Sumapit ang gabi at hindi pa rin nakauwi si Alexus. Kanina pa itong tanghali umalis at hindi magawang maikalma ni Mia ang kaniyang sarili dahil hindi man lang ito nag text. Hindi naman kasi ganito si Alexus, parati itong nagpa-paalam sa kaniya kung late o maaga itong uuwi. Pero ngayon ay wala man lang siyang natanggap na kahit ano. Sinubokan ni Mia na umusog, nasa gilid lang naman ng kama niya ang wheelchair na hindi pa nagagamit dahil sa parati siyang binubuhat ni Alexus kung saan man sila magtutungo. Just as she was about to lift herself towards the wheelchair, bumukas ang pintuan ng kanilang silid at iniluwa no'n si Alexus na mukhang wala sa tamang huwisyo. Nakabukas ang long sleeve polo nito at nakatupi ang manggas patungo sa siko. Magulo ang buhok at gusot-gusot ang damit. "Alexus, anong nangyari sa'yo?" Pati siya ay nagulat dahil sa nangangamoy alak ito. Napatakip siya sa kaniyang ilong. "Uminom ka ba?" Nilingon siya ni Alexus at ang uri ng tingin nito ay nakakatakot. Kagaya
MIAHindi ko maiwasan ang makaramdam ng kaunting hiya, kasi sino ba naman ako? Ang po-pogi ng madla! Tiyaka iba-iba ang lahi. May foreigners, may Espanyol, Koreano, Japanese, Chinese, hayy ewan! Sinabi ko nga noon na hindi ako fan ng mga guwapo, pero sa mga nakita ko ngayon, kasama pa ang three month hubby ko, parang tinutunaw nila 'yung aspects ko towards sa mga lalake. Pati si George na in-insulto ko noon ay parang nahiya ang pagkatao ko. Bakit ko nga ba nasabi ang bagay na 'yun, kung kagaya siya ng mga narito na napapaliguan ng ka-guwapohan? Tapos 'yung mga ngiti nila, ala-colgate. Pantay pa ang mga ngipin at magaganda ang mga hubog ng kanilang labi. 'Yung mga mukha nila ay parang magkakapreho na. Kung hindi sa kulay, at sa mga mata o kaya mga ilong at buhok. Baka mapagkamalan ko na silang magkakapatid. "Chess pieces, I would like to introduce my wife. She's Mia Borromeo-Monteiro." Gusto kong ngumiwi sa paraan ng pagpapakilala ni Alexus sa'kin. Kung maka-asawa ay pang lifetime
Unang dinala ng mga kaibigan ni Alexus si Mia sa Eiffel tower, kagaya ng mga ginagawa ng mga turista ay inikot-ikot nila ang park. Kumuha ng maraming litrato. Naghahabulan at nagtatawanan. Mia is like a princess of seventeen men surrounded by her. Hindi lang 'yun, they treated her like a princess. "Hey, Mia. Gusto mo ng ice cream?" Tanong ni Reden. Napalingon si Mia sa iba, "Kapag gusto nila, gusto ko rin." Hindi pa naman siya gano'n ka unfair para hindi isipin ang iba nilang kasama. At ang iba ay sumang-ayon naman kaagad. Ang mukha ni Reden ay parang pinagsakluban ng lupa dahil sa dami pa naman nila. "Libre ni Reden! Grab na ang grasya!" "We want ice cream too, buddy!" -Leon"Vanilla ice cream for me!" -IanPati si Phoenix na hindi fan ng ice cream ay napapataas ng kamay at sinabing, "May magnum ba dito? Para sulit naman ang libre." Humalukipkip din pagkatapos. Basta libre ang pag-uusapan ay magbo-boluntaryo kaagad silang lahat dahil minsan lang naman sa kanila ang manlilibre. Pa
"You still got the nerve to say thank you after my daughter got the fucking assassination from your pawn?!" Maxwell is an old man, a single dad to be exact. Alexus peeled off the smile and turned serious, "You decided to fight me, Max. You know what it means to fight me, don't you?" He's a lot colder now. He slid his hand in his pocket while tiptoeing his feet in the surface. "Kahit na, hindi mo dapat tinarget ang anak ko! You should've bent your frustration directly to me!" Napapahawak sa kaniyang tenga si Alexus dahil sa nangangati ang earlobe niya sa kaka-sigaw ni Maxwell. "That's not how I play, Maxwell. Tiyaka hindi naman yata pinatay ng pawn ko ang anak mo, kaya magpasalamat ka nalang at ma-appreciate ko pa." Kalmado niyang turan tiyaka tumingin sa malayong daan. Nasa gilid siya ng daan, malapit lang sa hotel. Sumakay siya sa limousine kanina at nagpapababa lang sa malapitan matapos nilang mag-usap. "You will pay for this, Alexus-" Pilyong napapatawa si Alexus, 'yung tipon
Alexus was stunned to see Mia lying on the slippery road, but wasn't adamant to carry her and brought her to the nearest hospital. Her head was oozing with fresh blood that awakened his fear. As they were waiting outside the operating room, Alexus couldn't contain himself to calm down. He's too worried and scared with what happened. Although, he didn't blame Iuhence for bumping her accidentally. Despite that, he was grateful that he bumped her. Because if he didn't, they wouldn't be able to find her. Retracting her posture of Mia from earlier, gusot-gusot at nagkapunit-punit ang damit nito. Naka-paa pa ito at walang suot na tsinelas. Napaka-dumi ng binti, paa at mga braso. 'Yung buhok ay gulong-gulo na. Halos hindi na niya itow mamukhaan, kung hindi lang sa mukha nito na nababalot ng pawis ay hindi niya ito makilala. "Bro, pasensya na talaga. Kasalanan ko." Ilang beses ng humihingi ng pasensya sa kaniya si Iuhence. Mukhang nagui-guilty talaga ito, kahit na sinabi niyang ayus lang
"Ma'am, isa po akong pilipino na naka-destino dito sa Paris. Para mas madali niyo pong maintindihan ay tatagalogin ko nalang din kayo. Maaari niyo po bang i-kwento sa'min ang nangyari bago nangyaring lokohan at nauwi sa kidnapping at pagkawala niyo ng iilang araw?" Tanong ng police na kakarating lang sa kuwarto ni Mia. Alas kuwatro na ng hapon at nagsi-alisan na rin ang mga kaibigan ni Alexus dahil kinakailangan pa ng mga ito ng maayos na pahinga. While, Alexus is with her. Taking care of her personally. "Opo." Napalunok muna si Mia bago inalala ang mga nangyari. Sinabi niya sa police ang mga detalye na ako hiningi nito. Na wala siyang kaalam-alam na lolokihin pala siya at ikukulong ng ilang araw. Kasama na rin 'yung babae at ang tao na kausap nito, pati na rin ang mga humahabol sa kaniya. Napapatango ang pulis at may inilabas na litrato. "Siya ba, Ma'am?" Kapagkuwa'y pinakita sa kaniya. Nang makita ang mukha ng babae ay agad siyang nakakaramdam ng inis at galit para dito. Paano ni
Sa dalawang araw na inilagi ni Mia sa hospital ay hindi naman siya gano'ng naburo, napapansin niya kasi na hindi madalas na ring umaalis si Alexus kaya't nilibang niya nalang ang sarili sa panonood ng lakorn drama. May subtitles naman kaya't naintindihan niya pero 'yung mata niya baba dito angat doon, buti hindi pa natutuliro ang mga mata niya at naaliw pa siya sa kakapanood ng romance na drama na pinaresan niya ng pag-kain ng grapes at sliced na mga prutas which is gawa ni Alexus bago umalis. Nakakapagtataka nga lang kasi simula kahapon ay hindi na bumabalik ang mga kaibigan nito sa hospital upang dalawin siya. Though, hindi naman siya nag-aalala dahil malabong masaktan ang mga 'yun. Isa pa, napag-alaman niya rin na naka-confine si Chance sa katabing silid, kaya nang matapos ang pinapanood niya ay bumaba siya sa bed niya at lumabas. Total ay wala na siyang dextrose at benda na dapat inda-in or akay-akayin. "Gago! Ang panget ng disenyo niyo, gumagawa ba kayo ng Disney house, ha?" H
When Alexus noticed her shuddering shoulders, he didn't hesitate to approach her. Gather her in his arms as she lets her cry. "Shh... It's fine now, wife. You're safe, you made it back, okay?" He said in a daring voice. Mia wasn't cautious at that time and let herself hug him tightly, she didn't talk and let herself cry about her worries. Kahit siguro sinong tao ay matu-trauma kapag nasa kalagayan niya noon. Ang panginginig ng katawan niya ay hindi maampat as he tried his best to console her. "That will not happen again, you have me, I will protect you." Kahit nga si Alexus ay hindi mapigilan na makaramdam ng galit sa tuwing naaalala niya kung paano niloko ng babaeng si Irish ang asawa niya at talagang malakas din talaga ang loob nito na gamitin ang pangalan niya para madala ang asawa niya. Irish Collins might be in jail right now, but Zamora isn't. He's still under interrogation, but Alexus won't just sit back and watch him loiter around outside bars. He'll make sure that Zamora wi