Tyron's pov "Shit, stop it! Fuck, ano ba?!" Iritang d***g ko, habang iniilagan ang mga hampas ni Jennifer sa akin.Tss, bumalik na pala ang isang 'to, para ano? Manggulo din?"Walang hiya ka, Tyron! Anong ginawa mo kay Ara?! Kakarating ko lang tapos ito ang maabutan ko?! Kaya pala parang ayaw niya akong papuntahin dito dahil ganyan ang ginagawa mo sa kanya! Bakit, Tyron? Anong nangyari sa'yo at nagkaganyan ka?! Asan na 'yung utak mo! Tinuringan kang gwapo, pero 'yung utak mo na sa talampakan!" Sigaw nito sa akin. Napasinghal na lamang ako."Pwede ba, put your fucking bag away from me?! You haven't even change. Ang ingay ingay mo pa rin hanggang ngayon." Naiiritang saad ko dito at tinalikuran."Aba, bastos ka rin pala! Ano, Tyron? Wala ka na bang konsensya? Wala ka man lang gagawin, ha?! Papabayaan mo na lang si Ara na ganyan? Paano kung mamatay 'yan sa mga kagagawan mo?! Tangina mo, Tyron! Ang laki laki nang pinagbago mo, hindi na ikaw ang Tyron na kilala ko noon. Pero isa lang ang si
TW: cheating and accident Ciara's pov "Aaaaaaaaaaahh!!" Sigaw ko, habang nakasangga ang dalawang braso ko sa mukha ko. 'Mamatay na ako!' "O-omyghad! I'm sorry! I'm really sorry! Nasaktan ka ba? Pasensya na talaga, dadalhin na lang kita sa hospital!" Narinig kong sabi nito, nagtaka naman ako nang walang tumama sa akin na kahit ano, kaya napadilat ako. Nakita ko naman ang taong nakatayo ngayon sa harap ko na palingon-lingon sa likuran niya. "Pasensya na, nagmamadali kasi ako. Sorry talaga!" Saad nito at humarap, dahilan para makilala ko kung sino ito. Parehas pa kaming nagulat nang makita namin ang isat isa. "Hannah?/Ciara?" Pareho naming tanong sa isa't isa. "Anong ginagawa mo dito? / bakit ka andito?" Sabay na namang tanong namin, napailing ako. "Bakit ba nagmamadali ka? Muntik mo na tuloy akong mabungga. Anong ginagawa mo rito?" Naguguluhang tanong ko sa kanya, napalunok naman ito. "Sorry talaga, hindi ko alam na tumatawid ka. Hindi kita napansin, bakit ka rin ba kasi nandi
TW: mentioning illness, death Tyron's pov Hindi ako mapakali, kinakabahan at natatakot ako. Ikot nang ikot habang hawak ang cellphone ko. Iniisip kung anong unang sasabihin ko kay Jennifer kapag tinawagan siya. Huminga ako nang malalim habang nanginginig na pinindot ang call. Napa-kagat na lang ako sa labi ko habang hinihintay na sagutin niya ang tawag. "Hello? Sino 'to?" Tanong nito, kaya agad kong nakagat ang pang-ibabang labi. "Jennifer.." "Tyron? Ikaw pala! Oh, himala at napatawag ka? Anyway, kumusta na si Ciara? Nakauwi ba ng ayos 'yon? Alagaan mo 'yan Tyron, naku! Pinilit lang ako niyan na umuwi sa inyo dahil mas gusto ka niyang kasama. Kapag nabalitaan kong sinaktan mo na naman 'yan, ay naku talaga! Ipapa-salvage na kita. Teka, bakit ka nga ulit napatawag?" Mahabang lintana nito, sa mga sinabi niya pa lang ay hindi na agad ako makapag-salita at natahimik na lang. I don't know how should I tell her. "Hoy! Ano na? Natahimik ka diyan?" Tanong pa nito. "J-jennifer, kasi.."
TW: There will be some unpredictable scenes and/or alternative happenings in real life. Raiza's pov Lumingon lingon muna ako sa paligid para masiguradong walang nakakakita sa akin sa ginagawa ko.Agad akong nagtago sa may halamanan nang pumasok na sa building 'yong lalaking noong isang araw ko pang sinusundan.Sinubukan kong silipin ang tao sa loob at laking gulat ko nang makilala ko kung sino ang mga ito."Sinasabi na nga ba, ikaw ang may kapakanan ng lahat nang ito." Sambit ko nang makita kung sino ang kausap ng lalaking sumagasa kay Ciara.'Oo, nakita ko na siya ang gumawa niyon kagabi. Kagagaling niya lang din sa hospital ngayon na sa tingin ko ay si Ciara din ang pakay niya do'n."Mukhang hindi na mabubuhay 'yon, boss." Natutuwa pang saad no'ng lalaki.'Ang sama talaga ng ugali niya!'"Asan na siya ngayon?" Tanong ni Soriano habang nakakurba ang ngisi sa labi.Gusto ko siyang sugurin ngayon. Ang akala ko ay mabait siya, dahil itinuring ko siya na parang kapatid noong magkasama p
Ciara's pov "Hoy, ayos ka lang ba?" "Anong sino siya? Ano ka? May amnesia?" Nakangiwing tanong ni Jennifer, pero dahil sa tanong niya ay mas nagkaroon ako ng magandang ideya para ipagpatuloy ang ginagawa ko. Inosente kong tinignan si Jennifer sa mata. "Hindi ko talaga siya kilala, sino ba 'yan? Kaibigan mo?" Nag-aamang-amangang banggit ko kay Tyron na hanggang ngayon ay nakatulala pa rin. Hindi makapaniwala sa narinig niya mula sa akin. Gusto kong matawa, ginagago niya ba ako? Bakit ganyan siya kung mag-react? Hindi ba't ito naman 'yung gusto niya? O, ito na, lumalayo na ako sa'yo, ha. Baka naman kasalanan ko pa rin na lumayo na sayo? Bibilib na talaga ako sa utak mo. Kinunutan lang ako ng noo ni Jennifer na para bang nagtataka siya sa inaasta ko ngayon. "Saka, sila? Sino sila?" Baling ko rin sa mga magulang ko. Nagsimula namang maging emosyonal si mommy at hindi napigilang maiyak. Psh, nakakatawa. Kung kailan ako nakapag desisyon na kalimutan sila ay doon lang nila napansin ang
Tyron's pov "Beeeeeep!!- Boogsh!!""Hoy!" Nabigla ako nang batukan ako ng babaeng nasa tabi ko."Fuck! Ano ba? Masakit ah?!" Reklamo ko at sinamaan ako nito ng tingin."Ano? Naimagine mo na ang mangyayari sa'yo, oras na hindi ka pa magpahatid sa akin?" Tanong nito."Tara na kasi!" Pagpupumilit nito at agad akong hinila sa braso, napakamot na lang ako sa batok. Nang makarating na kami sa parking lot ay naalala ko 'yung kotse ko."Teka, teka! Paano 'yung kotse ko?" Tanong ko."Ako na lang ang maghahatid sa bahay niyo niyan. Tara na, sakay dali!" Sumakay naman na ako sa loob."Teka nga. Umamin ka nga sa akin. May gusto ka ba sa akin? Tanong ko na ikinakunot ng noo niya."Huh? 'Yan talaga ang naisip mo?" Nakangiwi niyang tanong."Tss, you're acting like one. Bakit ba madaling madali ka? Hindi naman aalis ang bahay ko." Naguguluhang tanong ko."Nag-aalala lang ako sa'yo, okay? Sige, kung ayaw mo. Bumaba ka na diyan. Mag-drive ka mag-isa mo, tapos magpakita ka sa mga taong gustong pumatay s
Ciara's pov"Darling, hurry up! Andiyan na sila, ikaw na lang ang hinihintay," pagtawag ni Mommy, habang kumakatok sa pinto. Kinuha ko naman 'yung suklay at sinuklay ang buhok kong ilang linggo nang walang suklay-suklay."Coming, Mommy!" Sigaw ko pabalik.Pagkatapos kong magsuklay ay binuksan ko na 'yung pinto."Okay ka na niyan?" Tanong ni Mommy, tinignan ko naman ang sarili ko at ngumiti ng pagkalaki laki."Okay na po ito. 8 am na po, eh," sagot ko at tumakbo pababa."Ara, jusko ka! Halos kalahating oras kaming naghintay dito!" Reklamo ni Jennifer, sa totoo lang, isang oras talaga akong nag-ayos. Ngayon ko na lang ginawa 'to, kaya why not hindi ba?"Sige na, lumakad na kayo. Tyron, ha, ang mga kasama mo. Bantayan mong maigi. Dapat ay saktong alas dos ng hapon, makauwi na kayo." Pagpapaalala ni Mommy."Ye, tita. Ais na po kami." Paalam niya, isa-isa naman kaming humalik kay Mommy. Hindi ko alam kung bakit biglang nandito si Tyron, sa pagkakaalam ko ay sinabi ni Jennifer na pinalayo n
CONTINUATION Ciara's pov Napabuntung-hininga na lamang ako sa mga naririnig kong samut-saring hiyawan. Pinipilit nila akong sagutin ko ang lalaking na sa harap without knowing kung ano-anong katarantaduhan ang mga pinaggagawa nito sa akin at mga naranasan ko sa kanyang trauma. Halos mamatay na ako nang dahil sa kanya, tapos ngayong may chance na akong mabuhay ng matiwasay ay pagbibigyan ko pa siya? No way. "Oo nayaaaan!" "Um-oo kana ate, kyaaaah!" "Yieeee, oo na 'yan! Oo na 'yan! "Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo! Oo!oo! Oo! Oo! Oo! Oo!!" "Oo nayaaaan!!" "Yeeeessss!!" Napapikit ako dahil sa sunod-sunod na sigawan ng mga tao. Napalingon ako kay Tyron na ngayon ay nakaluhod pa rin habang nakangiti sa akin. Hindi ko mapigilang mainis, bakit niya ba ginagawa 'to?! Ano bang tingin niya sa akin?! Tanga?! Oo, tanga ako, pero hindi ako madaling magpatawad, lalo na kung wala akong nakikitang
BULAGA! Hahaha, oh ano? Nagsisi ka 'no? Charot, nagustuhan mo ba o hindi? pero that's okay, ANYWAY, lumipat na ako ng account kindly visit chimchim or luyanared for new books! ^^I know some of you ay hindi nagustuhan 'yung ending at flow ng story, but still, thank you for reading this novel, tapos man o hindi tapos, pass your paper! Joke, hahahaha. Anyway, this is the first book I wrote at unang libro rin na natapos ko nung 13 pa lang ako, kaya talagang may mga scene na hindi expected and too unpredictable kapag binasa hahaha. Kaya naman naiintindihan ko kung hindi niyo man magustuhan. I'm expecting a lot that some of you ay pet peeve 'yung mga ganitong plot pero binasa mo pa rin naman, kaya okay lang skakaja omg. Bahala na si batman, message me if you have any thoughts about this book. And of course, I would like to thanks to all the readers na nag-tiyagang basahin ito, you may be my past, present or future reader, I will say thank you for finishing my novel. Kung meron man kayong
9 months after..."Yie, Ara! Ninang ako kapag nabinyagan na 'yang baby mo, ha?" Natutuwang sambit ni Jennifer, habang hinihimas himas ko ang tiyan ko."Asan na ba 'yung boyfriend mong si Altair? At saka 'yung dalawang mag-asawang abnormal?" Naiinip na tanong ko."Aba! Si Altair na sa mall, pinapahanap ko ng mga gamit na pang baby. 'Yung dalawang kumag, hindi ko alam," sagot niya, kumunot naman ang noo ko."BUNTIS KA?!" Nagugulat na tanong ko. Bakit naghahanap ng mga gamit for baby si Altair? Magiging ama na din ba siya?!"Anong buntis? Syempre ireregalo ko 'yun sa mga anak niyo ni Raiza, 'no, Duh!" Saad niya at inirapan ako, naalala ko rin na nag-one year old na si baby Ivy."Nagugutom ako," pagrereklamo ko."Oh, eh, asan ba 'yang asawa mo?!" Tanong niya pa."Naglilinis ng kotse. Sandali nga! Naiihi ako!" Sambit ko at tatayo na sana ako nang-"Omayghad! WAAAAH!! ARA! GAGO BAKIT DITO KA UMIHI?!" Natatarantang sambit ni Jennifer nang pati ako ay may maramdamang umagos mula sa pagitan ko.
Ciara's pov Ilang araw na ang lumipas at napapadalas na ang pag-init ng ulo ko, hindi ko alam kung bakit. Naiinis rin ako sa tuwing naamoy ko ang pabango ng asawa ko. Ewan ko ba, pero para sa akin ay ang baho niya kapag nag-papabango siya. Pero ngayon ay hindi ko maintindihan ang sarili ko, hawak-hawak ko ang kutsilyo habang nakatutok sa kanya. Natutuwa akong nakikita siyang natatakot sa akin. "Can you just tell me what you want? Stop pointing it to me," kunot noong reklamo niya dahilan para mas lalong mag-init ang dugo ko dahil narinig ko lang ang boses niya. "Nagrereklamo ka?!" "N-no, I was just telling you to put it down, wife, and tell me what you want me to buy.." mahinahong sagot niya, pero sinamaan ko lang siya ng tingin. "Bilihan mo ako ng mangga," sambit ko nang bigla kong maramdaman ang sarili na nag c-crave ngayon sa maasim. "Is that all?" "Pero gusto ko 'yung walang buto, hilaw hah? Pero gusto ko matamis," pagpapaliwanag ko sa panlasa na gusto ng sikmura ko ngayon.
TW: contains mature theme, and strong languages that are not suitable for young readers.PLEASE SKIP THIS IF YOU'RE A MINOR! :)Ciara's pov Nang makalabas kami ng hospital ay hindi pa rin nawawala ang alalay sa akin ni Tyron, he was holding my waist kanina pa at parang ayaw niya na akong ilayo sa kanya. Para namang mawawala ako kapag binitawan niya ako.Pabalik na sana kami sa loob ng sasakyan nang makasalubong namin si Tyler."Dude!" Bati nito kay Tyron at akma pang hahalikan sa pisngi nang tadyakan ko siya sa likuran."Gago, aray! Masakit 'yun, ha?!" Reklamo niya at sinamaan ako ng tingin. Narinig ko naman ang mahinang tawa ni Tyron. Gago, bakit niya hahalikan ang asawa ko, may Raiza na siya ah. Baka ilibing ko siya ng buhay kapag nagkataon."Anong ginagawa mo dito unggoy na bingot?" Tanong ko sa kanya na lalong ikinakunot noo niya."Ha! Gwapong unggoy na bingot!" Inamin mo rin na unggoy ka. "Btw, nakita ko na rin naman kayo. Mamayang gabi, tayong anim sa bar, celebration!" Nakangi
TW: softie husband Ciara's pov "Cheers!! Wooh! Congrats!!" Sabay-sabay na hiyawan nilang apat, at saka kami nagtawanan matapos naming kampayin ang mga baso namin sa isa't-isa. Napangiti na lang ako nang mapagmasdan ko silang lahat. And now, we're totally complete. I can't believe it. Naalala ko tuloy 'yung sinabi ni Jennifer sa akin bago pa kami pumasok sa simbahan. 'Shut up! Just keep your mouth shock.' Yeah. Ngayon naintindihan ko na 'yung sinabi niyang shock. Well oo, na-shock ako talaga ako, dahil hindi kapani-paniwala 'yung nangyari at halos kapusin na ako sa hininga kakahagulgol nang makita ko ang taong hindi ko inaasahan. Until now, I still can't believe kung paano ko siyang araw araw na iniiyakan at pinagsisisihan ang pagkakataon na makasama ulit siya, knowing that he's dead. But when everything seems to be fine, because finally I'm with my biological parents already, I didn't expect him na biglang na lang susulpot sa harapan ko bilang groom ko, dahil ang buong akala k
TW: fake death (always put to your mind that this is pure fiction)Ciara's pov "T-tyron.."Naramdaman ko ang tuloy-tuloy na pag-agos ng mga luha ko mula sa aking mga mata. But instead of answering me ay nginitian niya lang ako. Ngiti na lalong nagpahinga sa mga tuhod ko, dahil ang ngiti niyang inakala kong hinding-hindi ko na makikita pa habang buhay o kahit isang beses manlang sa buhay ko ay hindi ko inaasahan na ngayon mismo, sa araw na ito ay masisilayan iyun ng dalawang mata ko.Parang pinitik ang puso ko nang humakbang ito papalapit sa akin.Tyron.."Can I take the hand of your daughter, sir?" Magalang na paalam nito kay daddy, habang hindi naman maalis-alis sa kanya ang paningin ko. "Here, she's all yours now. Take care of her, pinagkakatiwala ko siya sa'yo," dad gave my hand to him."Thank you." Nakangiting saad nito at marahang tinanggap ang kamay ko. And the moment he hold my hand and I felt his warm skin on me, that's when the reality hits me.H-he's alive."Y-you're dead..
Ciara's pov "Ayan! You looked so gorgeous na, Ma'am Ciara!" Tuwang-tuwa na sabi ni Tita Jolei. "And one more thing, your shoes!" Sabi naman ni Tita Angeli at sinuot sa akin ang sandals na hindi naman gaanoo kataasan. Marahan nitong isinuot sa paa ko ang silver na heels. "Pak! Bongga! Perfect! Kyaaah!" Pareho nilang sigaw at nag-apir pa. Tinignan ko naman ang sarili ko sa harap ng salamin. Napatango ako nang pumasa naman sa akin ang itsura ko ngayon. "Espren? Asan si espren? Ready na ba siya?" Narinig ko na ang boses ni espren mula sa sala. "Here she is~" sabay nilang sabi at tumabi para makita ako ni Jennifer. Nakita ko na naman ang reaksyon niyang gulat na gulat, pero this time ay siya lang mag-isa at hindi kasama si Tyron dun. Lihim akong ngumiti ng pilit. I miss him so much. "Omayghad! Kyaaaaah! Ang ganda mo, Ara!" Nakakariniding sigaw niya at lumapit sa akin para yakapin ako. Nang tanggalin niya 'yun ay tinignan ko naman ang itsura niya, maganda, pero bakit parang may mal
Ciara's pov "SA AMIN MAPUPUNTA ANG REWARD NA 100,000! YES! WOOOH! YEAH! YUHOO!! 100,000 FOR ME! YEAH! YEAH! YEAH! WOOH!!" Masayang sigaw nito at nagtatatalon pa. *Poink* "Aray naman, ano ba?!" "Manahimik ka, nakakahiya ka! Kita mong seryoso ang mga tao dito, tapos isisingit mo 'yang kaabnoyan mo!" Sermon sa kanya ni Jennifer at mabilis na humingi ng paumanhin. "Haha it's okay! Don't worry, sa inyo mapupunta 'yon," saad nito na ikinalaki ng mga mata namin. Woah, hindi nga? "Yes! Sabi sa'yo, eh! We deserve it!" Tuwang-tuwa na sambit ni Tyler. "How are you? Kumusta ang naging buhay mo? Within 21 years, right?" Tanong nito sa malungkot na tono. "I.. I want to see those people who stole and keep you away from me." Alam kong galit siya kay mommy at daddy na pekeng parents ko, pero napamahal rin ako sa kanila, kahit ganoon. "You don't need to worry about them Mrs. Cortel, nasa kulungan na po sila." Ani Raiza at ngumiti ito. "Thank you, Raiza. Sobrang laki ng pasasalamat ko sa'yo, da
News Reporter "Mrs. Cortel, ano po bang pangalan ng inyong nawawalang anak?" Tanong ng reporter sa hindi gaano katandaang babae. "She's Ciara Cortel. Please, baby. If you can see this, and you're hearing this. Wherever you are, please come back to us. Come back to mommy, baby. Please. It's me.. your mom. Comeback now, please? I need you." 'Ilang years na ba nawawala ang anak niya?' 'Grabe ang swerte nung anak niyan.' 'Oo nga! Balita ko, eh isa daw 'yan sa mayayamang tao sa bansa Japan.' "Sa kasalukuyan po, maari niyo po bang ipakita sa amin ang larawan ng 'yong anak sakali mang mayroon na kayong balita sa kasalukuyang itsura nito?" Muling tanong ng reporter na agad namang ikinatango ng babae. "Here's the latest picture of her, this was given by someone from Philippines and for now she's 18. Please, if someone knows where she is, paki-report naman agad." 'Maganda pala ang anak niya ano?' 'Oo nga! Kamukhang kamukha ng nanay oh?' "Kung sino man po ang makakita sa kanya, I will