka para magkausap tayo ng tama.” “Bakit mo naman naisip na gusto kong makipag usap sa’yo ng tama?” taas kilay na sabi nito. Napaawang ang bibig ko sa sinabi niya, napabuga ako ng hangin. Ngayon lang ako na ka tagpo ng ganitong tao, hinga ng malalim Azeria! Inhale, exhale kung hindi mo habaan ang pasensya mo sa lalaking ‘to, baka mawala na siya sa listahan na naninirahan sa mundong ‘to! Natigilan ako sa ginawang inhale at exhale session nung may napagtanto, pinakatitigan ko siya. Relax na relax ang mukha nito na parang walang naalala
CHAPTER 05 PUNISHMENT “Anong ginagawa mo rito?” panakang sabay na saad naming dalawa. “Pinsan mo siya?” “Bagong secretary mo siya?” sabay na tanong na naman namin sa taong pinapanood lang kami. Imbes na sumagot ito matalim ang paraan ng pagkakatitig nito sa akin, nang balikan ko ang nangyari kanina. Napangiwi ako. “One hundred percent sure huh!” ismid nito. Pinaglaruan ko ang mga daliri ko, unang pasok ko pa lang matatanggal pa ‘ata ako. “Ang alin bro? Anong one hundred percent sure? Sure, ka ng ibigay sa akin ang raptor mo?” ngising ani ng taong may saltik na nakilala ko sa rooftop. “What are you doing here? Nakalabas na ba ang kambal mo?” balik agad ito sa pag pipirma. “Oo, nakalabas na siya sa kulungan,” nanlaki ang mata ko sa kaalamang may kambal ito at ex-convict pa ‘ata. No wonder ganun ang mga ugali ng mga ito, hindi kaya may lahi silang mafia. Nanlaki ang mata ko sa naisip. “Oh, kung ano na naman siguro nasa utak mo kamahalan!” matalim ko siyang tinignan. “Siya ba ‘y
CHAPTER 6 CLAIM When the clock strikes at exactly seven pm, agad na akong tumayo sa kama at pumunta nasa banyo para maligo. Eight pm ang meeting nito with the client, kaya talagang maghahanda na ako. Binantaan pa ako nito pagpasok ko sa pinto, ang akala siguro nito ay masisindak ako sa mga pagbabanta niya. Subukan niya lang ulit akong halikan, tatadyakan ko na ang pagkalalaki niya! Tumawag kanina sa akin si Lucas nung malaman na nasa Cebu ako, tinanong pa niya kung bakit hindi ako umuwi para kumuha ng gamit. Sinabi ko na lang na sobrang urgent kaya hindi na ako nakauwi, hindi naman pwedeng sabihin kong pati ako ay walang ideya at talagang nabigla. Baka pilitin pa akong sa kompanya na lang mag trabaho, kaya hindi na ako nagsalita sa kanya. As for my boss, susubukan kong maging propesyonal ayon sa kanya importante nga ang client na kikitain nito. At hindi rin talaga maganda ang unang pagkikita namin, isipin mong na pag kamalan ko pa siyang iba. Tapos hinalikan pa niya ako, oo…lahat
CHAPTER 7 ROUGH Wala akong ginawa kundi mabaliw ng tuluyan sa mga ginagawa niya. Ang dila nitong ngayon ay abala sa pagpapaligaya, sarap na sarap siya. It never crossed in my head that I will give my virginity to a mere stranger. At sa unang araw pa lang ay nagawa na naming ang bagay na ‘to, paano pa kaya sa mga susunod na araw? Gaga nga ‘ata talaga ako, inaalala ko na ang susunod e’ baka nga ito na ang huli dahil lahat ng nangyayari ay mali! Paano kung may girlfriend na ito? Ibig ba sabihin magiging one night stands lang ito? Kung ganun man ang kalalabasan, pagbibigyan ko ang sariling kagustuhan. Siguro bukas magsisisi man, saka ko na lang pag isipan ang katangahan kinabukasan. I already at the peak of my second release, nung bigla siyang huminto. Bumaon ang aking kuko ng sumunod ay ang kahandaan na niya ang ipinasok, napaluha ako sa sobrang sakit. Masuyo niyang hinalikan ang mga luha ko, sunod ay ang labi ko. Sinubukan niyang bumayo pero napakagat ako sa kanyang balikat. “It sti
CHAPTER 8 NAPAPASO Alam kong bawal, alam kong mali. Pero sadyang totoo ‘ata talaga na masarap ang bawal. Kapag sa kompanya, hindi mo akalain may gano’ng pagtingin sa pagitan naming dalawa. Sa pangalawang tapak ko sa kompanya niya, alam kong magiging bago na sa akin ang lahat. Ang akala ko mahihirapan akong harapin siya, sa katotohanang we did it in just a bit. Ang pangit tingnan na I hooked up with the boss for my first day, kung malaman ‘yon ng mga empleyado. Alam kong titignan nila ako sa paraang nakakababa, maging ako ay hindi makapaniwalang gano’ng kadaling nagpaubaya. Maybe because I’m new to this, na kay hirap talikuran ang kasalanan. Pero gayun pa man, I’m aware for my actions. Hindi na ako bata, may sariling pang desisyon na. Hindi naman ako magpapaubaya kung hindi ko nagustuhan, ang tamang gawin ko na lang ay alamin kung wala akong taong maapakan. At malinaw rin na sinabi niya na wala nga. Pero isang negosyante ang taong nakakuha ng virginity ko, a bachelor. Kaya ngayong
CHAPTER 09 ALAM KO “Do you fucking know that woman?” tanong nito pagkatapos ako nitong bulyawan na pumasok sa opisina niya. Tumaas ang kilay ko at walang kangiting ngiti na sinagot ang tanong niya. “Yes sir, probably one of your girls.” “My girls? Really miss Tacata, are you sure about that?” galit na sabi niya na siyang mas ikinabuwiset ko. Gagawin pa akong tanga, anong tawag mo sa nangyari kanina. Ano? Naglalaro sila ng minnie my ni moo? Nagkibit balikat ako at nasa name plate pa rin ang aking mata habang sinasagot siya. “Or probably not. If you’re insisting that she’s not one of your girls then sir, I don’t have a say to that.” madiin na sabi ko at alam ko na halata nito ang pagkakadiin ko sa mga salitang binibitawan ko sa kanya. “You don’t need to provoke her miss Tacata, you know how I am loyal right?” Jerk! “Alam ko. Marami na rin akong nababasang one night stands sa mga libro sir, hindi ko lang inakala na mae-experience ko pala. Pero huwag po kayong mag-alala, expert ri
CHAPTER 10 SIYA ANG HANAP Nung pumasok ako at nakaharap ko si Rezoir, naaalala ko ang pagtawag nito kagabi. Maybe he got my number through my resume, hindi ko inaasahan na tatawag siya kagabi. May halo nga lang ng alak ang sistema, pero kahit naninibago ako sa pagiging tahimik nito. Mas mabuti ang gano’ng trato namin sa isa’t isa, at least kahit papaano naman ay nag sink in ‘ata rito ang mga binitawan kong salita. Ngayon nasa cafeteria nga ako hindi ko alam kung may balak ba itong kumain. Ang sabi nitong mga kasama ko ay hindi pa talaga ito napaparito sa cafetaria since day one para kumain, kung hindi sa fast food o sa kilalang restaurant lang ang kinakain nito. Minsan hindi na daw talaga kumakain ng tanghalian. Anong silbi kong sekretarya niya kung hindi ko siya aasikasuhin. Kaya kahit walang kasiguraduhan, bumili na ako ng pagkain dito sa cafetaria para sa kanya. Pag pasok ko sa opisina nito sakto namang nasa banyo ang boss ko, base na rin sa ingay ng shower. Kaya nilagay ko na l
CHAPTER 11MARRIEDTodo hiyaw ako sa bawat pagkasira nito sa damit na suot ko. Ginamit nito ang kutsilyo para sirain ang aking kasuotan, kahit anong pamamakaawa ko walang awa sa akin ang matanda. Todo ilag at piglas ako sa bawat subok nitong hawakan at halikan ako.Napahagulgol ako ng husto nang masira na ng tuluyan ang suot. Nanunuot ang lamig sa aking katawan, wala akong ginawa kundi magtawag ng pangalan. Sana narito ang mga ito para protektahan ako, napa igik ako sa sakit nung sinuntok ako nito sa tiyan.“Tangina ang kulit mo naman! Sinabi ko na nga na matutuwa tayong dalawa e’!”“M-Manong…maawa po kayo sa akin! kung ginagawa nyo lang ‘to dahil sa pera…may sapat na pera po ako. Kahit kunin niyo na po lahat…maawa kayo sa akin manong!” umiiyak kong aniya. Gigil ako nitong sinabunutan.“Tangina mukhang kailangan ko ba ng pera ha! Kanina mo pa ako iniinis e’, puta naman! Baka gusto mong patayin n akita pagkatapos ko sa’yo anu?!”“Maawa kayo manong…may pamilya pa po ako, huwag niyo naman
Parehong circle of friends, dahil magkakilala rin ang tropa nina Loreto, Benito, at Erman. Sa ilang linggo ng pamamalagi ko dito, si Honesty lang ang napagkasunduan ko. "Okay lang. Medyo pagod lang ako," sabi ko kay Ricky. Ibinagsak niya ang hawak niyang alak bago bumaling sa akin, hindi naman mahigpit si lolo at hindi kami araw-araw gumagawa ng ganitong party. Sa weekends minsan, it is also timed on a day na wala akong klase. "College ka na kaya dapat matuto kang uminom ngayon." Sabi ng mga pinsan ko. Hindi naman ako umiinom ng alak, pero dahil gusto ko ring maging malapit sa kanila. Pumayag naman ako pero nasobrahan ko, kaya hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit ko inaway ang panganay ng Hillarcas. Pumunta muna kami sa bistro, tapos nangyari. "Nasa school ba? Stress?" Napabalik ako sa realidad ng tanong ni Ricky. Umiling ako bilang sagot, hindi naman ako stressed pero ngayon siguro oo. Lalo na kung mabangis na tigre ang tingin ni Hillarcang sa akin, ano nga ulit ang pangalan ni
"Malapit lang ang karagatan sa mansyon, sweetheart," pangako ni Lolo ng pagtitipid. Wala naman siyang dinagdag sa iba pero baka gusto niyang magkaroon ng idea. And for the past month, nasanay na ang katawan ko sa malamig na agos ng karagatan. Nakatulong man ito sa akin, pinapakalma nito ang utak ko sa tuwing naririnig ko ang alon ng dagat. Agad akong sinalubong ni Loreto at ibinalot sa katawan ko ang tuwalya. May extra siya na ginamit niya sa pagpupunas ng buhok ko. "Where's mine, Loreto? Don't say Serena is the only one you get a towel?" Benito. "Nagdala ka?" Nakangiting tanong ni Loreto sabay balik kay Benito. Inaasar na naman nila ako kaya inalis ko agad ang kamay ni Loreto sa buhok ko at kinuha ang tuwalya sa kamay niya. "Here," binigay ko kay Benito. "You can have this," umiling siya at tumawa. "No Serena. Bahala ka na, tapos na ako sa pagpupunas." habang ngumuso kay Erman na pumunta sa mansyon para kunin, nakalimutan niya ng dalhin. Umupo agad ako sa tela na sadyang nilagay
"Hindi gaanong maganda ang pagkakakilala namin ng Papa Horace mo, dear." Kinausap ako ni Mama Serena nang tanungin ko kung paano nagsimula ang pagkakaibigan nila ni Papa at kung paano sila nagkakilala ni Papa Horace sa unang pagkakataon. Hindi ko na lang pinansin si Rezoir na umiling lang sa tabi ko. "Ang una kong pagkikita kay Horace ay medyo glitchy at nakakatawa, sweety." Ngumiti siya sa akin, isang ngiti na nagpapaalala sa nakaraan na alam ko kung saan nagsimula. Nagsimula siyang magkwento. Ang dahilan ay ang nagpapabago sa isang tao, na noong una ay hindi naniniwala. Paano mo masasabi na ang salitang 'dahilan' ay maaaring magbago ng isang tao? Nang marinig ko iyon mula sa isang estranghero, hindi ko ito sineryoso. Pero kapag may nangyaring trahedya, at naalala ko ang mga salitang iyon, baka totoo. Maaaring baguhin ng mga dahilan ang mga tao. "Sigurado ka, Serena? Kamusta ang pag-aaral mo?" nag-aalalang wika ng pinsan kong si Erman.Hindi na ako nagulat sa tanong nito, I made
NAGPASALAMAT si Lucas sa kasambahay ni Theo. Prenteng nakaupo si Lucas sa sopa ni Thaddeus. Napatingin sa bandang hagdan si Lucas nang makitang pababa roong ang boss. “Sir, aalis na po ako.” Tumango si Thaddeus. “Sige, ingat ka sa pag-uwi. Kapag nagtanong si Mama kung may dinadala akong babae rito, sabihin mong oo ha.” Natawa si Lucas. “S-Sige sir...” utal ng kasambahay. Gulati to dahil sa totoo lang ay iyon rin ang tinatanong nga ng mama ni Theo sa kanya. Na sinasagot nga rin niya ng wala. Pero dahil sa sinabi nga ng sir Theo na meron, sa malamang na ‘yon ang isasagot niya ngayon sa Mama nito. “Kahit sa inosenteng bata. Dinadapuan mo ng pag ka demonyo.” Komento ni Lucas ng nakaalis na ang kasambahay. Napamulsa si Theo at tamad na tinignan si Lucas, pansin naman ni Lucas na parang badtrip nga itong si Theo. “Badtrip ako Leonardo.” Aniya. “Kita ko nga.” sagot naman ni Lucas. “Tara nan ga! Huwag ka ng mag sitting pretty diyan!” suway nito sa kanya. At inirapan pa siya, umiling na
NAPAHILOT sa noo si Lucas habang tinitignan ang mga sasabak sa interview. His sitting in a chair we’re Theo belongs. “Why the f*ck again I’m here?” he whispered. “Sir?” tawag sa kanya ng temporary secretary ni Thaddeus. “Let’s begin.” Wika ni Lucas at tumango naman ang secretary sa kanya. The interview starts. Hindi alam ni Lucas, high school pa lang naman may pag ka immature na si Theo sa kanilang tatlo. He understands, dahil nga sa kanilang tatlo ito ang bunso. Pero tangina, hindi naman niya inakalang pa punta sa ganitong tagpo ang pagiging demonyo ng pinsan niya. Akalain mong siya pa ang inatasan nitong mag interview sa kanyang iha-hire na bagong secretary. Siya nga ang pinili ng kanilang lolo, dahil magaling raw itong mag handle ng business. E’ totoo ba? Parang hindi naman! Kung alam ng lolo niya ito, kung ano nga ang pinaggagawa ng apo niyang paborito. Umiling iling si Lucas, pagharap niya ay nagtaka siya ng makitang namumutla ang nag-a-apply. Napatikhim si Lucas. “Continue
IISANG sasakyan ang ginamit nila Red. Ang sasakyan ni Theo ang gamit ng mga ito, alas tres ang usapan nila. Nag-exchange sila ng mga contacts, on the way sila sa venue kung saan gaganapin ang kanilang picnic. Malapit lang naman ang lugar pero patigil tigil sila sa daan, bumibili ng mga puwedeng dalhin. Kahit may isa ng sagot sa inumin ay bumili pa rin ang tatlo ng beer-in-can. “Ayos na ba ‘to?” tanong ni Red kay Lucas. Tumango naman si Lucas. “Oo, ayos naman na siguro ‘yan.” “Tara na, tayo na pala ang hinihintay nila e’.” pakita ni Theo sa phone nitong may mensahe. Tumango ang dalawa. Sa oras na ito ay si Lucas naman ang may hawak ng manibela. Mabuti at may malapit na villa rin ang pupuntahin nilang lugar. Kaya ang plano, dahil si Lucas ang mas matanda sa kanila. Sa malamang na hindi siya maglalasing ng todo, kung sakali ring malasing ng tuluyan ang dalawa. Pero si Red naman ay control naman nito ang pag inom ng alak. Magiging tipsy lang siya pero hinidi tuluyang hindi malalasing.
MAHABA ang pila kaya reklamo ng reklamo si Theo sa gilid ni Red. Kahit pa pinagbantaan ni Red si Theo na wag nga siyang sundan sa papasukan niyang unibersidad. Kailan pa ba siya naging masunuring tao? Siyempre, sa huli magkakasama rin silang tatlo. “Tang*na, masusuka ‘ata ako.” Hawak pa nito sa kanyang tiyan. Agad isinampal ni Red ang hawak niyang panyo sa pisngi ni Theo. “Tanga mo naman kasi, sabing mag-almusal ka!” sermon ni Red kay Theo. Sila ang nasa pinakahuling pila. Tanaw mula sa kanilang kinatatayuan kung sino ang nasa pinakaunang pila, walang iba kundi ang pinsan nilang si Lucas. Of course, sa kanilang tatlo. Si Lucas ang early person, kita pa ni Red kaninang umaga ang miss call ni Lucas na aabot sa sampu. Kaya lang kasalanan ng taong nagrereklamo sa gilid nito kung bakit nasa pinakahuli silang pila. Malas ‘ata ang surname merong taglay si Theo, nagsisi tuloy siyang pumayag na kasabahayan nga ito. Heto at umaga pa lang ay minalas na, huwag sanang silang ma reject sa kursong
SPECIAL CHAPTER I.2INIS na napakamot si Theo sa kanyang ulo. Hindi niya alam kung bakit pa siya pumunta rito. Oo, alam niyang kailangan ng mga ito ang kanyang suporta. Pero ang isampal sa kanya ng tadhana na hindi siya nakasali sa taong ‘to, nanghihina siya. Huling taon na nga niya ‘to sa high school, hindi pa siya makakasali sa kanyang paboritong laro. “Tigilan mo nga ako pula! Nandidilim ang paningin ko sa’yo tanga!”“E’ ikaw naman kasi. Bakit kasi hindi ka na lang humingi ng tawad kay Tammy, e’ di kung ginawa mo sana. Sakaling nasama ka pa sa laro di ba?” “Syota mo na ba ha? Para maging demanding ‘yang si Tamara, wala naman akong ginagawang masama ah!” giit naman ni Theo. Totoo naman talagang wala siyang kasalanan, kung buntis sana si Tamara talagang pagkakamalan niyang siya ang pinaglilihian nito. Palaging pinupuna kasi ang kanyang ka guwapuhan. “Ewan ko sa’yo Theo. Kahit anong sabihin ko hindi ka rin naman makikinig sa aking gago!” badtrip na rin na sagot ni Red sa kanya. Tum
SPECIAL CHAPTER IPANIBAGONG araw sa hacienda Tacata. Aligaga ang lahat dahil ngayong araw ay ipinagdirawang ang kaarawan ni Don Vicente. Kumpleto ang angkan ng mga Tacata, ang mga kamag-anak na nasa Spain, Tokyo, at Amerika ay talagang umuwi para lamang samahan si Don Vicente sa kaniyang kaarawan. Kasalukuyang busy si Roda sa kusina, ang mayordoma sa hacienda. Walang tunog ang mga hakbang na dahan dahang lumapit si Theo sa matanda. “NANA!” sigaw nito. Nabitawan ni Roda ang sandok na hawak, sapo ang dibdib. “Maryosep Thaddeus!” aniya. “kita mong nagluluto akong bata ka! Paano kung matalsikan ako ng mantika ha? Sa tingin mo ba hindi masakit ang matalsika?!” “Woah! Easy Nana, easy,” tawa naman ni Theo at pangisi ngisi. Agad nitong pinulot ang sandok na nasa sahig, at agad na inilagay sa lababo at kumuha nga ng bago. “Parang may pinaghuhugutan ah Nana. Ano? Sinago—” “Theo!” bago pa man siya bigkasan ni Roda ay panibagong timik ang tumawag sa pangalan niya. “Patay! Si Azeria!” “Ano