CHAPTER 9ARSENIA RUIZ POV I grow up being secured in everything—loved, money, attention, family, and even in my self confidence. Kaya kahit anong 'di maganda na naririning mula sa iba ay hindi iyon nakakaapekto sa akin. Isa na din sa dahilan ay nasanay na ako sa pang-aalaska ni kuya B, at mga kaibigan niya. Sila ang kontrabida lagi sa buhay ko, hindi dahil ayaw nila sa akin, kundi iyon ang love language nila.And now hearing what Drix said, only proves that am not that confident enough. Dahil ang sakit lang na nagmula mismo iyon sa kanya. It's nothing compared to what others said, actually pero umaasa ako na in all people, he will be the one who will appreciate me more. Pero dahil ako si Arsenia, my ninety-nine percent confidence will not fall because of what Drix just said. Nasaktan nga ako pero hindi ibigsabihin no'n na mawawalan na ako nangkumpyansa sa sarili. I know myself more than anyone else."Should I gave it to her?" Salubong ang kilay niya sa tanong ko. Sigurado iniisip n
Chapter 10ARSENIA RUIZ POV "We can start the actual trial by next week miss. We just have to amend some loopholes in our plan."Nasa conference room ako, kasama ang mga system managers. We are discussing the strategic plan para sa internet upgrading project namin. Maging maayos naman ang plano na nailatag nila kaysa noong unang napag-meeting-an. At ilang kembot na lang ay naisasakatuparan na namin ang unang hakbang. "Okay good job everyone," bati ko sa kanila. I want to appreciate all their efforts in this projects. Lalo na't alam ko kung gaano nila ito pinagpuyatan at inaral ng maayos. We're just so happy having an employees like them."I want the list of the companies for our actual trial next week. Can I have it tomorrow? ," tanong ko kay Keen, na siyang nasa harapan at nagreport lang kanina. "Okay po Miss," he answered back. Tumayo na ako, at inayos ang mga files na nasa harapan ko."That's all for today folks, dismissed, " magiliw kong sabi sa kanila saka nauna na lumabas ng
Chapter 11ARSENIA RUIZ POV Pagkarating namin sa Delas Bar, ay kakarating lang din ni Cleo. Agad din itong tumakbo papalapit sa akin at yumakap. Malaki ang ngiti nito ng kumalas sa akin, lalo na nang makita niya sa likuran ko Drix. Mapanukso niya akong tiningnan. Tinawanan ko lang siya at hindi na pinansin pa. Magkailala na sila ni Drix noon pa, kaya hindi ko na kailangan ipakilala sila sa isa't-isa."How are you, Captain? " tanong niya kay Drix na ngayon ay katabi ko na. "I'm good, Cleo. How about you?" seryosong balik tanong nito.Nilingon ko ito dahil seryoso ito masyado. Mahina ko siyang siniko, para sana ipaabot sa kan'ya na huwag siyang magseryoso. Kaso wala itong epekto. Hindi ko alam kong may galit ba siya sa akin at sa mga kaibigan. Ganito kasi siya lagi kalamig at seryoso, sa amin. Samantala palangiti siya sa ibang nakaka-usap niya o hindi kaya'y malambing. "Gosh, you're so hot, as always. Especially when, you're so serious, Drix! Kaya hindi na ako nagtataka kung bakit la
Chapter 12ARSENIA RUIZ POV I traced Drix face with my index finger. From his perfectly shape eyebrows, pointed nose, down to his thick reddish lips. I was enjoying his perfectly crafted face like gods in novels and books. Hindi ko inakala na sa lalaking ito, mahuhulog ang puso ko. Sa dinami-dami kong manliligaw, sa kan'ya ako nahulog, samantala wala naman siyang ginawa kundi ang sungitan ako. We are in my flat. Dito ko siya dinala dahil hindi ko naman alam ang passcode sa unit niya. Inayos ko ang pagkakamot sa katawan niya. Ayaw kong pasukin siya ng lamig dahil wala siyang anumang suot, pang-itaas. I take off his polo shirt, dahil amoy alak iyon. Wala din naman akong maipapasuot sa kan'ya dahil puro pambabae ang mga gamit ko. I have loose shirts pero hindi iyon magkakasya sa kanya. Sa laki niyang mama, at laki ng katawan, sigurado na hindi pa napapasok sa ulo niya ang damit ko, punit na. I looked at his face again. Mas natuon ang mata ko sa kan'yang mga labi. Mga labing
This is a work of fiction. Names, characters, places and events are fictitious, unless otherwise stated. Any, resemblance to real person, living or dead, or actual event is purely coincidental.All rights reserved. No part of this story may be reproduced, distributed, or transmitted in any form or by any means, without the prior permission of the author.⚠️Read at your own RISK! (R-18)Explicit scene, and murder in the story⚠️------WHITE POVLakad takbo ang ginawa ko pagkaparada ng pick-up ko sa parking lot. Kumukulo ang dugo ko sa subrang inis sa superior ko. Napagkasunduan na namin na huling assignment ko, ang Cebu undercover ko last week. Pero heto siya ngayon at ia-assign ako sa mas malaking assignment. I recieved the email on my way to our house. Na kahit nasa harapan na ako ng gate namin ay iniliko ko ang aking sasakyan para lang puntahan siya ngayon. Secret Files Office, is the biggest Agent Agency sa buong Pilipinas. Narito ang pinakamagagaling na agent ng bansa. At s'yempre
CHAPTER 2Third Person POV Nagtatawanan na naglalakad sila Drix at ang ibang kasama nitong pulis. Kagagaling lang nila sa meeting at nagkayayaan na ngang kumain. "Sige hintayin niyo ko, ilagay ko lang 'to sa table ko," pagpaalam niya sa mga kasamahan. Bitbit niya kasi ang laptop niya at ang isang file na ginamit kanina sa meeting nila. Nang nagbukas siya ng pinto ay nagulat siya ng makita ang babaeng nakaupo sa ibabaw ng table niya. Agad itong bumaba ng mesa at patakbo na lumapit sa kanya. Muntikan na nga sila matumba dahil sa biglaang pagtalon nito payakap sa kanya. Nagmukha itong ahas na nakalingkis sa kanya."I miss you love," bulong nito sa tainga niya. Naestatwa siya, para kasing may kuryente na dumaloy sa kabuohan ng katawan niya."Ohhhh," sabay sabay na hiyawan sa likuran nila. Tila iyon hudyat para magising si Drix sa kinatatayuan niya. "Bumaba ka." Mahinang utos niya sa dalaga na nakakarga sa kanya. Subalit may katigasan ang ulo nito at hinigpitan pa ang pagkakayakap sa k
Chapter 3Agent QUATRO Pov"Singko, nasa kaliwa mo ang target," mahina at pasimple kong pagbibigay alam sa isa kung membro sa grupo."Copy, " sagot niya, habang sumasayaw. Nasa gitna siya ng dance floor, habang ako ay nasa isang mesa sa madilim na bahagi ng bar.Maigi kong pinag-aaralan ang kabuohan ng bar na ito. At sa loob nito ay ang mga naka-disguise na kasamahan ko. May isang mission kami at iyon ang protektahan ang matanda at retired na Police General. Narito siya para mag-aliw, at kanina pa nga namin napapansin ang isang matabang lalaki na nakasunod sa kanya, kahit saan magpunta. "Hi ma'am here's your order." Hindi ko pinansin ang lalaking waiter na naglapag ng inorder kong beer. Hinayaan ko ito na umupo sa tabi ko. "Tauhan 'yan ng heneral," sabi nito sabay yumuko para kunwari ayusin ang pagkakabuhol ng sintas niya."Kakarating niya lang ng bansa galing Russia." Tumayo ito bitbit ang tray ng alak at yumuko sa akin."Ma'am may ibang order pa po ba kayo?" tanong nito paglaun.
Chapter 4ARSENIA RUIZ POV "Good morning ma'am, " kaliwa't kanan na bati ng mga empleyado sa akin.Nakakatuwa. Kung ganito ang maririnig mo araw-araw ay talaga na mapapangiti ka, kahit pa pangit ang naging gising mo."Morning," tipid kung balik bati sa mga ito. Hindi man ako madalas dito, ay ramdam na ramdam ko naman ang magandang pakikitungo ng mga empleyado namin. Hindi naman kasi ako mahigpit sa kanila maging si Dad, kaya parang magkakaibigan lang kami. Maganda rin ang sistema na ito na naiisip ni Mommy at Daddy para bigyan ng boses ang lahat. We are all entitled to tell our opinions or suggestions para sa ikabubuti ng kompanya. Sabi nga ni Dad our employees is our assets not liability. Hindi man malaki ang kompanya namin pero nakikipag-kompetensiya din kami. We're not the number one pero 'di rin naman kami kulilat. Nanatili kami sa puwesto namin. At hindi kami bumaba sa top 10. Ang kompanya namin ang binasagang small but terrible. "Kumusta ang bagong project ngayon?" tanong ko
Chapter 12ARSENIA RUIZ POV I traced Drix face with my index finger. From his perfectly shape eyebrows, pointed nose, down to his thick reddish lips. I was enjoying his perfectly crafted face like gods in novels and books. Hindi ko inakala na sa lalaking ito, mahuhulog ang puso ko. Sa dinami-dami kong manliligaw, sa kan'ya ako nahulog, samantala wala naman siyang ginawa kundi ang sungitan ako. We are in my flat. Dito ko siya dinala dahil hindi ko naman alam ang passcode sa unit niya. Inayos ko ang pagkakamot sa katawan niya. Ayaw kong pasukin siya ng lamig dahil wala siyang anumang suot, pang-itaas. I take off his polo shirt, dahil amoy alak iyon. Wala din naman akong maipapasuot sa kan'ya dahil puro pambabae ang mga gamit ko. I have loose shirts pero hindi iyon magkakasya sa kanya. Sa laki niyang mama, at laki ng katawan, sigurado na hindi pa napapasok sa ulo niya ang damit ko, punit na. I looked at his face again. Mas natuon ang mata ko sa kan'yang mga labi. Mga labing
Chapter 11ARSENIA RUIZ POV Pagkarating namin sa Delas Bar, ay kakarating lang din ni Cleo. Agad din itong tumakbo papalapit sa akin at yumakap. Malaki ang ngiti nito ng kumalas sa akin, lalo na nang makita niya sa likuran ko Drix. Mapanukso niya akong tiningnan. Tinawanan ko lang siya at hindi na pinansin pa. Magkailala na sila ni Drix noon pa, kaya hindi ko na kailangan ipakilala sila sa isa't-isa."How are you, Captain? " tanong niya kay Drix na ngayon ay katabi ko na. "I'm good, Cleo. How about you?" seryosong balik tanong nito.Nilingon ko ito dahil seryoso ito masyado. Mahina ko siyang siniko, para sana ipaabot sa kan'ya na huwag siyang magseryoso. Kaso wala itong epekto. Hindi ko alam kong may galit ba siya sa akin at sa mga kaibigan. Ganito kasi siya lagi kalamig at seryoso, sa amin. Samantala palangiti siya sa ibang nakaka-usap niya o hindi kaya'y malambing. "Gosh, you're so hot, as always. Especially when, you're so serious, Drix! Kaya hindi na ako nagtataka kung bakit la
Chapter 10ARSENIA RUIZ POV "We can start the actual trial by next week miss. We just have to amend some loopholes in our plan."Nasa conference room ako, kasama ang mga system managers. We are discussing the strategic plan para sa internet upgrading project namin. Maging maayos naman ang plano na nailatag nila kaysa noong unang napag-meeting-an. At ilang kembot na lang ay naisasakatuparan na namin ang unang hakbang. "Okay good job everyone," bati ko sa kanila. I want to appreciate all their efforts in this projects. Lalo na't alam ko kung gaano nila ito pinagpuyatan at inaral ng maayos. We're just so happy having an employees like them."I want the list of the companies for our actual trial next week. Can I have it tomorrow? ," tanong ko kay Keen, na siyang nasa harapan at nagreport lang kanina. "Okay po Miss," he answered back. Tumayo na ako, at inayos ang mga files na nasa harapan ko."That's all for today folks, dismissed, " magiliw kong sabi sa kanila saka nauna na lumabas ng
CHAPTER 9ARSENIA RUIZ POV I grow up being secured in everything—loved, money, attention, family, and even in my self confidence. Kaya kahit anong 'di maganda na naririning mula sa iba ay hindi iyon nakakaapekto sa akin. Isa na din sa dahilan ay nasanay na ako sa pang-aalaska ni kuya B, at mga kaibigan niya. Sila ang kontrabida lagi sa buhay ko, hindi dahil ayaw nila sa akin, kundi iyon ang love language nila.And now hearing what Drix said, only proves that am not that confident enough. Dahil ang sakit lang na nagmula mismo iyon sa kanya. It's nothing compared to what others said, actually pero umaasa ako na in all people, he will be the one who will appreciate me more. Pero dahil ako si Arsenia, my ninety-nine percent confidence will not fall because of what Drix just said. Nasaktan nga ako pero hindi ibigsabihin no'n na mawawalan na ako nangkumpyansa sa sarili. I know myself more than anyone else."Should I gave it to her?" Salubong ang kilay niya sa tanong ko. Sigurado iniisip n
Chapter 08ARSENIA RUIZ POV Bitbit ko ang isang paper bag na may lamang lunch para kay Drix. Kabababa ko lang ng sasakyan at binabaybay ang daan papunta sa opisina niya. May ilang nagha-hi at nginingitian ako. Hindi dahil maganda ako, kundi, subrang ganda ko charr! Siyempre halos araw-araw ba naman ako magawi dito, kaya knows na nila ang beauty ko. I smiled when I saw his office. Nasa pinakadulo ito dito sa ground floor kaya, medyo mahaba ang pasilyo na nirampahan ko. I stopped for a moment, ng mga limang hakbang na lang ay nasa opisina niya na ako. I breath in and out, and practice my smile before putting it on. Pero agad din iyon naglaho, ng tumagos ang mga mata ko sa gawang salamin niyang pintuan. I walked near to his office. Gusto kong pumasok para sana sumbatan siya, pero naalala ko, wala pala akong papel sa buhay niya. I stayed outside his office. Sinigurado ko na hindi niya ako makikita. Kumubli ako sa kaliwang bahagi ng pintuan. Gawa sa kahoy ang kalahati ng dingding mula sa
Chapter 07THIRD PERSON POV "Sino ka?"Dahan-dahan na tumayo si Arsenia mula sa pagkakubli sa malaking bato. Panandalian siyang nablangko at hindi nakapag-isip. Hindi niya alam ang gagawin niya ngayong may nakahuli sa kanya."Hoy, sino ka? Ano ginagawa mo dito?" tanong ulit ng lalakina nakakita sa kanya. Kinalma niya ang sarili at humarap sa lalaki na nagtanong sa kanya. Gulat ito ng makita na babae siya. Madilim kasi ang kinublihan niya kaya hindi siya maaninag nito kanina."Alam mo na 'yon kuya. Wala kasi ako nakita na cr, kaya dito na lang," pag-aalobi niya. Kasabay ng panalangin na sana ay paniwalaan siya. Pinakatitigan niya ang matigas na mukha ng lalaki. Sana lang naniwala ito sa kanya. Dahil kung hindi, pati siya 'di alam ang mangyayari sa kanya. Bukod sa malasanggano na katawan nito ay tiyak siyang may armas din na nakatago. Mabuti at lumambot ang reaksyon sa kausap kaya nagpatuloy siya."Pasensiya na po kayo, alam kong bawal pero hindi ko na po talaga kaya," peke siyang ngum
ARSENIA RUIZ POV Nakahinga ako ng maluwag ng makalabas ako ng tuluyan sa bar. Hindi tulad sa loob ay medyo tahimik dito at walang katao-tao. Rinig man ang ingay sa loob ay 'di pa rin naman iyon gano'n kalakas. Maganda ang gabi. Maraming bituin ang kalangitan. Banayad at malamig din sa balat ang pang gabing hangin.Inunat ko ang magkabilaan kong braso, at nagpaikot-ikot. Dinama ang magandang pakiramdam na minsan lang lumukob sa aking katawan."Does it feel good?" Tumigil ako sa pag-ikot at nagmulat ng mata. Luminga-linga ako. Wala akong nakita na tao na nagsalita. Pinanayuan ako ng balahibo. Bumilis na rin ang pagtibok ng puso ko. Lalo na ng mararamdam ko ang mga yapak sa aking likuran na papalapit sa kinatatayuan ko. Nahigit ko ang aking paghinga. Isang hakbang pa at makakatikim siya."I think it —""Ahhhhh hhhhh" sigaw ko. Nahinto siya sa pagsasalita. Nakapitkit na pinaghahampas ng sarili kong mga kamay ang tao na lumapit sa puwesto ko. Ramdam ko ang mga pag-ilag niya, ngunit wala
Chapter 5ARSENIA RUIZ POV "Kuya B, kailan ka ba uuwi?" tanong kay kuya sa kabilang linya. We are talking on the phone while I'm driving my pick up. Tutungo ako sa Royal Club. Kagagaling ko lang sa tao na kinailangan kong kitain kanina."Bakit miss mo na ba ako?" panunukso niya na tanong. Kahit 'di ko siya nakikita sigurado na nakapaskil ngayon sa mukha niya ang malademonyo niyang ngiti."Hindi, 'wag kang assuming!" Umirap ako.Kuya B is my foster brother and cousin at the same time. Anak siya ng kapatid ni Daddy. My dad adopted him ng iwanan siya ni Tita at sumama sa ibang lalaki. "I am loadeded and I need your help. Nasa Cebu si Daddy at ayaw kong isturbuhin siya. I want him to rest for awhile," reklamo ko sa kanya. Bumuga siya ng hangin, and waited for seconds for his response."May mga kailangan lang ako asikasuhin. Kapag natapos ko na uuwi na ako," he said with assurance. I smiled. What he said lighten my mood. "Fine. Siya nga pala, I e-mailed some proposals, and reports— pleas
Chapter 4ARSENIA RUIZ POV "Good morning ma'am, " kaliwa't kanan na bati ng mga empleyado sa akin.Nakakatuwa. Kung ganito ang maririnig mo araw-araw ay talaga na mapapangiti ka, kahit pa pangit ang naging gising mo."Morning," tipid kung balik bati sa mga ito. Hindi man ako madalas dito, ay ramdam na ramdam ko naman ang magandang pakikitungo ng mga empleyado namin. Hindi naman kasi ako mahigpit sa kanila maging si Dad, kaya parang magkakaibigan lang kami. Maganda rin ang sistema na ito na naiisip ni Mommy at Daddy para bigyan ng boses ang lahat. We are all entitled to tell our opinions or suggestions para sa ikabubuti ng kompanya. Sabi nga ni Dad our employees is our assets not liability. Hindi man malaki ang kompanya namin pero nakikipag-kompetensiya din kami. We're not the number one pero 'di rin naman kami kulilat. Nanatili kami sa puwesto namin. At hindi kami bumaba sa top 10. Ang kompanya namin ang binasagang small but terrible. "Kumusta ang bagong project ngayon?" tanong ko