CHAPTER 4

First installation of A Wife's Grief Series

WRITTEN BY

MissteriousGuile

A WIFE'S SORROW

CHAPTER 4

ROSEGAIL'S POV

Hindi kami nag uusap sa byahe, giniginaw rin ako sa basang suot ko. Tahimik lang kami, ako na nakaupo sa tabi n'ya at siya na seryosong nag da-drive. Nakatuon lang ang atensyon n'ya sa daan hindi man lang lumingon sa'kin. Hindi man lang ako binigyan ng kahit ano para hindi ako ginawin.

Pagdating namin sa bahay ay nauna s'yang lumabas, padabog n'yang sinarado ang pintuan at umupo sa couch. Nakahawak sa kanyang ulo at parang nag iisip ng malalim.

Naramdaman n'ya atang malapit ako sa kanya kaya tumingin s'ya sa'kin gamit ang kanyang nakakatakot na tingin.

Sasaktan n'ya ba ako?

Tumayo s'ya.

"You!" Dinuro n'ya ako.

"You ruined everything! Lahat nalang sinisira mo! Lahat nalang! Nakakahiya ka! I regret making you as my wife!" Sigaw n'ya sa mukha ko.

Galit na galit s'ya habang pinagduduro ako kulang nalang ay saktan n'ya ako.

Umiiyak ako dahil sa sinabi n'ya. Ganun na talaga ang tingin n'ya sakin at nasasaktan ako. Sobra.

Nagbago lang naman ang lahat dahil sa nangyari dati.

"You killed him! You killed my baby!" He slapped me hard kaya napabaling ang tingin ko sa kabila.

Yeah I killed our baby and this is my fault kaya nangyari ang lahat ng ito. Ako ang gumagawa ng ikakasakit ko.

"Please no, I didn't do it on purpose, I love our baby." I'm begging na pakinggan n'ya. Gustong gusto kong ikwento sa kanya ang nangyari noon.

Kung bakit nawala ang anak namin.

"No! I don't wanna hear about your lies anymore! Alam naman nating ayaw mong magbuntis dahil ayaw mong masira ang karera mo sa pagmomodelo!" He said.

"Ang saya saya ko noong nagbuntis ka, ang saya saya ko noon pero what did you do? You killed my baby!" He's crying while shouting at me.

Looking at him who's very miserable right now gusto kong kunin ang sakit n'ya at angkinin nalang but at the other side gusto kong sabihin ang side ko.

I never killed our baby, it's an accident.

"It's an accident Thorn please here me out." I said. Lumuhod na ako sa harap n'ya para pakinggan lang ako, i will do it.

"Stand up, hinding hindi ako makikinig sa isang katulad mo. You lying desperate bitch."

That stabbed me on the chest. Ang sakit sakit marinig sa kanya ang mga salitang 'yon but hindi ako panghihinaan ng loob.

This is what I want kahit ano gagawin ko just to save this marriage.

"Please please, I'm begging you. Here me out please please. I never killed our baby, it's an accident. Please please, you love me right? Pakinggan mo ako, I'm your wife. Wag kang makinig sa kanila please." I said in a desperate voice.

Humawak ako sa paanan n'ya and hugged his toes, halos mabasa na ng mga luha ko ang pantalon n'ya dahil nakadikit doon ang mga mata ko.

Humalakhak s'ya sa sinabi ko at umaagos na rin ang mga luha n'ya.

"Being you as my wife is one of the things that I regretted and loving you is the biggest mistake I did in the past, I wish I never met you." Tinanggal n'ya ang kapit ko sa paa n'ya at pumunta sa taas.

I'm just here, crying. Crying for the lost love. Crying for something I never did. Ang sakit, sobra. Yung halos hindi kana makahinga kasi ang sakit sakit.

Dalawang oras ang lumipas bago ko naisipang sundan s'ya sa kwarto namin. Kailangan n'yang malaman ang totoo.

Hindi pwedeng ipagpaliban bukas, gusto ko nang bumalik ulit sa dati. Gusto ko na ulit ang magandang buhay kasama s'ya.

Nasa labas ako ng kwarto namin nang marinig kong may kausap s'ya sa telepono.

"Hi, I just got home. Hahahhaa yeah? It's fantastic, I wanna lick and taste every inch of you babe." He chuckled na parang walang nangyari kanina.

Why is this happening to me, sobrang sama ko ba para mangyari sa akin ito? Bakit tila sobrang pinarusahan ako ng langit?

Looking at him smiling while talking to BABE in his phone I can't help but to cry. I'm his wife pero hindi ko magawang magalit.

He's just probably sad and hurt.

"Yes, goodbye." He said then hung up the phone.

Nakatitig lang ako sa kanya habang lumuluha. My husband. Ilang minuto ay humiga na s'ya sa kama.

Nakita ko rin na nakapagbihis na pala s'ya. Nakapantulog na s'ya. Nakapikit na s'ya kaya lumapit ako sa kanya at umupo sa tabi n'ya.

Naramdaman kong bumibigat na ang paghinga n'ya kaya alam kong he's already sleeping. Hinaplos ko ang buhok n'ya.

"Hubby, you know what? The day when you proposed is one of the happiest day in my life. Feeling ko napaka special kong babae kasi nagproposed sa akin ang isang taong tulad mo." I was the happiest woman that day.

Sobrang saya ko dahil matutupad na ang matagal kong pangarap.

"And the day of our wedding, I was crying not because I'm sad. I'm crying because of so much happiness. That day I let go of being a model because I want to be your perfect wife." Pinahiran ko ang luhang tumulo sa mga mata ko.

Looking back, I can't help but to cry. Mixed emotions.

I'm a model, a really famous one. Clothing, car and I even do some endorsements from TV but I gave up everything because of him.

"You saw me taking pills months after wedding not because I don't wanna ruin my figure and continue my journey as a model. Noon palang na nag proposed ka sa akin, I gave up being a model kasi mahal na mahal kita and I want to be your perfect fianceé and a perfect wife."

Mahal na mahal ko si Thorn at gagawin ko ang lahat mapasaya lang s'ya.

"Nagbuntis ako and I saw that you were the happiest man that day. Gustong gusto mo na maging ama. Nakita ko naman, magiging mabuti kang ama sa mga anak natin. But hindi ata para sa tin 'yon dahil nakunan ako. I lost our child."

Mas lalong tumulo ang luha ko dahil sa sakit pag naalala ko ang pangyayaring 'yon.

"Hindi ko pinalalaglag yun, I'm trapped by Krystel---" Gumalaw s'ya kaya napatahimik ako.

I realized, he's already sleeping kaya walang use kung magkukwento pa ako rito.

Dumukwang ako ng kissed his lips.

"I love you hubby, goodnight."

********************

Hit it dudes

—MissteriousGuile