Chapter: #JMC4It's late to realize that he was holding both of my shoulders. Then he shook me, like silly. So I woke up from my deep thoughts. "Tsk," I pretended to be irritated as I shook both of my arms to let go of his grip on me.He lowered his hand. And he folded his arms across his chest. "Are you done? Because if you have nothing to say, I will leave," I said to cover up what this guy might think. He might even think I'm fantasizing about him because I was stunned. "And I'm hungry, I may eat you 9f can't hold back my hunger," I whispered after what I last said. I didn't wait for him to speak, I just turned my back and walked away from him. I opened the door, but I turned my gaze back to him and gave him my evil look and evil smile. "Anyway, I just want you to know that I'm not afraid of your threats, Mr. Korean raw sulfate. And thank you very much for the warm welcome to me as a guest. I really feel the warmth. And all I can say is Amazing," I said sarcastically then bowed, then I rol
Huling Na-update: 2023-01-22
Chapter: #JMC3Now that they return, what do they plan? Do they have a plan to reopen Joana's case? I'm sure they will cooperate in that case. I hope so. I stop my Ford Taurus in front of a mansion-like or more correctly say, actually mansion house. That can be seen even when you are outside the gate. I can see it because the gate is not that high. I think I'm here, as people describe their property. This is it. I climbed out to the vehicle and stepped in front of the human gate. I rang the doorbell three times. And waited a few seconds when an uniformed woman finally opened the gate for me. I estimate that the woman who approached me was in her 40's. And as I see on her outfit, she's maybe a maid. "Yes?" a woman greets me without a smile. Her face and posture were formal, with no sign of any reaction. "Are Mr. And Mrs. Lee here?" I asked, without any reaction too. But the woman was still wearing her emotionless face. Well trained, I guess. She's so good in hiding her emotions. "May I kno
Huling Na-update: 2022-12-20
Chapter: JMC 2My chest heaved a little with nervousness. I didn't move, I just feeling the surroundings. I need to calm myself down. I must not be defeated by fear. In that way I could talk to her and find out what she really wants from me. "Namih, open the closet." I was even startled when she suddenly whispered to me. I let out a deep sigh and stood up. I swallowed before I followed what she wanted. I faced the closet. There was a mirror there. That closet is old. It can't be removed because it's built in. I didn't use that. I brought my own cabinet, and since the day I moved here I haven't opened it or even touched it. I slowly brought my hand closer to the closet handle. When I was about to touch the handle of the closet, I felt indecisive. I thought what can I open here? That's why I immediately withdrew my hand from there. I stared at it for a while until I felt a presence behind me. I didn't even bother to look back. What I did was I moved to the left side where the mirror was so I coul
Huling Na-update: 2022-12-07
Chapter: #JMC1 "Ahhh!" I got up from a deep sleep, fear is crawling all of my body. My face was full of sweat and I'm out of breath. I wiped the sweat from my forehead with my hand. I dreamed again, the same nightmare just like I always dreamed. I shifted my glance to the clock, which was on the bedside table. It's already 2:00 am, the same time too. Again.I dragged myself into a sitting position and climbed out to my bed. I left the room and went straight to the kitchen. I didn't even bother to turn on the light. Because I can still see where I'm going through because of the glow in the dark stars attached to the entire ceiling of the house, that gives some light. I put that on purpose because it gives me relaxation. I went to the fridge and pulled out a pitcher of water. I didn't take a glass, instead I immediately gulped it down. Then I walked over to the table and pulled up a chair and sat down. I stapled my hand and put above the table, and fell into deep thought. I have been living in th
Huling Na-update: 2022-12-02
Chapter: Prologue "Joana's Murdered case" PROLOGUE Wednesday June 26, 2019 2:00 pm I was about to enter the gate of the rented house, when I heard a scream. Screamed from a woman who was being tortured. "Stop, I'm begging you, have mercy on me… don't!" shouted a woman from inside. I feel like it's inside the house. So, I quickly opened the gate and entered. I stopped. "W-why is there someone inside? I am the only one who lives in this house?" I asked myself. It's really surprising. I looked at the house carefully, I might have entered the wrong place. But no, I'm in the exact house. And that screams just like she's under pressure. I almost jumped in shock when the main door suddenly opened and a bloody woman was spat out. "Help!" she shouted. Her arm was bloody. I didn't see her face much because she was far away from me. She ran closer towards me, even though she was struggling. She forced it. That's how scared I was, when she slowly came closer to me and I could see her entir
Huling Na-update: 2022-11-29
Chapter: EPILOGUE #theEnd [THE TIME BEFORE RADEN AND BRIANNA O ALEXANDRA REUNITE] HABANG NAKATAGO sa likod ng kotse ay minadali kong lagyan ng magazine ang gamit kong calibre 45 na baril at mabilis na nakipagpalitan ng putok. Masyado silang maraming armas at ako lang ang mag-isa. Nauubos agad ang bala kaya ang baby armalite naman ang kinasa ko. “Bwes** naman ‘to! Bakit kasi ito lang ang issue na baril eh. Naghihirap na ba ang government dito sa Russia? Kaya ang mga kriminal dito happy go lucky na lang,” reklamo ko. Naubos pa naman lahat ng armas ko noong sumabog ang condo na tinitirhan ko sa Pilipinas dahil kay Enrique. Hindi ko na rin matrace kung saan binibili ni Enrique dati ang mga baril na kailangan ko. Hindi na ako makatiis kaya gumapang na ako sa ilalim ng kotse ko at kinuha ang tinatago kong Machine Gun, ito na lang ang meron ako. Mabilis akong lumabas at pinatong ang stand sa hood ng kotse at saka kinalabit ang trigger ng baril at walang takot na pinagbabaril ang mga kalaban na nagtatago sa lik
Huling Na-update: 2024-02-06
Chapter: CHAPTER 38 #Reunited“LOLO, oh ano ayos ka na ba talaga? Baka mamaya niyan may maramdaman na naman kayo. Sabi ko naman sa inyo manatili muna tayo sa ospital,” mahinahong sabi ko sa abuelo ko nang pahigain na siya ng kaniyang personal nurse sa kaniyang kama. Kararating lang namin galing hospital. Lumabas na kami dahil nagpupumilit si Lolo na lumabas na. Ayaw raw niyang manatili ng matagal sa hospital dahil pakiramdam niya ay mas lalo siyang magkakasakit.“Apo Brianna, mas magiging malakas ako at mapapabilis ang recovery kapag nandito ako sa bahay. Nandito naman si Melanie eh,” aniya pa. Natutuwa ako sa sarili ko dahil kahit tawagin na ako ng lolo ko sa totoo kong pangalan ay wala na akong galit at sakit na nararamdaman.“Mga matatanda talaga oh matitigas ang ulo,” kunwa’y sermon ko sa kaniya. Narinig ko naman siyang natawa. “Hayaan mo na matanda na eh,” himig nagbibirong sabi nito.“Maam, mukhang kanina pa po may nagdo-doorbell,” anang pinay nurse sa akin. Napatingin ako sa kaniya. May doorbell
Huling Na-update: 2024-02-06
Chapter: Chapter 37 #BriannaHINDI ako makagalaw sa kinatatayuan ko habang nakatingin sa kama na hinihigaan ni Alexandra kanina. Wala na siya roon, tanging binunot na swero lang ang nakalapag sa hospital bed. Wala si Alexandra. Kanina tumawag sa akin si Papa para ipaalam na hindi niya naabutan si Alexandra nang bisitahin niya ito. Nagtanong na rin kami sa mga nurses na naroon naka-duty pero hindi nila napansin ang pag-alis ni Alexandra. Wala ni isang nakakaalam. Kusa na lang tumulo ang luha ko. Sa ikalawang pagkakataon nagkamali na naman ako ng desisyon. Hindi ko pala dapat siya iniwan kanina. Sana pala nanatili ako. Sa ikalawang pagkakataon, nagsisisi na naman ako. Saan ko siya hahanapin? Saan ako mag-uumpisa? Talagang sinukuan na niya ako. “Anak…” narinig kong sambit ni Papa sa pangalan ko na noo’y nasa likuran ko na pala. Tinapik niya ng tatlong beses ang likod ko kaya mas lalo lang tumulo ang luha ko.“Susuko na ba ako, pa? Hindi ko na alam kung lalaban pa ba ako? Baka kasi hanggang dito na lang talaga a
Huling Na-update: 2024-02-06
Chapter: Chapter 36 : #BabyNAKAILANG shot na ako ng hard brandey, pero hindi pa rin mawalawala ang mga tanong at alalahanin sa isip ko. Hindi ko pa rin talaga alam ang gagawin ko sa mga sandaling ito. Naghahalo ang takot at galit ko sa sarili ko. What will happen after all of this? Ni hindi ko alam kung paano haharapin si Alexandra. What if we lost our baby? How can I deal with it? How can I possibly handle it? Paano kung galit siya sa akin dahil nahuli ako? Masisira ang utak ko kakaisip. Kahit saang anggulo ko tingnan kasalanan ko lahat ng ito. Nagmatigas ako eh. Wala akong ibang magawa kun'di ang magsisi na lang. Tinungga ko na ang natitirang laman ng beer mug ko at inubos ang laman niyon. Pabagsak kong nilapag ang baso sa counter kasabay ng pagbagsak ng luha mula sa mga mata ko. Agad ko iyong pinahid, pero patuloy pa rin ang pagtulo.“One more, please,” utos ko sa bartender na nasa harap ko at abala sa pag-mix ng beverages na order ng ibang customer. Agad naman niyang iniwan ang ginagawa at tumalima sa
Huling Na-update: 2023-11-17
Chapter: CHAPTER 35 #RadenToTherescue KALANSING ng bakal na hawak ko at ng espada ni Enrique ang naririnig sa loob ng factory. Habang sinasangga namin ang sandata ng isa’t-isa para hindi kami matamaan. “Let’s stop this, Enrique. Let’s live a new life… you have your sister. ‘Wag mong pangibabawin ang galit mo. Kung tinatakot ka lang ni Wem, okay na. Hindi mo na kailangang matakot sa kaniya. He died and you’re free,” pangungumbinsi ko sa kaniya habang nakikipagtagisan ng lakas ang naka-X naming sandata. Sa pag-asang bubuksan niya ang puso niya at hindi na kailangan pang saktan namin ang isa't-isa. Pero mukhang wala iyong epekto sa kaniya.“You know how much I hate Bernardo, Alexandra! You know how much I wanted him to die. You know the reason why at umasa ako sa pangako mong ipaghihigante mo rin ako. Pero ano? You fall in love with his fucking son and forgive him that easily. You forget me! You forget me, you forgot your promises to me! And now you’re protecting him?!” Sumbat niya sa akin habang nangingilid ang luha sa
Huling Na-update: 2023-10-18
Chapter: CHAPTER 34 #AngPagtutuos BINUKSAN KO ang bintana ng kotse ko saka nilabas ang kamay kong may bitbit na baril. Kinalabit ko ang gatilyo ng baril ko upang patamaan ang sasakyan nila. Habang ang isa kong kamay ay nasa manibela. Gumanti sila ng putok kaya mabilis akong yumuko. Muntik pa akong mabangga sa papalapit na sasakyan pero agad rin naman akong nakailag. Hindi na ako nagpaputok at sinundan ko na lang sila. Habang sila ay patuloy sa pagpapaputok sa akin. Panay ilag lang ang ginagawa ko. Naririnig ko pa ang balang tumatama sa hood ng kotse ko. Hanggang sa tumigil na sila sa pagpapaputok. At nagpatakbo ng nagpatakbo lang sila ng sasakyan. As if they’re leading me the way…. sa daan pabalik sa factory? Hindi ako p’wedeng magkamali, ito iyong daan na dinaanan ko kanina papunta sa factory. They are playing with me again. “Damn it!” mura ko. Nagtagis ang mga bagang ko dahil sa gigil habang iniiisip na pinagkakatuwaan ako nila Enrique. Hindi ko talaga sila mapapatawad na ginagago nila ako ng gan
Huling Na-update: 2023-10-18
Chapter: VLV EPILOGUE 7 months Later Nakatingin lang si Veronica sa mga punong kahoy sa harap ng veranda ng mansion ng Saadvedra. Habang hinihimas ang maumbok na tiyan niya, ito ang dahilan kung bakit kailangan niyang lumaban. Nagbunga ang matamis na pag-iibigan na pinagsaluhan nila ni Vince. Isang buwan simula ng ilibing si Vince ay nalaman niyang nagdadalang tao siya. Kaya naisip niyang ipagpatuloy ang buhay at magpatawad. Naisip niyang tama si Rosita na hindi maitatama ang isang kamalian sa isa pang pang kamalian. At hindi sagot ang paghihigante para pagbayarin ang may kasalanan, dahil hindi natutulog ang diyos. Walang mabuting maidudulot ang paghihiganti, bagkos ay nagpapalala lang ito ng sitwasyon at nag-uudyok sa 'yo para mahulog ka sa isang kasalanan. "Anak," tawag ni Rosita kay Veronica kaya naman napalingon si Veronica. "Oh, umiiyak ka na naman masama iyan sa baby mo, ikaw talaga." Ngumiti si Veronica ."May naalala lang ako, Mommy," she said. "Oh, siya halikana at naghihi
Huling Na-update: 2022-11-12
Chapter: VLV 20Pagdating nila sa kuwartomg kinalalagyan ni Vince ay agad sumalubong sa kanila ang malamig na paligid. Tanaw ni Veronica ang nag-iisang bangkay roon na natatabunan ng puting kumot. Dahan-dahang humakbang si Veronica at bawat hakbang niya ay pabigat ng pabigat ang nararamdaman niya na halos hindi na niya kaya pang humakbang. Nanghihina ang bawat ugat niya sa katawan, nanginginig ang mga kamay niya ng dalhin niya iyon sa labi niya. Dahan-dahang binaba ni Veronica ang kumot nito at nakita niya ang namumutlang mukha ni Vince. Halos panawan siya ng ulirat ng makita ang walang buhay na si Vince. Buti na lang at naalalayan siya ni Rosita na nakasunod lang pala sa kaniya. "Mommy, s-si Vince." "Alam mo, Anak alam ko," anang Rosita habang hinihimas ang likod ng anak. Nanginginig ang kamay ni Veronica ng haplusin niya ang malamig na mukha ni Vince. "Vince," tawag niya rito saka tinapik ang pisngi nito. "Gumising ka, kailangan kita Vince. Kailangan ko pang pagbayaran ang kasalana
Huling Na-update: 2022-11-12
Chapter: VLV 19"V-Veronica…" "V-Vince!" Sigaw ni Veronica ng makita ang dugo sa dibdib ni Vince na tinagusan ng bala mula sa likod nito. Nanginginig ang mga kamay niya na kinapa ang naghugis tatlong bilog na dugo at unti-unting kumalat iyon sa damit niya. Animo bumagal ang takbo ng oras niya dahil sa nakikita. Lumakas rin ang tibok ng puso niya na halos ikabingi na niya ang lakas niyon. "N-no, no…" Napapaiyak na si Veronica dahil sa nakikita niya. Hindi niya kakayanin kapag nawala si Vince sa kan'ya. Nanatili pa ring nakatayo si Vince sa harap niya, nagsilabasan na rin ang dugo nito sa bibig. Itinaas ni Vince ang kan'yang isang kamay at hinaplos ang mukha ni Veronica. "K-kahit anong gawin mong kasalanan, Mahal pa rin kita," anang Vince. "Vince," napakagat labi si Veronica dahil sa narinig niya kaya niyakap niya si Vince, hanggang sa maramdaman niya ang unti-unting pagbagsak ng katawan ni Vince. Napaupo na siya habang yakap pa rin ang duguang lalaki. "No!" Sigaw niya. "Itaas mo a
Huling Na-update: 2022-11-12
Chapter: CHAPTER 18 Napabalikwas ng bangon si Vince ng marinig ang ugong ng familiar na tunog ng sasakyan mula sa labas. Kanina pa siya nagising at pinagmamasdan lang niya ang mahimbing na natutulog na si Veronica sa tabi niya. Tumayo siya at sumilip sa bintana. May nakita siyang dalawang kotse sa labas, kotse iyon ng Papa niya. Nakita niya itong lumabas ng kotse na may kasamang mga tauhan. Napakunot noo siya, ang alam niya nahuli ng mga pulis ang papa niya. Pero bakit ito ngayon nandito? Alam niyang hinahanap nito si Veronica. Mabilis siyang lumayo sa bintana at tumungo sa kama kung saan naroon ang natutulog na si Veronica. "Veronica, Veronica." Tinapik niya ang balikat nito para gisingin. Pero wala siyang makitang response rito. "Veron, gising…" pukaw ulit niya. Sa mukha na niya ito tinapik kaya napaungol si Veronica. "Hmm, bakit? I'm still sleepy," anang Veronica na nakapikit pa rin ang mga mata. "Bumangon ka at magbihis nandito si Papa, alam kong ikaw ang sad'ya niya." Pagkarinig ni
Huling Na-update: 2022-11-12
Chapter: VLV 17 "Pati pagkababae mo ginawa mong pain dahil sa paghihigante mo," anito at unti-unting lumapit sa kama kung nasaan si Veronica. "V-Vince…" "May nangyari na rin ba sa inyo ni Papa?!" Galit na tanong nito. Kagat labing umiling si Veronica saka sunod-sunod na pumatak ang luha niya. "Ah, bakit pa ba ako nagtatanong? Eh sinungaling ka nga pala." Pagkasabing iyon mabilis na hinablot ni Vince ang suot na dress ni Veronica na kinasigaw nito, napunit iyon. Tanging dalawang perasong saplot na lang ang natira na tanging tunatakip sa kaniyang pribadong bahagi ng katawan. Napapikit si Veronica habang yakap ang sarili. "A-ano bang gagawin mo?" Nanginginig ang boses niya ng itanong iyon. Hinablot ni Vince ang kan'yang buhok kaya napatingala siya. Ramdam niya ang sakit sa anit niya pero hindi na siya dumaing pa. "'Wag kang mag-alala, hindi kita papatayin. Pero paparusahan kita," malamig niyang tugon. Siniil niya ito ng halik sa labi, marahas ang bawat galaw niyon. Nanatiling tik
Huling Na-update: 2022-11-08
Chapter: VLVL 16CHAPTER 16MABILIS na nilisan ni Leah, ang secretary ni Veronica ang operating room. May binigay kasi siya sa operator ng MGC para i-play mamaya kapag nag-umpisa na ang meeting. Iyon ang utos sa kaniya ni Veronica ng tinawagan siya nito kahapon.Flashback…Sinamahan ni Leah si Rosita sa police station para ereklamo ang pandurokot ni Rafael sa anak niya. Habang naghihintay ay narinig niya ang pagtunog ng kaniyang cellphone kaya naman dinukot niya ito sa loob ng bag niya at sinagot ang tawag ng makita ang panagalang naka register sa screen ng cellphone niya.“Hello, Maam, nasaan ka? Kumusta kayo?”sunod-sunod na tanong nito sa kabilang linya.Nang marinig naman ni Rosita si Leah ay mabilis niya itong nilapitan.“Si Veronica ba iyan?” Mabilis na tanong nito.Tumango naman si Leah.“Akin na kakausapin ko…”“No Leah, makinig ka muna. I don’t have enough time for this,” anang kabilang linya ng akma na sanang ibibigay nito kay Rosita ang cellphone. “I need to talk to you na walang tao.”NNag
Huling Na-update: 2022-11-08
SEXYBEAST SERIES 1: Mr. Hill's hell
Hatred, sacrifices, family's love and hell.
'Yon ang naging definition ni Erica Dhana Hermés sa buhay niya. Matapos s'yang ipakasal ng magulang niya sa lalaking kinaiinisan niya. Noon paman isa na itong bully, na mayabang na antipatiko na walang ibang ginawa kun'di ang saktan ang damdamin niya. Ngunit ng muli niya itong makita sa araw ng engagement party nila, hanggang sa makasal sila at magsama sa iisang bobong ay ibang Axel Charles Hill na ito. A stranged one a dangerous one. But who is she? She is not just Erica Hermés.
May happy ending kaya sa kanilang dalawa? May puwang pa ba ang pag-ibig sa dalawang tigreng puso nila?
LET'S THE WAR BEGGIN!
SexyBeast series 2: The Gay doctor
Desperada na kung desperadang tawagin ang kahibangan ni Cathy kay Edward Alcantara. Dahil kahit siya ay hindi kayang labanan ang sariling puso na nagwawala sa tuwing nakikita niya ito.
Simula pa lang alam na niyang bakla si Edward, na malabong masuklian ang pagmamahal niya para rito. Doon pa lang sa isiping iyon parang hinahalukay na ng kutsilyo ang puso niya. Sinubukan niyang kalimutan ito, ngunit sa nakalipas na sampung taon at sa muli nilang pagkikita ay mas lalo lang lumala ang nararamdaman niya para sa isang bakla na ngayon ay doctor na. Na mas lalo pang sumusigaw at nang-aakit ang kamachohan at ang pagka-strikto nito. Kung guwapo ito noon ay mas umaangat ang kaguwapuhan nito ngayon.
Nagsimula na siyang mabaliw ulit rito, nagsimula na siyang habul-habulin si Edward. Pero kahit anong paganda at pasexy ang gawin niya gaya lang rin ng inaasahan walang epekto ito sa isang bakla. Mas lalo lang siyang binalewala nito.
Hanggang saan siya maghahabol? Hanggang kailan siya lalaban sa pag-ibig na walang kasiguraduhan? O susuko na lang ba siya at kakalimutan ang baklang doctor na kinabaliwan niya…
Basahin
Chapter: Epilogue #ThegaydoctorTwo years later… "AHHHH!" nagulat ako sa isang tili na umalingaw-ngaw sa loob ng bahay nila Edward. Kakapasok ko pa lang sa bakuran nila. Balak ko kasi silang dalawin at para ibigay na rin pasalubong namin galing paris. Tili iyon ni Edward, ah. "Mommy, si Daddy Ed iyon. Ano kayang nangyari?" tanong ng anak kong si Xelarie. Manilis na kaming pumasok sa loob ng bahay upang usisain ang nangyayari. "Ate," gulat na sambit ni Edward ng makita ako. Pawis na pawis siya at namumutla. "A-anong nangyari, Ed?" "Edward!" sigaw ni Cathy. "Ed?" "M-Manganganak na si Cathy," aniya sa malambot na boses saka kinagat pa ang kuko. Mukhang tensyunado siya. "Oh, tapos? Bakit mo iniwan?" "K-kasi…" Narinig na naman namin ang sigaw ni Cathy. "Doc Edward, pumutok na po ang panubigan ni Cathy. Baka bata na po ang susunod no'n," imporma ni Nurse Jean. Hindi ko alam kung bakit nandito siya. "Ano pa bang ginagawa niyo? Dalhin niyo na sa ospital!" bulyaw ko sa katangahan nila. Mangangana
Huling Na-update: 2024-08-27
Chapter: Chapter 30 #oysterwithsauce "S-SIGURADO KA BA?" tanong ko sa kaniya nang pareho na kaming nasa kuwarto at wala ni isang saplot sa katawan. Napapikit ako nang ilapat niya ang kaniyang mainit na palad sa balikat ko pababa sa braso ko. He even kissed my shoulder na nagbigay sa akin ng kakaibang sensasyon. Mga boltaheng nabubuhay sa kaugatan ko sa bawat halik at haplos niya. Napalunok ako dahil pakiramdam ko hindi ako humihinga. Tila isang tensyon para sa akon ang kaganapang ito. "Yes, I am dead sure," aniya sa paos na boses. Bigla tuloy nagsitayuan ang mga balahibo ko. "P-pero baka…" naputol ko ang sasabihin ko dahil tila kinapos na naman ako sa hininga ng dumako ang malambot niyang labi sa leeg ko. Hindi ko mapigilan ang mapaungol. Napalunok ako para ituloy ang sasabihin ko. "Mabuntis ulit ako." Nakaramdam ako ng pagsisisi dahil sa sinabi ko nang tinigil niya ang ginagawa niya. Minulat ko ang mga mata ko at nagsalubong ang mga mata naming kapwa nag-aapoy dahil sa paghahangad sa makamundong pagnanasa
Huling Na-update: 2024-08-27
Chapter: Chapter 29 #proposal BUTI at naawat ko si Edward, pati na rin sarili ko. Kaya hindi natuloy ang init na namamagitan sa amin na muntik na ring maghatid sa amin sa pagkalimot. Naghanda na rin ako ng pananghalian dahil dito raw siya kakain. May dala rin siyang ulam kaya lang naiwan sa kotse niya. Na-excite daw siya masyado na makita ako kaya bulaklak lang ang bitbit niya.Napangiti ako, ngiting may kilig at galak. Kailan ko kaya matatanggap na totoo lahat ng ito. Para kasing panaginip lang, mahal ako ng taong mahal ko. Hindi lahat biniyayaan ng ganito, hindi lahat ng bakla papatol sa isang katulad ko. Tanggapin ko na kaya ngayon? Okay fine totoo 'to, this is the reality. I chuckled dahil sa mga naiisip ko. Tsk. Naiiling na rin ako sa kabaliwan ko."Mukhang masaya ka."Napapitlag ako dahil may baretonong boses na bigla na lang nagsalita sa likod ko. Agad naman akong lumingon."Nanggugulat ka, Edward," paninitang sabi ko saka pinanlakihan siya ng mata habang himas-himas ko ang dibdib ko.He smiled an
Huling Na-update: 2024-08-27
Chapter: Chapter 28 #TulipsFlower NAKALABAS na ako ng hospital isang linggo na ang lumipas. Masaya ako dahil unti-unti nang bumubuti ang pakiramdam ko. Araw-araw din akong dumadalaw sa mga anak ko. Napaisip akong umupa ng bahay noong lumabas ako para sa matutuluyan ko. Hindi pa kasi ako handang sumama kay Edward. Not because galit ako sa kaniya o may tampo ako. Nahihiya lang ako sa kaniya. Noong sunduin nga niya ako sa hospital ay sa bahay pa sana niya ako itutuloy pero pinigilan ko siya. Pinilit niya akong tumira sa bahay niya pero hindi ako pumayag kasi nga 'di ba nahihiya pa ako. Hindi pa masyado gano'n kalakas ang loob ko. Kalaunan naman ay pumayag na rin siya na bumukod na muna ako, tinulungan nga niya akong maghanap ng apartment. Pero hindi niya gusto ang mga apartment na napupuntahan namin. Hanggang sa nagdesisyon siyang dito na lang ako sa condo niya. S'yempre hindi ako pumayag noong una dahil mas nakakahiya pero pinipilit niya ako. "Dito ka sa condo ko o doon ka sa mga unsafety apartments pero sasamah
Huling Na-update: 2024-08-27
Chapter: Chapter 27 #HappyFamily PAGPASOK ko sa silid ni Cathy ay naabutan ko siyang tulog. Minsan lang ako nagpapakita sa kaniya dahil baka sumama ang loob niya kapag makita ako. Napangiti ako nang paglapit ko ay napansin ko na konti na lang ang mga prutas. Ibig sabihin kumakain na siya ng maayos. Napangiti ako. This is a signed of her progress sana magtuloy-tuloy na ito. Nakita ko na yakap-yakap niya ang ipad. Hindi niya raw ito binibitawan sabi ng mga nurse na tumitingin sa kaniya kaya hinayaan ko munang gamitin niya. Pero na-curios ako kung ano ang mga ginagawa niya sa ipad kasi sabi rin nila Nanay no'ng minsang dumalaw sila ay may kinakalikot daw si Cathy sa Ipad. Sinubukan kong abutin ang kamay niya at dahan-dahang itinaas upang makuha ko ang aparato sa dibdib niya. Succes naman dahil nakuha ko nga na hindi siya nagigising. Pag-open ko pa lang sa screen ng ipad ay nakarehistro na sa screen saver ang naka-collage na larawan ng kuwadro. Napangiti ako nang makita ko ang mga pangalan na nakatapat sa larawa
Huling Na-update: 2024-08-27
Chapter: Chapter 26 #SurvivorAngels NAKATULALA lang ako sa kawalan habang nakahiga sa hospital bed na naka-recline. Iniisip ko kung ayos lang ba ang mga anak ko. Kung bakit nangyayari ang lahat ng pahirap na ito sa buhay ko. Pati mga anak ko na inosente nadamay. Pinahid ko ang luhang kumuwala mula sa mga mata ko. Gusto kong magalit sa mundo. Hindi ko naiintindihan ang sarili ko. Galit ako sa sarili ko dahil pabaya akong ina. Wala akong kwenta, ang hirap mabuhay. Minsan nagsisisi ako kung bakit pa ako nabuhay. "Anak Cathy, kumain ka muna. Hindi ka pa kumakain eh. Kailangan mong magpalakas." Napalingon ako sa nagsalita saka bumaba ang tingin ko sa hawak niyang binalatang mansanas. Nag-iwas ako ng tingin. Wala akong ganang kumain, pakiramdam ko wala na akong sikmura. Hindi ako makaramdam ng gutom. "Busog po ako, Nanay Celia," sabi ko na lang out of respect. "Pero wala ka pang kinakain simula nang magising ka kahapon," anito. Bumuntonghininga ako saka umiling. Hindi naman niya ako pinilit. Napatingin ako sa
Huling Na-update: 2024-08-27
Mag-log in
