MasukShare
Kabanata 13
Terakhir Diperbarui:
2024-10-29 19:42:56I drunk until my hearts content. Sadyang malakas ang tolerance ko sa alak dahil kahit marami ang nainom ko ay kaya ko pa ring maglakad ng tuwid. Malinaw pa rin ang paningin ko kaya nga lamang medyo masakit na ang aking ulo.
Tiningnan ko ang relong pambisig. It's exactly twelve midnight but the bar is still alive. Maging si Atlas at Trina ay kanina pa umalis. Kahit masakit sa akin ay pinilit kong sundan ang dalawa ng tingin habang papalayo.
Masokista ako dahil kinaya ko ang sakit. Tinanggap ko na rin na kahit kailan hindi ako nanalo pagdating kay Atlas. Talo ako parati hindi pa man nagsisimula ang laban.
Napailing ako at napangiti ng mapait. Kanina pa ako sa loob ng aking sasakyan pero hindi ko alam kung saan ako uuwi. O may uuwian pa ba ako. Hindi ko alam kung saan ba talaga ako lulugar. Kung ano pa ang dapat kung gawin.
Pagod na ako. Pagod na pagod na.
Sa huli, pinili kong umuwi sa
Bab terkait
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 14
Napakunot ang noo ko sa sinabi ni Atlas. Tinitigan ko ito ng mariin at tinumbasan ang titig niya sa akin. Kahit masakit ang braso ko dahil sa pagkakahawak nito ay hindi ako nagpatinag. Pinilit kong maging matatag para ipakita na hindi ako takot dito."Bakit Atlas? Noong kumabit ka ba, humingi ka ng permiso sa akin?" Tumigil ako at natawa ng mahina. "Takot ka bang maranasan ang sarili mong multo?" mariing wika ko."You can't do that to me, Olive." May pagbabanta sa tinig nito. Mas lalo rin nitong hingpitan ang hawak sa aking braso."Kung magloloko ako. Magloloko ako, Atlas. I don't need an approval from you!" idiniin ko ang huling katagang sinabi. Pilit akong humiwalay kay Atlas at hindi naman ako nabigo. Marahas ko itong itinulak dahilan kung bakit ito saglit na nawalan ng balanse. Kinuha ko ang pagkakataon at mabilis na sumakay sa aking sasakyan.I instantly locked my car. Wala akong pak
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 15
Kung noong mga nakalipas na taon ramdam ko ang kalungkutan tuwing sasapit ang Pasko, mas doble ang nararamdaman ko ngayon. Ito na yata ang pinakamalungkot para sa akin. Sa mga nakalipas na araw wala akong ibang ginawa kundi ang umiyak ng tahimik. Magkulong sa silid para makapag-isip at magmuni-muni sa kung ano ba ang dapat kong gawin."Aba, Olive! Kanina ka pa tulala d'yan 'Nak. May problema ba?"I looked at Atlas mom. She was beside me and very busy. We are both busy doing our Noche Buena for later. She was chopping the meat while I was cutting some veggies. Atlas mom's seemed very happy that I felt guilty for feeling this way.Itinigil ko ang ginagawa at ngumiti ako dito. "Wala naman, Mama. Nalulungkot lang po kasi ako dahil uuwi na kayo bukas. Tahimik na naman ang bahay," pagsisinungaling ko.Itinigil nito ang ginagawa. "Naku! H'wag ka nang malungkot. Ayaw mo n'on, masosolo mo na ang anak ko
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 16
Ilang sandaling namayani ang katahimikan sa pagitan namin ni Atlas. I looked at him intently while he was looking at me too. Pareho naming pinapakiramdaman ang bawat isa. Pareho kaming naghihintay kung sino ang unang magsasalita.My heart is aching but I need to be tough in front of him. I need to show him that I can live without him. Pagod na rin akong masaktan nang paulit-ulit. Pagod na rin akong umasa. At sa tingin ko, ito ang pinakamabuting desisyon na ginawa ko mula nang magsama kami."I'm sorry for caging you." My voice cracked but I still managed to walk back on him. Ngunit, nakakailang hakbang pa lang ako nang naramdaman kong hinawakan nito ang aking braso. Natigil ako sa ginagawa. Nilingon ko rin ito at tiningala. Nakakunot ang noo ko nang titigan ito."Is this about that attorney?" tanong ni Atlas.Umiling ako. "This is about us, Atlas. This is about you and me," matapang kong s
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 17
Napakatahimik ng gabi. Tanging mga hagulgol ko lang ang maririnig sa buong bahay. I am punching Atlas chest with my right hand while I am holding his shirt with my left hand. Hindi ko alam kong may lakas ba ang bawat hampas ko sa dibdib nito. Ang tanging alam ko lang gusto ko ring saktan si Atlas katulad ng sakit na pinaparanas niya sa akin sa loob ng sampung taon. For making me feel worthless.I cried my heart out. Hindi na ako nahiya kahit pa makita niya ang kahinaan ko na matagal ko nang tinatago. Kahit pa mawala ang poise ko sa harap nito. Ang alam ko lang, gusto kong umiyak nang umiyak dahil sa sakit at paghihirap na nararanasan ko simula nang magdesisyon akong mahalin si Atlas. Simula nang ipilit kong makasal kami.I am dying and hurting inside from the pain that only me can understand. It's unbearable for me but I am trying. Gusto kong sa pagkakataong ito ay may magawa naman akong pabor para sa sarili ko at para kay Atla
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 18
Ang sabi nila ang Bagong Taon daw ang pinakamasayang araw ng taon. Ito ang nagbubukas ng panibagong pag-asa at panibagong yugto sa buhay ng tao. Isang panibagong umaga at panibagong simula.Marahil ganoon nga para sa iba. Ngunit, para sa akin-normal na araw na lang ito. Normal na araw nang pag-iisa. Kaakibat ang lungkot at dalamhati na dala ko mula pa noong nakalipas na sampung taon ng buhay ko. Mula nang magmahal ako ng taong hindi ako mahal.It's been a week since I left. One week of being alone and miserable. One week of trying to heal my broken heart. One week of hiding and pretending to be fine. A week of thinking things and reflecting. But, things isn't that easy for me. The inevitable pain is still vivid that everytime I remember it, I can't help myself but cry in silence.I sighed and shook my head. Trying to forget the situation that I am in. It's New Year's eve and I am ready to go to church. Perhaps, it's the be
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 19
Halos hindi ko na marinig ang lahat ng ingay na nililikha nang sasakyan mula sa trapiko sa kahabaan ng EDSA. Halos hindi na rin ako makahinga sa antisipasyon na dulot nang pangyayari na naging dahilan kung bakit kami magkasama ni Daddy ngayon sa loob ng kaniyang sasakyan.My heart is beating wildly. Mas mabilis at mas malakas na hindi ko alam kung ano ang dapat kong gagawin. I am out of words when my Dad asked me to go out with him. Mabilis akong nagbihis. Iniwan ko rin si Jenny sa unit na tulog. Nag-iwan lang ako ng note para sa kaniya. I know it's crazy trusting a person that you just met but my instinct is telling me to. The fact is- I can see myself to Jenny. The pain and suffering. We may have different sentiments but we are the same. We are wounded. We are wounded by the man that we love.Habang nasa byahe ay panay ang sulyap ko kay Dad. Naroon pa rin ang awra niyang galit ngunit alam kung pinipigilan niya ang sarili para na ri
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 20
I don't know what exactly happened after I lost consciousness. When I woke up, the familiar scent of the hospital greeted me. The white ceiling. The nurse. And the private doctor that my Dad hired for me. Everyone is watching my every move and sometimes it makes me feel awkward. Even my Dad cared for me too much that confused me even more. Until, they spilled the reason why.It's been a month since that day happened. Tandang-tanda ko pa ang mga katagang binitawan ng doktor para sa akin. The words made me feel happy but at the same time it hurts. It sent me so much emotions that I can't contain.I am pregnant.Buntis ako sa anak namin ni Atlas. Mahina ang kapit nito kaya kailangan ng dobleng pag-iingat. Kung hindi lamang naagapan ni Daddy at nadala ako kaagad sa hospital ay baka nawala na ito. Na baka tuluyan na akong hindi magkaanak dahil may nakita silang problema sa aking obaryo.I touch my belly as I re
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 21
Atlas intense gaze is piercing through me. Ramdam na ramdam ko iyon habang naglalakad ako papalapit sa couch na kinauupuan nito. Gayunpaman, pinilit kong lapitan ito kahit pa nanginginig ang aking mga tuhod. Maging ang aking mga paa ay pinilit ko lamang na maihakbang papunta sa kinaroroonan nito."In my office Mr. Ramirez," wika ko nang tuluyan akong makalapit dito.There is a lump in my throat but I managed not to stutter. I want him to see that I can face him without any confusion. Without any emotional attachment. That I can live without him. That I can face him in restraint."Follow me," dagdag ko pa.Mabilis kong tinalikuran si Atlas. Hindi ko na hinintay ang sagot nito. I abruptly continued my pace and walked straight to my office. Nakahinga kaagad ako ng maluwag nang makapasok sa loob at maupo sa aking swivel chair. I waited for Atlas to come in and in a few minutes he showed up. Naroon pa rin
Bab terbaru
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Special Chapter
Atlas Ramirez POVI smiled as I watched Olive beside me sleeping like a baby. I even heard her snore that made my heart throbbed with gladness. Hanggang ngayon hindi ko pa rin lubos maisip na sa lahat ng mga pinagdaanan namin, uuwi pa rin kami sa isa't isa. Kami pa rin ang nakatadhanang magsama.It has been a few months since we've met at Paris. Few months of us trying to know each other like strangers. Nagsimula kami ulit sa una at masasabi kong nagtagumpay kaming dalawa. We did not rush things. Bagkus, naghintay kami. Inalam muna namin lahat ng bagay na hindi namin alam sa isa't isa mula pa noon."I love you," mahinang bulong ko.My eyes widened when Olive moved slowly. Tila naalimpungatan itong sumiksik sa aking dibdib. I was half naked that her every breath touched my bare chest. It tickles my skin but it was fine as long as I could hold her close to me."I love you,"
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Wakas
Starry starry nightPaint your palette blue and grayLook out on a summer's dayWith eyes that know the darkness on my soulNow I understandWhat you tried to say to meHow you suffered your sanityAnd how you tried set them freeThey did not listenThey did not know howPerhaps they listen nowAgad kong hinapuhap ang cellphone na nasa ilalim ng aking unan. Papungas-pungas na tiningnan ko ang screen nito. I pouted as I saw the time. Late na naman ako ng tatlumpong minuto sa aking pupuntahan. Alas-nuebe na ng umaga at kakagising ko pa lang.I put the phone in my bedside table and tried to get up. Maingat akong umalis ng kama at nag-unat ng kaunti bago dumiretso sa maliit kong bintana. I smiled instantly when the small but beautiful garden greeted me. Ang iba't ibang klase ng mga bul
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 35
Atlas Ramirez POVNapangiti ako habang pinagmamasdan ang isang babae na mahaba ang buhok. Naka pusod iyon sa likuran nito habang pormal na nakatayo at nakataas ang paningin sa matayog na building ng Eiffel Tower. Mahaba ang brown na coat nito na lampas hanggang sa hita habang nakapaloob naman ang isang puting bluose na nagsisilbing takip sa katawan nito. Bumagay din dito ang suot nitong blue jeans at may takong na boots. Habang sukbit naman nito ang isang clutch bag sa balikat.Matagal na panahon nang huli ko itong makita. Mga panahong pakiramdam ko wala nang silbi ang buhay ko. Mga panahong isinuko ko na ang lahat para dito. At mga panahong kailangan kong dalhin ang sakit para pakawalan ito.Hindi ko lubos maisip na dahil sa bakasyon makikita ko ito.Maraming uri ng pag-ibig. May puro may hindi. May nagtitiis. Mayroon ding umaalis. May pag-ibig para sa pamilya, para sa kaibigan at para sa lahat. Ngun
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 34
Pakiramdam ko tumigil lahat sa akin ng mga sandaling iyon. Ang pagtibok ng aking puso maging ng aking paghinga. Pakiramdam ko pinapatay ako ng unti-unti habang nakikita ko ang anak ko na pinapalibutan ng doktor at nurse. Ginagawa ang lahat para dito hanggang umiling na lamang ang mga ito tanda ng pagsuko."Time of death. Twelve thirty in the afternoon."I sobbed to Atlas chest as the doctor uttered the words I don't want to hear. Bakit ba kapag gusto ko ang isang bagay hindi ko ito makuha ng buo. Palaging hindi Pwede. Palaging may mali. Palaging wala sa tamang panahon.Iniisip ko tuloy kong anong nagawa kong mali sa buhay ko na pinaparusahan ako ng ganito. Lagi kong binabalikan ang mga nagdaang buhay ko pero kahit katiting hindi ko malaman ang dahilan. Wala akong maisip kundi ang katotohanang nagmahal lang naman ako. Nagmahal lang ako ng totoo.Atlas hand was caressing my back and trying to calm me down. A
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 33
Impit ang aking mga ungol habang sumisidhi ang sakit na aking nararamdaman. Ang papalit-palit na sakit sa aking balakang at gitnang bahagi ay hindi ko na halos makayanan. Kakaibang sakit na nagdudulot ng pawis sa aking katawan. Mabilis ang pagmamaneho ni Atlas sa kaniyang kotse. Mabilis din naming narating ang pinakamalaking hospital sa bayan ng San Vicente. Hindi ito nagsayang ng oras at agad akong binuhat para dalhin sa loob ng hospital. Maingay itong pumasok sa loob habang dire-diretso ang hakbang patungo kung saan.Impit ang aking mga ungol habang sumisidhi ang sakit na aking nararamdaman. Ang papalit-palit na sakit sa aking balakang at gitnang bahagi ay hindi ko na halos makayanan. Kakaibang sakit na nagdudulot ng pawis sa aking katawan at takot sa aking kabuuan."It's okay. Everything's gonna be okay," mahinang bulong nito habang maingat na hinalikan ang aking ulo."Masakit," nahihirapang sambit ko. .Naramdaman
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 32
Hindi ko alam kung saan ako kumuha ng lakas ng loob na pumanaog sa sinasakyan namin ni Atlas. Hindi ko alam kung paano ko naihahakbang ang aking mga paa kasabay ni Atlas na mahigpit pa rin ang hawak sa aking kamay. Nang balingan ko ito ng tingin ay seryoso lamang itong nakatitig sa aming harapan. Hindi na lamang ako nagsalita at hinayaan na lamang ang sarili kung saan man ako dadalhin ni Atlas."We're here."Tumigil kami sa isang hindi kalakihang mausoleum. Halata na sa hitsura nito ang katagalan dahil sa nababakbak na kulay ng grills nito. Maging ang yero na nagsisilbing proteksyon nito sa init at ulan ay halos kinalawang na rin."She's my first love," panimula nito.Kahit ilang beses ko nang narinig ang mga katagang iyon mula kay Atlas ay masakit pa rin sa akin ang sinabi nito. Marahil dahil sa katotohanang iyon nabuhay akong may agam-agam sa loob nang sampung taon. Dahil sa salitang iyon nawasak ako nan
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 31
Kapag natapos ang unos may liwanag na darating. Kapag tumila ang ulan may araw na sisibol. Ang mga luha at sakit, mga dalamhati at pasakit. Ito ang magsisilbing pundasyon para sa panibagong yugto. Bagong simula at bagong pag-asa.Nagising ako kinabukasan nang may ngiti sa aking labi. Inisip ko ang nangyari sa amin ni Atlas nang nagdaang gabi. Hindi sekswal kundi pisikal na pangyayari na hanggang ngayon ramdam ko pa rin ang mga yakap nito sa akin. Yakap na naging dahilan upang maging payapa ang isip ko at mahulog sa karimlam.I roamed around the room as I got up from bed. There is no trace of Atlas in every corner of it. I pouted my lips. I felt a bit of dissappointment but I just shrugged the thoughts off. Then, I sighed and continued the things that I needed to do."Ate!"Natigil ang akmang pagbubukas ko ng pintuan ng banyo nang marinig ko ang pagtawag sa akin ni Leklek. My gaze shifted to where she was a
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 30
Dedicated to: Ako Si DollyI didn't exactly know what Atlas meant about coming with him. I don't know either what he meant by starting again. All I know is that I am with him and we were both inside his car, while he was driving to somewhere far from the Metro. A place that I didn't know. Nagsisimula nang maging makulimlim ang paligid dahil sa pag-agaw ng kadiliman sa liwanag. Nagsisimula na ring mamaalam ang araw kasabay ng pagbati ng buwan. I am tired for the long ride that I let myself be drowned into slumber. Hindi ko alam kung ilang oras o minuto akong nakatulog dahil sa pagod. Ang tanging alam ko lang ay nagising ako sa isang banayad na halik sa aking labi. At nang magmulat ako ng tingin ang nakangiting mukha ni Atlas ang bumungad sa akin. "Nandit
WIFE SERIES: TEARS OF A WIFE Kabanata 29
Dedicated to: Ann DeLeon RodrigoDinala kami ni Dr. Lagman sa isang pribadong silid. My heart was beating so fast. Hindi ko kayang ipaliwanag ang nararamdaman. Kinakabahan ako at excited sa mga mangyayari. Nang ilibot ko ang paningin, nakita kong isang normal na klinik laboratory room lamang iyon. May higaan sa gilid ng silid habang may maliit na mesa naman katabi ng ultrasound monitor. May lavatory din sa kabilang gilid ng silid at may mga larawan ng bata sa dingding. Puti ang interior nito na may halong berde kaya mas maganda sa paningin ng kung sinumang titingin."Alright! Pwede niyo na pong bitawan si misis," baling nito kay Atlas. Doon ko lang napagtanto na nakahawag pa rin si Atlas sa aking beywang. I took a glimse of him and shook my head. Tumango naman ito at binitiwan ako kasabay ng isang buntonghininga."No
