Isang linggo na simula nang makauwi ako. Kinabukasan rin mula noong nakauwi ako ay nabalitaan kong nakauwi na rin si Raden. Saka ko lang pinaalam na nakauwi na rin ako. Tinago ko para makaiwas sa mga tanong. Lalo na kay Bernardo. Pumunta rin ako nang Japan para ayusin ang kaguluhan sa malaking underground business. Isa rin ako sa may-ari nang isang gambling activity. Pero walang nakakakilala sa akin. Umuuwi lang ako dahil may kailangang permahan at asikasuhin. Kakauwi ko lang rin sa Pilipinas. "Ilang araw ka na raw hinahanap ni Raden, Alex," balita ni Enrique. Kasalukuyan akong abala sa harap ng computer. "Just let him and keep him away from me." Walang emosyon kong sabi. Sobrang namimiss ko si Raden, sa totoo lang. Baka hindi ko kayang pigilan ang sarili ko kapag nakita ko siya. "Ano ba kasing nangyari sa inyong dalawa sa gubat?" Hindi lang iyon ang unang beses na tinanong ako ni Enrique. At gaya ng dati ay tinitingnan ko lang siya ng matalim para ipaabot sa kaniya na ay
Hindi ko na mabilang kung ilang beses akong pinapadalhan ni Raden ng bulaklak sa opisina ko sa BL building. Halos puno na rin ng flower vase na nagkalat sa bawat kanto ng office room ko. Where both busy in our respective offices. Tambak rin ako sa trabaho but he never forget to send me flowers and other staff. Minsan dinadaanan niya ako sa office para sabayan siyang kumain. At isang buwan na ang ganoong routine namin. At nasasanay na ako. I am beyond happy. And I am afraid na dumating ang araw na hindi ko na maranasan ulit ito. Pero gagawin ko ang lahat just to stay where we are and what we are. "Mukhang naaliw ka na sa mga ninja moves ni Raden, ah," puna ni Enrique. Sa isang buwan na gano'n ang ginagawa ni Raden ay ngayon lang nautusan si Enrique na magdala ng bulaklak para sa akin. Dahil siya ang nagdala ngayon ng isang boutique ng red roses. Napawi ang ngiti ko sa labi. Enrique doesn't know about us. Ang alam lang niya ay hinuhuli ko ang loob ni Raden. Wala siyang alam sa nara
Hindi ko mapigilan na mapangiti habang tiningnan si Raden na naghihiwa ng mga sangkap. Ang bilis ng mga kilos niya na animo siguradong-sigurado sa mga ginagawa. Nakatingin lang ako sa kaniya habang kumakalumbaba at nakaupo sa stool ng kitchen counter. Nangako kasi itong ipagluluto niya ako at mamasyal kami ngayong araw na ito. Sino ba naman ako para tumanggi? Susulitin ko na lang ang araw na kasama ko siya. "Hey, ayos ka lang?" natatawang tanong ni Raden sa akin. "Hmm, bakit?" "Pakiramdaman ko matutunaw ako d'yan sa mga tingin mo sa akin." Napangiti pa ako lalo. "Hmm, assuming. Hindi no," pagkakaila ko pa na kinangiti lang niya lalo. "Huling-huli ka na nga, magde-deny ka pa," panunundyo pa ni Raden. "To be honest, I can't take off my eye on you. Everytime I see you, I'm mesmerized." "Sus, nambola pa." "I'm not lying," Lumakad si Raden sa patungo sa gawi ko at hinarap ako. "Really, huh?" Tumango ako saka kumagat-labi habang nakatingala kay Raden. Animo batang kinarg
Nag-click lang iyon pero walang lumabas na bala kaya gulat na napamulat si Bernardo. Binaba ko ang baril. "Brianna…" "Dalawang bala lang ang nilagay ko sa baril na ito. At dahil naubos iyon, ibig sabihin binibigyan kita ng isa pang pagkakataon na itama ang lahat…" "Alex!" Napalingon ako sa pinanggalingan ng boses. It's Enrique, nakatayo ito sa labas ng kotse. Hinarap ko ulit si Bernardo. "Enrique has an eagerness to kill you, Bernardo. Kaya tumakbo ka na." "Huh…" "Don't waste anytime, dahil sa oras na makalapit si Enrique dito hindi ko siya pipigilan na patayin ka. Just make sure na gagamitin mo ang pangalawang pagkakataon na ito para itama ang mga mali mo." Dahil itatama ko rin ang mali ko. "Brianna, maraming salamat. Pangako hindi ito makakarating kay Raden. Tumango ako, saka suminyas na sa kaniya na tumakbo. Tumayo ito saka nagsimulang tumakbo. Nagpaputok pa si Enrique, buti at hindi tinamaan ang matanda. Mabilis kong kinuha ang senyorita revolver ko na nakatago s
Kabababa lang namin ni Raden ng kotse. Nasa harap kami ng BL Empire. May aasikasuhin ako at kailangan kong makausap si Bernardo. Simula kasi no'ng pangyayaring iyon ay hindi ko pa siya nakakausap. Kailangan kong masiguro na seryuso siya sa sinabi niya na hindi makakararing kay Raden ang nangyari. Baka traydurin niya ako. Natigil kami sa paghakbang nang may marinig kaming sunod-sunod na putukan. Naalerto si Raden at hinila ako patungo sa nakaparadang kotse para gawing sanggalang. "Sh*t!" Narinig kong mura niya. May binunot siyang baril sa kaniyang tagiliran nang hindi pa rin humuhupa ang putukan. Nakikipagpalitan na rin ng putok ang mga bodyguards nila. Kinapa ko sa binti ko ang baril na nakasuksok sa secret pocket dahil bubunot rin ako sa oras na magkagipitan. Hindi nagtagal ay nakipagpalitan na rin ng putok si Raden dahil mukhang siya ang target ng mga ito. Dahil tinadtad nila ng bala ang sasakyang pinagtataguan namin. "Sino sila sa tingin mo?" tanong ko kay Raden hab
NAPABALIKWAS ako ng bangon dahil sa panaginip ko. Tumungo ako sa mini ref ng kuwarto ko para makainom ng tubig. Hindi ko maintindihan ang sarili ko. Hindi ako mapakali, oras-oras akong kinakabahan dahil baka badnews ang biglang bubungad sa akin kapag lilipas ang oras. Napasulyap ako sa wall clock na nakasabit sa wall. Alas d'yes na pala ng umaga, napahaba yata ang tulog ko. Sobrang pagod ko kasi kahapon. Napaigtad ako nang may magdoorbell. Hindi muna ako gumalaw. Bigla kasing bumundol ang kaba ko. Nakatatlong doorbell na ang kung sinuman ang nasa labas, bago ako lumabas ng kuwarto. Dumeretso na ako sa main door. Pagbukas ko ay si Raden ang nabungaran ko kaya napangiti ako. "R-Raden," sabi ko saka akmang hahalikan siya. Pero nagulat ako nang ilayo niya ang mukha niya kaya hindi ko nagawang halikan siya. "M-may problema ba?" Nagdilim ang tingin niya sa akin. “Totoo ba?” may diin niyang sabi. “A-ang alin?” Naamoy ko na ang ibig niyang sabihin. Hindi ako tanga para hindi
NAGISING ako na nakahiga sa isang kama na napapaligiran ng kulay berdeng kurtina. I think I'm in the hospital. Napabalikwas ako ng bangon nang maalala ang nangyari. Kinapa ko ang suot ko. Thank God dahil ito pa rin ang suot ko at nandito ang cellphone ko. Agad na dinial ko ang number ni Bernardo para tawagan. Gusto ko lang malaman kung nakatakas ba sila at kung wala bang nangyaring masama. Nakailang ring ito nang may sumagot, nakahinga ako ng maluwag. Ibig sabihin safe sila. "Bernardo, ayos lang kayo? Si Raden? Hindi ba kayo nasaktan…" "Stop acting like you care. You're a heartless person, a heartless criminal." Boses ni Raden ang narinig ko mula sa kabilang linya. Napipi ako dahil sa sinabi niya, tumagos hanggang sa puso ko ang sinabing iyon ni Raden. Masakit but I will deal with it later. Ang mahalaga safe siya. "Raden, 'wag mong pagsalitaan si Brianna ng ganiyan!" galit na angil ng ama niya na rinig na rinig ko. Tumulo ang luha ko, hindi ko mapigilan kahit sabihin kong okay l
HAWAK ang baril na nakatutok sa likod ng lalaking nahuli ko kanina na isa sa mga nagpasabog ng building na tinitirhan ko ay nanggigil na ko. Nakadapa siya habang tinatapakan ko siya at batok niya. “Isang tanong, isang sagot lang ang kailangan ko. Sino ang nag-utos sa ‘yo?” tanong ko sa kaniya. Alam ko naman kung sino. Pero mas masaya kung marinig ko mula sa tauhan ni Enrique at Wem na sila nga ang may pakana. Diniin ko pa sa likod ng ulo niya ang dulo ng armalite na hawak ko na inagaw ko pa mula sa kaniya. “Hindi ko…” “Subukan mong magsinungaling, pati pamilya mo sasabog ang utak,” banta ko sa kaniya kahit hindi ko alam kung may pamilya ba ito o wala. “Papatayin mo rin naman ako kahit pa sabihin ko man o hindi,” matigas niyang sabi. “Bakit ‘di mo subukan?” sarkastiko kong sabi sa kaniya. Ito-torture ko talaga siya kapag hindi niyan pa banggitin ang pangalan nila Enrique. Gigil na gigil na ako talaga. Hindi nagsasalita ang lalaki. Pinaputukan ko ang gilid ng mukha nito ka