วันรุ่งขึ้น.. บ่ายวันนั้น..“..อาม่า เราไปห้างอื่นไม่ได้เหรอ==^”“อั๊วจะซื้อของที่นี่ ไม่ให้มาที่นี่จะให้อั๊วไปซื้อที่ร้านขายข้าวหรือไง”“เเนนหมายความว่าห้างอื่นที่ใกล้บ้านเรากว่านี้”“..ลื้อมีอะไร? ทุกทีไม่เห็นมีปัญหา?”“..ก็”“หรือลื้อ.. ไปขโมยของเขาใช่ไหม!”“โธ่อาม่า ใช้อะไรคิดเนี่ย==^” คะแนนยืนกุมขมับ เธอเห็นร้านของโจทย์เดียวที่เธอมีอยู่ห่างกันเพียงไม่กี่ก้าว แค่การเดินผ่านหน้าร้านยังเป็นอะไรที่น่ากลัวเกินกว่าจะทำได้.. ร่างเล็กยืนย่ำเท้าไปมาก่อนสติที่คิดเองเออเองไปไกลจะกลับมาพร้อมความนิ่งงัน“จะยืนตรงนี้อีกนานไหมอาคะแนน~”“อาๆ ม่าเดินนำไปเลยนะ”“..ลื้อนี่มันพิลึกชอบกล”“….”“ตั้งแต่มีผัวเป็นอี อีอะไรนะ ชิๆ ริ้วๆอะไรนั่น พิลึกคนขึ้นเป็นกอง”“ผัว! ชิ ชิริ้ววว!!”“ก็รูปอีที่แปะอยู่เต็มฝาผนังห้องลื้อไง โตเป็นสาวนมเท่าหัวอั๊วละ ทำอะไรเป็นเด็กๆ ไม่ได้เรื่อง ไม่ได้เรื่อง”รับบทเป็นผัวฉันไปแล้วสินะพี่ชิริว แต่เอาเถอะ การยืนเถียงกับอาม่าที่อยากให้หลานมีผัวจนเนื้อตัวสั่นเนี่ย เป็นเรื่องที่โง่มาก ทุกคนไม่รู้หรอกว่าเสียงอาม่าฉันเวลาปรี๊ดแตกนี่ดังยิ่งกว่าโทรโข่งกระจายเสียงอีก พี่เขาไม่ได้อยู่
‘ที่ยอมนอนด้วยก็เพื่อที่จะต่อความฝันของตัวเอง แต่ถ้าพี่ติดใจ’‘….’‘จะกลับมาให้แนนกินอีก ก็ไม่ติด’“ไอ้บ้าเอ้ย! ใครจะกล้าพูดอะไรแบบนี้กับเจ้าพ่อคลั่งราคะอย่างพี่ริวเล่า! ให้แกล้งหน่อมแหน่มไร้เดียงสายังง่ายซะกว่า‘ไม่ต้องทำเป็นใส ฉันดูออก’“==^” ฉันนึกออกยันคำพูดของพี่เขาเลย นี่แหละสกิลที่เคยแอบติ่งพี่เขามาเป็นแรมปี เฮ้ออ~ มองไม่เห็นหนทางไหนเลยนอกจากเป็นตัวของตัวเอง.. เมื่อถึงเวลาต้องอยู่บนเตียงเนี่ยเขาผ่านเรื่องแบบนี้จนเป็นที่โจษจันท์ ยิ่งคิดก็ยิ่งสงสารน้องสาวตัวเอง ยังบริสุทธิ์ผุดผ่องอยู่แท้ๆ จนปัญญาแล้วจริงๆเหรอเนี่ยนี่เป็นความคิดของคะแนน เธอย้ำคิดย้ำทำอยู่นานเพราะมองเห็นแต่ปัญหา ถ้าตัวเองจะยังดั้นด้นดำรงความฝันต่อไป.. แต่มันผิดมากนักเหรอที่ฉันมีความฝันแบบนี้ ก่อนที่อีตัวความดีในตัวฉันมันจะตะโกนใส่หน้ากันแบบไร้ตัวตนว่า‘แต่เธอทำให้พี่เขาเดือดร้อนนะ เขาไม่กระซวกเธอภายในสามวันอย่างที่เขาบอกก็ดีแค่ไหนแล้ว’แล้วค่ำคืนนี้คงจะจบลง เมื่อใต้ตาของฉัน ดำคล้ำขึ้นไปอีกเลเวล..วันรุ่งขึ้น..คะแนนเริ่มใช้ชีวิตแบบคนหวาดระแวงเข้าไปทุกที ขอบตาดำคล้ำ และความเครียดที่ถ่ายทอดออกทางสีหน้า เหมือนกำลังก
ขายาวๆของชิริวถอยหลัง หลังจากปิดประตูรถเสร็จ โน็ตบุ๊คของคะแนนอยู่กับเขา และเขาไม่อยากที่จะเดินหิ้วมันเพื่อเป็นจุดสังเกตสายตาของใครนิยายของคะแนนมันดังในมหาลัยมากก็จริง เพราะนักศึกษาส่วนใหญ่จำภาพของชิริวได้ บวกกับนิสัยของตัวละคร จะพูดได้เต็มปากเลยก็ได้ว่า เกือบจะร้อยเปอร์เซนต์ที่เป็นตัวเขา แตกต่างกันก็ตรงที่.. ยังไม่มีใครรู้ว่าตัวตนของเขา ว่าเลวทรามแค่ไหน.. (มั้ง)และถึงแม้ตำรวจจะลงร้านของเขาเพราะนิยายบ้าๆของคะแนน เเต่เขาสามารถจัดการให้เรื่องนี้จบได้ง่ายเพียงดีดนิ้ว จงคลั่งเงินเข้าไว้ จงทำทุกอย่างเพื่อให้ได้เงิน เพราะบนโลกของความเป็นจริง.. เงิน ซื้อได้ทุกสิ่ง แม้กระทั่ง.. ความเป็นคน และมันก็คมพอที่จะตัดสามสัมพันธ์ที่เคยแน่นแฟ้นได้เช่นกันเพราะเขาเองก็ผ่านอะไรมามากมาย จะให้กลับไปมองโลกใบนี้ว่ามันขาวสะอาดราวกับสีผ้าละก็.. ไม่มีวัน โลกมันไม่ได้มีแค่ขาวกับดำ มันยังมีสีเทา เท่าเข้ม เทากลาง เทาอ่อน ระหว่างทางที่จะกลายเป็นสีดำเนี่ย.. เชื่อเถอะ เราทุกคนล้วนเป็นสีพวกนั้นระหว่างที่กำลังจะเดินเข้าคณะ ก็มีสายตรงเข้ามาจากร้านของตัวเอง“เออ” ชิริวกดรับทันที[ผู้หญิงที่คุณริวนัดไว้]“ยกเลิก”[คะ คร
โรงพยาบาลตึก ตึก ตึกกก!! รองเท้าส้นสูงวิ่งตามทางจนเกิดเสียง คะแนนพาตัวเองมาหยุดอยู่ตรงหน้าห้องคนไข้พิเศษ ก่อนจะชะงักแล้วหันกลับไปหาร่างสูงที่เดินล้วงกระเป๋ามาแบบเรียบๆนิ่งๆ และยังคงมาไม่ถึงบริเวณหน้าห้อง“..พี่รอยู่ข้างนอกแล้วกัน” แล้วก็ผลุบเข้าไปในห้องทันที ชิริวครั้นเดินมาถึงหน้าห้อง ก็ยืนมองคะแนนผ่านช่องกระจกบานเล็กที่ประตู จับจ้องสีหน้าของเธอ และท่าทางที่ดูเป็นห่วงเป็นใยคนในครอบครัวอย่างที่ควรจะเป็น เขานั่งลงที่เก้าอี้รองรับหน้าห้องผู้ป่วย แล้วก็ต้องลุกขึ้นในที่สุดเมื่อมีใครสักคนเดินออกมาจากห้องดังกล่าว“..สวัสดีครับ” และยกมือไหว้เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมีอายุกว่า“สวัสดีจ๊ะ.. พ่อหนุ่มมากับคะแนน?”“..ครับ”“โอเค งั้นม๊าฝากลูกม๊าด้วยนะ”“…..”“มีธุระที่จะต้องรีบเข้าบริษัทด้วย” ชิริวไม่ตอบ เขาแค่ก้มหัวเพียงนิด ส่วนแม่ของคะแนนเมื่อฝากฝังอะไรต่อมิอะไรเสร็จ ครั้นเดินจากไปแล้วก็ยังหยุดและหันกลับมาพูดกับชิริว“แนนเซ้นสิทีฟกับอาม่ามาก อย่าปล่อยให้แนนอยู่คนเดียวนะลูก”“….” คนเป็นแม่ไม่หยุดรอฟังตอบของชิริวสักนิด เธอรีบเดินออกไปจนร่างหายไปในระยะสายตา ชิริวที่กลับมายืนมองคะแนนฝ่านช่องกระจกบานเดิ
ติ๊ด~ ติ๊ด~ ติ๊ด~ เสียงเครื่องวัดชีพจรดังเป็นปกติ คะแนนที่มีสีหน้ากังวล คอยมองอากับกิริยาของอาม่าที่ยังนอนไม่ได้สติบนเตียง รอยฟกช้ำ.. ต้องเดินยังไงนะถึงล้มจนช้ำได้ขนาดนี้.. ฉันได้แต่คิดอยู่ในใจ คะแนนนั่งเฝ้าอาม่าอยู่อย่างนี้ไม่ขยับไปไหน ก่อนจะเริ่มก้มมองเวลาเพราะชิริวหายไปนานเกินไป.. ครั้นจะไม่ใส่ใจก็ไม่ได้ เพราะฉันไม่รู้ว่าคืนนี้จะจบยังไง ฉันยังจะต้องจ่ายค่าเสียหายที่พี่เขาได้รับเป็นตัวอยู่ไหม หรือเขาคิดจะเปลี่ยนใจไปเป็นวันอื่น และถึงแม้จะนั่งกังวลอยู่นานสองนาน เงาสูงๆก็ปรากฎที่กระจกหน้าประตูห้องทันทีพี่ชิริวเดินเข้ามา พร้อมกับของที่หิ้วติดมาค่อนข้างหลายถุง“..พี่เอาอะไรมา?” แต่พี่ชิริวไม่ตอบ เขาทำเหมือนไม่เห็นฉัน ก่อนจะหยิบเบียร์กระป๋องยาวขึ้นมากระดกแล้วเดินไปที่หน้าต่างที่เห็นวิวของเมือง และกระดกมันอีกครั้ง พร้อมกับสบตาฉัน แล้วควักบางสิ่งในกระเป๋ากางเกงออกมา โยนใส่โซฟาทันที“เอาเงินเธอคืนไป”“….”“ฉันอยากได้ตัว ไม่ใช่เงิน” “..แนนให้พี่ไปซื้อถุงยาง”“ฉันมี”“….” พี่เขาพูดเหมือนไม่ได้ใส่ใจ แล้วก็ไม่รู้ว่าเป็นบ้าอะไรถึงซื้อเบียร์เข้ามากินที่ห้องคนป่วยแบบหน้าตาเฉยแบบนี้คะแนนถอนหาย
‘ถ้าใจจะขาด.. ก็ไปรอฉันที่นั้นแล้วกัน’ แบบนั้นเหรอ.. ชิ๊!ไม่ใช่ไม่รู้ซะหน่อยว่าหมายถึงอะไร.. ตั้งใจจะกวนประสาทกันชัดๆ แต่มาเล่นกับร่างกายฉันแบบนี้แล้วคิดว่าฉันจะต้องวิ่งเร่ไปหาเขาถึงห้องยังงั้นเหรอ..ถึงอารมณ์ของฉันในตอนนี้อยากจะทำก็เถอะ.. แต่ไม่มีวันอะ!คะแนนยืนกัดปากเพราะอารมณ์ของเธอถูกปลุกจนโชติช่วงและถูกสลัดทิ้งกันกลางทาง คนคนนี้ไม่มีอะไรให้น่าชอบสักนิด ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ ฉันจะเลือกชอบคนอื่นและไม่เอาคนอย่างพี่ชิริวเป็นพระเอกนิยายของฉันเด็ดขาด! ร่างบางยืนมองคนตัวสูงเดินจากไปด้วยท่าทีที่ไม่รู้ร้อนรู้หนาว ทำอย่างกับว่าเรื่องเมื่อกี้ไม่ได้กระตุกความเสน่หาในตัวของเขาขึ้นมาสักนิด ทั้งทีสีหน้าในตอนนั้นก็เห็นชัดๆแล้วว่าตัวเองก็ไม่ได้ต่างจากฉันเท่าไหร่ แต่่ที่ยังเดินออกไปจากห้องได้ด้วยท่าทีปกติแบบนี้ มีอยู่แค่ทางเดียวคะแนนสาวเท้าเร็วๆก้าวเดินตามหลังออกไป และเมื่อเห็นร่างสูงๆของชิริวที่ยังเดินไปไหนได้ไม่ไกล“ทั้งที่ตัวเองจะกลับไปหาผู้หญิงพวกนั้นแท้ๆ”กึก.. เรียวขายาวสตั้นอยู่กับที่ ชิริวหันกลับมา“ตัวเองจะกลับไปเรียกหาผู้หญิงพวกนั้นใช่ไหมละ พี่ถึงได้… ทิ้งกันกลางคันแบบนี้”“อยากนอนกับฉ
“ตอนแรกก็ว่าจะไม่..”“….”“แต่ในนี้..ก็ไม่เลว” สิ้นเสียงที่ว่า ฉันก็ได้สัมผัสกับความรุนแรงที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้ฉันจะได้รับ..ตึก! แรงดันอีกครั้งทำให้ฉันสะดุ้ง แขนบางถูกรวบตรึงเหนือหัวยึดดันกระแทกและแรงบีบที่เน้นแรงกดที่ข้อมือจนฝ่ามือของฉันแทบจะไม่มีเลือดไปเลี้ยง มันทำให้ไอ้เสี้ยวความรู้สึกที่ถูกกระตุ้นก่อนหน้า แทบจะหนีหายให้เหลือแต่สติของฉันแบบเพียวๆครั้งแรก.. กำลังจะเกิดขึ้น.. ในที่แบบนี้ ที่ทางหนีไฟ.. ครั้นถูกยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนหันหนีไปไหนไม่ได้“อึ่ก!”“จำเอาไว้”“….”“นี่แหละเซ็กส์..” ราวกับร่างกายถูกสะกดและถูกกดปุ่มให้หยุดนิ่ง ฉันขยับไปไหนไม่ได้เพียงเพราะพี่ริวดันเข่าเข้าแทรกกลางหว่างขากัน มือหนาสอดสัมผัสเนินอูมกันทันที แม้สายตาและท่าทางจะดุดันมากแค่ไหน แต่สัมผัสที่ได้รับกลับ.. โครตจะเย้ายวนเลย“อื่อ!” คะแนนกำมือแน่นที่ขยำเสื้อบริเวณบ่ากว้างของชิริว นิ้วเรียวสกิดติ่งสวาทสลับคีบเล่นจนร่างบางแทบจะไร้เรี่ยวแรงให้ยืนตรง สายตาของสาวน้อยคอยมองออกไปรอบๆตัว กังวลว่าจะมีใครโผล่เข้ามาในจังหวะที่..“..อะ อ๊า~” เสียงสาวกระเส่าที่ข้างหูของร่างสูง มือบางต้องการที่ยึดเหนี่ยว เธอรั้งต้นคอหนาเอ
ซ่า~ หลังจากพาตัวเองกลับมาถึงห้องพักผู้ป่วยของอาม่า อาม่ายังคงหลับอยู่เหมือนเดิม หลังจากเสียสิ่งสำคัญของผู้หญิงไป.. สิ่งเดียวที่ฉันได้รับเป็นการตอบแทน ไม่ใช่การเดินประคอง ไม่ใช่การโอบเอว การสัมผัสตัวแบบเมื่อก่อนหน้าแทบจะไม่มีหลงเหลืออยู่เลย จะมีก็เพียงแต่ตอนที่ฉันเสียหลักเพราะความเจ็บที่แผ่ซ่านเข้ามาฉันก็แค่ได้รับการรั้งดึงแขนเพื่อช่วยพยุงก็เท่านั้น ดึงแขนฉันให้ทรงตัว พร้อมกับชายตามองกันนิ่งๆ ครั้นเดินมาส่งถึงหน้าห้องของผู้ป่วย ยืนรอให้ฉันเข้าห้องมา แล้วตัวเอง.. ก็กลับไปคะแนนที่ยืนบ้วนปากตัวเองกับน้ำ และกำลังแปรงฟันไปด้วยกลายๆ ยังพอจะจำความรู้สึกที่ริมฝีปากของตัวเองรูดเค้นสัมผัสเนื้อกายลำยาว ที่ใหญ่พอจะทำให้เธอปวดกรามแม้ว่าจะดูดน้ำคาวนั้นเพียงไม่กี่นาที ใบหน้าก็แดงระเรื่อไปถึงกกหูสะท้อนในกระจก เหมือนไฟสุมกาย ร้อนรุ่มด้วยความเขินอายทันที นี่นะเหรอ.. ไอ้ที่ชอบพูดกันว่า อารมณ์ชั่ววูบ มันน่ากลัวจริงๆเพราะมันทำให้เราพร้อมทำทุกอย่างในห้วงเวลานั้นเลยฉันบ้วนปากกลั้วน้ำทิ้งลงที่อ่าง ก่อนจะเช็ดมือแล้วพาตัวเองออกจากห้องน้ำมาเพื่อทิ้งกายตัวเองไว้สักมุมในห้องนี้ แม้จะมีทีวีให้ดูคลายเหงา หน้าต่า
“จากการตรวจพบว่า คุณได้ตั้งครรภ์แฝดครับ.. อาจจะ เป็นไปได้ถึงสามคน”“จริงเหรอคะ!”“ครับ ดูจากตรงนี้ก็พอจะเห็น.. หมออยากจะให้ความรู้ในฐานะที่คุณสองคนเป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่สักหน่อย” จากวันนั้นจนวันนี้ฉันก็ท้องได้ประมาณสี่เดือนแล้ว ครั้งแรกที่อัลตร้าซาวน์คุณหมอเองก็ยังไม่ค่อยมั่นใจเพราะคุณหมอบอกว่ามันเป็นไปได้ยากมากที่จะสามารถท้องแฝดสามได้ แต่เหมือนวันนี้จะชัดเจนแล้วสินะ..“การตั้งท้องลูกแฝด ถือเป็นความเสี่ยงหนึ่งของการตั้งครรภ์ เพราะการอุ้มท้องลูกมากกว่า 1 คน ในท้องเดียวกันนั้น อาจนำไปสู่ความผิดปกติของการตั้งครรภ์หลายประการ ตั้งแต่การแท้ง การคลอดก่อนกำหนด หรือภาวะครรภ์เป็นพิษ เป็นต้น โดยท้องแฝดสามารถแบ่งออกเป็น 2 กรณี คือ แฝดแท้ และ แฝดเทียมครับ”“..ค่ะ”“แฝดแท้ เกิดจากการที่ตัวอ่อนซึ่งผ่านการปฏิสนธิและฝังตัวที่มดลูกแล้ว แต่จู่ ๆ ก็มีการแบ่งตัวอ่อนขึ้นมาอีก 1 ตัว โดยตัวอ่อนทั้งสองตัว อาจจะมีรกและถุงน้ำคร่ำเป็นของตัวเอง หรือใช้รกและถุงน้ำคร่ำร่วมกันก็ได้ ซึ่งแฝดแท้จะมีรูปร่างหน้าตาและลักษณะที่คล้ายกันมาก และมักจะเป็นเพศเดียวกัน เช่น แฝดชาย-ชาย หรือ แฝดหญิง-หญิง”ฉันพยายามตั้งใจฟังทุกอย่า
ก๊อก ก๊อก ก๊อก!“อาแนน ผลออกมาหรือยังอ่าา อาม่าหัวใจจะวายอยู่แล้วนาาาาา” เสียงอาม่าที่คอยเค้นจังหวะหัวใจของฉันมันเค้นจนฉันแทบจะขาดอากาศหายใจตาย… ฉันลืมสังเกตตัวเองเลยว่าประจำเดือนของฉันมันไม่มาสักเดือนสองเดือนนี่แหละ แต่ไม่ได้สนใจเพราะฉันเอาเวลาไปทุ่มกับการเขียนนิยาย และเอาเวลาคลั่งรักกับพี่ริวซะหมด..แท่งตรวจครรภ์ค่อยๆซึมน้ำปัสสาวะที่ฉันหยดจุ่มลงไป ทุกนาทีฉันลุ้นไปหมด “เธอโอเคหรือเปล่า เงียบนานไปแล้วนะ” เสียงชิริวคอยถามเป็นระยะ เเต่เพราะฉันต้องการสมาธิเลยล็อคห้องน้ำเอาไว้นี่แหละในขณะที่น้ำปัสสาวะกำลังค่อยๆซึม คะแนนหลับตาปี๋นับหนึ่งสิบยี่สิบในใจ มือน้อยกุมประสานมือตัวเองแล้วทาบที่อก เสียงหัวใจเต้นระส่ำ ฉันแทบไม่อยากลืมตามองผลลัพท์ด้วยซ้ำ หากฉันไม่ท้อง.. ฉัน พี่ริว และอาม่า คงผิดหวังเป็นแน่..“..อึ่ก~” น้ำตาไหลนองเป็นสาย ได้โปรด ..มอบความสมบูรณ์ในชีวิตในฉันจะได้ไหมลืมตา… ฉันกลืนน้ำลาย และค่อยๆก้าวเท้ากลับไปยืนมองผลตรวจที่น่าจะตรวจเสร็จเป็นที่เรียบร้อย พลันท่องในใจว่า ขอสองขีด ขอสองขีด มันจะเป็นของขวัญที่ดีมากๆในชีวิตของฉันเลย.. ฉันเคยคิดต่างๆนานา เคยนอนคุยและแลกความคิดกับพี่ริว ว
สิ่งพิเศษต่อมาสำหรับฉัน หลังจากที่ได้รับคัดเลือกนิยายไปทำซีรี่ย์แล้วคงไม่พ้นวันนี้ ผ่านมาเเล้วเกือบสามเดือน หลังจากที่ฉันประสบความเร็จในชีวิตหลังจากวันนั้น วันนี้ก็ครบสามเดือนพอดี ฉันใช้เวลานานเกือบครึ่งปี ที่กว่าจะตัดสินใจวนกลับมาที่บ้าน หลังจากคราวก่อนที่หอบหิ้วข้าวของไปอยู่กับพี่ริวเพื่อเขียนงานให้ตรงสเปคพี่เขามากที่สุด วันนี้เป็นวันแรกหลังที่เกิดเรื่องราวต่างๆมากมาย ในที่สุดฉันก็กล้าที่จะกลับมาที่บ้านสักทีและเพราะมันถึงช่วงเวลาที่เราจบช่วงชั้นการศึกษา พี่ริวจบการศึกษาเป็นที่เรียบร้อย และมุ่งเข้าสู่การดูแลร้านอย่างจริงจัง ในขณะที่ฉันยังเหลือเวลาเรียนอยู่อีกไม่กี่ปี“..กลับมาทั้งที่นิยายยังไม่ถูกทำเป็นซีรี่ย์แบบนี้ จะมีคำแบบไหนทิ่มแทงหัวใจไหมนะ”“บอกแล้วไงว่าไม่ว่าใครจะพูดยังไง ฉันก็จะอยู่ข้างเธอ”คะแนนพยักหน้า ฉันพยายามสอดมือจับมือพี่ริวเอาไว้เพราะตัวเองหวั่นเกรงนั่นแหละ เพราะฉันในตอนนั้นอยากให้อาม่าและแม่ยอมรับในความสามารถที่ฉันมี วันนี้ฉันทำสำเร็จแล้ว แม้มันอาจไม่ถูกใจใครแต่ว่า“อาแนนนอ่าาา~” อาม่าที่เดินโบกพัดอยู่ในบ้านหันมาเห็นฉันพอดี ก่อนจะรีบเดินตรงเข้ามาหา“ม่าา เดินช้าๆสิ
ผลประกาศนิยายที่ถูกไปสร้างเป็นซีรี่ย์ 3เรื่อง1. รักร้ายนายเพลย์บอย2. สุดเขตรัก สุดเขตแค้นคะแนนเม้มปากเมื่อมาถึงวันที่ตัดสินผลประกวด มีนิยายเพียงสามเรื่องเท่านั้นที่จะถูกนำไปทำเป็นซีรี่ย์ แต่เพราะสองเรื่องข้างต้นมันไม่ใช่ชื่อนิยายของฉัน ใจมันก็แอบแป้วไปหน่อย..เนื่องจากปีนี้คนหันมาเขียนนิยายกันเยอะมากๆ ทำให้คู่แข่งนั้นมีมากไม่แพ้กัน นักเขียนหน้าใหม่แต่ฝีมือไม่ใหม่เลยก็ดังในโลกโซเซียลเยอะ“..เรื่องสุดท้าย จะใช่เรื่องของเราไหม?” มือไม้ฉันสั่นไปหมด ถ้าให้พูดตามตรง ถ้าเกิดว่าฉันไม่ได้ขึ้นมาก็พอทำใจอยู่นะ จำได้ไหมวันที่พี่ริวพาฉันไปหาดอม ดอมพูดเองว่าถ้านิยายของฉันไม่ได้แย่ถึงขั้นต้องตกรอบก็พอจะช่วยได้ แต่ฉันรู้อยู่แก่ใจว่าดอมไม่ช่วยให้ฉันเข้ารอบลึกๆแน่ เขาจะทำแบบนั้นทำไมละจริงไหม เพราะต่อให้ทำดีด้วยเท่าไหร่ เขาก็ไม่มีวันได้ฉันไป“เลื่อนสักทีเถอะครับผมลุ้นจะตายอยู่แล้ว” พี่บิ๊กที่ยืนอยู่ข้างหลังเหมือนจะลุ้นไม่ต่างกับฉัน แม้จะยัดขนมเข้าปาก แต่สายตาก็จับจ้องที่หน้าจอโย๊ตบุ๊คไม่ขยับไปไหน“ถ้าแนนไม่ได้ละ”“ปีหน้าคุณก็ค่อยเข้าประกวดใหม่สิครับ ความฝันของคนเรามีอายุแค่ปีเดียวหรือไง”“นั่นสินะ..
ฉันจะ.. ทำให้มันดีที่สุด แฝดสามงั้นเหรอ.. ได้‘เนเน่ดันตัวเองด้วยความแอ่นอ้อนอนชร แขนบางบีบดันเนินอกอย่างไม่ตั้งใจแต่ก็ดูยั่วยวนใช่เล่น ผิวขาว เรือนร่างบอบบางที่กำลังทิ้งน้ำหนักกดทับลำกายยักษ์ที่แข็งตัวขึ้นในทุกวินาทีที่ร่างบางๆของเนเน่ส่งเสียงครางเสียงหวานเย้ายวนราวกับยากล่อมประสาท ใบหน้าแดงพร่า และเนินอกเด้้งดึ้งรับฝ่ามือใหญ่‘ถ้าทำได้แค่นี้ แฝดสามไม่ต้องหวัง~’เซริวบีบเค้นเอวบาง ปล่อยอกสวยให้เป็นหน้าที่ของเนเน่ เธอเค้นมัน บีบมัน และวางมือลงที่ลำตัวหนาๆของชิริว ก้นบางกระดกกระแทกหน้าตักหน้าขาด้วยความพริ้ม ราวกับประโยคก่อนหน้า มันทิ่มแทงหัวใจเนเน่ร่อนเอวหวานๆจนเซริวจิกมือและครางกระเส่าหลังจากคิดผิดลั่นวาจานั้นออกมา กลีบแยกกลืนกินลำกายยักษ์จนสุดโคน แม้ลีลาของคนตัวน้อยจะไม่ได้เเซ่บซี๊ดถึงใจ แต่ก็ต้องยอมรับว่าเธอหวานจนเขาแทบจะกลืนได้ทั้งตัว‘อ๊ะ!’ เสียงหวานร้องด้วยความตกใจเมื่อถูกจับยกเอวแล้วพลิกท่าทางกลับหัวกลับหาง ท่าหกเก้าที่ไม่เคยคิดว่าจะได้ทำ เนเน่ได้ลองทำอีกครั้งแล้ว‘อ๊ะ อ๊าา~’ ปลายลิ้นเลียเสยกลีบแยกจนแสบเขิน เรียวขาสั่นงันงึกในทุกจังหวะที่จาบจ้วง ลิ้นอุ่นขยันแหย่ขยันสอดและดูดกล
“เอาละ! ฉันจะเริ่มประชุม!”‘เซริว เคาะมือกับโต๊ะตรงหน้า เผยคำสั่งและกฏใหม่ต่างๆสำหรับเดือนใหม่ โดยที่มีลูกน้องคู่ใจอย่างบราวน์ยืนอยู่เคียงข้างเสมอ ทั้งคู่ทำงานประสานกันได้ดีอย่างโดยไม่ต้องคอยสะกิดหรือส่งซิกส์ใดๆ เนเน่หมดเวลาไปกับการนั่งชื่นชมความสามารถของสามีตัวเอง นิ้วนางข้างซ้ายบ่งบอกว่าทั้งชีวิตของเธอได้มอบให้กับใครสักคนไปหมดแล้ว ฉันก็ไม่รู้ว่าอนาคตมันจะออกมาแบบไหน แต่ฉันไม่อยากไปนั่งนึกถึงมันแล้วละ บางทีการที่เรากังวลกับการใช้ชีวิตมากไปมันทำให้เราไม่มีความสุขกับ ณ เวลาปัจจุบันเลย เมื่อก่อนฉันเป็นแบบนั้น ฉันกลัวสิ่งที่จะตามมา ฉันไม่กล้าโอบกอดปัญหาไม่ว่าเรื่องเล็กหรือใหญ่ ฉันจะหนีความทุกข์ทุกอย่างที่มันกำลังจะพุ่งเข้ามาหาฉันเพียงเพราะสิ่งเหล่านั้น จะทำให้ตัวตนของฉันค่อยๆหายไป เมื่อก่อน ฉันเป็นแบบนั้น’คะแนนรัวปลายนิ้วถ่ายทอดความรู้สึกของเนเน่ผ่านตัวเอง ชิริวในตอนนี้ดูพึ่งพาได้สุดๆในสายตาของเธอ บางทีก็ยังรู้สึกแย่ที่ช่วงเวลานึง ความฝันของฉันทำลายความฝันของเขา หากในวันนั้นชิริวไม่ทำอะไรสักอย่างละก็ ฉันคงไม่มีทางรู้ว่าฉันกำลังล้ำเส้นความฝันของใครสักคนอยู่ ไม่ผิดนะที่เราจะมีความฝัน แ
แล้วที่สุดฉันก็เข้าใจว่าที่ที่บอกว่าเซอร์ไพส์ฉันคือที่ไหน.. แต่เอาตรงๆนะ ไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่..ขาเรียวนั่งไขว้ห้าง แขนยาววางทาบขนาบกับโซฟารับแขกในขณะที่ฉัน นั่งตัวเล็กตัวน้อยอยู่ตรงนี้==^“..หึ๊~ จะยกพวกตีหรือไง” คนตรงหน้าเอ่ยขึ้นมาแบบกึ่งขำในลำคอ ในขณะที่คนข้างๆฉันนั้น..“กูมีเงินเยอะมากแล้วกูก็ต้องการให้มึง”“พี่ริว!”“ไม่เป็นไร.. พวกหมาหวงก้าง ผมพอเข้าใจ” อืม.. คนตรงหน้าฉันคือดอม และสิ่งที่พี่ริวทำคือกำลังจะทำกร่างใส่อีกฝ่าย ทั้งที่เป็นฝ่ายยกโทรศัพท์หาเขา แต่ดูการกระทำสิ ฉันละเชื่อเลย==^คะแนนต้องตีทั้งขา ตีทั้งแขนจนร่างสูงสะดุ้ง ซึ่งสุดท้ายก็ยอมนั่งดีๆ“ว่าไง? มีอะไร?” “….”“ถ้าโทรมาแต่ยังนั่งอมขี้ฟันแบบนี้ ผมจะไปทำงาน”“ให้ตายดิ! ไม่คิดว่าจะยากขนาดนี้==^” ชิริวบ่นอุบกับตัวเองก่อนจะถอนหายใจ “..ช่วย พิจารณา นิยายของแนนด้วย”“….”“เธอตั้งใจทำมากเพราะงั้น.. ถ้ามึงเคยรู้สึกดีกับเมียกู สนับสนุนเธอด้วย” “ผมว่าอย่างคุณไม่จำเป็นต้องแบกหน้ามาขอความช่วยเหลือเพียงเพราะคำว่าสนับสนุน”“….”“คุณมีเงินมาพอที่จะเปิดสำนักพิมพ์เพื่อพิมพ์นิยายของคะแนนเพียงคนเดียวสบายๆ แล้วทำไมต้องแบกหน้าที่อดท
ฉันแทบจะทุ่มได้ทุกอย่างเพื่อความฝันเพียงหนึ่งเดียวของฉัน ฉันอยากเป็นนักเขียนในดวงใจของใครสักคน อยากมีคนคอยติดตามผลงานของเรา และฝันอันสูงสุด.. คือการได้รับเลือกเอานิยายที่เขียน ไปทำละครหรือซีรี่ย์ ได้อยู่ในจุดที่สามารถเลือกนักแสดงที่มาเล่นเป็นตัวเอกตัวรองได้ คะแนนวางฝันทุกอย่างเป็นขั้นตอน และจริงจังเสมอมา แม้ว่าการเงินที่บ้านจะไม่ได้ทำให้ตัวเธอรู้สึกลำบาก แต่เธอกลับเลือกวิธีที่จะทำทุกอย่างด้วยตัวเองแบบสุดโต่ง เธอหาเงินได้จากสิ่งที่ชอบ และทำมันออกมาอย่างเต็มที่จน ณ.เวลานี้.. คะแนนมีแฟนคลับและผู้ติดตามนามปากกาของเธอเป็นหลักห้าหมื่นเป็นที่เรียบร้อย“กรี๊ดดดด!! ห้าหมื่นน! ห้าหมื่นนนนนน!!”“ อะไรของเมียมึงวะ==^”“ทุกคนๆ ดูสิ! แนนมีผู้ติดตามห้าหมื่นคนละนะ!”“ไหน?” ชิริวรีบเดินเข้ามา เขาจ้องมองจำนวนผู้ติดตามในเลขห้าหลักด้วยแววตาเป็นประกาย“โครตเก่งเลยใช่ป้ะ!”“ฉันแซ่บจนนิยายเธอขายออกต่างหาก” มือเรียวลูบคางคมๆของตัวเอง ก่อนจะพยักหน้ามั่นใจว่ามันเป็นดั่งที่ใจเขาคิด“มึงอะ กล่องที่สิบ” อัลฟ่าโยนกล่องของขวัญให้กับชิริว เขาเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้ามาในกลุ่ม ระหว่างทางก็เจอกับบรรดาแฟนคลับของชิริวที
เป็นไงละคะแนน ความฝันที่ช่วงชีวิตในบั้นปลายนั้นจะกินหรูอยู่สบาย นั่งกินนอนกิน.. ยังไม่ทันได้ใช้บั้นปลายชีวิตตอนนี้ก็สบ๊ายสบายยย ฉันนั่งเขียน.. หรืออาจจะนอนเขียน ต้นฉบับให้ได้มากที่สุด สงสัยเมื่อคืนโดนกระทุ้งจนสมองกลับ เลือดลมฉูบฉีดแม้สภาพหลังผ่านมรสุมจะเหมือนคนโดยรุมสะกำก็เถอะ แต่เมื่อเรื่องราวในหัวมันแล่น ฉันก็มีหน้าที่เขียน เขียน และเขียนมันออกไป ช่วงเวลาที่เราไม่ตันมันเป็นอะไรที่แบบสุดๆจริงๆนะ!“..เปิดไฟทำไมเนี่ย~”“เขียนงานค่ะ”“..ตอนนี้?”“อื้อ! ต้องขอบคุณพี่นะกระทุ้งแรงซะจนสมองแล่นยังกับรถไฟเหาะ!” คะแนนรัวนิ้วลงแป้นพิมพ์และเปิดไฟที่หัวเตียงเพียงเท่านั้น ในขณะที่ชิริวสะลึมสะลือ เขามองร่างบางอย่างอดทึ่งไม่ได้ เอาแทบตายแม่งยังลุกขึ้นมาเขียนได้ได้ป๋อแบบนี้..“..ทึกจริงเมียกู”คะแนนกัดปาก ร้อยเรียงเรื่องราวที่บทตันมานาน ตอนนี้ไหลหลากดั่งสายน้ำ แม้แต่ฉากเข้าด้ายเข้าเข็มก็บรรยายได้ซะชิริวถลนตาแต่ไม่แสดงอาการผ่านสีหน้าในจังหวะที่คะแนนหันมาหาตนชิริวแอบอ่านเนื้อหาที่คะแนนพิมพ์จากด้านหลัง สายตาคมหรี่มองหน้าจอ ตัวหนังสือดีดขึ้นที่สามสี่ตัวในจังหวะที่รัวนิ้วเพียงหนึ่งครั้ง‘ลำกายที่ล่ำเป็น