LOGINShare
Kabanata 8
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Family is always a good contributor to happiness. Kahit hindi gano’n kalaki ang pamilya namin ay masaya kami, paano pa kaya kung ganitong sobrang dami?
“You didn’t tell me that it’s a family reunion.”
It’s a huge lawn and a mansion-like house. Ang harap nila ay may isang malaking puno sa gilid kung saan mayroong gulong na duyan na nakasabit na siyang pinaglalaruan ng nga bata. Mahahaba rin ang mesa at upuan na nakahanda kung saan ang mga kamag-anak niya ay inihahanda na ang mga pagkain at pinag-iikutan rin ng mga bata.
He shrugged. “I don’t know neither. Akala ko ay sina mama lang pero mukhang inimbita niya rin pati mga pinsan at tita ko. Medyo marami sila.”
Medyo iyan? I am not exaggerating but
Related chapters
Ways to his Heart Kabanata 9
Hindi dapat ako magta-trabaho ngayon dahil weekend at mayroon namang mag-aalaga sa mga anak niya at ayun din ang napagusapan namin pero tinawagan niya ako at sinabing may problema daw doon sa shop niya. Kakadating ko lang at naabutan ko siyang kunot ang noo habang nakatingin sa cellphone at buhat si Lilo na inuugoy-ugoy niya. “Okay lang ba ‘yung shop mo? Akin na si Lilo..” Mabilis siyang napaangat ng tingin sa akin, si Lilo naman ay kaagad na lumipat sa braso ko. Hindi ko alam ang shop ni Osmond, kung iisipin ay wala akong gaanong alam sa kanya dahil ang lagi lang naming napaguusapan ay ang mga bata. “Mayroon lang kaunting problema. Babalik din naman kaagad ako.” Dumukwang siya palapi
Ways to his Heart Kabanata 10
Ever since then. He changed. He become more showy, talkative and he smiles a lot. I don’t know what is the possible cause of this. Maybe he’s already moved on or... I don't know.Wala na ang sprain ko. Maayos na akong nakakalakad at noong mga panahong hindi pa ay madalas siyang dumalaw sa dorm ko. Siya lang din ang nag-alaga kina Lilo at Lala, pinagpaliban na muna niya ang trabaho.I can still remember the texts that I received the first day I was absent.Osmond:Hi, Dion. Kumain ka na ba? Kumakain na kami nina Lili, gusto mo bang dalhan kita?He sends me a picture of them after that. Sa isang fastfood chain sila kumakain
Ways to his Heart Kabanata 11.1
It wasn‘t just the way he treated me that changed. I also notice a lot in me. I wasn‛t the same. His every move becomes a big deal. My reaction wasn‘t normal. I know from the start that I am too comfortable with his presence, I am used to telling people what I feel, my thoughts and anything but that doesn’t mean that it is always easy for me. Even with the fact that I like open communication for what I feel most of the time I still find it hard to just let it out, I couldn’t even open up sometimes due to shyness and fear but with him... it’s different. It is not a bad thing. I actually like this characteristic of mine because I get to tell people to shut their mouths when I’m uncomfortable and not tolerate my uneasy feelings but everytime I stare at him a pit of dread is forming. I know deep down that there is something growing and with his magical eyes I might confess. I can’t do that. Alam ko ang nararamdaman niy
Ways to his Heart Kabanata 11.2
Tinignan ko ang dalawa na ready na. Nag-reply muna ako sa kanyang okay bago kami lumabas at na-lock ko na ang pinto at mga bintana mula sa loob. Siguro naman ay hindi kami maghihintay nang matagal dito. Sa gutter na lamang ako naupo at hawak ang gilid ng stroller habang naghihintay. “Hello, miss! Ikaw si Dion?” Mabilis akong napatayo at sinalubong ang dumating. Ibang kotse ang isang ito. Hindi ‘to kay Osmond. Itim at makintab at mayroong mga disenyo sa gilid ang dala ng lalaki. “Opo, ako po. Ikaw?” Ngumiti ang lalaki. Mukha siyang mas bata sa akin, kapansin-pansin ang ilong at mata niya. Maganda ito, mahaba ang pilikmata niya at ang ilong ay matangos. Parang may ibang lahi. “Ako si Theo!” Tumango ako at natawa ng bahagya sa tono niya. Nilapitan ko na ang dalawa at binuhat. “Mayroong baby seat sa loob, miss. Pina-ready ni boss.” Ano kayang trabaho ni Osm
Ways to his Heart Kabanata 12.1
“Ano?! Oh my gosh, Dion Reighnlyn! Why didn‘t you call for my beauty?!”Pinanlakihan ko siya ng mga mata. “Quiet!” pabulong kong puna.Nasa isang restaurant kami na pinili niya dahil kahapon pa nagyaya si Eury sa akin. Hindi naman niya sinabi ang pakay niya sa pagyaya kaya nag-kwentuhan na lang kami na umabot nga nang pagsabi ko sa kanya tungkol sa trabaho ko.“Ghad! You could have called me! Ako na ang bahalang mag-abot sa ’yo! You know you can always rely on me, why naman ngayon mo lang ’to sa ‘kin sinabi ha, Reignlyn?” Madiin ang dalawa niyang kamay sa mesa habang pilit na pinanlilisik sa akin ang mga mata.Inirapan ko ang reaksyon ni Eury. “Huwag ka ngang OA! At saka kaya ‘di ko na sinabi ay dahil nga magiging ganyan an
Ways to his Heart Kabanata 12.2
“Dion Reighnlyn!” my father's hoarse voice echoed as soon as I stepped inside our house.Hawak nang mahigpit ang strap ng bag ko at nakataas ang noo ay lumapit ako sa hapag kainan namin. Nandoon silang dalawa ni Mommy. Naghihintay sa akin. Disappointed sila at galit na naman sa akin. Hindi ko alam na malalaman kaagad nila ito pero narito na eh, haharapin ko na lang.“What is this?! Ha?! Ano ba ang mga ito?!”Nakita ko ang mga papeles na hawak niya. Iyon ang ilang requirements ko para maka pag-enroll sa isang Unibersidad na gusto ko. Iyong masusuportahan ang pangarap na bubuuin ko.“Dad, I told you. I want to be an artist! Magfa-fine ar—”“And how many times do I need to tell you that you can't?!” he roared. His knuckles were almost white while holding my documents.“What do you mean I can't, Dad?!” I calm myself to remain m
Ways to his Heart Kabanata 13.1
Medyo miss ko na sina Lilo.Talagang naging routine ko na na maalagaan sila. Hindi na rin ako masyadong tini-text ni Osmond. We don't really have something to talk about though...This week, I already sell three of my artworks. Isa na lang ang natitira pero nabalot ko na iyon, kailangan na lang ng magke-claim. Hindi siya kamahalan pero sapat na para sa hirap at dedikasyon ko habang ginagawa iyong akda. Pakiramdam ko lahat ng gawa ko ay isang malaking parte ko, lahat galing sa puso.Dati naalala ko kung gaano kalakas ang panghihinayang ko kapag magbe-benta kasi pakiramdam ako mababawasan ako. Iyong may parte na mawawala pero ngayon ay may saya na sa bawat customer. Natuto ako na hindi naman pala siya kawalan, recognition siya, appreciation, at ang mga gawa ko ay mayroong karapatang mapunta sa ibang lugar at makita ng madami.Tumunog ang cellphone ko kaya kaagad ko iyong nakita. Sana ay may
Ways to his Heart Kabanata 13.2
Kalmado talaga akong tao. Hindi ako madaling magalit. Kung magagalit man ay panandalian lang, o mas pipiliin ko na lang na huwag magsalita pero ngayon ay hindi ko maintindihan ang nararamdaman ko habang kaharap ko si Osmond. It was like he summoned someone inside me to fire up all my triggers.Kakamot-kamot siya sa ulo habang nakayuko sa harap ko. Pinapakain ko na sila nang pumasok siyang kusina.Nanlaki ang mga mata niya at naging mailap nang makita ako. “Oh. You're here... good morning.”“Walang good sa morning. Tanga ka ba?” I couldn't hear myself. Ni hindi ako nagsasalita ng ganito noon.“A-ano?”“Bakit ka umiinom-inom, hindi mo ba naiisip 'yang mga anak mo ha? I am really disappointed towards you. You're so stupid.” I tried to count in my head to calm myself.“Oh my gosh,” I whispered. This
Latest chapter
Ways to his Heart Wakas
“No! No! Mommy, no!” Nakagat ko na lang ang labi ko sa lakas ng plahaw ni Lilo. The people around us is staring, some of them are trying their best not to laugh while some elders grimace. Naupo na lang ako sa stool na siyang iminuwestra sa akin ng barber. Laging ganito ang eksena sa tuwing ginugupitan ng buhok si Lilo. Magti-three na siya next week, bago ang graduation ko kaya naman sinabihan na siya ng Daddy niya na dapat na raw siyang magpagupit. Ilang buwan na rin kasi siyang walang gupit-gupit dahil nga ganito lagi ang nagiging reaksyon niya. “Mommy, please! No!” Sinubukan niyang kuhanin ang mga nalalaglag na piraso ng buhok sa hita niya at idinidikit iyon ulit pabalik pero nang makitan
Ways to his Heart Kabanata 27.2
Dumating na ang gabi. Nakatulog na sila dahil sa maghapong paglalaro.Hawak-hawak ni Osmond ang kambal at parang ayaw pa niyang bitawan. Patuloy pa rin siya sa pag-ugoy, isinasayaw pa rin ang dalawa.It is a beautiful picture. A sight that I would treasure. A loving father that gives warmth and solace to his children. I know Osmond will love and protect them. He will be more than what he wanted— he will not just remain their good father but also their best friend.“Iakyat na natin sila?” tanong ko.Lumingon siya sa akin at tumango. Kinuha ko si Lilo sa kanya upang mas maging magaan ang pakiramdam niya. Dinala na namin sila sa kwarto niya dahil doon siya pumasok.Ngayon ko na lang ulit ito nakita. Puro mga laruan nina Lilo at Lala ang nandito. Nasa kama pa ni Osmond ang iba.Napatingin siya sa akin dahil siguro sa nagtatakang tingin ko. He tuck Lala on the bed
Ways to his Heart Kabanata 27.1
Sa bahay niya ay naupo lang kami sa sofa. He is thinking deeply. Ni hindi na niya ako binalingan o kinausap mula nang dumating kami rito.“Osmond… Osmond.”His eyes lacked emotion when he looked at me, he gave me a questioning stare.Bumuntong hininga ako. “Alam mo… ang daming nangyari ngayong araw. Sobra sa rami. And maybe… you should stop thinking about it first ‘di ba?”“Sana nga madali lang huwag isipin.”Ngumuso ako. “Kaya nga narito ako e!”Bigla siyang lumingon sa akin na may papaangat na labi. “Para maging clown ko?”“If being a clown means your date then… yes, I am.”He laughed and leaned on me. He let our foreheads touch while keeping his eyes shut. Osmond‘s calm breathing fan on my nose. He looks more relaxed than earlier.&ldquo
Ways to his Heart Kabanata 26.2
Nakatingin lang ako kay Osmond habang nasa daan kami. Talagang naguguluhan ako bigla sa mga sinasabi nina Luna. Anong cheated? Anong maaaring hindi anak? Is she making this up?Hindi ko na alam kung dapat ba akong maniwala. Bakit ba umabot pa sa ganitong punto?Hindi ko alam kung paano nakakuha ng private room sina lola dahil talagang nawawala ang isipan ko habang tangay-tangay ni Osmond ang kamay ko.Lahat ng tita ni Osmond ay nakaupo na sa magkabilang sofa, mahahaba ang mga iyon kaya may pwesto pa na para sa amin. Tumabi si Osmond kay tita Minda kasama ako. Ang ilang tito ni Osmond na sumama ay nasa likod ng mga sofa habang ang ilan ay nagpaiwan na lang sa van na dala nila.Sa gitna ay naroon si nanay Carmen na galit pa rin. “Oh sige! Usap na!”Inis na nagkamot si Osmond sa ulo. “Gusto ko na lang umuwi, nay. Anak ko ang dalawa. Tapos.”Tinuro ni nanay Carme
Ways to his Heart Kabanata 26.1
Nakabalik ako kaagad pero dahil pang umagang flight na iyon ay hindi ko na alam kung maabutan ko pa.Ten am ang umpisa ng hearing at stuck pa ako sa traffic. It makes me feel so nervous. Pakiramdam ko ay nag uumpisa na sila at hindi na ako makakahabol.Ako:Text agad ha?Nang makadating doon ay saradong pinto ang naabutan ko. The hearing is still ongoing and I cannot come in. Ayaw na akong papasukin pa ng guard sa loob.“Baka naman po… pwede pa? W-wala pa naman atang isang oras nang mag-umpisa sila, kuya.”Nanatiling matigas ang ekspresyon ng guard. Umiling siya. “Hindi nga po pwede, ma‘am. Hintayin n‘yong matapos sila… saka bubukas nang kusa iyan.”I hold my pants tight while looking at the huge closed doors of the courtroom. Siguro nga‘y makapaghihintay ako… I will see the answer once it opens.&n
Ways to his Heart Kabanata 25.2
Ilang buntong hininga ang nagawa ko. Ilang araw din akong naguguluhan pa rito… papalapit na nang papalapit ang susunod na linggo pero takot pa rin akong tingnan ang email na s-in-end sa akin.Maayos na si daddy. Halos isang araw lang din ay medyo um-okay ang kondisyon niya. Kalahati pa rin ng katawan niya ang hindi makagalaw pero nag-improve iyon kaagad dahil nakakasalita na siya.Hindi man malinaw pero naiintindihan.“Dion… wa.. ter,” tawag ni daddy.Lumapit ako na may dalang baso ng tubig. Tinulungan ko siyang inumin iyon, itinapat ko rin ang isang kamay ko sa ilalim ng baba niya upang hindi siya mabasa kung sakali. Hindi niya kasi masyadong nagagalaw ang itaas na labi, halos hirap din maging ang panga niya.Naupo ako sa kama niya nang matapos siya. Kinuha ko ang kamay ni daddy at hinilot gaya ng ginagawa ng therapist na pumupunta rito sa tuwing hapon.
Ways to his Heart Kabanata 25.1
“Hindi talaga ako magaling magluto… kaunti lang ang alam kong putahe pero sa adobo talaga ako confident.”Ngumiti na lang ako nang lingunin niya ako.Kanina pa malalim ang iniisip ko. Baka kasi tampong-tampo na si Osmond ngunit ‘di lang nagsasabi sa akin. I like him… and I don‘t want it to blown away just because I couldn't keep my words.Gusto ko nang sabihin kaagad sa kanya ito pero kung gagawin ko iyon ay kailangan ko na ring magdesisyon. Hindi pa buo ang puso ko sa gagawin.Art gallery na iyon e, pinaghirapan ko ang piece na inilagay ko ro‘n para talaga masabit sa silid na iyon. Isa iyon sa mga pangarap ko. Bata pa man ay gusto ko nang makita sa mga gano‘ng lugar ang mga likha ko. But if I‘ll join… that just means that I will need to leave my father. I still have things to say about him… I still want to accommodate his needs, I want to take
Ways to his Heart Kabanata 24.2
Papunta sa bahay nina Osmond ay nagtatanong-tanong si mommy tungkol kay Osmond at sa kambal. Hindi ko pa nasasabi sa kanya ang tungkol sa pagta-trabaho ko, siguro ay sa ibamg araw ko na lang bubuksan ang topic na iyon kapag nagtanong na siya. Ayaw ko kasing makitang malungkot si mommy, I know she will not like the jobs that I get.Nang makababa ako sa harap ng subdivision nila ay nakasalubong ko ang pagbaba ni Osmond sa isang kotse. Nakita ko pa sa harapan no‘n si Oliver na tinanguan lamang ako.“Nandito ka,” gulat niyang saad.Ngumiti ako. Naka-simpleng t-shirt at pantalon lang siya. Kahit mukhang stress dahil sa itim sa ilalim ng mga mata ay gwapo pa rin talaga.“Alam ko naman kasing ‘di ko na maabutan iyong sa hearing kaya dumiretso na ako sa inyo.”Nakikita ko na ang pag-akyat nang gilid ng labi ni Osmond. Pangiti na sana siya nang tumikhim si mommy.
Ways to his Heart Kabanata 24.1
“Do you think… how long will your father sleep? Ang tagal na niyang nakahiga riyan.”Hindi ko nasagot si mommy. Hindi ko rin naman kasi alam. Maski nga ang mga doctor hindi alam kung kailan iyon mangyayari. We‘re just hoping for the best.“Hindi naman kaya niyang daddy mong wala ako. He‘ll need me even in heaven, I‘m sure of that.”“Mommy,” suway ko.Patagal nang patagal ay mas nagiging negative lang si mommy. She wasn‘t crying. She is just wearing a straight face. Paulit-ulit siya sa mga ganitong bagay— kinukumbinsi niya ang sarili.Ayos lang naman sana iyon pero hindi sa ganitong paraan. “Hindi naman mawawala si daddy, gigising din siya. We‘ll just have to wait.”Isang buwan na rin kasi ang lumipas. Alam kong maiksi lang ang pisi ni mommy pero sana naman mas pagtibayin niya ang pag-asa niya sa pan
