“ทำไมฉัน อึก ต้องบอกนายด้วยคะ?”“นั่นสินะ”หมับ!“กรี๊ด นี่นายจะทำอะไร?!” ร้องถามอย่างตกใจเมื่อจู่ ๆ เธอโดนจิกหัว โจไซอาห์ไม่พูดอะไร เขาแค่ออกแรงลากเธอให้ตามเข้ามาในห้อง “นี่!” เธอขืนตัวไว้แล้วตวัดขาเตะเข้าที่หลังของโจไซอาห์ โจไซอาห์ชะงักก่อนออกแรงเหวี่ยงหญิงสาวสุดแรงปัก!“อึก...” หลังของเธอกระแทกเ
At Karlov Villa“มีรายงานจากคนของท่านเอ็มมานูเอลที่รอดมาได้ครับ” เอดิสันหันมองคนที่เข้ามารายงานก่อนพยักหน้าให้พูดได้ “ท่านเอ็มมานูเอลส่งคนไปโรงแรมที่เอเวอร์เร็ตต์กับลูกสาวเข้าพัก คนของเราถูกจัดการเรียบครับ”“อ่อนแอ อ่อนแอเกินไปแล้ว! ไอ้พวกขยะ!” เอดิสันตวาดอย่างโกรธเกรี้ยว อยู่ในถิ่นของตัวเองแท้ ๆ แต
(ก่อนหน้านี้ที่พักของ พอร์ช โรนัลเดล)พอร์ชนั่งหอบอยู่ข้างศพหลังจากฆ่าคนสุดท้ายของคาร์ลอฟสำเร็จ หลุยส์ที่เป็นคนสนิทไม่ได้อยู่ด้วยเพราะรายนั้นลงไปสั่งงานกับลูกน้องคนอื่น ๆ แต่ไม่คาดคิดว่าจะถูกบุกมาเร็วขนาดนี้ พอร์ชยกเท้าถีบเอวร่างไร้วิญญาณก่อนเอนหลังนอนแผ่ลงบนพื้นแล้วมองเพดานห้อง การต่อสู้ที่เน้นหนัก
เขาทำหน้าที่ของผู้ปกครองได้แย่มาก แค่ชีวิตลูกน้องยังรักษาไว้ไม่ได้แล้วแบบนี้เขาจะมีหน้าไปพบครอบครัวของทั้งสองคนเหรอ?และการฆ่าคาร์ลอฟแค่ไม่กี่คนคงชดเชยที่บิลลี่กับแจนตายไม่ได้ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น พอร์ชก็ต้องฆ่าให้ได้มากที่สุดเพื่อลูกน้องที่สละชีวิตไป เขาผ่อนลมหายใจทางปากก่อนตั้งสติแล้วเข้าไปอาบน้ำ
“ฮู่... ตื่นเต้นฉิบหายเลย” พอร์ชผ่อนลมหายใจทางปากแล้วแค่นยิ้มขำก่อนนำปืนพก FNP 45 tactical สีทองออกจากซองปืน เขานำที่เก็บเสียงออกมาก่อนต่อเข้าไปแล้วนำสโคป ออกมาติด เขากดจูบลงบนปืนแล้วตั้งสมาธิ คุกเข่าลงข้างหนึ่งในขณะที่ขาอีกข้างตั้งขึ้นให้มั่นคง สายตาคู่คมมองลอดผ่านชั้นหนังสือแล้วจองไปที่ลิฟต์ สองม
“พวกแกไม่ใช่คนที่มีฝีมือที่สุดใช่ไหม?” พอร์ชไม่อาจเชื่อได้ว่านี่เป็นคนของคาร์ลอฟ ฝีมืออ่อนเกินไป อ่อนแอเสียจนคิดว่าทะเลาะกับเด็กที่ถือปืนเป็นเสียอีก“ว่าไงนะ?!”“ช่างเถอะ” พอร์ชถอดที่เก็บเสียงออกแล้วมองหน้ามันเป็นครั้งสุดท้าย “ฟังเสียงลูกรักฉันส่งแกลงนรกกันดีกว่าว่ะ” สิ้นเสียงของพอร์ชปัง ปัง ปัง ปั
“แค่ก!” คนคาร์ลอฟสำลักเลือดหลายครั้งหลังถูกต่อยไม่ยั้ง ก่อนหลุยส์จะมองหาอาวุธที่พอจะดับลมหายใจของมันฉึก!ดาบปักลงบนหน้าผากของคนใต้ร่างก่อนหลุยส์จะไล่สายตาขึ้นมองก็พบว่าเพื่อนร่วมงานเป็นคนทำ หลุยส์กล่าวขอบคุณก่อนหันไปด้านหลัง ตอนนี้ของคาร์ลอฟหมดแล้ว ต้องขอบคุณเจ้านายของพวกเขาที่ลดจำนวนลงให้ขนาดนี้[
“เข้าไปข้างในกันเถอะยัยหนู” คริมป์พูดยิ้ม ๆ แล้วเดินเข้าไปข้างใน อาเรียมองตามบุคคลที่ลงจากรถแล้วเดินตามหลังคริมป์เข้าไปด้วยหัวใจที่เต้นรัว ทุกคนที่มาเสริมคือบุคคลที่มีค่ามาก ๆ เรียกว่าเป็นส่วนหนึ่งในการสร้างโรนัลเดลก็ว่าได้ บุคคลที่เก่งระดับมาสเตอร์นั่นน่ะกำลังอยู่ข้างหน้าเธอแล้ว อาเรียเดินเข้ามาก่อ
ฝ่ามือเรียวที่เหี่ยวย่นตามวัยวางกรอบรูปกรอบใหม่ลงบนโต๊ะที่อัดแน่นด้วยกรอบรูปมากมาย เศษกระดาษที่ถูกตัดถูกขยำรวบใส่ถังขยะ ก่อนจะยกถังขยะนั้นกลับไปไว้ที่ของมัน มารีแอนน์มองภาพเหล่านั้นด้วยรอยยิ้มก่อนจะหันหลังให้เมื่อมีเสียงเรียก ประตูบ้านถูกเปิดออกพร้อมแสงสว่างของช่วงสายสาดส่องเข้ามาด้านในกรอบรูปที่ติ
“พี่เมอร์ลิน เอ่อ ยินดีด้วยนะครับกับการแต่งงาน” อูรีเอลเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ“เออ ขอบใจ” และเมอร์ลินก็ขอบใจห้วน ๆ เพราะยังไม่ชอบหน้าอูรีเอลเหมือนเคย“ผมรู้ว่านายเกลียดผม แต่ช่วยรับของขวัญชิ้นนี้ได้หรือเปล่า?” อิการาชิพูดขึ้นมาก่อนวางกล่องบางอย่างที่มีขนาดเท่าฝ่ามือลง เมอร์ลินไม่ได้แสดงท่าทางรังเกีย
เมื่อได้เวลาอันสมควร เรเธเซียก็ถูกเมอร์ลินอุ้มพามาที่กลางสนาม จากซุ้มแต่งงานกลายเป็นโต๊ะที่มีเค้กช็อกโกแลตและลูกสตอเบอร์รี่วางเรียงเป็นชั้น ๆ บนเค้กมีเทียนเลขสามปักอยู่พร้อมตัวอักษร HBD.SIASIA เขียนอยู่ ผู้คนมากมายที่รายล้อมล้วนเป็นคนที่รักหนูน้อยเรเธเซียคนนี้ แต่เสียใจด้วยที่ในสายตาของเรเธเซียมีแต่
“แต่เรเธเซียคงยังไม่รู้สินะว่าตัวเองจะเป็นพี่สาวแล้ว” พอพูดแล้วก็หันมองเจ้าหญิงน้อยที่สนใจแต่เล่นกับคุณลุงมาเวอริค เมอร์ลินยิ้มบางก่อนสายตาจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูซีดเล็กน้อยของอิการาชิ ตามจริงไม่จำเป็นต้องใส่ใจ แต่เขาก็ไม่อยากให้ใครมาตายในที่ของเขา เมอร์ลินจึงขอตัวแล้วเดินเข้ามาหาพี่ชาย“จะตายเหรอ? ถ้
‘ถ้าเซียเซียเห็นดาดี๊กับมามี๊จุ๊บ ๆ กัน เซียเซียต้องปิดตาแบบนี้นะคะ’ทั้งบอกและทำให้ดูเป็นตัวอย่าง การอบรมของคุณอาฝาแฝดก็เลยประสบความสำเร็จ ยกเว้นโอนิกซ์ที่ยืนจ้องตาแป๋ว ซึ่งแน่นอนว่ารามิเอลกับอิดอนได้แต่กำหมัดอยากซัดหน้าโจไซอาห์เหลือเกินช่วงเวลานี้นับเป็นช่วงเวลาที่มีความสุขรองลงมาจากตอนเห็นหน้าลู
โจไซอาห์ทำให้พี่ชายอย่างมาเวอริครู้สึกอุ่นใจที่จะฝากน้องชาย แม้ความเป็นจริงเขาจะไม่มีสิทธิ์เข้ายุ่งเพราะทั้งคู่เคยแต่งงานกันแล้ว แต่พอได้รับหน้าที่พี่ชายจากเมอร์ลิน ความหวงน้องมันก็ทำงานเกินหน้าตาทันที“พ่อได้ยินและได้รับรู้ถึงความรักที่ลูกมีต่อภรรยา ขอให้พระเจ้าทรงมอบพรแด่ลูก” บาทหลวงกล่าวขึ้นพร้อม
เมอร์ลินอยากจะจับมาฟัดให้รู้แล้วรู้รอดเพราะความน่ารักของลูกสาวและอยากขอบคุณฝาแฝด เพราะฝาแฝดเลยนะ เรเธเซียถึงได้น่ารักน่าชังและสวยสมเป็นเจ้าหญิงน้อย ส่วนมงกุฎดอกไม้นี้สองสาวก็คงร่วมแรงด้วยแต่น่าจะให้เรเธเซียได้มีส่วนทำมากกว่า คนที่บอกให้เอามาให้ก็คงเป็นสองคนนั้นอีก ซึ่งความเป็นจริงก็ตรงตามที่เมอร์ลิน
“อะไรล่ะ ว่ามาเลย พี่ให้เราได้ทุกอย่าง” มาเวอริคยกมือจับไหล่น้องชายแล้วบีบเบา ๆ หวังให้เมอร์ลินได้ใจเย็นลง“มันไม่มีโอกาสพูดแล้วนอกจากวันนี้เท่านั้น ผมเลยจะขอทำตัวเป็นน้องชายขี้แยครั้งแรกและครั้งสุดท้ายนะครับ” สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ ก่อนยกมือทาบทับลงบนหลังมือพี่ชายที่บีบไหล่ตน “ตั้งแต่เกิดจนออกจากตระกู
เมื่อครอบครัวทางฝ่ายเจ้าสาวมาครบ ต่อไปก็เป็นครอบครัวทางฝ่ายเจ้าบ่าว รถเบนซ์วิ่งยาวมาเป็นขบวน คันแรกที่จอดเป็นของผู้นำตระกูลและภรรยาฝาแฝดที่ขนาบข้าง ตามด้วยลูกชายคนโต คนรอง คนกลางและลูกสาวฝาแฝด เป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าครอบครัวนี้ไม่จำเป็นต้องบรรยายความหรูหราและความดูดีใด ๆ หากไม่นับเรื่องความดีของพ