“ไปรบที่สนามไหนมาครับเนี่ย!”“ถามโง่ๆนาพี่~ ไปทำคะแนนมาต่างหาก~ สงสัยใกล้ถึงสอบปลายภาคละม้างงง” บิวแขวะแต่เหมือนจะกระทบอย่างจัง“ไม่ได้ทำอะไรสักอย่าง! มีแต่ยัยนั่นนั่นแหละ!”“ว้าวว~ โดนรุกสิท่า ไปไม่เป็นเลยนะคะไอ้เฮีย~” แม่งไม่เคารพกูละ ไอ้เด็กเวร ชิริวเดินออกมาจากห้องโดยที่สวมแค่กางเกงนักศึกษา ก่อนจะปรายตามองห้องของคะแนน แล้วสวมเสื้อที่หยิบพาดบ่าแบบลวกๆ“แล้วยังไง? วันนี้พี่สาวไปหาผู้ใหม่แน่ จะปล่อยไปเหรอ?~ น่ารักออกจะขนาดนั้น ผิวขาว หุ่นดี แถมยัง~”“ถ้าคิดไม่ได้ว่าไม่ควรไปกับคนเเปลกหน้าที่เพิ่งเจอ ก็ชั่งหัวไปสิ โตเป็นควายขนาดนี้ ฉันไม่เสียเวลามาลากมาจูง”“อ้อเหรอ~” บิวลากเสียงก่อนจะจิ๊ปากด้วยท่าทางยียวน “จำความมั่นหน้าตอนนี้ไว้ให้ดีละ อย่าให้รู้ว่าต้องแอบตามไปเฝ้า เพราะหวงพี่สาว~”“บิว!” อีกครั้งที่บิ๊กห้ามปราม“ฉันพูดจริงนี่น่า.. นี่ ผ่านผู้หญิงมาตั้งขนาดนี้แล้วอะ ดูไม่รู้จริงๆเหรอ ว่าอย่างพี่สาวเนี่ยควรจะเก็บเอาไว้”“จะเก็บไม่เก็บก็เรื่องของฉัน” คำพูดของชิริวทำให้บิวเบ้ปากเยาะเย้ย ก่อนจะยกนิ้วโป้งสุดยอดให้กับร่างสูงด้วยมือทั้งสองข้างพร้อมลากเสียง“จิ๊! เยี่ยมจริงๆ เยี่ยมจริงๆ~”“
เป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้ที่ ดอม ส่งข้อความหาฉัน คะแนนชายตามองด้วยอารมณ์ที่ไม่อยากจะแยแสสักเท่าไหร่ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมา“แค่ไปกินเพื่อบอกว่าให้เลิกยุ่งเนี่ย จะดีหรือเปล่านะ.. แต่แกเป็นคนขอเบอร์เขาแท้ๆเลยแนน” ขณะที่กำลังหัวเสีย เพราะเรื่องอยากมูฟออนก็อยาก แต่มันดูยากซะเหลือเกิน นี่ขนาดไม่ได้เทใจไปรักเขาจนหัวปักหัวปกนะเนี่ย.. ฝังนั้นก็ไม่ได้ดูคลั่งฉันสักนิด ดูออกแค่เรื่องเดียว.. เรื่องอย่างว่า“จ๊ะเอ๋~ เป็นอะไรเนี่ยหน้าบอกบุญไม่รับเลย”“เวลลลล แกมาก็ดีแล้ว~ ขอปรึกษาอะไรหน่อยสิ!”“เอาสิ ว่ามาเลย” แต่ทั้งที่โพล่งปากพูดออกไปแบบนั้น แต่กลับเป็นฉันที่นิ่งไปซะเอง“..คือ พี่ชิ”“อืม?”“คือแบบ” และเพราะสีหน้าของเวลตั้งใจฟังมาก นี่เลยเป็นหนึ่งในเหตุผลที่ฉันเลือกที่จะ ไม่เล่าดีกว่า!“ไปหาอะไรกินกัน!”“เนี่ยเหรอ? ที่จะปรึกษา?”“ไม่ใช่หรอก แต่ยังไม่พร้อมอะ”“ก็ได้ก็ได้ แต่ถ้าพร้อมเมื่อไหร่สัญญาก่อนว่าจะเล่าให้ฉันฟังเป็นคนแรก?”“อื้ม” แต่ก็ดูเหมือนว่าจะอดทนเก็บสิ่งที่คาใจเอาไว้ต่อไปไม่ไหว เพราะมันอึดอัดและไม่รู้ว่าควรจะทำยังไง ฉันเนี่ยนะ เขียนนิยายให้คนนั่นคนนี้จับคู่กัน รักกันและจบแบบ แฮปปี้เอน
นานนับหลายนาทีที่ชิริวเลือกจะไม่ไปเข้าห้องน้ำ จนบิ๊กที่ไม่ได้ดูหน้าดูหลังให้ดีถามออกไปแบบโพล่งๆ"..ท่อตันเหรอครับ ไม่เห็นไปห้องน้ำสักที ปัญหาเรื่องสุขภาพ ..ไม่ควรละเลยนะครับ" “บางทีก็พูดจาเรียกส้นตีนทั้งพี่ทั้งน้อง==^”“เอ่อ ขอโทษครับ เห็นคุณบอกว่าจะไปเข้าห้องน้ำ”“….”“ถ้ารู้สึกหึงหวงคุณคะแนน ทางนี้ผมจัดการให้ได้ครับ”“กูบอกอะไรมึงสักคำหรือยัง?” ชิริวเอียงหัวถามทันที ช่วงนี้รู้สึกคนที่กวนบาทาเขาได้ดีที่สุดคงไม่พ้น บิ๊กกับบิว ร่างสูงกระดกเหล้าจนหมดแก้วก่อนจะลุกขึ้น ชายตามองคะแนนก็จริง อีกฝ่ายก็มองตนแต่ให้ความสนใจกับบางสิ่งในมือถือมากกว่า ทำให้ชิริวเดินออกไปนอกร้านเพื่อตรงไปห้องน้ำ ก่อนที่ท่อของเขาจะตันอย่างที่บิ๊กว่าห้องน้ำชาย..ครั้นเดินเข้าไปทำธุระในห้องน้ำ ยังไม่มันได้เริ่มด้วยซ้ำ ชิริวที่ยืนอยู่ที่โถปัสสาวะก็เหลือบเห็นผู้ชายคนนึง หน้าตาดีจนเขาเองก็เหลียวมองตามสไตล์ผู้ชาย ก่อนจะหันกลับมาทำธุระของตัวเองจนเสร็จ“คุณถึงหรือยังครับ” “….” ชิริวจัดการตัวเองเรียบร้อย แล้วเดินไปล้างมือที่อ่าง“ครับ แล้วเจอกันครับแนน”กึก.. มือที่ถูกชำระ ค้างนิ่งไปครู่ เขาแทบจะยืนค้างอยู่กับที่ รอให้อีกฝ
หันซ้าย หันขวา…ขวับ ขวับหันซ้าย หันขวา…“….”“แนนน บรรยากาศไม่ค่อยดีแล้วอะ กลับกันไหมToT” เวลที่หันซ้ายทางชิริว และหันขวาในตำแหน่งที่ชิริวมองมา เขาจ้องคะแนนจนตาค้าง ท่านั่งโครตจะนักเลงแถมยังกระดกเหล้าดุดันไม่เกรงใจครายยยY~Yเมื่อเวลรู้สึกไม่ปลอดภัยและเริ่มรู้สึกใจไม่ดี เธอพยายามคยั้นคยอให้คะแนนกลับแต่แนนกลับไม่ทำแบบนั้น เธอสนใจที่จะสนทนาสัพเพเหระกับดอมอย่างไม่สนใจใคร เพราะพยายามเก็บข้อมูลจากการวัดมาตราฐานของการได้รับเลือกนิยายไปทำเป็นซีรี่ย์“ไม่ต้องพิสูจน์อะไรแล้วอะ พิี่ริวจะกินแกอยู่แล้ว เรากลับเถอะ นะ นะ”“ช่างหัวประไร ฉันคุยธุระอยู่” คะแนนปฎิเสธ เวลทำท่าจะร้องไห้ ลุกลี้ลุกล้นจับมือถือรอคอยคนที่บอกว่าจะมาหา แต่ก็ยังไม่มาสักที เวลได้แต่นั่งดื่มแล้วก้มหน้าอย่างรู้สึกผิด จนกระทั่งขายาวๆหยุดอยู่ตรงหน้า และแล้วคนที่รอยคอยก็มาถึงซะที“นานจัง”“เธอหนีมา ก่อนจะบอกฉัน”“..ขอโทษค่ะ อยากช่วยเพื่อนY~Y” แต่ร่างสูงอย่างเรียวก็ไม่ได้ติด่าอะไร ทำแค่วางมือบนศรีษะน้อยๆของเวล เหลือบมองผู้ชายที่สนทนากับคะแนน ก่อนจะเดินไปนั่งสมทบกับชิริว ที่มีบิ๊กยืนอยู่เคียงข้าง“..ไม่ต้องทำแล้วงาน นั่งเเดกเป็นเพื่อ
ความรู้สึก เหมือนลูกหมาถูกต้อนเข้าบ้านเลยอะ.. ฉันต้องก้มหน้าก้มตาหิ้วโน๊ตบุ๊คเข้าห้อง และแค่แม้หันหลังไปหาพี่ริว ก็ถูกดันให้เดินเข้าห้องก่อนจะเดินตามหลังฉันมาติดๆทันที ทำให้คะแนนยิ่งนิ่งอย่างทำอะไรไม่ถูก บวกกับความกรึ่มที่มี ฉันจะต้องเพลาๆเรื่องดื่มแล้วละ ดื่มหลายวันติดละ“ยืนบื้ออะไร มาดิ”“หะ ห๊ะ?”“ติดอ่างเก่งจังนะเวลาอยู่กับฉัน”“….”“ไม่ลองติดอย่างอื่นบ้างอะ?” ร่างสูงๆของชิริวถอดเสื้อสูทออก แล้วโยนมันไปไว้ที่โซฟา เขายืนเท้าเอวมองหน้าฉันเพื่ออะไรก็ไม่รู้แหละ แต่เหมือนไม่ค่อยจะพอกันสักเท่าไหร่“ทีอยู่กับไอ้จืดนั่น พูดน้ำไหลไฟดับ”“….”“เพิ่งเจอกันแท้ๆ”“ก็เขาดูไม่มีพิษภัยนิ”“แล้วฉันมี?”“..ใช่ มีเยอะด้วย” คะแนนอยู่ๆก็หน้าบึ้ง เธอกอดโน๊ตบุ๊คและกำลังจะเดินเข้าห้อง แต่ถูกชิริวรั้งเอาไว้ด้วยการคว้าไหล่บางและจับพลิกให้หันกลับมาประชันหน้ากับตน สายตาของคนตัวสูง mvp สูงมาก มันทำให้ฉันไม่ค่อยกล้าจ้องตาพี่เขานานๆ ช่วงหลังเนี่ยหัวใจเต้นตอบรับกับสายตาเฉี่ยวๆนี่ดีเหลือเกิน“จะเข้าห้องทำไม”“อาบน้ำสิ แนนมึนแล้ว”“…”“..เรื่องตรวจงาน พรุ่งนี้ได้ไหม” ไม่มีเสียงตอบจากพี่ริว เขาเหมือนมองหาอะไรรอบๆ
“..พี่ไม่จูบแนน”“ก็ถึงบอกว่าให้ทำ”“….”“คืนนั้นทำยังไงกับมัน ทำกับฉันให้หมด” เสียงเข้มออกคำสั่ง ไม่รู้ว่าเพราะกลัวหรืออยากจะทำเองกันแน่ ฉันเป็นฝ่ายเปิดก่อน และใช่.. ฉันคว้าใบหน้าของพี่ริวเอาไว้ นิ่งไปสักครู่เเค่ให้มั่นใจว่าเขาจะไม่เปลี่ยนใจกับสิ่งที่พูดออกมาฉันไม่รู้เหตุผลที่แท้จริงหรอกนะ ว่าพี่ริวจะพยายามทำเหมือนจะรั้งฉันไว้ทำไม เขาไม่เคยแสดงออกมาฉันนั้นจำเป็นกับเขา นอกจากเรื่องบนเตียง ฉันพอจะรู้ว่าฉันน่าจะทำให้พี่เขาพอใจได้ในระดับนึงสำหรับที่ผ่านๆมา แต่มันก็ออกในทางของ.. ความต้องการ มากกว่าความรักไง ถ้าให้ชั่งตวงกันฉันว่าทุกคนน่าจะคิดออก“ทำ ให้เหมือนกับที่ทำกับมัน” กระนั้นเสียงหนาย้ำชัดอีกครั้ง คะแนนก็เป็นฝ่ายกระกบริมฝีปากกับชิริวทันที เธอจูบแบบที่จูบกับดอมในวันนั้น ทำเหมือนกันเหมือนกันทุกอย่าง.. ก่อนจะถอนริมฝีปากออกแล้วสบมองสายตาที่ไม่ปรือปิดตั้งแต่เธอเริ่มจูบ สายตาที่เฝ้ามองดวงตาของเธอไม่คลาด“..แบบนี้”“แค่นี้?”“..อื้ม”“แบบนี้ไม่เรียกว่าจูบ” ชิริวพูดในระยะประชิด ปลายจมูกสัมผัสกันอีกครั้ง คะแนนเริ่มกำมือแน่นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายก้มต่ำมากๆ มากจนแทบจะประกบริมฝีปากอีกครั้ง“ดีแล
สะโพกหนาแอ่นส่งแรงกระแทกหนักๆเข้าหาคะแนน เธอแอ่นรับได้ทุกจังหวะจนชิริวแอบมีช่วงเวลาที่สีหน้าเหยเกนับครั้งไม่ถ้วน ควงเอวหมุนกระเด้งสวนรับแรงจากชิริว คะแนนถูกตรึงด้วยมือหนา ครั้นถูกสลับด้วยการบีบคอกลายๆ แต่กลับกลายเป็นว่าเธอเองก็ดูจะชอบใจกับความรู้สึกที่เหมือนกับถูกทรมาน ยิ่งชิริวส่งต่อความต้องการหาเธอมากเท่าไหร่ คะแนนตอบรับได้ดีเกินคาด ดีเกินไปจนสร้างความรู้สึกบางอย่างให้กับชิริว..ความหวง.. หวงเธอจนไม่อยากให้อยู่ใกล้ชิดกับชายใด นอกจากตนตั่บ! ตั่บ ตั่บ! ตั่บ“อ๊ะ อ๊าา~” เธอสวยยันเสียงคราง รูปลักษณ์ที่แค่นไปทางอ่อนหวาน แต่กับเร่าร้อนแบบไม่เคยพบเจอได้ที่ไหน คะแนนอาจไม่ได้เก่งเรื่องนี้เท่ากับหลายๆคนที่ชิริวเคยผ่านมา ถ้าพูดให้เห็นภาพ เธออาจจะร่านลูกชายเขาได้ไม่เท่าผู้หญิงพวกนั้น แต่เธอกลับทำให้เขาต้องการกระกระซวกเธอทุกครั้งเวลาทำอะไรที่มันไม่เข้าท่าเธอเหมือนนักเรียนที่ต้องได้รับการลงโทษเมื่อส่งงานไม่ตรงเวลา และแน่นอนว่า บทลงโทษของอาจารย์เฉกเช่นชิริว.. ไม่ใช่การวิ่งรอบสนามสามสี่รอบแน่นอนคะแนนถูกมัดด้วยเสื้อนอนที่ชิริวเป็นคนถอดออกไป เธอแอ่นรับเขาจนน่าหมั่นเขี้ยวจนเกิดการอยากจะลองทรมานคนต
รุ่งเช้ามาถึงไวซะเหลือเกิน.. คิดว่า จะเหลือเวลาให้อ้อยอิ่งอีกนิดซะอีก นี่ห้องพี่ริวฉันจำมันได้ยันเพดานห้องเรื่องราวเมื่อคืนใช่ว่าจะลืมไปหมดสิ้น ถึงภาพไม่ประคิดประต่อก็พอจะจำได้ลางๆ.. เรื่องบนเตียงที่เกิดขึ้นแบบ.. ดั่งสายน้ำหลาก ฉากค่ำคืนที่ผ่านมาค่อยๆสปาร์คติดในความทรงจำพลันนึกถึง ก่อนจะรู้สึกว่าข้างกายไม่มีคนเมื่อคืน.. ชิริวไม่ได้หลับอยู่ตรงนี้ คะแนนคว้าชุดนอนของชิริวที่เธอสวมเมื่อคืนขึ้นมาใส่ ก่อนจะออกจากห้องของชิริวมา ทั้งที่เข้าใจว่าพี่เขาต้องไม่อยู่ แต่กลับผิดคลาดแฮะ.. ชิริวนั่งดื่มกาแฟอยู่ที่โซฟา เขาสำลักกาแฟทันทีที่เห็นว่าคะแนนออกมายืนตาแป๋วมองเขา“แค่ก! แค่ก!”“..พี่ไหวไหมเนี่ย?==^” ร่างน้อยพูดเท่านั้นก่อนจะเดินลากขาเพื่อข้ามไปยังห้องฝั่งของตัวเอง คะแนนเดินหักคอไปมา เหวี่ยงแขนด้วยท่าทีปวดร้าว ชิริวก้มลงมองตัวเอง.. ท่าทางแบบนั้น ควรเป็นกูที่ทำไม่ใช่ผู้หญิงตัวเล็กอย่างคะแนน ก็แอบทำให้ร่างสูงคิดไม่ได้ ว่าอาจจะเป็นกูเองที่โดนคะแนนนี่ปู้ยี่ปูยำ“เอ้อ! จริงสิ!” คะแนนร้องสะดุ้งก่อนจะรีบลากเท้าเข้ามาหาชิริว“เมื่อคืน.. ถุงไม่แตกใช่ไหม?”“ทำไม?”“ก็เห็นคราบน้ำเต็มที่นอนเลย”“….”“พี่
“จากการตรวจพบว่า คุณได้ตั้งครรภ์แฝดครับ.. อาจจะ เป็นไปได้ถึงสามคน”“จริงเหรอคะ!”“ครับ ดูจากตรงนี้ก็พอจะเห็น.. หมออยากจะให้ความรู้ในฐานะที่คุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่สักหน่อย” จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ท้องได้ประมาณสี่เดือนแล้ว ครั้งแรกที่อัลตร้าซาวน์คุณหมอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเพราะคุณหมอบอกว่ามันเป็นไปได้ยากมากที่จะสามารถท้องแฝดสามได้ แต่เหมือนวันนี้จะชัดเจนแล้วสินะ..“การตั้งท้องลูกแฝด ถือเป็นความเสี่ยงหนึ่งของการตั้งครรภ์ เพราะการอุ้มท้องลูกมากกว่า 1 คน ในท้องเดียวกันนั้น อาจนำไปสู่ความผิดปกติของการตั้งครรภ์หลายประการ ตั้งแต่การแท้ง การคลอดก่อนกำหนด หรือภาวะครรภ์เป็นพิษ เป็นต้น โดยท้องแฝดสามารถแบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ แฝดแท้ และ แฝดเทียมครับ”“..ค่ะ”“แฝดแท้ เกิดจากการที่ตัวอ่อนซึ่งผ่านการปฏิสนธิและฝังตัวที่มดลูกแล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีการแบ่งตัวอ่อนขึ้นมาอีก 1 ตัว โดยตัวอ่อนทั้งสองตัว อาจจะมีรกและถุงน้ำคร่ำเป็นของตัวเอง หรือใช้รกและถุงน้ำคร่ำร่วมกันก็ได้ ซึ่งแฝดแท้จะมีรูปร่างหน้าตาและลักษณะที่คล้ายกันมาก และมักจะเป็นเพศเดียวกัน เช่น แฝดชาย-ชาย หรือ แฝดหญิง-หญิง”ฉันพยายามตั้งใจฟังทุกอย่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!“อาแนน ผลออกมาหรือยังอ่าา อาม่าหัวใจจะวายอยู่แล้วนาาาาา” เสียงอาม่าที่คอยเค้นจังหวะหัวใจของฉันมันเค้นจนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย… ฉันลืมสังเกตตัวเองเลยว่าประจำเดือนของฉันมันไม่มาสักเดือนสองเดือนนี่แหละ แต่ไม่ได้สนใจเพราะฉันเอาเวลาไปทุ่มกับการเขียนนิยาย และเอาเวลาคลั่งรักกับพี่ริวซะหมด..แท่งตรวจครรภ์ค่อยๆซึมน้ำปัสสาวะที่ฉันหยดจุ่มลงไป ทุกนาทีฉันลุ้นไปหมด “เธอโอเคหรือเปล่า เงียบนานไปแล้วนะ” เสียงชิริวคอยถามเป็นระยะ เเต่เพราะฉันต้องการสมาธิเลยล็อคห้องน้ำเอาไว้นี่แหละในขณะที่น้ำปัสสาวะกำลังค่อยๆซึม คะแนนหลับตาปี๋นับหนึ่งสิบยี่สิบในใจ มือน้อยกุมประสานมือตัวเองแล้วทาบที่อก เสียงหัวใจเต้นระส่ำ ฉันแทบไม่อยากลืมตามองผลลัพท์ด้วยซ้ำ หากฉันไม่ท้อง.. ฉัน พี่ริว และอาม่า คงผิดหวังเป็นแน่..“..อึ่ก~” น้ำตาไหลนองเป็นสาย ได้โปรด ..มอบความสมบูรณ์ในชีวิตในฉันจะได้ไหมลืมตา… ฉันกลืนน้ำลาย และค่อยๆก้าวเท้ากลับไปยืนมองผลตรวจที่น่าจะตรวจเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลันท่องในใจว่า ขอสองขีด ขอสองขีด มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากๆในชีวิตของฉันเลย.. ฉันเคยคิดต่างๆนานา เคยนอนคุยและแลกความคิดกับพี่ริว ว
สิ่งพิเศษต่อมาสำหรับฉัน หลังจากที่ได้รับคัดเลือกนิยายไปทำซีรี่ย์แล้วคงไม่พ้นวันนี้ ผ่านมาเเล้วเกือบสามเดือน หลังจากที่ฉันประสบความเร็จในชีวิตหลังจากวันนั้น วันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี ฉันใช้เวลานานเกือบครึ่งปี ที่กว่าจะตัดสินใจวนกลับมาที่บ้าน หลังจากคราวก่อนที่หอบหิ้วข้าวของไปอยู่กับพี่ริวเพื่อเขียนงานให้ตรงสเปคพี่เขามากที่สุด วันนี้เป็นวันแรกหลังที่เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะกลับมาที่บ้านสักทีและเพราะมันถึงช่วงเวลาที่เราจบช่วงชั้นการศึกษา พี่ริวจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย และมุ่งเข้าสู่การดูแลร้านอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันยังเหลือเวลาเรียนอยู่อีกไม่กี่ปี“..กลับมาทั้งที่นิยายยังไม่ถูกทำเป็นซีรี่ย์แบบนี้ จะมีคำแบบไหนทิ่มแทงหัวใจไหมนะ”“บอกแล้วไงว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ”คะแนนพยักหน้า ฉันพยายามสอดมือจับมือพี่ริวเอาไว้เพราะตัวเองหวั่นเกรงนั่นแหละ เพราะฉันในตอนนั้นอยากให้อาม่าและแม่ยอมรับในความสามารถที่ฉันมี วันนี้ฉันทำสำเร็จแล้ว แม้มันอาจไม่ถูกใจใครแต่ว่า“อาแนนนอ่าาา~” อาม่าที่เดินโบกพัดอยู่ในบ้านหันมาเห็นฉันพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา“ม่าา เดินช้าๆสิ
ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..
ฉันจะ.. ทำให้มันดีที่สุด แฝดสามงั้นเหรอ.. ได้‘เนเน่ดันตัวเองด้วยความแอ่นอ้อนอนชร แขนบางบีบดันเนินอกอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ดูยั่วยวนใช่เล่น ผิวขาว เรือนร่างบอบบางที่กำลังทิ้งน้ำหนักกดทับลำกายยักษ์ที่แข็งตัวขึ้นในทุกวินาทีที่ร่างบางๆของเนเน่ส่งเสียงครางเสียงหวานเย้ายวนราวกับยากล่อมประสาท ใบหน้าแดงพร่า และเนินอกเด้้งดึ้งรับฝ่ามือใหญ่‘ถ้าทำได้แค่นี้ แฝดสามไม่ต้องหวัง~’เซริวบีบเค้นเอวบาง ปล่อยอกสวยให้เป็นหน้าที่ของเนเน่ เธอเค้นมัน บีบมัน และวางมือลงที่ลำตัวหนาๆของชิริว ก้นบางกระดกกระแทกหน้าตักหน้าขาด้วยความพริ้ม ราวกับประโยคก่อนหน้า มันทิ่มแทงหัวใจเนเน่ร่อนเอวหวานๆจนเซริวจิกมือและครางกระเส่าหลังจากคิดผิดลั่นวาจานั้นออกมา กลีบแยกกลืนกินลำกายยักษ์จนสุดโคน แม้ลีลาของคนตัวน้อยจะไม่ได้เเซ่บซี๊ดถึงใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอหวานจนเขาแทบจะกลืนได้ทั้งตัว‘อ๊ะ!’ เสียงหวานร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกจับยกเอวแล้วพลิกท่าทางกลับหัวกลับหาง ท่าหกเก้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ เนเน่ได้ลองทำอีกครั้งแล้ว‘อ๊ะ อ๊าา~’ ปลายลิ้นเลียเสยกลีบแยกจนแสบเขิน เรียวขาสั่นงันงึกในทุกจังหวะที่จาบจ้วง ลิ้นอุ่นขยันแหย่ขยันสอดและดูดกล
“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ
แล้วที่สุดฉันก็เข้าใจว่าที่ที่บอกว่าเซอร์ไพส์ฉันคือที่ไหน.. แต่เอาตรงๆนะ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..ขาเรียวนั่งไขว้ห้าง แขนยาววางทาบขนาบกับโซฟารับแขกในขณะที่ฉัน นั่งตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตรงนี้==^“..หึ๊~ จะยกพวกตีหรือไง” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาแบบกึ่งขำในลำคอ ในขณะที่คนข้างๆฉันนั้น..“กูมีเงินเยอะมากแล้วกูก็ต้องการให้มึง”“พี่ริว!”“ไม่เป็นไร.. พวกหมาหวงก้าง ผมพอเข้าใจ” อืม.. คนตรงหน้าฉันคือดอม และสิ่งที่พี่ริวทำคือกำลังจะทำกร่างใส่อีกฝ่าย ทั้งที่เป็นฝ่ายยกโทรศัพท์หาเขา แต่ดูการกระทำสิ ฉันละเชื่อเลย==^คะแนนต้องตีทั้งขา ตีทั้งแขนจนร่างสูงสะดุ้ง ซึ่งสุดท้ายก็ยอมนั่งดีๆ“ว่าไง? มีอะไร?” “….”“ถ้าโทรมาแต่ยังนั่งอมขี้ฟันแบบนี้ ผมจะไปทำงาน”“ให้ตายดิ! ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้==^” ชิริวบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “..ช่วย พิจารณา นิยายของแนนด้วย”“….”“เธอตั้งใจทำมากเพราะงั้น.. ถ้ามึงเคยรู้สึกดีกับเมียกู สนับสนุนเธอด้วย” “ผมว่าอย่างคุณไม่จำเป็นต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือเพียงเพราะคำว่าสนับสนุน”“….”“คุณมีเงินมาพอที่จะเปิดสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์นิยายของคะแนนเพียงคนเดียวสบายๆ แล้วทำไมต้องแบกหน้าที่อดท
ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที
เป็นไงละคะแนน ความฝันที่ช่วงชีวิตในบั้นปลายนั้นจะกินหรูอยู่สบาย นั่งกินนอนกิน.. ยังไม่ทันได้ใช้บั้นปลายชีวิตตอนนี้ก็สบ๊ายสบายยย ฉันนั่งเขียน.. หรืออาจจะนอนเขียน ต้นฉบับให้ได้มากที่สุด สงสัยเมื่อคืนโดนกระทุ้งจนสมองกลับ เลือดลมฉูบฉีดแม้สภาพหลังผ่านมรสุมจะเหมือนคนโดยรุมสะกำก็เถอะ แต่เมื่อเรื่องราวในหัวมันแล่น ฉันก็มีหน้าที่เขียน เขียน และเขียนมันออกไป ช่วงเวลาที่เราไม่ตันมันเป็นอะไรที่แบบสุดๆจริงๆนะ!“..เปิดไฟทำไมเนี่ย~”“เขียนงานค่ะ”“..ตอนนี้?”“อื้อ! ต้องขอบคุณพี่นะกระทุ้งแรงซะจนสมองแล่นยังกับรถไฟเหาะ!” คะแนนรัวนิ้วลงแป้นพิมพ์และเปิดไฟที่หัวเตียงเพียงเท่านั้น ในขณะที่ชิริวสะลึมสะลือ เขามองร่างบางอย่างอดทึ่งไม่ได้ เอาแทบตายแม่งยังลุกขึ้นมาเขียนได้ได้ป๋อแบบนี้..“..ทึกจริงเมียกู”คะแนนกัดปาก ร้อยเรียงเรื่องราวที่บทตันมานาน ตอนนี้ไหลหลากดั่งสายน้ำ แม้แต่ฉากเข้าด้ายเข้าเข็มก็บรรยายได้ซะชิริวถลนตาแต่ไม่แสดงอาการผ่านสีหน้าในจังหวะที่คะแนนหันมาหาตนชิริวแอบอ่านเนื้อหาที่คะแนนพิมพ์จากด้านหลัง สายตาคมหรี่มองหน้าจอ ตัวหนังสือดีดขึ้นที่สามสี่ตัวในจังหวะที่รัวนิ้วเพียงหนึ่งครั้ง‘ลำกายที่ล่ำเป็น