"Wala ka namang dapat ikahingi ng tawad Jaxon," sagot ko matapos marinig ang paghingi niya ng tawad. Oo, aaminin ko na nagpapakatanga ako sa lalaking ito dahil mahal ko siya. Mahal na mahal ko siya kahit alam kong parang estranghera kung ituring niya ako.
"Hindi ka na pwedeng lumabas o makipagkita sa Rusty na 'yon.""Pero-""Makinig ka na lang sa'kin kung ayaw mong humantong sa annulment ang lahat."Hindi na ako nakasagot pa sa kanya. Ayoko. Ayokong makipaghiwalay sa kanya kahit anong mangyari. Hindi pwedeng humantong ang lahat sa annulment. Titiisin ko na lang ang pagtratong ginagawa niya basta kasama ko siya."S-sige kung 'yan ang gusto mo."Tinalikuran na niya ako at lumabas ng kwarto kaya naman maayos rin akong nakapagpalit ng damit pantulog. Makaraan ang ilang sandali ay muli siyang pumasok sa loob ng kwarto na amoy-alak. Hindi ko alam kung bakit dalawang magkasunod na gabi na siyang naglalasing. Ayoko namang tanungin siya dahil alam kong hindi niya ako sasagutin. He will just give me a cold shoulder.
Sinundan ko siya ng tingin ng walang pakundangang naghubad siya sa harap ko at itulak ako pahiga sa kama. "J-Jaxon."Not this time. Masakit pa ang ginawa niya sa akin."What?"
"I want to sleep.""You're not going to sleep. Unless you want me to fvck you up first."'I want Jaxon pero nakainom ka.' Gusto kong sabihin pero alam kong mag-aaway lang kaming dalawa kapag nagsalita ako."Pero kasi-Jaxon!"Napasigaw ako ng pasabunot niyang hawakan ang buhok ko at mariing halikan."I want to fuck you until you beg on me to stop.""J-Jaxon.."At hindi na ako nakapalag pa ng magsimula na siyang kumilos sa katawan ko. Hinayaan ko na lamang siya kahit ako ang nagmumukhang kawawa sa aming dalawa. Gusto ko ito. Ang malapit siya sa akin kahit pa tila isa lamang akong estranghero sa kanya. Lumipas ang dalawang linggo.Sa loob ng dalawang linggo ay ganoon pa rin ang trato sa akin ni Jaxon. May mga gabing may nangyayari sa amin na ginusto ko rin. Mahal ko si Jaxon at tawagin niyo na akong masokista at martyr pero lahat gagawin ko para sa kanya matanggap lamang niya ako bilang asawa at bumalik ang dating kami.
At katulad ng mga nangyayari sa amin tuwing gabi ay nagising na lang ako na wala na siya sa tabi ko kinabukasan. Iniwan ako na parang walang nangyari. Walang paalam.
Maghapon lang akong nasa bahay buong araw at hindi naisipang umalis. Hindi ko alam ngunit may kakaiba sa akin sa nakalipas na ilang araw. Nagbukas lang ako ng Sns account ko at binisita ang f******k account ng asawa ko. May latest post pero hindi sa kanya galing kundi naka-tagged lamang. Margareth Red is with Jaxon Keith.'On our way to Hongkong! See you after 2 months'Ayan ang nasa caption. Nakayakap ang babae mula sa likuran ng asawa ko. Nasa airport silang dalawa base na rin sa background ng litrato nila. Kita ko ang nakangiting mukha ni Jaxon habang yakap siya ng Margareth na kasama niya.Napakaganda nito at aaminin kong sobra akong nagseselos sa litratong magkasama sila. Kitang-kita ang saya sa mukha ng babae habang nakayakap sa asawa ko. Hindi ko namalayang tumulo na pala ang mga luha ko sa nakita.
Hindi pamilyar sa akin ang babae at sa ilang taon namin ni Jaxon bilang mag-asawa ay kilala ko na ang mga babaeng dinadala niya sa bahay. Ngunit ang Margareth na kasama niya sa litrato ay hindi ko pa nakikita kahit kailan.Dalawang buwan siyang mawawala sa bansa. Dalawang buwang walang Jaxon Dela Vega sa bahay.I'll keep reaching as far as I can till break of dayI'll keep reaching, the light of my life will find it's wayKinuha ko agad ang cellphone ko at nang makitang si Arianne ang tumatawag ay agad kong sinagot iyon."Arianne napatawag ka?""Lhaurize sino 'yung Margareth na nag-tagged ng picture kay Jaxon?"Nakita na pala nila."A whore." Hindi ko mapigilan ang galit ko sa nakitang larawan ni Jaxon at ng malamang ay bagong babae niya."That bitch!" Inis namang sagot ni Arianne mula sa kabilang linya."Hayaan mo na lang muna sila. Kakausapin ko na lang si Jaxon pagbalik niya," sagot ko at saka pinatay na ang tawag.
Muli kong binalikan ang post at nakita kong may isang comment na galing kay Rusty at Hawk. Dumagdag pa 'yung kay Arianne. Patay na.
Hawk: Who's she kuya Jaxon? And why she's hugging you? Rusty: Nice. Happy Family na ba ang sunod niyan Sir? ^_^Arianne: So who's that bitch? Whore. Alam ba ng babaeng 'yan na may asawa ka Kuya Jaxon? Napakagat ako ng labi dahil sa mga comment nila. Ano na lang ang mangyayari kapag nakita ni Jaxon o ng babae yung mga comment nila. Baka sa akin pa magalit si Jaxon o ang babae niya. Hindi na lang ako nag-comment pa bagkus ay diretso log-out na.Anong mangyayari sa amin sa loob ng dalawang buwan na malayo kami sa isa't isa at may kasama pa siyang ibang babae?
Tumayo ako at akmang lalabas ng kwarto nang bigla akong makaramdam ng hilo.Hindi pa nga pala ako kumakain ng agahan dahil sa pag-iisip kay Jaxon.Tweet tweet! Text message!From: Ariannehey, let's go out tonight?Nang makita ko ang text message ni Arianne ay hindi na ako nag-dalawang isip na mag-reply. Pumayag ako sa imbitasyon niyang lumabas kami mamayang gabi. Wala naman sigurong masama sa bagay na 'yon? Isa pa ay kaibigan ko naman ang makakasama ko sa paglabas at hindi ang kung sino lang.
Pagsapit ng alas-siyete ng gabi ay nag-ayos na ako ng sarili. Simple lamang ang sinuot ko at walang kahit anong kolorete sa mukha. Sinundo ako ni Arianne sa bahay at hindi ko akalaing kasama pala namin si Rusty. Binati niya ako gano'n din si Hawk na nasa driver's seat. Kay Arianne naman ako tumabi.
"Where shall we go?" tanong ko kay Arianne habang inaayos ko ang seatbelt.
"Diyan sa magaling kong kapatid at kay Rusty. Pambihira! Ginamit pala nila ang cellphone ko para lang sendan ka ng message," asar na sagot ni Arianne. Sa halip na mainis din sa ginawa ni Hawk at Rusty ay natawa na lamang ako. Kahit paano ay gusto ko silang pasalamatan sa ginawa nila. Ayokong malungkot sa loob ng bahay habang ang asawa ko ay hayun at nagpapakasaya kasama ng babae niya."Hayaan mo na. Minsan ka lang naman nila inisin, pagbigyan mo na." Natatawang saad ko sa kanya.
Masaya naman ang naging biyahe namin kahit pa hindi ko alam kung saan kami tutungo. Mahigit isa't kalahating oras din ang byahe namin at nalaman ko na lang kung nasaan kami nang makita ko ang pangalan ng lugar.
"Dito talaga?" Natatawang tanong ko ng makababa kami ng sasakyan. Hindi ko alam kung dapat ba akong matuwa o ano. Akala ko naman ay napakalapit ng pupuntahan namin.
"Welcome to Venice Grand Plazza." Buong pagmamalaking wika ni Hawk sa amin.
"Isipin niyo na lang na nasa Venice, Italy tayo. Maganda ang lugar sa umaga pero mas maganda kapag ganitong gabi." Napalingon ako kay Rusty na hindi ko inaasahang nakatingin sa akin. Tipid ko siyang nginitian sabay baling sa ibang direksyon."Rusty suggested this place. Looks fancy and he's right. Para nga tayong nasa Venice," dagdag na paliwanag pa ni Hawk sa'min. "Tara sa loob. Let's eat first then subukan natin na sumakay sa bangka rito." Sumunod kami kay Rusty. Nakakapit sa braso ko si Arianne habang ako naman ay namamangha sa nakikita ko. Tama nga si Hawk. Napakaganda ng lugar lalo na kung gabi. The place looks so romantic. Sa bawat paglingon ko ay pulos mga couple ang nakikita ko.Saglit akong napahinto sa paglalakad nang may isang pares
ng babae at lalaki ang nakasakay sa bangka. Makikita sa kanila na mahal nila ang isa't-isa lalo pa at grabe kung makaalalay ang lalaki sa girlfriend nito habang tumatayo sa bangka.'Jaxon..' Akmang maglalakad na ulit ako nang hindi inaasahang may makabangga ako. Muntikan na akong mawalan ng balanse kung hindi lamang ako nahawakan sa bewang ng kung sino. "Hey, careful." Tumingala ako at isang lalaki ang nakita kong nabangga ko."Lhaurize! Ayos ka lang?" Si Arianne na tinulungan ako na makatayo ng maayos.
"Sorry. Hindi kita napansin."
"It's okay. Hindi ka naman siguro nasaktan sa pagbangga mo sa'kin?""Sebastian?" Mula sa lalaki ay nalipat ang tingin ko kay Rusty. Mukhang kilala niya ang lalaking nabangga ko.
"Yeah. And Rusty, right?"
"Oy pare! Long time no see."
Nagpalipat-lipat ako ng tingin sa dalawang lalaking mukhang ngayon lang nagkita pagkatapos ng ilang taon. Mayamaya pa ay napabaling sa akin ang atensiyon ng lalaking tinawag na Sebastian."Be careful next time Miss. I'm Sebastian Parker nga pala. And you are?"
Inilahad ng lalaking nagpakilalang Sebastian Parker ang palad niya sa'kin. Ilang minutong nasa harapan ko ang palad niya bago ko nagawang kunin iyon.
"Lhaurizeth Dela Vega.""How's their food? Mukhang mauubos mo na yata ang inorder mo." Tumigil ako sa akmang pagsubo ng marinig ang sinabi ni Sebastian. Nilingon ko siya pagkatapos ay kiming nginitian. Paalis na sana siya kanina nang mabangga ko kaya lang ay hindi inaasahang nagkita sila ni Rusty. Sa huli ay inaya na lamang siya nila Arianne na sumama sa amin. Akala ko nga no'ng una ay hihindian niya ang imbitasyon ngunit mabilis pa sa alas-kwatrong pumayag siya. "Masarap yung pagkain nila," sagot ko pagkatapos ay itinuloy na iyon. Ngumiti ito sa akin pagkatapos ay inabot ang isang plato ng Crab dish. Kinuha ko naman iyon at naglagay sa plato ko at inilapag sa lamesa pagkatapos ay inabot din niya sa akin ang isang hot sauce."Thank you," pasasalamat ko at tumango naman siya."Taste good," sagot ni Arianne na katabi ni Rusty sa upuan."Good to know." "You love seafood dishes?" tanong pa sa akin ni Sebast
"Rusty.."Para akong natulos mula sa kinatatayuan ko ng makita si Rusty sa loob ng kwartong tinutuluyan ni Jaxon. Humarap ito sa akin matapos kong itanong kung anong ginagawa niya sa bahay naming mag-asawa. Hindi ko alam kung paano siya nakapasok. Binalot muli ng kaba ang dibdib ko ng tumayo ito at akmang hahakbang palapit sa akin. Umatras ako ngunit patuloy lamang siya sa paglapit."Hindi ko alam na mauunahan pala kitang makauwi." Kalmado lamang ang boses niya habang sinasabi iyon sa akin. Pero takot ang nararamdaman ko. Takot dahil alam kong mag-isa lamang ako sa bahay at walang laban sa kanya. Lalaki siya at alam naman ng lahat ang lakas ng isang tulad niya."Anong ginagawa mo rito?"Lhaurize show some bravery.Pilit kong nilalakasan ang loob ko habang kaharap ko siya. Hindi dapat ako magpakita ng takot sa kanya dahil mas makakampante siya na kaya niya ako."Dumaan lang naman ako
Dalawang araw ang inilagi ko sa ospital. At sa loob ng dalawang araw na iyon ay si Sebastian ang nag-asikaso sa akin. Hindi ko na ipinaalam kina Arianne ang nangyari dahil malamang na tatawagan agad nila si Jaxon kung nagkataon. Bukod doon ay hindi pa rin nagsisink-in sa utak ko na may dalawang buhay sa sinapupunan ko. Malaki ang pasasalamat ko kay Sebastian na siyang tumulong sa akin. Noong una ay nahihiya pa ako dahil ilang araw pa lang kaming magkakilala ngunit heto siya at hindi ako pinabayaan. Siguro, swerte ko ng maituturing ang pagdating niya dahil inaamin kong kahit paano ay nagkaroon ako ng sandalan at kaibigan sa oras na pakiramdam ko ay mag-isa lamang ako. Nakauwi na ako sa bahay at kasama ko pa rin si Sebastian. Hindi ko pa ipinapaalam kina Arianne ang tungkol sa pagbubuntis ko dahil gusto kong bukod sa akin at kay Sebastian ay si Jaxon ang sunod na makaalam. Tungkol naman kay Rusty, wala na akong balita pa sa kanya. Hindi na siya nagpakita pa sa akin u
Kinabukasan habang maaga akong nag-aagahan ay isang hindi inaasahang tao ang bumalik sa bahay. Si Jaxon.Nasa dining area ako nang makarinig ng pagbukas ng gate sa bandang garahe namin. Sa pag-aalalang bumalik si Rusty ay mabilis kong kinuha ang isang Benchmade 860 Bedlam knife na iniwan sa akin ni Sebastian nang nagdaang gabi. Noong una ay ayoko pang tanggapin iyon ngunit sadyang makulit si Sebastian kung kaya't napilit niya akong itago ang pocket knife na iyon.Dahan-dahan akong lumabas sa dining area at halos maibagsak ko ang hawak na kutsilyo ng makita ang asawa ko. As usual, magkasalubong ang mga kilay nito at parang laging iritable. Pero hindi nakabawas ang magkasalubong niyang kilay sa kaguwapuhan niya.Mabilis kong tinago sa likuran ko ang hawak ko pagkatapos ay sinundan siya nang pumanhik siya paakyat sa itaas ng bahay."Napabilis yata ang uwi mo?" usisa ko sa kanya. Hindi niya ako sinagot bagkus ay
"Sinubukan kong sabihin kaso nagmamadali siyang umalis. Mukhang hinahabol ang flight niya."I lied for the second time around."Kahit saglit hindi kayo nakapag-usap?"Umiling ako."Actually, gusto ko ng sabihin na kaso nagkaroon kami ng kaunting pagtatalo.""Kaya hindi mo na sinubukang sabihin?""Hindi na. Ayoko ring ma-stress.""And then what happened after?""He left me."Marahang tumango-tango si Sebastian nang ikwento ko sa kanya ang nangyari bago umalis si Jaxon. Dumating siya mga ilang minuto pagkatapos makaalis ng asawa ko. Balak ko pa sanang habulin si Jaxon para sana makilala si Sebastian ngunit hindi na umabot. Wala na ang sasakyan niya paglabas ko ng bahay. Talagang ganoon kagusto ni Jaxon na makalayo sa akin."Lhaurize, be honest with me. Maayos ba ang relasyon ninyong mag-asawa?"Hindi ako naka
"Ito ang bagay diyan Lhaurize.""Feeling ko mas maganda ang isang ito, Arianne.""Ang maganda pa ay pareho na lang natin na bilhin ito. Tutal alam mo na ang gender ng twins kaya mas mabuting dalawa na ang bilhin mo.""Sige na nga."Natatawang inilagay namin sa cart ang terno na blue at pink na baby dress. Kanina pa kami nagtatalong magkaibigan sa mga pinagpipilian naming damit ng kambal. At sa huli ay binibili ko rin ang mga pareho naming napili.Limang buwan na ang kambal namin ni Jaxon sa sinapupunan ko. Limang buwan na rin ang lumipas pagkatapos niya akong iwang buntis. Hindi na niya nalaman pa ang tungkol sa anak namin dahil nga sa natanggap kong divorce paper na galing sa kanya at nakikipaghiwalay na. Ang mas masakit pa doon ay nabuntis niya ang babaeng kasama niya sa Hongkong. Nalaman ko rin iyon nang makita ang larawan ng ultrasound ng babae na isinend sa email ko kaya kahit ayokong tanggapin ay ako na ang kusang sumang-ayo
"Hindi ka na ba papasok sa loob?" tanong ko kay Sebastian pagkababa ko sa kotse. Nasa harap na kami ng apartment na tinutuluyan ko. Wala namang isang oras ang biyahe mula sa mall hanggang dito. Kung minsan nga ay nilalakad ko pa iyon bilang exercise na rin. Si Arianne ang isa-isang nagpasok ng mga pinamili namin. Hindi naman hassle dahil nasa first floor lang ang kwarto ko. Unang kwarto pagpasok sa loob, katabi ng pwesto ng landord namin."No. I need to check the site. I'll drop off here before dinner. Dito rin naman mag-istay si Arianne at Hawk mamaya hindi ba?""Yeah. Plano nilang guluhin ang kusina ko," biro ko na ikinatawa niya."I see. See you later. Take care, okay?"Tumango ako bago nagpaalam na kay Sebastian. Pagkaalis niya ay pumasok na rin ako sa loob. Nadatnan ko si Arianne na inilalagay ang mga gamit at goods sa cabinet at sa hindi kalakihang refrigerator ko.Nang umalis ako sa
Mabilis na lumipas ang mga buwan. At anumang oras ay maari na akong manganak. Siyam na buwan na ang kambal sa sinapunan ko at excited na ako sa paglabas nila. Kinakabahan ako iyon ang totoo. Kaba dahil hindi ko alam kung ano ang magiging reaksyon ko sa oras na makita sila. Excited naman dahil gusto ko na silang makita at mayakap.Kasalukuyang abala sina Arianne para sa nalalapit na paglabas ng kambal. Halos wala na akong gawin dahil kinuha na nila sa akin ang preparation. Noong isang araw pa sila aligaga sa paghahanda sa apartment ko. Plano pa nga ni Sebastian noong una na pansamantala muna akong mag-stay sa dati niyang bahay na caretaker na lang daw ang nakatira doon ngunit tumanggi ako. Bukod sa nakakahiya na sa kanya ay plano ko na rin namang bumili ng sarili naming bahay na mag-iina."How are you feeling?" Tumingin ako kay Sebastian na umupo sa tabi ko at hinawakan ang kamay ko. Mahigpit akong kumapit sa kamay niya at naramdaman ko na marahan niya
//revised version»»Flashback (two months after the secret wedding)"Nakikita mo ba kung anong nakikita ko?" I frowned because of Arianne's question. Tahimik akong kumakain ng lunch nang umupo siya sa katapat kong upuan. "Anong nakikita mo?" tanong ko pa. May kung anong nginuso siya kaya lumingon ako at sinundan iyon ng tingin. Sa pangatlong table mula sa akin ay nakita ko kung ano ang tinutukoy niya. Jaxon Dela Vega is sitting on the third table. Wala itong kasama at tahimik lamang na kumakain. Iyon ang unang beses na nakita ko siyang kumain sa cafeteria dahil madalas na usapan na sa mga restaurant ito kumakain tuwing lunchtime. Hindi ko alam pero baka nagbago dahil sa naging issue tungkol sa kumpanya nila. "Kung ganyang araw-araw ko makikita si Jaxon na dito kumakain baka bilhin ko na ang buong cafeteria," rinig kong saad ng isang estudyante malapit sa amin. Nang tingnan ko si Arianne ay tila kinikilig pa ito. "Ngayon ka lang nakakakita ng lalaki, Arianne?" pang-asar ko saka mu
//revised version--Flashback(one month after the secret wedding)"Oh my g! Jaxon Dela Vega is here!" Agad kong tinigil ang ginagawa ko nang marinig ang malakas na boses ni Arianne mula sa labas ng classroom. Sinara ko ang librong binabasa saka tumayo at lumabas para lapitan ang kaibigan ko. Nakita kong nagkumpulan na rin ang ilang estudyante sa tabi niya at nasa iisang direksiyon ang atensiyon nila. Nang sundan ko iyon ay nakita ko ang isang matangkad na lalaki. Nakatayo ito sa tapat ng isang estudyanteng lalaki habang hawak ng isang kamay ang kwelyo ng una. Mukhang may alitan sila dahil hindi maipinta ang mukha ng matangkad na lalaki. Kahit nakatagilid ang pwesto nito mula sa amin ay kapansin-pansin ang makapal na kilay nito at ang tila perpekto ang pagkakaukit sa pangahan ng lalaki. Maputi at tila aakalain mo na nakalipstick ang mapulang labi nito. Almost perfect na sana kung hindi ko lang kilala kung sino ang lalaking iyon. "Grabe! Ano kayang kasalanan ng lalaking 'yon kay Jax
Chapter 48//revised version»»"So.. what will happen now?" I sighed when Sebastian asked me that question. Two days had passed since we spoke with Rusty. Tuwing gabi siya dumadalaw kay Jaxon para magbigay ng balita tungkol sa paghahanap kay Margareth. Ang kapatid nitong si Hawk ay dinala na sa presinto at naipasa na sa korte ang kaso nito. Mamayang ala una ng hapon na rin ang labas ni Jaxon at Malik sa hospital. Mabilis ang naging paggaling ng mag-ama ko kaya pwede na silang madischarge. Ayoko pa sanang ilabas sila pero mapilit si Jaxon. Ang rason niya ay mas mapapabilis ang paggaling ni Malik kung nasaan ito. "Magkakaroon ng paglilitis sa kaso ni Hawk. Mas mabuti na rin iyon para maging maayos na ang lahat. Si Margareth na lang talaga ang problema ngayon." "Hindi pa rin ba siya nahahanap?" "Hindi pa. Pero sana ay mahanap na siya." "I hope so." Pareho kaming natahimik ni Sebastian at pinagmasdan ang natutulog kong anak katabi ni Jaxon. Hinihiling ko na sana, matapos na ang probl
Chapter 47//revised version»»"What are you thinking?"Nilingon ko si Jaxon nang makita itong gising na. Nakaangat ang hospital bed niya habang nakadapa si Malik sa dibdib niya habang natutulog ito. Nagising na rin ang anak namin at ipinagsalamat ko na kahit paano ay nakausap ko nang maayos ang anak ko. Hindi naging matagal dahil muling natulog si Malik. Wala naman daw problema ayon sa doktor. Ilang araw lang din at magiging maayos na rin siya at hindi na mapapadalas ang pagtulog dahil na epekto ng drugs na ipinaamoy sa kanya ni Hawk. Lumapit ako kay Jaxon at hinalikan ito sa labi. "How are you feeling?" tanong ko saka umupo sa tabi niya. Kinuha niya ang kamay ko at pinagsalikop ang mga iyon ng isa pang kamay niya. "I'm getting better. You already gave me my medicine." Natawa na lang ako sa gamot na tinutukoy niya. "Ikaw? Are you doing well, hon?" Ako? Ayos ba ako? "I am. Nandito ka na, eh." "I love you, Lhaurize." "I am in love you too, Jaxon Dela Vega." Nanatili kaming magk
Chapter 46//revised version»»Jaxon was shot on his left chest. We immediately rushed to the hospital after what happened. He became unconscious. Nakatulala lamang ako hanggang sa pagdating namin sa ospital. Hindi ko alam kung sino ang uunahin ko. Ang anak ko na hanggang ngayon ay hindi pa rin gumigising o si Jaxon na walang malay dulot ng tama ng bala sa dibdib. Oh God.. Napapapikit ako at hinayaang tumulo ang mga luha sa mata ko. Tila ngayon ko naramdaman ang panghihina pagkatapos ng mga nangyari. Si Hawk.. na hindi ko akalaing nagtatago sa pangalang Apollo. Wala akong ideya kung paano nagsimula ang pagiging obssessed niya sa akin. Maayos ko siyang nakasama sa loob ng ilang taon dahil sa pagiging magkapatid nila ni Arianne at wala akong nakitang kakaiba sa mga kilos at pananalita niya noon. I never imagined that he's behind all the threats I received from Apollo. "Lhaurize!" Patakbong lumapit sa akin si Arianne at lumuhod sa tabi ko. Kasama niya si Sebastian na karga si Margaux
Chapter 45//revised version»»"Ikaw? Paanong.."Hindi ako makapaniwala sa taong kaharap ko ngayon. Gusto kong gumising kung panaginip lang ito. All this time ang taong ito ang dahilan kung bakit halos gabi-gabi akong natatakot para sa mga anak ko. Pero bakit? Bakit sa lahat ay siya pa? Hindi ko kailanman naisip na siya si Apollo."Miss me, my love? It's been what? I know you still remember when we first meet, right?" Apollo laughed hard. Tanda ko ang lahat. Dahil hindi ko naman alam noon na siya pala iyon.FlashbackNovember 2012Frostier's College University"Lhaurize, please?" Arianne keeps nagging me to join her at the concert of her favorite band and I keep saying 'no' to her because in the first place I don't want to leave the house and I hate noisy and crowded places. It's semestral break and I'd rather stay at home than going out. "Nah. I want to sleep, Arianne. I knew for a fact that you're going to introduce someone to me again.""Well, yes. Kinda. But I want someone to ac
Chapter 44//revised version»»"Hon, will you be okay?" Makailang ulit na tanong pa sa akin ni Jaxon. Marahan akong tumango. Naramdaman ko ang mahigpit na pagyakap niya sa akin mula sa likuran ko. Tumingala ako upang hindi tuluyang bumuhos ang luha sa mga mata ko. Ayokong makita niya akong mahina. Buhay ng anak namin ang nakasalalay sa gagawin kong pakikipagkita sa taong nagtatago sa pangalang Apollo. Oras na rin na tapusin ko na ang pananakot niya sa akin gamit ang mga mahal ko sa buhay. Hindi ko na papayagan na ang tulad niya ang hahadlang sa kasiyahan ng pamilya ko. Sapat na ang ilang taon na nagkahiwalay kami ni Jaxon. This time, I want my family to be complete. "Pero hon, kung sakali mang magbago ang isip mo handa akong harapin si Apollo." Fear, dread and sadness was written all over Jaxon's face. Ilang beses niya akong pinilit na siya ang dapat humarap kay Apollo ngunit nagmatigas ako. Problema ko ito. Ako ang kailangan ni Apollo at hindi siya. Sa akin ito may galit. Marahan
//revised version-Flashback October 2012Lhaurizeth Santillan POV"Lhaurize! Pupunta ka ba sa school festival mamaya?" Arianne asked me while we're walking at Johnson Hallway inside our university. It was Friday and the last day of school. Finally, I'll be saying hello to weekend! We're trying to get the new books in the library as we still have some academic task left and we need to finish it before the end of the semester. Here's the semestral break! Nilingon ko si Arianne na abala sa pagbuklat ng librong hawak niya. Sinagot ko ang tanong niya sa akin. "I'm not sure. Kailangan kong matapos itong task na pinagawa ni Professor Amelia. Sayang din kung hindi ko maeenjoy ang semestral break.""Pwede naman sigurong ipasa iyan next week. Minsan lang itong festival dito sa university kaya um-attend ka na. Gusto mo bang ipagpaalam kita sa parents mo?" I shook my head and make a 'No' sign. "Huwag na. Ako ng bahala magpaalam kay Mommy. Papayagan naman niya siguro ako." "Really? Yes! Ma
Hello there! Una sa lahat maraming salamat sa pagbabasa at paghihintay sa kwentong ito. Medyo mabagal lang talaga ang update due to work and night shif life.Just a little request lang po lalo na sa mga sa mga readers po ng When She Cries dahil patapos na po ang kwento, ilang chapters na lang po actually, naiisip niyo na ba kung sino ang taong nagtatago sa pangalang Apollo? Comment po kayo kung sino ang naiisip niyo at kung sino ang makahula ng tama ay dedicated po sa kanya ang last chapters ng kwento. Thank you and happy reading! 🤎