"Adrian, she's working here. Isn't she?" she asked, surprised. "She's my secretary." "Really?" "Why? You have a problem with that?" he asked sarcastically. Lumapit sa harap ng kanyang mesa si Chariz. The truth is, he don't like this woman at all. Hindi niya maintindihan ang kanyang ina, kung bakit nagmamadali itong mag-asawa siya. Lahat na ata ng mga babaeng matitipuhan nito iririto sa kanya. "Adrian, I want you to stay away from that woman. Ayaw kong aahasin ka niya kapag naikasal na tayo. You don't know her much!" Napatingin siya sa babae. "Miss. Del Mundo, kung wala ka ng kailangan makakaalis kana. Please, do mind your own business. And one more thing. I don't have interest on marrying you." diretsahang saad ni Adrian. "Shut the door when you leave." pahabol niyang wika. Galit na nagrampa patungo sa pintuan si Chariz. Dahil nakayuko si Adrian at abala sa mga pipirmahang papeles, hindi niya nakita ang pag-asim ng mukha ng babae. Nagulat sina Luna at Josie sa mala
Walang sagot na narinig si Luna mula sa lalaki. Pilit niyang iminulat ang kanyang mga mata habang nasa elevator sila. Nakayakap ang braso nito sa kanyang baywang upang alalayan siya. Saktong tumingin siya rito ay nagtama ang kanilang mga mata. Napatingin si Luna sa mapulang labi ni Adrian, natutukso siyang halikan ito. Ngunit sinaway niya ang kanyang sarili dahil bigla niyang naalala ang pagpunta ni Chariz sa opisina nito. "Ba't ka naglasing?" biglang tanong nito. "Wala kang pakialam." nakasimangot niyang sagot. "Luna Marie!" Napatingin siya rito dahil sa pagbigkas nito sa buong pangalan niya. Biglang tumayo ang kanyang mga balahibo dahil sa seryosong mukha nito na nakatitig sa kanya. Bakit ba sa tuwing bigkasin nito ng buo ang kanyang pangalan ay para siyang alagad nito na kaagad tatalima sa anumang utos. "Ahh-ee k-kasi naman, kailangan kong mag-move-on, bawal ba 'yun? Pinaglalaruan mo lang ang feelings ko eh!" bulalas niya. Ngunit bago niya naisip na mali ang kanyang sa
Dalawang araw nang wala si Adrian sa opisina nito. Kung ano-ano nalang ang pumapasok sa isipan ni Luna. Secretary s'ya nito ngunit wala s'yang alam sa mga nangyayari. Maybe he was just toying with me? Sigaw ng kanyang isipan. Or, maybe he's busy. Pagbawi niya. Napailing s'ya, and heaving a sigh. Malungkot ang mukha habang sinusubo niya ang kinakaing siomai. Bumili s'ya sa nadaanang stall. Nasa park siya nakaupo at pinapanood ang mga kabataan na masayang naglalaro kasama ang mga magulang ng mga ito. Parang may biglang kumudlit sa kanyang dibdib. She's longing for a mother's love and care. Hindi niya napigilan ang biglang pagpatak ng mga luha sa kanyang mga mata at agad naman niyang pinahiran. What if, magkaroon siya ng anak, magiging mabuting ina kaya siya? Tanong niya sa kanyang sarili. Isang malungkot na ngiti ang sumilay sa kanyang mga labi. 'I'm sure magiging mabuting ina ako. Gagawin ko ang lahat maibigay lang ng buo ang pagmamahal at suporta sa aking anak'. Taimtim na bulong ng
Nagtaka si Adrian kung bakit si Josie ang pumasok sa kanyang opisina upang maghatid ng mga papeles na kanyang pipirmahan. Nagsalubong ang kanyang kilay habang nakatingin sa babaeng papalapit sa kanya. "What kind of look is that?" puna sa kanya ni Josie.Nakatukod ang kanyang mga siko sa mesa habang nilaro-laro ng mga daliri n'ya ang mamahaling pen na hawak. "Bakit ikaw ang nagdala niyan Josie? Where's Luna?" tanong n'ya rito. Kanina lang ay nakita n'ya ito sa labas.Napabuga ng hangin si Josie saka inilapag ang files sa mesa niya. "Ano ba kasi ang problema ninyong dalawa! Kanina'y kumatok na siya sa pintuan mo, ngunit biglang itinulos sa kinatayuan at namutla saka lumapit sa akin at iniabot ito, sabi magbabanyo muna s'ya. Hindi ko na kayo maintindihang dalawa Sir Adrian. Bakit parang malungkot ang kanyang mukha kanina. May ginawa ka ba sa kanya?"Nagulat si Adrian sa narinig. Napatingin s'ya sa pintuan. 'Hindi kaya n'ya narinig ang pinag-usapan namin ni Nikko?' naisip n'ya.W
Matagal nang nakatitig si Luna sa hawak na panyo. Nakahiga s'ya sa kanyang kama habang inaalala ang nangyari noon sa eskwelahan. Nakatago sa kanyang kahon ang panyo na tinapon ni Adrian noon sa kanya para takpan ang kanyang dibdib. Mayamaya bigla s'yang napaupo at binuklat ang panyo. Hinanap n'ya ang naka-engraved doon na initials. ADV sa tabi nito ay may drawing na diamond. 'Is it really him?' tanong n'ya sa kanyang sarili. Kinuha n'ya ang kanyang cell phone na nakapatong sa ibabaw ng unan. Pinindot n'ya ang search sa internet upang hanapin ang pangalan ng lalaki. Lumaki ang kanyang mga mata sa nakita at nabasa na mga article tungkol dito. "Gano'n s'ya ka sikat?" napamulagat s'ya habang nakatuon ang mga mata sa cell phone. Nag-browse s'ya upang maghanap ng mga pictures nito na nakasuot ng mask. Sa kalagitnaan may lumabas na picture nito, nakasuot ng itim na kalo at itim na mask. Pinalaki n'ya ang litrato upang matitigan n'ya itong mabuti. "Oh my god! No!"Nag-uunahan sa pagpatak
"What are you doing here?"Biglang nalukot ang kanyang mukha nang makita ang lalaking papalapit sa kanya. "I want to know if you're fine. C'mon, babe, I'm here because I missed you. I want to take care of you. Masama ba yun? Give me another chance, please?"Kung hindi lang mahina ang katawan niya siguradong mabilis pa sa pagong ang hakbang niya palabas ng kwarto upang makalayo sa asungot na'to.Tumayo siya mula sa hospital bed, upang ayusin ang damit at buhok. Mabilis na lumapit si Nolan sa kanya at hinawakan ang kanyang siko upang alalayan siya. "Please remove your hand, Mr. Magno!" mariing utos niya rito. Agad naman nitong inalis ang kamay nitong nakahawak sa siko niya. "I'm sorry." Wala na siyang inaksayang sandali. Mabilis niyang kinuha ang kanyang sling bag na nakapatong sa ibabaw ng mesa at nagmamadaling lumabas ng kwarto. Mabilis namang sumunod sa likuran niya si Nolan. Binalingan niya ito dahil sa para itong kabute na biglang sumusulpot at naalibadbaran na siya sa
Weekend, umuwi si Adrian sa bahay ng kanyang pamilya sa San Juan City. Pinauwi siya nng kanyang mga magulang dahil sa gaganaping dinner para umano sa nalalapit niyang engagement. Tinawagan siya ng kanyang ina kagabi upang ipaalam ang tungkol dito. Para siyang napanghinaan ng loob dahil sa nakita niya kanina sa hospital. Napatunayan niyang totoo ang kanyang nakita sa picture na nasa cellphone ni Tito Rey. Kaya ngayon napag-desisyonan niyang sundin nalang ang kagustuhan ng kanyang ina. "Son! Mabuti't narito kana." masayang sinalubong siya ng kanyang ina. Niyakap niya ito ng mahigpit. Sa edad na singkuwenta'y siyete, nagmumukha pa ring bata si Jenny De Vera sa kanyang edad. "Mom, mukhang hindi ka ata tumatanda sa edad mo. Kaya dapat sana huwag ka munang magmadaling magkaapo!" biro niya rito na may halong katotohanan. Inirapan siya nito. "Anak, kung alam mo lang kung gaano ako naiinggit kina Lucy at Divina? Si Zedric nakadalawa na, pero ikaw ni girlfriend ay wala." nagtatampong sa
Pag-upo palang ni Luna ay para ng bumaliktad ang kanyang sikmura. Inaasahan na niyang mangyari iyon, dahil alam niya kung ano ang pagkain nito dahil siya ang nag-order nito mula sa paborito nitong Italian Restaurant. She hate the smell of tomato paste. "Can you serve me my food, Luna?" Napatingin siya rito. Nag-atubiling sundin ang utos nito. Ngunit sa huli sinunod niya rin upang makakaalis na siya roon. Nang mabuksan niya ang disposable plastic box na lagayan ng pagkain ay halos pigil ang kanyang hininga. Hindi siya nakatiis, kinuha niya ang panyo ni Adrian na nakapatong sa mesa at itinakip sa kanyang ilong saka nagmamadaling inilapit sa harapan nito ang box maging ang nakabalot na kutsara't tinidor maging ang tissue. Halatang nagtaka si Adrian sa ginawi niya. "What do you think you are doing? Nandidiri ka ba sa pagkain ko?" singhal nito sa kanya sabay hablot ng panyo sa kanyang kamay na itinabon niya sa kanyang ilong. Hindi na napigilan pa ni Luna ang kanyang sikmura. Agad
Nagkatinginan ang mag-inang sina Arianna at Mercedes. Hindi sila makapaniwala sa nakikita nila ngayon sa kanilang harapan. Napalingon si Mercedes sa paligid. Marami ng mga taong dumarating papasok sa restaurant. Kung mag-iiskandalo sila ngayon dito ay mas lalong magagalit si Adrian sa kanyang anak. Nanlalambot ang katawan at ramdam n'ya ang pawisang mga palad. Dahan-dahan nilang sinalubong ang matandang lalaki na matalas ang tingin sa kanilang dalawa. Nanggigil si Mercedes dahil ang akala n'ya ay p*t*y na ang matandang ito. Ngunit matikas pa rin ang tindig nito na nakatayo sa kanilang harapan ngayon. Mabilis itong nakalapit sa kanila habang nakangisi. "Hayop ka! Ba't buhay ka pa? Ano na naman bang gusto mo?" galit niyang singhal sa lalaki. "Wala kang kasing sama! Alam kong ikaw ang bumaril sa akin! Magmaang-maangan ka pa? Hindi ko akalain na hindi mo tutuparin ang pangako mo sa akin, Mercedes. Pinabayaan mo ang nag-iisang anak ni Sir! Hindi kita mapapatawad! Pagbabayaran mo ang
Nakaupo at nakapatong pa sa tuhod ang baba ni Luna habang nakaharap sa mga manok at pato na pinapakain ng kanyang lolo sa kanilang bakuran. Mamasa-masa pa ang paligid dahil sa magdamag na naman na ulan. Tulog pa ang kanyang anak. Samantalang sila ng kanyang lola ay humihigop ng kapeng barako sa kusina. Bukas ang harapan ng kusina kaya makikita ang kanilang bakuran kung nasaan ang kanyang lolo. Nasanay s'ya sa kape na mano-manong ginawa ng kanyang lolo. Masarap kasi inumin sa umaga masyadong aroma. "Apo, hindi ka ba papasok sa trabaho mo?" nagtatakang tanong ng Lola Sonia niya. Magkaharap silang nakaupo sa upuang yari sa kahoy habang humihigop ng kape. May pagtataka ang rumehistro sa mukha nito. Naibaling n'ya sa mga manok ang kanyang tingin bago sumagot dito. "Mag-resign na ako sa hotel, La." diretso niyang sagot sa matanda. Naramdaman niya ang malungkot na tingin ng kanyang lola. "La, huwag mo akong tingnan ng ganyan. Iiyak ako sige ka. Maaga pa." natatawa na maiiyak niyang sa
Biglang tumigil ang mundo ni Luna. Parang namanhid ang kanyang buong katawan. Nag-uunahan sa pagpatak ang mga butil ng luha sa kanyang mga mata. Pinaglalaruan ba s'ya ni Adrian? Bakit kailangan nitong gawin ang mga bagay na ito? Tahimik na ang kanyang mundo kasama ang anak. Mayroon s'yang maayos na trabaho sa hotel na ito para masuportahan ang kanilang anak. Pero bakit ngayon parang lahat ng ito ay unti-unting magbabago dahil lang sa lalaking ito? Naikuyom ni Luna ang kanyang kamao. Pigil-hininga na tinungga n'ya ang halos kalahating baso ng champagne sa lamesa. Mahigpit ang pagkakahawak n'ya sa baso. Kulang nalang ay mabasag n'ya iyon sa galit. Hindi na n'ya pinatapos pa ang speech ni Adrian. Umalis siya sa kanyang kinatatayuan. Nag-aalala namang susundan sana s'ya ni Hazel ngunit pinigilan n'ya ang kaibigan dahil nais n'yang mapag-isa. Dinala s'ya ng kanyang mga paa sa harap ng malaking landscape sa bandang likod ng hotel. Hindi siya masyadong makita ng mga dumadaan dahil may naka
Halos nagdadalawang-isip na pumasok si Luna kinabukasan. Matamlay ang kanyang pakiramdam dahil hindi s'ya nakatulog ng maayos ng gabing iyon. Maingat s'yang tumayo upang hindi magising ang kanyang munting prinsesa. Kinintalan muna n'ya ito ng halik sa noo bago s'ya tumayo mula sa kama upang maghanda sa pagpasok sa trabaho. Inilagay muna n'ya ang susuotin para sa party mamaya sa isang bag saka mabilis na naggayak. Habang sakay ng traysikel patungo sa sakayan ng jeep. Hindi n'ya mapigilan ang manalangin na sana ay walang mangyayaring katulad kagabi ngayong araw hanggang sa makauwi s'ya sa kanilang bahay mamayang gabi. Ayaw n'yang mapag-usapan ang tungkol sa kanyang anak. Lalo na kapag si Adrian ang kanyang kaharap. Hindi pa nga dumating ang oras ng party ay kinakabahan na s'ya. Hindi n'ya maiwasang isipin na baka a-attend mamaya sa party ang lalaki. "Hey! Ready kana ba para sa party mamaya?" untag ni Hazel sa kanya habang abala s'ya sa pagtitipa sa kanyang computer.Nagkibit-balika
Biglang nahipnotismo si Luna nang makitang nakatitig si Adrian sa kanya habang nakatayo ito sa kanyang harapan. Hindi n'ya naramdamang iginiya s'ya nito papunta sa sasakyan nito. Ngunit nahimasmasan s'ya bago paman s'ya nakapasok sa loob ng sasakyan. "T-Teka! Mr. De Vera! Anong ginagawa mo?" nabigla n'yang tanong sa lalaki.Ngunit sa halip na sagutin s'ya nito ay bigla s'yang itinulak papasok sa front seat ng sasakyan. Napangangang sinundan n'ya ng tingin ang lalaki na umupo sa driver seat. Kibit-balikat itong tumingin sa kanya ng makita s'yang nakaawang ang bibig. "I told you earlier right? So... here we are. We need to talk, okay? What do you want for dinner?" sunod-sunod nitong saad habang naglalagay ng seatbelt.Saka na n'ya naalala ang sinabi nito kanina. Ang buong akala n'ya ay nakalimutan na nito iyon ngunit ...maling akala lang pala ang lahat. Anong gagawin n'ya? Magsisigaw s'ya upang makakuha ng atens'yon at nang makatakas s'ya sa lalaking ito? No, no, no ! Mali, mali! B
Nagulat si Luna nang may tumapik sa kanyang balikat. Bigla s'yang napalingon sa kanyang likuran. Nakita niya ang nagtatakang mukha ng kaibigang si Hazel. "Anyare saiyo? Bigla ka nalang natulala riyan?" nagtatakang tanong nito sa kanya. "Ha? Eh! Naalala ko lang ang nangyari kagabi." palusot niya rito. Napailing ito. "Girl, hindi ka pa rin ba nakaka-move on doon? I'm sorry, okay? Hindi ko naman kasi alam na magkakilala kayo ng pinsan ko." bahagyang lumungkot ang mukha ni Hazel nang maalala ang ginawa nito sa kanya. "Haist, mamaya na yang pag-e-emote mo riyan. Sayang ang make-up mo. Mukhang may pinaghandaan ka pa naman." nakangisi niyang sagot sa kaibigan. "Oi girl! Alam mo bang sabi ng mga marites dito na kasamahan natin napakagwapo raw ng bisita natin ngayon. At bukod doon, binata pa raw!" excited nitong balita sa kanya. Nagkibit-balikat na lamang siya sa tinuran ng kaibigan. Ano naman ngayon kung gwapo. May mapapala ba siya roon? Hiyaw ng kanyang isipan. Pero bakit iba ata
4 years laterMamasa-masa pa ang kapaligiran dahil sa magdamag na ulan. Parang tinatamad na maligo si Luna sa likuran ng bahay. Kung hindi lang dahil sa trabaho siguro makikita mo pa rin siya sa higaan ng mga oras na iyon. Kasabay ang malamig na ihip ng hangin sa bukid ay ang lamig na galing sa makapal na fogs na bumalot sa paligid. Kaya ang inaantok pa na si Luna ay nakaupo pa rin sa harapan ng lumang poso habang nagtatalo ang isip kung maliligo ba o hindi. Kasalanan talaga ng kanyang kaibigan kung bakit s'ya tinatamad bumangon ngayon. Nag-aalburutong sigaw ng kanyang isipan. "Sus maryosep na batang 'to. Alam mong napakalamig pipilitin mong maligo. Hindi naman siguro matsutsuge ang mga makakasalamuha mo kung wala kang ligo ngayong araw. Maghilamos kalang at maghugas para hindi ka ma-late sa trabaho." nagulat s'ya sa maagang sermon sa kanya ng kanyang lola Sonia. Naabutan kasi siya nitong yakap-yakap ang kanyang dalawang tuhod habang nakatitig sa kawalan. "Lola naman, kumukuha la
"C'mon, Adrian! Huwag kang masyadong paapekto riyan. Akala ko ba walang kayo! Bakit mukhang broken hearted ka!" natatawang biro ni Kyle sa kanya.Tinungga niya ang vodka sa kanyang baso. Dahil sa nangyari ngayong araw humantong siya sa bar at inaya ang kanyang tropa. "Ikaw ba ay naniniwala sa mga larawan?" tanong sa kanya ni Zedric. Napatingin siya rito. Naalala niya ang mga nakitang tagpo sa larawan. Ang paghawak ni Nolan sa kamay ni Luna at magkasabay silang naglakad patungo sa sasakyan ng lalaki. Pakiramdam niya umakyat ang lahat ng dugo niya sa ulo. "Of course! Sino ba naman ang hindi maniniwala roon? Malamang magkasama sila ngayon. And they are living happily ever after." napipilitan niyang sagot.Biglang tumawa si Kyle sa tinuran niya. "Yun naman pala eh! Bakit parang sinakloban ka ng langit at lupa riyan. Akala ko ba okay lang sayo na makipag-date siya sa iba." tumatawang sabi ni Kyle sa kanya. Palibhasa playboy kaya walang pakialam sa serious relationship. Hindi pa k
Nagtatakang nilapitan siya ng kanyang mga magulang. Napatingin siya sa kanyang ina nang hawakan nito ang kanyang braso. "What's wrong, son?" nag-aalalang tanong nito sa kanya. Hinarap niya ito. Nakita niya ang labis na pag-aalala sa mga mata nito, ang balak niya sanang sisihin ito sa lahat ay naudlot. Ipinikit niya ang kanyang mga mata at pinisil ang pagitan nito. Isang buntong-hininga ang kanyang pinakawalan bago muling nagsalita. "Bad news, mom." matipid niyang sagot. Tinapik siya sa balikat ng kanyang ama. "Are you okay, son? Parang may bumabagabag saiyo." "She left, dad. Maybe, I need to leave now. Baka sakaling maabutan ko pa siya. Bye, mom, dad!" dahan-dahan na siyang humakbang sa direksyon ng short cut na daan mula sa garden patungo sa malaking gate ng kanilang bahay. Naiwan sina Jenny at Dennis na walang imikan sa garden. --Balisa si Josie nang maabutan niya ito sa cubicle nito. Nagpalakad-lakad ito sa harap ng mesa. Agad niyang namataan ang papel sa mesa nito