พี่ริวบอกว่าเขาชอบฉัน.. แถมยัง.. จูบฉันไปอีก..คะแนนนั่งเม้มปากเมื่อชิริวออกไปจากห้อง มือบางสัมผัสกับริมฝีปากของตัวเองก่อนจะพูดสิ่งที่คิดอยู่ในใจ.. ไม่น่าหยุดจูบเลยเรา ท้องไส้ปั่นป่วนไปหมดคะแนนจับที่หน้าท้องตัวเอง ราวกับคำในนิยายที่ชอบเขียนว่า มีผีเสื้อบินวนอยู่ในท้องเป็นล้านๆตัว มันก็เหมือนจะ.. มีอะไรบินชนผนังกระเพาะฉันจริงๆนั่นละ…ฉันหอบดอกไม้ที่แห้งคาแจกันลงไปยังชั้นล่างของบ้าน“อ๋าาา นั่นไงๆ~ ยังหนุ่มยังสาวกันแท้ๆ อย่าปล่อยให้ของสวยๆงามๆมัน แห้งงง ตายคาที่สิ~ ให้น้ำมันเยอะๆแฉะๆ มันจะได้กระชุ่มกระชวยย~ ” ทำไมนะ ฉันรู้กว่าไอ้คำว่า แห้ง กับเติมน้ำเยอะๆนี่ไม่ใช่แค่การรดน้ำปกติ แต่มันหมายถึงเรื่องอื่นฉันยืนมองพี่ริว เขานิ่งมากจริงๆ นิ่งจนฉันไม่กล้าแสดงออกว่าฉันเขิน“ม่าไม่ต้องซื้อดอกไม้มาใส่แล้วนะ แนนคงไม่อยู่ที่นี่ไปสักนะยะจนกว่าแนนจะเขียนงานเสร็จ”“อ่าา นิยายของลื้ออะเหรอ~ อ่าๆแล้วอีเขียนดีหรือเปล่า? ลื้อได้อ่านหรือยัง?” อาม่าหันถามชิริว ทำให้คะแนนหวังรอฟังคำตอบจากพระเอกในอุดมคติของตัวเอง“..ก็ดีครับ แต่บางอย่างผมยังไม่ค่อยชอบ”“อะไรรึ๊~ ที่ลื้อคิดว่าอาแนนอีเขียนไม่ดี”“เรื่องบนเตี
ลำกายมังกรเสียบเจ้าถ้ำจนมิดด้าม นั่งแอ่นขยับเอวสวนตอบกับชิริวได้อย่างดี เสียงหอบครางของฝ่ายชายทำให้คะแนนกดเอนเบาะคนขับลง เหยียดตัวกดแผงหน้าท้องที่แข็งเป็นไต “..แน่นดีจัง~”“เธอรุกมันก็ตื่นเป็นธรรมดา”มีบางช่วงที่คะแนนก้มหน้าหนี ราวกับมีบางอย่างในใจที่ยังติดค้างแต่กลับไม่พูดออกมา แต่เลือกที่จะสวมกอดชิริวแทนและยกก้นกลมกระแทกกระทั้นใส่ชิริวซะเองก้นกลมกระพรือกระแทกลำเนื้อที่พองตัวจนเต็มขนาด แม้เป็นในสถานที่ที่ไม่ควรแต่ทุกอย่างก็เกิดขึ้นแล้ว คะแนนพริ้มตาในช่วงที่ชิริวสัมผัสใบหน้าของเธอแม้จะไม่มากคำพูด แต่เธอก็เหมือนจะโหยหาสัมผัสจากเขา ไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่งตั่บ ตั่บ ตั่บ ตั่บ! ตั่บๆ ตั่บ ตั่บๆ! “ทำต่อไปจนกว่าจะพอใจ~”“แล้วพี่ต้องการแบบไหน~”“ฉันหมายถึง.. พอใจของเธอ~”“~”“อยากจะเห็นซะจริง~” ชิริวนั่งนิ่งแม้จะมีบีบเอวบางเพราะคะแนนพริ้วจัด แต่เขาก็ไม่ได้โต้ตอบอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว ปล่อยให้ร่างบางบรรเลงจังหวะไปเรื่อยๆ เพราะจริงๆแล้วเขาแค่พยายามจะจับทางความต้องการของเธอก็แค่นั้น รสนิยมและความชอบของเธอ.. มันเป็นประโยชน์กับเขา“..อ่า~” แม้จะนั่งนิ่งแต่เสียงครางก็ดันหลุดออกมาจนได้ คะแนนทำให้
วันต่อมา.. ฉันแทบจะใช้ชีวิตแบบถูกจับตามองตลอด24ชม. แม้กระทั่งที่มหาลัย ฉันก็ถูกจับตามอง จะโดยใครละ.. ก็มีอยู่คนเดียวท่าทีที่จ้องร่างบางจนแทบจะละลายกลายเป็นน้ำตาเทียน ชิริวมองคะแนนแทบจะตลอดเวลาที่มีโอกาสพบกัน แม้กระทั่งตอนกินข้าว โต๊ะที่นั่งก็ห่างกันเป็นวาแต่ระยะทางไม่อาจลดความคมกริบของสายตาชิริวได้เลย เขาจ้องเธอตาเป็นมัน แม้แต่ท่าที่กระดกน้ำเปล่าก็ชวนให้ความรู้สึกว่าพี่เขากระดกวิสกี้มากกว่าน้ำเปล่าธรรมดาๆ นี่เเหละเสน่ห์ที่ใครๆก็โดนตก รวมถึงฉัน..เเบดบอยเบอร์ไหนถามใจเธอดูจนคะแนนเริ่มทนสายตาที่ว่าไม่ไหว เธอคว้ามือถือแล้วส่งข้อความหาคนตัวสูง ชิริวกดอ่านมันแทบจะทันที ก่อนคำตอบที่ได้รับนั้น“..ฉันอยากจะกินเธอซะตรงนี้เลย” ก็ชวนให้คนตัวน้อยหน้าแดงไม่น้อยเลย“ยิ้มอะไรอะ?”“เอ๊ะ! อ่อ! ไม่มี๊!”“เสียงสูงไปถึงเพดานโลกแบบนี้ มีอะไรดีๆในมือถือหรือไง? ผู้เหรอ? ใครอะ?”“เปล๊าาา ไม่มี!”“โกหกนั้นตายตกนาร๊กกกก~” เกลียดเพลงนี้ก็ตอนนี้แหละ เวลยังมีอารมณ์มาหยอกล้อฉัน“นี่ กับพี่ริวไปถึงไหนแล้ว”“ไปถึงไหนละ! ไม่ถึงไหนหรอก!”“อะไรไปอยู่คอนโดพี่เขาจะตกเดือนแล้ว งานไม่คืบหน้าเลยหรือไง?”“..ห๊ะ?”“..แกเข้า
•CHIRYUเขานั่งมองเวลา มันเลยเวลาตามที่นัดมาตรงครึ่งชั่วโมง “..เหอะ!” นั่นเลยเป็นสาเหตุที่ทำให้เขาต้องแค่นเสียงอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะกระดกกาแฟดำเข้มๆเป็นอึกที่สาม“ขอโทษครับที่สาย พอดีที่สำนักพิมพ์”“เข้าเรื่อง กูไม่มีเวลามาก” ชิริวตัดบท ท่านั่งไขว้ห้างและมือประสานกันอย่างมีชั้นเชิง ชิริวนั่งในท่านั้นในขณะคนที่เพิ่งมาถึงอย่างดอม..“แต่ก็ยังเสียสละเวลาอันมีค่ามา ต้องขอขอบคุณ”“ไม่ต้องมาพิธีกับกู ..เรื่องแนนจะเอายังไง?”“ดูเหมือนว่าคุณแนนจะเล่าเรื่องของผมให้คุณฟังนะครับ แต่ผมไม่ค่อยรู้เรื่องของคุณเท่าไหร่ เพราะเธอ.. ไม่เคยเล่าให้ฟัง” ราวกับบทสนทนาสงครามประสาท แต่ชิริวไม่ได้ตะบะแตกอย่างที่อีกคนคิดหวัง เขานิ่งเกินกว่าที่ดอมคาดการณ์เอาไว้“ที่มึงชวนแนนเรื่องโครงการประกวดนิยายไปทำซีรี่ย์อะไรนั่น”“เธอเขียนได้ดี”“ยังไง?” กูถามออกไปแบบนั้นอะ ก็ถ้ามันคิดว่าแนนเขียนได้ดีจริงเท่ากับว่ามันต้องเคยเข้าไปอ่าน แต่ถ้ากูไม่ได้คิดไปเอง.. แนนน่าจะยังไม่เคยบอกนามปากกากับมัน เพราะเธอไม่เคยพูดว่าเธอบอกนามปากกากับมัน และถ้าเป็นตามที่กูคิด“พอดีว่ามีฉากที่ชอบอยู่เหมือนกัน.. เลยอยากจะรู้ ว่าชอบฉากเดียวกันห
ที่ฉันตั้งใจจะมาคุยกับดอมเพราะฉันอยากให้ทุกอย่างชัดเจน โอเคฉันรู้ว่าดอมอาจจะชอบหรือไม่ก็สนใจฉัน หรือไม่ก็.. ยังคงสนใจเรื่องนิยาย แต่เมื่อพี่ริวพูดออกมาขนาดนั้นการที่ฉันพาตัวเองมาอยู่ตรงนี้คือแค่อยากจะคุย เคลียร์ให้จบ เพราะถ้าเอาเข้าจริง.. ที่ดอมโผล่เข้ามาในชีวิตได้ มันก็เพราะฉันดันทำอะไรแบบไม่คิดหน้าคิดหลังให้ดีอารมณ์อยากจะมูฟออนแต่ทำไม่ได้… เพราะเอาเข้าจริงที่ทำแบบนั้นไป ที่ดึงดอมเข้ามาเกี่ยวแม้จะไม่ได้ตั้งใจ ส่วนคงก็เพราะ.. แอบประชดนั่นละ และเมื่อมันมาถึงตอนนี้ฉันแค่อยากจะเคลียร์ เพราะไม่ชอบอะไรที่ค้างคาคลีนิคบริเวณนั้น..ฉันนั่งรอดอมที่เข้าไปทำแผล พี่ริวนะพี่ริว ต่อให้ฉันเป็นคนของพี่เขาจริงๆก็ไม่ควรจะลงไม้ลงมือนี่นา ดอมผิดอะไร?นั่งคิดอยู่นานจนถอนหายใจ นี่เคลียร์กับดอมเสร็จเห็นทีต้องกลับไปเคลียร์กับพี่ริวชุดใหญ่“ขอบคุณครับ” ครั้นได้ยินเสียงของดอม คะแนนก็รีบดีดตัวยืนตรง เธอเดินไปหาเขาก่อนจะมองริมฝีปากที่ได้รับการทำแผล“..ขอโทษนะ เพราะฉันแท้ๆเลย”“ไม่เป็นไรครับ เขาคงจะชอบคุณมากจริงๆ”“..แต่ยังไงก็ขอโทษนะคะ” ดอมวางแขนกับไหล่บางของคะแนน รอยยิ้มของเขามีแต่จะทำให้ฉันรู้สึกผิด“ว่าแต่
ติ๊ด~ คะแนนแสกนคีย์การ์ดตามปกติ และทันทีที่เปิดประตูได้หมับ! ก็พบว่าชิริวยืนคิ้วขมวดอยู่หน้าประตู ในมือถือมือถือค้างอยู่แบบนั้น ก่อนจะใช้มืออีกข้างดึงฉันเข้าไปในห้อง“ทำไมไม่รับสาย”“แบตแนนหมด”“แล้วทำไมกลับช้าขนาดนี้? วันนี้นัดกันไว้ไม่ใช่หรือไง เรื่องนิยาย?”“แนนไม่ได้ลืมซะหน่อย แนนแค่ไป..” สาวน้อยหยุดพูดไปครู่ เธอวางกระเป๋าลงที่โซฟาก่อนจะเลือกหันหาชิริวที่ยังดูหัวร้อนไม่น้อย“..แนนไปคุยกับดอมมา”“….”“เขาบอกว่าพี่ทำร้ายเขาด้วย”“มันเล่นละครให้เธอสงสารหรือไง”“พี่ริว ถึงแนนจะเป็นคนของพี่ก็เถอะ แต่พี่ไม่น่าไปทำแบบนั้นนะ พี่มั่นใจได้ยังไงว่าเขาพูดเรื่องจริง นี่ดอมพูดกับแนนเองนะว่าเขาแค่ยั่วโมโหพี่”“แล้วเธอก็เชื่อ?”“ใช่ แนนเชื่อ” ชิริวนิ่งไปเลย เขาถอนหายใจด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์สุดๆ ก่อนจะย้อนถามฉัน“เธอเชื่อมัน?”“..อื้ม”“เค” ชิริวโยนมือถือทิ้งไปที่โซฟา ก่อนจะคว้ากุญแจรถแล้วเดินออกจากห้องไป แม้ฉันจะไม่เข้าใจการกระทำของเขาเท่าไหร่แต่ก็ไม่เลือกเดินตามไป“..แต่พี่ก็ไม่เชื่อฉัน” ดันน้อยใจกันเองทั้งสองฝ่าย คนนึงหายออกไปจากห้อง ส่วนอีกคนก็ยืนนิ่งอยู่กลางห้องที่เงียบเหงาฉันไม่ได้ไปจบทุกอย่า
“..แนน” ชิริวเรียกคะแนนทันทีที่เปิดประตูห้อง แต่ภายในเงียบสงัดทั้งที่รองเท้าของเธอก็อยู่ครบทุกคู่ และกลิ่นน้ำหอมที่ไม่รู้ว่ารู้สึกหอมไปตั้งแต่เมื่อไหร่ของคะแนนก็ทิ้งกลิ่นไว้จางๆร่างสูงพาขายาวๆเดินตรงไปที่ห้องของคะแนน เขาบิดประตูห้องนอนอย่างเบาแล้วก็พบว่ามันไม่ได้ล็อค ครั้นเปิดมัน ภายในห้องมีเพียงไฟสลัวที่หัวนอน คะแนนน่าจะหลับไปแล้วซึ่งเขาก็ไม่คิดจะปลุกเพื่อให้เธอตื่นชิริวปิดประตูอย่่างเบามือ ก่อนจะคว้าไวน์ติดมือพร้อมกับแก้วแล้วตรงเข้าห้องตัวเอง ความมืดทำให้เขาเปิดไฟเพียงสลัว คืนนี้กลายเป็นว่าเขาต้องใช้เวลาอยู่กับตัวเอง ก่อนจะรู้สึกว่ากลิ่นน้ำหอมของคะแนนมันหอมฟุ้งไปทั่วทั้งห้องรับแขกลามมาถึงห้องนอนของเขาผมหันไปคว้าขวดไวน์เพื่อหวังดื่มสักสองสามแก้วก่อนนอน แต่ผมเข้าใจว่าที่เปิดจุกไวน์มันอยู่ในห้องผม เพราะระหว่างทางก็ไม่เห็นมีนี่หว่า.. ในห้องก็ไม่มี หรือไอ้บิ๊กมันเอาไป? มันลาพักร้อนไปเป็นอาทิตย์ ถามหากับมันก็ไร้ประโยชน์ “….” ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าหรือเป็นเพราะเขาเองที่ทิ้งมันไว้ในห้องน้ำ เพราะนิสัยที่ชอบหยิบนั่นนี่ติดมือมันแก้ไม่หายแต่ก็เสือกหลงลืมจำอะไรได้ซะด้วยชิริวสาวเท้าตรงไปยังห้อง
วันรุ่งขึ้น..แม้จะเป็นระยะเวลาเพียงไม่นาน แต่ก็พอจะทำให้ฉัน กล้าพูดได้เต็มปากเป็นรอบที่ล้าน.. ใช่ ฉันกลับมาชอบพี่ริวแบบที่ไม่ต้องเค้นคำตอบเลยพ่อคุณเอ้ยยยย! เจอไปแบบเมื่อคืนใครถอนใจลงละ จนตอนนี้ฉันก็คงยังไม่หยุดหน้าแดง..คะแนนเปิดประตูห้องนอนเบาๆหวังให้เวลาตัวเองทำใจ แต่พอเปิดปุ๊บ“ตาเถร! พี่บิ๊กกก! ให้ซุ่มให้เสียงหน่อยสิคะ!”“คุณริวสั่งไว้ว่าห้ามรบกวนคุณ” พูดด้วยท่าทีสุภาพก่อนโค้งคำนับ.. ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่รู้สึกว่าการได้รับการทำความเคารพแบบนี้มัน.. น่าขนลุก -w-“…”“ข้าวเช้า นม และน้ำส้มครับ” พี่บิ๊กผายมือไปที่โต๊ะอาหารกลางห้อง แต่ไม่มีพี่ริวอยู่ฉันเลยกล้าจะเดินออกมา“ตื่นแล้วเหรอป้า!”“..ยัยเด็กนี่==^”“เกือบเกลียดกันแล้วละสิท่าาา~ ขอโทษนะ ฉันก็แค่อยากแกล้งเฮียดู มาๆมากินข้าวเช้ากัน”บิวลากฉันไปนั่งที่โต๊ะ เธอยังคงชอบพรีเซนต์ความบาลั่กกักขอตัวเองเหมือนเคย.. ใหญ่กว่าหัวเด็กไหมนะ เดินลำบากหรือเปล่า.. น้องสาวพี่บิ๊กงั้นเหรอ.. ไม่เหมือนกันสักนิดเลยอะ“ถามหน่อยสิ ไปทำอีท่าไหนเฮียถึงได้ส่อแววหลงหัวปักหัวปำแบบนี้อะ~”“..ไม่ได้ทำอะไรซะหน่อย”“ไม่จริงหรอก เฮียผ่านผู้หญิงไม่ใช่น้อย
“จากการตรวจพบว่า คุณได้ตั้งครรภ์แฝดครับ.. อาจจะ เป็นไปได้ถึงสามคน”“จริงเหรอคะ!”“ครับ ดูจากตรงนี้ก็พอจะเห็น.. หมออยากจะให้ความรู้ในฐานะที่คุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่สักหน่อย” จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ท้องได้ประมาณสี่เดือนแล้ว ครั้งแรกที่อัลตร้าซาวน์คุณหมอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเพราะคุณหมอบอกว่ามันเป็นไปได้ยากมากที่จะสามารถท้องแฝดสามได้ แต่เหมือนวันนี้จะชัดเจนแล้วสินะ..“การตั้งท้องลูกแฝด ถือเป็นความเสี่ยงหนึ่งของการตั้งครรภ์ เพราะการอุ้มท้องลูกมากกว่า 1 คน ในท้องเดียวกันนั้น อาจนำไปสู่ความผิดปกติของการตั้งครรภ์หลายประการ ตั้งแต่การแท้ง การคลอดก่อนกำหนด หรือภาวะครรภ์เป็นพิษ เป็นต้น โดยท้องแฝดสามารถแบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ แฝดแท้ และ แฝดเทียมครับ”“..ค่ะ”“แฝดแท้ เกิดจากการที่ตัวอ่อนซึ่งผ่านการปฏิสนธิและฝังตัวที่มดลูกแล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีการแบ่งตัวอ่อนขึ้นมาอีก 1 ตัว โดยตัวอ่อนทั้งสองตัว อาจจะมีรกและถุงน้ำคร่ำเป็นของตัวเอง หรือใช้รกและถุงน้ำคร่ำร่วมกันก็ได้ ซึ่งแฝดแท้จะมีรูปร่างหน้าตาและลักษณะที่คล้ายกันมาก และมักจะเป็นเพศเดียวกัน เช่น แฝดชาย-ชาย หรือ แฝดหญิง-หญิง”ฉันพยายามตั้งใจฟังทุกอย่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!“อาแนน ผลออกมาหรือยังอ่าา อาม่าหัวใจจะวายอยู่แล้วนาาาาา” เสียงอาม่าที่คอยเค้นจังหวะหัวใจของฉันมันเค้นจนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย… ฉันลืมสังเกตตัวเองเลยว่าประจำเดือนของฉันมันไม่มาสักเดือนสองเดือนนี่แหละ แต่ไม่ได้สนใจเพราะฉันเอาเวลาไปทุ่มกับการเขียนนิยาย และเอาเวลาคลั่งรักกับพี่ริวซะหมด..แท่งตรวจครรภ์ค่อยๆซึมน้ำปัสสาวะที่ฉันหยดจุ่มลงไป ทุกนาทีฉันลุ้นไปหมด “เธอโอเคหรือเปล่า เงียบนานไปแล้วนะ” เสียงชิริวคอยถามเป็นระยะ เเต่เพราะฉันต้องการสมาธิเลยล็อคห้องน้ำเอาไว้นี่แหละในขณะที่น้ำปัสสาวะกำลังค่อยๆซึม คะแนนหลับตาปี๋นับหนึ่งสิบยี่สิบในใจ มือน้อยกุมประสานมือตัวเองแล้วทาบที่อก เสียงหัวใจเต้นระส่ำ ฉันแทบไม่อยากลืมตามองผลลัพท์ด้วยซ้ำ หากฉันไม่ท้อง.. ฉัน พี่ริว และอาม่า คงผิดหวังเป็นแน่..“..อึ่ก~” น้ำตาไหลนองเป็นสาย ได้โปรด ..มอบความสมบูรณ์ในชีวิตในฉันจะได้ไหมลืมตา… ฉันกลืนน้ำลาย และค่อยๆก้าวเท้ากลับไปยืนมองผลตรวจที่น่าจะตรวจเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลันท่องในใจว่า ขอสองขีด ขอสองขีด มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากๆในชีวิตของฉันเลย.. ฉันเคยคิดต่างๆนานา เคยนอนคุยและแลกความคิดกับพี่ริว ว
สิ่งพิเศษต่อมาสำหรับฉัน หลังจากที่ได้รับคัดเลือกนิยายไปทำซีรี่ย์แล้วคงไม่พ้นวันนี้ ผ่านมาเเล้วเกือบสามเดือน หลังจากที่ฉันประสบความเร็จในชีวิตหลังจากวันนั้น วันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี ฉันใช้เวลานานเกือบครึ่งปี ที่กว่าจะตัดสินใจวนกลับมาที่บ้าน หลังจากคราวก่อนที่หอบหิ้วข้าวของไปอยู่กับพี่ริวเพื่อเขียนงานให้ตรงสเปคพี่เขามากที่สุด วันนี้เป็นวันแรกหลังที่เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะกลับมาที่บ้านสักทีและเพราะมันถึงช่วงเวลาที่เราจบช่วงชั้นการศึกษา พี่ริวจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย และมุ่งเข้าสู่การดูแลร้านอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันยังเหลือเวลาเรียนอยู่อีกไม่กี่ปี“..กลับมาทั้งที่นิยายยังไม่ถูกทำเป็นซีรี่ย์แบบนี้ จะมีคำแบบไหนทิ่มแทงหัวใจไหมนะ”“บอกแล้วไงว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ”คะแนนพยักหน้า ฉันพยายามสอดมือจับมือพี่ริวเอาไว้เพราะตัวเองหวั่นเกรงนั่นแหละ เพราะฉันในตอนนั้นอยากให้อาม่าและแม่ยอมรับในความสามารถที่ฉันมี วันนี้ฉันทำสำเร็จแล้ว แม้มันอาจไม่ถูกใจใครแต่ว่า“อาแนนนอ่าาา~” อาม่าที่เดินโบกพัดอยู่ในบ้านหันมาเห็นฉันพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา“ม่าา เดินช้าๆสิ
ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..
ฉันจะ.. ทำให้มันดีที่สุด แฝดสามงั้นเหรอ.. ได้‘เนเน่ดันตัวเองด้วยความแอ่นอ้อนอนชร แขนบางบีบดันเนินอกอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ดูยั่วยวนใช่เล่น ผิวขาว เรือนร่างบอบบางที่กำลังทิ้งน้ำหนักกดทับลำกายยักษ์ที่แข็งตัวขึ้นในทุกวินาทีที่ร่างบางๆของเนเน่ส่งเสียงครางเสียงหวานเย้ายวนราวกับยากล่อมประสาท ใบหน้าแดงพร่า และเนินอกเด้้งดึ้งรับฝ่ามือใหญ่‘ถ้าทำได้แค่นี้ แฝดสามไม่ต้องหวัง~’เซริวบีบเค้นเอวบาง ปล่อยอกสวยให้เป็นหน้าที่ของเนเน่ เธอเค้นมัน บีบมัน และวางมือลงที่ลำตัวหนาๆของชิริว ก้นบางกระดกกระแทกหน้าตักหน้าขาด้วยความพริ้ม ราวกับประโยคก่อนหน้า มันทิ่มแทงหัวใจเนเน่ร่อนเอวหวานๆจนเซริวจิกมือและครางกระเส่าหลังจากคิดผิดลั่นวาจานั้นออกมา กลีบแยกกลืนกินลำกายยักษ์จนสุดโคน แม้ลีลาของคนตัวน้อยจะไม่ได้เเซ่บซี๊ดถึงใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอหวานจนเขาแทบจะกลืนได้ทั้งตัว‘อ๊ะ!’ เสียงหวานร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกจับยกเอวแล้วพลิกท่าทางกลับหัวกลับหาง ท่าหกเก้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ เนเน่ได้ลองทำอีกครั้งแล้ว‘อ๊ะ อ๊าา~’ ปลายลิ้นเลียเสยกลีบแยกจนแสบเขิน เรียวขาสั่นงันงึกในทุกจังหวะที่จาบจ้วง ลิ้นอุ่นขยันแหย่ขยันสอดและดูดกล
“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ
แล้วที่สุดฉันก็เข้าใจว่าที่ที่บอกว่าเซอร์ไพส์ฉันคือที่ไหน.. แต่เอาตรงๆนะ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..ขาเรียวนั่งไขว้ห้าง แขนยาววางทาบขนาบกับโซฟารับแขกในขณะที่ฉัน นั่งตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตรงนี้==^“..หึ๊~ จะยกพวกตีหรือไง” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาแบบกึ่งขำในลำคอ ในขณะที่คนข้างๆฉันนั้น..“กูมีเงินเยอะมากแล้วกูก็ต้องการให้มึง”“พี่ริว!”“ไม่เป็นไร.. พวกหมาหวงก้าง ผมพอเข้าใจ” อืม.. คนตรงหน้าฉันคือดอม และสิ่งที่พี่ริวทำคือกำลังจะทำกร่างใส่อีกฝ่าย ทั้งที่เป็นฝ่ายยกโทรศัพท์หาเขา แต่ดูการกระทำสิ ฉันละเชื่อเลย==^คะแนนต้องตีทั้งขา ตีทั้งแขนจนร่างสูงสะดุ้ง ซึ่งสุดท้ายก็ยอมนั่งดีๆ“ว่าไง? มีอะไร?” “….”“ถ้าโทรมาแต่ยังนั่งอมขี้ฟันแบบนี้ ผมจะไปทำงาน”“ให้ตายดิ! ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้==^” ชิริวบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “..ช่วย พิจารณา นิยายของแนนด้วย”“….”“เธอตั้งใจทำมากเพราะงั้น.. ถ้ามึงเคยรู้สึกดีกับเมียกู สนับสนุนเธอด้วย” “ผมว่าอย่างคุณไม่จำเป็นต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือเพียงเพราะคำว่าสนับสนุน”“….”“คุณมีเงินมาพอที่จะเปิดสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์นิยายของคะแนนเพียงคนเดียวสบายๆ แล้วทำไมต้องแบกหน้าที่อดท
ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที
เป็นไงละคะแนน ความฝันที่ช่วงชีวิตในบั้นปลายนั้นจะกินหรูอยู่สบาย นั่งกินนอนกิน.. ยังไม่ทันได้ใช้บั้นปลายชีวิตตอนนี้ก็สบ๊ายสบายยย ฉันนั่งเขียน.. หรืออาจจะนอนเขียน ต้นฉบับให้ได้มากที่สุด สงสัยเมื่อคืนโดนกระทุ้งจนสมองกลับ เลือดลมฉูบฉีดแม้สภาพหลังผ่านมรสุมจะเหมือนคนโดยรุมสะกำก็เถอะ แต่เมื่อเรื่องราวในหัวมันแล่น ฉันก็มีหน้าที่เขียน เขียน และเขียนมันออกไป ช่วงเวลาที่เราไม่ตันมันเป็นอะไรที่แบบสุดๆจริงๆนะ!“..เปิดไฟทำไมเนี่ย~”“เขียนงานค่ะ”“..ตอนนี้?”“อื้อ! ต้องขอบคุณพี่นะกระทุ้งแรงซะจนสมองแล่นยังกับรถไฟเหาะ!” คะแนนรัวนิ้วลงแป้นพิมพ์และเปิดไฟที่หัวเตียงเพียงเท่านั้น ในขณะที่ชิริวสะลึมสะลือ เขามองร่างบางอย่างอดทึ่งไม่ได้ เอาแทบตายแม่งยังลุกขึ้นมาเขียนได้ได้ป๋อแบบนี้..“..ทึกจริงเมียกู”คะแนนกัดปาก ร้อยเรียงเรื่องราวที่บทตันมานาน ตอนนี้ไหลหลากดั่งสายน้ำ แม้แต่ฉากเข้าด้ายเข้าเข็มก็บรรยายได้ซะชิริวถลนตาแต่ไม่แสดงอาการผ่านสีหน้าในจังหวะที่คะแนนหันมาหาตนชิริวแอบอ่านเนื้อหาที่คะแนนพิมพ์จากด้านหลัง สายตาคมหรี่มองหน้าจอ ตัวหนังสือดีดขึ้นที่สามสี่ตัวในจังหวะที่รัวนิ้วเพียงหนึ่งครั้ง‘ลำกายที่ล่ำเป็น