what do you think about this chapter so far? let me know ;-)
CHAPTER 8 NAPAPASO Alam kong bawal, alam kong mali. Pero sadyang totoo ‘ata talaga na masarap ang bawal. Kapag sa kompanya, hindi mo akalain may gano’ng pagtingin sa pagitan naming dalawa. Sa pangalawang tapak ko sa kompanya niya, alam kong magiging bago na sa akin ang lahat. Ang akala ko mahihirapan akong harapin siya, sa katotohanang we did it in just a bit. Ang pangit tingnan na I hooked up with the boss for my first day, kung malaman ‘yon ng mga empleyado. Alam kong titignan nila ako sa paraang nakakababa, maging ako ay hindi makapaniwalang gano’ng kadaling nagpaubaya. Maybe because I’m new to this, na kay hirap talikuran ang kasalanan. Pero gayun pa man, I’m aware for my actions. Hindi na ako bata, may sariling pang desisyon na. Hindi naman ako magpapaubaya kung hindi ko nagustuhan, ang tamang gawin ko na lang ay alamin kung wala akong taong maapakan. At malinaw rin na sinabi niya na wala nga. Pero isang negosyante ang taong nakakuha ng virginity ko, a bachelor. Kaya ngayong
CHAPTER 09 ALAM KO “Do you fucking know that woman?” tanong nito pagkatapos ako nitong bulyawan na pumasok sa opisina niya. Tumaas ang kilay ko at walang kangiting ngiti na sinagot ang tanong niya. “Yes sir, probably one of your girls.” “My girls? Really miss Tacata, are you sure about that?” galit na sabi niya na siyang mas ikinabuwiset ko. Gagawin pa akong tanga, anong tawag mo sa nangyari kanina. Ano? Naglalaro sila ng minnie my ni moo? Nagkibit balikat ako at nasa name plate pa rin ang aking mata habang sinasagot siya. “Or probably not. If you’re insisting that she’s not one of your girls then sir, I don’t have a say to that.” madiin na sabi ko at alam ko na halata nito ang pagkakadiin ko sa mga salitang binibitawan ko sa kanya. “You don’t need to provoke her miss Tacata, you know how I am loyal right?” Jerk! “Alam ko. Marami na rin akong nababasang one night stands sa mga libro sir, hindi ko lang inakala na mae-experience ko pala. Pero huwag po kayong mag-alala, expert ri
CHAPTER 10 SIYA ANG HANAP Nung pumasok ako at nakaharap ko si Rezoir, naaalala ko ang pagtawag nito kagabi. Maybe he got my number through my resume, hindi ko inaasahan na tatawag siya kagabi. May halo nga lang ng alak ang sistema, pero kahit naninibago ako sa pagiging tahimik nito. Mas mabuti ang gano’ng trato namin sa isa’t isa, at least kahit papaano naman ay nag sink in ‘ata rito ang mga binitawan kong salita. Ngayon nasa cafeteria nga ako hindi ko alam kung may balak ba itong kumain. Ang sabi nitong mga kasama ko ay hindi pa talaga ito napaparito sa cafetaria since day one para kumain, kung hindi sa fast food o sa kilalang restaurant lang ang kinakain nito. Minsan hindi na daw talaga kumakain ng tanghalian. Anong silbi kong sekretarya niya kung hindi ko siya aasikasuhin. Kaya kahit walang kasiguraduhan, bumili na ako ng pagkain dito sa cafetaria para sa kanya. Pag pasok ko sa opisina nito sakto namang nasa banyo ang boss ko, base na rin sa ingay ng shower. Kaya nilagay ko na l
CHAPTER 11MARRIEDTodo hiyaw ako sa bawat pagkasira nito sa damit na suot ko. Ginamit nito ang kutsilyo para sirain ang aking kasuotan, kahit anong pamamakaawa ko walang awa sa akin ang matanda. Todo ilag at piglas ako sa bawat subok nitong hawakan at halikan ako.Napahagulgol ako ng husto nang masira na ng tuluyan ang suot. Nanunuot ang lamig sa aking katawan, wala akong ginawa kundi magtawag ng pangalan. Sana narito ang mga ito para protektahan ako, napa igik ako sa sakit nung sinuntok ako nito sa tiyan.“Tangina ang kulit mo naman! Sinabi ko na nga na matutuwa tayong dalawa e’!”“M-Manong…maawa po kayo sa akin! kung ginagawa nyo lang ‘to dahil sa pera…may sapat na pera po ako. Kahit kunin niyo na po lahat…maawa kayo sa akin manong!” umiiyak kong aniya. Gigil ako nitong sinabunutan.“Tangina mukhang kailangan ko ba ng pera ha! Kanina mo pa ako iniinis e’, puta naman! Baka gusto mong patayin n akita pagkatapos ko sa’yo anu?!”“Maawa kayo manong…may pamilya pa po ako, huwag niyo naman
CHAPTER 12 TUMAKBO Gano’n ang naging set up. Ginagawa ko pa rin ang mga trabaho ko bilang isang sekretarya niya, umabot ang ganitong set up sa loob ng tatlong linggo. Sa pagsasama namin ni Rezoir ramdam ko na parang totohanan na talaga ang mga nangyayari, ang mga pinsan ko si Theo lang ang may alam sa nangyari. Hindi ko alam kung anong alibi ang sinabi nito kila Red at Lucas, miminsang napapatawag sa akin ang dalawa. Ang malamang walang kaalam alam si papa sa nangyari sa akin, mali man na itago ito sa kanya. Mas mabuti kung hindi na ito mag-aalala. Ayos naman na ako, may konting takot pa rin na nararamdaman. Kung magpapatalo ako sa takot sa huli ako rin ang mahihirapan, nagpatingin na rin ako sa doctor sa kagustuhan na rin nila Theo at Rezoir. Nakatulong naman ang mga payo ng doctor sa akin sa kung anong dapat kong gawin. So far, masasabi kong kuntento na ako sa ganito. Gusto ko sanang bumalik na sa trabaho pero hindi pa rin ako pinayagan ni Rezoir, nahihirapan akong kumbinsihin si
CHAPTER 13 CARRYING “Azeria hija! Heto na ang mangga, hindi ba at naghahanap ka nito nung makalawa?!” Hinanap ko ang boses si manang Luleng at namataan ko naman siya na nasa tindahan ni aling Iming. Marahan nitong iwinagayway ang supot na dala, base nga sa sigaw niya ay mangga. Marahan kong hinahaplos ang aking tiyan, akala ko mag-isa lang ako no’ng pinasya kong manatili nga sa isla. Ngunit sa aking sinapupunan ay ang sanggol na siyang magpapaalala sa kanyang ama, sa bawat araw at linggo ay heto… heto na ang bunga kung saan minsan ay masasabi mong naging isa kaming dalawa. “Hay naku Azeria! Sinabi ko na sa’yong masama sa buntis ang magkaroon ng sama ng loob. Gusto mo ‘ata na maging suplado ang anak mo e’!” sermon na naman ni aling Luleng. Pag ka litaw niya sa harap ko, walong buwan na rin ang nakalipas. Ang bilis ng takbo ng panahon at oras, nasa pangalawang linggo pa lang ako no’n dito sa isla ng malaman kung ako’y buntis pala. Sa una hindi ko alam kung ano ang gagawin ko, natatak
Chapter 14 Love Hindi na humupa ang kaba ko magmula pa kanina. Kahit pa nasa sariling cabin na hindi ko pa rin magawang kumalma, nanlalamig rin ang mga kamay ko na kahit anong hugot ko ng hininga para sana kahit pa paano’y kumalma. Pero mas lumalala lang kapag aking ginagawa. Wala sa hinagap ko na sa islang ito ay nakaharap ko ang mga kamag-anak ni Rezoir. Ilang buwan na rin ang nakalipas, at ang mas malala pa ay natuklasan ng mismong kapatid nito na buntis nga ako. Napahilamos ako sa mukha, anong gagawin mo ngayon Azeria? Kung tumakbo kaya ako? Hindi, napailing ako. Hindi puwede, hindi ko pwedeng ipahamak ang anak ko. Kung gano’n ay idadaan ko na lang siguro sa masinsinang usapan si Reign, gagawin ko lahat para maintindihan nito ang mga bagay bagay kung bakit ko ginawa ito. Iyon nga ang nasa isip ko na aking gagawin kaya naman muli ay lumabas ako, para sana harapin ulit si Reign pero bumungad sa aking mata si aling Luleng. Ayon nga sa kanya nagpapahinga nga ang mga bisita, kaya w
Chapter 15 ESCAPE Pagod na akong tumakbo, takbuhan ang totoo. “K-Kung papayag ako…anong kondisyon ang inilathala mo?” Hindi ko na dapat sinabi ang mga salitang ito sa kanya, dahil sa totoo lang kahit meron o walang kondisyon. Alam ko, papayag na ako sa oras na ito. Pero gusto ko lang makasigurado, gusto ko ng kalkula lahat ng galaw ko. “M-Marry me. Pakasalan mo ako A-Azeria.” Hindi ko pa rin maiwasang hindi mamangha sa tuwing tinatawag ako nitong ‘Azeria’. I know it a stupid thing to use a different name, na kahit alam kong mali ay ginawa ko pa rin dahil na rin sa kagustuhan ni lolo at itanggi ko man. Naisip ko rin na paraan rin ‘yon para mag lie low, pero ngayong natatawag na ako nito sa totoo kong pangalan. Naging magaan sa akin ang lahat. Pero ngayong inaalok muli ako nito ng kasal, bigla ay natigilan ako. Nang malaman kung buntis ako ay alam kong hindi pa ako handa kahit nasa tamang edad na, pero sa tuwing sipa ng anak ko sa nagdaang buwan. Do’n pa lang tiyak kong handa na
Parehong circle of friends, dahil magkakilala rin ang tropa nina Loreto, Benito, at Erman. Sa ilang linggo ng pamamalagi ko dito, si Honesty lang ang napagkasunduan ko. "Okay lang. Medyo pagod lang ako," sabi ko kay Ricky. Ibinagsak niya ang hawak niyang alak bago bumaling sa akin, hindi naman mahigpit si lolo at hindi kami araw-araw gumagawa ng ganitong party. Sa weekends minsan, it is also timed on a day na wala akong klase. "College ka na kaya dapat matuto kang uminom ngayon." Sabi ng mga pinsan ko. Hindi naman ako umiinom ng alak, pero dahil gusto ko ring maging malapit sa kanila. Pumayag naman ako pero nasobrahan ko, kaya hanggang ngayon hindi ko alam kung bakit ko inaway ang panganay ng Hillarcas. Pumunta muna kami sa bistro, tapos nangyari. "Nasa school ba? Stress?" Napabalik ako sa realidad ng tanong ni Ricky. Umiling ako bilang sagot, hindi naman ako stressed pero ngayon siguro oo. Lalo na kung mabangis na tigre ang tingin ni Hillarcang sa akin, ano nga ulit ang pangalan ni
"Malapit lang ang karagatan sa mansyon, sweetheart," pangako ni Lolo ng pagtitipid. Wala naman siyang dinagdag sa iba pero baka gusto niyang magkaroon ng idea. And for the past month, nasanay na ang katawan ko sa malamig na agos ng karagatan. Nakatulong man ito sa akin, pinapakalma nito ang utak ko sa tuwing naririnig ko ang alon ng dagat. Agad akong sinalubong ni Loreto at ibinalot sa katawan ko ang tuwalya. May extra siya na ginamit niya sa pagpupunas ng buhok ko. "Where's mine, Loreto? Don't say Serena is the only one you get a towel?" Benito. "Nagdala ka?" Nakangiting tanong ni Loreto sabay balik kay Benito. Inaasar na naman nila ako kaya inalis ko agad ang kamay ni Loreto sa buhok ko at kinuha ang tuwalya sa kamay niya. "Here," binigay ko kay Benito. "You can have this," umiling siya at tumawa. "No Serena. Bahala ka na, tapos na ako sa pagpupunas." habang ngumuso kay Erman na pumunta sa mansyon para kunin, nakalimutan niya ng dalhin. Umupo agad ako sa tela na sadyang nilagay
"Hindi gaanong maganda ang pagkakakilala namin ng Papa Horace mo, dear." Kinausap ako ni Mama Serena nang tanungin ko kung paano nagsimula ang pagkakaibigan nila ni Papa at kung paano sila nagkakilala ni Papa Horace sa unang pagkakataon. Hindi ko na lang pinansin si Rezoir na umiling lang sa tabi ko. "Ang una kong pagkikita kay Horace ay medyo glitchy at nakakatawa, sweety." Ngumiti siya sa akin, isang ngiti na nagpapaalala sa nakaraan na alam ko kung saan nagsimula. Nagsimula siyang magkwento. Ang dahilan ay ang nagpapabago sa isang tao, na noong una ay hindi naniniwala. Paano mo masasabi na ang salitang 'dahilan' ay maaaring magbago ng isang tao? Nang marinig ko iyon mula sa isang estranghero, hindi ko ito sineryoso. Pero kapag may nangyaring trahedya, at naalala ko ang mga salitang iyon, baka totoo. Maaaring baguhin ng mga dahilan ang mga tao. "Sigurado ka, Serena? Kamusta ang pag-aaral mo?" nag-aalalang wika ng pinsan kong si Erman.Hindi na ako nagulat sa tanong nito, I made
NAGPASALAMAT si Lucas sa kasambahay ni Theo. Prenteng nakaupo si Lucas sa sopa ni Thaddeus. Napatingin sa bandang hagdan si Lucas nang makitang pababa roong ang boss. “Sir, aalis na po ako.” Tumango si Thaddeus. “Sige, ingat ka sa pag-uwi. Kapag nagtanong si Mama kung may dinadala akong babae rito, sabihin mong oo ha.” Natawa si Lucas. “S-Sige sir...” utal ng kasambahay. Gulati to dahil sa totoo lang ay iyon rin ang tinatanong nga ng mama ni Theo sa kanya. Na sinasagot nga rin niya ng wala. Pero dahil sa sinabi nga ng sir Theo na meron, sa malamang na ‘yon ang isasagot niya ngayon sa Mama nito. “Kahit sa inosenteng bata. Dinadapuan mo ng pag ka demonyo.” Komento ni Lucas ng nakaalis na ang kasambahay. Napamulsa si Theo at tamad na tinignan si Lucas, pansin naman ni Lucas na parang badtrip nga itong si Theo. “Badtrip ako Leonardo.” Aniya. “Kita ko nga.” sagot naman ni Lucas. “Tara nan ga! Huwag ka ng mag sitting pretty diyan!” suway nito sa kanya. At inirapan pa siya, umiling na
NAPAHILOT sa noo si Lucas habang tinitignan ang mga sasabak sa interview. His sitting in a chair we’re Theo belongs. “Why the f*ck again I’m here?” he whispered. “Sir?” tawag sa kanya ng temporary secretary ni Thaddeus. “Let’s begin.” Wika ni Lucas at tumango naman ang secretary sa kanya. The interview starts. Hindi alam ni Lucas, high school pa lang naman may pag ka immature na si Theo sa kanilang tatlo. He understands, dahil nga sa kanilang tatlo ito ang bunso. Pero tangina, hindi naman niya inakalang pa punta sa ganitong tagpo ang pagiging demonyo ng pinsan niya. Akalain mong siya pa ang inatasan nitong mag interview sa kanyang iha-hire na bagong secretary. Siya nga ang pinili ng kanilang lolo, dahil magaling raw itong mag handle ng business. E’ totoo ba? Parang hindi naman! Kung alam ng lolo niya ito, kung ano nga ang pinaggagawa ng apo niyang paborito. Umiling iling si Lucas, pagharap niya ay nagtaka siya ng makitang namumutla ang nag-a-apply. Napatikhim si Lucas. “Continue
IISANG sasakyan ang ginamit nila Red. Ang sasakyan ni Theo ang gamit ng mga ito, alas tres ang usapan nila. Nag-exchange sila ng mga contacts, on the way sila sa venue kung saan gaganapin ang kanilang picnic. Malapit lang naman ang lugar pero patigil tigil sila sa daan, bumibili ng mga puwedeng dalhin. Kahit may isa ng sagot sa inumin ay bumili pa rin ang tatlo ng beer-in-can. “Ayos na ba ‘to?” tanong ni Red kay Lucas. Tumango naman si Lucas. “Oo, ayos naman na siguro ‘yan.” “Tara na, tayo na pala ang hinihintay nila e’.” pakita ni Theo sa phone nitong may mensahe. Tumango ang dalawa. Sa oras na ito ay si Lucas naman ang may hawak ng manibela. Mabuti at may malapit na villa rin ang pupuntahin nilang lugar. Kaya ang plano, dahil si Lucas ang mas matanda sa kanila. Sa malamang na hindi siya maglalasing ng todo, kung sakali ring malasing ng tuluyan ang dalawa. Pero si Red naman ay control naman nito ang pag inom ng alak. Magiging tipsy lang siya pero hinidi tuluyang hindi malalasing.
MAHABA ang pila kaya reklamo ng reklamo si Theo sa gilid ni Red. Kahit pa pinagbantaan ni Red si Theo na wag nga siyang sundan sa papasukan niyang unibersidad. Kailan pa ba siya naging masunuring tao? Siyempre, sa huli magkakasama rin silang tatlo. “Tang*na, masusuka ‘ata ako.” Hawak pa nito sa kanyang tiyan. Agad isinampal ni Red ang hawak niyang panyo sa pisngi ni Theo. “Tanga mo naman kasi, sabing mag-almusal ka!” sermon ni Red kay Theo. Sila ang nasa pinakahuling pila. Tanaw mula sa kanilang kinatatayuan kung sino ang nasa pinakaunang pila, walang iba kundi ang pinsan nilang si Lucas. Of course, sa kanilang tatlo. Si Lucas ang early person, kita pa ni Red kaninang umaga ang miss call ni Lucas na aabot sa sampu. Kaya lang kasalanan ng taong nagrereklamo sa gilid nito kung bakit nasa pinakahuli silang pila. Malas ‘ata ang surname merong taglay si Theo, nagsisi tuloy siyang pumayag na kasabahayan nga ito. Heto at umaga pa lang ay minalas na, huwag sanang silang ma reject sa kursong
SPECIAL CHAPTER I.2INIS na napakamot si Theo sa kanyang ulo. Hindi niya alam kung bakit pa siya pumunta rito. Oo, alam niyang kailangan ng mga ito ang kanyang suporta. Pero ang isampal sa kanya ng tadhana na hindi siya nakasali sa taong ‘to, nanghihina siya. Huling taon na nga niya ‘to sa high school, hindi pa siya makakasali sa kanyang paboritong laro. “Tigilan mo nga ako pula! Nandidilim ang paningin ko sa’yo tanga!”“E’ ikaw naman kasi. Bakit kasi hindi ka na lang humingi ng tawad kay Tammy, e’ di kung ginawa mo sana. Sakaling nasama ka pa sa laro di ba?” “Syota mo na ba ha? Para maging demanding ‘yang si Tamara, wala naman akong ginagawang masama ah!” giit naman ni Theo. Totoo naman talagang wala siyang kasalanan, kung buntis sana si Tamara talagang pagkakamalan niyang siya ang pinaglilihian nito. Palaging pinupuna kasi ang kanyang ka guwapuhan. “Ewan ko sa’yo Theo. Kahit anong sabihin ko hindi ka rin naman makikinig sa aking gago!” badtrip na rin na sagot ni Red sa kanya. Tum
SPECIAL CHAPTER IPANIBAGONG araw sa hacienda Tacata. Aligaga ang lahat dahil ngayong araw ay ipinagdirawang ang kaarawan ni Don Vicente. Kumpleto ang angkan ng mga Tacata, ang mga kamag-anak na nasa Spain, Tokyo, at Amerika ay talagang umuwi para lamang samahan si Don Vicente sa kaniyang kaarawan. Kasalukuyang busy si Roda sa kusina, ang mayordoma sa hacienda. Walang tunog ang mga hakbang na dahan dahang lumapit si Theo sa matanda. “NANA!” sigaw nito. Nabitawan ni Roda ang sandok na hawak, sapo ang dibdib. “Maryosep Thaddeus!” aniya. “kita mong nagluluto akong bata ka! Paano kung matalsikan ako ng mantika ha? Sa tingin mo ba hindi masakit ang matalsika?!” “Woah! Easy Nana, easy,” tawa naman ni Theo at pangisi ngisi. Agad nitong pinulot ang sandok na nasa sahig, at agad na inilagay sa lababo at kumuha nga ng bago. “Parang may pinaghuhugutan ah Nana. Ano? Sinago—” “Theo!” bago pa man siya bigkasan ni Roda ay panibagong timik ang tumawag sa pangalan niya. “Patay! Si Azeria!” “Ano