“ทานให้อร่อยนะคะคนเก่ง” ลูบหัวลูกก่อนก้มหอมไปทีแล้วเดินกลับมาทำงาน เรเธเซียที่ยังเห็นดะดี๊ในสายตาก็เลยไม่ได้งอแง มิหนำซ้ำยังกินไปหยอกเย้ากับเคทไป สามสิบนาทีหลังจากนั้นเมอร์ลินก็ตื่นพร้อมกับคำแรกที่ทักทายทันทีที่เห็นหน้าสามี“ผมหิว”“นายควรจะทักทายสามีนายก่อนไม่ใช่หรือไง?”“อย่ามากวนประสาทคนหิวได้ไ
“ที่เธอกลับมาเพราะมาเวอริคสั่งงั้นเหรอ” เมอร์ลินรู้ว่าพี่น้องคาร์ลอฟถูก มาเวอริคลากมารันเซียทั้งหมด การที่อยู่อิงเกรเซียนในเวลานี้มีแค่เหตุผลเดียวเท่านั้น เพราะมาเวอริคเป็นคนสั่งอย่างแน่นอน“อืม พี่เขาอยากให้นายปลอดภัยมากที่สุดและอยากให้นายมีความทรงจำสุดท้ายที่ดีในคาร์ลอฟ เหตุผลที่มาที่นี่ก็เพื่อตั
โจไซอาห์นั่งลงบนเตียงอีกฝั่งแล้วถอดสลิปเปอร์ที่สวมก่อนขยับเข้ามาใกล้ลูกสาว มือหนาจัดการถอดรองเท้าให้เรเธเซียแล้วก้มจูบเท้าลูกทั้งสองข้าง“ว่าแต่ผู้หญิงคนนั้นคือแม่ของนายสินะ หน้าตาคล้ายกันจนฉันตกใจเลยล่ะ”“...พูดว่าผมเหมือนเธอแบบนี้มันน่าถีบตกเตียงจริง ๆ”“หึ ฉันเลยไม่แปลกใจกับความสวยที่นายมี” โจไซอ
“ฉันไม่ได้ขุ่นเคืองใจกับเธอมากขนาดนั้น ก็แค่เจ็บใจและแค้นที่สุดก็ตอนที่เธอเองก็มองว่าฉันเป็นตัวประหลาดไม่แตกต่างจากคนในตระกูล แต่อีกมุมหนึ่งฉันก็เข้าใจเรื่องที่เธอต้องแข่งขันและพยายามเพื่อให้ตัวเธอดีเทียบเท่ากับพวกพี่ชายในตระกูล”“...” แวนด้านิ่งแล้วนึกขอบคุณเมอร์ลินที่มองเห็นในความพยายามของเธอ ซึ่ง
“ตกลง” ก่อนเดินแยกตัวออกไป พออยู่คนเดียวแล้วเมอร์ลินถึงลุกขึ้นเดินกลับเข้ามาด้านในคฤหาสน์ ภาพแรกที่เห็นสร้างความประหลาดใจอย่างมาก เรเธเซียในชุดเอี๊ยมกางเกงขายาวกำลังเล่นกับเหล่าคนของคาร์ลอฟ ชายชุดดำที่น่าเกรงขามกลับกลายเป็นเพียงม้าสี่ขาให้คุณหนูขี่หลัง ของเล่นเด็กมากมายที่ไม่ควรมีในคฤหาสน์หลังนี้กลั
“เหอะ...” เมอร์ลินเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นว่าแม่ของตนเริ่มมีน้ำตาเอ่อคลอเล็กน้อย“ตอนที่ลูกต้องทรมานจากการเจ็บปวดของสิ่งที่เกิด แม่ก็ยังเป็นห่วงลูกเพียงนิดเพราะแม่ห่วงแต่ตัวเองว่าหากแม่หยุดพยายามเมื่อไหร่ พ่อของลูกก็จะไม่สนใจแม่อีกเป็นแน่ ในตอนที่รู้ว่าลูกเจ็บปวดเพราะอะไรแล้ว... จากความเป็นห่วงมันกลายเ
“มันเป็นความผิดของฉันหรือไง?”“คุณนี่มันโทษทุกอย่างยกเว้นโทษตัวเองด้วยจริง ๆ สินะ” เมอร์ลินเอือมระอาและคิดว่าหากพูดคุยกันต่อไปอีก มีหวังได้หลุดประเด็นแน่ “คุณอย่าลืมนะครับว่าตอนนี้คุณไม่ได้อยู่จุดสูงสุดอีกแล้ว” เมอร์ลินชี้ชัดถึงจุดที่เอดิสันอยู่ตอนนี้“แกน่ะ...”“ก็แค่บอกว่าผมไม่ได้เป็นตัวประหลาดอย่
กดจูบลงบนจมูกที่แดงก่ำ แก้มที่เลือดฝาดและริมฝีปากที่ยังคงสั่นเล็กน้อย“หมดสวยเลยนะนาย”“มันเรื่อง อึก ของผม” คิ้วเรียวขมวดเล็กน้อยก่อนโจไซอาห์จะหัวเราะแล้วอุ้มเมอร์ลินให้ขึ้นมานั่งบนตักตนเอง“แล้วแบบนี้เรื่องงานวันเกิดลูกจะทำยังไง? มัมมาร้องไห้หน้าแดงเป็นมะเขือเทศแบบนี้ เรเธเซียเห็นเข้าคงเบะปากร้องต
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ