Hindi na nga umalis pa ng ospital si Henry. Matyaga din itong nagbantay sa kanilang anak kahit na nasa isang sulok lang ito ng silid ni Leyra. And when Leyra woke up, agad nitong tinanong kung sino ang binata.“Mommy, sino po s'ya?”Masuyong hinaplos ni Liana ang buhok ng anak at ngumiti dito. “Did you remember those times we talked about your father?” tanong niya rito.“Uh-huh…” anito kasabay ng isang mabagal na pagtango.Huminga muna ng malalim si Liana bago nagpatuloy, “Siya na iyon anak. He's your father.”Dahan-dahan namang lumapit sa kanila si Henry while Leyra was seriously looking at him intently. Tila kinakabisa nitong maigi ang mukha ng ama.Maya-maya’y nabaling sa kanya ang mga mata ng anak. Nangingislap iyon at hindi maipaliwanag ni Liana ang kanyang nararamdaman habang pinagmamasdan ang mga iyon.“Di mo po sabi sa ‘kin pogi pala Daddy ko,” anito at nakangiti ng nilingon si Henry. “Hi! My name is Leyla, ikaw po?” masiglang pakilala nito sa sarili.Nanginginig ang mga kamay
Successful ang naging operasyon ni Leyra na ikinahinga nila ng maluwag ni Liana. Nailipat na ito sa private room na ipinahanda niya at hindi naman na tumutol pa ang dalaga. Nakakaramdam lang siya ng bahagyang pagkainis dahil sa tuwina’y kabuntot nito si Jake.Wala siyang kaalam-alam tungkol sa lalaking iyon o sa relasyon nito at ni Liana, pero kung umasta ito, para bang ito ang tunay na ama ng anak niya.Saglit siyang nagpaalam sa mga ito na uuwi muna sandali at magpapalit ng damit at nagbilin din siya na magdadala ng mga kailangan pang gamit doon. Panay tango lang naman ang tugon sa kanya ni Liana.Pagdating sa kanilang mansyon ay agad siyang sinalubong ng nag-aalalang ina.“Saan ka na naman ba nanggaling? Tumawag ako sa opisina mo kahapon and Liezl said you went out early in the afternoon. May problema ba?” agad na pag-uusisa nito.Pero sa halip na sumagot, mahigpit niyang niyakap ang nabiglang ina at dito ibinuhos ang lahat ng emosyong nararamdaman niya kahapon pa. Para iyong daloy
“Liana bakit ang laki-laki at ang ganda-ganda naman yata ng silid na ito ni Leyra? Hindi ba mahal dito?” nagtatakang tanong ni Nanay Perla sa kanya habang iginagala nito ang mga mata sa paligid ng silid.Kadarating lang nito at ni Lester. Minabuti ng mga ito na bumisita doon upang matiyak na maayos ang kalagayan nila ni Leyra. Wala naman daw pasok kinabukasan at pinaliban na rin nito si Lester dahil tapos na rin daw naman ang exam ng kapatid niya.Hindi agad siya nakaimik. Nag-aalalang napatingin na lang siya dito.“May kailangan ba akong malaman?” nang-aarok ang mga tinging tanong nito sa kanya ng mapansin ang kanyang pananahimik. “Huwag mong sabihin sa aking si Jake ang may kagagawan nito?” muli nitong tanong na agad niyang pinabulaanan ng matinding pag-iling. “Kung ganoon… sino?” salubong ang mga kilay na tanong nito.Huminga ng malalim si Liana at pagkuwa’y nagyuko ng ulo. Natatakot siya sa makikitang reaksyon ng matanda kapag sinabi niya dito ang totoo.“Si Henry, ‘Nay…” mahinang
“Hijo… pwede ba kitang tanungin?” basag ng kanyang Mama sa kanilang katahimikan habang pauwi ng mansyon. Ihahatid niya lang ito doon at muli ring babalik sa ospital.“What is it Mama?” tanong niya habang nakatutok ang mga mata sa daan.“What’s your plan now? Ngayong natagpuan mo na si Liana at nalaman mong may napakaganda at bibo pala kayong anak, anong balak mong gawin?” pag-uusisa nito. At hindi naman nakaligtas sa kanya kung paano nito purihin si Leyra.Bahagya siyang napangiti at pagkuwa’y nagseryosong muli.“I’ll just follow what Liana wants. Kung ipapahiram niya sa atin si Leyra, then maganda. Pero kung hindi naman, I’ll see to it na makakasama ko pa rin siya sa mga araw na itatakda ng kanyang ina. Hindi naman namin pwedeng biglain si Leyra dahil sa sitwasyon niya and you understand that naman, ‘di ba?” aniya dahil alam niyang sabik na sabik din itong makapiling ang apo.“Of course, hijo. Naiintindihan ko ang bagay na iyon,” kaagad na tugon nito. “But… it would be nice kung magk
“Hindi ba kami nakakaabala sa ‘yo? Alam kong busy kang tao at malayo ang byahe papunta ng La Consolacion. Pwede ko namang kausapin si Leyra na ipagpaliban mo muna ang pagsama sa amin,” basag ni Liana ng nasa kalagitnaan na sila ng byahe. Tulog na si Leyra kaya malaya na siyang kausapin si Henry.She was still contemplating on this idea na isama ang binata sa kanila dahil marami na namang magtataas ng kilay sa kanya. Isa pa, nahihiya rin siya dito.They may have a better life now compared to before, pero sapat lang iyon at napakasimple. Baka isipin nito na hindi niya naiibigay ang mga pangangailangan ng anak nila.Saglit siyang nilingon ng binata sa rear-view mirror pagkuwa’y itinuon na ulit nito ang pansin sa daan. Sa likod silang mag-ina naupo dahil kailangang alalayan niya si Leyra doon. Nagmukha tuloy driver si Henry ngunit wala naman siyang reklamo na narinig mula dito.“What do you mean nakakaabala?” tanong nito sa seryosong tinig. “Noon at ngayon hindi ka naging abala sa ‘kin, l
Nagtatakang iginala ni Liana ang paningin sa buong salas. Wala na doon si Henry at Leyra. Nagmamadaling binuksan niya ang pintuan sa may terrace at sinilip kung naroroon ang dalawa, ngunit wala naman. Sandali siyang nag-isip ng bigla'y may bumundol na kaba sa kanyang dibdib. Tuloy-tuloy siyang lumabas ng kanilang bahay at ng makita na naroon pa rin ang sasakyan ng binata, t’saka pa lang siya nakahinga ng maluwag. Akala niya kasi itinakas na nito si Leyra, ngunit alam naman niyang hindi iyon gagawin ni Henry. Muli siyang bumalik sa loob at ipinagpatuloy ang paghahanap sa mga ito. Wala namang ibang pupuntahan ang dalawa kundi ang… Napatigil siya sa gitna ng sala at mabilis na napatingin sa kanilang silid ng anak. Dahan-dahan siyang lumapit doon at pinakiramdam kung may tao sa loob. Wala naman siyang marinig mula sa labas kaya maingat niyang binuksan ang pinto. Mabilis niyang tinakpan ang bibig upang di-kumawala doon ang malakas niyang pagsinghap ng tumambad sa kanya ang dalawa. M
Isang malakas na busina sa labas ng bahay nina Liana ang nagpabalik sa kamalayan ni Henry.Kunot-noong lumabas siya ng silid ng kanyang mag-ina at naabutan pa niyang papasok ng bahay si Jake. May dala-dala itong kung ano-ano sa magkabilang kamay.Agad naman itong sinalubong ni Liana.“Ang aga mo naman yata?” tanong nito sa lalaking kararating lang.“May iniutos sa akin si Papa kaya naisipan ko na rin na dumaan dito tutal nasa malapit lang naman ‘yung pinuntahan ko,” tugon nito sabay lingon sa kanya.Seryoso ang mukha nito habang nakatitig sa kanya.“Maupo ka muna at ipagtitimpla kita ng kape,” anang dalaga dito na hindi yata naramdaman ang namumuong tensyon sa pagitan nila ng lalaki.Tumango naman ito at tahimik na naupo.S’ya naman ay lumabas ng bahay para tawagan ang kanyang mama pati na rin ang kanyang sekretarya. May mga kailangan kasing asikasuhin sa hotel at ang kanya munang ina ang pinapunta niya doon.Hindi naman siya nagdalawang salita dito, bagkus ay tuwang-tuwa pa ito dahil
“I think this is really a goodbye…” ani Jake isang araw na pumunta itong muli sa bahay nina Liana.Naabutan na naman nito doon si Henry na hindi naman talaga umuuwi pa simula ng ihatid sila nito.Nasa may terrace silang dalawa habang nasa loob naman sina Henry at Leyra at nanonood ng favourite cartoons ng kanilang anak.Malungkot niyang tiningnan ang lalaki. “I’m really sorry, Jake… I already told you my reasons at hindi na magbabago pa iyon. Ayoko talagang paasahin ka pa,” aniya.Mapait na ngumiti ang lalaki. “He’s really so lucky to be loved by you. You’re one of a kind Liana… Sana lang huwag ka na niyang sasaktan because if that’s happen, ako mismo ang bubura sa mukha niya,” may himig pagbabantang wika nito.“Jake…” marahang saway niya dito.“I know, Liana… I know…” mahinang saad nito. “Ama s’ya ng anak mo and it will never changed the fact that he will forever be part of your life… not just because he’s Leyra’s father, but because you still love him. Hindi iyon nagbago sa paglipas
Night before their wedding at noon lang kinabahan ng todo si Liana. Hindi pa niya nakikita si Henry si mula kanina at nag-aalala siyang baka kung ano ng nangyari dito.Balisang palakad-lakad siya sa kanyang silid habang iniisip kung tatawagan ba o hindi ang binata nang biglang tumunog ang cellphone niya. Text message iyon mula kay Henry.Mabilis niya iyong binasa.Can we meet? Iyon ang nakalagay sa screen.Napaupo siya sa gilid ng kama at nagreply dito.Why? Reply niyaMuling tumunog ang cellphone niya.I have something to show you. Pero sa halip na sagutin iyon ay tinawagan niya na lang ito.“What is it? Alam mo namang bawal na tayong magkita di ba?” aniya ng sagutin nito ang kabilang linya.“Wala pa namang twelve midnight ah. May ipapakita lang ako sa ‘yo. Sandali lang tayo,” tugon nito na nasa tinig ang excitement.Sandaling nag-isip si Liana bago siya sumagot. “Sandali lang talaga ha? ‘Pag nalaman ni Mama at ‘Nay Perla na umalis at nagkita tayo malilintikan tayong pareho sa kanil
Ilang beses na lumunok si Henry upang pigilan ang pagpatak ng mga luha. Sa t’wing maalala niya lahat ng pinagdaanan niya sa nakalipas na tatlong taon, hindi pa rin niya maiwasang hindi makadama ng galit sa sarili at panghihinayang. It was all his fault kung bakit dumaan sila sa ganoong pagbusok, kahit ang totoo hindi naman na pala dapat.Huminga siya ng malalim at marahang iginiya si Liana sa mismong puntod ng ina nito.“’Nay, kung nasaan ka man ngayon, I hope you could see us… I hope you were now smiling kasi natupad ko na ang gusto mong mangyari para sa amin ni Liana. In just month away, ikakasal na kami. Magkakaroon na ng buong pamilya ang apo ninyo, and I’ll promise to you na hinding-hindi ko na ulit sasaktan ang anak ninyo. I will love and cherish her every single day until our last breathe. Makakaasa kayo sa aking aalagaan ko sila pati na si Lester. And I would also want to thank you for everything you did… for your sacrifices na kahit naantala, masaya pa rin naman ang dadatnan
Liana took a leave para sa pag-aasikaso ng kasal nila ni Henry. Napagdesisyunan nilang magpakasal na sa susunod na buwan kaya ang lahat ay abala na.Tuwang-tuwa ang Mama Helga nila at si Nanay Perla sa desisyon nilang iyon. Hindi na daw kasi makapaghintay ang mga ito na masundan na si Leyra, and Mama Helga demanded to them to make her a lot of grandchildren na ikinatawa nila nang husto ni Henry. Nag-iisang anak kasi si Henry kaya gusto nito ng maraming apo habang kaya pa daw nitong mag-alaga.Nang araw na iyon ay nagpunta sila ni Leyra sa boutique na gagawa ng gowns nilang mag-ina. Hindi nila kasama si Henry dahil may inaasikaso itong iba pang detalye ng kasal nila. Hinati talaga nilang dalawa ang pag-iintindi sa nalalapit nilang kasal upang mas lalong mapabilis iyon.“Ang cute naman po ng anak ninyo Madam,” anang bading na nagsusukat sa kanila.Nginitian naman ito ni Leyra ng pagkatamis-tamis. Her daughter knows how to appreciate people’s admiration to her.“Ay! Diyos ko!” palatak pa
“San tayo punta Daddy?” tanong ni Leyra habang buhat-buhat niya ito. Nasa hotel sila at naiwan pa sa sasakyan si Liana dahil may kausap pa ito sa telepono.He wanted to show Leyra his office that day kaya naisipan niyang isama ang kanyang mag-ina sa doon.“Daddy will going to show you his office. Di ba you wanted to see it?” masuyong tanong niya sa anak.“Opo,” anito kasabay ng sunod-sunod na pagtango.“You’ll gonna see it today, that’s why I brought you and Mommy here,” he said while smiling.“Talaga, Daddy?” tila hindi naman makapaniwalang tanong nito. Namimilog pa ang mga mata nitong nakatitig sa kanya.Mabilis naman siyang tumango and Leyra couldn’t hide her excitement. Hinayon ng mga mata nito ang itutok ng hotel hanggang sa magkandabali na ang leeg nito.“Taas naman Daddy. Di ko na makita dulo, sakit na leeg ko,” tila nagrereklamong saad nito.Natatawang hinimas naman niya ang batok nito na ikinahagikhik nito dahil may kiliti ito doon.“Stop, Daddy!” nagpupumiglas na wika nito k
“Hi? Is Leyra sleeping?” mahinang tanong ni Henry ng sumungaw ito sa pintuan ng kwarto ni Leyra.Nilaanan talaga ito ng mama ni Henry ng sariling silid sa mansyon. Pinuno nito iyon ng kung ano-anong laruan na ikinatuwa nang husto ng kanilang anak.Marahan siyang tumango sa binata. “Why?” paanas na tanong niya dito at maingat na tumayo.Maingat ang mga hakbang na lumapit sa kanila ang lalaki. “Just checking,” anito sabay kibit-balikat.Tinitigan nito ang kanilang anak na himbing ng natutulog.Ginaya naman niya ang lalaki.“Liana…” anito pamaya-maya.“Hmmm?” tugon niya ng hindi ito nililingon.“Thank you,” malambing na turan nito na ikinalingon niya dito. Siya na pala ang pinagmamasdan nito at hindi ang anak nila.She smiled.“You don’t have to mention it,” aniya.“No… I’d rather choose saying it than keeping them on myself. As much as possible, gusto kong ipakita sa ‘yo na nagbago na talaga ako…”“Hindi mo naman kailangang gawin iyon. Alam ko naman that you’re doing your best para buma
“Really?”“Yes, Mama! She said yes to me!” masayang kwento niya sa ina habang nasa silid siya ng kanyang mag-ina. Kaagad niya itong tinawagan upang ibalita ang mga nangyari kanina.“Oh, that’s great!” palatak ni Helga sa kabilang linya. “So, kailan ang kasal? May napili na ba kayong date? Dito ba gaganapin o d’yan kina Liana?” sunod-sunod na tanong nito. Tila mas excited pa ito sa kanilang dalawa ni Liana. Napailing naman siya. “Hindi pa namin napag-uusapan ang tungkol sa bagay na iyan. Siguro one of these days malalaman mo iyon,” tugon niya.“Of course! Hindi ko naman hahayaang mahuli ako sa balita. Kaya dapat sabihin mo agad sa akin kapag nakapagdesisyon na kayo,” anito na kahit hindi niya kaharap ay alam niyang nakataas ang mga kilay.Napangiti naman siya. “Yes, Mama. I’ll do that,” aniya.“By the way how’s my apo? Is Leyra alright? Anong reaksyon niya ng sabihin ninyong magpapakasal na kayo?” pag-uusisa nito.“Hay naku, Mama! Matatawa ka sa kanya. Kung nakita mo lang kung paano n
Dahan-dahang hinapit ni Henry si Liana palapit sa sarili and embraced her so tight.Walang pagsidlan ang kasiyahang nadarama niya sa kanyang puso.Liana loves him! Iyon ang nagtutumining sa isip niya ng mga sandaling iyon.Kaytagal niyang hinintay ang pagkakataong ito… Kaytagal niyang hinintay na marinig mula dito na sabihing mahal din siya nito. And God knows how happy he is right at this moment.“I never like hurting you, Liana… noon at ngayon…” panimula niya habang masuyong hinahaplos ang likod nito. “I know I was a fool back then. Hinayaan kitang mawala sa akin and it was too late when I realized that I cannot live without you… that I’ll die if I can’t see you… Kaya ipinahanap kita. Hinalughog ko ang buong Maynila para lang makita ka ngunit bigo ako. Sa loob ng tatlong taon, wala akong ibang ginawa kundi ang sisihin ang sarili ko. Sisihin sa lahat ng nangyari sa atin. Masyado akong nagpadala noon sa galit at selos na nararamdaman ko at hindi ko naisip na aalis ka na lang bigla at
“Mommy pede hilam phone?” tanong ni Leyra sa kanya ng lapitan siya nito habang nanonood siya ng tv.Kunot-noong sinulyapan niya ang anak.“Bakit Baby, sino ang tatawagan mo?” tanong niya dito.“Tawag po ako kay Daddy. Di s’ya tawag ngayon sa ‘kin, eh…” tila nagsusumbong na tugon niya.Napahugot naman siya ng malalim na hininga at hinarap ang anak.“Baka may ginagawa lang si Daddy ngayon kaya hindi ka niya natawagan,” paliwanag n’ya dito.“Eh sabi n’ya po tawag ako sa kanya kapag namimiss ko siya. Miss ko na s’ya Mommy,” katwiran pa nito.Ako rin. Miss ko na rin ang ama mo. Mabilis na tugon ng kanyang isip pero hindi niya iyon isinatinig.“Gusto mo text na lang muna natin siya?” sa halip ay tanong niya rito.“No,” kaagad na sagot nito kasabay ng pag-iling. “Gusto ko tawag,” nanghahaba na ang ngusong dagdag pa nito.“Leyra… what did Mommy told you about your Dad?” malumanay na tanong niya dito.Hindi naman sa lahat ng pagkakataon ay palaging masusunod ang gusto ng kanyang anak. Kailanga
Pagkatapos nilang mag-agahan ay mabilis na naligo si Liana at naghanda na papasok ng opisina. Paglabas niyang muli sa sala ay bihis na rin ang mag-ama.Nagtatakang tiningnan niya ang mga ito.“May lakad ba kayo?” tanong niya sa dalawa.Nagkatinginan ang mga ito at sabay na ngumiti sa kanya.“Hatid ka namin sa office mo po, Mommy.” Si Leyra ang sumagot.Nakataas ang mga kilay na nilingon niya si Henry.Nagkibit-balikat naman ito. “Request n’ya talaga iyon,” anito na ang tinutukoy ay ang kanilang anak.“Di po ba pede?” inosenteng tanong ni Leyra sa kanya. Bigla ay naging malungkot ang itsura nito na ikinatawa naman niya.“Of course, not!” aniya na nagpingiti ng muli sa anak nila. Tuwang-tuwa kumapit ito sa tig-isang kamay nila at sabay-sabay silang tatlo na lumabas ng bahay.“’Nay tuloy na ho ako,” pamamaalam n’ya dito pagkatapos ay nagmano. Kasalukuyan itong nagdidilig ng mga tanim nito sa harapan.“Sige… Mag-iingat kayo,” anito na bahagya lang silang nilingon at ipinagpatuloy na ang g