ไม่รู้ว่ามันมาถึงขั้นนี้ได้ยังไง ขั้นที่.. พระเอกในนิยายของฉัน มานั่งกำกับฉากของตัวเองแบบนี้“ไม่เท่ห์เลย”“จะเอาเท่ห์ไปถึงไหน เขียนให้ตัวเองเท่ห์ทั้งเรื่องแบบนั้นเนื้อหาจะไปไงต่อละ?”“..เพิ่มอีกนิดไม่ได้เหรอ?”“ถ้าแนนบอกให้พี่เดินเหมือนนายแบบตลอดเวลาเนี่ยพี่ทำได้ไหม?”“ใครจะไปทำได้”“ก็นั่นไง.. นิยายมันก็เหมือนกันแหละน่าาา จะให้เก่งจะให้ฉลาดตั้งแต่เริ่มแบบนั้นจะขายอะไรละ? ความเพอร์เฟคแบบไม่มีที่สิ้นสุดแบบนั้นเอาอะไรมาสนุก==^”“..แต่ฉันไม่ชอบฉากนี้” ชิริวคิ้วขมวด เขาหยิบมือถือของคะแนนที่เขียนฉากต่อไปค้างไว้ แล้วอ่านมันอีกรอบ“เขียนเองเลยไหมฮะ?”“ประชด?”“ก็พี่บอกเองว่าให้เอาฉากที่พี่ทำนั่นทำนี่เนี่ย เอาเข้าไปเขียนเพื่อให้สมจริง แนนก็ทำ พี่ทำอะไรกับแนน แนนก็เขียนออกไปแบบนั้นเด๊ะๆ มีอะไรมาไม่เหมือน?”“แต่ฉันไม่เห็นเท่ห์”“ก็ตอนที่พี่ทำมันก็ไม่ได้เท่ห์แบบที่เขียนนี่แหละ”“….”“นี่แหละน๊าา วันๆเอาแต่หลงตัวเอง ทีนี้รู้หรือยังว่ามันมีหลายเรื่องเลยด้วยซ้ำที่พี่ทำแล้วมันไม่ได้เท่ห์ ไอ้ที่ผู้หญิงชอบเยอะๆเนี่ย ไม่พ้นแค่หนังหน้ากับเงินในกระเป๋า” คะแนนแย่งมือถือกลับมา ก่อนจะมั่นใจทะลุล้านว่าเธอจะ
•CHIRYU“มันดีกว่ากูตรงไหน”“อย่างเดียวเลยครับ”“อะไร?”“มีสำนักพิมพ์” บิ๊กตอบอย่างตรงไปตรงมา บิวที่นั่งกินไอศรีมถึงกับเลิ่กคิ้ว“เฮียคงไม่เพี้ยนเปิดสำนักพิมพ์ใช่ไหม?”“…ทำไม? คิดว่าฉันทำไม่ได้?”“เปิดอะมีเงินก็เปิดได้ แต่ความรู้ละ?”“คนที่ขายแต่เหล้า จะมาขายหนังสือได้ยัง? มันคนละโลกกันเลยนะ”“ก็โลกเมียกูนี่หว่า”“ห๊ะ? อะไรนะ ได้ยินไม่ชัด?” บิวทำท่ายียวน เธอชันเข่าแบบไม่รักษาภาพพจน์แล้วแค่นเอียงหูรอฟังอีกฝ่ายเอ่ยพูด“…ยิ่งโตยิ่งทำตัวน่ารำคาน”“อ้าว! เปลี่ยนเรื่องซะงั้น”“….”“ที่พูดนี่คือเป็นห่วงนะ เฮียขายเหล้ามาตั้งนาน แต่จู่ๆอะไรไม่รู้เข้าสิงจะมาขายหนังสือ แถมเป็นนิยายที่เฮียเคยเกลียดนักเกลียดหนา”“….”“ถามจริง.. ไม่กลัวพวกล้อหรือไง?”“ก็จะให้กูทำยังไง.. ไอ้เวรนั่นจะหยุดตื้อแนนหรือเปล่ากูก็ไม่รู้”“….”“เอาจริงนะ.. เฮียนี่เป็นเอามากจริงๆอะ เฮ้อ~ พี่เขาคงมีดีแหละเนอะ” บิวพูดด้วยความสนิท แม้ว่าบิ๊กจะส่งสัญญาณมือห้ามปรามคนเป็นน้องก็ตามแต่ไร้ผล“ก็ฉันพูดจริงนี่พี่ อย่าว่าแต่เปิดสำนักพิมพ์เลย”“….”“เคยใส่สูทเปิดร้านเหล้า แต่งตัวแบรนด์เนมตั้งแต่หัวจรดเท้า เอาแค่ขายนมให้รอดก่อนดีกว่า ทำได
เหมือนข้อตกลงระหว่างทั้งสองจะเป็นเรื่องที่โมฆะไปแล้วสิ้น ครั้นเมื่อปล่อยให้หัวใจทำงาน การตัดสินใจทุกอย่างล้วนมาจากความรู้สึก เซริวเปลี่ยนไป แม้จะเคยโหดร้ายกับเนเน่มากเท่าไหน เเต่เมื่อมีเรื่องหัวใจเข้ามาเดิมพัน สิ่งเดียวที่ตอกย้ำความรู้สึกได้ชัดเจนที่สุด คงไม่พ้นเรื่องที่ ไม่อยากเสียเนเน่ไปให้ใคร แม้ใครจะมองว่าเขากลืนน้ำลายตัวเอง เซริวก็เหมือนจะไม่สนใจเรื่องพวกนั้นไปเสียแล้วเขาเลือกจะมองเพียงเธอ แม้ลึกๆในใจจะยังรู้สึกผิดกับการกระทำร้ายๆที่เคยกระหน่ำมันใส่เธอครั้งก่อนๆเซริวก้มมองร่างบางที่นอนหลับพริ้มอย่างไม่ได้สติ ใบหน้านี้นะเหรอ.. น่ารักขนาดนี้ กูใจร้ายทำร้ายเธอไปได้ยังไงกึก กึก.. “เลี่ยนไป” นิ้วเรียวของพี่ริวเคาะที่หน้าจอโน๊ตบุ๊คอีกแล้ว วันนี้เราต้องมานั่งเขียนงานและตรวจทานงานก่อนจะกดเผยแพร่ออกไป ฉันดึงเกมส์มานานเกินกว่าจะปล่อยให้นักอ่านรอตอนต่อไปนานๆแล้วชิริวกระดกดื่มเหล้าเพียวๆ อยู่ข้างๆคะแนน“ไม่น่ารักเหรอ? ในสายตาพี่”“เนเน่ก็น่ารักนั่นแหละ แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันคงไม่คิดอะไรเลี่ยนๆแบบนี้”“..งั้นพี่ก็ไม่เคยมองแนนน่ารักสินะ”“….”“น่าน้อยใจชะมัด ทั้งที่ไอ้เรามองตัวเองหล่อจนใจสั่นม
พี่ริวเป็นคนที่.. จริงจังกับภาพพจน์ตัวเองใช่ย่อย..โดยเฉพาะเรื่องนี้.. คะแนนกัดริมฝีปากเมื่อถูกปาดสัมผัสด้วยปลายลิ้น มันสยิวจนชวนให้ขนลุกและไร้เรี่ยวแรงในเวลาเดียวกัน เขาต้องการให้มันออกมาดีขนาดไหนกัน ไอ้ฉากบรรยายที่ว่า แต่มัวคิดไปผลลัพท์ก็คงจะออกมาไม่ต่างจากครั้งที่ผ่านๆมา ต้องตั้งใจกับสิ่งตรงหน้าสินะคะแนนเริ่มรุกเร้าแท่งไอศรีมไซส์ใหญ่ยักษ์ ปลายลิ้นเลียตวัดลำโคนซ้ำๆก่อนจะเลียยาวจนถึงปลายมน แชลบดูดส่วนหัวราวกับว่าความร้อนจะระเหยไอติมแท่งนี้ให้ละลายหายไปจนหมดสิ้นความฉ่ำค่อยๆก่อตัว ร่างบางสั่นงันงกเมื่อถูกรุกเร้าจากอีกฝ่าย หว่างขาเรียวสั่นกระตุกรุนแรงเพราะถูกรุกล้ำในสิ่งที่ตนเองไม่คิดว่าจะถูกทำ.. ลงลิ้น“วันนี้เป็นอะไร ทำไม่ดีเลย~”“ก็พี่ อื่ออ.. ทำแบบนั้น~”“เจ็บ?”“เปล่า.. แค่รู้สึกแปลกๆ” มือบางยังคงกำเอ็นหนาคามือ เธอฟุ้บหน้ามากกว่าจะใช้งานที่ริมฝีปาก ความรู้สึกที่คอยถูกชิมน้ำสวาท มันทั้งกังวลและกลัวมันไม่ใช่สิ่งที่น่าจะลิ้มลองด้วยซ้ำ แต่พี่ริวก็ไม่หยุดใช้ลิ้นเลย หลายครั้งที่ฉันต้องชะงักเพราะรู้สึกได้ถึงความลึกของปลายลิ้นอุ่นๆที่สอดใส่เข้ามา มันเสียวจนบางครั้งฉันเผลอยกสะโพกควบกลั
•CHIRYUกู.. เป็นไอ้โบ้โดยสมบูรณ์==^เท้าหนากระดิก ปลายลิ้นเลียริมฝีปากด้วยความร้อนใจ.. กูก็ไม่ได้เอาแรงขนาดนั้น.. ทำไมตัวร้อนขนาดนี้“ครับคุณริว! เรียกผมมาด่วนมีอะไรหรือเปล่าครับ”“ยาแก้ไข้?”“ยาอยู่ที่”“ไปเอามาดิ!”“เอ่อครับ” ชิริวแตะสัมผัสผ้านวมที่ห่อตัวคะแนนเอาไว้ เธอมีไข้ชนิดที่แก้มของเธอแดงระเรื่อจนน่าสงสาร“..ไอ้เหี้ยเอ้ย”“อะไรครับ!” บิ๊กเข้ามาพร้อมกับยาแก้ไข้ที่มันไม่เคยเปลี่ยนที่เก็บ“…น่าสงสาร”“น่าสงสาร? คุณใช้คำนี้เหรอครับ?”“หนักหัวมึงไหมละ?”“อ๋อ! ไม่ครับ! ไม่เลย” บิ๊กส่งยาแก้ไข้ให้กับชิริว ลึกๆหลังจากจบกิจกรรมบนเตียง เขาเองก็ว่า.. ก็ว่าจะลองนอนกับคนตัวน้อยไปจนถึงเช้า แต่ทุกอย่างก็ไม่เป็นดั่งที่หวังเพราะคะแนนตัวร้อนเหมือนคนจับไข้ยังไงยังงั้น“ต้องการอะไรอีกไหมครับผมจะได้ไปจัดเตรียม”“..คอมเมนต์นิยายเป็นไงบ้าง” แต่จู่ๆชิริวก็ถามบิ๊กขึ้นมา เรื่องที่เขาถามตรงข้ามกับความหมายที่บิ๊กพยายามจะสื่อ“เอ่อ.. ถ้าเป็นเรื่องนิยาย คอมเมนต์ดีๆจากฐานแฟนคลับก็ยังมีเหมือนเดิม แต่ก็มีคอมเมนต์ที่บั่นทอนจิตใจอยู่ครับ ใช้คำไม่สุภาพ แล้วก็คอมเมนต์แบบไม่แยกแยะ”“….”“คุณต้องการให้ผมจัดการหรือเ
•CHIRYU“..โครตกากเลย อะฮึ่ม แต่มันก็ไม่ได้แย่เว้ย” ร่างสูงยืนมองตัวเองหน้ากระจก แก้มแดงที่หน้ามันชวนทำให้หงุดหงิด แต่แรงเต้นของหัวใจ..ตึกตัก ตึกตัก.. “ถ้าเป็นแบบนี้ กูใช้ชีวิตลำบากเเน่” ชิริวก้มลงแล้วล้างหน้าหน้าจอมือถือของเขาแทบจะไม่ดับ ตั้งแต่คะแนนหลับ เขาก็เอาแต่นั่งเช็คคอมเมนต์ในนิยาย แถมยังพยายามส่องไอ้แอคหลุม Unknow นั่นอยู่เรื่อยๆชิริวเดินออกมาจากห้องน้ำ และออกจากห้องนอนเพื่อไปนั่งที่ห้องรับแขก ทั้งโน๊ตบุ๊ค ทั้งมือถือ.. เปิดหน้าจอสว่างวาบ ที่โต๊ะกลางมีไวน์อยูหนึ่งขวด และแก้วอีกสองใบ“คุณคะแนนหลับแล้วเหรอครับ?”“อืม”“คุณจะทานอะไรไหม พอมีอาหารเเช่แข็งอยู่”“ไม่อะ มึงกินเลย” ชิริวนั่งลงหน้าโน๊ตบุ๊ค สลับกับคอยหยิบมือถือเช็คเป็นระยะๆ“ถ้าที่ร้านยังเป็นแบบนี้ไปอีกสักเดือน ผมว่าคุณมีเงินมีเวลาไปคลั่งรักคุณคะแนนอีกเป็นตับ หลังจากนิยายเรื่องเปลี่ยนเค้าโครง ลูกค้าที่ตามมาจากนิยายก็เริ่มสนใจร้านคุณมากขึ้น”“….”“ผมก็เลยลองคิดเล่นๆว่าไหนๆผมก็มีโอกาสจะยึดร้านคุณแล้วแบบนี้ เลยลองตั้งแบบสอบถามไว้หน้าร้าน และเสียงโหวตที่นอกจากจะเข้ามาที่ร้านเพราะเจ้าของร้านหล่อ เหล้า ไวน์พรีเมี่ยมแล้ว ย
3วันผ่านไป..อาการไม่สบายของฉันหายแล้ว ฉันเริ่มดีขึ้นและเฝ้ารอวันที่พี่ริวจะพาฉันไปRoof Topที่ว่า แม้จะผ่านไปสามวันแต่มันยาวนานมากนะสำหรับคนที่รอ และอึดอัดมากด้วยสำหรับการแกล้งทำเป็นไม่รู้เรื่องไม่รู้ราววันนี้ฉันที่เพิ่งเรียนเสร็จก็แอบตะลอนไปหาขนมนมเนยมาปรนนิบัติพี่ริว มุ่งตรงมาที่ร้านและก่อนที่จะเดินเข้าร้านก็มีพนักงานขวางฉันเอาไว้“ขอบัตรประชาชนด้วยค่ะ”“..ห้ะ? ฉันต้องให้ด้วยเหรอ?”“ใช่ค่ะ เราต้องตรวจสอบลูกค้าทุกคนที่จะเข้าไปด้านใน เพราะเราเคยมีเหตุการณ์ที่นิยายเรื่องนึงสร้างความเดือดร้อนให้กับร้านเราค่ะ” เธอจะทำยังไงนะถ้ารู้ว่าคนที่เขียนนิยายเรื่องที่ว่าจนร้านพี่ริวเดือดร้อน ยืนอยู่ตรงหน้าเธอแบบนี้..“..อ๋อออ~ ก็เลยต้องตรวจบัตรสินะ”“ค่ะ อีกสองเรื่องคือ คุณยังอยู่ในชุดนักศึกษา และดูเหมือน.. จะหน้าเด็กเกินกว่าจะเป็นนักศึกษาปีหนึ่งนะคะ”“….” พี่ริวไปหิ้วยัยนี่มาจากไหนนะ ดูรักงานบริการเอาเรื่อง เห็นทีฉันคงต้องบอกว่าเพิ่มเงินเดือนให้เธอหนักๆเพราะน่าจะปฏิบัติตามกฎครบทุกข้อ==^ เอาก็เอา ตรวจก็ตรวจ อย่างน้อยนางก็ชมว่าฉันหน้าเด็กละนะ คะแนนหยิบบัตรประชาชนและกำลังจะยื่นให้กับเธอที่ว่าหมับ!
ในที่สุด หัวจิตหัวใจฉันก็สงบลง.. ไอ้นิสัยคอยเปิดแอพดูนิยายตัวเองไม่เคยหายไปไหน โอเค ยอดวิว คอมเมนต์ อะไรๆดีขึ้น แถมยอดเงินก็พุ่งขึ้นซะด้วย..เอาไงดีละทำเขินแล้วเดินออกมาแบบนี้ไม่มีที่ให้ไปเลยแฮะ.. นั่งอยู่ในร้านสวยๆก็ดีอยู่แล้วแท้ๆ.. คะแนนที่นั่งเตะเท้าไปมาที่ป้ายรสบัสมองตรงไปแบบไร้จุดหมาย ดวงไฟข้างทางสีส้มอ่อนชวนใจอบอุ่น.. สายฝนที่เริ่มหยุดลงสู่ผิวพื้น.. ตอนนี้ฝนตกแล้ว ทั้งคำพูด ทั้งท่าทางต่างๆของชิริวในตอนนี้.. อย่างที่เคยบอก ว่าแม่งน่ารักสุดใจ จู่ๆก็พลันนึกถึงขึ้นมาคงเพราะบรรยากาศน่าจะเป็นใจ“วิ่งออกมาทำไม”“..เขินนะสิ อ๊ะ!” เพราะมัวแต่ปล่อยให้ใจเตลิดก็เพลินขานตอบทั้งที่ไม่รู้ว่าใครเป็นคนถามจนกระทั่งหันกลับไปหาต้นเสียง พี่ริวที่อยู่ตรงนี้กางร่มพับแล้วยัดใส่มือฉันในขณะที่ปล่อยให้ตัวเองถูกเม็ดฝนโปรยปรายเปียกร่าง ไม่ว่าจะอริยาบทไหนก็.. ดูเท่ห์ไปหมด“มาหลบด้วยกันสิ ตากฝนเดี๋ยวก็ไม่สบาย”“ฉันไม่สบายก็มีเธอดูแล”“….”“แค่คิดเธอคงจะทำแบบนั้น”“..ทั้งที่มั่นใจขนาดนี้ เรื่องRoof Topก็ไม่น่าจะต้องปล่อยให้คนรอรอนานนะ”“..ได้ยิน?”“..รอนานๆมันก็อาจจะบั่นทอนหัวใจ~ อย่าให้นานเกินไป~” เสียงหวานน้
“จากการตรวจพบว่า คุณได้ตั้งครรภ์แฝดครับ.. อาจจะ เป็นไปได้ถึงสามคน”“จริงเหรอคะ!”“ครับ ดูจากตรงนี้ก็พอจะเห็น.. หมออยากจะให้ความรู้ในฐานะที่คุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่สักหน่อย” จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ท้องได้ประมาณสี่เดือนแล้ว ครั้งแรกที่อัลตร้าซาวน์คุณหมอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเพราะคุณหมอบอกว่ามันเป็นไปได้ยากมากที่จะสามารถท้องแฝดสามได้ แต่เหมือนวันนี้จะชัดเจนแล้วสินะ..“การตั้งท้องลูกแฝด ถือเป็นความเสี่ยงหนึ่งของการตั้งครรภ์ เพราะการอุ้มท้องลูกมากกว่า 1 คน ในท้องเดียวกันนั้น อาจนำไปสู่ความผิดปกติของการตั้งครรภ์หลายประการ ตั้งแต่การแท้ง การคลอดก่อนกำหนด หรือภาวะครรภ์เป็นพิษ เป็นต้น โดยท้องแฝดสามารถแบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ แฝดแท้ และ แฝดเทียมครับ”“..ค่ะ”“แฝดแท้ เกิดจากการที่ตัวอ่อนซึ่งผ่านการปฏิสนธิและฝังตัวที่มดลูกแล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีการแบ่งตัวอ่อนขึ้นมาอีก 1 ตัว โดยตัวอ่อนทั้งสองตัว อาจจะมีรกและถุงน้ำคร่ำเป็นของตัวเอง หรือใช้รกและถุงน้ำคร่ำร่วมกันก็ได้ ซึ่งแฝดแท้จะมีรูปร่างหน้าตาและลักษณะที่คล้ายกันมาก และมักจะเป็นเพศเดียวกัน เช่น แฝดชาย-ชาย หรือ แฝดหญิง-หญิง”ฉันพยายามตั้งใจฟังทุกอย่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!“อาแนน ผลออกมาหรือยังอ่าา อาม่าหัวใจจะวายอยู่แล้วนาาาาา” เสียงอาม่าที่คอยเค้นจังหวะหัวใจของฉันมันเค้นจนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย… ฉันลืมสังเกตตัวเองเลยว่าประจำเดือนของฉันมันไม่มาสักเดือนสองเดือนนี่แหละ แต่ไม่ได้สนใจเพราะฉันเอาเวลาไปทุ่มกับการเขียนนิยาย และเอาเวลาคลั่งรักกับพี่ริวซะหมด..แท่งตรวจครรภ์ค่อยๆซึมน้ำปัสสาวะที่ฉันหยดจุ่มลงไป ทุกนาทีฉันลุ้นไปหมด “เธอโอเคหรือเปล่า เงียบนานไปแล้วนะ” เสียงชิริวคอยถามเป็นระยะ เเต่เพราะฉันต้องการสมาธิเลยล็อคห้องน้ำเอาไว้นี่แหละในขณะที่น้ำปัสสาวะกำลังค่อยๆซึม คะแนนหลับตาปี๋นับหนึ่งสิบยี่สิบในใจ มือน้อยกุมประสานมือตัวเองแล้วทาบที่อก เสียงหัวใจเต้นระส่ำ ฉันแทบไม่อยากลืมตามองผลลัพท์ด้วยซ้ำ หากฉันไม่ท้อง.. ฉัน พี่ริว และอาม่า คงผิดหวังเป็นแน่..“..อึ่ก~” น้ำตาไหลนองเป็นสาย ได้โปรด ..มอบความสมบูรณ์ในชีวิตในฉันจะได้ไหมลืมตา… ฉันกลืนน้ำลาย และค่อยๆก้าวเท้ากลับไปยืนมองผลตรวจที่น่าจะตรวจเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลันท่องในใจว่า ขอสองขีด ขอสองขีด มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากๆในชีวิตของฉันเลย.. ฉันเคยคิดต่างๆนานา เคยนอนคุยและแลกความคิดกับพี่ริว ว
สิ่งพิเศษต่อมาสำหรับฉัน หลังจากที่ได้รับคัดเลือกนิยายไปทำซีรี่ย์แล้วคงไม่พ้นวันนี้ ผ่านมาเเล้วเกือบสามเดือน หลังจากที่ฉันประสบความเร็จในชีวิตหลังจากวันนั้น วันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี ฉันใช้เวลานานเกือบครึ่งปี ที่กว่าจะตัดสินใจวนกลับมาที่บ้าน หลังจากคราวก่อนที่หอบหิ้วข้าวของไปอยู่กับพี่ริวเพื่อเขียนงานให้ตรงสเปคพี่เขามากที่สุด วันนี้เป็นวันแรกหลังที่เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะกลับมาที่บ้านสักทีและเพราะมันถึงช่วงเวลาที่เราจบช่วงชั้นการศึกษา พี่ริวจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย และมุ่งเข้าสู่การดูแลร้านอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันยังเหลือเวลาเรียนอยู่อีกไม่กี่ปี“..กลับมาทั้งที่นิยายยังไม่ถูกทำเป็นซีรี่ย์แบบนี้ จะมีคำแบบไหนทิ่มแทงหัวใจไหมนะ”“บอกแล้วไงว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ”คะแนนพยักหน้า ฉันพยายามสอดมือจับมือพี่ริวเอาไว้เพราะตัวเองหวั่นเกรงนั่นแหละ เพราะฉันในตอนนั้นอยากให้อาม่าและแม่ยอมรับในความสามารถที่ฉันมี วันนี้ฉันทำสำเร็จแล้ว แม้มันอาจไม่ถูกใจใครแต่ว่า“อาแนนนอ่าาา~” อาม่าที่เดินโบกพัดอยู่ในบ้านหันมาเห็นฉันพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา“ม่าา เดินช้าๆสิ
ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..
ฉันจะ.. ทำให้มันดีที่สุด แฝดสามงั้นเหรอ.. ได้‘เนเน่ดันตัวเองด้วยความแอ่นอ้อนอนชร แขนบางบีบดันเนินอกอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ดูยั่วยวนใช่เล่น ผิวขาว เรือนร่างบอบบางที่กำลังทิ้งน้ำหนักกดทับลำกายยักษ์ที่แข็งตัวขึ้นในทุกวินาทีที่ร่างบางๆของเนเน่ส่งเสียงครางเสียงหวานเย้ายวนราวกับยากล่อมประสาท ใบหน้าแดงพร่า และเนินอกเด้้งดึ้งรับฝ่ามือใหญ่‘ถ้าทำได้แค่นี้ แฝดสามไม่ต้องหวัง~’เซริวบีบเค้นเอวบาง ปล่อยอกสวยให้เป็นหน้าที่ของเนเน่ เธอเค้นมัน บีบมัน และวางมือลงที่ลำตัวหนาๆของชิริว ก้นบางกระดกกระแทกหน้าตักหน้าขาด้วยความพริ้ม ราวกับประโยคก่อนหน้า มันทิ่มแทงหัวใจเนเน่ร่อนเอวหวานๆจนเซริวจิกมือและครางกระเส่าหลังจากคิดผิดลั่นวาจานั้นออกมา กลีบแยกกลืนกินลำกายยักษ์จนสุดโคน แม้ลีลาของคนตัวน้อยจะไม่ได้เเซ่บซี๊ดถึงใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอหวานจนเขาแทบจะกลืนได้ทั้งตัว‘อ๊ะ!’ เสียงหวานร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกจับยกเอวแล้วพลิกท่าทางกลับหัวกลับหาง ท่าหกเก้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ เนเน่ได้ลองทำอีกครั้งแล้ว‘อ๊ะ อ๊าา~’ ปลายลิ้นเลียเสยกลีบแยกจนแสบเขิน เรียวขาสั่นงันงึกในทุกจังหวะที่จาบจ้วง ลิ้นอุ่นขยันแหย่ขยันสอดและดูดกล
“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ
แล้วที่สุดฉันก็เข้าใจว่าที่ที่บอกว่าเซอร์ไพส์ฉันคือที่ไหน.. แต่เอาตรงๆนะ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..ขาเรียวนั่งไขว้ห้าง แขนยาววางทาบขนาบกับโซฟารับแขกในขณะที่ฉัน นั่งตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตรงนี้==^“..หึ๊~ จะยกพวกตีหรือไง” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาแบบกึ่งขำในลำคอ ในขณะที่คนข้างๆฉันนั้น..“กูมีเงินเยอะมากแล้วกูก็ต้องการให้มึง”“พี่ริว!”“ไม่เป็นไร.. พวกหมาหวงก้าง ผมพอเข้าใจ” อืม.. คนตรงหน้าฉันคือดอม และสิ่งที่พี่ริวทำคือกำลังจะทำกร่างใส่อีกฝ่าย ทั้งที่เป็นฝ่ายยกโทรศัพท์หาเขา แต่ดูการกระทำสิ ฉันละเชื่อเลย==^คะแนนต้องตีทั้งขา ตีทั้งแขนจนร่างสูงสะดุ้ง ซึ่งสุดท้ายก็ยอมนั่งดีๆ“ว่าไง? มีอะไร?” “….”“ถ้าโทรมาแต่ยังนั่งอมขี้ฟันแบบนี้ ผมจะไปทำงาน”“ให้ตายดิ! ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้==^” ชิริวบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “..ช่วย พิจารณา นิยายของแนนด้วย”“….”“เธอตั้งใจทำมากเพราะงั้น.. ถ้ามึงเคยรู้สึกดีกับเมียกู สนับสนุนเธอด้วย” “ผมว่าอย่างคุณไม่จำเป็นต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือเพียงเพราะคำว่าสนับสนุน”“….”“คุณมีเงินมาพอที่จะเปิดสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์นิยายของคะแนนเพียงคนเดียวสบายๆ แล้วทำไมต้องแบกหน้าที่อดท
ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที
เป็นไงละคะแนน ความฝันที่ช่วงชีวิตในบั้นปลายนั้นจะกินหรูอยู่สบาย นั่งกินนอนกิน.. ยังไม่ทันได้ใช้บั้นปลายชีวิตตอนนี้ก็สบ๊ายสบายยย ฉันนั่งเขียน.. หรืออาจจะนอนเขียน ต้นฉบับให้ได้มากที่สุด สงสัยเมื่อคืนโดนกระทุ้งจนสมองกลับ เลือดลมฉูบฉีดแม้สภาพหลังผ่านมรสุมจะเหมือนคนโดยรุมสะกำก็เถอะ แต่เมื่อเรื่องราวในหัวมันแล่น ฉันก็มีหน้าที่เขียน เขียน และเขียนมันออกไป ช่วงเวลาที่เราไม่ตันมันเป็นอะไรที่แบบสุดๆจริงๆนะ!“..เปิดไฟทำไมเนี่ย~”“เขียนงานค่ะ”“..ตอนนี้?”“อื้อ! ต้องขอบคุณพี่นะกระทุ้งแรงซะจนสมองแล่นยังกับรถไฟเหาะ!” คะแนนรัวนิ้วลงแป้นพิมพ์และเปิดไฟที่หัวเตียงเพียงเท่านั้น ในขณะที่ชิริวสะลึมสะลือ เขามองร่างบางอย่างอดทึ่งไม่ได้ เอาแทบตายแม่งยังลุกขึ้นมาเขียนได้ได้ป๋อแบบนี้..“..ทึกจริงเมียกู”คะแนนกัดปาก ร้อยเรียงเรื่องราวที่บทตันมานาน ตอนนี้ไหลหลากดั่งสายน้ำ แม้แต่ฉากเข้าด้ายเข้าเข็มก็บรรยายได้ซะชิริวถลนตาแต่ไม่แสดงอาการผ่านสีหน้าในจังหวะที่คะแนนหันมาหาตนชิริวแอบอ่านเนื้อหาที่คะแนนพิมพ์จากด้านหลัง สายตาคมหรี่มองหน้าจอ ตัวหนังสือดีดขึ้นที่สามสี่ตัวในจังหวะที่รัวนิ้วเพียงหนึ่งครั้ง‘ลำกายที่ล่ำเป็น