One Month Later…
“HINDI mo yata pinanonood iyong bagong teleserye ni Andrew? Maganda pa naman ang kwento,” si Mama Cecille isang lingo ng umaga at kumakain sila ng almusal.
Nagkibit siya ng balikat saka sinumulan ang pagkain.
Hindi rin naman niya maunawaan ang sarili niya. Ang totoo hindi naman nagbago ang nararamdaman niya para sa lalaki maliban sa nagtumindi pa iyon. Simula iyon na
“ANONG gagawin ko M-Mama?” nagpipigil ng emosyon na tanong ng dalaga.“Sino ang ama ng bata?” ang sa halip ay tanong-sagot sa kaniya ng tiyahin.Hinanakit at hindi galit ang naramdaman ni Lana sa boses ng kaniyang Mama Cecille. At iyon ang dahilan kung kaya tuluyan na ngang humulagpos ang lahat ng luhang kanina pa pinipigilan ng dalaga.
Three Years Later…“PUMASOK kana dito Andrea, dito mo na hintayin ang Ninong Marius mo,” ang Mama Cecille niya sa anak niyang si Andrea na ngayon ay magta-tatlong taong gulang na.Noon lumingon kay Lana ang anak. “Mo---” napigil
“SAY thank you to your Ninong Marius, Andrea,” si Lana kay Andrea habang kumakain sila ng ice cream sa isang store sa loob ng mall.“Thank you Ninong, promise, I will take care of her,” anitong niyakap pa ng mahigpit ang bagong Barbie doll na galing kay Marius.Natawa ng mahina roon si Lana.Hindi maikakaila na malaki ang pagkakahawig ni Andrea
“OH god you’re so wild, its wonderful Andrew don’t stop!” ang naliligayahang hiyaw ni Rhyza habang buong pwersa niya itong inaangkin. “Fuck baby, isagad mo pa! Shit! You’re so fucking shit!” pagpapatuloy niya saka sinabayan ang mabibilis niyang pagbulusok papasok sa bukana nito.
“WHAT are you doing here?” nang makabawi sa pagkabigla ay sinikap ni Lana na gawing pormal ang tono at nagtagumpay naman doon ang dalaga.Umangat ang makakapal na kilay ng binata kasabay ng muling pagsilay ng isang makamandag na ngiting nagbigay
KATULAD ng sinabi ni Lana, nag-half day siya nang araw ring iyon. Hinintay siya ni Andrew sa kabila ng pagtataboy niya rito at pagsasabing magkita na lamang sila ng lalaki kung saan."Hindi ka talaga tumitigil hangga't hindi mo nakukuha ang gusto mo ano? Hangga't hindi ka nananalo," ang mariin at inis niya sabi nang nasa parking na sila ng malaking gusali kung saan siya nagtatrabaho.
NAGTAAS-BABA nag dibdib ni Lana habang pinanatili ang sarili sa posisyong inilagay sa kanya ni Andrew.Alam niyang nagiging marupok siya simula pa kanina. Aminado naman kasi siyang hindi niya kayang paglabanan ang matinding paghahangad na nararamdaman niya para kay Andrew.
HABANG daan ay nanatiling tahimik lang si Lana. Ramdam niya ang matinding tensyon sa loob ng sasakyan pero kailangan niyang panindigan kay Andrew na hindi siya apektado sa nangyari sa kanila kanina. "I couldn't believe it!" mariin pero halos pabulong na winika ni Andrew at umabot iyon sa pandinig ng dalaga.
AGAD na nag-init ang mga mata ni Lana nang matanawan ang isang pamilyar na cottage na sa loob ng halos limang taon ay ngayon lamang niya muling nabalikan. Iyon ay sa kaparehong resort sa Palawan kung saan sila unang nagkita at nagkakilala ni Andrew ng personal. "Are you okay?" noon siya natigilan nang marinig niya ang amuse na tanong na iyon mula sa kaniyang asawa. Naluluha ang mga mata na tiningala ni Lana ang kaniyang kabiyak. Sa lahat ng pagkakataon palaging sinisikap ni Lana ang hindi maging emosyonal. Lalo na kapag para sa anak niya. Dahil para sa kaniya, hindi siya makakapag-isip ng maayos kung magpapatangay siya ng husto sa kaniyang emosyon. Pero sa pagkakataong iyon, hindi niya alam kung dahil ba sa labis na kaligayahan na nararamdaman niya. O dahil ba iyon sa lahat ng paghihirap na pinagdaanan niya bago niya nakasama ang lalaking pinakamamahal niya? Kaya parang gusto niyang yumakap kay Andrew, isubsob ang mukha niya sa malapa
TWO MONTHS LATERMalungkot na pinagmasdan ni Andrew ang hanggang ngayon ay wala paring malay na si Lana. Dalawang buwan matapos ang aksidenteng si Patricia mismo ang may kagagawan ay nanatili ito sa loob ng ospital. Sa ICU kung saan niya araw-araw na hinihintay ang pagbabalik sa kaniya ng babaeng pinakamamahal niya.Sa naisip ay wala sa loob na naikuyom ni Andrew ang sariling kamay. Nakakulong na si Patricia sa ngayon at wala siyang balak na iurong ang demanda laban dito. Sinaktan nito si Lana at tama lang na pagbayaran nito ang masamang ginawa nito sa babaeng pakakasalan niya."Sweetheart, bumalik kana, miss na miss kana namin ni Andrea" bulong niya habang nanatiling nakatanaw sa glass wall ng ICU.Hindi niya alam kung ito ang karma niya sa lahat ng pagkakamaling nagawa niya noon. Kung siya nalang sana ang naghihirap, okay lang. Pero dahil sa kaniya pati si Lana ay nagdurusa. At hindi niya matanggap ang bagay na iyon.Alam niya na sa kundisyon ni Lana ngayon ay may chance na paggisin
UMIIYAK habang nanginginig sa galit na sinaid ni Patricia ang lamang alak ng kaniyang baso. Pagkatapos ay muling pinakatitigan ang bagong issue ng isang magazine kung saan nasa cover ang mukha ng pinakakinasusuklaman niyang babae sa buong mundo. Si Lana. Isang buwan narin ang nakalilipas mula nang huli silang magkausap ni Andrew sa opisina nito at katulad ng sinabi ng binata sa kaniya. Hindi na nga ito nag-renew ng kontrata sa agency nito. Suminghot si Patricia saka umiiyak na muling sinalinan ng alak ang kaniyang baso. Alam niyang totoo ang lahat ng sinabi ni Andrew. Alam niyang hindi niya kayang magalit sa binata kahit ano pa ang gawin nito. Pero masyado siyang nasasaktan at hindi niya pwedeng isisi ang lahat sa lalaki dahil sa labis na pagmamahal niya para rito. "Isa lang ang dapat sisihin sa lahat ng ito. Ikaw animal kang babae ka!" ang galit na galit niyang sigaw na ang tinutukoy ay si Lana saka umiiyak na ibinato ang hawak na baso. Gusto niyang maghisterya, gusto na niyang
"I PROMISE" si Lana na matamis munang ngumiti bago hinaplos ang mukha ng binata.Iyon lang at hinalikan na siya ni Andrew. Kasabay niyon ang muling paglilikot at panggagalugad ng kamay ni Andrew sa bawat parte at kurba ng katawan ni Lana.Ilang sandali lang at mula sa pagkakapikit ay naramdaman
"L-LOVE? Mahal mo ako?" ang hindi makapaniwalang tanong ni Lana habang patuloy sa pag-agos ang masaganang luha sa magkabila niyang pisngi.Noong tuluyang lumuhod sa harapan niya ang binata saka sinapo ng mga kamay nito ang kaniyang mukha. "Sobrang mahal na mahal Lana" si Andrew na inilapit ng husto ang mukha sa kaniya saka siya masuyong hinalikan.
PASADO alas-seis na nang gabi nang matapos sina Andrew at Sam. Dahil sa pagod ay ipinasiya na lamang ng binata na condo unit na lamang niya siya magpalipas ng gabi dahil doon naman siya mas malapit mula sa branch ng Scott's na pagmumulan niya. Kasasakay lang ng binata sa kotse niya nang marinig ang pagtunog ng kaniyang telepono. Si Sam kasi ay nauna nang umuwi at nagpasundo na lamang sa kanilang family driver.Agad na napangiti si Andrew nang mabasa kung kaninong pangalan ang nakarehistro sa screen ng kaniyang telepono. Pakiwa
MALALIM ang buntong hininga na hinugot at pinakawalan ni Lana sa sinabing iyon ng babaeng kaharap. At hangga't maaari, ayaw niyang mawala ang composure niya dahil dito. Tama ang maging mabait, pero sa pagkakataong ito, at sa tabas ng dila ng babaeng kausap niya, mukhang hindi nito kailangan ng kabaitan niya."Alam kong narinig mo ako, hindi ka naman siguro bingi hindi ba?" ang mataray na tanong ni Rhyza.
"SO, finally nagkita rin tayo" si Patricia nang imbitahan niya ito sa kaniyang opisina sa head office ng Scott's Cafe nang araw ring iyon.Ngumiti lang si Andrew saka pinaupo ang dalaga. "May mga gusto lang ako i-discuss ng personal sa iyo" aniya.Tumawa ng mahina si Patricia at saka nang-aakit
"STOP calling me! Wala akong maibibigay na impormasyon sa iyo tungkol kay Andrew!" ang iritableng singhal ni Patricia kay Rhyza na huling nakarelasyon ni Andrew bago nagbalik ang tunay na kontrabida sa buhay niya. Walang iba kundi ang mag-ina ng binata."Hindi ba manager ka niya? Bakit hindi mo ba ako pwedeng gawan ng paraan para makausap ko manlang siya?" pagpupumilit ni Rhyza sa tono nitong may katarayan na.