ฉันต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ทั้งที่ถูกฉุดกระชากอยู่แบบนี้ กลับรู้สึกตื่นใจขึ้นมาซะอย่างนั้น ร่างสูงที่รั้งแขนของเธอเดินนำหน้าในความเร็วที่เหมือนจะพูดได้เต็มปากว่าร้อนใจ เส้นเลือดบนฝ่ามือขาวๆ.. โอ้ว~ พระผู้เป็นเจ้า สาบานชั่วชีวิตว่าทั้งชาตินี้ฉันจะไม่มีวันยอมเสียชิริวคนนี้ให้กับชะนีหน้าไหนเด็ดขาด!ครั้นถูกลากมาถึงห้อง คีย์การ์ดแตะสัมผัสจนประตูเปิด และเข้าไปอยู่ด้านในห้อง..หมับ! ร่างบางโอบกอดแนบกายแฝงชิดติดลำกายของชิริว มือบางๆไล่เลี่ยสอดเข้าใต้เสื้อที่หน้าอก กระดุมนั่นถูกปลดโชว์เรือนกายกำยำ“..พี่หึงแนนเหรอ~?”“เออ” ผิดคาดที่ครานี้เขายอมรับแบบไม่หลบซ่อน มันทำให้หัวใจของสาวน้อยสั่นรัวก่อนจะเม้มปากและเผยรอยยิ้มดีใจกลายๆ“เธอดูดีใจที่เห็นฉันเป็นแบบนี้”“ใช่..”“..ดีต่อใจขนาดนั้นเลยหรือไง?” คะแนนพยักหน้า ความโกรธในตอนแรกหายวับราวกับมีน้ำใสชะโลมรดลงใจ ชิริวใช้เวลายืนมองคะแนนอยู่นาน เขาเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไรตัวเขานั้นถึงชอบยืนมองเธอนัก ขอแค่ให้มีเธออยู่ในสายตา..หรือกู.. จะคลั่งรักไปซะแล้ว…เสียงนั้นดังถามตัวเองอยู่ในใจ ก่อนจะรั้งเอวบางสวมรัด เฉยคางน้อยๆขึ้นรับองศา ประกบริมฝีปากในเวลาต่อมา
เมื่อท้องอิ่ม คะแนนก็นอนหลับเต็มที่ ก่อนจะตื่นเช้าขึ้นมาก็เห็นชิริวเดินวนไปมาในห้อง เหมือนกำลังหาชุดสวมใส่สำหรับวันนี้ แต่ดูแล้วเหมือนจะยังเลือกไม่ได้ คะแนนมองร่างสูงทำทุกอย่างซ้ำไปซ้ำมาอยู่สักพัก ก่อนจะหยิบเสื้อยืดตัวโคร่งที่ถูกวางไว้ข้างกายขึ้นมาสวมใส่ ไร้ซึ่งเเพนตี้และบราเสียปิดของสงวน หน้าอกที่เติบโตเต็มที่ เม็ดเนินชูชันมองเห็นได้ชัดเมื่อสวมเสื้อลงไป“ยังเลือกไม่ได้อีกเหรอ?”“..ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร?”“ตั้งแต่พี่เดินวนไปทางนั้น กลับมาทางนี้ แล้วก็วนไปทางนั้น” นิ้วเรียวชี้ทิศทางที่ว่า“….”“ทำไมต้องใส่ใจขนาดนี้? มีนัดเจอใครหรือไง?” คะแนนพูดไป ควานหาเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มกับเข็มขัดยี่ห้องู นาฬิกาเรือนหลายบาท แล้วก็สร้อยเพชรเม็ดเล็กๆหนึ่งเส้น“ก็มี”“แค่นี้ก็โอเคแล้ว” ฉันยืนเช็คเสื้อผ้าที่เป็นคนเลือก ตัวหอมๆของพี่ริวเป็นคำตอบว่าพี่เขาอาบน้ำเรียบร้อยแล้ว“มาค่ะ แนนใส่ให้นะ”ชิริวนิ่งไม่พูดอะไร เขาโดนคะแนนจับข้อมือลากไปที่เตียง คนตัวน้อยมองเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนๆด้วยใบหน้าที่ไร้เครื่องสำอางค์ เสื้อเชิ้ตสีน้ำเงินเข้มสุขุมถูกส่งต่อให้กับร่างสูง เขาใส่มันและแน่นอนว่าคะแนนทำหน้าที่ติดกระดุมให้
“ขอเวลาสักสองเดือนได้ไหม?”เสียงหวานที่เคยเจื้อยแจ้วอ่อนยวบราวกับคนละคน ชิริวที่เป็นฝ่ายนัดมายด์มาที่นี่ยังไม่ทันได้เอ่ยคำพูดใดออกจากปากเมื่อมาถึง“..ฉันยังไม่ได้พูดอะไร”“ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญ ฉันคงไม่ถูกนัดมา”“….”“แล้วเรื่องที่เหมือนจะสำคัญที่สุดของริวในตอนนี้.. คงไม่พ้นเรื่องคะแนน”“….” ชิริวนิ่งไป เขาเรียกพนักงานเพื่อสั่งเครื่องดื่มให้เสร็จสรรพ ยิ่งยอมสละเวลาของตัวเองในขณะที่คนตรงหน้าเป็นมายด์ หญิงสาวยิ้มบางๆที่มุมปากเพราะเข้าใจภาษากายของชิริวดี เขาและเธอแทบจะไม่เคยใช้เวลานั่งทานข้าวด้วยกันในร้านหรูหราแบบนี้ พวกเขาเคยใช้เวลาด้วยกันแค่เรื่องบนเตียง..“ดูเหมือนว่าคนนี้จะจริงจังนะ”“…ว่างั้นก็ได้”“งั้นขอถามอะไรหน่อยได้ไหม ..ว่าต่อให้ไม่มีคะแนน ริวก็จะไม่หันมองมายด์เป็นอื่นใช่ไหม?”“…เราตกลงกันแล้วไง ว่าเรื่องของเรา …มีแค่เรื่องบนเตียง”“….”“ฉันไม่ได้ลาก หรือบังคับขืนใจอะไรเธอ เราคุยกันแล้ว จำได้ใช่ไหม?”“จำไม่ลืมหรอกน่า แค่หวั่นไหวเพราะคิดว่าสักวันอาจจะเป็นที่หนึ่ง”“….” ชิริวนิ่งไป แต่สุดท้ายมายด์ก็ถอนหายใจด้วยรอยยิ้ม“มายด์รู้มานานแล้วแหละว่าวันนี้จะต้องมาถึง ก็ขอบคุณนะที่บอกกัน
มหาวิทยาลัย เอแบคมาเรียนปุ๊บ สิ่งแรกที่ฉันได้รู้และคิดว่ามันเป็นข่าวดีคือนอกจากฉันจะอยากบอกความสัมพันธ์ที่แน่ชัดระหว่างฉันกับพี่ริวก็คือ…เวลเริ่มจะไม่อยู่เฉย.. นางรุกพี่เรียวถึงขั้นเป็นฝ่ายจูบพี่เรียวซะเอง หลังจากที่ฉันรู้สึกว่าคู่นี้สับไปสับมาอยู่นาน ในที่สุดมันก็เป็นแบบที่ฉันคิดไว้นี่แหละเวลยกมือปิดหน้าตัวเองเพราะความเขิน“แล้วฉันก็ พูดความรู้สึกของตัวเองออกไปอะ แต่เป็นตอนที่เขาหลับแล้วนะ ไม่กล้าพูดตอนมองหน้า”“มันจะเป็นอะไรไปละ แกนะอยู่ในที่ที่ผู้หญิงทุกคนในมออยากจะอยู่ มีโอกาสแล้วก็อย่าทิ้งโอกาสสิ ดูดูแล้วก็.. พี่เรียวก็คิดๆอะไรกับแกแหละ ไม่งั้นนะไม่เป็นแบบทุกวันนี้หรอก”“..พี่เขาก็พูดทำนองนั้น”คะแนนรับรู้ได้ถึงความรู้สึกที่เวลมีให้กับเรียว เธอก็ยินดีที่คนเป็นเพื่อนจะมีความรักกับเขาบ้าง แล้วเรียวเองก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร จะเป็นห่วงก็แค่..“แล้วพี่พริมที่แสนดีของเเกอะ ไปถึงไหนแล้ว”“..ตอนเช้าที่ออกมาก็ยังไม่เห็นนะ ไม่เจอตั้งแต่เมื่อคืน”“ตรอมใจตายแล้วมั้ง”“แนน”“เออๆ ก็พูดไปงั้น ดูแลตัวเองดีๆแล้วกัน ถ้ารู้ธาตุแท้แล้ว มันไม่จำเป็นที่แกจะต้องทำตัวเป็นคนดีกับคนแบบนั้น เค๊?”“…อืม” ค
อาจจะเป็นเพราะฉันที่ใจร้อน แต่จะให้ฉันนั่งนิ่งยอมให้มือสกปรกๆพวกมันมาแตะต้องสัมผัสตัวฉันแบบที่เวลยอมไม่ได้.. แม้ว่าจะรู้ดี ว่ามันเป็นวิธีที่ยืดเวลาโดยไม่มีใครเสียหายที่ดีที่สุด แต่ฉันทำไม่ได้…“ของคะแนนด้วยค่ะ รับผิดชอบในสิ่งที่ตัวเองทำหน่อยสิคะ” ฉันรู้ว่าเวลพยายามส่งสัญญาณให้ฉันตามน้ำ เป็นผู้หญิงมือง่อยที่นับนาทีรอคนมาช่วย.. แต่พวกพี่ริวไม่ใช่ซุปเปอร์แมนหรืออเวนเจอร์ที่จะเหาะมาหาเราในทันทีที่วางสายไปไม่ถึงครึ่งชั่วโมงสายตาคะแนนสอดส่อง เจ็บที่ปากจัง น่าจะเพราะชอตเมื่อกี้.. โดนไปเต็มๆเลยนี่นะ..เวลพยายามส่งสัญญาณให้แนนไม่คิดทำอะไรบ้าๆก่อนที่พวกคุณเรียวจะมาถึงแต่เวลไม่มั่นใจเลยสักนิดว่ามันจะเป็นผลไหม เธอรู้นิสัยของคะแนนดี หากคะแนนยอมทำตามแบบที่เธอยอม.. คงทนได้ไม่นาน“พี่ไม่ไหวแล้วนะหนู~” ไอ้เวรนั่นพูดจบก้มลงซุกไซ้ต้นคอของเวล! ฉันเห็นเวลขัดขืนเท่าที่จะทำได้ แต่ดันถูกจับตรึงด้วยแขนหนาทั้งสองข้างทนให้เป็นแบบนี้ต่อไปไม่ได้เเล้ว! คะแนนเธอกล้าได้กล้าเสียพอที่จะตัดสินใจวิ่งทั้งที่ยังมีเชือกถูกมัดมืออยู่อย่างนั้น เสื้อผ้าที่ชำรุดตามร่างกาย และรอยน้ำตาที่ไหลริน คะแนนวิ่งหนีหวังว่าจะออกไปจากตร
ช่วงเวลาในการทำแผลคงเป็นช่วงเวลาที่.. หน่วงที่หัวใจ แม้คะแนนจะเคลิ้บหลับไปแต่ชิริวที่ยังนั่งทำแผลที่มุมปาก ความรู้สึกของเขาไม่นิ่งเสียที เขาไม่รับสายเพื่อนคนไหนที่ระดมโทรหาเขา แม้กระทั่งบิ๊กที่รีบตามมาถึงที่คอนโด ชิริวก็ไม่ปริปากตอบคำถามอะไรสักคำ เขาเอาแต่จ้องมองคะแนน ทำแผล และเปลี่ยนเสื้อผ้าที่วาดเวิ่น..ก่อนจะถอนหายใจเมื่อเลือดที่ซิบแข็งตัวและหยุดซึม“..คุณริวครับ” บิ๊กที่ยืนอยู่หน้าประตูตั้งแต่ต้นจนจบ ก็เกือบชั่วโมงที่ชิริวไม่ติบคำถามอะไรคนสนิทสักคำ จนในที่สุด“..อืม” “คุณเองก็ควรทำแผล” เพราะฝ่ามือแตกและเลือดก็ซิบ เนื้อหนังถลอก คงเพราะอัดแรงซัดเบาหน้าไอ้เวรนั่นมากเกินไป แผลขนาดนี้.. ไม่รู้สึกเจ็บแม้แต่นิด“อืม”“เดี๋ยวผมทำให้ ปล่อยให้คุณแนนพักผ่อนเถอะครับ เธอคงจะตกใจกลัวไม่น้อย”“..อย่านะ~ พี่ชิ~” เสียงหวานหวาดละเมอ เริ่มสั่นหน้าแล้วออกแรงขัดขืน ชิริวสอดมือประสานเขากุมมือคะแนนเเน่น ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนข้างกาย สอดแขนประคองคนตัวน้อยให้อยู่ในอ้อมกอด“กูไม่ทำแผล”“ครับ? แต่ว่า”“..กูจะอยู่ใกล้ๆแนน”“….”“กูจะไม่ไปไหนทั้งนั้น”“..ทราบแล้วครับ”ชิริวจัดท่าทางให้คะแนนนอนหนุนแขนตน วาดแขนโอ
คลื่นน้ำสาดกระเซน เมื่อชิริวเริ่มหยุมขยำหัวของคะแนน สองมือจับศรีษะราวกับลูกมะพร้าวกะทิ ที่ขยับเขยื้อนเคลื่อนขึ้นลงเพื่อรีดน้ำกะทิคั้นให้มากที่สุด แม้ชิริวจะเผลอเคลิบเคลิ้มจนลูกชายของเขาเผลอปล่อยน้ำเสียวเคลือบหัวเพียงนิด แต่คะแนนที่เจ็บมุมปากก็ยังจัดเก็บและเลียจัดการได้ดีไม่มีตก สีหน้าของชิริวดูทรมานกับสิ่งที่ถูกกระทำ ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เขาต้องชักสิ่งนั้นออกจากโพลงปาก ฟาดตีที่แก้มบ้างริมฝีปากบ้างราวกับเค้นรุกปลุกอารมณ์และชะลอการถึงฝั่ง“..อ่า~”“อึ้ก~”“ลุกขึ้นมา~”ซ่าา~ น้ำที่ราดรดบนตัวคะแนนไหลลงสู่ที่ต่ำ ฉันรู้ว่าเราจะไม่ได้ทำอะไรๆกันในอ่าง แต่ไอ้การที่เดินจับมือกันเพื่อไปหาพื้นที่ทำกิจกรรมรักแบบนี้ ฉันก็เพิ่งเคยทำ.. สุดท้ายแล้วเราก็มาจบที่ฝักบัวและห้องกระจกกั้นอาบน้ำไรผมของพี่ริวปรกเปียก เพราะฝักบัวถูกเปิด ไอกระจกก่อตัวได้ไม่ทันไร พี่ริวก็จัดท่าจัดทาง.. ไอ้เราก็นึกว่าโดนแน่ๆ ตอนนี้โดนแน่นอน.. แต่ไม่ใช่“ตรงไหนที่มันจับเธอ”“…ห๊ะ?”“ตรงไหนบ้าง”“…แล้วพี่จะทำอะไร?”“ล้างแม่งให้หมด” ซ่า~ สายน้ำจากฝักบัว..สร้างความเซ็กซี่ให้พี่ริวไปสิบขุมล้านขุม ร่างกายกำยำ เนื้อนวลผ่องสะอาดน่าดูดไ
เรียวขาอ้ากว้าง เม็ดเหงื่อตามกายเริ่มเพิ่มจำนวน ความหนืดเหนียวเริ่มส่งผลให้ทุกส่วนที่กระทบกันหนืดตามเสียงกายรักที่กระซวกซอยถ้ำน้อยที่แสนจะบอบบางสร้างความแดงไปรอบๆปากถ้ำ และถึงแม้ว่าชิริวจะเห็นแบบนั้นเขาก็กลับมีแรงฮึด.. ยกสะโพกหนักของตัวเองขึ้น ชันเข่าเพียงข้าง มือหนากดต้นขาเรียวให้ปลายเท้าชี้เพดานห้อง พลันรัวน้ำหนักและจังหวะการซอยถี่ๆที่แทบจะคาลำที่ดันค้างไว้จนมิดด้าม“อ่า~ คะแนน~”“อ๊ะ! อ๊ะ! อื้อออ!”ใช่ว่าจะมีใครยอมแพ้ใคร.. เพราะเรื่องแบบนี้หาใช่ว่าควรทำกับทุกคน คะแนนที่มากไปด้วยความเสียว จิกปลายเล็บกับก้นของชิริว บีบเค้นไม่ต่างกับที่เขาเคยทำกับเธิ แม้จะทำเพียงได้ไม่นานก็ตามร่างน้อยสั่นกระเพื่อมถี่ๆ บรรยากาศของห้องเต็มไปด้วยอุ่นไอที่แม้แต่เครื่องปรับอากาศก็ไม่สามารถเพื่อความเย็นได้ เตียงนอนที่ชื้นเพียงนิดกับเม็ดเหงื่อของทั้งคู่ ก่อนจะแนนจะหอบหายใจเฮือกใหญ่ เธอใช้มือดันหน้าท้องของชิริวออกไปให้ไกลเพราะความเสียงที่เธอได้รับนั้น มันเหนือคำบรรยาย“อ๊าาา! พะ พอก่อน!”“อย่าดิ้น!”“อ๊ะ! พะ พอออ!”ฉันเสียวจนเกินบรรยาย และร่างกายฉันก็กำลังจะปล่อยน้ำใสให้แตกกระเซนใส่พี่ริว ฉันดันพี่ริวหลุดสำ
“จากการตรวจพบว่า คุณได้ตั้งครรภ์แฝดครับ.. อาจจะ เป็นไปได้ถึงสามคน”“จริงเหรอคะ!”“ครับ ดูจากตรงนี้ก็พอจะเห็น.. หมออยากจะให้ความรู้ในฐานะที่คุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่สักหน่อย” จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ท้องได้ประมาณสี่เดือนแล้ว ครั้งแรกที่อัลตร้าซาวน์คุณหมอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเพราะคุณหมอบอกว่ามันเป็นไปได้ยากมากที่จะสามารถท้องแฝดสามได้ แต่เหมือนวันนี้จะชัดเจนแล้วสินะ..“การตั้งท้องลูกแฝด ถือเป็นความเสี่ยงหนึ่งของการตั้งครรภ์ เพราะการอุ้มท้องลูกมากกว่า 1 คน ในท้องเดียวกันนั้น อาจนำไปสู่ความผิดปกติของการตั้งครรภ์หลายประการ ตั้งแต่การแท้ง การคลอดก่อนกำหนด หรือภาวะครรภ์เป็นพิษ เป็นต้น โดยท้องแฝดสามารถแบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ แฝดแท้ และ แฝดเทียมครับ”“..ค่ะ”“แฝดแท้ เกิดจากการที่ตัวอ่อนซึ่งผ่านการปฏิสนธิและฝังตัวที่มดลูกแล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีการแบ่งตัวอ่อนขึ้นมาอีก 1 ตัว โดยตัวอ่อนทั้งสองตัว อาจจะมีรกและถุงน้ำคร่ำเป็นของตัวเอง หรือใช้รกและถุงน้ำคร่ำร่วมกันก็ได้ ซึ่งแฝดแท้จะมีรูปร่างหน้าตาและลักษณะที่คล้ายกันมาก และมักจะเป็นเพศเดียวกัน เช่น แฝดชาย-ชาย หรือ แฝดหญิง-หญิง”ฉันพยายามตั้งใจฟังทุกอย่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!“อาแนน ผลออกมาหรือยังอ่าา อาม่าหัวใจจะวายอยู่แล้วนาาาาา” เสียงอาม่าที่คอยเค้นจังหวะหัวใจของฉันมันเค้นจนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย… ฉันลืมสังเกตตัวเองเลยว่าประจำเดือนของฉันมันไม่มาสักเดือนสองเดือนนี่แหละ แต่ไม่ได้สนใจเพราะฉันเอาเวลาไปทุ่มกับการเขียนนิยาย และเอาเวลาคลั่งรักกับพี่ริวซะหมด..แท่งตรวจครรภ์ค่อยๆซึมน้ำปัสสาวะที่ฉันหยดจุ่มลงไป ทุกนาทีฉันลุ้นไปหมด “เธอโอเคหรือเปล่า เงียบนานไปแล้วนะ” เสียงชิริวคอยถามเป็นระยะ เเต่เพราะฉันต้องการสมาธิเลยล็อคห้องน้ำเอาไว้นี่แหละในขณะที่น้ำปัสสาวะกำลังค่อยๆซึม คะแนนหลับตาปี๋นับหนึ่งสิบยี่สิบในใจ มือน้อยกุมประสานมือตัวเองแล้วทาบที่อก เสียงหัวใจเต้นระส่ำ ฉันแทบไม่อยากลืมตามองผลลัพท์ด้วยซ้ำ หากฉันไม่ท้อง.. ฉัน พี่ริว และอาม่า คงผิดหวังเป็นแน่..“..อึ่ก~” น้ำตาไหลนองเป็นสาย ได้โปรด ..มอบความสมบูรณ์ในชีวิตในฉันจะได้ไหมลืมตา… ฉันกลืนน้ำลาย และค่อยๆก้าวเท้ากลับไปยืนมองผลตรวจที่น่าจะตรวจเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลันท่องในใจว่า ขอสองขีด ขอสองขีด มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากๆในชีวิตของฉันเลย.. ฉันเคยคิดต่างๆนานา เคยนอนคุยและแลกความคิดกับพี่ริว ว
สิ่งพิเศษต่อมาสำหรับฉัน หลังจากที่ได้รับคัดเลือกนิยายไปทำซีรี่ย์แล้วคงไม่พ้นวันนี้ ผ่านมาเเล้วเกือบสามเดือน หลังจากที่ฉันประสบความเร็จในชีวิตหลังจากวันนั้น วันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี ฉันใช้เวลานานเกือบครึ่งปี ที่กว่าจะตัดสินใจวนกลับมาที่บ้าน หลังจากคราวก่อนที่หอบหิ้วข้าวของไปอยู่กับพี่ริวเพื่อเขียนงานให้ตรงสเปคพี่เขามากที่สุด วันนี้เป็นวันแรกหลังที่เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะกลับมาที่บ้านสักทีและเพราะมันถึงช่วงเวลาที่เราจบช่วงชั้นการศึกษา พี่ริวจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย และมุ่งเข้าสู่การดูแลร้านอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันยังเหลือเวลาเรียนอยู่อีกไม่กี่ปี“..กลับมาทั้งที่นิยายยังไม่ถูกทำเป็นซีรี่ย์แบบนี้ จะมีคำแบบไหนทิ่มแทงหัวใจไหมนะ”“บอกแล้วไงว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ”คะแนนพยักหน้า ฉันพยายามสอดมือจับมือพี่ริวเอาไว้เพราะตัวเองหวั่นเกรงนั่นแหละ เพราะฉันในตอนนั้นอยากให้อาม่าและแม่ยอมรับในความสามารถที่ฉันมี วันนี้ฉันทำสำเร็จแล้ว แม้มันอาจไม่ถูกใจใครแต่ว่า“อาแนนนอ่าาา~” อาม่าที่เดินโบกพัดอยู่ในบ้านหันมาเห็นฉันพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา“ม่าา เดินช้าๆสิ
ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..
ฉันจะ.. ทำให้มันดีที่สุด แฝดสามงั้นเหรอ.. ได้‘เนเน่ดันตัวเองด้วยความแอ่นอ้อนอนชร แขนบางบีบดันเนินอกอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ดูยั่วยวนใช่เล่น ผิวขาว เรือนร่างบอบบางที่กำลังทิ้งน้ำหนักกดทับลำกายยักษ์ที่แข็งตัวขึ้นในทุกวินาทีที่ร่างบางๆของเนเน่ส่งเสียงครางเสียงหวานเย้ายวนราวกับยากล่อมประสาท ใบหน้าแดงพร่า และเนินอกเด้้งดึ้งรับฝ่ามือใหญ่‘ถ้าทำได้แค่นี้ แฝดสามไม่ต้องหวัง~’เซริวบีบเค้นเอวบาง ปล่อยอกสวยให้เป็นหน้าที่ของเนเน่ เธอเค้นมัน บีบมัน และวางมือลงที่ลำตัวหนาๆของชิริว ก้นบางกระดกกระแทกหน้าตักหน้าขาด้วยความพริ้ม ราวกับประโยคก่อนหน้า มันทิ่มแทงหัวใจเนเน่ร่อนเอวหวานๆจนเซริวจิกมือและครางกระเส่าหลังจากคิดผิดลั่นวาจานั้นออกมา กลีบแยกกลืนกินลำกายยักษ์จนสุดโคน แม้ลีลาของคนตัวน้อยจะไม่ได้เเซ่บซี๊ดถึงใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอหวานจนเขาแทบจะกลืนได้ทั้งตัว‘อ๊ะ!’ เสียงหวานร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกจับยกเอวแล้วพลิกท่าทางกลับหัวกลับหาง ท่าหกเก้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ เนเน่ได้ลองทำอีกครั้งแล้ว‘อ๊ะ อ๊าา~’ ปลายลิ้นเลียเสยกลีบแยกจนแสบเขิน เรียวขาสั่นงันงึกในทุกจังหวะที่จาบจ้วง ลิ้นอุ่นขยันแหย่ขยันสอดและดูดกล
“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ
แล้วที่สุดฉันก็เข้าใจว่าที่ที่บอกว่าเซอร์ไพส์ฉันคือที่ไหน.. แต่เอาตรงๆนะ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..ขาเรียวนั่งไขว้ห้าง แขนยาววางทาบขนาบกับโซฟารับแขกในขณะที่ฉัน นั่งตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตรงนี้==^“..หึ๊~ จะยกพวกตีหรือไง” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาแบบกึ่งขำในลำคอ ในขณะที่คนข้างๆฉันนั้น..“กูมีเงินเยอะมากแล้วกูก็ต้องการให้มึง”“พี่ริว!”“ไม่เป็นไร.. พวกหมาหวงก้าง ผมพอเข้าใจ” อืม.. คนตรงหน้าฉันคือดอม และสิ่งที่พี่ริวทำคือกำลังจะทำกร่างใส่อีกฝ่าย ทั้งที่เป็นฝ่ายยกโทรศัพท์หาเขา แต่ดูการกระทำสิ ฉันละเชื่อเลย==^คะแนนต้องตีทั้งขา ตีทั้งแขนจนร่างสูงสะดุ้ง ซึ่งสุดท้ายก็ยอมนั่งดีๆ“ว่าไง? มีอะไร?” “….”“ถ้าโทรมาแต่ยังนั่งอมขี้ฟันแบบนี้ ผมจะไปทำงาน”“ให้ตายดิ! ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้==^” ชิริวบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “..ช่วย พิจารณา นิยายของแนนด้วย”“….”“เธอตั้งใจทำมากเพราะงั้น.. ถ้ามึงเคยรู้สึกดีกับเมียกู สนับสนุนเธอด้วย” “ผมว่าอย่างคุณไม่จำเป็นต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือเพียงเพราะคำว่าสนับสนุน”“….”“คุณมีเงินมาพอที่จะเปิดสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์นิยายของคะแนนเพียงคนเดียวสบายๆ แล้วทำไมต้องแบกหน้าที่อดท
ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที
เป็นไงละคะแนน ความฝันที่ช่วงชีวิตในบั้นปลายนั้นจะกินหรูอยู่สบาย นั่งกินนอนกิน.. ยังไม่ทันได้ใช้บั้นปลายชีวิตตอนนี้ก็สบ๊ายสบายยย ฉันนั่งเขียน.. หรืออาจจะนอนเขียน ต้นฉบับให้ได้มากที่สุด สงสัยเมื่อคืนโดนกระทุ้งจนสมองกลับ เลือดลมฉูบฉีดแม้สภาพหลังผ่านมรสุมจะเหมือนคนโดยรุมสะกำก็เถอะ แต่เมื่อเรื่องราวในหัวมันแล่น ฉันก็มีหน้าที่เขียน เขียน และเขียนมันออกไป ช่วงเวลาที่เราไม่ตันมันเป็นอะไรที่แบบสุดๆจริงๆนะ!“..เปิดไฟทำไมเนี่ย~”“เขียนงานค่ะ”“..ตอนนี้?”“อื้อ! ต้องขอบคุณพี่นะกระทุ้งแรงซะจนสมองแล่นยังกับรถไฟเหาะ!” คะแนนรัวนิ้วลงแป้นพิมพ์และเปิดไฟที่หัวเตียงเพียงเท่านั้น ในขณะที่ชิริวสะลึมสะลือ เขามองร่างบางอย่างอดทึ่งไม่ได้ เอาแทบตายแม่งยังลุกขึ้นมาเขียนได้ได้ป๋อแบบนี้..“..ทึกจริงเมียกู”คะแนนกัดปาก ร้อยเรียงเรื่องราวที่บทตันมานาน ตอนนี้ไหลหลากดั่งสายน้ำ แม้แต่ฉากเข้าด้ายเข้าเข็มก็บรรยายได้ซะชิริวถลนตาแต่ไม่แสดงอาการผ่านสีหน้าในจังหวะที่คะแนนหันมาหาตนชิริวแอบอ่านเนื้อหาที่คะแนนพิมพ์จากด้านหลัง สายตาคมหรี่มองหน้าจอ ตัวหนังสือดีดขึ้นที่สามสี่ตัวในจังหวะที่รัวนิ้วเพียงหนึ่งครั้ง‘ลำกายที่ล่ำเป็น