KATRINA'S POV
"I missed you, dad." I muttered as I wake up with tears on my cheeks. I had that dream again. The painful scene when my dad...I shook my head as if it will make me forget that painful memories that still haunting me for 7 damn years.
"Happy Birthday, Katrina!" Ito agad ang bumungad sa'kin pagkababa ko.
Pilit na ngiti lang ang isinagot ko sakanila. Alam kong inaasahan na nila yun pero ang hindi ko maintindihan ay kung bakit ayaw nilang tumigil sa ginagawa nila. They're just wasting their time and efforts because my decision won't change. Mula noong iwan niya kami, I decided not to celebrate my birthdays anymore, but here they are. Still preparing some bullsh¡ts to celebrate my damn birthday again.
"Kat," boses iyon ng pinsan kong siyang pasimuno ng lahat ng ito kaya hindi na ako lumingon pa.
Dumeretso ako sa kusina para uminom ng gatas. Namiss ko tuloy ang hot choco na pineprepare sakin ni Yawie tuwing umaga.
"Kelan ang balik ni Yawi?" I asked without even throwing a glance at him.
"Next week pa. Kami ba? Di mo man lang hahanapin?" Nangunot ang noo ko sa sinabi niya.
I chuckled sardonically. "Why? Did you have also vacation?" Pamimilosopo ko pero sa itsura niya ay mukhang seryoso siya.
I'm about to leave when he blocked my way.
"Pitong taon na, Kat. It's been 7 years since your da---"
"Get.out.of.my way." I cutted him when he's about to mention that person.
"Why? You want to leave? Again?" Nanatili siyang nakatayo sa harap ko at ganun din ako. Kung nakamamatay lang ang masamang tingin--kanina pa walang buhay ang taong 'to.
"Tatakasan mo na naman kami?!" Pinandilatan niya ako pero hindi ako nasisindak sa mga ganyan niya.
"Hindi naman ako preso--ba't ako tatakas?! Tsaka naalibadbaran ako sa'yo kaya umalis ka na jan kung ayaw mong sirain ko ulit yung---"
Hindi niya na ako pinatapos pa at agad na itong tumabi. Iminuwestra niya pa ang daan nang may pilit na ngiti na para bang isa akong prinsesa, tss. Palibhasa'y takot na takot na sirain ko pa ang gitara niya dahil nagawa ko na yun dati at hindi ako mag-aatubiling gawin ulit yun kung iinisin niya pa ako.
Akmang babati ulit sina mom at ang mga bwisita niya nang iharap ko sakanila ang palad ko. Tamad akong umakyat sa kwarto ko, nagsisisi na bumaba pa kahit alam ko namang ito ang maaabutan ko.
Maybe some people or I must say many people feel excited for their birthdays but I'm not one of them now. Instead of having fun, here I am, alone in my room. This is what I want, though. I am living like this for 6 years already. Pitong taon kung isasali pa yung isang taong pagiging miserable ko.
Yes. I spend a year waiting for him to come back. Kakaunti lang akong kumain--minsan nakakaligtaan ko pa nga. Hindi rin ako lumalabas liban nalang kung may bisita, sa pag-aakalang bumalik na siya. Pero hindi. He never came back.
Natigil ako sa pagmumuni-muni nang makarinig ng katok mula sa labas ng kuwarto."Kat?" It's mom. "Papasok na ako ha?"
I don't give her any response. Instead, I shut my eyes to pretend that I'm asleep.
"I know you're awake." Ramdam ko ang paglubog ng kama sa tabi ko pero hindi parin ako gumalaw.
"Nasa baba ang mga pinsan at tita mo, 'di mo man lang ba sila kakausapin?"
Tumalikod ako sakanya. "I want to rest." I said coldly.
"But you're resting here since yesterday---"
"I'm tired." Lumunok ako nang may maramdamang kung anong nakabara sa lalamunan ko. Sh¡t! I really hate myself for being so damn emotional.
"I'm always tired." I whispered but I know she still heard it.
She cleared her throat as she get up from my bed. "O-Okay, if you want anything just tell us, okay? Don't worry, pagbabawalan ko narin si Kiel na guluhin ka dito." Yun lang at muli kong narinig ang pagbukas-sara ng pinto ng room ko.
Bumangon ako nang makaalis si mom. I wipe those tears that loom around my eyes using the back of my palm. Muntik na namang bumuhos ang emosyon ko, buti nalang at na-control ko, ulit.
Pumunta ako sa maliit na study room sa loob nitong kuwarto ko. Agad na bumungad sakin ang mga nagkalat na canvass na may mga drawings at paintings na hindi pa tapos. Maging yung lalagyan ng paint brush ko ay natumba na sa ibabaw ng mesa ko. Pinulot ko yung mga nahulog na paint brush at inayos sa lalagyan. Kumuha ako ng isa at inilagay muli iyon sa maliit na tukador na pinaglalagyan ko ng mga gamit ko. Nangunot ang noo ko nang mapansing wala na akong paint doon. Hayst. Maghapon akong nakahilata sa kama kahapon kaya di ko na napansing ubos na pala ang paint ko. Bored na bored pa naman ako ngayon.
I have no choice but to buy some new paint so I quickly took a bath and dressed up. Simpleng white T-shirt and shorts lang ang suot ko since may malapit lang naman na bilihan ng school supplies dito. After I prepared myself, I grabbed my phone and went outside. Sinilip ko pa kung nasaan sina mom pero tingin ko ay nasa garden na silang lahat. I grabbed that chance to go out. Mabuti na yun dahil wala naman akong balak na mag-paalam sa kahit na sino sakanila. I can handle myself so I don't need anyone's permission.
"Ma'am saan po ang punta niyo?" Muntik nang humiwalay ang kaluluwa ko sa katawan ko nang bigla nalang sumulpot sa tabi ko si Mang Pedring, bagong driver namin.
"First of all, pwede ho bang wag kayong nanggugulat?" I rolled my eyes. "Tsaka ilang beses ko po bang sasabihin sainyo na Kat nalang, wag nang ma'am, okay?" Litanya ko habang palinga-linga sa paligid. Mahirap na baka makita pa ako ng pinsan kong hari. Hari ng kakulitan.
"Pasensya na po ma--Kat, hehe," napakamot pa ito sa ulo. "Pinagsabihan po kasi ako ng mommy niyo na---"
"Bibili lang ho ako ng paint. Malapit lang ho. Di naman ako magtatagal," ngumiti ako ng alanganin. Pinipilit siyang makumbinsi.
"Ahm, pwede ho bang wag niyo nalang sabihin? Ako na hong bahalang magsabi pagbalik ko." Napalingon ako sa gawi ng garden namin nang marinig na may paparating.
Sumenyas nalang ako kay Mang Pedring bago kumaripas ng takbo paalis. Buwiset, para tuloy akong rebeldeng anak na tumatakas sa magulang para magwalwal.
Tumakbo lang ako hanggang sa marating ang shop na binibilhan ko ng paint na... Sarado?! Bakit sarado?! Is it holiday?!
"Great. Now I have to go to a fvcking mall to buy those freaking paints."
Nanlulumo akong pumara ng taxi. Wala na 'kong paki kung wala mang kaayos-ayos ang itsura ko. Pinusod ko lang naman kasi ang buhok ko nang hindi ito sinusuklay. Pambahay lang din ang suot ko, but who cares? Kung sila may paki--pwes ako wala.
"Sure ka bang dito sa mall ang punta mo, Ineng?" Instead of defending myself, inignora ko nalang ang sinabing yun ng driver saka ako bumaba.
I rolled my eyes as I walk inside the mall. Agad akong naghanap ng bilihan ng school supplies ang luckily, I quickly found it. 'Di na ako nagsayang pa ng oras. Hinanap ko na ang mga kailangan kong bilhin at binayaran ito sa counter. Matapos nun ay lumabas na ako. Naiilang narin kasi ako sa tingin ng mga taong nakakasalubong ko kaya binilisan ko na ang paglalakad palabas ng lugar na ito pero tila napakamalas ko ngayong araw.It is raining. Hindi lang basta ulan dahil malakas rin ang ihip ng hangin. And worst, wala na akong payong, hindi pa akma ang damit ko sa panahong ito! Mukhang wala pa namang balak tumigil ang ulan na 'toh. B*llsh¡t! I really hate this damn day. This is the worst day of my life! Gosh!
I have no choice but to run and ignore the rain. Nakayuko ako habang nakatakip ang dalawang kamay sa ulo na para bang hindi ako mababasa sa paraang yun. I'm about to cross the street when someone held my wrist ang pulled me back. Muntik pa akong matumba pero agad niyang nasalo ang bewang ko.
"Ano ba miss! Tumingin ka naman muna sa kalsada bago ka tumawid! Muntik na kitang masagasaan!"
To be continued...
Katrina's POVTila tinakasan ako ng hininga sa sinabing 'yon ng driver ng kotseng muntik nang makasagasa sa'kin, pero ang mas nakapagpatindi sa nararamdaman ko ay ang kakaunting pagitan namin ng lalaking sumagip sa buhay ko."Are you okay?"When I realize that he still holding my waist I quickly flinched back. The next thing I knew, I'm running under the rain from that place to my house. I didn't know I can run this far just because of that guy.What the hell is that?! The feeling. It felt like my heart wants to get out of my chest. It is beating so loud and fast until now. And, his face. It looks so familiar. I think I already saw him somewhere? Ugh! He made me so frustrated and I fvckin' don't know why!"Kathrina! I'm asking you!"Napahawak ako sa magkabilang tenga ko nang bigla nalang siyang sumigaw sa mismong harapan ko."The hell, Ezekiel! Are you insane?" I hissed as
Katrina's POVMatapos ng pag-uusap naming iyon ni Yawi. Hinayaan niya na akong magpahinga. Nakatulog ako sa kakaisip ng mga salitang binitawan niya.I admit that I really want to stop pretending because I'm feeling so tired. Gustong-gusto ko naring gibain ang pader na binuo ko sa pagitan ko at ng aking pamilya pero kapag sinusubukan ko ay mabilis rin akong umuurong. I don't know what to do anymore.I'm so tired. How I wish you're here, dad..."Katrina Jean! Bangon na jan!"Malakas na sigaw at kalabog sa pinto ang gumising sa'kin kinabukasan. Hindi ko na kailangan pang buksan ang pinto para alamin kung sino yun dahil wala namang ibang tao sa bahay na 'to na sumisigaw nang ganyan kalakas.He even completed my name. Tss."Gising na ako, pwede ka nang lumayas sa harap ng pintong yan para itago ang pinakamamahal mong gitara."As expected, after I threatened him, nawala na ang ingay
Katrina's POV"As usual, ang dami na naman nila," he chuckled.I am busy staring at his face when he turned to me. Nataranta agad ako nang mangunot ang noo niya kaya tumayo na ako para sana tumakbo palabas nang bigla nalang akong matalisod. Inabangan kong tumama ang katawan ko sa sahig pero hindi iyon nangyari.Before I even notice, I bumped into his hard chest when he pulled me back. Huli ko na narealize na nakayakap na ako sakanya!"S-Sht. I-I'm sorry, I have t-to go." Hindi na ako nag-aksaya ng oras para intindihin pa ang pagtawag ni Dean sakin. Tumakbo ako nang tumakbo sa kung saan-saan kahit na hindi ko naman alam ang pasikot-sikot dito.Hingal na hingal ako nang tumigil sa gitna ng hallway. I hold my knees to get some support while panting.Bakit ba lagi nalang nangyayari ang ganun kapag nagkakaharap kami?! Saka, nakilala niya kaya ako? Sht! What if he recognized me? Gosh! Nakakahiya yung ginawa ko sakanya!Nang makabawi n
Katrina's POV"Girl! Sure ka, hindi mo kilala si ZD?!" Thea asked for nth times. Siguro kung hindi lang ako pasensyosa kanina ko pa nasigawan ito."Hindi nga." I tried hard not to sound annoyed."Eh bakit nasa kanya yung wallet mo?" That caught me off guard.Not because I can't answer her question but because I still remember how he returned it back to me. I didn't even think he found and kept it. Nakalimutan ko na nga ang tungkol doon tapos ngayon bigla niya nalang ibibigay sakin na parang napulot niya lang yun at ibinalik sa may-ari. As if he didn't remember how he saved my life that time."Hoy! Bruha ka! Magkakilala talaga kayo!"Bumalik ako sa huwisyo nang sumigaw na naman itong kaharap ko. Hindi niya talaga ako titigilan sa katatanong patungkol sa lalaking 'yon na hindi ko alam--sikat palang MVP sa basketball hindi lang sa pinanggalingan niyang school kundi sa lahat ng university. Transferee daw siya batay sa chika ni Thea galing
Katrina's POVI hold my chest to calm my pounding heart. Parang panandaliang nahiwalay ang kaluluwa sa katawan ko nang bigla nalang sumulpot ang lalaking 'to sa tabi ko.He chuckled, still resting his back on the side of the door. "Grabe naman, para ka namang nakakita ng multo."Nagawa niya pa talagang magbiro?! Eh halos mahimatay na ako sa sobrang gulat!"Next time--pwedeng huwag kang nanggugulat?"My brows get furrowed when he ignored what I just said and stood in front of me with his arms crossed over his broad chest."You know what? You are the exact girl I'm looking for." The side of his lips lifted up a bit, forming a playful smirk on it.I raised a brow as I asked him, "So?""Eh?" Napangiwi siya na para bang disappointed na disappointed sa naging sagot ko. "Yun lang?""Anong 'yun lang'? Don't tell me, yo
Katrina'S POVI immediately grabbed my arms from his grip after he said that. I took my phone bago ako nagmamadaling lumabas. Sumunod rin agad si Kiel, bitbit ang susi ng kotse niya. He unlocked his car using the remote he's holding so I quickly get inside. Mabilis pa sa alas kuwatro kaming umalis sa bahay. Pero kung minamalas ka nga naman! Traffic pa! Damn it!"B*llsh¡t!" Singhal ni Kiel habang marahas na hinahampas ang manibela niya.I am shaking. My knees are trembling. I am nervous as hell! I'm silently wishing that my mom is in good condition now."T*nginang traffic yan! Hindi pa ba 'to uusad?!" Panay ang singhal ng katabi ko pero halata sa mga kamay niya na kinakabahan din siya."Saang hospital?" I grabbed all the courgae inside my body to talk straight and avoid stuttering. "Tell me where it is, t-tatakbuhin ko nalang." I hold the handle of the door of his car, ready to ran out."Sa Serenity Medical Center, malapit l
Katrina's POVWhen we heard mom groaned dad's name, Kiel immediately stood up. Ganun din ako. But I let him do what I should have doing. Nilapitan niya si mom at tinanong kung maayos na ba ang pakiramdam niya. Mom just bobbed her head."I will call the doctor, just wait here, tita," he said as he caress mom's hand.He turned to me. "Bantayan mo muna siya."Magrereklamo palang sana ako pero nakaalis na siya. Ang lalaki talagang 'yon! Ugh!I have no choice but to stay here so I returned to the couch where I sitted earlier. I heard her said something but I didn't understand it so I just ignored it. Nanatili akong nakatingala sa kisame. Trying to think about the possible reason of their accident."I'm sorry." I heard her said, after a long silence.I pretend that I didn't heard it. I remained silent, blankly staring at the ceiling, as if I can find there the answers to so many questions that keeps on bothering me."I-I
Katrina's POV "Kat, gising na, mahuhuli ka na sa klase mo." Agad akong napabalikwas mula sa kinahihigaan kong kama. "What time is it, Yawi?" I nervously asked. My eyes gets wider. Sht, I don't want to be late! Yawi chuckled as she put my hot choco on the side table. "Sigurado ka bang papasok ka pa?" I frowned. "Yawi naman!" She's now laughing. "Nagtatanong lang naman! Eh dalawang oras lang kasi ang itinulog mo, baka makatulog ka sa eskwela. Naku! Bakit ba kasi nagpaumaga ka dun sa hospital eh naroon naman ang pinsan mo." I checked the time on my phone and luckily, 6 AM palang. 8 o'clock pa ang first class ko so I still have enough time. I grabbed the hot choco Yawi made for me and take a sip on it. Yawi sat beside me. I felt her hands stroking on my shoulder-length hair. I suddenly missed the person who was doing that when I was a kid. "Sinabi sakin ng pinsan mo ang nangyari." Wala pa man siyan
Katrina's PoVMoments after I questioned my cousin about the girl he told Zac, all I heard was silence. Tunog na lamang ng kuliglig ang kulang para makadagdag sa awkward scene na ito.I don't know what's running inside his mind but if I were to guess, it's either inaalala niya kung alin ang tinutukoy ko or tinitimbang niya kung sasabihin ba sakin o hindi.I heaved a sigh, breaking the ice. Naupo ako sa tabi niya nang makaramdam ng pangangawit."It's his ex-girlfriend, Francine, right?"That made him stared at me. Mukha siyang gulat sa sinabi ko. Seconds have past, his forehead suddenly furrowed. He then sat down beside me, still looking confused."You know about her?" I chuckled sarcastically with his question."Obviously," matabang na sambit ko."What's with the sudden curiosity and bitterness?"Sumama ang timpla ng mukha ko sa sinabi niya."Bitterness?! What the fudge! I'm not bitter, okay? Tsaka, why would I? Nagtatanong lang naman ako--why don't you just answer me?""Okay," pabunt
Katrina's PoVI can feel the butterflies inside my chest fluttered as if someone or something shoo them away which made them scattered all over my body. If it's because of his mere presence or what he just said, I don't know anymore what to think. I scoffed after I've realized something. "Noon, pilit mo 'kong pinagtatabuyan sa tuwing pinakikialaman ko ang buhay mo. Ngayon naman, ikaw ang nangingialam sa buhay ko. Ang gulo mo rin, e 'no?"Namewang siya at napatingala sa kisame, sapo-sapo ang kunot na kunot nitong noo. Muli pa siyang napapikit nang mariin na tila ba kinakalma ang naghuhurumentado niyang sarili. Pagkamulat niya, dumeretso sa'kin ang paningin niya. Naroon na naman ang nakakalunod niyang pagtitig pero hindi ako nagpatinag. Inis ang nangingibabaw sa'kin ngayon kahit na naghuhurumentado na ang puso ko sa kaloob-looban ko."I just want you to stay away from him, is it so difficult for you to do?" Namaos ang boses niya na para bang hirap na sa pagpapaintindi sa'kin. "Why? Be
Katrina's POVNaguguluhan at nagugulat parin ako sa mga sinabi niya but one thing is for sure. This man in front of me was badly hurt. I can see it in his eyes. Kahit na galit man ang ekspresyon ng mukha niya hindi naitatago ang kalungkutan sa mga mata niya. Walang luha pero ramdam mo 'yung sakit.I was about to say something to comfort him but I was taken aback with what he added."My ex-girlfriend cheated on me because of him."Kumurap-kurap ang aking mga mata. Hindi malaman kung anong sasabihin o irereact. Umawang ang labi ko pero hindi ko mahanap kung anong dapat kong sabihin. I never expected what he just stated. Nanatili nalang akong tahimik at nakatitig sakanya. Pinapanood ang bawat pagpaling ng kanyang ulo pakaliwa at pakanan, iniiwasang mapatingin sa'kin.Bahagya siyang tumawa. And I can tell it is indeed a fake one. "He's a f*ckin' asshole.""I-Is that the reason kung bakit galit na galit ka sa pakikipag-usap ko sakanya?"Sandali niya akong tinapunan ng tingin t'saka nagpaka
Katrina's POVBahagya akong napasinghap nang mapagtanto kung nasaan kami ngayon. I even blinked several times just to make sure I'm not seeing this place mistakenly. Baka naman kasi nakatulog ako at nananaginip lang."You looked so surprised," the man sitting right beside me chuckled.Napalingon ako sakanya dahil d'un. Now I can assure that I'm not asleep and dreaming. Inalala ko pa kung paano ako naiilang na sumakay sa kotse niya papunta rito. Muli kong nilingon ang bintana ng kotse niya kung saan tanaw na tanaw ko ang crowded na tila parke pero napaliligiran ng street vendors. I felt uneasy as I remember the first time I went here. It was last week if I'm not mistaken, when Thea planned a bonding for the four of us--including her crush, Grae--but unfortunately turned into a disaster because of me. Just because I almost broke down with the mention of my personal problem."Hey, uhm..don't you like here? Did I made you..feel uncomfy by bringing you here?" Nang muli akong lumingon sak
Katrina's POVNgayon ko lang yata natagalan ng lampas isang minuto ang pagtitig sa mga mata niya at hindi ko alam kung bakit. Hindi ko rin alam kung bakit sa halip na magpasalamat ako gaya ng plano ko kanina ay naasar pa ako sakanya.Paano ba naman, init ng ulo ang ibinungad niya sa'kin matapos kong maghintay doon ng ilang minuto. At dahil sakanya kaya ako nalate sa klase ko after breaktime! Nasermonan pa tuloy ako ni Miss Terveda. 'Yun ang dahilan kung bakit natapos ang araw ko nang hindi naaalis ang pagkalukot ng mukha ko."Omyy! Ba't niya naman gagawin 'yun? Geez! Baka talaga type ka rin niya, Frenshie!"Usually, mapapangiti ako sa tuwing sinasabi niya 'yun, pero ngayon hindi ko magawa dahil naiirita parin ako sa mokong na 'yun. Hindi nalang ako umimik habang daldal naman ng daldal itong si Thea na may kasama pang pagtitili. Paminsan-minsan pa akong hinahampas o kaya'y yinuyugyog. "Tapos, tapos, pa'no kung gan'un din si Papa Zeddy? Tapos pag-agawan ka nila! O-M-Geez!"Nice din mak
Katrina's POVNgayon ko lang masasabi na sigurado na ako sa nararamdaman ko. No hesitations or what. I'm done with in-denial stage now. I can surely tell now that I'm---"Ha?! Inlove ka?!" Agad kong binatukan ang pinsan ko sa lakas ng pagkakasigaw niya. Napadaing siya dahil doon."Napaka-oa mo talaga 'no?" I frowned as I sipped on my glass of lemon juice. "Nagtatanong lang ako kung paano nalalaman kung may gusto ka sa isang tao--inlove na agad? Ano ba spelling ng pangalang mo, OA?"I rolled my eyes and then crossed my legs. Pinanood ko lang siyang patuyuin ang basa niyang buhok habang nakaupo sa gilid ng pool. Nakalublob pa ang mga paa niya sa tubig. Katatapos lang niyang magswimming at nakabihis na ng shorts pero hubad parin ang kalahati ng katawan. Tss. As if naman na may abs. E, daig pa ako sa pagka-flat ng tiyan, e. Palibhasa ang tamad na nga mag-work out, ang tamad pa kumilos dito. E, bawat vacant time niya nga, lagi lang siyang nasa kuwarto niya at babad sa netflix. Konti nala
Katrina's POV"I told you, I felt bad about this freaking blind date." Tawa kami nang tawa ni Thea habang itong si Zac naman ay asar na asar na. Halos maglupasay na kami rito pero siya ay parang knamatis na ang buong mukha. If its because of embarassment or annoyance, I can't tell which."Buang ka kasi, Frenshie! Ba't kasi Tinder ang ginamit mong app? Hahaha! Para sa mga baklush 'yun girl!" bulyaw ni Thea sa gitna ng pagtawa niya.I laughed awkwardly lalo na n'ung mapatingin ako kay Zac at madatnan itong matalim ang tingin sa'kin. Nag-peace sign ako pero inismiran niya lang ako. Napanguso ako.Inaamin ko naman na ako ang may kasalanan kasi afterall ako 'yung kachat n'ung ka-blind date sana niya but turned out parehong nagkamali ang magkabilang kampo. Kasi 'yung gwapong guy kanina, bading pala ang hinahanap, so turned out bisexual siya. Habang ito namang isa, babae ang inaasahan, at dahil maling app pala ang nagamit ko, nagkaroon ng misunderstanding. Nagiguilty ako, although mas laman
Katrina's POV"You know I really don't need to do this, right?"I laughed while looking at his frowning face. Gwapo sana kaso natatabunan ang itsura niya dahil lagi siyang nakasimangot na akala mo ay laging pinagsasakluban ng langit at lupa."Pa'no kang makikipagdate niyan kung ganiyang nakabusangot lagi ang mukha mo?" natatawang panunukso ko sakanya habang inaayos ang kuwelyo ng puting polo niya."Hindi naman kasi ito ang sagot sa problema ko, Kat." Umangat ang tingin ko sa mukha niya nang tawagin niya ako sa palayaw ko.I don't know if its just me or talagang may ibang dating ang simpleng palayaw kong 'yun dahil sa pagkakasambit niya nito.I unconsciously smiled. First time niya akong tinawag sa pangalan ko at hindi ko maintindihan kung bakit para sa'kin e big deal na 'yun."May dumi ba sa mukha ko?" His question snapped me back to reality."A, wala." I halted my eyes from him at bahagyang dumistansya sakanya."T
Katrina's POV I crossed my arms over my chest as well as my legs under the table, feeling bored. My eyes returned their gaze to the guy sitting just in front of me. Kanina pa kami nandito sa coffee shop na malapit lang naman sa bahay ko, mula nang pag-bigyan ko siya sa kagustuhan niyang makapag-usap kami. Pero sa nangyayari ngayon, parang hindi naman pag-uusap ang gusto niya. Ilang minuto na kasi siyang tahimik. Naiinip na nga ako, e. "Umuwi nalang kaya tayo? Mukhang wala ka namang sasabihin, e," I sardonically said. "Do you want something?" I raised a brow on what he said. "Like, coffee? Or cupcake? How about bread? Or--" "How about you tell me what you want to tell, nang makauwi na ako?" pagtataray ko. "I just want to show you my apology..." He then looked down. My eyebrows knitted. "Sinusuhulan mo ba ako?!" "What? No! I just... really want to... apologize on what I've said yesterday," pahina nan