LOGINShare
CHAPTER 15
Last Updated:
2024-10-29 19:42:56Those memories I will keep it until I die. At hindi ko hahayaan na masira lang ng iba.
"Are you really happy?" he asked.Lumaki lalo ang ngiti ko. " Of course! I will treasure it don't worry." Sumulyap siya saglit sa'kin tsaka binalik ang tingin sa harap. Narinig ko ang buntong hininga niya. Napatitig ako sa kanya at nawala ang ngiti ko. Bahagya ko kinunot ang noo ko dahil sa inasta niya."Why there's something wrong?" tanong ko.He's shifted on his seat and I immediately saw that he's holding the steering wheel tightly.<Related chapters
WORSHIPPED CHAPTER 16
Trust Hindi naalis sa isipan ko ang nangyari kanina. I tried my best to close my mouth and stop myself from asking him. Sino 'man ang katawagan niya. Bakit may kakaiba akong naramdaman kanina lalo ng makita ko kung paano siya kabahan ng mahuli ko siya. I cleared my throat. Palihim akong sumulyap kay Ryker habang kinakausap siya ni Mom and Dad. Habang si kuya ay hindi nagtagal gawa nang makikipagkita siya sa fiancè niya. Nanatili akong tahimik habang kumakain kami ngayon. "Kamusta ang bilang mag-asawa?" bakas ang matamis na ngiti ni Mom ng tanungin si Ryker. Nag-angat ng tingin sa'kin bago sumulyap kila mom and dad. " We're fine." maikling sambit niya Mom smiled widely then look at my
WORSHIPPED CHAPTER 17
Infidelity Mahigpit ang kapit ko sa kumot at sumandal sa headboard ng kama. Pinilit ko igalaw kahit masakit ang buong katawan ko. Last night, I make him drown on me. We make love until we satisfied to each other. Halos hindi kami makontento sa isa't-isa but seeing him like this? Halos magmadali magbihis para pumunta sa kung ano'man pupuntahan niya. Awtomatikong tumaas ang kilay ko. "I'm s-s sorry for convenience Livia but I need to go.." he said. " For what?" I asked curiosity. Panaka-naka ang tingin niya sa'kin pero iniiwas niya rin agad kapag nahuhuli ko. Huminga ako ng malalim at mukhang alam ko na kung saan talaga siya pupunta. "I'm going for work
WORSHIPPED CHAPTER 18
LoveI hate them! I hate what Ryker did to me. Okay lang kung ibang babae iyon! But look. Si Kathana pa. He's ex girlfriend. Ang kapal lang? Buti nalang habang maaga pa nakita ko agad ang kalandian na ginagawa niya habang nakatalikod ako. Ang sarap hilain ang nguso ng babaeng iyon!If she think that I'm not going to fight her. Well, ibahin niya ako sa mga babaeng madaling sumuko agad kapag nakita nila ang asawang nakikipaglandi sa iba.Naniniwala ako sa kasabihin na kahit asawa na ay naagaw na nga ngayon.For Pete's sake! Hinding-hindi ko hahayaan masunod ang kasabihan na iyan sa'kin.Hinding-hindi.I keep my head high until I reach the parking lot. I don't know i
WORSHIPPED CHAPTER 19
FiancèPeople said that if you love someone, you should fight for them dahil may chance na kapag hindi ka lumaban ay pagsisihan mo sa huli. But then, kalimitan hindi nasusunod iyon dahil nasasaktan agad sila kapag may mahal na kasi nga kapag may nagmamay-ari na tama na..huwag mo pang subukan pa dahil masasaktan ka lang.Well, buti iba ako sa kanina. I'm not like them. I'm not a martyr. Palaging nagpapalaya kapag nasasaktan na. Minsan kailangan mo rin maging madamot para maging masaya but...we can't avoid the facts that even that person is already yours... There's still a chance na hindi ka agad nila mamahalin at hindi nila nakikita ang tunay na ikaw.I woke up because of the sunlight hitting my face. Masakit ang ulo at pinipilit na i-absorb k
WORSHIPPED CHAPTER 20
Don't you dareNakatitig ako sa maraming bituin and looks bright like a diamond. I can't help but to amazed. Sobrang ganda at habang tumatagal ay mas lalo silang kumikislap tuwing gabi.My tears don't stop from falling. My head hurt so much that I can't think properly..especially for what happened earlier. Lalo na knangyari kanina at tila hindi ako nilulubayan. Ang sakit.I'm totally mess. Naawa ako sa sarili ko ngayon.Kanina habang nakasakay ako sa taxi basta-basta nalang ako bumaba na hindi ko alam kung saan lugar na ba ako napadpad. All I know ay nasa park ako... I was sitting mercilessly, nobody around me.It's just only m
WORSHIPPED CHAPTER 21
Selfish I can't still believe it. Masyado pang sariwa sa'kin ang lahat nangyayari ngayon. Ryker knew about what I did before and he really..mad at me. And about my kuya..I don't know how I talk to him. I heard his heavy sighed as I turned around to him. He's sleeping. Napakahimbing ng tulog na niya. Bahagyang nakabukas ang bibig niya at magaan ang bawat ang paghinga niya. He's look so calm and relaxing. Walang problemang iniisip at kung titigan ko siya ganito kalapit ay hindi mababakas ang kahit anong galit sa'kin. I smiled weakly habang tinitigan ko ang buong mukha niya. Pinagmasdan kong mabuti dahil alam ko sa pagkakataon ngayon ko lang siya mapagmamasdan. I try to move a bit but my body tired and feel the pain. Hinawakan ko ang tiyan ko at masayang binati ang anak ko. How are
WORSHIPPED CHAPTER 22
SaveNaagaw ko na yata ang atensyon ng mga taong dumadaan pero bakit ikaw hindi ko parin nakukuha? Hindi sinasadyang tumigil ang paningin ko sa babaeng kasama niya.Kathana.Bakit ba napakaimportante mo kay Ryker at hindi ka niya magawang kalimutan? He's into you. But please just let him go and be with me. Kahit na sa batang dinadala ko.Tumigil ako sa pag-iisip ng maalala ko rin buntis ka. Nagpapasalamat ako na hindi ka nakunan kahit labis ang galit ko sa'yo. But Ryker is not a father of your baby right? Si kuya Justine ang ama ng dinadala mo diba? Pero bakit si Ryker ang kasama mo?Napapikit ako ng mariin. Stupid Livia! Of course she choose to be with him because he's the father of her baby! Ang tanga mo! She's just used your kuya Justine just to be with Ryker!Ang tanga tanga mo! Bakit hindi mo makita iyon? Ryker don't love you, remember that!Humagulgol
WORSHIPPED CHAPTER 23
TiredI thought being alone is a sadness part of life but I was wrong. May mga bagay pang mas nakakasakit sa bawat taong nasasaktan. Sa mga taong nagmamahal.Maybe, we don't know the pain until we experience it...to feel it.Hindi natin mararanasan ang hagupit ng sakit hangga't hindi natin nararanasan ang masaktan o mapunta sa sitwasyon iyon.Love can make you foolish...make you blind but at the same makes you happy.Sometimes my life being unfair to me. May mga bagay akong isang sambit ko lang ay madali kong nakukuha kaya when I told to Dad that I want Ryker. Ginawa niya ang lahat sa kagustuhan ko. Pinangunahan ko ang tadhana at hindi nakinig sa mga bagay na hindi sasang-ayon sa plano ko but then what happened to me right now is the worst thing ever.Nasa hospital ako. Hindi ako tanga. I know why I am here.I lost my child. I lost my loving baby.
Latest chapter
WORSHIPPED EPILOGUE
WorshipI opened my eyes when I heard her calling my name. My mouth twisted into smile when I smell her scent. I immediately turned my back at mabilis hinuli ang baywang niya.She chuckled as I hugged her tightly."Ryker isa!" she counted."What?" I said.Mas siniksik pa ang mukha sa katawan niya. Fuck, I missed her so bad! No one can tell about what I feel when she's here..beside me. I love her so much that I regret everything what I did. I shouldn't do that or hurt her. Dibale ng saktan niya ako at gamitin basta huwag lang siya aalis sa tabi ko."Ryker." she called me again.Napaangat ako ng tingin at pinagmasdan siyang nakatitig sa'kin. She smiled at me and her lips curved as if she was amused on something. Napabangon ako bigla ay hinaplos ang pisngi niya."What is it? Tell me." I said.Umiling siya at hindi nakaligtas sa'kin ang pagkislap ng mata niya hudyat na iiyak na naman siya."Hey..hey. what's wrong honey?" I asked her while my concern flashed over my face."D-do you r-really
WORSHIPPED CHAPTER 43
Marry"Ryker.. M-mali ka. Ako itong pinilit ang sarili sayo kahit hindi naman dapat. I was s-stupid--""No, you're not." mariin na sambit niya.Umiling ako kahit hindi naman niya nakikita."I'm the one who's stupid. I shouldn't hurt you nor give you so much pain. Even though I want you to let go but I couldn't cause I love you so much Livia that I can't do that. Mahal kita kaya I gave you space at sinunod ang utos ng daddy mo but hindi ko kayang makita kita sa malayo habang lumalaki ang anak natin. Gusto ko makasama kayong dalawa. I want to witnessed every first step of our daughter and I don't want to missed it."Halos nanginig ang tuhod ko sa narinig. Inalis ko ang kamay niya sa beywang ko at lumuhod na rin ako sa harapan niya.I put my hand on his jaw and looking directly into his eyes. " I was waiting for you." I almost whispered.
WORSHIPPED CHAPTER 42
StartMy eyes only focused on how Ryker take care of our daughter. The celebration is not yet done and about the commotion earlier. No word came from my mouth. My heart fluttered when I saw him in front of me and all pain plastered on his face. His smile is the one of the most important that happened to my life. Akala ko hindi na dadating ang araw na ito na makikita ko si Fern sa mga bisig ni Ryker.I can't help but to smiled while looking at them. Hindi nagtagal ay napadako ang paningin ni Ryker sa gawi ko. He gave me a sweet smile while kissing our daughter.Inabot kami ng gabi sa labas habang ang iba namin bisita ay nagkakasayahan. Konti lang ang naiwan kaya kahit papaano ay hindi kami nakakaistorbo sa iba.Hindi ko mapigilan mapangiti sa tuwing sinusubukan ni Ryker patawanin si Fern pero habang tumatagal ay napapansin ko ang pagiging malumanay ng mga mata ni Fern hudyat na pagod na ang bata. Bahagyang humikab si Fern at nabasa ko sa bibig ni Ryker na tinatanong kung inaantok na ba
WORSHIPPED CHAPTER 41
BackNang dumating ang araw ng dumating sila Mommy at niyakap nila ako ng mahigpit. Marami silang dalang regalo hindi lang para sa'kin kundi para kay Fern."Oh, kamusta ka naman anak dito? Where's Steve?" sambit ni Mommy at nilibot ang tingin sa buong bahay.Napakamot ako sa batok at naghahanap ng siempo kung papaano oo sasabihin sa kanya."Nagsabi siya sa'kin na may pupunta siyang business trip pero susubukan naman niya makapunta sa birthday ni Fern."She nodded and take her glance at Fern. She immediately went to her and carry her.Pinagmasdan ko sila ni Mommy at tuwang-tuwa naman siya habang nilalaro siya. Until someone spoke behind me. Sinalubong ako ng isang mahigpit na yakap ni Dad at ganoon rin ang ginawa ko."I missed you darling." he whispered. A small smiled formed to my lips.Sa totoo
WORSHIPPED CHAPTER 40
Sana Wala akong ibang pinagkaabalahan kundi ang pagaasikaso ng anak ko. No word can explain for what I feel. I'm really happy to take care of her that makes me realized she's my priority now. Kahit na pakiramdam ko na hindi ako naging fair para sa kanya. That I can't give her a perfect family that she deserved. Na may parte parin siya sa puso ko...t-that I'm still waiting for him to come back. Siguro nga parehas lang kami nagkamali pero dapat sa kabila ng lahat. We should accept our mistake and forgive each other dahil iyon ang nararapat na gawin. Hinihiling ko na lang sana na bumalik siya. Hindi lang para sa'kin kundi para sa anak namin. Alam ko na nagsisi na siya sa lahat ng ginawa niya at ganoon rin ako. I was selfish before but kung hindi ko siguro pinagpilitan ang sarili ko noon sa kanya hindi sana mangyayari ito. Wala sanang Fern sa buhay ko at higit sa lahat. Hindi sana ako matutunan na mahalin ni Ryker. I missed him so much at sobra kong pinagsisihan na hindi ko siya tinan
WORSHIPPED CHAPTER 39
BestI was half asleep when I heard the door opened. Napadako ang paningin ko sa pintuan at halos umirap ako ng makita ko si Ryker. He tried to smiled at me pero inismiran ko lang. Maingat kong ginalaw ang katawan ko at tinalikuran siya.Gosh, I don't want to see him.Pinikit ko ang mata ko at mas pinili tulugan nalang siya. Habang nasa ganoon posisyon ako ay narinig ko ang pag-upo siya sa tabi ng kama ko."Kumain ka na." narinig ko alok niya.Hindi ako umimik at ang naririnig kong maingay ang pag-aayos siguro niya ng pagkain."Livia. "he called my name. " You need to eat first before you sleep."Kinagat ko ang labi
WORSHIPPED CHAPTER 38
Father Pagkamulat pa lang ng mata ko ay wala akong sinayang na oras at nilibot ko ang buong paningin sa paligid. I take a couple of minutes before I realized that I'm here at the hospital. Mabilis na napahawak ako sa kamay ko at halos pinalamigan ako ng makapa kong hindi na maumbok ang tiyan ko. Shucks, where's my baby? Sinubukan ko bumangon sa kabila ng sakit na nararamdaman ko lalo ang sakit sa baba. I bit my lips as the memories flashed in my mind. Naalala ko habang dinadala ako sa delivery room alam kong siya ang nagdala sa'kin dito sa hospital. He was holding my hand while I saw the fear on his eyes. Tatawagin ko sana ang pangalan niya pero hindi ko magawa ng maramdaman ko ang matinding paghihilab ng tiyan ko. Kinuha ko ang tsinelas na nakahanda para sa'kin at paika-ika naglakad sa pintuan pero bago pa magawa iyon ay biglang bumukas ang pintuan at bumungad sa'kin ang hindi ko inaasahan makikita ko pa. Umawang labi ko ng makita ko ang mukha niya at nabasa ko sa mata niya ang
WORSHIPPED CHAPTER 37
HIM "Ryker wanted to see you." Tumaas ang balihibo ko ng marinig ko ang pangalan niya. Nanginig ang bibig ko ng ibuka ko iyon para lumanghap ng hangin. "Mom.." mariin na sambit ko. "Anak wala na bang pag-asa na magkaayos kayo kahit para sa anak niyo lang?" I shook my head as if she will see me. "Ayokong magkaroon siya ng obligasyon dahil lang may anak kaming dalawa." "But hija--" "Mom stop what you have thinking." putol ko na sa kanya. " Sige na Ma'am I have to go magpapacheck-up pa ako." "Okay hija.. Take care." Binababa ko na agad ang tawag at napakapit nalang sa stool dahil nakaramdam ako ng hilo. Hindi sinasadyang bumababa ang paningin ko sa katabing bahay at nakita kong biglang gumalaw ang bintana hudyat na may sumilip. Mabilis na kumunot ang noo ko sa nakita. Minsan talaga natatakot na ako sa kabit bahay ko na yan eh. Sa tuwing nagtutungo ako dito para lumanghap ng hangin ay naaabutan ko nalang na ganun palagi. Pinagsawalang bahala ko nalang at kailangan ko na rin ayu
WORSHIPPED CHAPTER 36
Neighbor Umukit ang ngiti sa aking labi nang malanghap ko ang sariwang hangin na malamuyot na humahaplos sa aking mukha ngayon. Ang tagal ko na rito pero parang hindi parin ako nasanay. It's been a eight months when I saw this beautiful place but I can't stop myself to amazed and be proud for what I've seen. When I discover this place, wala na akong sinayang na oras at naisipan ko ng manirahan dito. I'm contented for being alone. Mas mabuti pa yatang mag-isa ako atleast wala akong binabangga o sinasaktan na ibang tao. Sa mga nangingislap na tubig dagat ay hindi ko maiwasan malungkot. I can't help but to blame myself. Kung hindi ako nagmagaling at nagpakaselfish, mararanasan ko kaya ang lahat ng ito? Since when will i stop blaming myself for all my stupidity? Kung hindi ko kaya pinakialam sila ni Ryker at hayaan magpadala sa tadhana. Will I experience this kind of sadness and endure this kind of pain? If I let that fate do it to us. Magiging masaya kaya kami? O magiging masaya sa pi
